Mając na uwadze funkcjonalność dźwigu (żurawia) samojezdnego, należy uznać, że dźwig (żuraw) samojezdny nie jest środkiem transportu, o którym mowa w art. 103 ust. 3-5 u.p.t.u.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1.ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 20 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 18 października 2022 r., sygn. akt I SA/Bd 414/22,

2.stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie nieuznania żurawia samojezdnego za „nowy środek transportu” lub „inny środek transportu” oraz braku obowiązku rozliczenia podatku VAT w deklaracji VAT-23 jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 20 lutego 2022 r., który dotyczył podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania żurawia samojezdnego za „nowy środek transportu” lub „inny środek transportu” oraz braku obowiązku rozliczenia podatku VAT w deklaracji VAT-23 wpłynął 1 marca 2022 r. Wniosek uzupełnili Państwo pismem z 27 kwietnia 2022 r. (data wpływu: 4 maja 2022 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzą Państwo działalność gospodarczą - wynajem sprzętu budowlanego wraz z obsługą operatorską PKD 43.99. W grupowaniu tym mieści się również wynajem dźwigów (żurawi samojezdnych) i innego sprzętu budowlanego wraz z obsługą operatorską. Są Państwo czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zidentyfikowanym pod numerem NIP: (...) oraz zarejestrowanym podatnikiem VAT-UE (NIP: (...)).

Żurawie samojezdne to są pojazdy, które poruszają się po drogach publicznych samodzielnie i podlegają rejestracji jako samochód specjalny - żuraw samochodowy (kod ITS: 07-506), ale nie jest to pojazd wykorzystywany do transportu osób i towarów, natomiast służy do prac montażowych i przeładunkowych po jego unieruchomieniu i ustabilizowaniu. Urządzenie dźwigowe jest zamontowane na podwoziu specjalnym lub podwoziu samochodu ciężarowego, a stabilizacji żurawia względem podłoża służą wysuwane na miejscu pracy podpory boczne, które stanowią część składową maszyny. W ramach prowadzonej działalności zamierzają Państwo nabyć od sprzedawcy zarejestrowanego na terenie Unii Europejskiej (m.in. Niemcy) żuraw hydrauliczny samojezdny.

Z uwagi na konieczność rejestracji zgodnie z art. 72 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o Ruchu Drogowym, aby zarejestrować pojazd będziecie musieli Państwo przedłożyć w wydziale komunikacji zaświadczenie wydane przez właściwy organ potwierdzające:

a)uiszczenie podatku od towarów i usług od pojazdów sprowadzonych z państw członkowskich Unii Europejskiej,

b)brak obowiązku, o którym mowa w pkt a).

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że:

Silnik żurawia samojezdnego, który planujecie Państwo nabyć ma pojemność skokową większą niż 48 cm³.

Silnik żurawia samojezdnego, który planujecie Państwo nabyć ma moc większą niż 7,2 kilowata.

Żuraw samojezdny, który planujecie Państwo nabyć ma przejechane więcej niż 6000 km.

Żuraw samojezdny, którego nabycie Państwo planujecie, został dopuszczony do użytku, w rozumieniu art. 2 pkt 10 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 685, ze zm.) przed 2022 rokiem i od dopuszczenia do użytku minęło więcej niż 6 miesięcy.

Pytania

1.Czy nabywany używany żuraw samojezdny będzie stanowił „nowy środek transportu” w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004, bądź „inny środek transportu”, o którym mowa w art. 103 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.?

2.Czy w opisanej sytuacji wystąpi brak obowiązku rozliczenia zakupu na deklaracji VAT-23 i uiszczenia podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zgodnie z art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. przez pojęcie nowego środka transportu należy rozumieć pojazdy przeznaczone do transportu osób lub towarów.

W Państwa ocenie kupowany żuraw samojezdny nie spełnia definicji „nowego środka transportu” wyrażonej w art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., a tym bardziej „środka transportu”, gdyż nie są to pojazdy przeznaczone do transportu osób lub towarów a ich właściwa funkcja jest realizowana po unieruchomieniu ich i ustabilizowaniu.

Nabywany pojazd mieści się w grupowaniu 29.10.5 - pojazdy samochodowe przeznaczone do celów specjalnych z wyłączeniem motocykli oraz w podgrupie 29.10.51- żurawie samochodowe i samojezdne.

Ad. 2.

W opisanej sytuacji wystąpi brak obowiązku rozliczenia zakupu na deklaracji VAT-23 i odprowadzenia podatku od towarów i usług. Państwa zdaniem w opisanym przypadku powinna być zastosowana interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP3/443-419/14-2/JK z dnia 17 lipca 2014 r., a także interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 września 2012 r. nr IBPP4/443-230/12/LG oraz Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2021 r. (sygn. akt I FSK 2059/18).

Z art. 103 ust. 4 ustawy o VAT wynika, iż w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego. Z kolei art. 103 ust. 4 stanowi, że przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju. W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika (art. 103 ust. 5 ustawy o VAT).

Odwołują się Państwo również do treści art. 38 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 77, poz. 1), gdzie „środek transportu” obejmuje pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu. W ust. 2 tego przepisu znalazła się przykładowa lista takich środków transportu, która obejmuje w szczególności następujące pojazdy:

a)pojazdy lądowe, takie jak samochody, motocykle, rowery, trójkołowce oraz pojazdy turystyczne;

b)przyczepy i naczepy;

c)wagony kolejowe;

d)statki;

e)statki powietrzne;

f)pojazdy dostosowane specjalnie do przewozu osób chorych lub rannych;

g)ciągniki i inne pojazdy rolnicze;

h)pojazdy o napędzie mechanicznym lub elektrycznym przeznaczone dla osób niepełnosprawnych.

Z powyższych regulacji wynika, że elementem przesądzającym o uznaniu danego pojazdu za środek transportu jest jego przeznaczenie, tzn. przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce. Przeznaczenie to, czyli przewóz, należy odczytywać wąsko w kontekście regulacji dotyczących ruchu drogowego i przykładowego katalogu pojazdów zawartego w art. 38 ust. 2 rozporządzenia Rady.

Z uwagi na brak w przepisach ustawy o VAT definicji „środka transportu” uznali Państwo, iż można posiłkować się klasyfikacjami statystycznymi.

Na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm. zwane dalej PKWiU) żuraw samojezdny należy zakwalifikować jako pojazd specjalny. Pojazdy te mieszczą się bowiem w grupowaniu 29.10.5 - Pojazdy samochodowe przeznaczone do celów specjalnych, z wyłączeniem motocykli oraz podgrupie 29.10.51 - żurawie samochodowe i samojezdne (29.10.51.0 - Żurawie samochodowe i samojezdne). Jest to zatem grupowanie inne niż pojazdy przeznaczone od przewozu osób (samochody osobowe - grupowanie 29.10.2 i 29.10.3) oraz przeznaczone do przewozu towarów (grupowanie 29.10.4.).

Również w Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego (CN) określonej przepisami rozporządzenia Komisji (WE) nr 1810/2001 z dnia 7 września 2004 r. zmieniającego załącznik i do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 327 z 30 października 2004 r.), żuraw samojezdny klasyfikowany jako pojazd mechaniczny specjalnego przeznaczenia - kod 8705. Pozycja oznaczona tym kodem, obejmuje pojazdy silnikowe specjalnego przeznaczenia, inne niż te zasadniczo przeznaczone do przewozu osób lub towarów (na przykład: pojazdy pogotowia technicznego, dźwigi samochodowe, pojazdy strażackie, zamiatarki, polewaczki, przewoźne warsztaty, ruchome stacje radiologiczne).

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 13 maja 2022 r. wydałem interpretacją indywidualną znak: 0111-KDIB3-3.4012.95.2022.2.WR, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe.

Skarga na interpretację

Pismem z 18 czerwca 2022 r. wnieśli Państwo skargę na interpretację indywidualną z 13 maja 2022 r., znak 0111-KDIB3-3.4012.95.2022.2.WR do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy. Skarga wpłynęła do mnie 23 czerwca 2022 r.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 18 października 2022 r. sygn. akt I SA/Bd 414/22 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Pismem z dnia 15 grudnia 2022 r. znak: 0110-KWR4.4022.79.2022.2.RB Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie od wyroku WSA sygn. akt I SA/Bd 414/22.

Pismem z dnia 26 lutego 2024 r. znak: 0110-KWR4.4022.79.2022/24.3.RB Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wycofał skargę kasacyjną wniesioną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Postanowieniem z dnia 12 marca 2024 r. Naczelny Sąd Administracyjny umorzył postępowanie kasacyjne.

Wyrok WSA, który uchylił ww. interpretację stał się prawomocny 12 marca 2024 r. i wpłynął do Organu 10 kwietnia 2024 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634, ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną którą wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 18 października 2022 r.;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z uwzględnieniem informacji zawartych w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie nieuznania żurawia samojezdnego za „nowy środek transportu” lub „inny środek transportu” oraz braku obowiązku rozliczenia podatku VAT w deklaracji VAT-23 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnego rozstrzygnięcia, tj. interpretacji indywidualnej z 13 maja 2022 r., bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 18 października 2022 r., sygn. akt I SA/Bd 414/22.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy:

Przy czym w myśl art. 9 ust. 2 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy:

Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik o którym mowa w art. 15 lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji gdy spełnione zostaną powyższe warunki transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Jak stanowi art. 99 ust. 10 ustawy:

Zgodnie z art. 103 ust. 3 ustawy:

Z kolei w art. 103 ust. 4 ustawy stwierdza się, że:

Art. 103 ust. 5 ustawy stanowi, że:

Zgodnie z art. 103 ust. 7 ustawy:

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 maja 2019 r. w sprawie wzoru informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu (Dz.U. z 2019 r. poz. 1007) jako załącznik zawarto wzór deklaracji VAT-23.

Wymienione przepisy ustawy zobowiązują podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia środków transportu do przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o takim nabyciu oraz do zapłaty podatku z tego tytułu. Przy czym informacja i zapłata podatku dotyczy zarówno „nowych środków transportu” jak i „innych środków transportu”.

Pojęcie nowego środka transportu zostało zdefiniowane w treści art. 2 pkt 10 lit. a ustawy, gdzie stwierdza się, że:

Powołując się na definicję zawartą w ww. przepisie ustawy, za „nowe środki transportu” mogą być uznane pojazdy lądowe przeznaczone do transportu osób lub towarów, które spełniają określone warunki dotyczące mocy silnika bądź jego pojemności skokowej oraz dotyczące dotychczasowej długości ich używania (mierzonej czasem używania oraz przebiegiem). Natomiast przez „inne środki transportu”, o których mowa w art. 103 ust. 4 ustawy należy rozumieć środki transportu tożsame z nowymi, jednak nie spełniające warunku uznania ich za „nowe środki transportu” w postaci przebiegu lub okresu, który upłynął od dopuszczenia ich do użytku.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/we w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej:

Przepis ten zawiera również, w ust. 2 niewyłączną, przykładową listę takich środków transportu:

Analiza powyższych regulacji wskazuje, że elementem przesądzającym o uznaniu danego pojazdu za środek transportu jest jego przeznaczenie, tzn. przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce. Innymi słowy, użyty w ww. definicji zwrot dotyczący przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, dotyczy zarówno pojazdów, jak i innego rodzaju wyposażenia i urządzeń. Przeznaczenie to, czyli przewóz, należy odczytywać wąsko w kontekście regulacji dotyczących ruchu drogowego i przykładowego katalogu pojazdów zawartego w art. 38 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego 282/2011.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego w ramach prowadzonej działalności zamierzają Państwo nabyć od sprzedawcy zarejestrowanego na terenie Unii Europejskiej (m.in. Niemcy) żuraw hydrauliczny samojezdny.

Ponadto z opisu zdarzenia przyszłego wynika jednoznacznie, że żuraw samojezdny nie jest pojazdem wykorzystywanym do transportu osób i towarów, natomiast służy do prac montażowych i przeładunkowych po jego unieruchomieniu i ustabilizowaniu.

Przedmiotem Państwa wątpliwości w niniejszej sprawie jest uznanie czy żuraw hydrauliczny samojezdny stanowi inny środek transportu w rozumieniu art. 103 ust. 4 u.p.t.u., co w konsekwencji decyduje o, wynikającym z tego przepisu, obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług oraz złożenia informacji o nabywanych środkach transportu (art. 103 ust. 5 u.p.t.u.).

Zauważyć należy, że żurawie samojezdne opisane w stanie faktycznym wniosku nie są środkami transportu. Urządzenia te pracują stacjonarnie. Ich samojezdność przejawia się wyłącznie w tym, że możliwe jest (dzięki kołom) przemieszczenie zasadniczej części urządzenia (dźwigu) z miejsca na miejsce. Jego podstawowa i właściwa przeznaczeniu funkcja realizowana jest stacjonarnie, po wykluczeniu możliwości mobilności (po unieruchomieniu i ustabilizowaniu). Mobilność tego pojazdu przejawia się wyłącznie tym, że możliwe jest (dzięki podwoziu samochodowemu) przemieszczanie go z miejsca na miejsce, ale w trakcie jego przemieszczania nie jest realizowana żadna funkcja przewozu osób lub towarów, a także nie może być realizowana podstawowa funkcja, dla której tego typu maszyny były zaprojektowane i wykonane. W trakcie przemieszczania opisywany żuraw nie posiada funkcji przewozu towarów ani ludzi.

Z kolei podniesienie ciężarów przez dźwig gwarantuje dopiero unieruchomienie i ustabilizowanie całego urządzenia oraz zamontowanie przeciwwagi. Wykorzystanie jadącego żurawia w celu przemieszczenia rzeczy nie jest technicznie możliwe. Co więcej gotowy do pracy żuraw nie posiada funkcji samodzielnego przemieszczania się, gdyż jest zakotwiczony w podłożu.

Żuraw samojezdny to urządzenie techniczne na specjalnie skonstruowanym podwoziu samojezdnym, używane stacjonarnie do przenoszenia ładunków w bezpośrednim zasięgu ramienia tego urządzenia. Dźwig samojezdny jest sam w sobie maszyną (dźwigiem), tyle że posiada możliwość samodzielnego przemieszczenia się z miejsca na miejsce bez pomocy innych urządzeń. Podobnie suwnica nie jest środkiem transportującym podwieszony do niej dźwig, tylko sama w sobie jest dźwigiem, który także może przemieszczać się, ale z wykorzystaniem innego mechanizmu jezdnego niż żuraw samojezdny.

Zatem mając na uwadze funkcjonalność dźwigu (żurawia) samojezdnego, należy uznać, że dźwig (żuraw) samojezdny nie jest środkiem transportu, o którym mowa w art. 103 ust. 3-5 u.p.t.u.

Wobec powyższego nie będą Państwo zobowiązani do złożenia do naczelnika urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 103 ust. 5 ustawy i do zapłaty podatku VAT w terminie wynikającym z art. 103 ust. 3 i 4 ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania pierwotnej interpretacja indywidualnej, tj. 12 maja 2022 r.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.