Opodatkowanie zbycia działki na rzecz użytkownika wieczystego, który jest właścicielem zabudowań na przedmiotowej działce.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek 27 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT planowanej sprzedaży zabudowanej działki nr 2 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 sierpnia 2024 r. (wpływ 27 sierpnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Powiat jest jednostką samorządu terytorialnego, zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Powiat zamierza zbyć nieruchomość wchodzącą w skład zasobu Powiatu w drodze bezprzetargowej, na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości przyległych, na poprawę warunków zagospodarowania, na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 2023 r. poz. 344 z późn. zm).

Przedmiotowa nieruchomość położona jest w A i oznaczona numerem ewidencyjnym 2, zapisana jest w księdze wieczystej nr (…) prowadzonej przez Sąd Rejonowy (…). Powierzchnia nieruchomości wynosi (…) ha.

Działka zabudowana jest częścią dzwonnicy o powierzchni (…) m² i częścią wejścia do salek katechetycznych (obudowa i zadaszenie schodów) o powierzchni (…) m², będącymi częścią budynku kościoła. Przez działkę 2 przebiegają sieci infrastruktury technicznej.

Dzwonnica oraz wejście do salek katechetycznych (schody) zostały wybudowane w latach 1990-1998 na podstawie decyzji pozwolenia na budowę z roku 1990 oraz decyzji o rozbudowę z roku 1994. Dzwonnica została nadbudowana o dwie kondygnacje w latach 2012-2015 na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę z roku 2011. Podczas nadbudowy dzwonnicy wykonano również obudowę i zadaszenie schodów, nie były jednak one przedmiotem pozwolenia na budowę ani zgłoszenia, wybudowano je bez wymaganej dokumentacji.

Parafia, rozpoczęła użytkowanie części budynku w roku 1992 i w kolejnych latach dokonywała dalszych prac budowlanych, doprowadzając do użytkowania kolejne części budynku. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a planowaną sprzedażą upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Według ewidencji gruntów działka stanowi klasoużytek Bi – inne tereny zabudowane.

Zgodnie z zaświadczeniem Prezydenta Miasta z 6 grudnia 2023 r. dla działki 2 brak jest obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.

Dla terenu objętego wnioskiem obowiązują miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego:

-miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego układu komunikacyjnego miasta – Uchwała Rady Miejskiej z 4 czerwca 1998 r.,

-miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego układu ulicznego miasta – Uchwała Rady Miejskiej z 30 listopada 1999 r.

Budynek kościoła posadowiony jest na działkach przyległych, które znajdują się w użytkowaniu wieczystym Parafii. Część budynku znajdująca się na działce Powiatu została wzniesiona z przekroczeniem granic. Powiat nie ponosił żadnych nakładów na wybudowanie oraz ulepszenie budynku kościoła. Fragmenty budynku znajdujące się na działce Powiatu zostały wzniesione ze środków własnych Parafii.

Według ustaleń między stronami, przyszły nabywca określi wartość poczynionych nakładów na zabudowania znajdujące się na działce 2, co będzie podstawą do ustalenia ceny sprzedaży nieruchomości.

Działka 1 o pow. (…) ha została nabyta przez Powiat 1 stycznia 1999 r. z mocy prawa, nieodpłatnie na podstawie art. 60 ust. 1, 3 i 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133 poz. 872 z późn. zm.), decyzją Wojewody z 15 grudnia 2021 r. (decyzja ostateczna 30 grudnia 2021 r.). Powiat nie poniósł nakładów na wybudowanie ani ulepszenie budynku kościoła.

Decyzją z 17 maja 2023 r. działka nr 1 została podzielona na działki 2 i 3.

Dotychczas działka była wykorzystywana na cele drogowe, zgodnie z ewidencją gruntów oznaczona jest Bi – Inne tereny zabudowane – czynności nie były objęte VAT.

Parafia bezumownie korzysta z ww. działki.

Nakłady na budowle nie zostaną rozliczone.

Nabywcą działki 2 zabudowanej częścią dzwonnicy i częścią wejścia do salek katechetycznych, będzie właściciel ww. zabudowań, tj. Parafia.

Przedmiotem dostawy będzie działka ozn. nr geod 2, przedmiotem dostawy nie będą: części dzwonnicy i części wejścia do salek katechetycznych.

Nie nastąpiło jeszcze rozliczenie nakładów. Nakłady zostaną rozliczone w ten sposób, że zostaną zaliczone koszty poniesione przez Parafię na poczet ceny nabycia.

Przez nieruchomość ozn. nr geod. 2 przebiega sieć gazownicza i kanalizacja deszczowa, właścicielem przedmiotowej sieci, w przypadku kanalizacji deszczowej są B, a w przepadku gazu jest to C.

Przedmiotem dostawy nie będą przebiegające przez dz. nr 2 sieci infrastruktury technicznej.

Zgodnie z art. 49 Kodeksu cywilnego:

§ 1. Urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Nie są Państwo właścicielem sieci infrastruktury technicznej przebiegającej przez ww. działkę. Sieć jest siecią liniową obsługującą mieszkańców Piły i sieć ta stanowi własność dystrybutora mediów.

Sieci infrastruktury technicznej nie będą przedmiotem dostawy.

Sieci nie zostały nabyte przez Powiat, ponieważ zgodnie z art. 49 Kodeksu cywilnego, wchodzą w skład przedsiębiorstw dystrybuujących poszczególne media.

Nie nabyli Państwo przedmiotowych sieci, dlatego nie podlegały one odliczeniu podatku naliczonego.

Sieci techniczne nie należą do właściciela gruntu, dlatego nie może być mowy o pierwszym zasiedleniu (art. 49 Kodeksu cywilnego).

Sieci przesyłowe nie stanowią własności Powiatu, dlatego też nie były ponoszone nakłady na ulepszenie lub przebudowę ww. sieci infrastruktury technicznej, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu (art. 49 Kodeksu cywilnego).

Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu sprawy

Zgodnie z decyzją Wojewody z 15 grudnia 2021 r. działka o numerze ewidencyjnym 1 (z której na podstawie decyzji z 17 maja 2023 r. wydzielono działki nr 2 i nr 3), została nabyta na rzecz Powiatu na podstawie art. 60 ust. 1, 3 i 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną. W związku z tym, zgodnie z art. 65 ust. 4 powyższej ustawy, przekazanie Powiatowi mienia Skarbu Państwa oraz mienia Skarbu Państwa będącego we władaniu państwowych osób prawnych jest nieodpłatne oraz wolne od podatków i opłat.

Tytułem nabycia przedmiotowej działki Powiatowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ jak wskazano powyżej, przekazanie działki nr 1 nastąpiło nieodpłatnie oraz było wolne od podatków i opłat.

Nabycie nieruchomości o numerze ewidencyjnym 1 (z której na podstawie decyzji z 17 maja 2023 r. wydzielono działki nr 2 i nr 3), nie zostało udokumentowane fakturą.

Od momentu nabycia, tj. 1 stycznia 1999 r. (decyzja Wojewody z 15 grudnia 2021 r.) działka nr 1 stanowiła drogę powiatową (…). Zgodnie z decyzją z 17 maja 2023 r. z powyższej nieruchomości wydzielono:

-działkę nr 2, na której znajduje się fragment wejścia do salek katechetycznych ((…) m²) oraz fragment wieży kościoła ((…) m²),

-działkę nr 3, która nadal stanowi drogę powiatową (…).

Zgodnie z art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. 2023 r. poz. 70 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają również grunty zajęte pod pasy drogowe dróg publicznych w rozumieniu przepisów o drogach publicznych oraz zlokalizowane w nich budowle – z wyjątkiem związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż utrzymanie dróg publicznych lub eksploatacja autostrad płatnych.

Zgodnie z zaświadczeniem Prezydenta Miasta z 6 grudnia 2023 r. dla działki nr 2 brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Przedmiotem dostawy będzie działka oznaczona numerem ewidencyjnym 2. Znajdujący się na powyższej działce fragment wieży kościoła oraz fragment wejścia do salek katechetycznych nie będzie przedmiotem dostawy, ponieważ nakłady na wybudowanie wskazanych budowli poniosła, zgodnie z oświadczeniem z 6 lutego 2024 r., Parafia i to Parafia jest właścicielem tych zabudowań. Mając na uwadze powyższe, Powiat nie będzie rozliczał nakładów poniesionych na budowę fragmentu wejścia do salek katechetycznych oraz fragmentu wieży kościoła.

Zarówno część dzwonnicy, jak i wejście do salek katechetycznych, w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane (Dz. U. 2024 poz. 725 z późn. zm.), stanowią budynek – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pierwsze zasiedlenie wskazanej części budynku nastąpiło w roku 1992.

W związku z powyższym, pomiędzy pierwszym zasiedleniem części dzwonnicy i części wejścia do salek katechetycznych, a sprzedażą przez Powiat, upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

W latach 2012-2015 na podstawie decyzji pozwolenia na budowę wydanej przez Starostwo Powiatowe z 8 września 2011 r., Parafia nadbudowała wieżę o dwie kondygnacje oraz wybudowała zadaszenie nad wejściem do salek katechetycznych. Z racji, iż właścicielem budynku jest Parafia, to Parafia poniosła wszelkie koszty modernizacji wskazanych części budynku. Nakłady na modernizacje poniesiono w latach 2012-2015. Po dokonaniu tych ulepszeń część dzwonnicy i część wejścia do salek katechetycznych są użytkowane, lecz Parafia nie zgłosiła do użytkowania wskazanych części budynku, to znaczy nie posiada pozwolenia na użytkowanie wydanego przez Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego. Powiatowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od ww. wydatków.

Pytanie

Czy opisana we wniosku planowana sprzedaż, powinna być traktowana jako odpłatna dostawa nieruchomości zabudowanej, a w związku z tym, że dostawa części budynków znajdujących się na gruncie nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim, a między pierwszym zasiedleniem, a planowaną sprzedażą upłynął okres dłuższy niż 2 lata to będzie miało miejsce zwolnienie z obowiązku uiszczenia podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 r. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.)?

Jako przepisy, które mają być przedmiotem interpretacji indywidualnej, w uzupełnieniu do wniosku, wskazali Państwo: art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 27 sierpnia 2024 r.)

W ocenie Powiatu, planowana sprzedaż korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 r. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 r. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.), zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, lub pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 r. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.), w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zdaniem Powiatu, planowana dostawa działki nr 2 powinna być traktowana jako odpłatna dostawa nieruchomości zabudowanej, Powiat będzie dokonywał zbycia nieruchomości stanowiącej grunt zabudowany częścią budynku.

Dostawa budynku nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a planowaną sprzedażą upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z powyższym, zdaniem Powiatu, planowana sprzedaż korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie zatem z ww. przepisami, zarówno grunty, jak i budynki spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podatnika.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy:

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z art. 29a ust. 1 ustawy:

W świetle art. 29a ust. 6 ustawy:

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy:

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że:

-są Państwo zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług,

-zamierzają Państwo zbyć nieruchomość wchodzącą w skład zasobu Powiatu w drodze bezprzetargowej, na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości przyległych, tj. na rzecz Parafii,

-działka nr 1 o pow. (…) ha została nabyta przez Państwa 1 stycznia 1999 r. z mocy prawa, nieodpłatnie na podstawie art. 60 ust. 1, 3 i 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, decyzją Wojewody z 15 grudnia 2021 r. (decyzja ostateczna 30 grudnia 2021 r.),

-nabycie nieruchomości o numerze ewidencyjnym 1 nie zostało udokumentowane fakturą,

-od momentu nabycia, tj. 1 stycznia 1999 r. działka nr 1 stanowiła drogę powiatową (…),

-decyzją z 17 maja 2023 r. działka nr 1 została podzielona na:

·działkę nr 2, na której znajduje się fragment wejścia do salek katechetycznych ((…) m²) oraz fragment wieży kościoła ((…) m²),

·działkę nr 3, która nadal stanowi drogę powiatową (…),

-działka 2 jest zabudowana częścią dzwonnicy o powierzchni (…) m² i częścią wejścia do salek katechetycznych (obudowa i zadaszenie schodów) o powierzchni (…) m², będącymi częścią budynku kościoła,

-dzwonnica oraz wejście do salek katechetycznych (schody) zostały wybudowane w latach 1990-1998 na podstawie decyzji pozwolenia na budowę z roku 1990 oraz decyzji o rozbudowę z roku 1994,

-dzwonnica została nadbudowana o dwie kondygnacje w latach 2012-2015 na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę z roku 2011. Podczas nadbudowy dzwonnicy wykonano również obudowę i zadaszenie schodów, nie były jednak one przedmiotem pozwolenia na budowę ani zgłoszenia, wybudowano je bez wymaganej dokumentacji,

-zarówno część dzwonnicy, jak i wejście do salek katechetycznych, w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, stanowią budynek – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach,

-część budynku znajdująca się na Państwa działce (2) została wzniesiona z przekroczeniem granic,

-nie ponosili Państwo żadnych nakładów na wybudowanie oraz ulepszenie budynku kościoła,

-fragmenty budynku znajdujące się na Państwa działce (2) zostały wzniesione ze środków własnych Parafii,

-Parafia bezumownie korzysta z działki nr 2,

-Parafia, rozpoczęła użytkowanie części budynku w roku 1992 i w kolejnych latach dokonywała dalszych prac budowlanych, doprowadzając do użytkowania kolejne części budynku,

-przedmiotem dostawy będzie działka nr 2, przedmiotem dostawy nie będą: części dzwonnicy i części wejścia do salek katechetycznych,

-przedmiotem dostawy będzie działka oznaczona numerem ewidencyjnym 2. Znajdujący się na powyższej działce fragment wieży kościoła oraz fragment wejścia do salek katechetycznych nie będzie przedmiotem dostawy, ponieważ nakłady na wybudowanie wskazanych budowli poniosła, zgodnie z oświadczeniem z 6 lutego 2024 r., Parafia i to Parafia jest właścicielem tych zabudowań,

-nie będą Państwo rozliczali nakładów poniesionych na budowę fragmentu wejścia do salek katechetycznych oraz fragmentu wieży kościoła,

-przez działkę 2 przebiegają sieci infrastruktury technicznej – sieć gazownicza i kanalizacja deszczowa,

-właścicielem kanalizacji deszczowej są B a w przypadku gazu jest to C,

-przedmiotem dostawy nie będą przebiegające przez działkę nr 2 sieci infrastruktury technicznej,

-nie są Państwo właścicielem sieci infrastruktury technicznej przebiegającej przez działkę nr 2,

-sieci infrastruktury technicznej nie będą przedmiotem dostawy.

Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą ustalenia, czy planowana sprzedaż powinna być traktowana jako odpłatna dostawa nieruchomości zabudowanej, a w związku z tym, że dostawa części budynków znajdujących się na gruncie nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim, a między pierwszym zasiedleniem, a planowaną sprzedażą upłynie okres dłuższy niż 2 lata to będzie miało miejsce zwolnienie z obowiązku uiszczenia podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Na mocy art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem cywilnym”:

Jak wynika z art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego:

Natomiast zgodnie z art. 47 § 3 Kodeksu cywilnego:

Przepis art. 48 Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Zgodnie z art. 191 Kodeksu cywilnego:

Wzniesienie budynku w całości na cudzym gruncie ma miejsce z zachowaniem zasady superficies solo cedit. Tak więc rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej. Zgodnie zatem z zasadą „superficies solo cedit”, gdy władający gruntem poniósł nakłady na tę nieruchomość, stają się one własnością właściciela gruntu.

W myśl art. 231 § 2 Kodeksu cywilnego:

Dodatkowo podkreślić należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku” i „budowli”.

W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725 ze zm.), zwanej dalej ustawa Prawo budowlane.

Na podstawie art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane:

Stosownie do art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane:

Z ww. przepisów prawa cywilnego wynika, że przedmiotem sprzedaży zawsze jest grunt wraz ze wszystkimi budynkami i urządzeniami trwale z tym gruntem związanymi.

Jak wynika z opisu sprawy, przez nieruchomość – działkę nr 2 – przebiega sieć gazownicza i kanalizacja deszczowa. Właścicielem przedmiotowych sieci, w przypadku kanalizacji deszczowej są B, a w przypadku gazu jest to C. Nie są Państwo właścicielem sieci infrastruktury technicznej przebiegającej przez ww. działkę. Sieć jest siecią liniową obsługującą mieszkańców A i sieć ta stanowi własność dystrybutora mediów. Sieci infrastruktury technicznej nie będą przedmiotem dostawy.

Zgodnie z art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego:

Z powyższego przepisu wynika, że jeśli znajdujące się na działce sieci są własnością przedsiębiorstwa przesyłowego to stanowią własność tego przedsiębiorstwa.

Wobec przedstawionego opisu sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro znajdujące się na działce nr 2 ww. sieci nie są Państwa własnością, to nie sposób przyjąć, że dokonają Państwo dostawy gruntu wraz ze znajdującymi się na nim naniesieniami w postaci sieci infrastruktury technicznej przebiegającymi przez ww. działkę. Tak więc w przypadku planowanej dostawy działki nr 2, prawidłowo Państwo wskazują, że sieci infrastruktury technicznej nie będą przedmiotem dostawy.

Ponadto z opisu sprawy wynika, że działka nr 2 jest zabudowana częścią dzwonnicy o powierzchni (…) m² i częścią wejścia do salek katechetycznych (obudowa i zadaszenie schodów) o powierzchni (…) m², będącymi częścią budynku kościoła. Część budynku znajdująca się na Państwa działce (2) została wzniesiona z przekroczeniem granic, nie ponosili Państwo żadnych nakładów na wybudowanie oraz ulepszenie budynku kościoła. Fragmenty budynku znajdujące się na Państwa działce (2) zostały wzniesione ze środków własnych Parafii. Nie będą Państwo rozliczali nakładów poniesionych na budowę fragmentu wejścia do salek katechetycznych oraz fragmentu wieży kościoła.

Zaznaczenia wymaga, że powołany wyżej przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W celu właściwego zinterpretowania pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”.

Należy ponadto wskazać, że czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji, pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Podkreślić przy tym należy, że co do zasady, ustawy podatkowe nie uznają za przedmiot opodatkowania umów i czynności cywilnoprawnych, lecz rezultaty tych czynności. Tak więc, mimo że na gruncie prawa cywilnego dojdzie do przeniesienia własności obiektów, jako części składowych nieruchomości, nie zaistnieje jednocześnie dostawa towaru.

Podobną regulację w zakresie dostawy zawiera art. 5 ust. 1 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L Nr 145 s. 1 ze zm.) oraz w art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1 ze zm.). Dostawa towaru nie odnosi się do zbycia prawa własności zgodnie z procedurami przewidzianymi obowiązującym prawem krajowym, lecz obejmuje wszelkie zbycie majątku rzeczowego przez jedną stronę, która upoważnia drugą stronę do dysponowania w rzeczywistości tym majątkiem tak, jakby była jego właścicielem. Pogląd ten jest zgodny z celem Szóstej Dyrektywy i Dyrektywy 2006/112/WE, które zostały opracowane między innymi w celu oparcia wspólnego systemu VAT na jednolitej definicji transakcji podlegających opodatkowaniu. Celowi temu mogłaby zagrozić sytuacja, gdyby warunek zaistnienia dostawy towarów różnił się w poszczególnych państwach członkowskich, jak to ma miejsce w przypadku warunków rządzących przeniesieniem prawa własności w prawie cywilnym. Takie stanowisko znalazło wyraz w wielu orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości, który stwierdził, że pojęcie dostawy towaru nie odnosi się do przeniesienia własności w formach przewidzianych we właściwym prawie krajowym, lecz obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego rozporządzania nim, jak gdyby była właścicielem tego dobra. Cel dyrektywy mógłby zostać zagrożony, gdyby stwierdzenie dostawy towaru, zależało od spełnienia warunków zmieniających się w zależności od prawa cywilnego danego państwa członkowskiego.

Tezy te znajdują potwierdzenie zarówno w orzecznictwie krajowym (wyrok NSA z 10 października 2013 r., sygn. akt I FSK 310/12), jak również w orzecznictwie europejskim (orzeczenie C-320/88 Shipping and Forwarding Safe B.V. v. Staatsecretaris van Financiën), w którym to orzeczeniu Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że „wyrażenie »dostawa towarów« w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce” (pkt 2).

Powyższe wskazuje jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe opisanej we wniosku transakcji należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując więc powyższe należy stwierdzić, że w sytuacji gdy przedmiotem dostawy jest grunt, na którym posadowiony jest np. budynek, niestanowiący własności zbywcy, to mimo, że ten obiekt budowlany stanowi w świetle prawa cywilnego część składową nieruchomości – w świetle ustawy o podatku od towarów i usług nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tym obiektem jak właściciel (zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym, przez sprzedającego), a zatem przedmiotem dostawy jest w takim przypadku tylko sam grunt.

Zatem rozważając skutki podatkowe transakcji polegającej na sprzedaży zabudowanej działki nr 2 na rzecz Parafii będącej właścicielem fragmentu wieży kościoła – dzwonnicy oraz fragmentu wejść do salek katechetycznych (obudowy i zadaszenia schodów), które nie należą do Powiatu, należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów i usług.

O ile jest oczywiste, że zbycie gruntu spowoduje przeniesienie na nowego właściciela także własności posadowionych na nim fragmentów budynków, jako części składowych gruntu, to bynajmniej nie jest oczywiste, że tym samym dojdzie do dostawy towarów, jakimi są niewątpliwie części budynków w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro naniesienie w postaci fragmentu wieży kościoła – dzwonnicy oraz fragmentu wejść do salek katechetycznych (obudowy i zadaszenia schodów) znajdujących się na działce nr 2 zostały wybudowane przez Parafię, na rzecz której nastąpi dostawa nieruchomości gruntowej, a ponadto, jak Państwo wskazali, nakłady na budynki nie zostaną rozliczone, to nie można uznać, że ww. nakłady związane z budową fragmentu wieży kościoła – dzwonnicy oraz fragmentu wejść do salek katechetycznych (obudowy i zadaszenia schodów) w aspekcie ekonomicznym będą stanowiły własność Państwa Powiatu.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, w ramach planowanej dostawy, nie dojdzie więc do przeniesienia prawa do rozporządzania nakładami na budowę ww. naniesień jak właściciel. W rozpatrywanej sprawie nastąpi bowiem sprzedaż wyłącznie prawa własności nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę nr 2, a nie ww. nakładów, które stanowią odrębną ekonomiczną własność innego podmiotu, tj. Parafii. Zatem w istocie ww. nakłady nie będą stanowiły przedmiotu dostawy, bowiem nakłady nie będą w ekonomicznym posiadaniu Powiatu. Pomimo, że z punktu widzenia prawa cywilnego na Parafię formalnie przejdzie prawo własności gruntu wraz z naniesieniami – fragmentami budynków, to jednak biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o podatku od towarów i usług, w ramach planowanej transakcji nie wystąpi dostawa towarów w postaci naniesień posadowionych na gruncie – w postaci fragmentu wieży kościoła – dzwonnicy oraz fragmentu wejść do salek katechetycznych (obudowa i zadaszenie schodów), ponieważ, w przypadku nakładów, to Parafia dysponuje nimi jak właściciel. W wyniku sprzedaży nieruchomości gruntowej, w odniesieniu do ww. nakładów, nie dojdzie więc do przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, co oznacza, że nie zostanie spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie zaznaczenia wymaga, że w opisie sprawy sami wskazali Państwo, że przedmiotem dostawy będzie działka oznaczona numerem ewidencyjnym nr 2. Znajdujący się na powyższej działce fragment wieży kościoła oraz fragment wejścia do salek katechetycznych nie będzie przedmiotem dostawy, ponieważ nakłady na wybudowanie wskazanych budowli poniosła, zgodnie z oświadczeniem z 6 lutego 2024 r., Parafia i to Parafia jest właścicielem tych zabudowań. Powiat nie będzie rozliczał nakładów poniesionych na budowę fragmentu wejścia do salek katechetycznych oraz fragmentu wieży kościoła.

W rezultacie, przedmiotem opodatkowania planowanej transakcji sprzedaży zabudowanej działki nr 2 na rzecz Parafii, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, będzie wyłącznie prawo własności nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę nr 2.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazać należy, że zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanowi, że:

W myśl art. 2 pkt 14 ustawy:

Jak wskazano powyżej – w rozpatrywanej nie wystąpi dostawa towarów w postaci naniesień posadowionych na gruncie – w postaci fragmentu wieży kościoła – dzwonnicy oraz fragmentu wejść do salek katechetycznych (obudowa i zadaszenie schodów), jak również przedmiotem dostawy nie będą sieci infrastruktury technicznej przebiegające przez działkę nr 2. Tak więc przedmiotem dostawy będzie wyłącznie prawo własności nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę nr 2.

W takim przypadku nie można więc odnosić się do zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, które obejmuje dostawę budynków, budowli lub ich części, co w analizowanej sprawie nie będzie miało miejsca.

Tym samym w odniesieniu do dostawy działki nr 2 należy wskazać, że nie będzie mogła ona korzystać ze zwolnienia od podatku wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT planowanej sprzedaży zabudowanej działki nr 2 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności możliwości zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).