Wykazanie w rozliczeniu VAT sprzedaży dwustanowiskowego miejsca parkingowego jako zwolnionej od podatku oraz korekty podatku naliczonego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 lutego 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 22 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy wykazania w rozliczeniu VAT sprzedaży dwustanowiskowego miejsca parkingowego jako zwolnionej od podatku oraz korekty podatku naliczonego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, osobą prowadzącą jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności jest sprzedaż wyrobów farmaceutycznych (apteka). Wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane. Podatek VAT rozlicza miesięcznie. W styczniu 2019 r. nabył za cenę netto (…) zł, VAT 23% (…) zł, dwa miejsca parkingowe w garażu podziemnym (nieruchomość). Transakcja udokumentowana została aktem notarialnym oraz fakturą wystawioną na firmę Wnioskodawcy. Wnioskodawca podjął decyzję o przeznaczeniu jednego z dwóch zakupionych miejsc parkingowych w garażu na cele prowadzonej działalności (środek trwały - KŚT 102).

Środek trwały został oddany do użytkowania 1 marca 2019 r.

Drugie miejsce postojowe Wnioskodawca użytkuje dla celów prywatnych.

W rejestrze nabyć Wnioskodawca ujął połowę wartości przedmiotowej faktury. W związku z faktem, iż w garażu był parkowany samochód osobowy stanowiący środek trwały, dla którego nie jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu, z połowy VAT-u zawartego na fakturze Wnioskodawca odliczył 50%. Czyli (…) x 50% = (…) zł.

Wnioskodawca nie dokonywał ulepszeń przedmiotowego środka trwałego.

W styczniu 2024 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży całego powyższego garażu dwustanowiskowego za cenę (…) zł na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

Pytania

1.Czy dokonując sprzedaży dwustanowiskowego miejsca parkingowego w garażu podziemnym Wnioskodawca powinien wykazać w rozliczeniu VAT za 1/2024 dostawę ze zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT w odniesieniu do połowy wartości (…) całkowitej ceny sprzedaży?

2.Czy - jeśli sprzedaż nastąpiła w styczniu 2024 r. – Wnioskodawca powinien dokonać korekty (pomniejszenia) podatku naliczonego (art. 91) wg poniższego wyliczenia: (…) zł?

Pana stanowisko w sprawie

Wnioskodawca uważa, iż przedmiotowa transakcja będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ sprzedaż dotyczy budynku i nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia a od pierwszego zasiedlenia do dnia dostawy minął okres dłuższy niż 2 lata. Z uwagi, iż tylko jedno z dwóch sprzedawanych miejsc parkingowych było wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności (do wykonywania czynności opodatkowanych) to tylko połowa ceny sprzedaży ((…) zł) podlega wykazaniu w rozliczeniu podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze brzmienie art. 91 w rozliczeniu za miesiąc, w którym została dokonana sprzedaż (styczeń 2024 r.) Wnioskodawca zobowiązany będzie do dokonania korekty podatku naliczonego przy założeniu, że dalsze wykorzystywanie przedmiotowej nieruchomości jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi. Z uwagi, iż okres korekty - w przypadku nieruchomości - wynosi 10 lat, korekty powinienem dokonać wg następującego wyliczenia:

(…) zł.

gdzie:

(…) zł - wartość odliczonego podatku naliczonego

10 lat - okres korekty (2019 - 2028)

5 - ilość lat wykorzystywania na cele zwolnione (2024 - 2028).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z powołanym przepisem ustawy o podatku od towarów i usług, nieruchomości spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż (a także sprzedaż części nieruchomości) jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Aby czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezbędne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, zgodnie z którym:

Kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan czynnym podatnikiem VAT, osobą prowadzącą jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą. Wykonuje Pan wyłącznie czynności opodatkowane. Podatek VAT rozlicza Pan miesięcznie. W styczniu 2019 r. nabył Pan dwa miejsca parkingowe w garażu podziemnym. Transakcja udokumentowana została aktem notarialnym oraz fakturą wystawioną na Pana firmę. Podjął Pan decyzję o przeznaczeniu jednego z dwóch zakupionych miejsc parkingowych w garażu na cele prowadzonej działalności (środek trwały). Środek trwały został oddany do użytkowania 1 marca 2019 r. Drugie miejsce postojowe użytkuje Pan dla celów prywatnych.

W rejestrze nabyć ujął Pan połowę wartości faktury. W związku z faktem, iż w garażu był parkowany samochód osobowy stanowiący środek trwały dla którego nie jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu, z połowy VAT-u zawartego na fakturze odliczył Pan 50%.

Nie dokonywał Pan ulepszeń przedmiotowego środka trwałego.

W styczniu 2024 r. dokonał Pan sprzedaży całego powyższego garażu dwustanowiskowego na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

Pana wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą tego, czy dokonując sprzedaży dwustanowiskowego miejsca parkingowego w garażu podziemnym powinien Pan wykazać w rozliczeniu VAT za 1/2024 dostawę ze zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT w odniesieniu do połowy wartości całkowitej ceny sprzedaży.

W tym miejscu należy zauważyć, że w działalności gospodarczej wykorzystywał Pan jedno miejsce parkingowe w garażu podziemnym, natomiast drugie miejsce parkingowe było wykorzystywane przez Pana wyłącznie do celów prywatnych. Oznacza to, że w przypadku sprzedaży miejsca parkingowego, które nie było wykorzystywane przez Pana do działalności gospodarczej lecz na cele prywatne - nie wystąpił Pan w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawa tego miejsca nie podlegała opodatkowaniu VAT.

Natomiast w przypadku sprzedaży miejsca parkingowego, będącego środkiem trwałym w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej i wykorzystywanego w tej działalności – należy uznać Pana za podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a sprzedaż tego miejsca parkingowego podlegała opodatkowaniu VAT jako odpłatna dostawa towarów.

W odniesieniu do nieruchomości warunki stosowania zwolnień zostały określone m.in. w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy:

Zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków lub budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania, w tym używania na potrzeby własnej działalności, jak również dostawa nieruchomości na rzecz pierwszego nabywcy.

W przypadku budynków lub budowli niespełniających przesłanek do zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, możliwe jest – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, w myśl którego:

Jeśli natomiast nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy budynków, budowli lub ich części na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy na podstawie którego:

Dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania;
• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz pkt 2 ustawy o VAT stanie się bezzasadne.

Aby ocenić, czy planowana transakcja sprzedaży miejsca parkingowego wykorzystywanego do działalności gospodarczej korzystała ze zwolnienia od podatku, należy w pierwszej kolejności zbadać, czy i kiedy doszło do jego pierwszego zasiedlenia.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem Pana sprzedaży były dwa miejsca parkingowe w garażu podziemnym zakupione w 2019 roku. Jedno miejsce parkingowe było wykorzystywane do działalności gospodarczej i nie było przedmiotem żadnych ulepszeń w rozumieniu podatku dochodowego. Od zakupu garażu przysługiwało Panu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Stwierdzić zatem należy, że doszło już do pierwszego zasiedlenia ww. miejsca parkingowego, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy. Ponadto, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a momentem dostawy miejsca parkingowego wykorzystywanego do działalności gospodarczej, upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Dostawa miejsca parkingowego, nie została więc dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim. W konsekwencji opisana dostawa miejsca parkingowego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej, korzystała ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponieważ dostawa opisanego miejsca parkingowego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to badanie przesłanek zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a i art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest bezzasadne.

Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Pana wątpliwości dotyczą również obowiązku dokonania korekty (pomniejszenia) podatku naliczonego na podstawie art. 91 ustawy.

Zagadnienie korekty związane jest z prawem do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższa zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy o VAT.

W myśl art. 91 ust. 1 ustawy:

 W świetle art. 91 ust. 2 ustawy:

Jak stanowi art. 91 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 91 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy:

W myśl art. 91 ust. 6 ustawy:

Jak stanowi art. 91 ust. 7 ustawy :

Zgodnie natomiast z art. 91 ust. 7a ustawy o VAT:

Z art. 91 ust. 7a ustawy o VAT wynika, że w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych o wartości początkowej przekraczającej 15.000 zł, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, podatnik dokonuje korekty w przypadku nieruchomości w ciągu 10 lat licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania (za lata pozostałe do końca okresu korekty). Roczna korekta w tym przypadku, dotyczy jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. Korekty tej należy dokonać w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, w którym nastąpiła powyższa zmiana.

Z okoliczności sprawy wynika, że w styczniu 2024 r. dokonał Pan sprzedaży miejsca parkingowego zakupionego w 2019 r. (środek trwały) wykorzystywanego w działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Odliczył Pan podatek naliczony z tytułu zakupu tego miejsca parkingowego.

Jak wynika z odpowiedzi na pytanie nr 1 - sprzedaż przez Pana miejsca parkingowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej była zwolniona od podatku.

Z uwagi na powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług (a więc zmiany przeznaczenia), w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wykorzystanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego odliczenia, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (sprzedaż zwolniona od podatku), podatnik ma obowiązek dokonania korekty odliczenia podatku. Obowiązek taki powstaje w przypadku, gdy zmiana przeznaczenia wystąpi w okresie korekty, która dla środków trwałych o wartości powyżej 15.000 zł wynosi 10 lat licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W takich sytuacjach – zbycia środków trwałych – przyjmuje się fikcję prawną, że zbyte składniki majątku służą nadal działalności opodatkowanej lub nadal działalności zwolnionej, aż do końca okresu korekty. Jednakże w miesiącu dokonania sprzedaży dokonuje się od razu korekty za wszystkie pozostałe okresy. Korekty dokonuje się w deklaracji za miesiąc, w którym dokonano sprzedaży.

Jeśli transakcja zbycia Nieruchomości zostanie opodatkowana, wówczas przyjmuje się, że przez cały pozostały do korekty okres towar ten służy w całości transakcjom dającym prawo do odliczenia. Natomiast jeśli sprzedaż jest zwolniona, wówczas przyjmuje się, że zbywany środek trwały służy czynnościom niedającym prawa do odliczenia.

W przypadku sprzedaży w styczniu 2024 r. miejsca parkingowego wykorzystywanego do działalności gospodarczej był Pan zobowiązany do korekty wcześniej dokonanego odliczenia podatku naliczonego od środka trwałego (w tym przypadku 5/10 odliczonego podatku naliczonego).

Korekta powinna być dokonana jednorazowo na podstawie art. 91 ust. 2-7a ustawy, w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty i ujęta w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż.

Pana stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy podkreślić, że rolą Organu w postępowaniu interpretacyjnym jest wyłącznie interpretacja przepisów prawa podatkowego, a nie badanie poprawności dokonanych wyliczeń, zatem w niniejszej interpretacji nie dokonano oceny prawidłowości przedstawionych przez Pana wyliczeń.

Interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Pana zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub =niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).