Ze względu na wykazany ścisły związek wykorzystywania przedmiotowych lokali w których prawie własności posiada Pan udziały w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, biorąc także pod uwagę przywołane orzeczenie TSUE C-291/92, należy stwierdzić, że nie wykazał Pan zamiaru wykorzystywania nieruchomości wyłącznie do celów osobistych przez cały okres posiadania ww. lokali. Lokale nie służyły i nadal nie służą wyłącznie do zaspokajania Pana potrzeb prywatnych. Tym samym, lokale przeznaczone do sprzedaży, w momencie ich dostawy, będą stanowiły składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą w omawianym przypadku – i w rozumieniu ustawy – jest odpłatny najem. Planowana sprzedaż udziałów w prawie własności ww. lokali nie będzie więc stanowiła czynności rozporządzania majątkiem prywatnym.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziałów w prawie własności lokali nr A. i B. w budynku biurowym w C, jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pana wniosek z 14 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziałów w prawie własności lokali nr A. i B. w budynku biurowym w C. wpłynął na elektroniczną skrzynkę podawczą Organu tego samego dnia. Uzupełnił go Pan pismem z 15 kwietnia 2024 r. (data wpływu poprawnie podpisanego pisma: 24 kwietnia 2024 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu)

W dniu (...) 2021 r. w wyniku dziedziczenia po Pana matce D. Pan wraz z Pana braćmi E. i F. nabyliście w spadku jako osoby fizyczne udziały w nieruchomości biurowej zlokalizowanej w C.

Udziały zostały nabyte przez Pana do majątku prywatnego. Udziały te (będące własnością wszystkich trzech spadkobierców) odpowiadały swoją wartością 2 lokalom niemieszkalnym znajdującym się w budynku biurowym w C. Lokale te w momencie objęcia spadku nie stanowiły samodzielnych nieruchomości, ale posiadane udziały w budynku miały przypisane im wyłączne prawo do użytkowania tych dwóch lokali.

W dniu (...) 2023 r. wraz z pozostałymi spadkobiercami i właścicielami budynku biurowego w C. dokonał Pan nieodpłatnego zniesienia współwłasności polegającej wyodrębnienie dwóch samodzielnych lokali biurowych: lokal nr A. i lokalu nr B. i zmianie posiadanych przez Pana udziałów we własności w budynku biurowym w C., na udziały we współwłasności dwóch nowopowstałych lokali biurowych. Pozostałe udziały w tych lokalach stały się własnością pozostałych spadkobierców D., Pana braci: E. i F.

W ramach zniesienia współwłasności stał się Pan właścicielem 1/3 udziału w dwóch lokalach niemieszkalnych: Lokal nr A. i Lokal nr B. w budynku biurowym w C. W wyniku wyodrębnienia lokali wartość́ Pana udziałów nie uległa zmianie.

Proces uzyskania samodzielności lokali i uzyskania odrębnej własności lokali został rozpoczęty już przez spadkodawczynię D. Pan i bracia jako spadkobiercy kontynuowali ten proces i doprowadzili do jego zakończenia uzyskując zniesienie współwłasności. Zgodnie z powyższym w wyniku zniesienia współwłasności powstały 2 samodzielne lokale Lokal nr A. i B.

Obecnie zgodnie z zawartą ugodą sądową w ramach podziału spadku jest Pan z braćmi zobligowany do dokonania sprzedaży tych lokali w wyznaczonym terminie.

Prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą oraz jest czynnym podatnikiem VAT. Udział w tych lokalach stanowi jednak Pana majątek prywatny nigdy nie był wprowadzony ani użytkowany do prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

W momencie objęcia spadku oba lokale były wynajmowane Najemcy na podstawie umowy zawartej jeszcze przez spadkodawczynię. Umowa najmu jest kontynuowana, a lokale są dalej wynajmowane. Najemca prowadzi w nich działalność́ gospodarczą.

Za najem lokalu jako czynny płatnik VAT, co miesiąc, zgodnie z zaleceniem US (...) wystawia Pan fakturę VAT 23%. Nie stanowi ona jednak Pana przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Podatek PIT z tytułu dochodów z najmu rozliczany jest jako podatek indywidualny właścicieli poza działalnością gospodarczą, w formie ryczałtu ewidencjonowanego.

W wyniku ustanowienia zniesienia współwłasności lokali i zmianie udziałów na własność nie wzrosła wartość lokali.

Sposób nabycia lokali:

Dziedziczenie po matce (0 grupa podatkowa) potwierdzone aktem dziedziczenia z dnia (...) 2021 r. w formie nabycia udziałów w całości nieruchomości usługowej zlokalizowanej w C., przed wyodrębnieniem samodzielnych lokali nr A. i B.

Matka – D. dokonała odpłatnego nabycia udziałów w całości nieruchomości usługowej zlokalizowanej w C. do majątku prywatnego przed 2010 r.

Zakres ulepszenia:

W okresie posiadania przez Pana lokali nie wprowadzano żadnych ulepszeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

Tak więc w lokalu nie wprowadzano ulepszeń stanowiących więcej niż 30% wartości początkowej lokalu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Termin uzyskania pozwolenia na użytkowanie po wprowadzeniu na użytkowanie:

Nie dotyczy, bo nie było ulepszeń.

Odliczenia od podatku:

Nie przysługiwało Panu i nie dokonał Pan żadnego odliczenia od podatku z tytułu poniesionych kosztów ulepszenia.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu)

Czy transakcja zbycia udziałów w nieruchomościach będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT)?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu)

Sprzedaż Pana udziałów w lokalach nr A. i nr B. mieści się w zakresie typowego zarządu majątkiem prywatnym i w związku z tym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) zwanej dalej ustawą:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

W świetle powołanych powyżej przepisów budynki, budowle lub ich części oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zwany dalej „Kodeks cywilny”.

Na mocy art. 195 Kodeksu cywilnego:

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:

Na podstawie art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego:

W świetle art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Art. 198 Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według przepisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z przytoczonych regulacji prawnych wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Trybunał w orzeczeniu tym potwierdził, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Zatem „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży lokali istotne jest, czy w danej sprawie sprzedający w celu dokonania ich sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ze wskazanych regulacji należy wywnioskować, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą oraz jest czynnym podatnikiem VAT.

W wyniku dziedziczenia nabył Pan wraz z braćmi w spadku udziały w nieruchomości biurowej. Wraz z pozostałymi spadkobiercami i właścicielami budynku biurowego dokonał Pan nieodpłatnego zniesienia współwłasności polegającej wyodrębnienie dwóch samodzielnych lokali biurowych (Lokal nr A. i Lokal nr B.) i zmianie posiadanych przez Pana udziałów we własności w budynku biurowym, na udziały we własności dwóch nowopowstałych lokali biurowych. Jest Pan właścicielem 1/3 udziału w dwóch lokalach niemieszkalnych.

Proces uzyskania samodzielności lokali i uzyskania odrębnej własności lokali został rozpoczęty już przez spadkodawczynię, a Pan i bracia jako spadkobiercy kontynuowali ten proces i doprowadzili do jego zakończenia uzyskując zniesienie współwłasności.

W momencie objęcia spadku oba lokale były wynajmowane Najemcy na podstawie umowy zawartej jeszcze przez spadkodawczynię. Umowa najmu jest kontynuowana, a lokale są dalej wynajmowane. Najemca prowadzi w nich działalność gospodarczą. Za najem lokalu jako czynny płatnik VAT wystawia Pan fakturę VAT 23%.

Jest Pan wraz z braćmi zobligowany do dokonania sprzedaży tych lokali w wyznaczonym terminie

Jak wskazano już wcześniej, dostawa towarów (w tym nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 659 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Tak więc najem stanowi umowę dwustronnie zobowiązującą i wzajemną nakładającą na strony – zarówno wynajmującego jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Zatem wskazać należy, że najem stanowi odpłatne świadczenie usług – co potwierdza wskazany w opisie sprawy fakt dokumentowania przez Pana najmu fakturą VAT z wykazaną stawką podatku – a kontunuowanie przez Pana umowy najmu powoduje wyłączenie nieruchomości z majątku osobistego. Taki sposób wykorzystania przez Pana lokali, w których posiada Pan udziały spowodował, że były one wykorzystywane w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, a nie wyłącznie w ramach majątku osobistego.

Ze względu na wykazany ścisły związek wykorzystywania przedmiotowych lokali w których prawie własności posiada Pan udziały w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, biorąc także pod uwagę przywołane orzeczenie TSUE C-291/92, należy stwierdzić, że nie wykazał Pan zamiaru wykorzystywania nieruchomości wyłącznie do celów osobistych przez cały okres posiadania ww. lokali. Lokale nie służyły i nadal nie służą wyłącznie do zaspokajania Pana potrzeb prywatnych. Tym samym, lokale przeznaczone do sprzedaży, w momencie ich dostawy, będą stanowiły składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą w omawianym przypadku – i w rozumieniu ustawy – jest odpłatny najem. Planowana sprzedaż udziałów w prawie własności ww. lokali nie będzie więc stanowiła czynności rozporządzania majątkiem prywatnym.

Z przywołanych na wstępie uzasadnienia przepisów oraz orzecznictwa TSUE wynika, że nieruchomość wykorzystywana na cele działalności gospodarczej nie stanowi majątku osobistego. W konsekwencji, planowane odpłatne zbycie udziałów w ww. lokalach nie będzie czynnością dokonywaną w ramach zbycia Pana majątku prywatnego (osobistego).

Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem wniosku – w świetle przedstawionych we wniosku okoliczności stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego – należy uznać, że w odniesieniu do sprzedaży udziałów w prawie własności lokali nr A. i B. będzie działał Pan jako podatnik podatku od towarów i usług.

Tym samym sprzedaż udziałów w lokalach nr A. i nr B. będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT od towarów i usług.

Tym samym Pana stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii będącej przedmiotem Pana pytania, tym samym inne zagadnienia nie będące przedmiotem wniosku – w tym zwolnienie sprzedaży lokali od podatku – nie mogły być przedmiotem interpretacji.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Zatem należy zaznaczyć, że wydana interpretacja dotyczy wyłącznie Pana sytuacji prawnopodatkowej jako zainteresowanego i nie wywiera skutków prawnych dla Pana braci.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.