Brak podlegania opodatkowaniu sprzedaży pojazdu uprzednio wykupionego z leasingu na cele osobiste. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 2 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.148.2024.1.MMA

Temat interpretacji

Brak podlegania opodatkowaniu sprzedaży pojazdu uprzednio wykupionego z leasingu na cele osobiste.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 marca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 27 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku podlegania opodatkowaniu sprzedaży pojazdu uprzednio wykupionego z leasingu na cele osobiste. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani osobą fizyczną prowadzącą od 1 sierpnia 2015 r. działalność gospodarczą w ramach której w głównej mierze świadczy Pani usługi związane z transportem drogowym towarów. Jest Pani polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W roku 2023 rozlicza się Pani w zakresie swoich dochodów na podstawie podatku liniowego.

Poza usługami związanymi z transportem drogowym towarów zajmuje się Pani również innymi, wymienionymi niżej rodzajami działalności sklasyfikowanymi pod następującymi kodami PKD:

08.12.Z - Wydobywanie żwiru i piasku; wydobywanie gliny i kaolinu;
42.11.Z - Roboty związane z budową dróg i autostrad;
46.90.Z - Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana;
47.11.Z - Sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych;
47.24.Z - Sprzedaż detaliczna pieczywa, ciast, wyrobów ciastkarskich i cukierniczych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach;
47.29.Z - Sprzedaż detaliczna pozostałej żywności prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach;
96.09.Z - Pozostała działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, podpisała Pani 8 czerwca 2020 r. umowę leasingu operacyjnego w zakresie użytkowania w ramach rzeczonej umowy samochodu osobowego marki (…). Umowa leasingu zawarta została na okres 36 miesięcy.

Opłacała Pani comiesięczne raty leasingowe związane z użytkowaniem samochodu. Jednocześnie faktury przekazywane były do biura rachunkowego odpowiedzialnego za prowadzenie Pani ksiąg rachunkowych. Następnie na podstawie przekazanych faktur, odpowiednie ich wartości ujmowanie były w kosztach uzyskania przychodu. Ponadto od wskazanych faktur odliczany był podatek VAT a dana faktura ujmowana była w rejestrach zakupu.

Zakończenie umowy leasingu nastąpiło w czerwcu roku 2023 kiedy to otrzymała Pani fakturę VAT wykupu samochodu z leasingu. Kwota wykupu wyniosła 368,25 zł netto i została opłacona w całości. Pani zamiarem było nabycie auta do majątku prywatnego. Nie miała Pani bowiem planów ani zamiarów, aby auto wykorzystywane było do celów działalności gospodarczej, a tym samym służyło do czynności opodatkowanych. Miała Pani natomiast w planach aby w perspektywie najbliższych miesięcy po wykupie auta dokonać jego sprzedaży.

Oferta w zakresie sprzedaży auta została Pani przedstawiona w listopadzie 2023 r. Podmiotem zainteresowanym nabyciem auta był dotychczasowy Leasingodawca z którym miała Pani do czerwca 2023 podpisaną umowę leasingu. Do transakcji sprzedaży doszło 8 listopada 2023 r. Na moment dokonywania transakcji występowała Pani w charakterze osoby prywatnej zbywającej swój majątek osobisty dlatego też dokumentem poświadczającym sprzedaż była umowa sprzedaży w rozumieniu Kodeksu Cywilnego. Cena sprzedaży wyniosła 46.000 zł. Do wskazanej umowy nie została wystawiona faktura. Nie został tym samym naliczony i odprowadzony podatek VAT należny.

W lutym 2024 r. przeglądając rejestry zakupu z zakończonego 2023 roku zauważyła Pani, że w rejestrze zakupu za czerwiec 2023 r. znajduje się faktura dotycząca wykupu auta z leasingu. Faktura została dostarczona omyłkowo do biura rachunkowego wraz z kompletem pozostałych dokumentów księgowych za wskazany okres rozliczeniowy.

Z uwagi na brak dostatecznej komunikacji na linii Pani - biuro rachunkowe faktura trafiła do rejestru zakupu a tym samym doszło do odliczenia podatku ze wskazanej faktury. Faktura omyłkowo ujęta została również w kosztach uzyskania przychodów - z uwagi jednak na jej niską wartość nie została trafiła do ewidencji środków trwałych.

Po wykryciu błędu poprzez biuro rachunkowe dokonała Pani korekty deklaracji VAT za okres czerwiec 2023 r. poprzez usunięcie po stronie rejestru zakupu faktury za wykup wskazanego pojazdu.

Podkreślenia wymaga fakt, iż pomimo omyłkowego przekazania wskazanej faktury do biura rachunkowego, zgodnie z pierwotnym zamiarem i wolą, nie użytkowała Pani samochodu będącego przedmiotem zakupu do celów prowadzonej działalności gospodarczej a tym samym nie wykorzystywała Pani samochodu do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Samochód używany był jedynie dla Pani celów prywatnych, bez związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie dokumentowała Pani fakturami żadnych wydatków związanych z samochodem, a w szczególności: wydatków na zakup paliwa, części eksploatacyjnych, napraw. W rejestrach Pani zakupu, od momentu zakupu samochodu do jego sprzedaży, nie znalazły się żadne faktury, które dokumentowały wydatki związane z wykorzystywaniem auta do celów firmowych.

Auto nie posłużyło Pani de facto jako środek trwały wykorzystywany dla celów działalności gospodarczej. Podobnie nie miała Pani zamiaru traktować samochodu jako towaru do dalszej odsprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Świadczy o tym chociażby fakt, że w zapisach podatkowej księgi przychodów i rozchodów faktura (w wyniku błędnego przekazania) została ujęta w kolumnie „Pozostałe wydatki a nie Zakup Towarów i Materiałów”. Ponadto nie ma Pani w planach dokonywać cyklicznych zakupów i sprzedaży samochodów dla celów zarobkowych poza zwyczajowym zakupem i sprzedażą. Nie jest to też obszarem Pani działalności gospodarczej. Nie działa Pani w charakterze przedsiębiorcy trudniącego się handlem samochodami. Po dokonaniu zakupu faktycznie więc samochód trafił do Pani majątku osobistego.

Pytanie

Czy miała Pani prawo do sprzedaży samochodu, o którym mowa we wniosku bez obowiązku naliczania podatku VAT należnego z uwagi na fakt, że samochód nie służył Pani do czynności opodatkowanych?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, sprzedaż wskazanego samochodu nie musiała być udokumentowana fakturą VAT i tym samym nie musiała Pani naliczać podatku od towarów i usług, a zatem mogła dokonać sprzedaży na podstawie umowy sprzedaży, bez naliczania podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.). opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...), przy czym dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, który stanowi, że przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika z art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy w stosunku do tej konkretnej czynności.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne do określenia, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zasadne zatem jest wyłączenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych ustaleń należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając towar (np. samochód) działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu ruchomościami (np. samochodami), która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży samochodu, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług handlu samochodami. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa stoi Pani na stanowisku, że sprzedaż pojazdu, pomimo odliczenia podatku naliczonego od jego zakupu na podstawie faktury VAT, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W Pani ocenie, w związku ze sprzedażą pojazdu nie będzie działać w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a sprzedaż nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ww. ustawy, lecz w ramach zarządu majątkiem osobistym.

Fakt, iż pojazd został nabyty na fakturę w której posłużyła się Pani swoimi danymi firmowymi, w tym NIP-em nie zmienia powyższej konstatacji. Nie zmienia tego również fakt ujęcia faktury zakupu w rejestrze VAT, który to następnie rejestr został skorygowany poprzez usunięcie wskazanego dokumentu.

Zgodnie bowiem z art. 86. ust. 1, ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W Pani przypadku takie przesłanki nie zaistniały, bowiem nie wykorzystała Pani w żadnym zakresie samochodu do wykonywania czynności opodatkowanych. Korekta pliku JPK i usunięcie faktury z rejestru zakupu było zachowaniem słusznym bowiem stan faktyczny wskazuje, że prawo od odliczenia nie przysługiwało Pani z uwagi na brak jakiegokolwiek związku zakupu tego samochodu z czynnościami opodatkowanymi. Związek z czynnościami opodatkowanymi jest z kolei warunkiem niezbędnym w świetle przytoczonego przepisu z artykułu 86 ustawy o VAT, aby podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą tych towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy.

Z kolei z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów, co do zasady, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynność ta jest wykonywana odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy.

Według art. 7 ust. 2 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2) wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Podkreślić jednak należy, że dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy jest dokonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy,

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy,

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy:

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 709¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1610 ze zm.), zwanej dalej „Kodeks cywilny”:

Przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Natomiast w myśl art. 709¹⁶ Kodeksu cywilnego:

Jeżeli finansujący zobowiązał się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność rzeczy po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu, korzystający może żądać przeniesienia własności rzeczy w terminie miesiąca od upływu tego czasu, chyba że strony uzgodniły inny termin.

Wobec powyższego, umowa leasingu – co do zasady – sprowadza się do używania rzeczy i pobierania pożytków, nie rodzi natomiast powstania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług, leasing jest usługą zdefiniowaną w art. 8 ust. 1 ustawy. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu – jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu pojazdu będącego przedmiotem umowy leasingu jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi.

Zatem należy przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością – dostawą towaru – niezwiązaną z samą umową leasingu.

W związku z powyższym, w sytuacji nieodpłatnego przekazania samochodu na cele osobiste koniecznym jest dokonanie analizy, czy – w świetle art. 7 ust. 2 ustawy – zostały spełnione warunki do uznania przedmiotowej czynności za nieodpłatną dostawę towarów zrównaną z odpłatną dostawą, o której mowa w powołanym przepisie.

Z powołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że ustawodawca zrównuje czynności dokonane bez wynagrodzenia z czynnościami odpłatnymi, przy spełnieniu warunków wymienionych w tym przepisie. W ten sposób wszelkie nieodpłatne przekazanie przez podatnika należących do jego przedsiębiorstwa towarów, wchodzi w zakres objęty pojęciem „odpłatnej dostawy towarów”, o ile podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że:

Jest Pani osobą fizyczną prowadzącą od 1 sierpnia 2015 r. działalność gospodarczą w ramach której w głównej mierze świadczy usługi związane z transportem drogowym towarów.
Jest Pani czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, podpisała Pani 8 czerwca 2020 r. umowę leasingu operacyjnego w zakresie użytkowania w ramach rzeczonej umowy samochodu osobowego. Umowa leasingu zawarta została na okres 36 miesięcy.
Opłacała Pani comiesięczne raty leasingowe związane z użytkowaniem samochodu. Jednocześnie faktury przekazywane były do biura rachunkowego odpowiedzialnego za prowadzenie Pani ksiąg rachunkowych. Następnie na podstawie przekazanych faktur, odpowiednie ich wartości ujmowanie były w kosztach uzyskania przychodu. Ponadto od wskazanych faktur odliczany był podatek VAT a dana faktura ujmowana była w rejestrach zakupu.
Zakończenie umowy leasingu nastąpiło w czerwcu 2023 roku kiedy to otrzymała Pani fakturę VAT wykupu samochodu z leasingu. Kwota wykupu wyniosła 368,25 zł netto i została opłacona w całości.
Oferta w zakresie sprzedaży auta została Pani przedstawiona w listopadzie 2023 r. Podmiotem zainteresowanym nabyciem auta był dotychczasowy Leasingodawca. Cena sprzedaży wyniosła 46.000 zł. Do wskazanej umowy nie została wystawiona faktura VAT. Nie został tym samym naliczony i odprowadzony podatek VAT należny.
W lutym 2024 r. przeglądając rejestry zakupu z zakończonego 2023 roku zauważyła Pani, że w rejestrze zakupu za czerwiec 2023 r. znajduje się faktura dotycząca wykupu auta z leasingu. Faktura została dostarczona omyłkowo do biura rachunkowego wraz z kompletem pozostałych dokumentów księgowych za wskazany okres rozliczeniowy.
Z uwagi na brak dostatecznej komunikacji na linii Pani - biuro rachunkowe faktura trafiła do rejestru zakupu a tym samym doszło do odliczenia podatku ze wskazanej faktury. Faktura omyłkowo ujęta została również w kosztach uzyskania przychodów - z uwagi jednak na jej niską wartość nie trafiła do ewidencji środków trwałych.
Po wykryciu błędu poprzez biuro rachunkowe dokonała Pani korekty deklaracji VAT za okres czerwiec 2023 r. poprzez usunięcie po stronie rejestru zakupu faktury za wykup wskazanego pojazdu.
Nie użytkowała Pani samochodu będącego przedmiotem zakupu do celów prowadzonej działalności gospodarczej a tym samym nie wykorzystywała Pani samochodu do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Samochód używany był jedynie dla Pani celów prywatnych, bez związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą.
W rejestrach zakupu, od momentu zakupu samochodu do jego sprzedaży, nie znalazły się żadne faktury, które dokumentowały wydatki związane z wykorzystywaniem auta do celów firmowych.
Auto nie posłużyło Pani de facto jako środek trwały wykorzystywany dla celów działalności gospodarczej.
Nie miała Pani zamiaru traktować samochodu jako towaru do dalszej odsprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Świadczy o tym chociażby fakt, że w zapisach podatkowej księgi przychodów i rozchodów faktura (w wyniku błędnego przekazania) została ujęta w kolumnie „Pozostałe wydatki a nie Zakup Towarów i Materiałów”.
Nie ma Pani w planach dokonywać cyklicznych zakupów i sprzedaży samochodów dla celów zarobkowych poza zwyczajowym zakupem i sprzedażą. Nie jest to też obszarem Pani działalności gospodarczej.
Nie działa Pani w charakterze przedsiębiorcy trudniącego się handlem samochodami. Po dokonaniu zakupu faktycznie więc samochód trafił do Pani majątku osobistego.

Pani wątpliwości dotyczą ustalenia, czy miała Pani prawo do sprzedaży samochodu, o którym mowa we wniosku bez obowiązku naliczania podatku VAT należnego z uwagi na fakt, że samochód nie służył Pani do czynności opodatkowanych.

Odpowiadając na powyżej przedstawione pytanie, w pierwszej kolejności należy odnieść się do kwestii, czy przekazanie wykupionego samochodu do Pani celów prywatnych stanowiło czynność opodatkowaną podatkiem VAT.

W tym miejscu wskazać należy, że istotnymi w analizowanej sprawie są następujące okoliczności: fakt, że samochód używany był jedynie dla Pani celów prywatnych, bez związku z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą oraz, że w rejestrach Pani zakupu, od momentu zakupu samochodu do jego sprzedaży, nie znalazły się żadne faktury, które dokumentowały wydatki związane z wykorzystywaniem auta do celów firmowych. Ponadto wskazała Pani, że faktura wykupu samochodu z uwagi na jej niską wartość nie trafiła do ewidencji środków trwałych.

Co prawda, jak wskazała Pani we wniosku nie zamierzała odliczać podatku naliczonego po wykupie samochodu. Natomiast z uwagi na brak dostatecznej komunikacji na linii Pani - biuro rachunkowe faktura trafiła do rejestru zakupu a tym samym doszło do odliczenia podatku ze wskazanej faktury. Wskazała jednak Pani, że po wykryciu błędu dokonała korekty deklaracji VAT za okres czerwiec 2023 r. poprzez usunięcie po stronie rejestru zakupu faktury za wykup wskazanego pojazdu.

A zatem mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że nabycie samochodu po zakończeniu umowy leasingu nie było związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Pani zamiarem było nabycie auta do majątku prywatnego. W zaistniałej sytuacji, należy stwierdzić, że nie przysługiwało Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego przy wykupie tego samochodu. Tym samym zasadnie dokonała Pani korekty uprzednio odliczonego podatku VAT.

W konsekwencji, przekazanie przez Panią na cele prywatne samochodu osobowego w momencie wykupu z leasingu, nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, bowiem – z uwagi na zamierzone przekazanie na cele osobiste – nie przysługiwało Pani prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tego samochodu.

W dalszej kolejności należy ustalić, czy miała Pani prawo do sprzedaży samochodu, o którym mowa we wniosku bez obowiązku naliczania podatku VAT należnego z uwagi na fakt, że samochód nie służył Pani do czynności opodatkowanych.

Zasadne zatem jest wyłączenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Jak wynika z okoliczności sprawy, oferta w zakresie sprzedaży auta została Pani przedstawiona w listopadzie 2023 r. Podmiotem zainteresowanym nabyciem auta był dotychczasowy Leasingodawca z którym miała Pani do czerwca 2023 podpisaną umowę leasingu. Do transakcji sprzedaży doszło 8 listopada 2023 r. Po wykupie, nie użytkowała Pani samochodu będącego przedmiotem zakupu do celów prowadzonej działalności gospodarczej a tym samym nie wykorzystywała Pani samochodu do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Samochód używany był jednie dla Pani celów prywatnych, bez związku z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą. W rejestrach zakupu, od momentu zakupu samochodu do jego sprzedaży, nie znalazły się żadne faktury, które dokumentowały wydatki związane z wykorzystywaniem auta do celów firmowych. Auto nie posłużyło Pani jako środek trwały wykorzystywany dla celów działalności gospodarczej. Nie miała Pani zamiaru traktować samochodu jako towaru do dalszej odsprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto nie ma Pani w planach dokonywać cyklicznych zakupów i sprzedaży samochodów dla celów zarobkowych poza zwyczajowym zakupem i sprzedażą.

Mając na uwadze przedstawione przepisy oraz okoliczności sprawy wskazane przez Panią, stwierdzić należy, że dokonując sprzedaży samochodu osobowego nie działała Pani w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a sprzedaż nie była dokonywana w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ww. ustawy, lecz w ramach zarządu majątkiem osobistym.

Powyższe wynika z faktu, że samochód został po zakończeniu umowy leasingu wykupiony przez Panią do celów prywatnych. Nie dokumentowała Pani fakturami żadnych wydatków związanych z samochodem oraz nie działa Pani w charakterze przedsiębiorcy trudniącego się handlem samochodami.

Tym samym wskazać należy, że sprzedaż przez Panią samochodu stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności. A zatem, dokonała Pani zbycia samochodu, stanowiącego Pani majątek prywatny, korzystając z przysługującego Pani prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego, zbycie samochodu nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, należy zgodzić się z Panią, że miała Pani prawo do sprzedaży samochodu, bez obowiązku naliczania podatku VAT należnego z uwagi na fakt, że samochód nie służył Pani do czynności opodatkowanych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie