Określenie czy wynagrodzenie w części czynszu z tytułu dzierżawy nieruchomości nie podlega opodatkowaniu VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 czerwca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 14 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy wynagrodzenie w części czynszu I z tytułu dzierżawy nieruchomości nie podlega opodatkowaniu. Wniosek uzupełnił Pan – w odpowiedzi na wezwanie pismem z 27 sierpnia 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Jest Pan osobą fizyczną prowadzącą działalność rolniczą i w śladowych ilościach działalność gospodarczą (opodatkowaną na zasadach ogólnych wg skali) będącą czynnym podatnikiem podatku VAT. Pana działalność gospodarcza opiera się głównie o usługi rolnicze. Jako osoba fizyczna będąca właścicielem gruntów rolnych podpisał Pan umowę o dzierżawę gruntów pod farmę fotowoltaiczną (umowa nr 1). Z chwilą podpisania umowy Dzierżawca (Przedsiębiorstwo - sp. z o.o.) zobowiązany jest płacić na rzecz Wydzierżawiającego (czyli Panu - rolnika) Czynsz I - (...) Czynsz II - (...). Czynsz II nie stanowi wątpliwości interpretacyjnych i zaliczany jest do działalności opodatkowanej podatkiem dochodowym. Pytanie dotyczy czynszu I.

W uzupełnieniu wskazał Pan, że:

Jest Pan osobą fizyczną prowadzącą działalność rolniczą - gospodarstwo rolne w rozumieniu art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w śladowych ilościach działalność gospodarczą (opodatkowaną na zasadach ogólnych wg skali) będącą czynnym podatnikiem VAT. Pana działalność gospodarcza opiera się głównie o usługi rolnicze.

Jako osoba fizyczna będąca właścicielem gruntów rolnych podpisał Pan umowę o dzierżawę gruntów pod farmę fotowoltaiczną. Umowa nr 1 podpisana dnia 28.05.2024 r. na okres 29 lat i 11 miesięcy, z tym że Dzierżawca może wypowiedzieć umowę bez zachowania okresu wypowiedzenia, np. z powodu nieuzyskania wszystkich pozwoleń.

Na mocy ustaleń umowy Pan jako Wydzierżawiający oddaje Dzierżawcy do użytkowania i pobierania pożytków działki o powierzchni (...). Dzierżawca przyjmuje przedmiot dzierżawy (działki o powierzchni (...))  do używania i pobierania pożytków, a w szczególności w celu wybudowania na przedmiocie dzierżawy paneli fotowoltaicznych wraz z infrastrukturą fotowoltaiczną i ich późniejszej eksploatacji. Dzierżawca jest uprawniony do wytwarzania na przedmiocie dzierżawy energii elektrycznej oraz do wyłącznego dysponowania tą energią elektryczną i jej sprzedażą.

Z chwilą podpisania umowy Dzierżawca (Przedsiębiorstwo - sp. z o.o.) zobowiązany jest płacić na rzecz Wydzierżawiającego (czyli Panu – rolnikowi):

·czynsz I - (...),

·czynsz II - (...).

Dzierżawca od momentu podpisania umowy ma pełne prawo do przygotowywania terenu pod budowę farmy fotowoltaicznej poprzez tworzenie dokumentacji technicznej oraz uzyskiwaniu pozwoleń budowlanych i ma pozwolenie na wchodzenie, wjeżdżanie pojazdami budowlanymi, w tym ciężkim sprzętem budowlanym na przedmiocie dzierżawy w celu dokonania wszelkich niezbędnych czynności pomiarowych oraz innych czynności faktycznych zmierzających bezpośrednio do realizacji inwestycji i faktycznego rozpoczęcia robót budowlanych.

(...) Wydzierżawiający (czyli Pan) może użytkować grunty rolniczo i czerpać korzyści, umożliwiając jednocześnie Dzierżawcy prowadzenie prac badawczo-przygotowawczych. Do tego czasu będzie Pan prowadził typowe uprawy rolnicze, takie jak: zboża, kukurydzę, rzepak i lucernę.

Czynsz I, którego wysokość została ustalona na mocy porozumienia stron w umowie dzierżawy, wypłacony na podstawie wystawionej faktury VAT przez Wydzierżawiającego na rzecz Dzierżawcy, pokrywa ograniczenia i straty w uprawach rolnych.

Przychód z czynszu I stanowi na podstawie ustaleń umownych rekompensatę za utracone plony. Płacony jest za to, że udostępnia się pole do przeprowadzenia prac badawczo- przygotowawczych, co może powodować pewne ograniczenia w uprawach, a więc nie osiąganie możliwych efektów ekonomicznych, które byłyby gdyby grunty nie były dzierżawione, może ograniczyć a nawet wstrzymać dopłaty unijne oraz powodować straty w produkcji rolnej, o czym świadczy zapis 2.8 z umowy dzierżawy (…).

Szkody dotyczą ściśle Pana działalności rolniczej, dlatego też odszkodowanie jest wynikiem tej działalności. Działalność rolnicza jest więc źródłem powstania przychodu i na mocy art. 2 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskany dochód jest wyłączony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i nie podlega wykazaniu w deklaracji PIT-36.

Czynsz I został udokumentowany fakturą VAT z dnia 06.06.2024 r. W Pana ocenie otrzymane odszkodowanie wynika bezpośrednio z porozumienia zawartego pomiędzy nim a właścicielem gruntów a cała wartość odszkodowania, tj. (…) netto podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług. Jednakże z ostrożności procesowej i w celu uniknięcia ewentualnych odsetek od zaległości podatkowych, informuje Pan, że wykazał kwotę otrzymanego odszkodowania w deklaracji VAT za miesiąc czerwiec 2024 r. złożoną 22.07.2024 r. i opodatkował tę kwotę stawką 23%. Podatek uwzględniony w deklaracji ostrożnościowo został w całości przez Pana uregulowany. W efekcie uznanie przez organ podatkowy, że wskazane odszkodowanie jest zwolnione z podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług uprawniać będzie Pana do korekty wystawionej faktury VAT oraz co za tym idzie korekty deklaracji podatkowej i wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od towarów i usług.

Pytanie

(ostatecznie postawione w uzupełnieniu wniosku)

Czy przychód z czynszu I otrzymany przelewem na konto bankowe na podstawie wystawionej faktury VAT zgodnie z art. 5 ustawy o VAT nie jest odpłatnym świadczeniem usług i tym samym przychód ten jest zwolniony z podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast świadczeniem usług będzie każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Dlatego można stwierdzić, że wyżej wymieniana dzierżawa gruntów (czynsz I) nie stanowi dostawy towarów, ponieważ Wydzierżawiający nie dostarcza Dzierżawcy żadnych towarów oraz nie stanowi świadczenia usług, ponieważ strona Wydzierżawiająca (rolnik) otrzymuje należność na poczet strat w uprawach, co stanowi swego rodzaju odszkodowanie i cały czas prowadzi działalność rolniczą oraz odprowadza podatki z tytułu posiadania gruntów rolnych, a dzierżawa z definicji jest umową wzajemną i dwustronnie zobowiązującą, której założeniem jest uzyskiwanie czynszu dzierżawnego oraz oddanie odpowiedniej rzeczy (gruntu) do używania przez określony czas i dzierżawa to czynność polegająca na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem ww. dzierżawa gruntów (czynsz I) nie jest de facto dzierżawą w rozumieniu przepisów podatkowych i tym samym nie jest odpłatnym świadczeniem usług na terytorium kraju podlegającym opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 5 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do zapisu art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Z kolei stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Z powołanego wyżej art. 8 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, przy czym należy zwrócić uwagę na ust. 1 pkt 2 tego artykułu, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z powyższym, przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Zaznaczenia wymaga fakt, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki, tj. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, a świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, że dostawa towarów czy świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”). Przykładowo, w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Podobnie w orzeczeniu TSUE z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden TSUE podkreślił, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem, jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

Należy zaznaczyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W tym miejscu należy wskazać, że na mocy art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1601 ze zm. ) zwanej dalej „Kodeksem cywilnym”:

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

Zatem dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Z postanowień art. 361 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego wynika, że:

 W myśl art. 362 Kodeksu cywilnego:

 Zgodnie z art. 471 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 483 § 1 Kodeksu cywilnego:

Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto, między zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie, co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana z zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Podobnie kary umowne, nie stanowią zapłaty za usługę, lecz pełnią funkcję odszkodowawczą (sankcyjną). Kara ta ma charakter czynności jednostronnej i nie wiąże się z otrzymaniem jakiegokolwiek świadczenia. Zapłata tej kary nie jest też związana ze zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

W opisie sprawy wskazał Pan, że prowadzi Pan działalność rolniczą i w śladowych ilościach działalność gospodarczą, która głównie stanowi usługi rolnicze. Jest Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zawarł Pan umowę o dzierżawę gruntów o powierzchni (...) ha pod farmę fotowoltaiczną. Dzierżawca przyjmuje przedmiot dzierżawy do używania i pobierania pożytków, a w szczególności w celu wybudowania na przedmiocie dzierżawy paneli fotowoltaicznych wraz z infrastrukturą fotowoltaiczną i ich późniejszej eksploatacji. Dzierżawca jest uprawniony do wytwarzania na przedmiocie dzierżawy energii elektrycznej oraz do wyłącznego dysponowania tą energią elektryczną i jej sprzedażą.

Z chwilą podpisania umowy Dzierżawca zobowiązany jest płacić na Pana rzecz:

·czynsz I - (...),

·czynsz II - (...).

Wskazał Pan, że Dzierżawca od momentu podpisania umowy ma pełne prawo do przygotowywania terenu pod budowę farmy fotowoltaicznej poprzez tworzenie dokumentacji technicznej oraz uzyskiwanie pozwoleń budowlanych i ma pozwolenie na wchodzenie, wjeżdżanie pojazdami budowlanymi, w tym ciężkim sprzętem budowlanym na przedmiot dzierżawy w celu dokonania wszelkich niezbędnych czynności pomiarowych oraz innych czynności faktycznych zmierzających bezpośrednio do realizacji inwestycji i faktycznego rozpoczęcia robót budowlanych.

(...) może Pan użytkować grunty rolniczo i czerpać korzyści, umożliwiając jednocześnie Dzierżawcy prowadzenie prac badawczo-przygotowawczych. Do tego czasu będzie Pan prowadził typowe uprawy rolnicze, takie jak: zboża, kukurydzę, rzepak i lucernę. Czynsz I, którego wysokość została ustalona na mocy porozumienia stron w umowie dzierżawy, wypłacony na podstawie wystawionej przez Pana faktury VAT na rzecz Dzierżawcy, pokrywa ograniczenia i straty w uprawach rolnych. Kwotę czynszu I opodatkował Pan stawką 23% i wykazał Pan w deklaracji VAT za miesiąc czerwiec 2024 r.

Zatem wpłata czynszu I od Dzierżawcy wynikała będzie ze stosunku prawnego zawartego pomiędzy stronami, na podstawie umowy dzierżawy zgodnie z którą, Dzierżawca od momentu podpisania umowy ma pełne prawo do przygotowywania terenu pod budowę farmy fotowoltaicznej poprzez tworzenie dokumentacji technicznej oraz uzyskiwanie pozwoleń budowlanych i ma pozwolenie na wchodzenie, wjeżdżanie pojazdami budowlanymi, w tym ciężkim sprzętem budowlanym na przedmiot dzierżawy w celu dokonania wszelkich niezbędnych czynności pomiarowych oraz innych czynności faktycznych zmierzających bezpośrednio do realizacji inwestycji i faktycznego rozpoczęcia robót budowlanych.

Dzierżawca zarezerwował grunt, który przygotowuje do swojej działalności, a który nie jest jeszcze wykorzystywany bezpośrednio dla celów farmy fotowoltaicznej. Zatem kwoty otrzymane z tego tytułu należy uznać za czynsz z tytułu świadczenia umowy dzierżawy.

Trzeba zaznaczyć, że bez znaczenia pozostaje nazwa danej płatności. Istotnym jest natomiast, czy stanowi ona zapłatę za konkretne świadczenie czy też jest odszkodowaniem w znaczeniu wyżej opisanym.

W rozpatrywanym przypadku mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie określone w umowie. Świadczeniem jest każde zachowanie polegające na działaniu, zaniechaniu działania lub znoszeniu (tolerowaniu) określonej sytuacji lub stanu rzeczy. Czynsz zgodnie z umową dzierżawy stanowi należność wynikającą wprost z łączącego Strony stosunku zobowiązaniowego.

W zamian za:

·zaniechanie części Pana działań w zakresie upraw rolnych i

·tolerowanie przez Pana działań Dzierżawcy, tj.: przygotowywania terenu pod budowę farmy fotowoltaicznej poprzez tworzenie dokumentacji technicznej oraz uzyskiwanie pozwoleń budowlanych, pozwolenia na wchodzenie, wjeżdżanie pojazdami budowlanymi, w tym ciężkim sprzętem budowlanym na przedmiot dzierżawy w celu dokonania wszelkich niezbędnych czynności pomiarowych oraz innych czynności faktycznych zmierzających bezpośrednio do realizacji inwestycji i faktycznego rozpoczęcia robót budowlanych,

otrzymuje Pan ustalone w umowie wynagrodzenie.

Wypłatę określonej w umowie kwoty pieniężnej należy zatem traktować jako zapłatę za wykonywane świadczenie na rzecz drugiej strony, co wypełnia wskazaną przesłankę uznania za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy. Należy zwrócić uwagę, że w przypadku opisanym we wniosku możemy wskazać konkretnego beneficjenta tej usługi – Dzierżawcę, który w zamian za Pana zgodę na przygotowywanie terenu pod budowę farmy fotowoltaicznej poprzez tworzenie dokumentacji technicznej oraz uzyskiwanie pozwoleń budowlanych pozwoleniu na wchodzenie, wjeżdżanie pojazdami budowlanymi, w tym ciężkim sprzętem budowlanym na przedmiot dzierżawy w celu dokonania wszelkich niezbędnych czynności pomiarowych oraz innych czynności faktycznych zmierzających bezpośrednio do realizacji inwestycji i faktycznego rozpoczęcia robót budowlanych, zobowiązał się zapłaty czynszu I.

Zatem wynagrodzenia należnego Panu, tj. czynszu I, nie można uznać za odszkodowanie, rekompensatę z tytułu poniesionych przez Pana strat w uprawach.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego, wskazać należy, że poprzez oddanie nieruchomości w dzierżawę, świadczy Pan, w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, usługi zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Czynności te, ze względu na ich odpłatny charakter, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem wynagrodzenie należne Panu, tj. czynsz I otrzymywany (...), podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego, Pana stanowisko uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. Zatem, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).