Korzystanie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust 1 pkt 33 lit. b ustawy VAT świadczonych usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 marca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 8 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w kwestii korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust 1 pkt 33 lit. b ustawy VAT świadczonych usług.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 maja 2024 r. (wpływ 21 maja 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego (uzupełniony pismem z 13 maja 2024 r.)

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem jest działalność o kodzie PKD 90.01.Z - działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych. Zajmuje się kompleksową oprawą artystyczną imprez takich jak wesela, studniówki, bale i inne imprezy okolicznościowe. Obsługuje przede wszystkim osoby fizyczne. Prowadząc imprezy, świadczy wszechstronne usługi: usługi DJ-a, konferansjera, wodzireja, wokalisty/muzyka. Jest czynnym podatnikiem VAT, natomiast pragnie korzystać ze zwolnienia przedmiotowego z art. 43 ust. 1 pkt. 33 lit. b ustawy o VAT.

Świadcząc usługi Dj-a/prezentera muzycznego dba on o dobór repertuaru w innowacyjny i autorski sposób projektując kolejność i tworząc xxx na żywo. Wszystko oparte jest na wytycznych, które ustala wcześniej na wielu spotkaniach z klientem.

Świadcząc usługi konferansjera, prowadząc imprezę korzysta z xxx i w swój autorski sposób realizuje punkty stałe każdej imprezy, opierając się na swoich własnych pomysłach. Do tego dochodzą xxx, które sprawiają, że to, co mówi jest atrakcyjne dla gości na danej imprezie i sposób w jaki to mówi sprawia, że chcą go słuchać.

Świadcząc usługi wodzireja/animatora, zapewnia gościom rozrywkę z xxx organizując dla nich zabawy, w tym również integracyjne tańce oparte na swoich autorskich układach xxx.

Świadcząc usługi wokalisty wieloletnie doświadczenie (...), (...) zagranych koncertów i xxx, śpiewając na żywo. Są to w większości utwory innych artystów, które w swój autorski sposób wykonuje (covery), ale wśród nich są także jego autorskie utwory.

Świadcząc usługi oprawy muzycznej śpiewa i gra na ślubach swoich klientów, jako że oprócz faktu, że jest wokalistą to gra również na xxx. Na podstawie wytycznych klienta układa zestaw xxx, które opracowuje do zagrania na xxx w swój autorski sposób.

Zadaniem Wnioskodawcy jest na każdą prowadzoną przez niego imprezę okolicznościową stworzyć autorski scenariusz wydarzenia, który powstaje na bazie konsultacji z jego klientami. Scenariusz obejmuje takie elementy jak tańce integracyjne, zabawy integracyjne, konkursy z zastosowaniem xxx, podziękowania, prowadzenie oczepin itp. Wskazane elementy tworzone są na podstawie jego autorskich pomysłów. Odpowiedni dobór utworów muzycznych, choreografii tanecznych, elementów konferansjerskich czy innych pomysłów klienta i ułożenie ich w odpowiedniej kolejności składa się na całościowy scenariusz.

Jego rolą jest również komunikacja z uczestnikami oraz zapewnienie odpowiedniej atmosfery na imprezie. Dobór konkretnych utworów, choć uwzględniający sugestie klientów, jest również zestawieniem autorskim, dopasowanym do scenariusza całej imprezy i zawsze innym niż poprzednio. W trakcie imprezy bardzo często dokonuje twórczych przekształceń xxx.

Kultywuje (nawiązuje do dawnych tradycji) dawne obrzędy i obyczaje (oczepiny, xxx), dokonując ich twórczej modyfikacji, w pewien sposób modernizując je dla potrzeb grupy uczestniczącej w imprezie.

Po zakończonej imprezie wynagrodzenie Wnioskodawcy jest wypłacane w formie honorarium przez klientów na podstawie wystawionej faktury, które jest wynagrodzeniem za udzielenie licencji na majątkowe prawa autorskie do utworu w postaci scenariusza imprezy oraz na dokonywane w czasie imprezy artystyczne wykonania. Przy świadczonej przez siebie usłudze występuje on za każdym razem jako indywidualny twórca i artysta - wykonawca jednocześnie, bowiem tworzy scenariusze imprez, a następnie je wykonuje.

W piśmie będącym odpowiedzią na wezwanie, odpowiedział Pan na pytania Organu w następujący sposób:

Na pytanie: „Czy świadcząc opisane we wniosku usługi, działa Pan jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509)?”

Odpowiedział Pan: „Świadcząc opisane we wniosku usługi Wnioskodawca działa jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.”

Na pytanie: „Czy będące przedmiotem wniosku usługi stanowią usługi kulturalne? Proszę wskazać czynniki, które decydują o kulturalnym charakterze tych usług.”

Odpowiedział Pan: „Na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) nie zdefiniowano pojęcia „usługi kulturalne”. W związku z tym definicję „usług kulturalnych" należy ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W polskim prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie odgrywa wykładnia językowa. Zgodnie z jej regułami, pod pojęciem „usług kulturalnych” należy rozumieć usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Encyklopedia Popularna PWN, pod pojęciem „kultura” rozumie całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów oraz przekazywany z pokolenia na pokolenie. W skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania. Podobnie „kulturę" zdefiniował w wyroku z dnia 1 czerwca 2009 r. WSA w Gliwicach (sygn. akt III SA/GI 259/09).

Należy zatem uznać, że Wnioskodawca, świadcząc usługi wskazane we wniosku, utrwala dorobek kulturalny oraz zaznajamia z nim publiczność, jego usługi są zatem usługami kulturalnymi.”

Na pytanie: „Czy wykonywane przez Pana usługi przyczyniają się do upowszechniania dorobku kulturalnego?”

Odpowiedział Pan: „Wykonywane przez Wnioskodawcę usługi przyczyniają się do upowszechnienia dorobku kulturalnego. Na wesela i inne imprezy okolicznościowe, które prowadzi, przychodzi bardzo dużo osób, które w trakcie tych imprez zapoznają się z usługami kulturalnymi, świadczonymi przez Wnioskodawcę.”

Na pytanie: „Czy w wyniku zrealizowania opisanych usług powstaje/powstanie „utwór” w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych? Jeżeli tak to czy Pana nazwisko/pseudonim są/będą uwidocznione i podane do publicznej wiadomości na egzemplarzach utworu?”

Odpowiedział Pan: „W wyniku zrealizowania opisanych usług powstaje „utwór” w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. „Utworem” tym jest między innymi indywidualny scenariusz wesela, który sygnowany jest pseudonimem Wnioskodawcy i logo i jest podany do publicznej wiadomości i na indywidualny użytek klienta np. pary młodej.”

Na pytanie: „Czy świadcząc opisane we wniosku usługi, wykonuje Pan usługi, o których mowa w art. 43 ust. 19 ustawy dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.)?”

Odpowiedział Pan: „Świadcząc opisane we wniosku usługi Wnioskodawca nie wykonuje usług, o których mowa w art. 43 ust. 19 ustawy dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.”

Pytanie

Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi wymienione we wniosku mogą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego z VAT, określonego w art. 43 ust. 1 pkt. 33 lit. b ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy opisane usługi są zwolnione z VAT ze względu na fakt, iż świadczone są przez indywidualnego twórcę i artystę wykonawcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzanych w formie honorarium.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Na gruncie prawa autorskiego uznaje się za utwór każdy efekt działalności człowieka niezależnie od jego wartości, przeznaczenia byleby tylko była to działalność charakteryzująca się zawartością elementów twórczych. Utworem jest zatem to wszystko, co nie powstaje z wiernego odwzorowania rzeczywistości czy przedmiotów już istniejących.

Przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wymienione w otwartym katalogu zawartym w art. 1 ust. 2 upapp, tzn.:

1.wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2.plastyczne;

3.fotograficzne;

4.lutnicze;

5.wzornictwa przemysłowego;

6.architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7.muzyczne i słowno-muzyczne;

8.sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9.audiowizualne (w tym filmowe).

W ramach wykonywanych świadczeń w zakresie obsługi artystyczno-muzycznej Wnioskodawca wykonuje własne i cudze utwory wyrażone słowem, muzyczne i słowno-muzyczne, choreograficzne, sceniczne oraz sceniczno-muzyczne.

Ponadto przedmiotem prawa autorskiego są, zgodnie z art. 3 ustawy o prawach autorskich są zbiory, antologie, wybory, bazy danych spełniające cechy utworu są przedmiotem prawa autorskiego, nawet jeżeli zawierają niechronione materiały, o ile przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter, bez uszczerbku dla praw do wykorzystanych utworów. Na gruncie prawa autorskiego dla oceny, czy dane dzieło, w tym zbiór w rozumieniu art. 3 ustawy o prawach autorskich, stanowi utwór i podlega z tego tytułu ochronie, nie mają znaczenia okoliczności dotyczące osoby twórcy, a także nie jest istotna wartość naukowa, artystyczna czy przeznaczenie utworu. Istotny jest twórczy i indywidualny charakter utworu. Scenariusz muzyczno-artystyczny każdej imprezy jest inny, przygotowywany przez Wnioskodawcę z rozmaitych elementów, dobranych do charakteru danej imprezy i zestawionych w różnorodny sposób, który odzwierciedla zamysł artystyczny i całościową koncepcję twórcy scenariusza. Tworzone przez Wnioskodawcę scenariusze oprawy artystyczno-muzycznej i scenicznej opisane w stanie faktycznym są zatem przedmiotem prawa autorskiego, bowiem stanowią one oryginalną i indywidualną kompozycję. Ich twórczy charakter polega na uszeregowaniu rozlicznych elementów muzycznych, słownych i choreograficznych uzewnętrzniających konkretny pomysł. Uszeregowanie przez Wnioskodawcę rozmaitych elementów, tj. piosenki, utwory i zabawy odzwierciedlają zamysł i program artystyczny tworzony przez niego indywidualnie na potrzeby każdej imprezy. Na potrzeby oprawy muzyczno-artystycznej imprez Wnioskodawca tworzy zatem utwory słowne, muzyczne i słowno-muzyczne, sceniczne oraz sceniczno-muzyczne, podlegające ochronie prawnej zbiory utworów w rozumieniu art. 3 ustawy o prawach autorskich, czyli indywidualne scenariusze muzyczno-artystyczne. Wnioskodawca jest zatem artystą w rozumieniu ustawy o prawach autorskich.

Zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy o prawach autorskich każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Natomiast artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu tego przepisu, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania. Konferansjerzy, didżeje, wodzireje i wokaliści oprócz wykonywania utworów bądź twórczego ich przekształcania przyczyniają się w sposób ewidentny i istotny do powstania wykonania utworu w postaci scenariusza artystyczno-muzycznego. Zatem, realizując scenariusz muzyczno-artystyczny, stanowiący utwór w rozumieniu ustawy o prawach autorskich, Wnioskodawca jest artystą wykonawcą i przysługuje mu ochrona prawna płynąca z ustawy o prawie autorskim.

Artyście wykonawcy przysługują prawa majątkowe do artystycznego wykonania, w tym wynagrodzenie. Honorarium otrzymywane przez Wnioskodawcę jest zatem wynagrodzeniem z tytułu dysponowania przez Wnioskodawcę autorskimi prawami majątkowymi.

Jak wykazano powyżej Wnioskodawca jest zarówno indywidualnym twórcą, jak i wykonawcą utworów w rozumieniu ustawy o prawach autorskich, a z tytułu korzystania z tych praw otrzymuje on honorarium autorskie. Spełnione są zatem wszystkie warunki zwolnienia z VAT wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”,

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy,

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy,

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienia od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy,

Na mocy art. 43 ust. 19 ustawy,

Warunkiem zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy jest zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.

Zatem, kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie kulturalny oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”.

Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 87),

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, należy wskazać, że art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2509), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy stanowi, że

W myśl art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

Stosownie do art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy świadczone przez Pana wymienione we wniosku usługi mogą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego z VAT, określonego w art. 43 ust. 1 pkt. 33 lit. b ustawy o VAT.

Jak wynika z opisu sprawy, jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT. Prowadzi Pan działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem jest działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych. Zajmuje się Pan kompleksową oprawą artystyczną imprez takich jak wesela, studniówki, bale i inne imprezy okolicznościowe. Obsługuje Pan przede wszystkim osoby fizyczne. Prowadząc imprezy, świadczy Pan wszechstronne usługi: usługi DJ-a, konferansjera, wodzireja, wokalisty/muzyka. Świadcząc usługi Dj-a/prezentera muzycznego dba Pan o dobór repertuaru w innowacyjny i autorski sposób projektując kolejność i tworząc xxx. Świadcząc usługi konferansjera, prowadząc imprezę, korzysta Pan z xxx i w swój autorski sposób realizuje punkty stałe każdej imprezy, opierając się na swoich własnych pomysłach. Do tego dochodzą xxx, które sprawiają, że to, co Pan mówi jest atrakcyjne dla gości na danej imprezie i sposób w jaki to mówi sprawia, że chcą Pana słuchać. Świadcząc usługi wodzireja/animatora, zapewnia Pan gościom rozrywkę organizując dla nich zabawy, w tym również xxx tańce oparte na swoich autorskich układach. Świadcząc usługi wokalisty, wieloletnie doświadczenie studyjne i estradowe, setki zagranych koncertów i xxx pozwalają Panu zaskakiwać gości imprez, śpiewając na żywo. Są to w większości utwory innych artystów, które wykonuje Pan w swój autorski sposób (covery), ale wśród nich są także Pana autorskie utwory. Świadcząc usługi oprawy muzycznej śpiewa Pan i gra na ślubach swoich klientów, jako że oprócz faktu, że jest Pan wokalistą, to gra Pan również na xxx . Na podstawie wytycznych klienta układa Pan zestaw xxx, które opracowuje Pan do zagrania na xxx w swój autorski sposób. Pana zadaniem jest na każdą prowadzoną przez Pana imprezę okolicznościową stworzyć autorski scenariusz wydarzenia, który powstaje na bazie konsultacji z Pana klientami. Scenariusz obejmuje takie elementy jak tańce integracyjne, zabawy integracyjne, konkursy z zastosowaniem ręcznie wykonanych gadżetów, podziękowania, prowadzenie oczepin itp. Wskazane elementy tworzone są na podstawie Pana autorskich pomysłów. Odpowiedni dobór utworów muzycznych, choreografii tanecznych, elementów konferansjerskich czy innych pomysłów klienta i ułożenie ich w odpowiedniej kolejności składa się na całościowy scenariusz. Pana rolą jest również komunikacja z uczestnikami oraz zapewnienie odpowiedniej atmosfery na imprezie. Dobór konkretnych utworów, choć uwzględniający sugestie klientów, jest również zestawieniem autorskim, dopasowanym do scenariusza całej imprezy i zawsze innym niż poprzednio. W trakcie imprezy bardzo często dokonuje Pan twórczych przekształceń utworów w czasie rzeczywistym (np. xxxxxx). Kultywuje Pan (nawiązuje Pan do dawnych tradycji) dawne obrzędy i obyczaje (oczepiny,xxx), dokonując ich twórczej modyfikacji, w pewien sposób modernizując je dla potrzeb grupy uczestniczącej w imprezie.

Wskazał Pan, że świadcząc opisane we wniosku usługi, działa Pan jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Świadcząc usługi wskazane we wniosku, utrwala Pan dorobek kulturalny oraz zaznajamia z nim publiczność, Pana usługi są usługami kulturalnymi. Wykonywane przez Pana usługi przyczyniają się do upowszechnienia dorobku kulturalnego. W wyniku zrealizowania opisanych usług powstaje „utwór” w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. „Utworem” tym jest między innymi indywidualny scenariusz wesela, który sygnowany jest Pana pseudonimem i logo i jest podany do publicznej wiadomości i na indywidualny użytek klienta np. pary młodej. Pana wynagrodzenie jest wypłacane w formie honorarium przez klientów na podstawie wystawionej faktury, które jest wynagrodzeniem za udzielenie licencji na majątkowe prawa autorskie do utworu w postaci scenariusza imprezy oraz na dokonywane w czasie imprezy artystyczne wykonania. Świadcząc opisane we wniosku usługi nie wykonuje Pan usług, o których mowa w art. 43 ust. 19 ustawy dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że skoro świadczone przez Pana usługi opisane we wniosku stanowią usługi kulturalne, do których nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 19 ustawy, a które świadczy Pan jako indywidualny twórca i artysta wykonawca, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, otrzymując wynagrodzenie w formie honorarium, to usługi te korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

W konsekwencji Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z tym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.