Sprzedaż działek nie będzie stanowiła dla Pana działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 w powiązaniu z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, Pan nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a w konsekwencji nie będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 kwietnia 2024 r. wpłynął z Pana wniosek z 18 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży niezabudowanych działek.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego:

W dniu 3 marca 2003 roku Pan Z. F. (dalej jako: „Wnioskodawca”) dokonał zakupu niezbudowanych działek gruntu o numerach 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 o łącznej powierzchni 65a 64m² oraz w dniu 19 grudnia 2003 r. Wnioskodawca dokonał zakupu niezbudowanych działek gruntu o numerach 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15 o łącznej powierzchni 54a 44m² (dalej jako: „Teren”, „Tereny”, „działki”) wydzielonych z nieruchomości stanowiących gospodarstwo rolne położone w (…). Dla przedmiotowej nieruchomości Sąd Rejonowy – Wydział (…) Ksiąg Wieczystych w (…) prowadzi księgi wieczyste. Nabycia Wnioskodawca dokonał do majątku prywatnego z żoną. Zakup nie był objęty podatkiem VAT.

Dla powyższych działek został określony w drodze Uchwały nr (…) Rady Miejskiej (…) z dnia 7 października 2008 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla dzielnicy (…) w (…) miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (dalej jako: „MPZP”). Zgodnie z nim Tereny zakupione przez Wnioskodawcę są przeznaczone pod zabudowę mieszkaniowa jednorodzinną. Samo wydzielenie działek na zakupionym Terenie zastąpiło przed zakupem Terenu przez Wnioskodawcę.

Działki pozostają od dnia nabycia w majątku prywatnym małżonków. Wnioskodawca, jak i jego żona, nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, nie prowadzi działalności gospodarczej, ale posiada udziały w spółce jawnej, która jest czynnym podatnikiem VAT.

Od momentu zakupu na działkach nie były wykonywane czynności świadczące o prowadzonej działalności gospodarczej czy handlowej, tj. w szczególności Teren/działki nie został/y ogrodzony/e oraz nie były przedmiotem dalszego podziału. Wnioskodawca nie występował o MPZP. Jedyne zlecone działanie dotyczyło dostosowana wymienionych działek do planu zagospodarowania przestrzennego, precyzując 3 działki z zakupionego Terenu wymagały drobnego dostosowania do MPZP polegającego na przedłużeniu drogi wewnętrznej stanowiącej działkę nr 8 kosztem działek 7 oraz 10 oraz powiększenia działki 11 kosztem działki 8 stanowiącą drogę wewnętrzną. Ponadto nie były prowadzone działania marketingowe, prace w zakresie uzbrojenia Terenu, utwardzenia drogi, zakładania ogrodzenia itp. Przedmiotowe działki nie były również przedmiotem najmu/dzierżawy. Nie była na nich prowadzona działalność gospodarcza.

Wnioskodawca wraz z żoną podjęli decyzję o sprzedaży ww. działek. Planowana sprzedaż ma charakter okazjonalny – nie będzie stanowić stałego źródła zarobkowania.

Wnioskodawca zamierza sprzedać wszystkie działki, z czego w stosunku do jednej działki zgłosił się zainteresowany zakupem nabywca, a reszta działek będzie sprzedawana w dalszej kolejności. W związku ze sprzedażą Wnioskodawca nie podejmował i nie podejmuje żadnych działań zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości. Wnioskodawca nie udzielił i nie zamierza udzielić kupującemu, jak i przyszłym nabywcom pozostałych działek pełnomocnictwa lub jakiegokolwiek innego umocowania do działania w imieniu Wnioskodawcy.

Działki pozostają nieuzbrojone w rozumieniu art. 61 ust. 1 pkt 3 ustawy Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne (Dz.U.2023.977 t.j. z dnia 23 maja 2023 r. ze zmianami). Wnioskodawca nie będzie uzbrajał działek, uzbrojenie pozostaje w gestii nabywców działek.

Wnioskodawca wskazuje również, iż nie dokonywał wcześniej – sprzedaży nieruchomości (nieobjętych przedmiotowym wnioskiem).

Pytanie

Czy sprzedaż wskazanych działek będzie stanowiła dla Wnioskodawcy działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 w powiązaniu z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a w konsekwencji czy sprzedaż ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

Pana stanowisko

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż wskazanych działek nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 w powiązaniu z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a w konsekwencji nie będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Za towar należy uznać nieruchomość zgodne z art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 z późn. zm.).

Art. 15 ust. 1 definiuje pojęcie podatnika: podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność gospodarcza obejmuje wszystkie podmioty, które prowadząc określoną działalność, wykonując ją w sposób profesjonalny i uczestniczą tym samym w obrocie gospodarczym. Tym samym, nie można uznać za działalność profesjonalna sprzedaż majątku  osobistego, który nigdy nie był wykorzystywany na działalność gospodarczą, ani nie był nabyty w celach odsprzedaży.

Ponadto określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem VAT wskazuje, że aby dana czynność została opodatkowana powinna zostać wykonana przez podatnika, który właśnie tej czynności będzie działał jak podatnik.

Z powyższego wynika, że dostawa towarów będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT tylko, gdy będzie dokona przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działa w tym charakterze w odniesieniu do konkretnej transakcji. Istotnym jest określenie czy w odniesieniu do konkretnej dostawy podmiot dokonuje jej w ramach działalności gospodarczej. Zastosowanie znajdzie wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, gdy dokonują sprzedaży majątku prywatnego lub jego części.

Odnosząc się natomiast do kwestii rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek budowlanych podlega opodatkowaniu VAT warto przywołać kilka fundamentalnych tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: „TSUE”) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10:

a.(…) sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem stosowania dyrektyw, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (…);

b.(…) okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

c.Inaczej jest natomiast w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców (…). Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych.

d.Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

e.Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku VAT (…), kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

f.Natomiast, jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców (…) należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” (…), a więc za podatnika podatku VAT.

W ocenie Wnioskodawcy w stosunku do planowanej sprzedaży nieruchomości zachodzi  powyższy przypadek, zgodnie z którym będzie on wykluczony z grona podatników VAT przy dokonywaniu przedmiotowej transakcji, a zatem transakcja nie będzie opodatkowana podatkiem VAT. Według Wnioskodawcy nie będzie on spełniał wskazanych w art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 2 ustawy o VAT przesłanek o uznaniu za podatnika VAT, a aktywność Wnioskodawcy w przedmiocie sprzedaży nie może być porównywana do działań podmiotów zajmujących się zawodowo i w sposób profesjonalny sprzedażą nieruchomości, więc dokonana sprzedaż będzie mieściła się w ramach zwykłego zarządu prawem własności prywatnego majątku.

Kryterium rozstrzygającym jest zagadnienie zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Porównywalne są również okoliczności wpływające na ocenę, czy odpłatne zbycie w konkretnym przypadku mieści się w zakresie rozporządzania majątkiem osobistym, czy też nosi znamiona profesjonalnej działalności gospodarczej.

Ponadto z uwagi na opisany bierny charakter sprzedaży – braku podjęcia przez Wnioskodawcę działań w stosunku do sprzedawanego Terenu mogących podnieść jego wartość w celach sprzedaży za wyższą kwotę czy brak działań marketingowych, brak podziału terenu czy wstępowania o MPZP – przedmiotowa sprzedaż, zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie miała charakteru profesjonalnego i zawodowego, a tylko działania o takim charakterze mogą zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca nie zamierza uczynić źródła utrzymania ze sprzedaży działek, ponieważ sprzedaż będzie miała charakter okazjonalny i nie będzie miała charakteru stałej działalności.

W wyroku z 6 lipca 2018 r., sygn. akt I FSK 1986/16 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż: „to, czy dana osoba fizyczna, sprzedając działki budowlane, działała w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, które może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności.”

W opinii Wnioskodawcy w jego przypadku nie występuje ciąg okoliczności wskazanych w powyższym wyroku. Odnosząc to na przedmiotową sprzedaż przez dostosowanie Terenu stanowiącego zespół działek należących do Wnioskodawcy do MPZP w ocenie Wnioskodawcy nie można uznać, że działała on w charakterze podatnika i przedmiotowa sprzedaż powinna być opodatkowana podatkiem VAT.

Powyższe potwierdzają następujące wyroki Sądów Administracyjnych:

Wyrok WSA w Bydgoszczy z 6 grudnia 2023 r., I SA/Bd 451/23: „typowa działalność w zakresie obrotu nieruchomościami polega na tym, że w stosunkowo krótkim czasie nabywa się nieruchomość, podejmuje się czynności w bliskim okresie czasu mające na celu przekształcenie na cele budowlane, podział nieruchomości, doprowadzenie mediów oraz przeprowadza się szeroką akcję marketingową mająca na celu jak najszybszą sprzedaż nieruchomości z dużym zyskiem. Czyniąc to, angażuje się przy tym znaczne środki (zob. wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 lipca 2022 r. sygn. akt III SA/Wa 1718/21). A contrario, jeżeli nabycie nieruchomości od rodziców miało miejsce kilkadziesiąt lat temu, a niewielka sąsiednia nieruchomość została nabyta kilkanaście lat temu, zaś doprowadzenie mediów oraz uzyskanie decyzji o „przekształceniu gruntów” odbywa się na przestrzeni kilkunastu lat, żadna działka nie została zbyta, a skarżący wskazuje na konieczność zmiany planów życiowych, zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej (uzasadnione wiekiem), to w ocenie Sądu, nie jest to typowe zachowanie handlowca. Co prawda strona poniosła koszty budowy mediów (wodociągu), ale zostało jej to częściowo zwrócone przez Gminę. Z kolei poszerzenie drogi gminnej kosztem nieruchomości skarżącego, niewątpliwie jest w interesie publicznym. Należy bowiem mieć na uwadze, że często doprowadzenie przyłączy wodnych wykonuje gmina lub zwraca w części poniesiony wydatek, ze względu na fakt, iż wydatek ten jest realizowany w ramach zadań własnych gminy. Podobnie gminy ponoszą koszty nabycia gruntów na poszerzenie dróg publicznych.

Zdaniem tut. Sądu, czynności opisane we wniosku i jego uzupełnieniu nie przekraczają granic zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, a dokonana w przedstawionych warunkach planowana sprzedaż działek nie nosi cech działalności gospodarczej i - co za tym idzie - nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, skarżący z tego tytułu nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, dlatego przeciwne stanowisko organu interpretacyjnego jest błędne i narusza przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 2 oraz z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. Nie można wymagać, aby osoba fizyczna wyzbywała się swego majątku w możliwe najmniej rentowny i ekonomicznie uzasadniony sposób, aby tylko nie podjąć żadnych czynności zwiększających atrakcyjność czy przeznaczenie gruntu, co mogłoby skutkować uznaniem jej za podatnika VAT.”

Wyrok NSA z 4 kwietnia 2023 r., I FSK 925/20: „Działania podjęte przez skarżącego w celu obecnej i przyszłej sprzedaży działek, a więc:

• wystąpienie o podział gruntu na mniejsze działki,
• na własny koszt przeprowadzenie tego podziału,
• wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy na budowę sześciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną,
• wykonanie zjazdu na drogę wewnętrzną z drogi powiatowej,
• współpraca z dwoma biurami nieruchomości,

wskazują, iż skarżący zachowuje się jak podmiot, którego przedmiotem działalności gospodarczej jest obrót nieruchomościami. W niniejszej sprawie przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe potwierdza, że dokonana/planowana sprzedaż przez skarżącego działek zostanie dokonana przy podjęciu przez niego takich aktywnych działań zakresie obrotu nieruchomościami, z zaangażowaniem środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców, czy usługodawców, które nie mieszczą się w zakresie zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W przypadku dokonania przez skarżącego jedynie podziału posiadanej nieruchomości, ze względu na wykorzystywanie jej części do celów osobistych na uprawy płodów rolnych na własne potrzeby, nie wystąpiłby ciąg czynności jakie podejmuje podmiot trudniący się zawodowo obrotem nieruchomościami. Jednak jak wynika z przedstawionego opisu sprawy skarżący oprócz podziału nieruchomości wykonał cały szereg (ciąg) innych czynności wskazujących na podjęcie przez niego świadomych działań mających na celu podniesienie atrakcyjności działek i ich dalszą sprzedaż, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wyrok WSA w Warszawie z 21 grudnia 2022 r., III SA/Wa 1945/22: „Nie można zgodzić się z organem, że analizowany stan faktyczny wskazuje na ciąg następujących po sobie zdarzeń, które świadczą o tym, że podatniczka będzie zachowywać się jako handlowiec. Trafne jest na tym tle twierdzenie wskazujące brak konsekwencji organu, który z jednej strony akcentuje aktywność deweloperską syna oraz podmiotów gospodarczych przez niego kontrolowanych i przyświecający w tych ramach cel gospodarczy, a z drugiej wskazuje na intencję podatniczki do uczynienia gruntu atrakcyjnym pod kątem działalności deweloperskiej. Przecież samo podjęcie działań zmierzających do efektywnego zbycia majątku na rzecz spółki deweloperskiej kontrolowanej przez syna podatniczki nie przesądza o tym, w świetle kryteriów wynikających z wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 (Słaby, Kuć), że mamy do czynienia z działalnością w zakresie handlu nieruchomościami, nie zaś z zarządem majątkiem prywatnym. Tego wniosku nie podważa przy tym okoliczność, że podatniczka wyzbywała się już wcześniej części swoich nieruchomości, bowiem z opisu stanu faktycznego wynika, że i te czynności były związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.”

Wyrok NSA z 8 grudnia 2022 r., I FSK 1782/19: „Z wniosku wynika, że uchwałą rady gminy z dnia 22 listopada 2016 r. przyjęto miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego określający przeznaczenie nieruchomości na zabudowę jednorodzinną. Podział nieruchomości na 26 DZIAŁEK z ustanowioną drogą dojazdową nastąpił z inicjatywy podatniczki. Podatniczka w przyszłości zamierza uzbroić działki w media w postaci doprowadzenia do nich wody i zasilania elektrycznego, a działka przeznaczona na drogę zostanie utwardzona. Nie zamierza natomiast podejmować działań marketingowych dla sprzedaży DZIAŁEK. W tej sytuacji należy uznać, że podejmowane przez podatniczkę aktywne działania w zakresie przyszłej sprzedaży nieruchomościami, angażują środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, mające cechy typowego działania handlowca.”

Wyrok WSA we Wrocławiu z 1 grudnia 2022 r., I SA/Wr 460/22: „Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika wymaga zatem ustalenia, że jest on podatnikiem VAT z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami, nie zaś podatnikiem VAT z jakiegokolwiek tytułu (w niniejszej sprawie z tytułu prowadzenia działalności rolniczej). W omawianym wyroku TSUE podkreślił bowiem konieczność badania charakteru działań danej osoby w zakresie dokonywanej sprzedaży gruntu i oceniania właśnie tych działań od kątem cech profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Zatem to właśnie ta kwestia ma istotne znaczenie w sprawie i jest przesadzająca dla uznania, czy w danym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów o VAT. Za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. podejmuje działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.(…)

Kwalifikacja sprzedaży gruntu jako działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT uzależniona jest od charakteru podejmowanych działań dotyczących samej sprzedaży – takiej weryfikacji charakteru działań DKIS nie podjął zastępując ją wskazaniem na działalność rolniczą i błędnie kwalifikując ją jako przejaw działalności gospodarczej Skarżącego w zakresie obrotu nieruchomościami.”

Wyrok NSA z 3 listopada 2022 r., I FSK 297/19: „Naczelny Sąd Administracyjny nie podziela stanowiska autora skargi kasacyjnej, który podnosi, że wobec udzielenia przez skarżącą pełnomocnictwa oferentowi, który w jego ramach dokona podziałów geodezyjnych nieruchomości, wyznaczy drogi wewnętrzne i uzyska inne konieczne pozwolenia i decyzje - czynności te w rzeczywistości należy przypisać skarżącej. To z kolei, w kontekście kryteriów odróżnienia działalności gospodarczej od zarządu majątkiem prywatnym w zakresie zbywania nieruchomości sprawia, że skarżącą powinna być uznana za podatnika VAT.

Samo udzielenie pełnomocnictwa oferentowi w wymienionym zakresie nie jest równoznaczne z przekroczeniem przez skarżącą przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym (por. wyrok NSA z 30 września 2022r., sygn. akt I FSK 451/19). Natomiast badając wszystkie okoliczności faktyczne przedstawione we wniosku wskazać należy, że nie potwierdzają one przyjętej przez autora skargi kasacyjnej koncepcji „wspólnego przedsięwzięcia” skarżącej i oferenta w podejmowaniu aktywnych działań celem sprzedaży nieruchomości. Przede wszystkim podkreślić należy, że skarżąca nie występowała z jakąkolwiek inicjatywą w zakresie sprzedaży nieruchomości i nie podejmowała żadnych działań promocyjnych w tym zakresie. Inicjatywa sprzedaży nieruchomości należała wyłącznie do oferenta. Ponadto oferent ma wystąpić o warunki zabudowy we własnym imieniu dopiero po zawarciu umowy przedwstępnej i uiszczeniu zadatku. A zatem to oferent będzie stroną w postępowaniu w sprawie WZ przez właściwymi organami. Oferent też ponosi ryzyko utraty zadatku w przypadku niesatysfakcjonującego go rozstrzygnięcia w zakresie warunków zabudowy. Wszelkie koszty i ryzyko w zakresie koniecznym do realizacji inwestycji poniesie oferent. W tych okolicznościach twierdzenie organu, że skarżąca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez profesjonalistów jest bezpodstawne.”

Wyrok WSA w Olsztynie z 14 września 2022 r., I SA/Ol 392/22: „Kompleksowa ocena działań podjętych przez Podatnika, w całym okresie władania gruntem, tj. od chwili jego nabycia (historycznych), a także tych planowanych, pozwala na uznanie, że na pewnym etapie powziął on zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, którego przejaw stanowiło: zawnioskowanie w 2010 r. zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dotyczących działki nr (...) (przed jej podziałem na działki nr (...) i (...) obejmujących między innymi przeznaczenie jej pod zabudowę mieszkaniową i usługową (postępowanie w toku), uzyskiwanie dopłat obszarowych od ARiMR, rozliczanie dochodu z tytułu umowy dzierżawy w ramach deklaracji PIT-36, zawarcie w 2018 r. umowy pośrednictwa w zakresie jej sprzedaży, niewykluczenie podziału nieruchomości, czy też możliwości zawierania (przed umową ostateczną) na życzenie nabywców umowy przedwstępnej. W tym stanie rzeczy Sąd zauważa, że ocena okoliczności opisanych w zdarzeniu przyszłym, które już się ziściły, i które bezsprzecznie świadczą o zamiarze dokonania obrotu nieruchomością, prowadzi do wniosku, że już w tym okresie Podatnik wykorzystywał rzeczoną nieruchomość do działalności gospodarczej.

Nie jest obojętna dla oceny dokonanej w niniejszej sprawie również okoliczność nabycia w 2017 r. 50% prawa własności innej nieruchomości gruntowej o powierzchni 2,32 ha. Świadczyć może bowiem o mającym miejsce procesie inwestowania przez Skarżącego w nieruchomości, które w następstwie będą przedmiotem profesjonalnego obrotu.

Nie bez znaczenia jest także to, że Skarżący zawarł w 2018 r. (trwającą do 2021 r.) umowę dzierżawy, której przedmiotem była sporna działka gruntu (...) (w zamian za czynsz dzierżawny). Co istotne nie jest to jedyna czynność podjęta przez Stronę odnośnie spornej nieruchomości. Wpisuje się, jak wykazano wcześniej w ciąg zdarzeń występujący w tej sprawie. Z natury rzeczy podpisanie np. umowy najmu, czy też dzierżawy (zwłaszcza wieloletniej, co miało miejsce w tej sprawie) wymaga pewnego profesjonalizmu, a realizacja przez wydzierżawiającego praw i obowiązków z niej wynikających wiąże się z określonym stopniem zorganizowania. Potwierdzić zatem należy prawidłowość oceny DKIS odnoszącej się do wydzierżawienia nieruchomości osobie trzeciej. Czynność ta stanowi odpłatne świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej. Zaznaczyć przy tym należy, że majątek prywatny, jest majątkiem danej osoby fizycznej, jeżeli nie jest wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej w całym okresie posiadania tego majątku. Dzierżawa przez Wnioskodawcę nieruchomości powoduje (przy założeniu, że nie jest to jedyna czynność dotycząca danego gruntu), że traci ona charakter majątku prywatnego. Jak zauważył NSA w wyroku z 17 kwietnia 2019 r., sygn. akt II FSK 1078/17: „Stwierdzić zatem wypada, że czynności podejmowane w zakresie najmu czy też dzierżawy nieruchomości z istoty swojej wypełniają cechy charakteryzujące działalność gospodarczą. Odmienny charakter mogą oczywiście mieć drobne, epizodyczne transakcje. Ustawodawca podatkowy, dla potrzeb ustalenia właściwego źródła przychodów nie różnicuje jednak (przynajmniej do tej pory), najmu na drobny i okazjonalny oraz inny.”

W ocenie Sądu wymienione powyżej czynności (zarówno dotychczas dokonane, jak i planowane przez Skarżącego) są działaniami wykraczającymi poza zwykły zarząd majątkiem.

Ważnym aspektem jest też to, że Strona jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przy tak zakreślonym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, planowana sprzedaż nieruchomości nosić zatem będzie znamiona gospodarczej działalności zorganizowanej. Przemawia za tym również konfrontacja przedstawionych dotychczas okoliczności stanu faktycznego (zarówno tych historycznych, jak i planowanych) z przyjętym przez Stronę stanowiskiem zaprezentowanym w skardze (które ma charakter bardzo ogólnikowy), będącym powtórzeniem stanu faktycznego zawartego we wniosku. (…)

W oparciu o opisane we wniosku zdarzenie przyszłe nie można założyć, że planowana przez Stronę sprzedaż nieruchomości będzie transakcją jednorazową i okazjonalną, niewymagającą zaangażowania środków podobnych do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.”

Wyrok WSA w Łodzi z 18 października 2017 r., I SA/Łd 612/17: „Nie jest przy tym tak jak uważa organ interpretacyjny, że elementem decydującym o zorganizowanej aktywności wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami jest fakt wystąpienia przez niego o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i podział nieruchomości, w wyniku którego powstało kilkanaście działek wraz z wytyczoną drogą wewnętrzną. Skarżący nie wystąpił choćby z wnioskiem o lokalizację sieci wodociągowej i energetycznej oraz o wydanie warunków technicznych przyłączenia do sieci wody i innych mediów. Nie wykazał też chęci wykonywania działań marketingowych w celu sprzedaży działek (np. wystawienie tablicy na działce, zamieszczanie ogłoszeń w Internecie, reklama w innych środkach masowego komunikowania itp.). Wystąpienie o taką decyzję jest prostym wykonywaniem prawa własności i nie może być ujmowane jako aktywność profesjonalnego pomiotu prowadzącego działalność gospodarczą.”

Wyrok WSA w Łodzi z 7 września 2017 r., I SA/Łd 610/17: „Zbycie natomiast nawet kilkunastu działek o charakterze budowlanym powstałych z podziału i po uzyskaniu warunków ich zabudowy, nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w zakresie zbycia przedmiotowych udziałów w gruncie, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności), co wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Sprzedaż gruntów w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie oznacza, że sprzedający nie mógł nabyć przedmiotu sprzedaży w celu jego zbycia z zamiarem uzyskania jak największej ceny z tego rodzaju sprzedaży. Nie jest to żadne kryterium wskazujące na prowadzenie działalności gospodarczej, gdyż naturalne jest, że również w obrocie „prywatnym” dąży się do uzyskania jak najkorzystniejszych warunków sprzedaży.”

Wyrok WSA w Gdańsku z 12 września 2017 r., I SA/Gd 884/17: „Skarżąca nie dokonywała zmiany przeznaczenia zbywanych działek, nie dokonywała ich uzbrojenia, nie podejmowała działań marketingowych, w tym nie zamieszczała ogłoszeń o sprzedaży działek, nie korzystała z usług biura obrotu nieruchomościami, nie wytyczała dróg dojazdowych. Nabywcy dowiadują się o okoliczności zbywania przez Skarżącą przedmiotowych działek we własnym zakresie, bez aktywnego udziału Skarżącej w tym zakresie. W świetle wszystkich przedstawionych okolicznościach Sąd stwierdza, iż nie jest możliwym przypisanie czynnościom Skarżącej cech profesjonalnego obrotu nieruchomościami, bowiem brak jest po jej stronie ciągu aktywnych działań cechujących taki obrót oraz brak jest zaangażowania środków podobnych do tych, które angażują podmioty zawodowo zajmujące się sprzedażą nieruchomości.”

a także w interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 lutego 2024 r., nr 0111-KDIB3-2.4012.632.2023.2.MGO: „Z opisu sprawy wynika, że jest Pan właścicielem nieruchomości gruntowej rolnej o powierzchni (...) ha, którą w 2014 r. nabył Pan od … do majątku prywatnego. W 2019 r. ze względu na potrzeby życiowe, postanowił Pan sprzedać nieruchomość. Wielkość nieruchomości nie pozwalała na jej łatwą sprzedaż, co w konsekwencji zmusiło Pana do przeprowadzenia procedury podziału nieruchomości na mniejsze działki, do czego konieczne było również uzyskanie warunków zabudowy. W 2019 r. wójt gminy wydał decyzję o ustaleniu warunków zabudowy, która była podstawą do złożenia w 2020 r. wniosku o podział nieruchomości rolnej celem wydzielenia 18 działek oraz wydzielenie drogi wewnętrznej (tj. na działki od (...) do (…). Decyzja o podziale przedmiotowej nieruchomości rolnej została wydana przez wójta gminy w 2020 r. W 2021 r. podpisał Pan umowę z biurem pośrednictwa nieruchomości celem pozyskania nabywców na przedmiotowe działki. Pierwsze umowy przedwstępne podpisał Pan w 2021 r.

Zawarte przez Pana umowy przedwstępne zawierają standardowe, określone przez przepisy Kodeksu cywilnego postanowienia, tj. w szczególności określające strony transakcji, kwotę transakcji oraz termin, do którego ma zostać zawarta umowa ostateczne. Ponadto oświadczył Pan i zapewnił w umowach przedwstępnych, iż jako sprzedający do dnia … 2022 r. wykona sieć wodociągową na działce (...), do czego był Pan zmuszony w związku z tym, iż gmina nie zezwoliła na przyłączenie do sieci wodociągowej (biegnącej wzdłuż północnej granicy sprzedanych działek) potencjalnych domów powstałych na sprzedanych działkach.

Następnie zawarto w 2021 r. umowy przyrzeczone sprzedaży nieruchomości. Działki rolne zostały sprzedane z prawem służebności gruntowej przechodu i przejazdu przez drogę wewnętrzną. W 2022 r. ze względu na utrudniony dostęp do działek, dokonał Pan utwardzenia drogi wewnętrznej. Ponadto w 2022 r. wybudował Pan wodociąg, który Przekazał gminie. W lipcu 2022 r. otrzymał Pan warunki zabudowy na pozostałą część działki tj. na działkę (...) Działka (...), która powstała z podziału (...), została następnie podzielona na działki o (...) do (...) oraz od (...) do (...). Decyzja podziałowa została wydana 8 listopada 2022.

Przedmiotem wniosku o interpretację są następujące działki: (…)

Nieruchomości gruntowe rolne nabył Pan dla celów osobistych, rozważając w przyszłości możliwość wybudowania własnej nieruchomości mieszkalnej. Od momentu nabycia do momentu planowanej sprzedaży ww. nieruchomości gruntowe leżały odłogiem. Nie wykorzystywał Pan nieruchomości w żaden sposób. Występował Pan o warunki techniczne przyłączenia do sieci wodociągowej dla ww. działek, ponieważ zostało to narzucone Panu przez gminę w zapewnieniu na przyłącze wodne złożone jako załącznik do warunków zabudowy (przy podziale działki).

Podkreślić również należy, że przed sprzedażą działek będących przedmiotem złożonego wniosku dokonywał Pan już zakupu i sprzedaży innych nieruchomości.

Mając na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że czynności tych nie można interpretować inaczej niż jako cel osiągania korzyści majątkowych, a więc cel zarobkowy. Tym samym podjął Pan czynności, które istotnie wpływają na zwiększenie wartości działek o numerach: 1 (…). Fakt podjęcia tych czynności oraz ich liczba nadaje zatem planowanym czynnościom sprzedaży ww. działek charakter działalności profesjonalnej – zbliżonej do działalności wykonywanej przez podmioty zawodowo zajmujące się sprzedażą nieruchomości.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika bowiem, by podejmowane przez Pana działania oraz dokonane czynności w jakikolwiek sposób były wykorzystywane w Pana celach prywatnych. Zatem w tej sytuacji nie można mówić o sprzedaży „majątku prywatnego”.

Znaczenie dla sprawy ma również całokształt działań jakie Pan podjął, podejmuje lub zamierza podjąć w odniesieniu do nieruchomości (tj. ww. działek przez cały okres ich posiadania).

W rozpatrywanej sprawie Pana aktywność, wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które wskazują na Pana aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto, jak wskazał w uzupełnieniu wniosku, nie wykorzystywał Pan ww. działek w żaden sposób, bowiem działki leżały odłogiem. Nie wykorzystywał Pan zatem tych działek do celów osobistych.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty opis sprawy stwierdzić należy, że sprzedaż działek nr (…)  zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, będą stanowić dostawę dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.”

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 lipca 2023 r., nr 0113-KDIPT1-2.4012.326.2023.2.PRP: „W niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, iż sprzedaż 39 DZIAŁEK powstałych w wyniku podziału działki rolnej należy uznać za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 u.p.t.u., która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podejmowane w opisie sprawy czynności/działania dotyczące ww. DZIAŁEK będących przedmiotem sprzedaży, w tym, m.in.: podział nieruchomości rolnej; sprzedaż DZIAŁEK nabywcom pozyskanym za pomocą profesjonalnego biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami; wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy; zaopatrzenie w urządzenia sieci wodociągowej, nie dają podstaw do uznania, że ww. działania i czynności miały na celu wyłącznie realizację własnych celów osobistych. Powyższe działania podjęte przez wnioskodawczynię o zorganizowanym charakterze sprzedaży.”

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 marca 2019 r., nr 0111-KDIB3-2.4012.791.2018.2.MGO czytamy: „Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W  przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.”

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 maja 2022 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.237.2022.1.MŻ: „Z opisu sprawy wynika, że jest Pan współwłaścicielem Nieruchomości składającej się z działek (...) i (...), którą nabył Pan w lutym 2020 r. od osoby fizycznej, bez podatku VAT. W chwili jej nabycia nie był Pan podatnikiem podatku VAT prowadzącym działalność gospodarczą, ale obecnie od stycznia 2022 r. prowadzi Pan już jednoosobową działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku od towarów i usług, przy czym nie jest to działalność w zakresie obrotu nieruchomościami. Wskazał Pan, że zakup tej Nieruchomości został dokonany w celu budowy na niej domu jednorodzinnego z zamiarem jego przyszłej sprzedaży. Jest Pan wspólnikiem w spółce z o.o., której użyczył Pan tę Nieruchomość w celu uzyskania przez spółkę pozwolenia na budowę domu jednorodzinnego. Taka decyzja została dla spółki wydana i w 2022 r. spółka rozpoczęła na Nieruchomości budowę domu jednorodzinnego. Zamierza Pan wraz ze współwłaścicielem Nieruchomości sprzedać tę Nieruchomość tej spółce z o.o. Pana wątpliwości dotyczą tego, czy sprzedaż udziału w Nieruchomości gruntowej składającej się z działek (...) i (...) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a Pan z tego tytułu będzie działał jako podatnik podatku VAT. Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny”, to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych. Nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. W związku z powyższym należy wskazać, że w przypadku sprzedaży nieruchomości elementami przesądzającymi o uznaniu transakcji za prowadzenie działalności gospodarczej jest całokształt działań, jakie Wnioskodawca podejmował w odniesieniu do tejże nieruchomości przez cały okres jej posiadania, w tym cel jakiemu służyło jej nabycie. Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że wynikająca z opisanych wyżej Pana działań koncepcja wykorzystania zakupionej w 2020 r. Nieruchomości dowodzi, że zostały przez Pana podjęte czynności, które świadczą o tym, że przyszła sprzedaż Nieruchomości nie może stanowić jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności i zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Podejmując świadomie czynności takie jak wymienione w opisie sprawy, tj. przede wszystkim zakup gruntu w celu wybudowania  na nim budynku przeznaczonego do dalszej sprzedaży, użyczenie Nieruchomości spółce w celu uzyskania przez nią pozwolenia na budowę i przygotowania Nieruchomości pod przyszłą inwestycję, rozpoczęcie budowy budynku mieszkalnego i zamiar sprzedaży budynku wraz z gruntem tej spółce, zaangażował Pan własne środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, tj. wykazał Pan aktywność w przedmiocie zbycia przedmiotowej Nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Celem tych działań było/jest uatrakcyjnienie przedmiotu sprzedaży w postaci działek i osiągnięcie korzyści finansowej. Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że podjęte przez Pana ww. działania, a przede wszystkim zakup Nieruchomości z jednoczesnym zamiarem jej zabudowania budynkiem przeznaczonym do sprzedaży wskazują, że sprzedaż udziału w Nieruchomości będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy. W niniejszej sprawie występują więc przesłanki pozwalające uznać Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność handlową, a zatem i gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Należy zatem stwierdzić, że dostawa udziału w działkach (...) i (...) stanowiących współwłasność zostanie dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.”

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 marca 2019 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.85.2019.1.AM: „Tym samym, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni podejmując czynności takie jak: występowanie o warunki zabudowy, badanie gruntu georadarem, aby dokonać oceny potencjalnej zabudowy i lokalizacji przyszłych inwestycji na gruncie, angażuje środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10. Można zatem stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W konsekwencji nie można uznać, że podejmowane działania odnośnie gruntu przeznaczonego do sprzedaży należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, zważywszy na fakt, że działka ta nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię do celów prywatnych.”

Z powyższych wyroków i interpretacji wynika, iż każdorazowo należy osobno oceniać sprzedaż i okoliczności jej towarzyszące, które dla wystąpienia podatku VAT muszą wskazywać na działalność profesjonalną, same pojedyncze czynności nie mogą powodować kwalifikacji sprzedaży nieruchomości jako działalność gospodarczą. Dopiero ogół działań, na które wskazują okoliczności, podjętych w sposób zorganizowany i zaplanowany proces przybierający profesjonalną formę i wykraczający poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym daje podstawy do uznania sprzedaży nieruchomości jako działalność gospodarczą i w konsekwencji opodatkowanie jej podatkiem VAT.

Co więcej, z powyższych wyroków i interpretacji wynika, iż aby sprzedaż nieruchomości była uznana za działalność gospodarczą musi polegać na zestawie czynności takim jak przykładowo:

1.W stosunkowo krótkim czasie nabywa się nieruchomość, dokonuje działań podnoszących jej wartość, przykładowo można wymienić przekształcenie działki na cele budowlane, wystąpienie o warunki zabudowy, podzielenie nieruchomości na mniejsze działki, uzbrojenie działek, wyznaczenie drogo dojazdowej, jej utwardzenie. Następnie prowadzi się szeroko zakrojoną akcję marketingową w celu sprzedaży nieruchomości z jak największym zyskiem.

2.Wystąpienie o podział gruntu, przeprowadzenie podziału na własny koszt, wystąpienie i wydanie decyzji o warunkach zabudowy, wykonanie zjazdu z drogi powiatowej, współpraca z dwoma biurami nieruchomości.

3.Podział nieruchomości z inicjatywy właściciela zgodnie z określonym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, uzbrojenie w media – wodę i energie elektryczną, utwardzenie działki drogowej.

4.Nabycie ternu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, prowadzenie działalności w zakresie usług deweloperskich lub podobnych.

5.Nabycie gruntu, zawnioskowanie o zmiany w miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, uzyskiwanie opłat obszarowych od ARiMR, rozliczanie dochodu z tytułu dzierżawy gruntu, zawarcie umowy pełnomocnictwa sprzedaży gruntu, niewykluczenie podziału nieruchomości, zawieranie umów przedwstępnych.

6.Nabycie gruntu rolnego, podział nieruchomości i uzyskanie warunków zabudowy, zawarcie umowy pośrednictwa sprzedaży nieruchomości, zawarcie umów przedwstępnych zgodnie z którymi właściciel nieruchomości zobowiązuje się do wybudowania sieci wodociągowej, co zostało wykonane, utwardzenie drogi wewnętrznej.

Zatem wnioskując a contrario w ocenie Wnioskodawcy sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie stanowiła czynności kwalifikujących ich jako działalności gospodarczej, ponieważ Wnioskodawca nie wykonał żadnego z zestawu czynności przedstawionych w wyrokach i interpretacjach czy zestawu podobnych czynności/kombinacji czynności z różnych zestawów, a jak wskazał NSA w wyroku z 6 lipca 2018 r., sygn. akt I FSK 1986/16, koniecznym by sprzedaż nieruchomości uznać za działalność gospodarcza jest wykonanie ciągu czynności służących sprzedaży, a nie fakt zaistnienia pojedynczej okoliczności.

W ocenie Wnioskodawcy, w jego sytuacji nie wystąpił żaden ciąg czynności wskazujący na działanie w sposób zorganizowany i mający charakter profesjonalny.

Brak podjętych działań w stosunku do przedmiotowych działek powoduje, że w ocenie Wnioskodawcy nie podejmuje on czynności związanych z profesjonalnym i zorganizowanym obrotem gospodarczym. Po sprzedaży pierwszej działki Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych działań w stosunku do pozostałych działek.

Końcowo należy zatem wskazać, że skoro przedmiotowe działki nigdy nie były wykorzystywane w żadnej działalności gospodarczej i nie podejmowano żadnych czynności inwestycyjnych przekraczających zwykły zarząd majątkiem, jak również długi ponad 20 letni okres od nabycia przedmiotowych działek – to w ocenie Wnioskodawcy w zakresie dokonanej sprzedaży nie działa ona jako podatnik VAT prowadzący działalność gospodarczą, bowiem nie podejmował i nie podejmuje aktywności przekraczających zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Podsumowując w ocenie Wnioskodawcy: (1) planowana sprzedaż nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, czego skutkiem będzie brak opodatkowania przedmiotowych czynności podatkiem VAT.

Wobec powyższego Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska wobec zdarzenia przyszłego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z dnia 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Ponadto, ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.

Jeżeli zatem, przedmiotem dostawy jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W związku z powyższym nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Ponadto, Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie, nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W analizowanej sprawie Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy sprzedaży niezbudowanych działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 i 15 będzie podlegała opodatkowaniu podatnikiem podatku od towarów i usług.

W kwestii opodatkowania sprzedaży przedmiotowych działek istotne jest czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy w celu dokonania sprzedaży tych nieruchomości podjął Pan lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkowałoby koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Jak już wyżej wskazano, istotnym dla określenia, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga zatem oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Należy więc ustalić, czy w odniesieniu do czynności sprzedaży opisanych we wniosku działek będzie Pan spełniać przesłanki do uznania Pana za podatnika podatku od towarów i usług, tj. czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, w celu dokonania opisanej sprzedaży podjął Pan lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkować będzie koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że skala Pana zaangażowania w odniesieniu do sprzedaży wskazanych działek, nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W analizowanej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie sprzedaży przedmiotowych działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem taki ciąg zdarzeń, który jednoznacznie przesądziłby, że sprzedaż przez Pana opisanych działek niezabudowanych wypełni przesłanki działalności gospodarczej.

Wskazał Pan, że 3 marca 2003 r. nabył niezabudowane działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, zaś 19 grudnia 2003 r. działki nr 9, 10 ,11, 12, 13, 14, 15 . Nabycia tego dokonał Pan z żoną do majątku prywatnego. Zakup nie był objęty podatkiem VAT.

Ponadto wskazał Pan, że przedmowie działki nie były przedmiotem najmu/dzierżawy. Nie podejmował i nie podejmuje Pan żadnych działań zmierzających do podniesienie wartości nieruchomości. Od momentu zakupu na działkach nie były wykonywane czynności świadczące o prowadzonej działalności gospodarczej czy handlowej, tj. w szczególności działki nie zostały ogrodzone oraz nie były przedmiotem dalszego podziału. Nie występował Pan o miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jak również nie były prowadzone działania marketingowe, prace w zakresie uzbrojenia Terenu, utwardzenia drogi, zakładania ogrodzenia itp. Nie udzieli i nie zmierza Pan udzielić nabywcom działek pełnomocnictwa lub jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w Pana imieniu. Jedyne działania, jakie Pan podjął dotyczyły dostosowana 3 działek z zakupionego Terenu do MPZP polegającego na przedłużeniu drogi wewnętrznej stanowiącej działkę nr 8 kosztem działek 7 oraz 10 oraz powiększenia działki 11 kosztem działki 8 stanowiącą drogę wewnętrzną.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że w tym konkretnym przypadku nie podejmował i nie zamierza podjąć Pan aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podjęte przez Pana należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zakres podjętych czynności w odniesieniu do sprzedaży wskazanych we wniosku działek w żadnym wypadku nie pozwala na uznanie, że Pana działalność będzie miała charakter profesjonalny.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że planowana przez Pana sprzedaż wskazanych działek, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Pana za podatnika tego podatku.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, dokonując omawianej transakcji, będzie Pan korzystać z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, co nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Pana cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży niezabudowanych działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 i 15, a opisaną dostawę cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Pana stanowisko, zgodnie z którym sprzedaż wskazanych działek nie będzie stanowiła dla Pana działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 w powiązaniu z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, Pan nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a w konsekwencji nie będzie opodatkowana podatkiem VAT, uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Pana, a nie wywiera skutku prawnego dla Pana małżonki.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).