Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu drewna udokumentowanego asygnatą, rachunkiem oraz paragonem fiskalnym.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 marca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 15 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu drewna udokumentowanego asygnatą, rachunkiem oraz paragonem fiskalnym. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 kwietnia 2024 r. (data wpływu 29 kwietnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan czynnym podatnikiem od czerwca 2000 r., na podatku dochodowym PIT - podatek liniowy, oraz czynnym podatnikiem VAT. Pana przeważająca działalność gospodarcza to 49.41 Z. Ponadto 16.10.Z., 46.73.Z.

Z uwagi na niekorzystną sytuację ekonomiczną w transporcie drogowym, chciałby Pan sprzedawać drewno z drzew iglastych-liściastych (nieobrobione, nieprzerobione).

Zakup tego drewna między innymi z (…). Zakup ten byłby udokumentowany „Asygnatą”, która zawiera następujące dane:

• pieczątka sprzedawcy – (…),
• Asygnata Nr (…),
• data,
• nabywca: imię i nazwisko,
• adres nabywcy,
• nazwa towaru (…),
• ilość,
• cena,
• wartość netto i brutto,
• kwota do zapłaty,
• podpisy sprzedawcy i nabywcy.

Oprócz asygnaty jest rachunek:

• RACHUNEK Nr (…),
• data,
• kwota sprzedaży

oraz paragon fiskalny z kwotą brutto i netto, z podatkiem VAT 23% - co jest zgodne z kwotą na asygnacie i rachunku .

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Paragony za zakupione drewno opiewają na należność ogółem i przekraczają kwotę 450 zł.

Paragony te zawierają dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek kwotę podatku.

Paragony nie zawierają Pana identyfikatora NIP.

Paragon będzie opisany, podpisany przez nabywcę z pieczątką NIP.

Paragony do kwoty 450 zł nie występują.

Nabyte drewno będzie wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych.

Pytanie nr 2 wniosku

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy zakup drewna udokumentowany asygnatą, rachunkiem oraz paragonem fiskalnym może stanowić podstawę do odliczenia podatku naliczonego VAT?

Pana stanowisko w sprawie

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Uważa Pan, że opisane dokumenty mogą stanowić podstawę do zaksięgowania w rejestrze zakupu VAT i odliczenia podatku naliczonego. W Pana opinii, przepisy ustawy o VAT nie pozbawiają prawa do odliczenia podatku naliczonego z dokumentów na których nie ma NIP nabywcy. Ustawodawca w art. 88 ustawy o VAT nie wymienia braku NIP nabywcy jako przesłanki negatywnej powodującej utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego, w sytuacji gdy dokument odzwierciedla prawidłowe zdarzenie gospodarcze.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwana dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Wskazać należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Co istotne, ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Natomiast stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy:

Powołane powyżej przepisy stanowią odzwierciedlenie przepisów unijnych. Zgodnie bowiem z treścią art. 168 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „dyrektywą 2006/112/WE”:

Z przepisu regulującego korzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, tj. art. 178 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE, wynika, że:

Zatem, na gruncie podatku od towarów i usług istotne jest posiadanie faktur dokumentujących nabycie towarów i usług. Faktury te są bowiem dokumentami źródłowymi potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze, na podstawie których podatnik podatku VAT odlicza podatek naliczony.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 32 ustawy:

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy:

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Zasady dotyczące wystawiania faktur zostały określone w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług. Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 106e ust. 1 ustawy:

Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że:

Jednocześnie trzeba mieć na względzie, że obowiązujące przepisy prawa nie dopuszczają możliwości zastąpienia faktury innym dokumentem. Krajowe przepisy ustawy o VAT nie wskazują bowiem na inny dokument, który mógłby pełnić rolę faktury.

Faktura jest dokumentem, którego wystawienie wywołuje określone skutki w sferze materialnoprawnych uprawnień i obowiązków podatnika podatku VAT. Dlatego też podatnicy podatku VAT są obowiązani dokumentować sprzedaż towarów lub usług na rzecz innych podatników poprzez wystawienie faktury. Podatnik nie może wybrać sposobu, w jaki na potrzeby podatku VAT, będzie dokumentował sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT. Wystawienie faktury dokumentującej czynność opodatkowaną VAT jest jednym z podstawowych obowiązków podatnika VAT. Natomiast poprzez wystawienie faktury należy rozumieć sporządzenie odpowiedniego, zgodnego z ww. przepisami, dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Trzeba również mieć na uwadze, że faktura dokumentująca dokonanie dostawy towarów/świadczenia usług pełni funkcję kontrolną (umożliwia bowiem administracji podatkowej realizację czynności kontrolnych i weryfikację poprawności zadeklarowanej przez podatnika sprzedaży), ale z perspektywy podatnika najistotniejszą funkcją faktury jest zapewnienie neutralności opodatkowania poprzez umożliwienie odliczenia podatku naliczonego na poprzednim etapie obrotu od podatku należnego. Faktura jest niejako „nośnikiem” podatku naliczonego, w związku z czym zasadniczo realizacja prawa do odliczenia podatku naliczonego nie może obyć się bez faktury. Wynika to wprost z treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy.

W konsekwencji podatnik może dokonać odliczenia podatku naliczonego w oparciu o posiadane faktury. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związane jest z otrzymaniem przez podatnika faktury, w której określana jest kwota podatku naliczonego. Podatnik jest zobowiązany posiadać fakturę jako warunek niezbędny do realizacji przysługującego prawa do odliczenia podatku naliczonego. O ile bowiem prawo to powstaje w związku z dokonaniem określonych czynności wywołujących skutek w zakresie podatku od towarów i usług, to realizacja tego prawa następuje tylko w wyniku dysponowania przez podatnika fakturą potwierdzającą zakup towarów lub usług.

Na uwarunkowanie prawa do odliczenia podatku naliczonego od posiadania faktury wskazuje w orzeczeniach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 14 lipca 1988 r. w sprawach połączonych 123/87 i 330/87 TSUE stwierdził, że aby być uprawnionym do odliczenia podatku od wartości dodanej podatnik musi posiadać fakturę sporządzoną zgodnie z art. 22(3) VI Dyrektywy. Zgodnie z tym przepisem faktura musi wyraźnie określać kwotę bez VAT oraz odpowiadający jej podatek VAT w podziale na poszczególne stawki, a także wszelkie zwolnienia, zaś Państwa Członkowskie ustalą kryteria ustalenia, czy dany dokument stanowi fakturę. Podobnie w wyroku z 13 grudnia 1989 r. w sprawie C-342/87 Trybunał uznał, że w celu skorzystania z prawa do odliczeń podatnik musi posiadać fakturę. Wskazanie kwoty podatku od towarów i usług jest elementem faktury, od którego zależy skorzystanie z prawa do odliczenia.

Natomiast w wyroku C-152/02 Trybunał wskazał, że z art. 18 ust. 1 lit. a) czytanego w związku z art. 22 ust. 3 VI Dyrektywy jasno wynika, że skorzystanie z prawa do odliczenia, o którym mowa w art. 17 ust. 2 lit. a) uzależnione jest zwykle od posiadania oryginału faktury lub dokumentu, który na podstawie kryteriów ustalonych przez dane Państwo Członkowskie, może pełnić rolę faktury. Co się tyczy zasady proporcjonalności, nie jest ona naruszona poprzez wymaganie od podatnika, aby skorzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego w stosunku do okresu rozliczeniowego, w którym warunek posiadania faktury lub dokumentu uważanego za fakturę oraz warunek wymagalności podatku podlegającego odliczeniu są spełnione. Po pierwsze, wymóg ten jest zgodny z jednym z celów VI Dyrektywy, tj. zapewnienia, aby VAT był nakładany i inkasowany pod nadzorem organów podatkowych, a po drugie zapłata za dostawę towarów lub wyświadczenie usługi, a tym samym zapłata podatku naliczonego nie jest zwykle dokonywana w chwili otrzymania faktury.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan czynnym podatnikiem VAT. Pana przeważająca działalność gospodarcza to 49.41 Z., 16.10.Z., 46.73.Z. Z uwagi na niekorzystną sytuację ekonomiczną w transporcie drogowym, chciałby Pan sprzedawać drewno z drzew iglastych, liściastych (nieobrobione, nieprzerobione) nabywane m.in. od (…). Zakup ten byłby udokumentowany „Asygnatą”, rachunkiem oraz paragonem fiskalnym.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii czy zakup drewna udokumentowany asygnatą, rachunkiem oraz paragonem fiskalnym może stanowić podstawę do odliczenia podatku naliczonego VAT.

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy zobowiązani są do wystawiania faktur dokumentujących dokonane transakcje. Przepisy ustawy ani dyrektywy 2006/112/WE, nie zawierają szczególnych postanowień pozwalających na brak faktury dokumentujących nabycie towarów lub usług.

Zgodnie z art. 167 dyrektywy 2006/112/WE:

Z analizy zarówno przywołanych regulacji prawnych, jak i całokształtu przepisów ustawy wynika, że podatek od towarów i usług ze względu na jego konstrukcję, tzn. opodatkowanie wartości dodanej na poszczególnych etapach obrotu gospodarczego, jest podatkiem sformalizowanym i prawo do odliczenia podatku naliczonego jest ograniczone. Podstawę do odliczenia podatku naliczonego mogą stanowić bowiem wyłącznie dokumenty wymienione w ustawie, przy czym dokumenty te muszą spełniać wymogi określone w ustawie i rozporządzeniu wykonawczym do niej.

Podstawowym dokumentem wystawianym, zgodnie z art. 106b ustawy, przez podatników podatku od towarów i usług jest faktura.

Faktury są dokumentami, którymi czynni podatnicy tego podatku dokumentują swoją sprzedaż, przez którą stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie jest jednak związane tylko z otrzymaniem faktury, choćby od strony formalnej poprawnej, bowiem przysługuje ono w związku z nabyciem towarów i usług. Uprawnienie to może dotyczyć wyłącznie tych czynności, które faktycznie zostały dokonane. Samo posiadanie faktury nie tworzy bowiem prawa do odliczenia podatku na niej wykazanego. Przysługuje ono wyłącznie wówczas, gdy doszło do rzeczywistego nabycia towaru/wyświadczenia usługi oraz gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Odnosząc się do Pana wątpliwości zaznaczyć należy, że zarówno asygnata jak też rachunek nie są dokumentami przewidzianymi przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i jako takie nie są objęte regulacją tych przepisów. Jednocześnie brak jest przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, dla takiego sposobu dokumentowania różnego typu operacji gospodarczych.

Wymienił Pan w opisie sprawy wszystkie elementy ww. asygnaty m.in. pieczątka sprzedawcy, kolejny numer asygnaty, data, ilość, cena, wartość netto i brutto. Wśród nich brak jest wielu, określonych szczegółowo w art. 106e ust. 1 ustawy elementów, a przede wszystkim daty wystawienia, daty dokonania lub zakończenia dostawy towarów, stawki podatku, kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku, czy wreszcie numeru, za pomocą którego Pan jako podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku VAT. Określone przepisami ustawy elementy powinna zawierać faktura, nie zaś asygnata.

Stosownie natomiast do treści art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

Oznacza to, że rachunki są wystawiane na żądanie nabywcy, ale tylko w przypadku gdy podatnik nie ma obowiązku wystawiania faktur, czyli gdy nie ma on statusu podatnika VAT czynnego, a tym samym nie jest obowiązany do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne.

Stwierdzam więc, że asygnata i rachunek, potwierdzające zakupu drewna, nie będą stanowić dokumentów dających Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z tych dokumentów. Podkreślam, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają szczególnych postanowień pozwalających na zastępowanie „tradycyjnych” faktur innymi dokumentami, nawet jeżeli zawierają one określone przepisami dane i informacje.

Kolejno, w kwestii uznania za zrównany z fakturą, należy zatem ocenić opisany we wniosku paragon fiskalny.

Zgodnie bowiem z art. 111 ust. 1 ustawy:

Według art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy:

Zasady prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1625 ze zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem”.

Stosownie do § 2 pkt 16 rozporządzenia:

W myśl § 6 ust. 1 pkt 1 i 7 rozporządzenia:

Zatem, paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu, natomiast dla sprzedawcy dokonanie sprzedaży i potwierdzenie tożsamości towaru.

Zarówno faktura jak też paragon fiskalny są dokumentami sformalizowanym (potwierdzającymi zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), które powinny spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury i paragonu fiskalnego zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedlają one prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdzają fakt dostawy określonych towarów lub świadczenia usług. Wystawienie faktury lub paragonu fiskalnego należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi. Faktura lub paragon fiskalny jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Treść art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy wskazuje natomiast, że:

Zgodnie z art. 106h ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 106h ust. 4 ustawy:

W myśl art. 106b ust. 5 ustawy:

Ustawodawca w przepisie art. 106b ust. 5 ustawy wprowadził zasadę, że w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się numerem identyfikującym wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer. Przedmiotowe przepisy mają na celu zachowanie pewnej konsekwencji podatnika, który dokonując zakupu powinien poinformować sprzedawcę czy występuje w tej transakcji w charakterze podatnika czy konsumenta.

Przepisy w zakresie podatku VAT określają więc szczególne przypadki, kiedy inne dokumenty (niespełniające wszystkich wymogów dotyczących faktury) są traktowane jako faktura. Takim dokumentem jest paragon fiskalny dokumentujący sprzedaż do kwoty 450 zł brutto lub 100 euro, zawierający numer NIP nabywcy oraz pozostałe dane wymagane dla faktury z wyłączeniem danych wskazanych w art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy. Paragon taki stanowi fakturę uproszczoną, traktowaną jak zwykła faktura. W przypadku takich paragonów należy je traktować jak zwykłą fakturę, pod warunkiem, że zawierają dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika jednak, że nie będzie Pan w posiadaniu paragonu stanowiącego ww. fakturę uproszczoną, dokumentującego nabycie drewna, pomimo zawarcia w nich danych pozwalających określić dla poszczególnych stawek kwotę podatku. Wskazał Pan bowiem, że paragony za zakupione drewno opiewają na należność ogółem i przekraczają kwotę 450 zł i brak jest paragonów do kwoty 450 zł. Ponadto, paragony te nie zawierają Pana identyfikatora NIP.

Wskazał Pan również, że ww. paragon będzie opisany, podpisany przez Pana jako nabywcę z pieczątką zawierającą Pana numer NIP. Stwierdzam jednak, że takie dopisanie Pana numeru NIP (lub odciśnięcie stempla z tym numerem), przez Pana, na otrzymanym od sprzedawcy drewna paragonie fiskalnym, nie spowoduje, że paragon ten będzie zawierał numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej. Numer ten musi stanowić oryginalny, wydrukowany element wystawianego paragonu. Dopisanie NIP nabywcy na wystawionym wcześniej paragonie nie znajdzie odzwierciedlenia na żadnej jego kopii.

Tym samym, również dokumenty dotyczące zakupu drewna jakimi będą paragony fiskalne, niebędące tzw. „fakturami uproszczonymi”, nie będą stanowić dokumentów dających Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z tych dokumentów.

Odnośnie wszystkich wymienionych w opisie sprawy dokumentów, nadmieniam, że brak numeru NIP na fakturze, przy jednoczesnym prawidłowym wskazaniu pozostałych danych podmiotu będącego nabywcą, może zostać uznany za wadę techniczną, niewyłączającą możliwości zweryfikowania dokonania zdarzenia gospodarczego i prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego. Zaznaczam jednak, że brak numeru NIP nabywcy wyłącznie na fakturze (nie na asygnacie, rachunku i paragonie fiskalnym niezrównanym z fakturą) nie przesądza o braku prawa do odliczenia podatku naliczonego. W tym przypadku jednak nie będzie Pan w posiadaniu faktury, zatem analiza kwestii braku numeru NIP nabywcy, jako nieprzesądzającego o braku prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest w przypadku bezzasadna.

Ponadto, analiza okoliczności wskazanych w art. 88 ustawy, wykluczających prawo do odliczenia podatku VAT, w tej sytuacji, czyli gdy nie jest spełniona przesłanka posiadania faktury, również nie znajduje uzasadnienia.

Zatem, pomimo planowanych rzeczywistych operacji gospodarczych - nabyć towarów, czyli zakupu drewna z drzew iglastych i liściastych, które będzie przez Pana wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych nie zostanie spełniony jeden z wymogów umożliwiających odliczenie podatku naliczonego. Nie będzie Pan bowiem w posiadaniu faktur, które dokumentują wykonanie na Pana rzecz przez Sprzedawcę dostawy drewna. Dokumenty tj. asygnata, rachunek oraz ww. paragon fiskalny, nie uprawniają Pana do odliczenia podatku naliczonego z tego tytułu.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy stwierdzam, że na podstawie dokumentów zakupu drewna tj. asygnaty, rachunku oraz paragonu fiskalnego niestanowiącego tzw. faktury uproszczonej, nie będzie Panu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu tego nabycia, ponieważ nie będzie Pan posiadał faktur, które dokumentowałyby to nabycie towaru. Faktura stanowi dla nabywcy towaru podstawę do odliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, ponieważ podatkiem naliczonym jest kwota podatku wynikająca z tej faktury.

Tym samym, Pana stanowisko w zakresie pytania nr 2 wniosku, uznaję za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja ta rozstrzyga Pana wątpliwości wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług i tylko w zakresie pytania nr 2 wniosku. Natomiast w zakresie pytania nr 1 wniosku, dotyczącego zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).