Interpretacja indywidualna z dnia 14 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3.4012.160.2024.2.MC
Temat interpretacji
Podatek od towarów i usług w zakresie prawidłowego udokumentowania przy umowie dzierżawy gruntu fakturą VAT tylko przez jednego ze współmałżonków.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
4 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia kto, przy umowie dzierżawy Nieruchomości – opisanej we wniosku – jest/będzie podatnikiem podatku VAT.
Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 kwietnia 2024 r. (wpływ 11 kwietnia 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Jest Pan wspólnie z żoną współwłaścicielem nieruchomości gruntowej (dalej: Nieruchomość). Nieruchomość jest we współwłasności małżeńskiej.
Prowadzi Pan działalność rolniczą i z tego tytułu jest Pan zarejestrowany do VAT.
Ponadto jest Pan wspólnikiem w spółce cywilnej.
W ubiegłym roku podpisał Pan wraz z żoną umowę na dzierżawę tej nieruchomości. Umowa została podpisana zarówno przez Pana jak i Pana żonę. Jednakże żona w żaden sposób nie angażuje się w wykonywanie tej umowy. To Pan negocjował podpisanie tej umowy, jest Pan w kontakcie z dzierżawcą, przyjmuje pieniądze za dzierżawę. Żona, poza formalnym podpisaniem umowy z dzierżawcą, nie wykonała żadnych innych czynności związanych z realizacją tej umowy.
Posiada Pan wraz z żoną jeszcze inną nieruchomość, która również jest przedmiotem dzierżawy. W przypadku tamtej nieruchomości również stronami umowy byli Państwo obydwoje, jednakże w tamtym wypadku żona w większy sposób angażowała się w tamtą umowę, dlatego w przypadku tamtej umowy każdy z Państwa wystawia odpowiedni dokument (Pan – fakturę VAT; żona – rachunek) za należny czynsz. Zapytanie nie dotyczy tej umowy, tylko powyższe zostało wskazane w celu pełnego przedstawienia stanu faktycznego.
Pytanie dotyczy zarówno zaistniałego stanu faktycznego (pierwsze faktury już zostały wystawione), jak również zdarzenia przyszłego.
W uzupełnieniu do wniosku udzielił Pan odpowiedzi na zadane przez Organ pytania:
1.W jaki sposób nabył Pan wraz z żoną nieruchomość gruntową będącą przedmiotem wniosku?
Odp. Część działek, które są dzierżawione została kupiona przez Pana i przez Pana żonę, a część działek otrzymał Pan, wraz z żoną, w darowiźnie od brata.
2.Czy i komu (Panu czy Pana żonie) przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem gruntu objętego zakresem wniosku? Jeżeli nie, to należy wskazać przyczyny.
Odp. VAT nie był odliczany, gdyż transakcja nabycia od Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Sławoszewku była zwolniona z VAT, na drugą transakcję sprzedaży oraz darowizny nie otrzymali Państwo faktur.
3.Czy z zapisów umowy dzierżawy w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości wynika, że dzierżawiony grunt jest przeznaczony wyłącznie na cele rolnicze? Jeżeli grunt nie jest dzierżawiony na cele rolnicze, to należy wskazać na jakie?
Odp. Grunt nie jest dzierżawiony na cele rolnicze. Grunt jest dzierżawiony na cele elektrowni fotowoltaicznej.
4.Jeśli czynsz z tytułu dzierżawy jest dokumentowany fakturami VAT/rachunkami, to czy są one wystawione przez Pana oraz Pana żonę, czy tylko przez jedno z Państwa? Jeżeli przez jedno z Państwa, to przez kogo i dlaczego?
Odp. Faktury wystawiane są tylko przez Pana, gdyż wydawało się Panu, że jest podatnikiem podatku VAT z tego tytułu (żona nie działa aktywnie w ramach tej umowy).
5.W przypadku wystąpienia podatku należnego z tytułu dzierżawy, prosimy wskazać, kto dokonuje rozliczenia podatku należnego z tytułu dzierżawy przedmiotowego gruntu?
Odp. Pan dokonuje rozliczenia podatku należnego z tytułu tej umowy dzierżawy.
6.Jeżeli rozliczeń z tytułu dzierżawy dokonuje wyłącznie jeden z małżonków, to prosimy wskazać z jakich powodów i na jakiej podstawie prawnej podatek należny z tytułu dzierżawy faktycznie rozlicza tylko Pan lub tylko Pana małżonka?
Odp. Pan dokonuje rozliczenia podatku należnego z tytułu tej umowy, gdyż wydawało się Panu, że to Pan jest podatnikiem podatku VAT z tego tytułu (żona nie działa aktywnie w ramach tej umowy).
7.W przypadku, gdy podatek należny z tytułu dzierżawy gruntu będącego przedmiotem wniosku nie jest rozliczany, prosimy również wskazać z jakiego powodu.
Odp. Podatek VAT jest rozliczany.
8.Czy dzierżawiona nieruchomość gruntowa wchodzi w skład działalności rolniczej, z tytułu której Pan jako reprezentant jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny?
Odp. Tak.
Końcowo wskazał Pan, iż zapytanie dotyczy wątpliwości kto powinien z tytułu tej umowy wystawiać faktury VAT, dlatego na pytanie 4-6 wezwania odpowiedział Pan zgodnie ze stanem faktycznym, natomiast jest to Pana podstawowa wątpliwość, której dotyczy wniosek.
Pytanie
Kto, w przypadku Nieruchomości, jest podatnikiem podatku VAT?
Pana stanowisko w sprawie
Pana zdaniem, w przypadku przedmiotowej Nieruchomości, Pan jest podatnikiem podatku VAT.
Uzasadnienie
Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Analiza przytoczonych przepisów wskazuje, iż nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług w rozumieniu ww. przepisu Ustawy VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.
W myśl art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks Cywilny przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.
Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.
Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że dzierżawa jako usługa, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy dzierżawy mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy dzierżawa będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT. Przytaczając natomiast przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy stwierdzić należy, iż stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).
Dokonując analizy przytoczonych wyżej regulacji prawnych podkreślić należy, że na gruncie przepisów ustawy VAT istotnym jest, czy dany podmiot spełnia definicję podatnika w rozumieniu powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tegoż przepisu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.
Powyższe stwarza dla małżonków szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy VAT nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom VAT. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.
Pana żona nie podejmowała i nie będzie podejmowała żadnych czynności związanych z dzierżawą nieruchomości, poza samym podpisaniem umowy. Wszystkie czynności dotyczące tej umowy dzierżawy wykonywał i będę Pan wykonywał samodzielnie.
W związku z tym, że Pana żona nie wykonywała żadnych czynności związanych z tą umową (poza podpisaniem samej umowy dzierżawy, co jest de facto czynnością formalną) uważa Pan, iż to Pan będzie podatnikiem podatku VAT w związku z zawartą umową dzierżawy.
Tak więc w zaistniałej sytuacji, skoro czynności związane z zawarciem i wykonaniem umowy dzierżawy nieruchomości (poza samym formalnym podpisaniem umowy również przez Pana żonę) zostały wykonane przez Pana, podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT z tytułu zawartej umowy dzierżawy jest Pan i to Pan w całości ma dokumentować i wykazywać obrót, uzyskany z tytułu umowy dzierżawy.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) – zwanej dalej „ustawą”:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.
Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.) zwany dalej Kodeksem cywilnym.
Na mocy art. 195 Kodeksu cywilnego:
Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).
W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.
Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:
Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
Jak stanowi art. 198 Kodeksu cywilnego:
Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.
Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.
Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).
Stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).
W świetle art. 35 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:
W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.
W myśl art. 36 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:
Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.
Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:
Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.
Z uwagi na powyższe regulacje prawne np. w akcie notarialnym dokumentującym nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.
Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:
Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.
W tym miejscu wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.
W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.
Przepis art. 2 pkt 15 ustawy stanowi, że:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o działalności rolniczej rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.
Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy) uznać należy, iż działalność rolnicza (art. 2 pkt 15 ustawy) mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.
W myśl art. 15 ust. 4 ustawy:
W przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.
Natomiast zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 5 ustawy:
Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach.
Zgodnie z dyspozycją art. 2 pkt 16 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o gospodarstwie rolnym – rozumie się przez to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.
I tak, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 333 ze zm.):
Za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.
Na podstawie art. 5 ustawy z 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 423):
1. Za gospodarstwo rodzinne uważa się gospodarstwo rolne:
1) prowadzone przez rolnika indywidualnego oraz
2) w którym łączna powierzchnia użytków rolnych jest nie większa niż 300 ha.
2. Przy ustalaniu powierzchni użytków rolnych, o której mowa w ust. 1 pkt 2, będących przedmiotem współwłasności uwzględnia się powierzchnię nieruchomości rolnych odpowiadających udziałowi we współwłasności takich nieruchomości, a w przypadku współwłasności łącznej uwzględnia się łączną powierzchnię nieruchomości rolnych stanowiących przedmiot współwłasności.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do ustalania powierzchni użytków rolnych będących przedmiotem współposiadania samoistnego oraz współposiadania na podstawie użytkowania wieczystego lub na podstawie umowy dzierżawy.
W myśl art. 96 ust. 1 ustawy:
Podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.
Z brzmienia art. 96 ust. 2 ustawy wynika, iż:
W przypadku osób fizycznych, o których mowa w art. 15 ust. 4 i 5, zgłoszenie rejestracyjne może być dokonane wyłącznie przez jedną z osób, na które będą wystawiane faktury przy zakupie towarów i usług i które będą wystawiały faktury przy sprzedaży produktów rolnych.
Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług zawiera pewne szczególne rozwiązania dotyczące podatników, którzy prowadzą wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie oraz podatników, którzy prowadzą wyłącznie działalność rolniczą w innych ramach niż gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie.
Wówczas bowiem za podatnika jest uważana osoba, która składa zgłoszenie rejestracyjne.
Przyjęta zasada ma uprościć rozliczenia podatkowe – gdyż wymienione gospodarstwa to w istocie działalności, w przypadku których częstokroć nie można wyodrębnić osoby prowadzącej gospodarstwo. W takim przypadku, podatnikiem jest ta osoba fizyczna, która – jak gdyby w imieniu gospodarstwa – zarejestruje się jako podatnik.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzają jednocześnie zasadę, że do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego uprawniona jest tylko i wyłącznie jedna osoba fizyczna spośród tych, które prowadzą wspólne gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie. Dokonanie zgłoszenia rejestracyjnego ma takie znaczenie, że faktury dotyczące tego gospodarstwa (przy nabyciu towarów i usług) będą wystawiane na tę właśnie osobę, która dokonała zgłoszenia rejestracyjnego. Jednocześnie ta sama osoba występować będzie w roli zbywcy (dostawcy) przy sprzedaży (dostawie) produktów rolnych i w związku ze świadczeniem usług rolniczych.
W rozpatrywanej sprawie – jak wskazano we wniosku – przedmiotowa działka jest przedmiotem umowy dzierżawy.
Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny:
Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.
Umowa dzierżawy jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego/wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy/dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.
Zatem, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, umowa dzierżawy wypełnia definicję świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż w wyniku zawartej umowy powstaje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym.
Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy przy czynnościach związanych z umową dzierżawy nieruchomości opisaną we wniosku, wyłącznie Pan będzie posiadał status podatnika czynnego w ramach podatku od towarów i usług.
Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że dla wszystkich czynności wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jak wyżej wskazano, reprezentantem może być tylko jedna z osób prowadzących wspólnie gospodarstwo, zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.
W opisie sprawy wskazał Pan, że przedmiotowa Nieruchomość jest we współwłasności małżeńskiej. Prowadzi Pan działalność rolniczą i z tego tytułu jest Pan zarejestrowany do VAT. W ubiegłym roku podpisał Pan wraz z żoną umowę na dzierżawę tej nieruchomości. Umowa została podpisana zarówno przez Pana jak i Pana żonę. Jednakże żona w żaden sposób nie angażuje się w wykonywanie tej umowy. To Pan negocjował podpisanie tej umowy, jest Pan w kontakcie z dzierżawcą, przyjmuje pieniądze za dzierżawę. Żona, poza formalnym podpisaniem umowy z dzierżawcą, nie wykonała żadnych innych czynności związanych z realizacją tej umowy. Grunt nie jest dzierżawiony na cele rolnicze. Grunt jest dzierżawiony na cele elektrowni fotowoltaicznej. Faktury wystawiane są tylko przez Pana, gdyż wydawało się Panu, że jest podatnikiem podatku VAT z tego tytułu (żona nie działa aktywnie w ramach tej umowy). To Pan dokonuje rozliczenia podatku należnego z tytułu tej umowy dzierżawy. Dzierżawiona nieruchomość gruntowa wchodzi w skład działalności rolniczej, z tytułu której Pan jako reprezentant jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
Zatem, jak wyżej wskazano i wynika z przepisów, reprezentantem może być tylko jedna z osób prowadzących wspólnie gospodarstwo, zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, którą w przedmiotowej sprawie jest Pan.
W związku z tym, podatnikiem podatku VAT jest/będzie jedynie Pan zgodnie z art. 15 ust. 4 w związku z art. 96 ust. 2 ustawy. Jak bowiem wynika z opisu sprawy jest Pan osobą, która będzie „reprezentować” gospodarstwo – działalność rolniczą – która wystawia/będzie wystawiać faktury oraz dokonuje/będzie dokonywać rozliczenia podatku VAT należnego.
W konsekwencji to wyłącznie Pan posiada/będzie posiadał status podatnika czynnego w ramach podatku od towarów i usług w przedmiocie wykonywanych przez siebie działań – opisanych we wniosku – jako osoba, która występuje w roli „reprezentanta” i wystawia/będzie wystawiać faktury oraz dokonuje/będzie dokonywać rozliczenia podatku VAT należnego.
Zatem, Pana stanowisko uznałem za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
·Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
·Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).