Udokumentowanie wywozu towaru poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów i zastosowanie stawki 0% do tej transakcji.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania wywozu towaru poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów i zastosowania stawki 0% do tej transakcji. Uzupełnili go Państwo pismem z 13 maja 2024 r. (wpływ 13 maja 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji ...... Bazując na klasyfikacji PKD 2007 działalność Spółki oznaczona jest kodami m. in: 46.73.Z (sprzedaż hurtowa drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego) oraz 25.50.Z (kucie, prasowanie, wytłaczanie i walcowanie metali metalurgia proszków).

Spółka ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych VAT-UE. W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje dostaw towarów zarówno na rzecz polskich, jak i zagranicznych kontrahentów.

Jednym z głównych kontrahentów Spółki jest spółka - P.

Kontrahent Spółki – P. następnie sprzedaje nabyte produkty od Spółki odbiorcom końcowym, który może być zarówno z krajów Unii Europejskiej, jak i z kraju trzeciego.

P. przekazał Spółce właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, zawierających dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Spółka posiada wiedzę, że P. nie jest ostatecznym nabywcą towarów, a towary są przedmiotem dalszej dostawy na rzecz podmiotów zarówno w krajach Unii Europejskiej, jak i spoza UE.

Dostawy są realizowane przez Spółkę i realizowane są na podstawie zamówień otrzymywanych od Kontrahenta zagranicznego z kraju należącego do UE (P.) do ostatecznego odbiorcy, który nie jest Kontrahentem Spółki, a który złożył zamówienie u Kontrahenta Spółki (tj. u P.). Spółka wystawia za transakcję fakturę swojemu kontrahentowi, tj. P. Dostawa towaru jednak prowadzona jest od Spółki do podmiotu będącego kontrahentem spółki niemieckiej – P., jednakże towar ten już należy do spółki P. jako zakupiony od Spółki.

Spółka przy przemieszczaniu towarów do krajów należących do UE stosuje dokument X zawierający wszystkie elementy CMR. Na dokumencie przewozowym wskazane jest miejsce dostawy na adres i dane finalnego odbiorcy, a nie Kontrahenta Spółki. Organizatorem transportu jest nabywca towaru.

Ww. transakcje Spółka rozpoznaje jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT), która podlega opodatkowaniu stawką VAT 0% w myśl przepisu wyrażonego w treści art. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Spółka przy tego typu transakcjach stosuje procedurę obiegu dokumentów finansowo - księgowych. Zgodnie z Instrukcją, warunkiem koniecznym jest, aby dokument X zawierał:

1)Dokument X zawiera pieczątkę i czytelny podpis przewoźnika oraz numer rejestracyjny samochodu. W przypadku braku pieczątki przewoźnika, konieczne jest umieszczenie na dokumencie numeru rejestracyjnego pojazdu oraz czytelnego podpisu przewoźnika.

2)Dokument X zawiera czytelny podpis odbiorcy oraz datę dostawy. W przypadku braku podpisu odbiorcy, konieczne jest uzyskanie na dokumencie oświadczenia przewoźnika o dostarczeniu towaru, a w przypadku gdy odbiorca odmówił potwierdzenia odbioru towaru na dokumencie, przewoźnik powinien nanieść stosowną informację na ww. dokumencie. W przypadku braku oświadczenia przewoźnika na dokumencie, dopuszczalne jest przedłożenie przez przewoźnika odrębnego pisemnego oświadczenia o dostarczeniu towaru.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

1.P. jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Niemiec.

2.Numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych dla spółki P. został nadany przez Niemcy.

3.Transport towarów, o których mowa we wniosku rozpoczyna się na terytorium Polski, a kończy na terytorium Niemiec lub innego kraju UE.

4.Towary, o których jest mowa we wniosku, są transportowane bezpośrednio z Państwa siedziby do odbiorców końcowych.

5.Przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na podmioty uczestniczące w transakcjach następuje:

a)sprzedaż przez Spółkę do P. w momencie wydania towaru Nabywcy w siedzibie Spółki, tj. na terytorium Polski;

b)przeniesienie z P. na odbiorców końcowych - w chwili dokonania wydania towaru poszczególnym kontrahentom.

6.Towary w ramach jednego transportu wożone są do wielu odbiorców, jednakże nie ma żadnych przeładunków, tylko są rozładunki poszczególnych towarów u poszczególnych odbiorców. Nie występują zatem przerwy niezwiązane bezpośrednio z organizacją transportu do miejsca docelowego.

7.Organizatorem transportu jest P.

8.W odpowiedzi na zadane pytanie o treści:

wskazali Państwo, że:

a)skrót X oznacza wydanie na zewnątrz eksportowe - należy rozumieć jako wydanie poza terytorium Polski,

b)z dokumentu X wynikają następujące dane: dane Sprzedawcy, dane Nabywcy, dane Odbiorcy, adres dostawy, numer faktury, która dotyczy towarów wyszczególnionych na X, opis przewożonego towaru, numer zamówienia, które jest podstawą najpierw wystawienia faktury, a następnie dokumentu X,

c)dokument X jest traktowany przez spółkę zamiast listu przewozowego,

d)dokument wystawiany jest przez spółkę

e)dokument X dokumentuje wydanie towaru, a następnie odbiór towaru - dokument przekazywany jest przez kierowcę firmy transportowej,

f)dokument X jest wydawany kierowcy firmy transportowej, który potwierdza odbiór towaru i następnie wydaje je odbiorcy, który potwierdza na dokumencie swoim podpisem odbiór towaru. Dokument wraca do Spółki po dostawie towaru przez firmę transportową.

Dokument X to dokument CMR.

9.Spółka nie dopuszcza możliwości, aby zabrakło podpisu odbiorcy na dokumencie X - CMR. Inne ustalenia w tym zakresie są nieaktualne.

10.Dowodami na to, że towary zostały wywiezione z terytorium kraju poza X - CMR są:

a)potwierdzenie, że odbiorcy dostarczono towar w formie wiadomości e-mail,

b)potwierdzenie zapłaty za fakturę przez P.

11.Specyfikację poszczególnych sztuk ładunku będących przedmiotem dostawy określa dokument X (CMR), faktura oraz zamówienie.

12.Spółka posiada zbiorcze potwierdzenia zapłaty od P. często za kilka faktur bez wyszczególnienia konkretnych faktur w tytule przelewu.

13.Spółka przyjmuje, iż nie zachodzą przesłanki negatywne niedające prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%.

Pytanie

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, warunkiem wystarczającym do udokumentowania wywozu towaru poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla transakcji - Wewnątrzwspólnotowej Dostawy Towarów i zastosowania stawki 0% jest spełnienie pkt 1 i pkt 2 z opisanego stanu faktycznego, tj. to, iż dokument X zawiera:

1)Dokument X zawiera pieczątkę i czytelny podpis przewoźnika oraz numer rejestracyjny samochodu. W przypadku braku pieczątki przewoźnika, konieczne jest umieszczenie na dokumencie numeru rejestracyjnego pojazdu oraz czytelnego podpisu przewoźnika,

2)Dokument X zawiera czytelny podpis odbiorcy oraz datę dostawy. W przypadku braku podpisu odbiorcy, konieczne jest uzyskanie na dokumencie X oświadczenia przewoźnika o dostarczeniu towaru, a w przypadku gdy odbiorca odmówił potwierdzenia odbioru towaru na dokumencie X, przewoźnik powinien nanieść stosowną informację na ww. dokumencie. W przypadku braku oświadczenia przewoźnika na dokumencie X, dopuszczalne jest przedłożenie przez przewoźnika odrębnego pisemnego oświadczenia o dostarczeniu towaru?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z treścią art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. do stosowania stawki 0% przy transporcie przez przewoźnika wymagane są dokumenty przewozowe (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju- w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecony przewoźnikowi (spedytorowi).

Natomiast z treści art. 42 ust. 11 tego przepisu wynika, że w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi):

1)korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2)dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3)dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4)dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wobec powyższego Spółka stoi na stanowisku, iż spełnia wymagania ustawowe do udokumentowania wywozu towaru poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla transakcji - Wewnątrzwspólnotowej Dostawy Towarów i zastosowania stawki VAT 0%.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o wskazanie w uzupełnieniu wniosku, że nie dopuszczają Państwo możliwości, aby zabrakło podpisu odbiorcy na dokumencie X oraz, że inne ustalenia w tym zakresie są nieaktualne.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy:

Według art. 2 pkt 5 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Powyższe regulacje wskazują, że w sytuacji gdy wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji dostawy (sprzedaży) z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel – to zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). Warunkiem rozpoznania danej dostawy towarów (której towarzyszy przemieszczenie z Polski do innego kraju członkowskiego), jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest dokonanie jej na rzecz podmiotu zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Zatem, co do zasady, przy spełnieniu warunków dotyczących podmiotów biorących udział w transakcji, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Przy czym, podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Należy przy tym zauważyć, że z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

W art. 22 ust. 1 – ust. 4 ustawy uregulowano zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów.

Na mocy art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Według art. 22 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 22 ust. 2b ustawy:

W świetle art. 22 ust. 2c ustawy:

Definicja podmiotu pośredniczącego zawarta została w art. 22 ust. 2d ustawy:

Na mocy art. 22 ust. 2e ustawy:

Zatem, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”. Przy czym, w przypadku gdy towar transportowany jest przez pierwszego dostawcę, transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach łańcucha dostaw). Z kolei gdy towar transportowany jest przez ostatniego nabywcę, transport towarów należy przyporządkować dostawie dla tego nabywcy (ostatniej dostawie w łańcuchu).

Z przepisu art. 22 ust. 3 ustawy wynika, że:

W myśl tego przepisu wszystkie transakcje realizowane przed dostawą ruchomą (do której przypisano wysyłkę lub transport towaru) będą opodatkowane w państwie, z którego towar jest wysyłany lub transportowany. Natomiast wszystkie dostawy mające miejsce po transakcji ruchomej będą opodatkowane w państwie przeznaczenia towaru. Transakcja ruchoma stanowi dla dostawcy wewnątrzwspólnotową dostawę towaru, a dla nabywcy wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru.

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. Czynnościami, które korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług jest m.in. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 41 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania.

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

W kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej „rozporządzeniem 2018/1912”. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Jak stanowi art. 42 ust. 11 ustawy:

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy o VAT dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ponadto należy zauważyć, że dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania przy WDT stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Należy wskazać, że przepisy ustawy o VAT nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że mają Państwo siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i są zarejestrowani jako czynny podatnik VAT oraz na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych VAT-UE. Prowadzą Państwo działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji wyprodukowanych we własnym zakresie stalowych pokryć dachów i elewacji, uzupełnioną o elementy systemów rynnowych, płyt warstwowych, profili oraz akcesoriów (towary), głównie dla potrzeb sektora budowlanego. Jednym z głównych Państwa kontrahentów jest niemiecka spółka – P., która następnie sprzedaje nabyte produkty od Państwa odbiorcom końcowym, który może być zarówno z krajów Unii Europejskiej, jak i z kraju trzeciego. Przy czym opis sprawy przedstawiony we wniosku dotyczy sytuacji, w której transport towarów, o których mowa we wniosku, rozpoczyna się na terytorium Polski, a kończy na terytorium Niemiec lub innego kraju UE. Towary są transportowane bezpośrednio z Państwa siedziby do odbiorców końcowych. Organizatorem transportu jest P.

P.jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Niemiec.

W świetle powołanych powyżej przepisów prawa wskazać należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy występują dwie dostawy:

1)dostawa między Państwem a P., oraz

2)dostawa między P. a odbiorcami końcowymi,

przy czym towary transportowane są od Państwa bezpośrednio do odbiorców końcowych. W związku z powyższym ww. dostawy należy uznać za transakcje łańcuchowe, w wyniku których towary będące przedmiotem transakcji są transportowane bezpośrednio od Państwa do odbiorców końcowych. Jak Państwo wskazali – organizatorem transportu jest P.

Zatem w przypadku opisanych transakcji P., będący drugim w kolejności dostawcą towarów w transakcji łańcuchowej, należy uznać za podmiot pośredniczący, o którym mowa w art. 22 ust. 2b-2d ustawy. Przy czym – jak wynika z okoliczności sprawy- P. nie przekazał Państwu numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadanego mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane (tj. Polskę). Wskazali bowiem Państwo, że numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych dla spółki P. został nadany przez Niemcy.

Wobec powyższego w przypadku ww. transakcji– stosownie do art. 22 ust. 2b ustawy – transport należy przyporządkować pierwszej dostawie, tj. dostawie między Państwem a P. Tym samym pierwszą dostawę dokonaną pomiędzy Państwem a P. należy traktować jako „transakcję ruchomą”, tj. opodatkowaną jako transakcję międzynarodową. W konsekwencji, skoro w powyższych sytuacjach towary są transportowane z Polski na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, to dostawy towarów, opisane we wniosku, dokonywane w ramach transakcji łańcuchowej przez Państwa na rzecz P. powinny zostać opodatkowane jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do powołanych wyżej przepisów zauważyć należy, że prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towarów poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju i zostały dostarczone do ich nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Zasadniczą kwestią jest zatem, aby posiadane przez Państwa dokumenty łącznie, jednoznacznie potwierdzały, że towary te były przedmiotem WDT.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że przy przemieszczaniu towarów do krajów należących do UE stosują Państwo dokument X (tj. wydanie na zewnątrz eksportowe), z którego wynikają następujące dane: dane Sprzedawcy, dane Nabywcy, dane Odbiorcy, adres dostawy, numer faktury, która dotyczy towarów wyszczególnionych na X, opis przewożonego towaru, numer zamówienia, które jest podstawą najpierw wystawienia faktury, a następnie dokumentu X. Podali Państwo, że dokument X jest wydawany kierowcy firmy transportowej, który potwierdza odbiór towaru i następnie wydaje je odbiorcy, który potwierdza na dokumencie swoim podpisem odbiór towaru. Nie dopuszczają Państwo możliwości, aby zabrakło podpisu odbiorcy na dokumencie X. Dokument wraca do Państwa po dostawie towaru przez firmę transportową. Dokument X zawiera pieczątkę i czytelny podpis przewoźnika oraz numer rejestracyjny samochodu. W przypadku braku pieczątki przewoźnika, konieczne jest umieszczenie na dokumencie numeru rejestracyjnego pojazdu oraz czytelnego podpisu przewoźnika. Ponadto, dowodami na to, że towary zostały wywiezione z terytorium kraju poza X jest m.in.: potwierdzenie, że odbiorcy dostarczono towar w formie wiadomości e-mail. Specyfikację poszczególnych sztuk ładunku będących przedmiotem dostawy określa dokument X, faktura oraz zamówienie.

Z całokształtu okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że posiadane przez Państwa dokumenty łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Specyfikację poszczególnych sztuk ładunku będących przedmiotem dostawy określa – jak Państwo wskazali - dokument X, faktura oraz zamówienie. Podali Państwo, że nie dopuszczają Państwo możliwości, aby zabrakło podpisu odbiorcy na dokumencie X zawierającym ww. szczegółowe dane. Ponadto, posiadają Państwo potwierdzenie, że odbiorcy dostarczono towar w formie wiadomości e-mail.

W związku z powyższym, w tym przypadku dla sprzedaży towarów na rzecz P. są Państwo uprawnieni do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką VAT w wysokości 0%, przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ustawy. Przy czym nie sposób się z Państwem zgodzić, że wystarczającym do udokumentowania wywozu towaru poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla transakcji WDT i zastosowania stawki 0% będzie wyłącznie dokument X.

Wobec powyższego oceniając całościowo Państwa stanowisko do zadanego we wniosku pytania należało uznać je za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Informuję, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Wydając interpretację nie przeprowadzamy postępowania dowodowego i opieramy się wyłącznie na elementach zdarzenia przedstawionych we wniosku. Wszystkie gromadzone dokumenty na okoliczność dostawy towarów z Polski do innego kraju członkowskiego UE mogą być przedmiotem postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzanej przez właściwy organ podatkowy.

Zaznaczam także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Niniejszą interpretację wydano w oparciu o wskazanie w uzupełnieniu wniosku, że nie dopuszczają Państwo możliwości, aby zabrakło podpisu odbiorcy na dokumencie X oraz, że inne ustalenia w tym zakresie są nieaktualne. Powyższe przyjęto jako element przedstawionego opisu sprawy i Organ nie dokonywał w tym zakresie oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).