Opodatkowania podatkiem VAT dostaw biopaliw oraz zastosowania stawki 0% w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

29 lutego 2024 r. wpłynął za pośrednictwem platformy ePUAP Państwa wniosek wspólny z 28 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostaw biopaliw oraz zastosowania stawki 0% w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów. Uzupełnili go Państwo pismem z 29 kwietnia 2024 r. (data wpływu 29 kwietnia 2024 r.).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem wspólnym

1.Zainteresowany będący stroną postępowania:

A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

2.Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

Opis zdarzenia przyszłego

A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”), występująca na potrzeby niniejszego wniosku jako zainteresowany będący stroną postępowania, (…). Spółka działa jako pośrednik handlowy, tj. sama nie produkuje paliw, w tym (…), ale kupuje je od innych podmiotów (...) i sprzedaje zainteresowanym nabywcom na terenie kraju. Spółka ma koncesję na krajowy obrót paliwami ciekłymi („OPC”) wydaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki ważną od (…) 2017 r.  do (…) 2027 r. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT).

Wnioskodawca posiada kontakty handlowe wśród polskich podmiotów oferujących (…). Wnioskodawca nawiązał relacje handlowe z dostawcami (…) w Polsce takimi jak: (…). Wnioskodawca zawarł również Umowę (…) oraz Umowę o świadczenie usług logistycznych z (…). Jednak, ze względu na brak koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą (dalej: „OPZ”) oraz niewystarczające doświadczenie handlowe w sprzedaży (…) wśród potencjalnych nabywców (…) w Unii Europejskiej, nie może samodzielnie prowadzić działalności polegającej na sprzedaży (…) na rzecz kontrahentów z innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Posiadanie koncesji OPZ jest bowiem warunkiem, aby (…) sprzedawać kontrahentom unijnym w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Z kolei B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (...) (dalej: „B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością”), czyli zainteresowany niebędący stroną postępowania, jest międzynarodową firmą zajmującą się m.in. handlem paliwami ciekłymi oraz magazynowaniem paliw. B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością posiada wieloletnie doświadczenie w realizacji transakcji handlowych w ramach Unii Europejskiej (...) i poza nią (szczególnie ....). B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest także czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością posiada koncesję OPZ.

Wnioskodawca oraz B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością postanowili nawiązać współpracę gospodarczą, która opierałaby się na wykorzystywaniu kontaktów handlowych obu stron oraz koncesji OPZ posiadanej przez B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Zainteresowani planują wdrożyć następujący łańcuch handlowy:

Dostawca (…) à Wnioskodawca à B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością à kontrahent zagraniczny (odbiorca zagraniczny).

Spółka będzie nabywać (…) od dostawcy krajowego, a następnie sprzedawać (…) na rzecz B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, który z kolei będzie dokonywać sprzedaży towaru na rzecz wybranego odbiorcy z innego kraju UE. Spółka i B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wspólnie decydowałyby komu zbyć paliwo (…) biorąc pod uwagę możliwości zakupowe Spółki i sprzedażowe B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Dochodzi do podziału funkcyjnego tej transakcji łańcuchowej - Spółka korzystając ze swoich zasobów (osobowe, finansowe, uzyskane warunki handlowe kupna paliwa (…) od dostawców krajowych) odpowiedzialna jest za stronę zakupową, zaś B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością korzystając ze swoich międzynarodowych relacji handlowych odpowiedzialny jest za zbycie paliwa do odbiorców finalnych w Unii Europejskiej. B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością ma również zdolność zbywania nabytego od Spółki paliwa (…) do swoich własnych odbiorców. B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie dokonywał również dostaw wewnątrzwspólnotowych do samodzielnie zdobytych nabywców - przykładowo C. B.V.

Wydanie (…) w Polsce będzie mieć miejsce w polskim składzie podatkowym. (…) będzie dostarczone do składu podatkowego w UE.

B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie zawierał z kontrahentem zagranicznym umowę na sprzedaż (…). B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie także prowadził negocjacje w zakresie ceny sprzedaży (…), wszelkich rabatów i upustów. B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie także ustalał z kontrahentem zagranicznym warunki transportu, miejsce i czas odbioru towaru z polskiego składu podatkowego. Uzgodnienia te B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie przekazywał do Spółki i/lub dostawcy Spółki, tak aby skład podatkowy wysyłki był przygotowany organizacyjnie na wydanie towaru.

Spółka przekaże B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością kontakty do kontrahentów zagranicznych, jednak to B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie kontaktował się z nimi i wspólnie z nimi uzgadniał warunki transportu. Dostawa na rzecz podmiotu unijnego będzie odbywała się na warunkach Incoterms Ex Works albo FCA, więc B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jako sprzedający będzie musiał uzgodnić z nabywcą z innego państwa członkowskiego m.in. skąd kontrahent zagraniczny odbierze biopaliwo (…) w celu wywiezienia do innego kraju UE i jakie będzie miejsce przeznaczenia towaru w innym kraju UE. Uzyskane informacje B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością przekaże za pośrednictwem Spółki do dostawcy Spółki oraz do składu podatkowego wysyłki, żeby te dane (np. miejsce przeznaczenia) mogły być wpisane w e-AD.

Spółka zakłada, że wszystkie transakcje pomiędzy dostawcą a Spółką, Spółką a B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz pomiędzy B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością a kontrahentami unijnymi będą odbywały się zgodnie z regułą Incoterms FCA.

Reguła FCA oznacza, że sprzedający dostarcza towary kupującego na jeden z dwóch sposobów: a) gdy oznaczone miejsce jest terenem sprzedającego, towary są dostarczone, jeśli są załadowane na środki transportu zorganizowane przez kupującego lub b) gdy oznaczone miejsce jest innym miejscem, towary uważa się za dostarczone po załadowaniu na środki transportu sprzedającego, jeśli dotarły do tego innego wyznaczonego miejsca i są gotowe do wyładunku z tych środków transportu sprzedającego oraz są w dyspozycji przewoźnika lub innej osoby wyznaczonej przez kupującego.

Bez względu zatem na zastosowaną formułę towar będzie wydawany ze składu podatkowego przez dostawcę Spółki na rzecz przewoźnika działającego na rzecz kontrahenta zagranicznego (ostatniego podmiotu w łańcuchu). Tak więc transport (…) z Polski do innego kraju Unii Europejskiej będzie organizować kontrahent zagraniczny.

B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie pomagał w kontakcie pomiędzy składem podatkowym, skąd odbierane będzie (…) od dostawcy Spółki, a odbiorcą zagranicznym. W razie jakichkolwiek problemów transportowych (zmiana daty odbioru, zmiana kierowcy czy transportu itd.) B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie współpracował z podmiotami zaangażowanymi w transakcję tj. ze Spółką, składem podatkowym oraz kontrahentem zagranicznym w celu rozwiązania problemu.

Wnioskodawca wskazuje dodatkowo, że sprzedając (…) na rzecz B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie posługiwał się numerem VAT UE z prefiksem PL. Również B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością na potrzeby tej transakcji będzie posługiwał się numerem VAT UE z prefiksem PL. Z kolei B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, odsprzedając na rzecz kontrahenta unijnego (…) na potrzeby tej transakcji będzie także posługiwał się numerem identyfikacyjnym nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane (czyli numerem identyfikacyjny VAT UE z prefiksem PL). Odbiorca zagraniczny będzie z kolei posługiwał się numerem VAT UE nadanym w kraju przeznaczenia (…) innym niż Polska.

Wnioskodawca wskazuje również, że B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie posiadał dokumenty, z których będzie wynikało, że towar będący przedmiotem dostawy został wywieziony z Polski i dostarczony do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że:

Towar będzie wydawany przez pierwszego dostawcę z Polski do odbiorcy zagranicznego, który samodzielnie będzie organizował transport. Spółka jak i B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będą pełnili rolę pośrednika handlowego. Pierwszy dostawca z Polski jako podmiot prowadzący skład podatkowy będzie wlewał (…) bezpośrednio na środki transportu podstawione przez ostatni podmiot w łańcuchu. Biopaliwo (…) będzie transportowane bezpośrednio ze składu podatkowego w Polsce do miejsca odbioru (składu podatkowego) za granicą i transport ten będzie nieprzerwany pomiędzy składami podatkowymi. To znaczy, że poza wyjątkowymi przypadkami związanymi np. z uszkodzeniem środka transportu i koniecznością przeładunku nie będą miały miejsca inne przerwy w transporcie a przebieg będzie monitorowany zgodnie z dokumentami IE801 (e-AD).

Dostawa na rzecz podmiotu unijnego będzie odbywała się na warunkach Incoterms Ex Works lub FCA. To oznacza, że w obu przypadkach za transport odpowiedzialny będzie odbiorca zagraniczny.

B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jako sprzedający będzie musiał uzgodnić z odbiorcą zagranicznym m.in. z którego składu będzie on chciał odebrać biopaliwo (…) w celu wywiezienia do innego kraju UE i jakie będzie miejsce przeznaczenia towaru w innym kraju UE. Uzyskane informacje B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością przekaże za pośrednictwem Spółki do dostawcy Spółki oraz do składu podatkowego wysyłki, żeby te dane (np. miejsce przeznaczenia) mogły być wpisane w e-AD.

Spółka zakłada, że wszystkie transakcje pomiędzy dostawcą a Spółką, Spółką a B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz pomiędzy B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością a kontrahentami unijnymi będą odbywały się zgodnie z regułą Incoterms FCA lub Ex Works.

Reguła FCA oznacza, że sprzedający dostarcza towary kupującego na jeden z dwóch sposobów: a) gdy oznaczone miejsce jest terenem sprzedającego, towary są dostarczone, jeśli są załadowane na środki transportu zorganizowane przez kupującego lub b) gdy oznaczone miejsce jest innym miejscem, towary uważa się za dostarczone po załadowaniu na środki transportu sprzedającego, jeśli dotarły do tego innego wyznaczonego miejsca i są gotowe do wyładunku z tych środków transportu sprzedającego oraz są w dyspozycji przewoźnika lub innej osoby wyznaczonej przez kupującego.

Bez względu zatem na zastosowaną formułę Incoterms towar zawsze będzie wydawany ze składu podatkowego przez dostawcę Spółki na rzecz przewoźnika działającego na rzecz kontrahenta zagranicznego (ostatniego podmiotu w łańcuchu) i dostarczany do składu podatkowego kontrahenta zagranicznego. Tak więc transport (…) z Polski do innego kraju Unii Europejskiej będzie organizować kontrahent zagraniczny.

Spółka zakłada, że przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy będzie w posiadaniu dokumentów, z których będzie wynikało, że biopaliwo (…) zostało wywiezione poza terytorium Polski i dostarczone do miejsca przeznaczenia (składu podatkowego) w innym państwie członkowskim UE.

W zakresie dokumentacji Spółka zakłada, że będzie to:

• dokument WZ (wydanie zewnętrzne) generowany przez skład podatkowy z którego będzie realizowana dostawa,
• dokument e-AD i raport odbioru generowany w związku z przemieszczeniem biopaliwa (…) ze składu podatkowego w procedurze zawieszenia poboru akcyzy,
• dokument transportowy CMR,
• świadectwa jakości.

Spółka będzie składała terminowo deklaracje podsumowujące dotyczące sprzedaży towarów będących przedmiotem wniosku, zawierające prawidłowe dane, o których mowa w art. 100 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) a w przypadku uchybień, należycie na piśmie wyjaśni te uchybienia naczelnikowi urzędu skarbowego.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja jest transakcją łańcuchową, składającą się z trzech dostaw (tj. od dostawcy (…) do Spółki, od Spółki do B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i od B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością do kontrahenta zagranicznego), z czego dostawa pomiędzy Spółką a B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest dostawą krajową, którą Wnioskodawca opodatkuje według stawki podatku VAT właściwej dla dostawy krajowej, natomiast dostawa między B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością a kontrahentem zagranicznym jest wewnątrzwspólnotową dostawą towarów opodatkowaną stawką podatku VAT właściwą dla WDT (po spełnieniu warunków formalnych z ustawy o VAT)?

Stanowisko Zainteresowanych

Opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja jest transakcją łańcuchową, składającą się z trzech dostaw (tj. od dostawcy (…) do Spółki, od Spółki do B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i od B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością do kontrahenta zagranicznego). Dostawa pomiędzy Spółką a B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest dostawą krajową, którą Wnioskodawca opodatkuje według stawki podatku VAT właściwej dla dostawy krajowej, natomiast dostawa między B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością a kontrahentem zagranicznym jest wewnątrzwspólnotową dostawą towarów opodatkowaną stawką podatku VAT właściwą dla WDT (po spełnieniu warunków formalnych z ustawy o VAT).

Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 i 5 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Z tego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione w przepisie czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Użyte w tym przepisie pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” dotyczy czynności, które dają otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy o VAT przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4)podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7. W myśl art. 41 ust. 3 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1)podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2)podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3)podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Jak stanowi art. 42 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o VAT dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju: dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi) oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku - z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1)korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2)dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3)dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4)dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jak zostało już wskazane, z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Polski. Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o VAT miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie (art. 22 ust. 2 ustawy o VAT). W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego (art. 22 ust. 2b ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 22 ust. 2c ustawy o VAT w przypadku, gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot. Przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz (art. 22 ust. 2d ustawy o VAT).

W myśl art. 22 ust. 2e ustawy o VAT w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego albo z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez:

1)pierwszego dostawcę - wysyłkę lub transport przyporządkowuje się jego dostawie;

2)ostatniego nabywcę - wysyłkę lub transport przyporządkowuje się dostawie dokonanej do tego nabywcy.

Stosownie do art. 22 ust. 3 ustawy o VAT w przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c i 2e, dostawę towarów, która:

1)poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;

2)następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Z przywołanych przepisów wynika, że w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Taka dostawa jest dostawą ruchomą. Pozostałe dostawy, którym nie można przypisać transportu, są dostawami nieruchomymi.

W opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie dokonywać dostawy (…) na rzecz B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z kolei będzie dokonywał dostawy na rzecz kontrahenta z Unii Europejskiej. W ramach transakcji będącej przedmiotem niniejszego wniosku własność towaru i prawo do dysponowaniem nim jak właściciel będą przenoszone trzykrotnie. Pierwszy raz własność i prawo do dysponowania towarem jak właściciel przenoszone będzie z dostawcy Spółki na Spółkę, następnie przez Spółkę na rzecz B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Kolejny raz własność oraz prawo do dysponowania towarem jak właściciel przenoszone będą przez B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością na rzecz kontrahenta zagranicznego.

Biopaliwo ciekłe (…) będzie transportowane między dwoma składami podatkowymi (polskim i z innego kraju UE), z Polski do innego kraju członkowskiego UE, od dostawcy Spółki do odbiorcy z innego kraju UE.

Będziemy mieli więc do czynienia z transakcją łańcuchową, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Dostawa między B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością a kontrahentem unijnym będzie więc dostawą ruchomą, która powinna zostać opodatkowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. Organizatorem transportu w transakcjach będących przedmiotem niniejszego wniosku będzie kontrahent zagraniczny z innego państwa członkowskiego UE, który będzie odbierać towar z polskiego składu podatkowego (przy użyciu własnych środków transportu lub też przez działającego na jego rzecz przewoźnika).

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy dostawę pomiędzy Spółką a B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością należy w opisanym zdarzeniu przyszłym uznać za dostawę nieruchomą. Na podstawie art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia będzie terytorium Polski. Stąd dostawa pomiędzy Spółką, a B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie stanowiła dostawę towarów opodatkowaną w kraju rozpoczęcia wysyłki tj. w Polsce jako dostawę krajową, z kolei dostawa pomiędzy B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością a odbiorcą zagranicznym będzie stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Końcowo Spółka wskazuje, że jak zostało zaznaczone w opisie zdarzenia przyszłego B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie posiadał dokumenty, z których będzie wynikało, że towar będący przedmiotem dostawy został wywieziony z Polski i dostarczony do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie miał więc prawo do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką VAT w wysokości 0% pod warunkiem posiadania tych dokumentów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku wspólnym jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług  (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361), zwanej dalej ustawą:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 1, 2 i 3 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W art. 22 ust. 1-4 ustawy uregulowano zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 22 ust. 2b ustawy:

W myśl art. 22 ust. 2e ustawy:

Jednocześnie jak stanowi art. 22 ust. 3 ustawy:

W przypadku transakcji, do których odnosi się art. 22 ust. 2 ustawy, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport) więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalenie miejsca świadczenia odbywa się na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy.

W myśl tego przepisu wszystkie transakcje realizowane przed dostawą ruchomą (do której przypisano wysyłkę lub transport towaru) będą opodatkowane w państwie, z którego towar jest wysyłany lub transportowany. Natomiast wszystkie dostawy mające miejsce po transakcji ruchomej będą opodatkowane w państwie przeznaczenia towaru. Sama transakcja ruchoma będzie generowała po stronie dostawcy wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, a po stronie nabywcy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W sytuacji gdy transportu towarów dokonuje pierwszy dostawca, transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach łańcucha dostaw). Natomiast w przypadku gdy transportu dokonuje ostatni nabywca, transport towarów należy przyporządkować dostawie dokonanej na rzecz tego nabywcy (ostatniej dostawie w łańcuchu). W tych dwóch przypadkach ustawodawca nie wskazał na możliwość przypisywania transportu innym dostawom ze względu na warunki dostawy. Oznacza to, że warunki dostawy w tych sytuacjach w ogóle nie mają znaczenia. W przeciwnym razie przepis ten nie miałby racji bytu.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez:

• podatnika pierwszego w kolejności, to transakcją „ruchomą”, której przypisany jest ten transport jest dostawa dokonana przez ten podmiot (a więc pierwsza z dwóch dostaw) – zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy,
• podatnika drugiego w kolejności (tzw. podmiot pośredniczący), to na zasadzie domniemania transakcją „ruchomą”, której przypisany jest ten transport jest dostawa dokonana do tego podmiotu (a więc pierwsza z dwóch dostaw) – zgodnie z art. 22 ust. 2b ustawy (za wyjątkiem sytuacji określonej w art. 22 ust. 2c ustawy),
• podatnika trzeciego w kolejności, to transakcją „ruchomą”, której przypisany jest ten transport jest dostawa dokonana do tego podmiotu – ostatniego w łańcuchu (a więc druga z dwóch dostaw) – zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy.

Odnosząc się do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów należy wskazać, że według art. 13 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Przywołane przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). Warunkiem rozpoznania danej dostawy towarów (której towarzyszy przemieszczenie z Polski do innego kraju członkowskiego), jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest dokonanie jej na rzecz podmiotu zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

W kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru, od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L z 2018 r. nr 311/10), zwanego dalej rozporządzeniem. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z art. 45a ww. rozporządzenia:

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Warunki wymienione w art. 42 ust. 1 ustawy muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowania w ten sposób ma na celu uniknięcia zakłócenia konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy:

Na mocy art. 42 ust. 3 ustawy:

Jak stanowi art. 42 ust. 4 ustawy:

Przy tym, w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy (tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzenia wywożonym towarem jak właściciel) zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. (I FPS 1/10), w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

W konsekwencji, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Przy czym przepisy regulujące prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku nie określają formy dokumentów potwierdzających wywiezienie i dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy. Obowiązujące w tym zakresie przepisy nie stanowią zatem, że wymagane jest wyłącznie posiadanie oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, email, ksero, skan, faks dokumentu lub dokument w formie elektronicznej pobrany z platformy internetowej przewoźnika czy udostępniony za pośrednictwem określonych aplikacji, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy. Dokumenty powinny jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z opisu sprawy wynika, że A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…), jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. (…). Spółka działa jako pośrednik handlowy, tj. sama nie produkuje paliw, w tym (…), ale kupuje je od innych podmiotów i sprzedaje zainteresowanym nabywcom na terenie kraju. Wnioskodawca posiada kontakty handlowe wśród polskich podmiotów oferujących (…). Wnioskodawca nawiązał relacje handlowe z dostawcami (…) w Polsce takimi jak: (…). Wnioskodawca zawarł również Umowę składu z (…) oraz Umowę o świadczenie usług logistycznych z (…). Jednak, ze względu na brak koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą (OPZ) oraz niewystarczające doświadczenie handlowe w sprzedaży (…) wśród potencjalnych nabywców (…) w Unii Europejskiej, nie może samodzielnie prowadzić działalności polegającej na sprzedaży (…) na rzecz kontrahentów z innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Posiadanie koncesji OPZ jest bowiem warunkiem, aby (…) sprzedawać kontrahentom unijnym w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Z kolei B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…), jest międzynarodową firmą zajmującą się m.in. handlem paliwami ciekłymi oraz magazynowaniem paliw. B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością posiada wieloletnie doświadczenie w realizacji transakcji handlowych w ramach Unii Europejskiej (kraje nadbałtyckie) i poza nią (szczególnie Ukraina). B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest także czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością posiada koncesję OPZ.

Wnioskodawca oraz B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością postanowili nawiązać współpracę gospodarczą, która opierałaby się na wykorzystywaniu kontaktów handlowych obu stron oraz koncesji OPZ posiadanej przez B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka będzie nabywać (…) od dostawcy krajowego, a następnie sprzedawać (…) na rzecz B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, który z kolei będzie dokonywać sprzedaży towaru na rzecz wybranego odbiorcy z innego kraju UE. Towar będzie wydawany przez pierwszego dostawcę z Polski do odbiorcy zagranicznego, który samodzielnie będzie organizował transport. Pierwszy dostawca z Polski jako podmiot prowadzący skład podatkowy będzie wlewał (…) bezpośrednio na środki transportu podstawione przez ostatni podmiot w łańcuchu. Biopaliwo (…) będzie transportowane bezpośrednio ze składu podatkowego w Polsce do miejsca odbioru (składu podatkowego) za granicą i transport ten będzie nieprzerwany pomiędzy składami podatkowymi. To znaczy, że poza wyjątkowymi przypadkami związanymi np. z uszkodzeniem środka transportu i koniecznością przeładunku nie będą miały miejsca inne przerwy w transporcie a przebieg będzie monitorowany zgodnie z dokumentami IE801 (e-AD).

Dostawa na rzecz podmiotu unijnego będzie odbywała się na warunkach Incoterms Ex Works albo FCA. To oznacza, że w obu przypadkach za transport odpowiedzialny będzie odbiorca zagraniczny. B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jako sprzedający będzie musiał uzgodnić z nabywcą z innego państwa członkowskiego m.in. skąd kontrahent zagraniczny odbierze biopaliwo (…) w celu wywiezienia do innego kraju UE i jakie będzie miejsce przeznaczenia towaru w innym kraju UE. Uzyskane informacje B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością przekaże za pośrednictwem Spółki do dostawcy Spółki oraz do składu podatkowego wysyłki, żeby te dane (np. miejsce przeznaczenia) mogły być wpisane w e-AD. Spółka zakłada, że wszystkie transakcje pomiędzy dostawcą a Spółką, Spółką a B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz pomiędzy B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością a kontrahentami unijnymi będą odbywały się zgodnie z regułą Incoterms FCA lub ex Works. Bez względu zatem na zastosowaną formułę towar będzie wydawany ze składu podatkowego przez dostawcę Spółki na rzecz przewoźnika działającego na rzecz kontrahenta zagranicznego (ostatniego podmiotu w łańcuchu). Tak więc transport (…) z Polski do innego kraju Unii Europejskiej będzie organizować kontrahent zagraniczny. B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie pomagał w kontakcie pomiędzy składem podatkowym, skąd odbierane będzie (…) od dostawcy Spółki, a odbiorcą zagranicznym. W razie jakichkolwiek problemów transportowych (zmiana daty odbioru, zmiana kierowcy czy transportu itd.) B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie współpracował z podmiotami zaangażowanymi w transakcję tj. ze Spółką, składem podatkowym oraz kontrahentem zagranicznym w celu rozwiązania problemu.

Wnioskodawca wskazuje dodatkowo, że sprzedając (…) na rzecz B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie posługiwał się numerem VAT UE z prefiksem PL. Również B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością na potrzeby tej transakcji będzie posługiwał się numerem VAT UE z prefiksem PL. Z kolei B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, odsprzedając na rzecz kontrahenta unijnego (…) na potrzeby tej transakcji będzie także posługiwał się numerem identyfikacyjnym nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane (czyli numerem identyfikacyjny VAT UE z prefiksem PL). Odbiorca zagraniczny będzie z kolei posługiwał się numerem VAT UE nadanym w kraju przeznaczenia (…) innym niż Polska.

Wnioskodawca wskazuje również, że B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy będzie posiadał dokumenty, z których będzie wynikało, że biopaliwo (…) zostało wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. W zakresie dokumentacji zakłada się, że będzie to: dokument WZ (wydanie zewnętrzne) generowany przez skład podatkowy z którego będzie realizowana dostawa, dokument e-AD i raport odbioru generowany w związku z przemieszczeniem biopaliwa (…) ze składu podatkowego w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, dokument transportowy CMR, świadectwa jakości. Ponadto składane będą terminowo deklaracje podsumowujące dotyczące sprzedaży towarów będących przedmiotem wniosku, zawierające prawidłowe dane, o których mowa w art. 100 ust. 8 ustawy, a w przypadku uchybień, należycie na piśmie wyjaśni te uchybienia naczelnikowi urzędu skarbowego.

Państwa wątpliwości dotyczą określenia czy dokonywana transakcja jest transakcją łańcuchową, składającą się z trzech dostaw (tj. od dostawcy (…) do Spółki, od Spółki do B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i od B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością do kontrahenta zagranicznego), z czego dostawa pomiędzy Spółką a B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest dostawą krajową, natomiast dostawa między B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością a kontrahentem zagranicznym jest wewnątrzwspólnotową dostawą towarów opodatkowaną stawką VAT właściwą dla WDT, po spełnieniu warunków formalnych z ustawy o VAT. 

Opisane okoliczności wskazują, że wystąpi tu transakcja łańcuchowa, w wyniku której będzie miała miejsce dostawa biopaliwa (…) pomiędzy dostawcą (…) a Spółką, Spółką a B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz pomiędzy B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością a kontrahentem zagranicznym. Towar będzie transportowany z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju bezpośrednio od pierwszego dostawcy (od dostawcy (…)) do ostatniego w kolejności nabywcy (kontrahenta zagranicznego). Pierwszy dostawca z Polski, tj. dostawca (…),  jako podmiot prowadzący skład podatkowy będzie wlewał biopaliwo (…) bezpośrednio na środki transportu podstawione przez ostatni podmiot w łańcuchu. Zgodnie z założeniami za transport towarów odpowiedzialny będzie odbiorca zagraniczny. W związku z powyższym skoro za transport towarów odpowiedzialny będzie ostatni podmiot w łańcuchu (kontrahent zagraniczny), to transport, na podstawie art. 22 ust. 2e pkt 2 ustawy, należy przyporządkować trzeciej dostawie, tj. dostawie między B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością a kontrahentem zagranicznym. Tym samym dostawę między B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością a kontrahentem zagranicznym, tj. trzecia dostawa w łańcuchu dostaw, będzie stanowić transakcję „ruchomą”, tj. opodatkowaną jako transakcję międzynarodową (towar zostanie wywieziony z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju), co oznacza, że B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością powinien rozpoznać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy. Jak wskazano w opisie sprawy B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy będzie w posiadaniu dokumentów, z których będzie wynikało, że biopaliwo (…) zostało wywiezione poza terytorium Polski i dostarczone do miejsca przeznaczenia (składu podatkowego w innym państwie członkowskim UE). Tym samym B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie posiadanych dokumentów będzie miał prawo do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% przewidzianej dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, przy spełnieniu warunków z art. 42 ustawy.

Natomiast dostawa towarów dokonana między Spółką a B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie stanowić transakcję o charakterze „nieruchomym”, dla której miejscem świadczenia, ustalonym jak dla towarów niewysyłanych w myśl art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy, będzie miejsce rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów, tj. terytorium Polski. Tym samym dostawa ta powinna być opodatkowana na terytorium Polski jak dostawa krajowa, o której mowa w art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowana według właściwej dla danych towarów stawki podatku.

Tym samym Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

 Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informujemy, że wydając interpretację nie przeprowadzamy postępowania dowodowego i opieramy się wyłącznie na elementach zdarzenia przedstawionych we wniosku. Wszystkie gromadzone dokumenty na okoliczność przemieszczania towarów z Polski do innego kraju mogą być przedmiotem postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzanej przez właściwy organ podatkowy.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).