Ustalenie kwoty nabycia pojazdu przy zastosowaniu procedury VAT marża oraz obowiązek rozpoznania importu usług z tytułu nabycia od podmiotów innych niż sprzedawca samochodu, usług dodatkowych towarzyszących zakupowi tego samochodu.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 czerwca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 14 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:

-ustalenia kwoty nabycia pojazdu przy zastosowaniu procedury VAT marża;

-braku rozpoznania importu usług z tytułu nabycia od podmiotów innych niż sprzedawca samochodu, usług dodatkowych towarzyszących zakupowi tego samochodu.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 lipca 2024 r. (wpływ 31 lipca 2024 r.) oraz pismem z 30 lipca 2024 r. (wpływ 28 sierpnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest podatnikiem i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie auto-handlu.

Od samochodów zakupionych na terytorium Unii Europejskiej, od czynnych podatników podatku VAT w swoich krajach, na podstawie faktur wystawionych w procedurze opodatkowania marżą, Wnioskodawca płaci inne koszty związane z zakupem konkretnego samochodu.

Koszty takie jak: transport, pośrednictwo zakupu, opłaty za dokumenty płacone są bezpośrednio na konto bankowe należące do platformy sprzedażowej w momencie zakupu samochodu i stanowią integralną część zamówienia, bez których niemożliwy byłby zakup i dalsza odsprzedaż samochodu.

Koszty takie jak transport, czy pośrednictwo zakupu, mimo że płacone na rachunek należący do platformy sprzedażowej nie znajdują się bezpośrednio na dokumencie zakupu samochodu, lecz wystawiają je podmioty które współpracują z ww. platformą sprzedażową.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, nabytych przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia pomniejszoną o kwotę podatku.

Formułując w art. 120 ustawy o VAT szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, ustawodawca, określając w ust. 4 podstawy opodatkowania, posłużył się sformułowaniem „kwota nabycia”.

Ustawa VAT, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie określają w treści definicji pojęcia „kwota nabycia”, natomiast określenie co wchodzi w skład kwoty nabycia jest kluczowe dla sprawy. Cena nabycia oznacza wszystkie składniki wynagrodzenia uzyskanego lub do uzyskania przez dostawcę od podatnika. Tym samym obliczając podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego z tytułu sprzedaży samochodu używanego przy zastosowaniu procedury VAT marża, do kwoty nabycia, Wnioskodawca powinien zaliczyć kwotę, którą zapłacił dostawcy towaru (cena samochodu) oraz koszty transportu i inne koszty płacone różnym podmiotom gospodarczym, związane bezpośrednio z zakupem i transportem samochodu.

Jednocześnie, Wnioskodawca wskazał, że wyżej wymienione koszty transportu i pośrednictwa nie będą stanowiły importu usług mimo, że są one ponoszone na rzecz różnych podmiotów, z racji iż jest to integralna część zamówienia, bez której zakupione auto nie będzie gotowe do dalszej odsprzedaży, oraz wydatek został opłacony na jeden rachunek bankowy należący do platformy sprzedażowej. Dodatkowo, na korzyść stanowiska Wnioskodawcy przemawia fakt, że zakup samochodu na tej platformie internetowej nie jest możliwy bez poniesienia kosztów związanych z pośrednictwem. Wobec tego, Wnioskodawca uważa, że za cenę nabycia powinien uznać cenę, jaką płaci się za samochód przy jego zakupie powiększoną o koszt niezbędnych wydatków związanych z transportem i pośrednictwem w zakupie.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

1.Czy jest Pan zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

2.Czy z tytułu wskazanych kosztów zakupu, tj. transportu, pośrednictwa zakupu, opłat za dokumenty, otrzymuje Pan od odrębnych podmiotów faktury?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Wnioskodawca z tytułu wykazanych kosztów zakupu (tj. transportu, pośrednictwa zakupu, opłat za dokumenty) otrzymuje faktury od odrębnych podmiotów zagranicznych, lecz dokonuje płatności na ten sam rachunek bankowy, na który dokonuje płatności za samochód w momencie finalizacji zamówienia, lub zgodnie z terminem płatności, lecz w tym samym momencie, w którym płaci za główny przedmiot zamówienia.

3.Czy ww. podmioty współpracujące z platformą sprzedażową są podatnikami, zgodnie z art. 28a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.)?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Podmioty współpracujące z platformą sprzedażową są podmiotami zagranicznymi, ich działalność jest regulowana przez prawo właściwe dla ich kraju pochodzenia.

Pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 30 lipca 2024 r.)

1.Czy przy sprzedaży samochodów na podstawie faktur VAT marża za cenę nabycia należy uznać cenę, jaką płaci się za samochód przy jego zakupie wraz z innymi kosztami związanymi nieodłącznie z zakupem samochodu płaconymi sprzedawcy lub za pośrednictwem sprzedawcy innym podmiotom gospodarczym?

2.Czy usługi dodatkowe towarzyszące zakupowi samochodu używanego (transport, pośrednictwo, opłata za dokumenty) stanowią w takim przypadku import usług i należy je wykazać w deklaracji VAT-7?

Pana stanowisko w sprawie (uzupełnione w piśmie z 30 lipca 2024 r.)

Zdaniem Wnioskodawcy:

1.W przypadku sprzedaży samochodów na podstawie faktur VAT marża za cenę nabycia należy uznać cenę, jaką płaci się za samochód przy jego zakupie wraz z innymi kosztami związanymi nieodłącznie z zakupem samochodu płaconymi sprzedawcy lub za pośrednictwem sprzedawcy innym podmiotom gospodarczym.

2.Usługi dodatkowe towarzyszące zakupowi samochodu używanego (transport, pośrednictwo, opłata za dokumenty) nie stanowią w takim przypadku importu usług i nie należy ich wykazywać w deklaracji VAT-7, lecz rozliczyć za pośrednictwem faktury VAT marża.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, nabytych przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia pomniejszoną o kwotę podatku.

Formułując w art. 120 ustawy o VAT szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, ustawodawca, określając w ust. 4 podstawy opodatkowania, posłużył się sformułowaniem „kwota nabycia”.

Ustawa VAT, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie określają w treści definicji pojęcia „kwota nabycia”, natomiast określenie co wchodzi w skład kwoty nabycia jest kluczowe dla sprawy. Cena nabycia oznacza wszystkie składniki wynagrodzenia uzyskanego lub do uzyskania przez dostawcę od podatnika. Tym samym, obliczając podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego z tytułu sprzedaży samochodu używanego przy zastosowaniu procedury VAT marża, do kwoty nabycia Wnioskodawca powinien zaliczyć kwotę, którą zapłacił dostawcy towaru (cena samochodu) oraz koszty transportu i inne koszty płacone różnym podmiotom gospodarczym związane bezpośrednio z zakupem i transportem samochodu. Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy, wyżej wymienione koszty transportu i pośrednictwa nie będą stanowiły importu usług mimo, że są one ponoszone na rzecz różnych podmiotów, z racji, iż jest to integralna część zamówienia bez której zakupione auto nie będzie gotowe do dalszej odsprzedaży, oraz wydatek został opłacony na jeden rachunek bankowy należący do platformy sprzedażowej.

Dodatkowo na korzyść stanowiska Wnioskodawcy przemawia fakt, że zakup samochodu na tej platformie internetowej nie jest możliwy bez poniesienia kosztów związanych z pośrednictwem.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi z art. 15 ust. 2 ustawy:

Według z art. 120 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy:

Natomiast art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy stanowi, że:

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że:

Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym ich użyciu).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty stanowiącej zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy.

Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy:

Powyższe regulacje wskazują, że dla potrzeb zastosowania procedury marży, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru używanego otrzymał od podatnika (nabywcy).

Tak rozumiana kwota nabycia obejmuje wszystkie koszty związane z transakcją, jeżeli nabywca towaru (kupujący) ponosi ciężar tych opłat płacąc za nie dostawcy. Zatem do kwoty nabycia, o której mowa wyżej, nie mogą zostać zaliczone koszty, które nie zostały zapłacone i nie są należne dostawcy towaru.

Należy także wskazać, że w świetle art. 2 pkt 9 ustawy:

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy:

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca usługi, która podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy ma zastosowanie gdy miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania, ustalonym na podstawie przepisów ustawy jest terytorium Polski. Przy tym warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy. Jednocześnie, aby wystąpił import usług, miejsce świadczenia usługi nabywanej przez podatnika od podatnika zagranicznego musi znajdować się na terytorium Polski.

Należy przy tym zauważyć, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym – opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w tym państwie. Dlatego też, w przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Natomiast kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Powołany art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy, która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Użyta w przedmiotowym przepisie nazwa „podatnik” odnosi się w zasadzie do „przedsiębiorcy” prowadzącego działalność gospodarczą. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Ustawodawca wskazując na działalność gospodarczą odnosi się do jej definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy z jednoczesnym uwzględnieniem art. 15 ust. 6 ustawy. Za podatników, w świetle art. 28a pkt 1 ustawy, uznawane są również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich. Natomiast przepis art. 28a pkt 2 ustawy uszczegóławia normę zawartą w pkt 1 lit. a, przez wskazanie, że pojęcie podatnika, na potrzeby ustalania miejsca świadczenia usług, obejmuje również sytuację, gdy podatnik, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, nabywa usługi dla czynności niepodlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:

Z powołanych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 99 ust. 7c ustawy:

Jak stanowi art. 99 ust. 11c ustawy:

Stosownie do art. 99 ust. 13a i 13b ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy.

Zatem od 1 października 2020 r. dotychczasowe deklaracje VAT-7 i VAT-7K i informacja o ewidencji zostały zastąpione przez przesyłany łącznie jeden dokument elektroniczny JPK_VAT, w formie JPK_V7M lub JPK_V7K. Elementy nowego JPK_VAT określa rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. poz. 1988, ze zm.).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie auto-handlu. Od samochodów zakupionych na terytorium Unii Europejskiej, od czynnych podatników podatku VAT w swoich krajach, na podstawie faktur wystawionych w procedurze opodatkowania marżą, płaci inne koszty związane z zakupem konkretnego samochodu. Koszty takie jak: transport, pośrednictwo zakupu, opłaty za dokumenty płacone są bezpośrednio na konto bankowe należące do platformy sprzedażowej w momencie zakupu samochodu i stanowią integralną część zamówienia, bez których niemożliwy byłby zakup i dalsza odsprzedaż samochodu. Koszty takie jak transport, czy pośrednictwo zakupu, mimo że płacone na rachunek należący do platformy sprzedażowej nie znajdują się bezpośrednio na dokumencie zakupu samochodu, lecz wystawiają je podmioty które współpracują z ww. platformą sprzedażową. Wnioskodawca z tytułu wykazanych kosztów zakupu (tj. transportu, pośrednictwa zakupu, opłat za dokumenty) otrzymuje faktury od odrębnych podmiotów zagranicznych, lecz dokonuje płatności na ten sam rachunek bankowy, na który dokonuje płatności za samochód w momencie finalizacji zamówienia, lub zgodnie z terminem płatności, lecz w tym samym momencie, w którym płaci za główny przedmiot zamówienia.

Wątpliwości Wnioskodawcy, dotyczą m.in. wskazania, czy przy sprzedaży samochodów w procedurze VAT marża (na podstawie faktur VAT marża), za cenę nabycia należy uznać cenę, jaką płaci się za samochód przy jego zakupie wraz z innymi kosztami związanymi nieodłącznie z zakupem samochodu, płaconymi sprzedawcy lub za pośrednictwem sprzedawcy innym podmiotom gospodarczym.

W przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności należy wskazać, że Wnioskodawca kupuje samochody od podatników z Unii Europejskiej, na podstawie faktur wystawionych w procedurze opodatkowania marżą. Wnioskodawca ponosi również inne koszty związane z zakupem konkretnego samochodu, takie jak: transport, pośrednictwo zakupu, opłaty za dokumenty, które wpłaca bezpośrednio na konto bankowe należące do platformy sprzedażowej w momencie zakupu samochodu. Ww. koszty dodatkowe nie znajdują się bezpośrednio na dokumencie zakupu samochodu, lecz wystawiają je podmioty które współpracują z ww. platformą sprzedażową.

Zatem, pomimo, że Wnioskodawca wskazał, że koszty takie jak transport, pośrednictwo zakupu, opłaty za dokumenty stanowią integralną część zamówienia, bez których to kosztów niemożliwy byłby zakup i dalsza odsprzedaż samochodu, zaznaczyć należy, że należności te nie stanowią składników wynagrodzenia, które sprzedawca samochodu otrzyma od Wnioskodawcy – jako nabywcy samochodu. Jak bowiem wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca z tytułu wykazanych dodatkowych kosztów zakupu (tj. transportu, pośrednictwa zakupu, opłat za dokumenty) otrzymuje faktury od odrębnych podmiotów zagranicznych, co oznacza, że wykazane w nich kwoty należne są innym podmiotom aniżeli sprzedawcy danego samochodu.

Bez wpływu na powyższe rozstrzygnięcie pozostaje fakt, że Wnioskodawca dokonuje płatności na ten sam rachunek bankowy, należący do platformy sprzedażowej, na który dokonuje płatności za samochód w momencie finalizacji zamówienia lub zgodnie z terminem płatności oraz w tym samym momencie, w którym płaci za główny przedmiot zamówienia.

Powyższe okoliczności nie powodują bowiem zmiany podmiotów, wobec których Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić należności wynikające z faktur wystawionych przez te podmioty. Należności z tytułu kosztów transportu, pośrednictwa zakupu, opłaty za dokumenty, przysługują innemu podmiotowi, a nie pierwotnemu sprzedawcy samochodu, co potwierdzają faktury wystawione przez różne podmioty. W związku z powyższym, ww. dodatkowe koszty dotyczące transakcji kupna samochodów, nie mogą zwiększać kwoty nabycia samochodu, o której mowa w art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że przy określeniu kwoty nabycia samochodu Wnioskodawca powinien uwzględnić wynagrodzenie zapłacone i należne sprzedawcy samochodu, tj. kwotę nabycia samochodu. Natomiast należności z tytułu opłaty za transport, pośrednictwo zakupu oraz opłaty za dokumenty, które są należne innym podmiotom, a nie sprzedawcy samochodu, nie stanowią elementów kwoty nabycia samochodu, o której mowa w art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Podsumowując, stwierdzić należy, że podstawą opodatkowania przy sprzedaży przez Wnioskodawcę towaru używanego (samochodu) jest różnica między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca tego towaru, a kwotą nabycia (kwotą należną pierwotnemu sprzedawcy samochodu zapłaconą przez Wnioskodawcę), pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług. Przy czym, przy określaniu kwoty nabycia Wnioskodawca powinien uwzględnić tylko kwotę wynikającą z faktury za zakup samochodu bez uwzględnienia kwot wynikających z faktur za transport, pośrednictwo zakupu oraz opłat za dokumenty, które są należne innym podmiotom, a nie pierwotnemu sprzedawcy samochodu. Tym samym, do kwoty nabycia samochodu Wnioskodawca nie może zaliczyć kwot wynikających z wszystkich otrzymanych i zapłaconych faktur dotyczących nabycia na platformie sprzedażowej.

W konsekwencji, przy sprzedaży samochodów w procedurze VAT marża (na podstawie faktur VAT marża), za cenę nabycia należy uznać cenę, jaką płaci się sprzedawcy za samochód przy jego zakupie, bez uwzględniania innych kosztów związanych z zakupem samochodu, płaconych za pośrednictwem sprzedawcy innym podmiotom gospodarczym.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 jest nieprawidłowe.,

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również wskazania, czy będzie miał on obowiązek wykazania importu usług, z tytułu nabycia od innych podmiotów usług dodatkowych towarzyszących zakupowi samochodu (transport, pośrednictwo zakupu, opłata za dokumenty).

W analizowanej sprawie, jak wyżej rozstrzygnięto, koszty dodatkowe takie jak transport, pośrednictwo zakupu, opłata za dokumenty, które są należne innym podmiotom, nie powinny być doliczane do kwoty nabycia samochodu. W konsekwencji, w zakresie ww. kosztów dodatkowych należy określić miejsce ich świadczenia, a tym samym miejsce ich opodatkowania.

Z uwagi na fakt, że usługi, za które pobierane są ww. opłaty będą świadczone na rzecz Wnioskodawcy, który jest podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą (a zatem na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy), miejscem ich świadczenia i opodatkowania – stosownie do treści art. 28b ust. 1 ustawy – będzie miejsce, w którym usługobiorca Wnioskodawca) posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. terytorium Polski. W związku z tym, że w transakcjach tych uczestniczą usługodawcy, tj. podmioty zagraniczne współpracujące z platformą sprzedażową, których działalność jest regulowana przez prawo właściwe dla ich kraju pochodzenia, podatnikiem z tytułu nabycia tych usług dodatkowych będzie Wnioskodawca.

Tym samym, z tytułu nabycia usług dodatkowych towarzyszących zakupowi samochodu, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT od nabycia ww. usług jako importu usług, zgodnie z art. 2 pkt 9 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy oraz wykazania tych transakcji w pliku JPK_VAT.

W związku z powyższym, usługi dodatkowe towarzyszące zakupowi samochodu używanego (transport, pośrednictwo zakupu, opłata za dokumenty) będą stanowić w analizowanym przypadku import usług i należy je wykazać w pliku JPK_VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).