Refakturowanie usług noclegowych i gastronomicznych oraz prawo do odliczenia z tytułu nabycia tych usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 czerwca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 25 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w kwestii refakturowania usług noclegowych i gastronomicznych oraz prawa do odliczenia z tytułu nabycia tych usług.

Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 29 lipca 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca podpisał umowę z kontrahentem, na podstawie której świadczy usługi doradztwa sprzedaży towarów z oferty handlowej. Zgodnie z zapisami umowy Wnioskodawca otrzymuje zwrot kosztów poniesionych w związku ze świadczeniem usług na rzecz kontrahenta, m.in. koszty usług noclegowych i gastronomicznych, na podstawie tzw. refaktury.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Z usług noclegowych i gastronomicznych Wnioskodawca korzysta osobiście.Wnioskodawca jest w posiadaniu faktur na nabyte usługi gastronomiczne i noclegowe.

Wnioskodawca nabywa usługi noclegowe i gastronomiczne we własnym imieniu, faktura wystawiona jest na Wnioskodawcę jako firmę. Zgodnie z zapisami umowy z kontrahentem, z którym Wnioskodawca współpracuje na podstawie B2B Wnioskodawca refakturuje nabywane usługi na kontrahenta, kontrahent zwraca Wnioskodawcy poniesiony koszt na podstawie wystawionych refaktur.

Nabywane usługi noclegowe i gastronomiczne służą Wnioskodawcy tylko i wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Pytanie

Czy Wnioskodawca może wystawiać tzw. refakturę na poniesione koszty usług noclegowych i gastronomicznych na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 4b i 4c ustawy o podatku od towarów i usług? Czy wystawiając tzw. refakturę na ww. usługi Wnioskodawca może odliczyć również od tych usług podatek VAT naliczony?

Pana stanowisko

Zgodnie z art. 8 pkt 2a, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Z usług noclegowych i gastronomicznych Wnioskodawca korzysta jednak osobiście, nie przekazuje zakupu usług na rzecz osób trzecich. Jedynie kontrahent wg podpisanej umowy zwraca Wnioskodawcy za ww. usługi. Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli Wnioskodawca korzysta sam z danych usług nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego od usług noclegowych i gastronomicznych, a tym samym Wnioskodawca nie ma możliwości wystawienia tzw. refaktury.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy zauważyć, iż pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej.

Zgodne z art. 8 ust. 2a ustawy:

Natomiast, podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W świetle tego przepisu:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy:

Z powołanych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony są lub będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jednocześnie, przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 cyt. ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Przepis art. 88 określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem:

a) (uchylona),

b) nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób;

c) usług noclegowych nabywanych w celu ich odprzedaży, opodatkowanych u tego podatnika na podstawie art. 8 ust. 2a.

Z powyższego przepisu wynika, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych. Wyjątek dotyczy jedynie podatników świadczących usługi przewozu osób, kupujących gotowe posiłki dla pasażerów oraz usług noclegowych nabytych przez podatników wyłącznie w celu ich odprzedaży, tj. po nabyciu usługi w celu przeniesienia jej na kolejnego nabywcę (tj. w związku z tzw. refakturą usługi).

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą i jest Pan zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Podpisał Pan umowę z kontrahentem, na podstawie której świadczy Pan usługi doradztwa sprzedaży towarów z oferty handlowej. Zgodnie z zapisami umowy otrzymuje Pan zwrot kosztów poniesionych w związku ze świadczeniem usług na rzecz kontrahenta, m.in. koszty usług noclegowych i gastronomicznych, na podstawie tzw. refaktury. Z usług noclegowych i gastronomicznych korzysta Pan osobiście. Jest Pan w posiadaniu faktur na nabyte usługi gastronomiczne i noclegowe. Nabywa Pan usługi noclegowe i gastronomiczne we własnym imieniu, faktura wystawiona jest na Wnioskodawcę jako firmę. Nabywane usługi noclegowe i gastronomiczne służą Panu tylko i wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W tym miejscu wskazać należy, że art. 8 ust. 2a ustawy, który wprowadza zasadę, że w przypadku gdy podmiot „pośredniczy”, pomiędzy podmiotem faktycznie świadczącym usługę, a jej odbiorcą, przyjmuje się, że podmiot ten działa tak jakby sam wcześniej nabył taką usługę, a następnie ją wyświadczył, co sprawia, że opodatkowaniu podlegają wszystkie etapy w świadczeniu usług, łącznie z tym, w którym nie wykonuje się czynności faktycznych. Wspomniana „fikcja prawna”, wynikająca z art. 8 ust. 2a ustawy, znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy dany podmiot pośredniczący w rzeczywistości nie jest konsumentem ostatecznym usługi, a jedynie przyjmuje się wtedy założenie, że taką usługę nabył od podmiotu świadczącego, a następnie sam ją wyświadczył na rzecz osoby trzeciej, faktycznie korzystającej z tej usługi (konsumenta).

W konsekwencji przepis ten nie będzie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie, bowiem Pan jest ostatecznym konsumentem usług noclegowej i gastronomicznej. Nie nabywa Pan tych usług na rzecz kontrahenta, ale dla siebie i Pan z tych usług korzysta.

Zatem nie odprzedaje Pan usług noclegowej i gastronomicznej, tylko korzysta Pan z tych usług sam. W konsekwencji, w tym przypadku nie istnieje żadne świadczenie, które powinien Pan udokumentować refakturą.

W kwestii prawa do odliczenia wskazać należy, że z art.  88 ust. 1 pkt 4 ustawy wprost wynika, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług gastronomicznych. Ustawodawca nie rozróżnił sytuacji, w których nabywane usługi gastronomiczne wykorzystywane są do odsprzedaży lub są wykorzystywane w prowadzonej działalności. Wyjątek dotyczy jedynie podatników świadczących usługi przewozu osób, kupujących gotowe posiłki dla pasażerów, który nie ma miejsca w analizowanej sprawie. Zaś w przypadku usług noclegowych prawo do odliczenia stosuje się do usług noclegowych nabywanych w celu ich odprzedaży, opodatkowanych u tego podatnika na podstawie art. 8 ust. 2a.

Ponieważ nabyte przez Pana usługi gastronomiczne i noclegowe mieszczą się w zakresie usług wskazanych w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku, to nie przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku z faktur dokumentujących nabycie przez Pana tych usług, mimo że usługi te związane są z czynnościami opodatkowanymi.

Tym samym Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

  - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.