Zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy VAT usług w zakresie konserwacji zabytków.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 marca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 20 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy VAT usług w zakresie konserwacji zabytków.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Od 2011 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą. Podstawowe PKD prowadzonej działalności gospodarczej to: 91.03.Z - działalność historyczna miejsc i budynków oraz podobnych atrakcji turystycznych.

W 2013 r. ukończył Pan studia podyplomowe z zakresu zabytkoznawstwa i konserwatorstwa dziedzictwa architektonicznego na (…).

Ukierunkowanie na wykonywanie konserwacji zabytków nastąpiła już w momencie zakładania działalności gospodarczej. Wykonuje Pan prace konserwatorskie i restauratorskie w zakresie architektury, rzeźby, malarstwa, ściennego, stolarstwa i snycerstwa oraz metaloplastyki i kamieniarstwa. W każdym realizowanym obiekcie zabytkowym w sposób zindywidualizowany dobiera Pan koncepcję artystyczną, konserwatorską i technologiczną wykonując indywidualną analizę badawczą opartą na wiedzy specjalistycznej w zakresie dawnych technik i technologii, a stanowiących autorski wkład w odrestaurowanie i renowację zabytku.

Wykonywane przez Pana prace często polegają na modelowaniu detali, doborze kolorystyki celem przywrócenia ich do pierwowzoru. Jakość wynikająca z doboru technologii i wykonywanych prac manualnych jest uzależniona od Pana zdolności twórczych. Wykonywane prace konserwatorskie polegają na zabezpieczeniu i utrwaleniu substancji zabytku, zahamowaniu procesów jego destrukcji oraz dokumentowaniu tego procesu.

Podstawowym celem prowadzonych przez Pana prac konserwatorskich jest ocalenie materii i formy obiektu zabytkowego dla przyszłych pokoleń. Prowadzone przez Pana prace to prace konserwatorskie prowadzone przy zabytku, zawierające szereg metod odnawiania zabytku, o różnym charakterze. Sposób prowadzonych prac konserwatorskich jest uzależniony od konkretnego rodzaju zabytku, który jest im poddawany.

Wykonywane prace świadczone są na rzecz:

1. Inwestorzy instytucjonalni to m.in.:

• Administracja samorządowa (gminy i powiaty),
• Sąd,
• Kościół katolicki,
• Kościół ewangelicki,
• Administracja centralna (ministerstwa),

2. Inwestorzy indywidualni to m.in.:

3. Hotele i pensjonaty,

4. Wspólnoty mieszkaniowe,

5. Rolnicy,

6. Właściciele kamienic,

7. Właściciele pałaców.

Proces inwestycyjny rozpoczyna się od prac koncepcyjnych lub weryfikacji koncepcji w oparciu o Pana własne autorskie badania i analizy. Na tym etapie wykonywany jest również kosztorys prac konserwatorskich wykonywany osobiście przez Pana jako dzieło. Zakres czynności wykonywanych prac ustalany jest każdorazowo z klientami, na podstawie opracowywanego indywidualnie dla każdego obiektu programu prac konserwatorskich/projektu konserwatorskiego. Na podstawie takiego programu/projektu, właściciel/zleceniodawca uzyskuje zezwolenie konserwatorskie na prowadzenie prac konserwatorskich i restauratorskich przy obiekcie wpisanym do rejestru zabytków. Zezwolenie, wydawane na podstawie zaopiniowanego przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków programu prac konserwatorskich, jest imienne i wystawiane dla autora programu/projektu, czyli dla Pana.

Zleceniodawca może zamówić tylko program (projekt) z przeniesieniem praw autorskich, który stanowi element zawartej umowy o dzieło na świadczenie usług konserwatorskich i restauratorskich. Program prac jest zawsze indywidualny dla konkretnego obiektu, składa się z: obmiaru, opisu obiektu, oceny stanu zachowania wg autora z opisem uszkodzeń i ich przyczyn oraz zaproponowanych przez autora programu działań naprawczych/konserwatorskich.

W ramach zleconych prac wykonuje Pan również badania konserwatorskie obiektu (wytrzymałość, porowatość, nasiąkliwość, zasolenie, petrografia, chronologia/stratygrafia warstw barwnych, rodzaje pigmentów, rodzaje spoiw, zakres przeolejenia). Każdorazowo świadcząc usługi konserwatorskie, wykonuje Pan dokumentację powykonawczą obejmującą:

• dokumentację fotograficzną stanu przed pracami,
• dokumentację fotograficzną w trakcie prac,
• dokumentację fotograficzną po pracach,
• opis stanu zachowania,
• zakresu zniszczeń,
• opisu przebiegu prac konserwatorskich wraz z opisem materiałów użytych podczas prac, zaleceniami dla użytkownika.

Przygotowana przez Pana dokumentacja jest wymogiem ustawy i podobnie jak program uznawana jest również jako dzieło (utwór) chronione prawnie. Użytkownikiem dokumentacji po jej złożeniu jest zamawiający.

Pracuje Pan w oparciu o własną koncepcję i wykonuje prace, które zawarł w zaopiniowanym projekcie oraz przygotowuje (tworzy) i składa Pan dokumentację w oparciu o własny program i własne prace. Pełni Pan nadzór autorski z ramienia zleceniodawcy nad prowadzonymi pracami konserwatorskimi.

Wszystkie wykonywane przez Pana prace konserwatorskie mają charakter twórczy, charakteryzują się wysokim stopniem zindywidualizowania obiektów, jak i niepowtarzalnością postępowania konserwatorskiego. W każdym obiekcie koncepcja artystyczna, konserwatorska i technologiczna jest inna i dlatego jest Pana własnością intelektualną oraz artystyczną jako twórcy, o którym mowa w ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.).

Osiągnięcie celu prowadzonych przez Pana prac konserwatorskich i restauratorskich wiąże się z pracą twórczą i wymaga kreatywności, czego skutkiem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj. dokumentacji projektowej, której egzemplarz posiada cechy utworu. Projekt konserwacji oparty na badaniach konserwatorskich wraz z dokumentacją powykonawczą jest dokumentem chronionym prawami autorskimi. Ze swoimi klientami zawiera Pan umowy, zgodnie z którymi wraz z zapłatą w formie honorarium za wykonane zadanie następuje przeniesienie praw autorskich na zamawiającego.

Pytanie

Czy świadczone przez Pana, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, usługi w zakresie prac konserwatorskich i restauratorskich zabytków podlegają i będą podlegały zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 Ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, usługi w zakresie konserwacji zabytków podlegają zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b Ustawy o VAT jako usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 8 ust. 2a Ustawy o VAT w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z powyższych uregulowań wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 Ustawy o VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

a)  podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,

b)  indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Z analizy powołanego art. 43 ust. 1 pkt 33 Ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że zwolnienie ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Oznacza to, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku na jego podstawie jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, albo indywidualnym twórcą lub artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanym za wykonaną usługę w formie honorarium.

Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania. Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Wskazać należy, że ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, wymienił usługi indywidualnych twórców i artystów wykonawców, odsyłając w celu zdefiniowania tych pojęć do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.), zwanej dalej ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi. Na podstawie art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

a) stanowić przejaw działalności człowieka (twórcy),

b) stanowić przejaw działalności twórczej,

c) mieć indywidualny charakter.

Tak sformułowana treść przepisów określających zwolnienie od podatku od towarów i usług, gdzie szczególnie akcentowana jest „indywidualność twórców i artystów wykonawców”, w zestawieniu z brzmieniem przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych pozwala stwierdzić, iż intencją ustawodawcy podatkowego było objęcie zwolnieniem wyłącznie takich usług kulturalnych, które świadczone są przez twórców, artystów wykonawców, z uwzględnieniem ich szczególnych relacji z dziełem, utworem.

Ponadto, należy uznać, iż przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów nie jest warunkiem niezbędnym do korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b.

Wskazuje na to bezpośrednio użyte określenie „w tym” stanowiące jedynie określenie przykładu/uszczegółowienie (rozumiane jako „m.in.”), a nie zasadę stosowaną do wszystkich indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzanych w formie honorariów.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku wykonywane przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, usługi w zakresie konserwacji zabytków podlegają zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b Ustawy o VAT.

Powyższe potwierdza również między innymi NSA w wyrokach z 9 listopada 2016 r. (I FSK 558/15) oraz z 12 września 2017 r. (I FSK 18/16) oraz Dyrektor KIS m.in. w interpretacji indywidualnej z 30 sierpnia 2022 r. o sygn. 0114-KDIP4-2.4012.352.2022.1.MC.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Z powyższych uregulowań wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:

Z analizy powołanego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy jednoznacznie wynika, że zwolnienie ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Oznacza to, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku na jego podstawie jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury, w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, albo indywidualnym twórcą lub artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanym za wykonaną usługę w formie honorarium.

Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy wykonywane przez Pana, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługi w zakresie prac konserwatorskich i restauratorskich zabytków podlegają i będą podlegały zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 Ustawy o VAT.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości wskazać należy, że ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, wymienił usługi indywidualnych twórców i artystów wykonawców, odsyłając w celu zdefiniowania tych pojęć do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm.), zwanej dalej ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Na podstawie art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka.

Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

1) stanowić przejaw działalności człowieka (twórcy),

2) stanowić przejaw działalności twórczej,

3) mieć indywidualny charakter.

Tak sformułowana treść przepisów określających zwolnienie od podatku od towarów i usług, gdzie szczególnie akcentowana jest „indywidualność twórców i artystów wykonawców”, w zestawieniu z brzmieniem przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych pozwala stwierdzić, iż intencją ustawodawcy podatkowego było objęcie zwolnieniem wyłącznie takich usług kulturalnych, które świadczone są przez twórców, artystów wykonawców, z uwzględnieniem ich szczególnych relacji z dziełem, utworem.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku wykonywane przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługi w zakresie konserwacji i renowacji zabytków podlegają/będą podlegały zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

W rozpatrywanej sprawie, jak wskazano we wniosku, ukończył Pan studia podyplomowe z zakresu zabytkoznawstwa i konserwatorstwa dziedzictwa architektonicznego. Wykonuje Pan prace konserwatorskie i restauratorskie w zakresie architektury, rzeźby, malarstwa, ściennego, stolarstwa i snycerstwa oraz metaloplastyki i kamieniarstwa. W każdym realizowanym obiekcie zabytkowym w sposób zindywidualizowany dobiera Pan koncepcje artystyczną, konserwatorską i technologiczną wykonując indywidualną analizę badawczą opartą na wiedzy specjalistycznej w zakresie dawnych technik i technologii, a stanowiących autorski wkład w odrestaurowanie i renowację zabytku. Prowadzone przez Pana prace to prace konserwatorskie prowadzone przy zabytku, zawierające szereg metod odnawiania zabytku, o różnym charakterze. Proces inwestycyjny rozpoczyna się od prac koncepcyjnych lub weryfikacji koncepcji w oparciu o Pana własne autorskie badania i analizy. Na tym etapie wykonywany jest również kosztorys prac konserwatorskich wykonywany osobiście przez Pana jako dzieło. Zakres czynności wykonywanych prac ustalany jest każdorazowo z klientami, na podstawie opracowywanego indywidualnie dla każdego obiektu programu prac konserwatorskich/projektu konserwatorskiego. Na podstawie takiego programu/projektu, właściciel/zleceniodawca uzyskuje zezwolenie konserwatorskie na prowadzenie prac konserwatorskich i restauratorskich przy obiekcie wpisanym do rejestru zabytków. Zezwolenie, wydawane na podstawie zaopiniowanego przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków programu prac konserwatorskich, jest imienne i wystawiane dla autora programu/projektu, czyli dla Pana. Zleceniodawca może zamówić tylko program (projekt) z przeniesieniem praw autorskich, który stanowi element zawartej umowy o dzieło na świadczenie usług konserwatorskich i restauratorskich. W ramach zleconych prac wykonuje Pan również badania konserwatorskie obiektu.  Każdorazowo świadcząc usługi konserwatorskie, wykonuje Pan dokumentację powykonawczą. Przygotowana przez Pana dokumentacja jest wymogiem ustawy i podobnie jak program uznawana jest również jako dzieło (utwór) chronione prawnie. Pracuje Pan w oparciu o własną koncepcję i wykonuje prace, które zawarł w zaopiniowanym projekcie oraz przygotowuje (tworzy) i składa Pan dokumentację w oparciu o własny program i własne prace. Wszystkie wykonywane przez Pana prace konserwatorskie mają charakter twórczy, charakteryzują się wysokim stopniem zindywidualizowania obiektów, jak i niepowtarzalnością postępowania konserwatorskiego. W każdym obiekcie koncepcja artystyczna, konserwatorska i technologiczna jest inna i dlatego jest Pana własnością intelektualną oraz artystyczną jako twórcy, o którym mowa w ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Osiągnięcie celu prowadzonych przez Pana prac konserwatorskich i restauratorskich wiąże się z pracą twórczą i wymaga kreatywności, czego skutkiem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj. dokumentacji projektowej, której egzemplarz posiada cechy utworu. Projekt konserwacji oparty na badaniach konserwatorskich wraz z dokumentacją powykonawczą jest dokumentem chronionym prawami autorskimi. Ze swoimi klientami zawiera Pan umowy, zgodnie z którymi wraz z zapłatą w formie honorarium za wykonane zadanie następuje przeniesienie praw autorskich na zamawiającego

Zatem w przypadku, gdy świadczy Pan usługi w zakresie konserwacji i restauracji zabytków, które mają charakter twórczy, działając jako indywidualny twórca, może Pan korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).