Możliwości korzystania ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 lutego 2024 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Pana wniosek z 30 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości korzystania ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy w związku z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 kwietnia 2024 r. (data wpływu 25 kwietnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Pana firma „(...)” prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o model logistyczny sprzedaży przez internet tzw. dropshipping. Proces wysyłki towaru został przeniesiony na dostawcę. Klient kupuje w sklepie towar online, jednak towar otrzymuje od dostawcy z Chin. Pełna oferta handlowa zamieszczona jest pod adresem strony internetowej należącej do Pana i na (...). Nie posiada Pan fizycznie towarów, które są oferowane klientom do sprzedaży, nie musi ich Pan też pakować, wysyłać do klientów bowiem tym wszystkim zajmuje się wyłącznie dostawca chiński. Co za tym idzie nie ma Pan potrzeby prowadzenia magazynu, dlatego go Pan nie posiada. Jedynym Pana obowiązkiem jest pozyskanie klientów, którzy te towary będą chcieli nabyć, to jest głównym przedmiotem Pana działalności gospodarczej, która sprowadza się do świadczenia usług w zakresie pośrednictwa handlowego.

Pana wynagrodzeniem jest prowizja, która jest uzyskiwana po potrąceniu z płatności w postaci przelewów bankowych od nabywców przed przesłaniem ich dalej do Chin. Płatności dokonywane są na Pana firmowy rachunek bankowy. Otrzymane płatności po pomniejszeniu o należną prowizję przekazywane są następnie na rachunek bankowy właściwego dostawcy. Przychodem jest w tym modelu dropshippingu prowizja, która podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Klientami Pana firmy są w chwili obecnej wyłącznie osoby fizyczne. Towar jest zamawiany u dostawcy dopiero z chwilą zaksięgowania wpłaty na rachunek bankowy firmy. Zaznacza Pan, że nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2024 roku Pana działalność gospodarcza będzie opodatkowana zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Wysokość uzyskiwanej prowizji jest zmienna i zależy od wielu czynników np. rodzaju towaru, fasonu, materiału, wykonania, aktualnego kursu walutowego. Dostawca potrafi zmieniać ceny towarów nawet klika razy w ciągu jednego dnia. Jak Pan wyżej wskazał świadczy Pan usługi na rzecz kontrahenta chińskiego tj. dostawcy chińskiego. Nie ma Pan pełnej wiedzy, ale raczej nie wyklucza, iż dostawca chiński jest podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm., zwanej dalej ustawą).

Dostawca chiński nie posiada na terenie Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zaznacza Pan, że w jakimkolwiek momencie nie dochodzi przeniesienia na Pana osobę prawa do rozporządzania jak właściciel towarem w zakupie którego Pan pośredniczy. Nie ma Pan żadnej styczności z towarem. Dokonuje wyłącznie usługi pośrednictwa i nie staje się Pan właścicielem towaru, w zakupie którego pośredniczy. Własność towaru jest przenoszona bezpośrednio przez dostawcę chińskiego na klienta – nabywcę towaru.

Podkreśla Pan, że klient zna warunki na jakich dokonywana jest transakcja. Cały proces jest szczegółowo opisany w regulaminie sklepu online, gdzie klient dokonuje zakupu. Ma on pełną świadomość, że dokonuje zakupu towaru od dostawcy chińskiego.

W firmie prowadzonej przez Pana nie zajmuje się Pan świadczeniem innych usług w zakresie pośrednictwa handlowego, ani nie dokonuje Pan sprzedaży podlegającej opodatkowaniu na terenie Polski.

Uzupełnienie i doprecyzowanie stanu faktycznego

1.  Czy Pana firma jest zarejestrowana do procedury szczególnej dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych IOSS;

Firma nie jest zarejestrowana do procedury szczególnej dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych IOSS.

2.  Czy towary o których mowa we wniosku oferowane przez Pana firmę na stronie internetowej i na (...), są towarami o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 150 euro;

Oferowane towary na stronie internetowej i na (...) są towarami o wartości rzeczywistej wyrażonej w złotych nieprzekraczającej równowartości 150 euro.

3.jakie konkretnie towary sprzedaje Pana firma na stronie internetowej należącej do Pana i na (...), należało wskazać;

Odzież damska, męska i dziecięca, obuwie damskie i dziecięce, zegarki damskie i dziecięce, galanteria damska oraz męska i dziecięca, torebki, portfele, akcesoria zwierzęce, biżuteria damska oraz męska i dziecięca, akcesoria sportowe, wyposażenie domu i wnętrz, małe akcesoria ogrodowe, artykuły dziecięce i zabawki.

4.  Gdzie, w jakim Państwie ostateczni klienci (osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej) posiadają miejsce zamieszkania;

Ostateczni klienci firmy tj. osoby fizyczne posiadają miejsce zamieszkania w Polsce.

5.   Z jakiego państwa (kraju) Pana firma nabywa towary od dostawców, czy towary dostarczane są z Państwa trzeciego np. Chin do klientów w Polsce;

  Towary do klientów w Polsce dostarczane są z państwa trzeciego tj. z Chin.

6.  Czy dostawca chiński od którego zakupuje Pan towar to podatnik o którymmowa w art. 28a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), należało jednoznacznie wskazać;

Usługi świadczone przez Pana Firmę w postaci dropshippingu w modelu pośrednictwa - zasadniczo - polegają na zbieraniu przez przedsiębiorcę krajowego zamówień od klientów prywatnych, a następnie przekazywaniu ich do realizacji do dostawcy, producenta czy hurtowni właściwego sprzedawcy z Chin, który wysyła towary do klienta detalicznego. W takim modelu drposhipper nie wchodzi w posiadanie ani nie staje się właścicielem towarów, oraz nie alokuje w towary własnych środków. Oprócz zbierania zamówień, zajmuje się przekazywaniem opłat za towary, pomniejszone o prowizję, do zagranicznego sprzedawcy.

Przychyla się Pan do stanowiska ekspertów prawa podatkowego stojących na stanowisku, że nie ulega wątpliwości, iż na gruncie ustawy o VAT, taki model nie stanowi klasycznej dostawy towarów przez przedsiębiorcę krajowego. Kwalifikuje się go natomiast jako usługi pośrednictwa handlowego na rzecz zagranicznego dostawcy. W wypadku świadczenia usług, zwłaszcza tych transgranicznych, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku VAT jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, bowiem zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Innymi słowy, opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane na terytorium tegoż właściwego państwa.

Na potrzebę ustalania miejsca świadczenia usług, w art. 28a ust. 1 ustawy o VAT została wprowadzona osobna definicja podatnika, zgodnie z którą podatnikami są:

a.podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającej tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności,

b.osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub zobowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej. Co więcej zgodnie z ust. 2 powyższej regulacji podatnikiem, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Natomiast działalność gospodarcza określona w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak widać, definicja podatnika na potrzeby określenia miejsca świadczenia usług jest dużo szersza niż podstawowa definicja w ustawi o VAT. Zgodnie z nią podatnikami są również podmioty wykonujące działalność gospodarczą z innych państw UE oraz państw trzecich. W przypadku omawianego tu modelu handlowego, w definicji podatnika będzie się wpisywał podmiot sprzedający z Chin.

I tak, zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT - w którym to przepisie została określona generalna zasada określania miejsca świadczenia usług - zasadniczo miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Od zasady tej istnieją wyjątki, jednakowoż w ramach dropshippingu w modelu pośrednictwa, żaden z tych wyjątków nie będzie występował. Należy jednak pamiętać, że w razie, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28 ust. 2 ustawy o VAT).

W świetle wyjaśnień obowiązujących w tej mierze przepisów, w odniesieniu do Pana firmy logicznym wydaje się stwierdzenie, że jeżeli podmiot będzie świadczył usługi pośrednictwa na rzecz podatników - dostawców z Chin, to wobec powyższego usługi świadczone przez ten podmiot nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce podatkiem VAT z uwagi na to, usługobiorcy (dostawcy zagraniczni) będą podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, a miejscem świadczenia ( opodatkowania ) usług - na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy o VAT - będą kraje, w których dostawcy mają swoje siedziby tj. Chiny.

7.  Czy dostawca chiński działa poprzez portale internetowe takie np. jak (...);

Dostawca Chiński działa poprzez portal aukcyjny (...).

8.  Jak konkretnie wygląda proces dostawy towarów, od momentu wyboru oferty przez klienta na stronie internetowej i/lub na (...) do momentu odbioru zamówienia przez klienta tj. należało wskazać czy towary są wysyłane bezpośrednio od dostawcy chińskiego do klienta, czy w łańcuchu dostaw występują inne podmioty pośredniczące oprócz Pana firmy;

Po otrzymaniu płatności za towar, podmiot zagraniczny realizuje jego wysyłkę bezpośrednio do klienta i dopełnia wszystkich formalności związanych z przekazaniem podatku VAT od importu towaru do odpowiednich instytucji. Zakupiony w ten sposób towar nie trafia do Pana ani innych podmiotów, lecz zawsze bezpośrednio do klienta. W żadnym momencie nie staję się Pan właścicielem towaru, nie dokonuję sprzedaży towarów we własnym imieniu i na własny rachunek, a jedynie pośredniczy Pan w sprzedaży towarów będących własnością podmiotów zagranicznych, którzy są sprzedawcami.

9.  W jaki sposób Pana firma nawiązuje współpracę z dostawcami towarów, w jaki sposób Pan znajduje dostawców, należało opisać okoliczności zdarzenia w tym zakresie;

Współpraca jest nawiązywana wyłącznie poprzez Portal (...). Po wyszukaniu odpowiednich produktów, są one „dostosowywane” (chodzi tutaj o dostosowanie zdjęć, tworzenie opisów w języku strony, mapowanie a następnie dodanie produktów na portal aukcyjny).

10. Czy Pana firma składając zamówienie u dostawcy dokonuje zamówienia posługując się danymi swojej firmy, a oprócz tego wskazuje Pan dane adresowe klienta do  wysyłki towaru;

Składając zamówienie u dostawcy wskazuje Pan dane adresowe klienta do wysyłki towaru. Nie posługuje się danymi swojej firmy.

11.W jaki sposób Pana firma dokonuje zamówienia towaru u dostawcy (telefonicznie, mailowo, poprzez stronę internetową, osobiście, w inny sposób) – należało krótko opisać okoliczności zdarzenia;

Jeżeli kupujący złoży zamówienie poprzez stronę internetową (portal aukcyjny) i wpłaci z góry pieniądze za dany produkt, wtedy zamawia go Pan i opłaca u sprzedawcy z Chin poprzez jego portal aukcyjny.

12.Czy dostawca towarów ma świadomość, że Pana firma nie jest ostatecznym nabywcą towarów, należało wyjaśnić;

Pana Firma nie jest ostatecznym nabywcą towarów, ponieważ jest tylko pośrednikiem. Podaje Pan do dostaw dane klientów a nie swoje. Dostawca, ma tego świadomość.

13.Czy Pana firma zawarła umowę z dostawcą z Chin w zakresie oferowania na Pana stronie internetowej i/lub na (...) towarów dostarczanych od dostawcy chińskiego, jeśli tak należało wskazać jakie uzgodnienia odnośnie wynagrodzenia dla Pana firmy wynikają z tej zawartej umowy;

Nie ma Pan podpisanej umowy pośrednictwa ze sprzedawcą z Chin a jedynie zgodę na sprzedaż jego produktów i wykorzystywanie zdjęć.

14. Czy Pana firma w którymkolwiek momencie opisywanej we wniosku transakcji ma prawo do rozporządzania towarem jak właściciel (nie chodzi tutaj o fizyczne posiadanie towaru lub aspekt prawny lecz o rozporządzanie nim, np. prawo do jego sprzedaży);

Firma w żadnym momencie opisywanej we wniosku transakcji nie ma prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, w tym także do jego sprzedaży

15. Kiedy / w którym momencie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem między podmiotami biorącymi udział w transakcji, należało wskazać;

W żadnym momencie nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem między dostawcą a Firmą.

16.W jaki sposób klienci Pana firmy reklamują uszkodzony towar? W jaki sposób odbywa się rozpatrzenie tej reklamacji. Czy klient składa reklamację na uszkodzony towar do Pana firmy? -należało krótko opisać ten proces;

Klienci reklamują towar drogą email. Następnie Pan kontaktuję się z dostawcą. Dostawca rozpatruje reklamację, po czym na swój koszt wysyła ponownie towar nieuszkodzony bezpośrednio do klienta.

17.Kto jest stroną odstąpienia w przypadku odstąpienia klienta od umowy zawartej na odległość, czy będzie to Pana firma czy dostawca towaru? Komu towar jest odsyłany przez klienta – należało wskazać uregulowania Pana firmy w tym zakresie. W przypadku odstąpienia od umowy zawartej na odległość to czy Pana firma zobowiązana jest do zwrotu ewentualnie zapłaconej kwoty przez klienta z tytułu zakupu towaru, jeśli nie to należało wskazać kto dokonuje zwrotu tej kwoty i w jaki sposób to się odbywa – należało krótko opisać okoliczności zdarzenia;

Udziela Pan klientowi niezbędnych informacji w zakresie prawa do odstąpienia od umowy sprzedaży. Przeprowadza Pan procedurę zwrotu towarów, w sytuacji, gdy klient chce odstąpić od umowy sprzedaży. Zwroty kierowane są do dostawcy. Do pokrycia kosztów zwrócenia ceny nabywcy za oddany (zwrócony) przez niego towar zobowiązany jest kupujący/klient.

18.Kto decyduje jakie towary będą umieszczone na stronie internetowej należącej do Pana i/lub na (...) i kto umieszcza wybrane towary na ww. stronach, tworzy oferty sprzedawanych towarów, zamieszcza zdjęcia towarów itp.;

Pan decyduję jakie towary od dostawców zagranicznych z krajów trzecich są oferowane do sprzedaży na portalu aukcyjnym.

19.Czy klient będzie zlecał Pana firmie jakie konkretnie towary chciałby nabyć, czy też klient może zakupić towar który został już zamieszczony na Pana stronach internetowych i/lub (...);

Klient może zakupić towar, który został już zamieszczony na portalu aukcyjnym.

20.Czy dostawca ma prawo dokonania zmian w opisie na stronie internetowej należącej do Pana i/lub na (...) lub do jakiejkolwiek ingerencji po umieszczeniu towaru na Pana stronach internetowych;

Sprzedawcy z krajów azjatyckich nie mają prawa dokonania zmian w opisach znajdujących się na stronach internetowych lub jakiejkolwiek ingerencji po umieszczeniu towaru na portalu aukcyjnym.

21.W którym państwie odbywa się dopuszczenie towarów do obrotu w Unii Europejskiej, który kraj jest państwem importu i czy państwo importu jest państwem przeznaczenia tj. państwem w którym dokonuje Pana firma dostawy towarów na rzecz klientów;

Odbywa się to w Polsce i jest ona państwem przeznaczenia finalnej dostawy towarów do klientów.

22.Który podmiot występuje w opisanej transakcji jako importer towarów, kto rozlicza podatek z tego tytułu;

Pana firma nie jest importerem towarów, ponieważ tylko pośredniczy w płatnościach i zamówieniach, nie sprowadza towaru na własny rachunek. Po otrzymaniu płatności za towar, podmiot zagraniczny realizuje jego wysyłkę bezpośrednio do klienta i dopełnia wszystkich formalności związanych z przekazaniem podatku VAT od importu towaru do odpowiednich instytucji.

23.Czy wysokość wynagrodzenia dla Pana firmy wynika z uzgodnień zawartych zdostawcą towaru, czy dostawca ma jakiś wpływ na wysokość wynagrodzenia Pana firmy, należało opisać okoliczności zdarzenia w tym zakresie;

Wynagrodzenie nie wynika z uzgodnień zawartych z dostawcą towaru - wynika z prowizji. Prowizja to wypłata od kupującego pomniejszona o zapłatę za towar dostawcy. Jeśli dostawca podniesie cenę produktu, wtedy Pana prowizja jest niższa. Ceny produktów potrafią się zmienić nawet kilka razy w ciągu dnia.

24.Kto ustala cenę oferowanych przez Pana firmę towarów na stronie internetowej należącej do Pana i/lub na (...), jakie elementy cenotwórcze wchodzą w skład zapłaty za towar którą Pana firma otrzymuje na rachunek bankowy od klientów;

Ja ustalam cenę oferowanych towarów na portalu aukcyjnym. Wpłata za towar od klienta to zapłata za produkt u Chińskiego sprzedawcy powiększona o Pana prowizję.

25.Jaki dokument sprzedaży jest wystawiany przez dostawcę towaru i czy transakcja między dostawcą a Pana firmą jest w jakiś sposób udokumentowana;

Od dostawcy towaru, czyli chińskiego sprzedawcy nie otrzymuje Pan faktury VAT za zakup, rachunku, czy innego dokumentu potwierdzającego zakup. Transakcja między sprzedawcą a Pana firmą jest dokumentowana potwierdzeniem zamówienia na portalu (...). Jedynym potwierdzeniem zakupu jest potwierdzenie przelewu bankowego za zakup produktów po potrąceniu prowizji lub wygenerowanie przez specjalny program dowodu zakupu. Sprzedaż produktu jest udokumentowana poprzez pobranie dowodów sprzedaży ze sklepu lub portalu aukcyjnego, albo poprzez potwierdzenie wpłat bankowych za sprzedaż na konto bankowe.

26.W jaki sposób Pana firma dokumentuje sprzedaż dokonaną na rzecz klientów, jaki rodzaj świadczenia jest wykazywany na dokumencie sprzedaży;

Wystawia Pan faktury/rachunki dotyczące usługi pośrednictwa.

27.Kto dokonuje transportu (wysyłki) towarów lub na czyją rzecz transport będzie dokonywany- czy dostawca dokonuje transportu, czy robi to podmiot trzeci działający na jego rzecz, kto ponosi odpowiedzialność za dostarczenie towarów do klienta, należało opisać okoliczności zdarzenia w tym zakresie.

Za transport i jego organizację transportu odpowiedzialny jest wyłącznie Sprzedawca. Płatność za transport dokonywana jest zatem bezpośrednio przez sprzedawcę. Za dostarczenie towarów do klienta sprzedawca z Chin ponosi odpowiedzialność.

Pytanie

Czy jako pośrednik korzystający ze zwolnienia podmiotowego z VAT (nie rozlicza Pan podatku od towarów i usług i nie składa deklaracji VAT) w sytuacji gdy prowizja należna z tytułu usługi pośrednictwa świadczonej dla podmiotów zagranicznych przekroczy 200.000 złotych straci Pan prawo do tego zwolnienia?

Pana stanowisko w sprawie

W modelu sprzedaży dropshippingowej przyjętym w Pana działalności gospodarczej nie jest Pan stroną umowy sprzedaży towaru, stroną jest dostawca chiński, bowiem umowa kupna-sprzedaży towarów zawierana jest między chińskim sprzedawcą a polskim nabywcą. Jest Pan jedynie w tej transakcji pośrednikiem. Sprzedawca chiński nie ma obowiązku naliczenia podatku VAT. Jako przedsiębiorca nie otrzymuje Pan faktur od dostawców chińskich, ponieważ dokonuje Pan zakupu towaru od producenta chińskiego w imieniu własnym, a jedynie w imieniu kupujących. Stronami umowy kupna-sprzedaży są sprzedawca i kupujący, z tym że pieniądze są przekazywane przez kupującego na rachunek bankowy Pana działalności gospodarczej, a Pan w następnym kroku przekazuje je na rachunek sprzedawcy. Tym samym zapłata przez kupującego następuje do rąk osoby trzeciej, czyli Pana, a nie sprzedawcy. W tej sytuacji pośrednicząc jedynie w sprzedaży towaru od kontrahenta chińskiego (nie nabywając praw do rozporządzania nim jak właściciel) uzyskuję Pan prawo do prowizji od sprzedawcy chińskiego, a dla celów przepisów podatku od towarów i usług powinien Pan być traktowany jako podmiot świadczący usługę.

Przez świadczenie usługi rozumie się bowiem każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, która nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). W przypadku gdy prowizja należna otrzymywana jest od podatnika zagranicznego z Chin to miejsce świadczenia usługi pośrednictwa trzeba ustalić zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ustawy o VAT. Będzie ono znajdowało się w kraju w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej - w Pana przypadku w Chinach.

Przy uznaniu powyższej interpretacji przepisów za poprawną usługa pośrednictwa świadczona w Polsce nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji usługa pośrednictwa w działalności gospodarczej firmy dokumentowana była fakturą bez podatku VAT. Przekroczenie kwoty 200.000 zł sprzedaży z tytułu prowizji należnej od kontrahenta chińskiego nie powinno wpływać na utratę prawa do zwolnienia podmiotowego (art. 113 ust. 1 ustawy o VAT).

Przyjętą przez Pana ocenę stanu faktycznego uznał za prawidłową Dyrektor KIS w wydanej na Pana wniosek interpretacji indywidualnej z 26 kwietnia 2018 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.120. 2018.3.RD. Interpretacja indywidualna uwzględnia stan prawny obowiązujący w chwili jej wydania i zachowuje ważność przy założeniu braku zmian obowiązujących przepisów. Do zmiany doszło po wejściu w życie pakietu e-commerce. Związana  z tym faktem jest treść art. 7a ustawy o VAT odnoszącego się do tzw. interfejsów elektronicznych poprzez które należy rozumieć dowolne urządzenie lub oprogramowanie pozwalające na nawiązanie kontaktu pomiędzy użytkownikiem będącym sprzedawcą a użytkownikiem dokonującym zakupu. Zgodnie z ust. 1 ww. przepisu w przypadku gdy podatnik wystawia poprzez użycie ww. urządzeń elektronicznych sprzedaż na odległość towarów importowanych w przesyłkach o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 150 EURO uznaje się, że samodzielnie otrzymał on towary i dokonał ich dostawy.

W art. 7a ustawy o VAT wprowadzono zatem fikcję prawną która w istocie prowadzi do przeniesienia odpowiedzialności za zobowiązania VAT z tytułu określonych dostaw towaru na podatników zajmujących się działalnością gospodarcza związaną z posiadaniem, prowadzeniem czy zarządzaniem interfejsami elektronicznymi. Wynika z tego, ze usługi dropshippingowe nie będą wyłączone z zakresu obowiązywania omawianego przepisu. Takie stanowisko organów podatków wypływa z analizy treści interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 8 marca 2022 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.429.2021.1.KK analizującej przypadek przedsiębiorcy świadczącego usługę pośrednictwa towaru w formie dropshippingu bliźniaczo podobnego do działalności gospodarczej Pana firmy. Dyrektor KIS wskazał, że podatnik uznany zostanie za podatnika, o którym mowa w art. 7a ustawy o VAT ułatwiającego - poprzez użycie interfejsu elektronicznego – sprzedaż na odległość towarów importowanych. Fakt przedstawienia klientom regulaminu do akceptacji w treści którego podatnik określa siebie jako pośrednika dokonującego w imieniu i na rzecz klienta zamówienia towaru na gruncie przepisów ustawy o VAT pozostaje bez znaczenia, bowiem przepisy ustawy o VAT nie uzależniają kwalifikacji danej dostawy, nabycia od treści zawartej przez strony umowy (regulaminu), lecz odnoszą się do rzeczywiście zaistniałych zdarzeń gospodarczych. Podkreślono, że w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów mająca również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. Oznacza to, że usługodawca nie ingeruje w sferę podejmowanych przez podatników decyzji w zakresie konstruowania umów cywilnoprawnych. Jednakże umowy te nie mogą zmieniać obowiązków jakie wynikają z prawa podatkowego.

W świetle powyższego, według Pana, wydana interpretacja indywidualna w wyniku zmiany stanu prawnego utraciła swoją ważność. W konsekwencji oznacza to także możliwość utraty zwolnienia podmiotowego z VAT zgodnie z treścią art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) – zwanej dalej ustawą:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 3 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 5 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 113 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Natomiast, stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy:

Jak stanowi art. 113 ust. 13 pkt 1 ustawy:

W zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie  art. 113 ust. 1 ustawy zasadniczą kwestią jest ustalenie w pierwszej kolejności co należy uwzględnić w limicie sprzedaży, który uprawnia podatnika do zwolnienia z podatku VAT. Zwolnienie określone w art. 113 ustawy o VAT ma charakter zwolnienia podmiotowego, co oznacza, że wszystkie czynności, objęte definicją „sprzedaży” zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, wykonywane przez podatników nie podlegają opodatkowaniu (z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 13). Zgodnie z powyższą definicją przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zwolnienie podmiotowe jest więc określone przez status podmiotu (podatnik, u którego wartość sprzedaży nie przekroczyła w ubiegłym roku podatkowym kwoty 200 000 zł netto) oraz czynności wykonywane przez tego podatnika tylko czynności objęte definicją sprzedaży będą z tego zwolnienia korzystać.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy,

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy, „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną czynność, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu). Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem.

Pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” – zawarte w art. 7 ust. 1 ustawy – dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Ponieważ istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Co więcej, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści powołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że świadczenie usług co do zasady podlega opodatkowaniu wówczas, gdy jest wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1)w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

2)świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało – jako usługa – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana usługa podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych

W przypadku świadczenia usług od określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 28b ust. 2 ustawy:

Z powyższych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Stosownie do art. 28c. ust. 1-3 ustawy:

Ww. przepis wprowadza regułę, zgodnie z którą w przypadku świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami miejscem świadczenia usługi jest państwo siedziby usługodawcy, ewentualnie kraj stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w sytuacji gdy usługa jest świadczona z takiego miejsca i znajduje się ono w innym państwie niż siedziba usługodawcy. Albo też miejscem świadczenia usługi na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce w którym usługodawca posiada stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w sytuacji gdy nie posiada on siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Ustawa o  VAT nie definiuje pojęcia „pośrednictwo”, a zatem przy określaniu zakresu przedmiotowego tego pojęcia należy odnieść się do wykładni językowej tego określenia. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Uniwersalny słownik języka polskiego PWN), przez pojęcie „pośrednictwo” należy rozumieć: działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych.

Analogiczną definicję pośrednictwa można znaleźć w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). Przykładowo, w uzasadnieniu wyroku Volker Ludwig v. Finanzamt Luckenwalde (wyrok z dnia 21 czerwca 2007 r., C-453/05) TSUE wskazał, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści ww. umowy”.

W praktyce, na podstawie orzecznictwa TSUE i polskich sądów administracyjnych ukształtowały się przesłanki jakie powinny zostać spełnione, aby daną usługę zakwalifikować jako usługę pośrednictwa. W tym zakresie, wskazuje się, że usługa pośrednictwa powinna stanowić:

• usługę świadczoną na rzecz strony transakcji o świadczenie usług, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,
• z punktu widzenia strony transakcji o świadczenie usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element tej transakcji,
• celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),
• usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji o świadczenie usług).

Z kolei art. 2 pkt 7 ustawy stanowi, że:

Definicja ustawowa importu towarów kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu, czy stosunek prawny w ramach którego dokonano przywozu, gdyż jeżeli towar został faktycznie przywieziony, to ma miejsce import.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy,

Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22b ustawy:

Zgodnie z art. 5a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz.U. UE L 77 z 23 marca 2011, s. 1, ze zm.; dalej jako: „rozporządzenie 282/2011”):

Jak wynika z art. 7a ustawy:

W art. 7a ust. 1 i 2 ustawy zaimplementowano swego rodzaju fikcję prawną, która w istocie prowadzi do przeniesienia odpowiedzialności za zobowiązanie VAT z tytułu określonych dostaw towarów na podatników prowadzących działalność gospodarczą związaną z posiadaniem, prowadzeniem czy zarządzaniem interfejsami elektronicznymi. Regulacje obejmują swoim zakresem operatorów interfejsów elektronicznych, którzy ułatwiają dokonywanie określonych dostaw towarów, niezależnie od tego czy posiadają oni siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium UE, czy na terytorium państwa trzeciego.

Powyższy przepis wprowadza fikcję prawną (wyłącznie na potrzeby podatku VAT), polegającą na przyjęciu, że podatnik ułatwiający za pomocą interfejsu elektronicznego wyżej wskazane dostawy towarów na rzecz konsumentów, dokonywane przez tzw. dostawców bazowych:

• samodzielnie otrzymał (nabył) te towary (fikcja prawna w postaci przyjęcia, że ma miejsce dostawa towarów B2B pomiędzy dostawcą bazowym a operatorem interfejsu elektronicznego) oraz
• dokonał dostawy tych towarów (fikcja prawna polegająca na przyjęciu, że dochodzi do dostawy towarów B2C pomiędzy operatorem interfejsu elektronicznego a ostatecznym nabywcą tych towarów, tj. konsumentem, który faktycznie nabywa te towary).

Zgodnie z art. 5b rozporządzenia 282/2011:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1b i 1c ustawy:

Z kolei jak stanowi art. 22 ust. 2-2d ustawy:

W świetle art. 22 ust. 2e ustawy:

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 3a  ustawy:

Jak wskazuje  powyższy przepis, w przypadku dostaw towarów, o których mowa w art. 7a ust. 1 i 2 ustawy, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane dostawie towarów dokonanej przez podatnika, który ułatwia poprzez użycie interfejsu elektronicznego dostawę towarów. Oznacza to, że tzw. dostawa ruchoma jest przypisana do „fikcyjnej” dostawy dokonywanej przez operatora interfejsu elektronicznego na rzecz finalnego odbiorcy towarów (transakcje pomiędzy podmiotami gospodarczymi a klientami indywidualnymi, zwane dalej B2C) . W konsekwencji „fikcyjna” dostawa dokonywana przez dostawcę bazowego na rzecz operatora interfejsu elektronicznego (transakcje pomiędzy podmiotami gospodarczymi, zwane dalej B2B) będzie dostawą „nieruchomą”, podlegającą opodatkowaniu w miejscu, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. A zatem w przypadku gdy platforma ułatwia sprzedaż na odległość towarów importowanych (zwanej dalej SOTI) w przesyłkach o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej 150 euro, „fikcyjna” dostawa B2B nie będzie podlegała VAT w UE, gdyż w momencie dostawy towary będące przedmiotem tej dostawy znajdują się w państwie trzecim lub na terytorium trzecim, z którego są wysyłane/transportowane do nabywcy w UE.

Jednocześnie w myśl art. 22 ust. 3b ustawy:

Przy tym stosownie do art. 22 ust. 4 ustawy:

Jednocześnie w myśl art. 26a ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy:

Należy zauważyć, że w każdym przypadku, przedmiotem czynności określonej umową jest konkretny towar lub usługa, a nie zbiór dowolnie wyodrębnionych w jej ramach usług, czy też części. W świetle powyższych przepisów, kwota zapłaty obejmuje zarówno świadczenia wykonane przez dostawcę towarów lub usługodawcę, jak i świadczenia osób trzecich, jeśli są one wykonywane w związku ze sprzedażą danego towaru lub usługi, a więc wszystkie elementy kosztów związanych z dostawą towarów lub świadczeniem usługi, kształtujące cenę, której sprzedawca żąda od nabywcy towarów lub usługobiorcy.

Świadczenia takie stanowią element kalkulacji kosztów w sytuacji, gdy wykonanie usługi uzależnione jest od wcześniejszego wykonania innych czynności (pomocniczych), które świadczy bezpośrednio sprzedawca lub nabywa je od innych podmiotów. Koszty poniesione w celu wykonania usługi, jako części składające się na końcową kwotę należną, należy opodatkować podatkiem VAT na takich samych zasadach jak daną usługę.

W świetle powyższego, uwzględniając treść wskazanej wyżej regulacji art. 29a ustawy, należy stwierdzić, że w przypadku danego świadczenia (dostawy towaru, świadczenia usługi) za podstawę opodatkowania uznać należy wszystko co stanowi zapłatę wynikającą z całości świadczenia pieniężnego pobieranego przez dostawcę/wykonawcę od nabywcy, tj. łącznie z kosztami dodatkowymi.

Przy tym wskazać należy, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych. Jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy. Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast świadczenie należy uznać za pomocnicze, jeśli nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncze świadczenie traktowane jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne oraz nie można wykonać lub wykorzystać świadczenia głównego bez świadczenia pomocniczego. Jeżeli jednak w skład realizowanego świadczenia wchodzą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347, str. 1, z późn. zm.). W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

W wyroku TSUE z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C 572/07 RLRE Tellmer Property sro przeciwko Finanční ředitelství v Ústí nad Labem, Trybunał wskazał, że „(...) w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jednolitą czynność, jeżeli nie są od siebie niezależne. Jest tak na przykład w sytuacji, gdy można stwierdzić, że jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, a inne świadczenie lub świadczenia stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los podatkowy świadczenia głównego. W szczególności dane świadczenie należy uważać za świadczenie pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, gdy dla klientów nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z głównej usługi usługodawcy” oraz „(...) jednolite świadczenie występuje w przypadku, gdy dwa lub więcej elementy albo dwie lub więcej czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny”.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z kompleksową dostawą towarów, czy też kompleksowym świadczeniem usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności, to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w oparciu o model logistyczny sprzedaży przez internet tzw. dropshipping. Nie jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2024 roku Pana działalność gospodarcza będzie opodatkowana zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Firma nie jest również zarejestrowana do procedury szczególnej dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych IOSS. W ramach prowadzonej działalności zamieszcza Pan na stronie internetowej należącej do Pana i na (...) oferty sprzedaży. Oferty dotyczą sprzedaży: odzieży i obuwia damskiego, męskiego i dziecięcego, zegarków, galanterii, torebek, portfeli, akcesoriów zwierzęcych, biżuterii, akcesoriów sportowych, wyposażenia domu i wnętrz, małych akcesoriów ogrodowych oraz artykułów dziecięcych i zabawek. To Pan decyduje jakie towary od dostawców zagranicznych z krajów trzecich są oferowane do sprzedaży na portalu aukcyjnym. Wartość rzeczywista oferowanych towarów wyrażona w złotych nie przekracza równowartości 150 euro. Towary do klientów w Polsce dostarczane są od dostawcy z  państwa trzeciego tj. z Chin. Z wniosku wynika również, że dostawca chiński jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT i nie posiada na terenie Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Dostawca Chiński działa poprzez portal aukcyjny (...). Nie posiada Pan fizycznie towarów, które są oferowane klientom do sprzedaży, nie musi ich Pan też pakować, wysyłać do klientów bowiem tym wszystkim zajmuje się wyłącznie dostawca chiński. Klient kupuje w sklepie towar online, jednak towar otrzymuje od dostawcy z Chin. Ostateczni klienci firmy tj. osoby fizyczne posiadają miejsce zamieszkania w Polsce.

Proces wysyłki towaru został przeniesiony na dostawcę. Model działania Pana firmy wygląda następująco:

• wyszukuje Pan odpowiednie produkty oferowane przez dostawcę chińskiego na portalu (...);
• oferty te są następnie „dostosowywane” przez Pana (tj. dostosowanie zdjęć, tworzenie opisów w języku strony, mapowanie) a następnie dodaje Pan produkty na Pana portal aukcyjny;
• sprzedawcy z krajów azjatyckich nie mają prawa dokonania zmian w opisach znajdujących się na stronach internetowych lub jakiejkolwiek ingerencji po umieszczeniu towaru na Pana portalu aukcyjnym;
• klient może zakupić towar, który został już zamieszczony na portalu aukcyjnym;
• jeżeli kupujący złoży zamówienie poprzez stronę internetową Pana firmy (portal aukcyjny) i wpłaci z góry pieniądze za dany produkt, wtedy zamawia go Pan i opłaca u sprzedawcy z Chin poprzez jego portal aukcyjny;
• składając zamówienie u dostawcy wskazuje Pan dane adresowe klienta do wysyłki towaru, nie posługuje się danymi swojej firmy;
• dostawca ma świadomość, że Pana firma nie jest ostatecznym nabywcą towarów;
• zakupiony w ten sposób towar nie trafia do Pana ani innych podmiotów, lecz zawsze bezpośrednio do klienta, w żadnym momencie nie staję się Pan właścicielem towaru, klient natomiast ma pełną świadomość, że dokonuje zakupu towaru od dostawcy chińskiego;
• towar jest zamawiany u dostawcy dopiero z chwilą zaksięgowania wpłaty na rachunek bankowy firmy, natomiast wysokość uzyskiwanej prowizji jest zmienna i zależy od wielu czynników np. rodzaju towaru, fasonu, materiału, wykonania, aktualnego kursu walutowego;
• po otrzymaniu płatności za towar, podmiot zagraniczny realizuje jego wysyłkę bezpośrednio do klienta i dopełnia wszystkich formalności związanych z przekazaniem podatku VAT od importu towaru do odpowiednich instytucji;
• Pan ustala cenę oferowanych towarów na Pana portalu aukcyjnym (wpłata za towar od klienta to zapłata za produkt u chińskiego sprzedawcy plus Pana prowizja);
• Pana wynagrodzenie nie wynika z uzgodnień zawartych z dostawcą towaru - wynika z prowizji. Prowizja to wypłata od kupującego pomniejszona o zapłatę za towar dostawcy;
• płatności dokonywane są na Pana firmowy rachunek bankowy, następnie otrzymane płatności po pomniejszeniu o należną prowizję przekazywane są następnie na rachunek bankowy właściwego dostawcy;
• za transport i jego organizację transportu odpowiedzialny jest wyłącznie chiński sprzedawca. Płatność za transport dokonywana jest zatem bezpośrednio przez sprzedawcę. Za dostarczenie towarów do klienta sprzedawca z Chin ponosi odpowiedzialność;
• udziela Pan klientowi niezbędnych informacji w zakresie prawa do odstąpienia od umowy sprzedaży. Przeprowadza Pan procedurę zwrotu towarów, w sytuacji, gdy klient chce odstąpić od umowy sprzedaży. Zwroty kierowane są do dostawcy. Do pokrycia kosztów zwrócenia ceny nabywcy za oddany (zwrócony) przez niego towar zobowiązany jest kupujący/klient;
• w żadnym momencie nie dochodzi do przeniesienia na Pana osobę prawa do rozporządzania jak właściciel towarem. Jak Pan wskazuje własność towaru jest przenoszona bezpośrednio przez dostawcę chińskiego na klienta – nabywcę towaru.

Ponadto należy wskazać, że dopuszczenie towarów do obrotu w Unii Europejskiej odbywa się w Polsce i Polska jest państwem przeznaczenia finalnej dostawy towarów do klientów. Pana firma nie jest importerem towarów.  Transakcja między sprzedawcą chińskim a Pana firmą jest dokumentowana potwierdzeniem zamówienia na portalu (...). Jedynym potwierdzeniem zakupu jest potwierdzenie przelewu bankowego za zakup produktów po potrąceniu prowizji lub wygenerowanie przez specjalny program dowodu zakupu. Sprzedaż produktu jest udokumentowana poprzez pobranie dowodów sprzedaży ze sklepu lub portalu aukcyjnego, albo poprzez potwierdzenie wpłat bankowych za sprzedaż na konto bankowe. Na rzecz dostawcy chińskiego wystawia Pan faktury/rachunki dotyczące usługi pośrednictwa.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia czy Pan jako osoba prowadząca działalność gospodarczą korzystająca ze zwolnienia podmiotowego z VAT (nie rozlicza Pan podatku od towarów i usług i nie składa deklaracji VAT) w związku z dokonywanymi transakcjami straci prawo do zwolnienia z opodatkowania w sytuacji przekroczenia kwoty 200.000 zł.

W swoim stanowisku wskazał Pan, że w związku z przedstawionym powyżej modelem sprzedaży towarów, w ramach którego pośredniczy Pan w sprzedaży towaru od kontrahenta chińskiego (nie nabywając praw do rozporządzania nim jak właściciel) dla celów przepisów podatku od towarów i usług powinien być Pan traktowany jako podmiot świadczący usługę, z czym się nie zgadzamy. Moim zadaniem transakcja opisana przez Pana wpisuje się w dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Pomimo tego, że dostawca chiński ma pełną świadomość, że Pana firma nie jest ostatecznym nabywcą towarów i również klient ma świadomość, że dokonuje zakupu towaru od dostawcy chińskiego, a Pana firma, jak to Pan określa, pełni rolę pośrednika, z pewnością transakcja o której mowa we wniosku nie stanowi świadczenia usług. Czynności wykonywane przez Pana firmę w ramach prowadzonej działalności wypełniają znamiona handlu towarami a nie znamiona świadczenia usług. Należy zauważyć, że przedmiotem nabycia przez klientów są konkretne towary oferowane na stronie internetowej należącej do Pana i na (...) i to Pan, wbrew Pana twierdzeniom, posiada władztwo ekonomiczne nad tymi towarami i praktyczną możliwość dysponowania nimi jak właściciel. Bowiem to Pan wyszukuje i decyduje jakie towary i za jaką cenę zostaną zaoferowane do sprzedaży na Pana stronach internetowych. Klient może zakupić jedynie towar, który został zamieszczony na Pana stronach internetowych. Natomiast Pana klienci nie mają wpływu na wartość (cenę) kupowanego towaru, nie decydują też o wyborze oferty zamieszczanej na Pana stronie internetowej i nie decydują też o wyborze podmiotu, od którego zamierzają nabyć towar. Ponadto o  wyborze sprzedawcy oraz cenie wystawionego na własnych stronach internetowych towarów decyduje wyłącznie Pan. Płatności dokonywane są na Pana rachunek bankowy. Natomiast Pana wynagrodzenie nie wynika z uzgodnień zawartych z chińskim dostawcą towarów. Nie ma Pan też podpisanej żadnej umowy pośrednictwa ze sprzedawcą z Chin, a jedynie zgodę na sprzedaż produktów i wykorzystanie zdjęć, jak zresztą sam Pan wskazał. To Pan ustala cenę oferowanych towarów na Pana portalu internetowym. Zakup towaru przez klientów może być dokonany jedynie poprzez Pana stronę internetową i/lub na (...). Dopiero po zaksięgowaniu wpłaty na rachunku bankowym Pana firmy zamawia Pan towar u dostawcy chińskiego. Przy czym składając zamówienie u dostawcy wskazuje Pan dane adresowe klienta do wysyłki towaru. Sprzedawca chiński ma świadomość, że Pana firma nie jest ostatecznym nabywcą towarów. Dodatkowo po dokonaniu sprzedaży klienci reklamują towar do Pana drogą email oraz to Pan udziela niezbędnych informacji klientom w zakresie prawa do odstąpienia od umowy sprzedaży i przeprowadza Pan procedurę zwrotu towarów w sytuacji, gdy klient chce odstąpić od umowy sprzedaży.  

Zatem wbrew Pana twierdzeniom posiada Pan ekonomiczne władztwo nad sprzedawanymi na Pana stronie internetowej i/lub (...) towarami. Jak już powyżej wskazałem pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Zatem, chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania towarem, a nie rozporządzania nim w sensie prawnym. Co ważne, istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Co więcej, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. Zatem, skoro to Pan decyduje jakie towary będą oferowane na Pana stronie internetowej i/lub (...), Pan tworzy ofertę poprzez dostosowanie zdjęć, tworzenie opisów itp., Pan decyduje za jaką cenę towary zostaną zaoferowane do sprzedaży na Pana stronach internetowych i zapłata za towar trafia na Pana konto bankowe oraz to Pan udziela niezbędnych informacji w zakresie prawa do odstąpienia od umowy sprzedaży i do Pana Klienci reklamują towar to nie można uznać, że świadczy Pan usługę pośrednictwa. To, że nie dysponuje Pan fizycznie towarem, a w szczególności nie magazynuje go ani nie dokonuje odprawy celnej na terytorium Polski nie oznacza, że w rozumieniu ustawy nie rozporządza towarem jak właściciel. Kwalifikacji tego świadczenia jako dostawy towarów nie zmienia również fakt, że składając zamówienie u dostawcy wskazuje Pan dane adresowe klienta do wysyłki towaru. Klienci zainteresowani są nabyciem konkretnego towaru oferowanego przez Pana, na Pana stronie internetowej i/lub (...). Z powyższego wynika, że ma Pan możliwość faktycznego dysponowania rzeczą i dokonuje sprzedaży (przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel) na rzecz klienta końcowego. Zatem dokonuje Pan dostawy towarów.

Odnosząc się natomiast do Pana stanowiska w zakresie zastosowania art. 7a ust. 1 ustawy należy wskazać, że aby transakcję można było uznać za sprzedaż na odległość towarów importowanych a Pana firmę uznać za podmiot w rozumieniu  art. 7a ust. 1 ustawy, który ułatwia przez użycie interfejsu elektronicznego sprzedaż towarów importowanych w przesyłkach o wartości nieprzekraczającej wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 150 euro, jedną ze stron transakcji musi być konsument, czego zabrakło w przedmiotowym przypadku. Dostawca bazowy, sprzedawca chiński od których zakupuje Pan towary to podatnik w rozumieniu art. 28a ustawy, który dokonuje sprzedaży nie na rzecz klienta (konsumenta) tylko na rzecz Pana firmy. Zamówienie u chińskiego sprzedawcy towarów składa Pan. Nie jest to więc relacja dostawy między podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą i konsumentem, a tylko w takim przypadku można mówić o ewentualnym „ułatwianiu” w rozumieniu art. 7a ust. 1 ustawy. Z tego też powodu Pana firma nie wpisuje się w tą regulację prawną.

Należy także wskazać, że w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. Oznacza to, że ustawodawca nie ingeruje w sferę podejmowanych przez podatników decyzji w zakresie konstruowania umów cywilnoprawnych, jednakże umowy te nie mogą zmieniać obowiązków jakie wynikają z prawa podatkowego. Kwestia sformułowania umowy (regulaminu) z klientem, rodzaju wykonywanych czynności, ustalenia sposobu wynagrodzenia za wszystkie przewidziane umową (regulaminem) i wykonane czynności, nie może wywoływać skutków na gruncie podatkowym. Zatem fakt, że w regulaminie sklepu jest przedstawiony cały proces transakcji i klient ma świadomość, że towar dostarczany jest od dostawcy chińskiego pozostają bez znaczenia na gruncie przepisów podatku od towarów i usług. Przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie uzależniają kwalifikacji danej dostawy/nabycia od treści zawartej przez strony umowy (regulaminu), lecz odnoszą się do rzeczywiście zaistniałych zdarzeń gospodarczych.

Mając na względzie okoliczności niniejszej sprawy w tym fakt, że efektem wykonanych czynności (istotą zamówienia) jest konkretny towar w postaci produktu prezentowanego na Pana stronie internetowej i/lub (...), który w takiej postaci jest dostarczany bezpośrednio klientowi (ostatecznemu nabywcy), a Pan w ramach transakcji przenosi na klienta prawo do dysponowania towarem jak właściciel, świadczenie stanowi dla celów podatku od towarów i usług dostawę towarów. Czynności podejmowane przez Pana w celu zrealizowania zamówienia nie stanowią dla klientów celu samego w sobie, klient jest zainteresowany nabyciem konkretnego produktu. W tym kontekście nie można mówić o sprzedaży przez Pana usługi pośrednictwa w zakupie, ani w tak przedstawionym i opisanym modelu sprzedaży nie jest Pan podatnikiem ułatwiającym sprzedaży na odległość towarów importowanych w myśl art. 7a ust. 1 ustawy. Istotny jest fakt przeniesienia przez Pana prawa do dysponowania towarem jak właściciel oraz zasadniczy cel nabycia świadczenia, a – jak wynika z opisu sprawy – klienci zainteresowani są nabyciem konkretnego towaru oferowanego przez Pana.

Mając na uwadze Pana wątpliwości w zakresie zwolnienia podmiotowego wskazać należy, że podstawowym elementem dla prawidłowego opodatkowania podatkiem VAT oraz konsekwencji wliczania czynności do limitu sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy jest zgodne z przepisami prawa ustalenie miejsca opodatkowania transakcji.

Jeżeli miejsce opodatkowania transakcji zostanie określone na terytorium Polski, do transakcji tej mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i wówczas sprzedaż będzie wliczana do limitu zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Jeżeli natomiast miejscem opodatkowania jest inne państwo, do opodatkowania tej transakcji ma zasadniczo zastosowanie reżim podatkowy obowiązujący w tym innym państwie i tej sprzedaży podatnik nie uwzględnia w ww. limicie. Powyższe odnosi się także do sprzedaży na odległość towarów importowanych i w przypadku gdy sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju to wartości sprzedaży na odległość towarów importowanych nie wlicza się do limitu wartości sprzedaży, co wynika z art. 113 ust. 2 pkt 1a ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy sprzedaż odbywa się na rzecz klientów indywidualnych (osób fizycznych) z miejscem zamieszkania w Polsce, natomiast przedmiotem transakcji są towary dostarczane z Chin. Za transport i jego organizację odpowiedzialny jest wyłącznie dostawca chiński. Dokonywana przez Pana transakcja stanowi więc sprzedaż na odległość towarów importowanych. Miejscem dostawy sprzedaży na odległość towarów importowanych jest miejsce zakończenia wysyłki lub transportu towarów (kraj przeznaczenia). Zasada ta ma zastosowanie w następujących przypadkach:

a)  jeżeli towary są importowane na terytorium innego państwa członkowskiego UE niż to, w którym kończy się wysyłka lub transport towarów (art. 22 ust. 1 pkt 1b ustawy), czyli gdy państwo importu nie jest państwem przeznaczenia towarów;

b)  jeżeli towary są importowane na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się wysyłka lub transport towarów, pod warunkiem, że podatek VAT należny z tytułu sprzedaży na odległość towarów importowanych ma zostać zadeklarowany w procedurze IOSS (art. 22 ust. 1 pkt 1c ustawy). Państwo importu jest równocześnie państwem przeznaczenia towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Pana firma nie jest zarejestrowana do procedury szczególnej IOSS i nie dokonuje odprawy celnej na terytorium Polski, nie jest importerem towarów. Ponadto co do zasady Polska jest państwem przeznaczenia oraz krajem importu. Zatem w odniesieniu do klientów indywidualnych (osób fizycznych) z miejscem zamieszkania w Polsce  przepisy, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1b i 1c, nie będą miały zastosowania, gdyż w takim przypadku kraj importu jest państwem przeznaczenia, a podatek VAT nie będzie rozliczany przez Pana firmę w szczególnej procedurze dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych tzn. IOSS. Wypełnienie formalności celnych związanych z importem towarów spoczywa na dostawcy chińskim (organizatorze transportu). Klient nabywa przedmiotowe towary od Pana firmy, z tym, że towary trafią bezpośrednio z kraju trzeciego. W takim przypadku transakcję dostawy przez Pana towarów na rzecz klienta, należy uznać – zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy – za dokonaną i opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki, a zatem na terytorium państwa trzeciego. Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, w związku z obowiązującymi przepisami prawa należy stwierdzić, że transakcja sprzedaży realizowana przez Pana firmę na rzecz klientów indywidualnych z miejscem zamieszkania w Polsce nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. W konsekwencji skoro miejscem opodatkowania transakcji dostawy przez Pana towarów na rzecz klientów nie jest Polska to tej sprzedaży (wartości sprzedaży wynikającej z dostawy towarów na rzecz konsumentów) nie uwzględnia Pan w limicie o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Zatem, w przypadku gdy sprzedaż, w związku z transakcjami będącymi przedmiotem wniosku przekroczy limit, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy będzie Pan mógł nadal korzystać ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT, mając na uwadze fakt, że miejscem opodatkowania dostawy towarów nie jest terytorium Polski.

Oceniając całościowo Pana stanowisko należy uznać je za nieprawidłowe, gdyż wskazał Pan, że przedmiotowe transakcje wpisują się w definicję świadczenia usług, a nie dostawy towarów jak ustaliłem.

Dodatkowe informacje

Odnosząc się natomiast do wydanej na Pana wniosek interpretacji z 26 kwietnia 2018 r. sygn. nr 0114-KDIP1-2.4012.120.2018.3.RD wskazać należy, że organ wydając interpretacje porusza się na płaszczyźnie przepisów podatkowych, a także swoje rozstrzygnięcia opiera na licznych orzeczeniach krajowych oraz TSUE. Zdarza się, że linia interpretacyjna może ulec zmianie. Organ podatkowy nie może bowiem powielać błędnej interpretacji, czy wadliwego stosowania prawa. Dlatego organ ma prawo wydać odmienną interpretację w stosunku do  poprzedniej interpretacji wydanej na Pana wniosek mając na uwadze realia zaistniałych zdarzeń gospodarczych oraz wszystkie okoliczności przedstawione we wniosku w tym konkretnym przypadku.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –(t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm; dalej jako „PPSA”). 

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z  29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).