Brak opodatkowania sprzedaży zabudowanej nieruchomości w trybie licytacji komorniczej (...).

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 sierpnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 14 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania sprzedaży zabudowanej nieruchomości w trybie licytacji komorniczej (...).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jako komornik sądowy prowadzi Pan postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikom A. K. i W. K. w sprawie o sygn. akt (…), w toku której dokonał Pan zajęcia nieruchomości należącej wyłącznie do dłużniczki A. K. opisanej jako: nieruchomość gruntowa stanowiąca działkę nr 1 obręb (…) (…), położona w (…) przy ul. (…), woj. (…) o pow. 0,0349 ha, dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą oznaczoną nr (…).

Nieruchomość zgodnie z egib stanowi tereny mieszkaniowe - oznaczenie użytków: B. Teren, na którym położona jest nieruchomość nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Brak również decyzji o warunkach zabudowy. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta (…) nieruchomość jest położona na terenach mieszkaniowo-usługowych. Nieruchomość jest zabudowana budynkiem mieszkalnym w zabudowie bliźniaczej, dwupiętrowy z poddaszem nieużytkowym. Nieruchomość jest ogrodzona, częściowo utwardzona, zagospodarowana zielenią - trawnik, żywopłot liściasty.

Obecnie nieruchomość oprócz funkcji mieszkalnej (II piętro jest zamieszkałe przez dłużników) jest wykorzystywana na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej – (…) (parter i I piętro). W toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego na podstawie udokumentowanych informacji uzyskanych od dłużników ustalił Pan, że dłużniczka A. K. nie jest i nigdy nie była zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT, nie prowadzi i nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej, że przedmiotowa nieruchomość została przez dłużniczkę nabyta w 2007 r. na cele prywatne, niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego na podstawie udokumentowanych informacji uzyskanych od dłużników ustalił Pan ponadto, że nieruchomość jest obecnie wynajmowana na rzecz spółki „A” Sp. z o.o., której prezesem zarządu jest dłużnik W. K. Spółka ta w budynku znajdującym się na przedmiotowej nieruchomości na parterze oraz na I piętrze prowadzi działalność gospodarczą – (…). Ani dłużnicy, ani ww. spółka pomimo wezwania nie przedłożyły komornikowi stosownej umowy najmu. Na podstawie udokumentowanych informacji uzyskanych od dłużników ustalił Pan ponadto, że przedmiotowa nieruchomość jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności wyłącznie zwolnionej z opodatkowania podatkiem VAT. Dodatkowo na podstawie udokumentowanych informacji uzyskanych od dłużników ustalił Pan, że w okresie co najmniej ostatnich dwóch lat w stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie były dokonywane żadne ulepszenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Pytanie

Jeżeli dokonywana w trybie egzekucji sprzedaż licytacyjna ww. nieruchomości stanowi odpłatną dostawę towaru zgodnie z art. 5 ust.1 pkt 1 u.p.t.u. przy której komornik występuje jako płatnik podatku, o którym mowa w art. 18 u.p.t.u. to czy dostawa ta będzie zwolniona ustawowo od podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż licytacyjna przedmiotowej nieruchomości będzie w takim wypadku zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W wyniku udokumentowanych informacji uzyskanych od dłużników ustalono, że nie doszło do spełnienia warunków pierwszego zasiedlenia w okresie ostatnich 2 lat. Dodatkowo w wyniku udokumentowanych informacji uzyskanych od dłużników ustalono, że nieruchomość jest wykorzystywana wyłącznie na potrzeby działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem VAT i z tytułu jej nabycia dłużniczce A. K. (właścicielce nieruchomości) nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż zgodnie ze złożonym przez nią oświadczeniem nie jest ona i nigdy nie była zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT, nie prowadzi i nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej, a przedmiotowa nieruchomość została przez nią nabyta w 2007 r. na cele prywatne, niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Należy zatem stwierdzić, że dostawa tejże nieruchomości podlega ustawowemu zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) – zwanej dalej „ustawą”:

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), zgodnie z którym:

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości zarówno gruntowych jak i zabudowanych dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według przepisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik - właściciel danej nieruchomości – z tytułu sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.):

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem sprzedaży jest Nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym w zabudowie bliźniaczej, dwupiętrowy z poddaszem nieużytkowym. Obecnie nieruchomość oprócz funkcji mieszkalnej (II piętro jest zamieszkałe przez dłużników) jest wynajmowana na rzecz Sp. z o.o. Spółka ta w budynku znajdującym się na przedmiotowej nieruchomości na parterze oraz na I piętrze prowadzi działalność gospodarczą.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy dokonywana w trybie egzekucji sprzedaż licytacyjna ww. nieruchomości stanowi odpłatną dostawę towaru zgodnie z art. 5 ust.1 pkt 1 ustawy przy której komornik występuje jako płatnik podatku VAT, czy dostawa ta będzie zwolniona ustawowo od podatku od towarów i usług.

Na wstępie należy wskazać, że jak z wniosku wynika prowadzi Pan egzekucję wyłącznie z nieruchomości będącej własnością dłużniczki Pani A. K., gdyż we wniosku wskazał Pan, że zajęta nieruchomość należy wyłącznie do dłużniczki A. K. W związku z tym analiza statusu podatnika podatku VAT w odniesieniu do transakcji sprzedaży działki nr 1 zabudowanej budynkiem mieszkalnym będzie dotyczyła tylko dłużniczki Pani A. K., której jest ona własnością.

Aby odpowiedzieć na zadane pytanie należy w pierwszej kolejności ustalić czy w odniesieniu do ww. dostawy dłużniczka będzie działała jako podatnik podatku VAT.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym:

W myśl art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego:

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, a umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie przepisów ustawy najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem, usługa najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

W analizowanej sprawie parter i I piętro budynku jest obecnie wynajmowana na rzecz Sp. z o.o. Zatem parter i I piętro budynku był przez dłużniczkę wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. Należy więc wskazać, że w odniesieniu do licytowanej część budynku (parteru i I piętra), który był wykorzytywany w działalności gospodarczej dłużniczki, nie można uznać, że sprzedaż tej części budynku będzie dokonywana z majątku osobistego, gdyż dla uznania, że dana nieruchomość jest sprzedawana z majątku prywatnego w całym okresie posiadania musi być wykorzystywana w ramach majątku osobistego. Tym samym licytacyjna sprzedaż części budynku mieszkalnego, tj. parteru i I piętra posadowionego na działce nr 1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż dłużniczka będzie działała w odniesieniu do tej części budynku w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym nie można zgodzić się z Pana stanowiskiem, że Dłużniczka nie prowadziła działalności gospodarczej.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Ustawodawca w art. 43 ustawy określił zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy:

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Ponadto, jeżeli do dostawy nieruchomości nie znajdzie zastosowania ww. przepis, należy rozważyć zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie bowiem do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle bądź ich części, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym:

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, opodatkowana jest również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisu sprawy wynika, że pierwsze zasiedlenie części budynku znajdującego się na działce nr 1 nastąpiło w 2007 r., z chwilą jego nabycia przez dłużniczkę. Ponadto z wniosku wynika, że w odniesieniu do budynku mieszkalnego znajdującego się na działce nr 1 w ciągu ostatnich dwóch lat przed sprzedażą nie były ponoszone nakłady na jego ulepszenie, których wartość w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym stanowiłaby co najmniej 30% wartości początkowej budynku. Budynek w części wykorzystywanej w prowadzonej działalności został więc zasiedlony, a od pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży budynku minie okres dłuższy niż 2 lata.

Zatem, dla transakcji dostawy parteru i I piętra budynku mieszkalnego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej posadowionego na działce nr 1 zostaną spełnione warunki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji, również dostawa gruntu przypadająca na tę część budynku - przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy, objęta będzie zwolnieniem od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z uwagi na fakt, że dostawa nieruchomości (części budynku i gruntu) będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to analiza zwolnienia tej dostawy wynikająca z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a i 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest bezzasadna.

Tym samym nie będzie Pan zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT z tytyłu sprzadaży licytacyjnej tej części Nieruchomości.

Z wniosku wynika również, że II piętro znajdujące się w budynku mieszkalnym nigdy nie było wykorzystywane przez dłużniczkę w prowadzonej działalności gospodarczej, nie było przedmiotem najmu, służyło do celów mieszkaniowych. Ponadto w skład nieruchomości wchodzi poddasze nieużytkowe. Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w odniesieniu do tej części budynku mieszkalnego brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności dłużniczki, która wykraczałaby poza ramy rozporządzania prawem własności majątkiem prywatnym. Dłużniczka w odniesieniu do przedmiotowej części budynku nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącym z tytułu sprzedaży działalność gospodarczą, o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a będzie dokonywała dostawy tej części nieruchomości w ramach majątku prywatnego. W związku z powyższym licytacyjna dostawa ww. części budynku nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż stanowić będzie działanie w sferze prywatnej dłużniczki, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

W konsekwencji, mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że licytacyjna sprzedaż działki nr 1 zabudowanej budynkiem mieszkalnym będzie w części wykorzystywana przez dłużniczkę w prowadzonej działalności gospodarczej (parter i I piętro budynku) i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy, dłużniczka w odniesieniu do tej części będzie działała w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Jednakże ta część budynku będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Natomiast pozostała część nieruchomości (II piętro budynku wraz z poddaszem) niewykorzystywana w działalności gospodarczej dłużniczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym z tytułu sprzedaży działki nr 1 zabudowanej budynkiem mieszkalnym nie będzie Pan zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT.

Zatem oceniając Pana stanowisko całościowo uznaję je za nieprawidłowe, gdyż sprzedaż części nieruchomości (parter i I piętro) będzie wprawdzie zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT, jednakże dłużniczka w odniesieniu do tej części nieruchomości prowadziła działalność gospodarczą, natomiast w odniesieniu do pozostałej części budynku dłużniczka nie jest podatnikiem podatku VAT.

Dodatkowe informacje

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).