Opodatkowanie podatkiem VAT licytacyjnej sprzedaży zabudowanej budynkiem mieszkalno-produkcyjnym nieruchomości.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 lipca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 4 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in.: opodatkowania podatkiem VAT licytacyjnej sprzedaży zabudowanej budynkiem mieszkalno-produkcyjnym nieruchomości (Km (...)).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W toku czynności egzekucyjnych na podstawie art. 923 k.p.c. dokonano wszczęcia egzekucji z nieruchomości tj.: położonej (…), ul. (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą nr (…).

W/w nieruchomość stanowi własność dłużnika: (…). Nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem mieszkalno-produkcyjnym o pow. ok 405 m², działka o pow. 1400 m². Nieruchomość składa się z działki ew. nr (…).

Nieruchomość stanowi majątek prywatny dłużnika. Dłużnik nabył nieruchomość w latach 90-tych (dostał od rodziców w darowiźnie na cele prowadzenia działalności gospodarczej).

Budynek wybudowany przez dłużnika. Dłużnik pod adresem nieruchomości prowadził działalność gospodarczą od 1990 r., jednak działalność została zakończona ok. 2013 r. Obecnie nieruchomość nie jest na stałe zamieszkana, przebywają sporadycznie bezdomni, nie jest prowadzona żadna działalność gospodarcza.

Na nieruchomości znajduje się jeden budynek, który podzielony jest na część produkcyjną i część biurową (część biurowa zagospodarowana była na cele mieszkalne - dłużnik mieszkał w latach 2002-2015).

Dłużnikowi nie przysługiwało w zakresie nieruchomości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczanego.

Dłużnik był podatnikiem podatku VAT. Dłużnik prowadził działalność o charakterze produkcji opakowań, transport międzynarodowy. Pierwsze zasiedlenie nastąpiło w 1990 r. Nabycie nieruchomości nie było potwierdzone fakturą VAT, nieruchomość nabyta w formie darowizny. Nieruchomość nie była wykorzystywana przez dłużnika do wykonywania czynności opodatkowanych (najmu, dzierżawy itp.). Budynki znajdujące się na nieruchomości wybudował dłużnik. Budynki znajdujące się na nieruchomości były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Pierwsze zasiedlenie budynków nastąpiło w 1996 r. Dłużnik nie ponosił wydatków na ulepszenie nieruchomości przekraczających 30%, jedynie drobne naprawy. Obecnie dłużnik nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT. Budynek mieszkalno-produkcyjny stanowił środek trwały w prowadzonej działalności dłużnika. Budynek posadowiony na nieruchomości został wycofany z prowadzonej działalności, obecnie służy wyłącznie na cele osobiste.

Pytanie

Czy od nieruchomości określonej powyżej należy obliczyć i odprowadzić podatek VAT i w jakiej wysokości, a także czy na komorniku sądowym spoczywa taki obowiązek w przypadku licytacyjnej sprzedaży nieruchomości należącej do Dłużnika?

Pani stanowisko w sprawie

Komornik nie jest zobowiązany do wystawienia faktury i odprowadzenia podatku VAT, a także pomniejszenia o jego kwotę kwoty podatku VAT należnego 23%.

Niniejsze zapytanie podyktowane jest faktem, iż zgodnie z obowiązującymi przepisami komornik sądowy jako organ egzekucyjny nie posiada ustawowych kompetencji do ustalenia wysokości podatku VAT od sprzedanej nieruchomości w drodze licytacji.

Z obowiązujących przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - Dłużnika.

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w (…) przedstawiając stan faktyczny nieruchomości, określając przyczynę złożenia wniosku oraz z uwagi na swoje stanowisko w sprawie zwraca się o udzielenie odpowiedzi na dokonane zapytanie w sprawie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). W myśl powołanego przepisu:

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem, a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika-dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. W przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

W świetle przedstawionych powyżej przepisów zarówno grunt, jak i budynek, budowla lub ich części spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Określona czynność jest opodatkowana podatkiem VAT jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy:

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Należy również zaznaczyć, że sprzedaż składników nabytych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani komornikiem sądowym i będzie Pani dokonywała sprzedaży egzekucyjnej Nieruchomości. Pani wątpliwości dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT licytacyjnej sprzedaży budynku mieszkalno-produkcyjnego o pow. ok. 405 m² i działki o pow. 1400 m².

Z opisu sprawy wynika, że Nieruchomość była wykorzystywana przez Dłużnika – czynnego podatnika podatku od towarów i usług i stanowiła środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem, przy dostawie opisanej nieruchomości spełnione będą przesłanki do uznania Dłużnika za podatnika podatku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem sprzedaż będzie dotyczyła składników majątku przedsiębiorstwa dłużnika, które prowadzone było w zakresie produkcji opakowań i transportu międzynarodowego.

W konsekwencji, dokonana przez Dłużnika dostawa Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów mogące mieć zastosowanie w przedmiotowej sprawie zostały określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, zawierających zwolnienie dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających określone w tych przepisach warunki.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Kluczowe jest zatem ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Ponadto, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle lub ich części rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym:

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogicznie opodatkowanie podatkiem VAT, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, opodatkowana jest również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy, w kontekście wspomnianej definicji pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że sprzedaż budynku nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą ww. budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – budynek ten został już zasiedlony. Jak Pani wskazała, Dłużnik zaczął wykorzystywać budynek w latach 90-tych w prowadzonej działalności gospodarczej. Nie ponosił wydatków na ulepszenie tej nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły 30% wartości początkowej.

Tym samym, dostawa ww. budynku będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ zostały spełnione warunki wynikające z tego przepisu.

W konsekwencji dostawa gruntu, na którym posadowiony jest budynek, na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy, również będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, badanie przesłanek wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10a bądź pkt 2 pozostaje bezzasadne.

Ponieważ, sprzedaż opisanej nieruchomości w całości będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, nie będzie Pani zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT z tytułu tej dostawy.

Zatem, Pani stanowisko, że nie będzie Pani zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponosi Pani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Pani pytania). Inne kwestie przedstawione we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935); dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).