Podleganie opodatkowaniu podatkiem VAT czynności wniesienia aportem do nowo powstałej spółki jawnej nieruchomości oraz samochodów oraz możliwość zasto... - Interpretacja - 0113-KDIPT1-3.4012.30.2024.2.KS

ShutterStock

Interpretacja indywidualna z dnia 25 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.30.2024.2.KS

Temat interpretacji

Podleganie opodatkowaniu podatkiem VAT czynności wniesienia aportem do nowo powstałej spółki jawnej nieruchomości oraz samochodów oraz możliwość zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dla dostawy wnoszonych aportem nieruchomości. Ustalenie podstawy opodatkowania dla aportu nieruchomości i samochodów, które mają zostać wniesione do majątku nowo powstałej spółki.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia w zakresie:

podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT czynności wniesienia aportem do nowo powstałej spółki jawnej nieruchomości oraz samochodów – jest prawidłowe;

możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dla dostawy wnoszonych aportem nieruchomości – jest prawidłowe;

ustalenia podstawy opodatkowania dla aportu nieruchomości i samochodów, które mają zostać wniesione do majątku nowo powstałej spółki – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 stycznia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 28 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT czynności wniesienia aportem do nowo powstałej spółki jawnej nieruchomości oraz samochodów;

możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dla dostawy wnoszonych aportem nieruchomości ;

ustalenia podstawy opodatkowania dla aportu nieruchomości i samochodów, które mają zostać wniesione do majątku nowo powstałej spółki,

prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury dokumentującej wniesienie aportu.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 20 marca 2024 r. (data wpływu 25 marca 2024 r.)

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem:

1)       Zainteresowany będący stroną postępowania:

2)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca”, „Zainteresowany będący stroną postępowania”) jest wspólnikiem spółki jawnej … spółka jawna (dalej: „Spółka”). Wspólnikiem Spółki jest także żona Wnioskodawcy, … (dalej: „Zainteresowana niebędąca stroną postępowania”, łącznie: „Wspólnicy”). Spółka powstała na podstawie uchwały wspólników spółki z dnia … o przekształceniu spółki cywilnej w spółkę jawną na podstawie art. 26 § 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. kodeks spółek handlowych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1467 ze zm., dalej: „k.s.h.”). Spółka ma siedzibę na terytorium RP. Wspólnikami Spółki są wyłącznie osoby fizyczne. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest sprzedaż detaliczna wyrobów … prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.73.Z). Wspólnicy nie przewidują likwidacji Spółki.

Zgodnie z poczynionymi planami wchodzące w skład majątku Spółki nieruchomości i samochody mają zostać przeniesione do majątku wspólnego (prywatnego) Wspólników, a następnie mają zostać wniesione aportem do nowej spółki.

W skład majątku Spółki wchodzą między innymi:

1. lokal użytkowy o powierzchni 28,89 m2 (zakup bez VAT, dalej: „Nieruchomość nr 1”),

2.lokal mieszkalny o powierzchni 97,74 m2 (zakup bez VAT. dalej: „Nieruchomość nr 2”),

3.lokal niemieszkalny o funkcji pensjonatowej o powierzchni 60,37 m2 (zakup z 23% VAT, dalej: „Nieruchomość nr 3”),

4.działkę zabudowaną z domem letniskowym o powierzchni 118 m2 (nieruchomość wniesiona jako wkład niepieniężny przez Wnioskodawcę, dalej: „Nieruchomość nr 4”),

5.samodzielny lokal niemieszkalny o powierzchni 597 m2 (zakup bez VAT, dalej: „Nieruchomość nr 5”).

Wszystkie ww. nieruchomości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki, a od ich wartości były dokonywane odpisy amortyzacyjne.

Wspólnicy od momentu oddania do użytkowania ww. nieruchomości nie ponosili wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej ww. nieruchomości.

W skład majątku Spółki wchodzą także:

1.samochód 1, wykupiony z leasingu na podstawie faktury VAT,

2.samochód 2, kupiony na podstawie faktury VAT,

3.samochód 3, kupiony na podstawie faktury VAT-marża.

Wszystkie ww. samochody zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki, a od ich wartości były dokonywane odpisy amortyzacyjne.

Przeniesienie nieruchomości oraz samochodów do majątku wspólnego (prywatnego) Wspólników nastąpi na podstawie uchwały wspólników o wycofaniu nieruchomości i samochodów ze Spółki. Przeniesienie ww. składników majątkowych nie przyjmie formy umowy darowizny.

Czynność przeniesienia własności ww. nieruchomości i samochodów Spółki nastąpi bez jakiejkolwiek odpłatności, tj. zostanie wykonana bez wynagrodzenia.

Po przeniesieniu nieruchomości oraz samochodów do majątku wspólnego (prywatnego) małżonków, wniosą oni niniejsze składniki majątkowe do innej spółki osobowej w formie wkładu niepieniężnego (aportu). W chwili obecnej wszystkie ww. nieruchomości wykorzystywane (użytkowane) są w Spółce dłużej niż 2 lata. Ponadto Wspólnicy nie ponosili wydatków na ich ulepszenie, przekraczających 30% ich wartości początkowej. Nieruchomości i samochody, mające być przedmiotem aportu do nowej spółki, będą przez nią wykorzystywane do działalności w całości opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Wniesienie aportu nastąpi przy zawarciu umowy nowej spółki. W ww. umowie znajdzie się zapis, że Wspólnicy wnoszą do nowej spółki wkład w formie aportu, tj. wyżej opisane nieruchomości i samochody.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazali Państwo, że Wnioskodawca, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Zainteresowana nie będąca stroną postępowania, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Wspólnicy Spółki Jawnej w wyniku wycofania składników majątku ze Spółki jawnej do majątku prywatnego nie otrzymają nieruchomości i samochodów w takim samym udziale, jaki przysługiwał im w zyskach i stratach Spółki jawnej. Ww. składniki zostaną objęte wspólnością majątkową małżeńską. Wspólnicy jako małżeństwo posiadają wspólność majątkową. Mimo iż wspólnicy posiadają prawa do udziałów w zyskach i stratach odpowiednio w 98% i 2% to w wyniku wycofania składniki majątkowe wejdą do ich wspólności majątkowej bez podziału na udziały 98/2%. Podobny stan faktyczny w zakresie wspólności majątkowej został zaprezentowany w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora KIS w dniu 29 maja 2023 roku w sprawie o sygn. 0111-KDIB2-2.4015.52.2023.3.MM.

Wspólnicy planują wycofanie nieruchomości i samochodu 1 i 2 ze Spółki jawnej w okresie do 18 miesięcy od doręczenia wnioskowanej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego.

Dokładny moment wycofania samochodu 3 nie jest obecnie znany - możliwe, że nastąpi później niż 18 miesięcy od doręczenia wnioskowanej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego.

Wnioskodawcy przewidują dwie możliwości wniesienia ww. składników do nowopowstałej spółki jawnej.

W pierwszym przypadku samochód 1 i nieruchomości zostaną wniesione w formie aportu, który to będzie ujęty w samej umowie nowopowstałej spółki jawnej - wówczas umowa ta zostanie zawarta w formie aktu notarialnego. Samochody 2 i 3 zostaną w późniejszym czasie wniesione aportem do Spółki.

W drugim wariancie jedynie samochód 1 zostanie wniesiony aportem w samej umowie nowopowstałej spółki jawnej. Nieruchomości i samochody 2 i 3 zostaną wniesione aportem już po zawiązaniu spółki jawnej odrębnymi umowami przenoszącymi ich własność. Umowy dotyczące nieruchomości zostaną zawarte w formie aktu notarialnego.

Wycofanie nieruchomości i samochodów ze spółki ma na celu zmianę ich wykorzystywania (przy czym będzie to dalej wykorzystywane na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej ale innego zakresu niż dotychczasowy - dojdzie do wyłączenia z dotychczasowego zakresu działalności związanej z działalnością…). Zamiarem Zainteresowanych jest rozpoczęcie ich wykorzystywania w przyszłości w nowej spółce jawnej, której zakres działalności będzie odmienny od działalności prowadzonej … prowadzonej zasadniczo (ale nie wyłącznie) przez … spółka jawna.

Po przeniesieniu nieruchomości i samochodów do majątku wspólnego (prywatnego) Wspólników, zostaną one następnie wniesione do innej spółki osobowej w formie wkładu niepieniężnego (aportu). W okresie pomiędzy wycofaniem składników majątkowych do majątku wspólnego (prywatnego) Wspólników będą nadal wykorzystywane na potrzeby działalności … spółka jawna, jednak nie należąc do majątku ww. spółki. Ww. składniki majątkowe nie będą wykorzystywane do zaspokajania potrzeb osobistych Wspólników ani ich osób najbliższych. W przyszłości będą wykorzystywane w nowej spółce jawnej, której zakres działalności będzie odmienny od działalności prowadzonej przez … spółka jawna. W konsekwencji nieruchomości i samochody nadal będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych, a tym samym nie nastąpi w tym przypadku zmiana ich przeznaczenia, a tylko taka sytuacja rodziłaby obowiązek dokonania korekty podatku VAT odliczonego od wydatków związanych z nabyciem Nieruchomości nr 3, samochodów 2 i 3. Należy wskazać, że wniesienie aportu do nowopowstałej spółki nastąpi niezwłocznie po wycofaniu ich z majątku Spółki.

Każdy ze Wspólników z tytułu wniesionego do nowo powstałej spółki aportu w postaci nieruchomości oraz samochodów otrzyma uprawnienia do udziału w zyskach i stratach spółki. Wspólnicy otrzymają udziały kapitałowe odpowiadające wartości aportu wniesionego nowopowstałej spółki. Wspólnicy w związku z założeniem nowej spółki nabędą jako jej wspólnicy ogół praw i obowiązków w nowopowstałej spółce jawnej.

Wartość dokonanego aportu zostanie ustalona w oparciu o wycenę ich wartości rynkowej i tym samym będzie ona będzie odpowiadać wartości rynkowej opisanych nieruchomości i samochodów. Ewentualnie wartość ta będzie odpowiadać wartości bilansowej wynikającej z zapisów w księgach Spółki. Wspólnicy nie podjęli jeszcze decyzji w tej kwestii.

W zamian za wniesienie Nieruchomości nr 1, 2, 3, 4 i 5 oraz samochodów 1, 2 oraz 3 do nowopowstałej spółki Wspólnicy otrzymają udziały kapitałowe odpowiadające wartości aportu wniesionego do nowopowstałej spółki. W tym zakresie Wnioskodawca pragnie wskazać, że pojęcie wartości nominalnej udziału związane jest z konstrukcją prawną spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, a nie spółki jawnej (którą będzie nowopowstała spółka).

Obecnie Wspólnicy nie planują udostępniania ww. Nieruchomości, samochodów lub ich części na rzecz osób trzecich przed wniesieniem do nowo powstałej spółki.

Nieruchomości nr 1, 2, 3, 4 i 5 oraz samochody 1, 2 i 3 przed wniesieniem do nowo powstałej spółki będą wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT - będą wykorzystywane na potrzeby działalności … spółka jawna, jednak nie należąc do majątku ww. spółki. Należy wskazać, że wniesienie aportu do nowopowstałej spółki nastąpi niezwłocznie po wycofaniu ich z majątku Spółki.

Ww. Nieruchomości, o których mowa we wniosku przed wniesieniem aportem do nowo powstałej spółki nie będą wykorzystywane przez Wspólników wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Nieodpłatne przekazanie do majątku wspólnego (prywatnego) małżonków Nieruchomości nr 1-2 i 4-5, względem których Spółka nie miała prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nieodpłatne przekazanie do majątku wspólnego (prywatnego) Wspólników Nieruchomości nr 3 będzie podlegało zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Wycofanie z majątku Spółki samochodu 3, przy nabyciu którego nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego (z powodu udokumentowania zakupu fakturą wystawioną w procedurze marży) nie będzie skutkowało obowiązkiem naliczenia podatku należnego przez Spółkę.

Tym samym w ww. transakcjach nie wystąpi w tej transakcji podatek naliczony, który Wspólnicy mogliby odliczyć.

Wycofanie z majątku Spółki samochodów 1i 2 będzie stanowiło odpłatną dostawę towarów, lecz Wspólnikom nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż Wspólnicy są osobami nieprowadzącymi indywidualnej działalności gospodarczej.

Nieruchomość nr 4 stanowi budynek w rozumieniu przepisów prawa budowlanego i jest trwale związana z gruntem.

Nieruchomość nr 1, Nieruchomość nr 2, Nieruchomość nr 3 i Nieruchomość nr 5 są lokalami znajdującymi się w budynkach wielolokalowych.

Po nabyciu a przed wniesieniem aportem Nieruchomości do nowo utworzonej Spółki Wnioskodawcy nie planują ponosić wydatków na ulepszenie żadnej z wymienionych we wniosku Nieruchomości lub ich części.

Pytania

1)Czy następcze wniesienie aportem do nowo powstałej spółki jawnej wycofanych nieruchomości oraz samochodów, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z czym powstanie obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług po stronie Wnioskodawcy i Zainteresowanej niebędącej stroną?

2)Jeżeli tak, to czy dla wnoszonych aportem nieruchomości znajdzie zastosowanie zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm., dalej „ustawa o VAT”)?

3)Jak należy ustalić podstawę opodatkowania aportu, tj. nieruchomości i samochodów, które mają zostać wniesione do majątku nowej spółki, w podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko

Ad. 1)

Następcze wniesienie aportem do nowo powstałej spółki jawnej wycofanych nieruchomości oraz samochodów, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2)

Wniesienie aportem nieruchomości do nowo powstałej spółki będzie podlegało zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ad. 3)

Jeżeli w umowie spółki jawnej wartość wkładu będzie ustalona w kwocie netto, to taka wartość będzie stanowiła podstawę opodatkowania. Natomiast w przypadku wycenienia aportu w umowie spółki w wartości brutto podstawą opodatkowania będzie wskazana w umowie wartość brutto pomniejszona o należny VAT, czyli wyliczona metodą „w stu”.

Uzasadnienie stanowisk

Ad. 1)

Aport nieruchomości oraz samochodów do nowopowstałej spółki jawnej będzie stanowił odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe. Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów w świetle art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych). Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Jak zauważył Trybunał w wyroku C-102/86 „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”.

Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, iż czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

W orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80, Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. Zatem z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Odpłatnością jest więc także np. otrzymanie udziałów spółki, w związku z którym wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść.

O czynności dokonanej za wynagrodzeniem można mówić w sytuacji, gdy:

-istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami,

-wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu,

-związek, o którym mowa powyżej ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.

Zatem wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego – w zależności od tego co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT uznawane jest za sprzedaż. Jeśli zatem w niniejszej sprawie przedmiotem aportu będą nieruchomości oraz samochody, wówczas nie ulega wątpliwości, że czynność wniesienia tych składników majątku w drodze wkładu niepieniężnego do innego podmiotu (spółki jawnej) mieści się w definicji dostawy towaru, sformułowanej na potrzeby ustawy o VAT, bowiem w takim przypadku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W świetle wskazanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółki jawnej w postaci nieruchomości i samochodów, spełnia definicję odpłatnej dostawy towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym czynność ta stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług po stronie Wnioskodawcy i Zainteresowanej niebędącej stroną na mocy art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Ad. 2)

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy o VAT, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1.dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

2.pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest, co do zasady, zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1.wybudowaniu lub

2.ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu można wnioskować, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części oraz ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika. W niniejszej sprawie zgodnie z wiedzą Wspólników, od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata. W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku budynków, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1.w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

2.dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

W analizowanej sytuacji nie będzie miał zastosowania art. 43 ust 1 pkt 10a, ponieważ zostały spełnione przesłanki z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W konsekwencji aport nieruchomości do nowo powstałej spółki będzie zwolniony z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W tym przypadku upłynął bowiem okres dłuższy niż dwa lata od pierwszego zasiedlenia wszystkich nieruchomości.

W toku eksploatacji przedmiotowych nieruchomości nie zostały poniesione wydatki na ich ulepszenie, przekraczające 30% ich wartości początkowych.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowych nieruchomości nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż od dnia rozpoczęcia wykorzystywania/użytkowania nieruchomości do chwili obecnej upłynęło już więcej niż 2 lata. Ponadto Wspólnicy nie ponosili wydatków na ich ulepszenie, przekraczających 30% ich wartości początkowej.

W związku z powyższym dostawa nieruchomości wskazanych w niniejszym wniosku (aport) będzie korzystał ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ad. 3)

Podstawą opodatkowania w przypadku wycenienia aportu w umowie spółki jawnej w wartości netto będzie ta wartość.

Natomiast w przypadku wycenienia aportu w umowie spółki w wartości brutto podstawą opodatkowania będzie wskazana w umowie wartość brutto pomniejszona o należny VAT, czyli wyliczona metodą „w stu”.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy o VAT odnosi się do wszystkiego co stanowi zapłatę, obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy o VAT. I tak, stosownie do ww. przepisu podstawa opodatkowania obejmuje: - podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku; - koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z przepisów k.s.h. wynika, że wkład do spółki jawnej powinien być wyceniony, zaś jego wartość podana w umowie spółki.

Wspólnicy dokonują samodzielnej wyceny wkładów wnoszonych do spółki. W związku z tym, w zakresie wyceny wkładów istnieje dosyć duża swoboda – wyceny wkładów nie kontroluje ani biegły rewident, ani sąd rejestrowy podczas procesu rejestracji spółki jawnej. Wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółki jawnej nie skutkuje tym, że powstanie kwota należna (cena) w zamian za przedmiot wkładu. Ekwiwalentem dla wnoszącego będzie w tym przypadku wartość udziału przysługującego Wspólnikom w zamian za ten wkład.

Należy wskazać, że z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma otrzymać podatnik), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (m. in. wyroki w sprawie C-33/93 czy C-154/80).W konsekwencji, jeżeli w umowie spółki jawnej wartość wkładu będzie ustalona w kwocie netto, to taka wartość będzie stanowiła podstawę opodatkowania. Natomiast w przypadku wycenienia aportu w umowie spółki w wartości brutto podstawą opodatkowania będzie wskazana w umowie wartość brutto pomniejszona o należny VAT, czyli wyliczona metodą „w stu”. Świadczenie wzajemne otrzymywane przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczenia usług jest wartością subiektywną, czyli rzeczywiście otrzymaną, a nie wartością oszacowaną według kryteriów obiektywnych. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania fakt, że wartość wkładu na moment dokonania aportu może odbiegać od wartości rynkowej rozumianej jako wycena wynikająca z opinii biegłego rzeczoznawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie:

podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT czynności wniesienia aportem do nowo powstałej spółki jawnej nieruchomości oraz samochodów – jest prawidłowe;

możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dla dostawy wnoszonych aportem nieruchomości – jest prawidłowe;

ustalenia podstawy opodatkowania dla aportu nieruchomości i samochodów, które mają zostać wniesione do majątku nowo powstałej spółki – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024, poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Odnosząc się do zagadnienia odpłatnej dostawy towarów zauważyć należy, że odpłatności (wynagrodzenia) nie można utożsamiać jedynie ze świadczeniem pieniężnym. Również świadczenie o charakterze rzeczowym może stanowić wynagrodzenie. Przykładowo więc zamiana towarów, zamiana towaru na usługę i odwrotnie, wydanie towarów (świadczenie usług) w zamian za wierzytelności, itp., będzie uznane odpowiednio za odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług. Mamy bowiem w tym wypadku do czynienia z konkretną korzyścią, która należna jest za dokonywane świadczenie.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

a) określone udziały w nieruchomości;

b) prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;

c) udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 195 ww. ustawy:

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Zgodnie z art. 196 § 1 ww. ustawy:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Na podstawie art. 196 § 2 ww. ustawy:

Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Art. 198 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że:

Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W myśl art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Z regulacji art. 211 tej ustawy wynika, że:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.

Art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi, że:

Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza zatem wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra, a ponadto musi to być czynność odpłatna.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje, co należy rozumieć przez czynność odpłatną, jednakże kwestia ta była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku C-102/86: „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”. Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, iż czynność: „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”. W orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Wkład niepieniężny czyli aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności, jeżeli przysługuje ono wspólnikowi.

Z odpłatnością za dane świadczenie mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy - nie jest warunkiem, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu.

Należy wskazać, że aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe. W związku z wniesieniem wkładu do spółki realizują się dwa rodzaje świadczeń ekonomicznych:

·wnoszący wkład (aport) przenosi na spółkę, do której dokonuje wkładu, prawo do rozporządzania określonymi składnikami majątku,

·w zamian za aport wnoszący otrzymuje pewne uprawnienia (udziały), które posiadają określoną wartość.

W związku z tym, powyższa transakcja bez wątpienia ma charakter odpłatny (z którego wynika konieczność opodatkowania VAT). Wskazać należy, że z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi, a zapłatą istnieje adekwatny związek.

Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. otrzymanie udziałów spółki, w związku z którym wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego – w zależności od tego co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów w myśl art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub odpłatnego świadczenia usług, w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych), a tym samym w rozumieniu art.  2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że aport nieruchomości oraz samochodów do Spółki będzie traktowany na równi z odpłatną dostawą towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i  usług.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy,

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z określonego w ustawie zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynika, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kwestii uznania majątku za „prywatny” istotne jest orzeczenie TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. W ww. orzeczeniu TSUE stwierdził, że aby majątek uznać za prywatny musi on być w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych.

Zatem „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania w całym okresie posiadania. Ze wskazanego orzeczenia wynika, że aby uznać, że mamy do czynienia ze sprzedażą majątku prywatnego, osoba fizyczna w całym okresie posiadania nieruchomości musi wykazywać zamiar wykorzystania jej do celów prywatnych, osobistych.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo.

W związku z powyższym należy wskazać, że elementami przesądzającymi o uznaniu transakcji zbycia (aportu) nieruchomości oraz samochodów, które to składniki majątku zostaną wycofane ze spółki,  za prowadzenie działalności gospodarczej jest cel nabycia.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że aby składniki majątku stanowiły majątek prywatny, to podatnik musi w całym okresie ich posiadania wykazywać zamiar wykorzystywania, w ramach majątku osobistego.

Z okoliczności sprawy wynika, że celem wycofania z majątku spółki jawnej i przekazania na Państwa rzecz opisanych nieruchomości oraz samochodów nie są cele prywatne lecz gospodarcze. Po przeniesieniu nieruchomości oraz samochodów do majątku wspólnego (prywatnego) małżonków, wniosą Państwo niniejsze składniki majątkowe do innej spółki osobowej w formie wkładu niepieniężnego (aportu). W okresie pomiędzy wycofaniem składników majątkowych do majątku wspólnego (prywatnego) Wspólników będą one nadal wykorzystywane na potrzeby działalności obecnie funkcjonującej spółki jawnej, w której są Państwo wspólnikami, jednak nie należąc do majątku ww. spółki. Przedmiotowe składniki majątkowe nie będą wykorzystywane do zaspokajania potrzeb osobistych Wspólników ani ich osób najbliższych. W przyszłości będą wykorzystywane w nowej spółce jawnej, której zakres działalności będzie odmienny od działalności prowadzonej przez … spółka jawna. Wskazaliście Państwo, że w konsekwencji nieruchomości i samochody nadal będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych, a tym samym nie nastąpi w tym przypadku zmiana ich przeznaczenia Nieruchomości i samochody, mające być przedmiotem aportu do nowej spółki, będą przez nią wykorzystywane do działalności w całości opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Wniesienie aportu nastąpi przy zawarciu umowy nowej spółki. W ww. umowie znajdzie się zapis, że Wspólnicy wnoszą do nowej spółki wkład w formie aportu, tj. wyżej opisane nieruchomości i samochody. Wycofanie nieruchomości i samochodów ze spółki ma na celu zmianę ich wykorzystywania (przy czym będzie to dalej wykorzystywane na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej ale innego zakresu niż dotychczasowy - dojdzie do wyłączenia z dotychczasowego zakresu działalności związanej z działalnością …). Nieruchomości nr 1, 2, 3, 4 i 5 oraz samochody 1, 2 i 3 przed wniesieniem do nowo powstałej spółki będą wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT - będą wykorzystywane na potrzeby działalności …. spółka jawna, jednak nie należąc do majątku ww. spółki. Wniesienie aportu do nowopowstałej spółki nastąpi niezwłocznie po wycofaniu ich z majątku Spółki. Ww. Nieruchomości, o których mowa we wniosku przed wniesieniem aportem do nowo powstałej spółki nie będą wykorzystywane przez Wspólników wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Po nabyciu a przed wniesieniem aportem Nieruchomości do nowo utworzonej Spółki nie planują Państwo ponosić wydatków na ulepszenie żadnej z wymienionych we wniosku Nieruchomości lub ich części.

Należy podkreślić, że przez termin „zamiar” należy pojmować nie wolę wewnętrzną, ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby, lecz muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danego składnika majątku wyłącznie do celów prywatnych. Jak wynika z powyższego w niniejszej sprawie nie miało to miejsca.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, dokonana w kontekście przywołanych wyżej przepisów prawa prowadzi do wniosku, że opisane przez Państwa zamierzone działania będą podjęte nie w celu wykorzystywania przedmiotowych Nieruchomości oraz samochodów do zaspokojenia potrzeb osobistych, tylko w celach prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem nie cele osobiste – w przypadku Państwa brak jest czynności charakteryzujących zarząd majątkiem osobistym – a cele gospodarcze leżą u podstaw Państwa działania, wobec czego czynność wniesienia aportem wskazanych we wniosku Nieruchomości nr 1, 2, 3, 4 i 5 oraz samochodów 1, 2 i 3 nie będzie stanowiła rozporządzania majątkiem osobistym. Planowany aport ww. Nieruchomości oraz samochodów wpisuje się w katalog czynności, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, wniesienie aportem przedmiotowych Nieruchomości nr 1, 2, 3, 4 i 5 oraz samochodów 1, 2 i 3 do nowopowstałej Spółki jawnej będzie stanowiło – w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy – odpłatną dostawę towarów. Dokonując tych czynności będą Państwo działali jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, aport wskazanych wyżej Nieruchomości oraz samochodów będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji uznania, iż wniesienie aportem przedmiotowych Nieruchomości nr 1, 2, 3, 4 i 5 do nowopowstałej Spółki jawnej będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy – stosownie do treści pytania oznaczonego we wniosku nr 2 – ocenić, czy planowane wniesienie Nieruchomości do Spółki jawnej w formie dokonania wkładu niepieniężnego może korzystać ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa  w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Według art. 2 pkt 14 ustawy przez pierwsze zasiedlenie rozumie się:

Oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy:

Podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1)są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;

2)złożą:

a)przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego lub

b)w akcie notarialnym, do zawarcia którego dochodzi w związku z dostawą tych obiektów

- zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy:

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1)imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;

2)planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części – w przypadku, o którym mowa w ust. 10 pkt 2 lit. a;

3)adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego:

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo wspólnikami Spółki jawnej, która powstała na podstawie uchwały wspólników spółki z dnia 28.09.2011 r. o przekształceniu spółki cywilnej w spółkę jawną. Planują Państwo wycofanie nieruchomości ze Spółki jawnej w okresie do 18 miesięcy od doręczenia wnioskowanej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego. Wszystkie opisane nieruchomości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki, a od ich wartości były dokonywane odpisy amortyzacyjne. Wspólnicy od momentu oddania do użytkowania ww. nieruchomości nie ponosili wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej ww. nieruchomości. W chwili obecnej wszystkie ww. nieruchomości wykorzystywane (użytkowane) są w Spółce dłużej niż 2 lata. Ponadto Wspólnicy nie ponosili wydatków na ich ulepszenie, przekraczających 30% ich wartości początkowej. Nieruchomość nr 4 stanowi budynek w rozumieniu przepisów prawa budowlanego i jest trwale związana z gruntem. Nieruchomość nr 1, Nieruchomość nr 2, Nieruchomość nr 3 i Nieruchomość nr 5 są lokalami znajdującymi się w budynkach wielolokalowych. Po nabyciu a przed wniesieniem aportem Nieruchomości do nowo utworzonej Spółki Wnioskodawcy nie planują ponosić wydatków na ulepszenie żadnej z wymienionych we wniosku Nieruchomości lub ich części.

W konsekwencji powyższego dla czynności wniesienia aportem do nowo powstałej Spółki jawnej Nieruchomości nr 1, 2, 3, 4 i 5, stanowiącej dostawę towarów zostanie spełniona przesłanka do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż ww. czynność nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, jak również pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. Nieruchomości nr 1, 2, 3, 4 i 5 minie okres dłuższy niż dwa lata. W stosunku do opisanych nieruchomości nie ponoszono nakładów na ulepszenie przekraczających 30% ich wartości początkowej. A zatem czynność wniesienia aportem do nowo powstałej Spółki jawnej Nieruchomości nr 1, 2, 3, 4 i 5 będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Podsumowując czynność wniesienia aportem do nowo powstałej Spółki jawnej Nieruchomości nr 1, 2, 3, 4 i 5, będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy, jednakże korzystającą ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy. Tym samym, z tytułu wniesienia aportem do nowo powstałej Spółki jawnej ww. Nieruchomości nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku VAT.

Przy czym, dostawa przedmiotowych Nieruchomości będzie podlegała zwolnieniu od podatku VAT, o ile strony transakcji nie wybiorą opcji opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy w związku z art. 43 ust. 11 ustawy (po spełnieniu warunków określonych w tych przepisach).

Odnosząc się natomiast do obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu aportu opisanych we wniosku samochodów należy rozważyć możliwość zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu), których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

·towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

·przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że samochody 1, 2 i 3 w okresie pomiędzy wycofaniem składników majątkowych do majątku wspólnego (prywatnego) Wspólników będą nadal wykorzystywane na potrzeby działalności … spółka jawna, jednak nie należąc do majątku ww. spółki. W przedmiotowej sprawie ww. samochody nie będą zatem przez Państwa wykorzystywane wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem VAT. Wobec powyższego, w omawianej sytuacji, zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie będzie miało miejsca, z uwagi na fakt, iż nie zostanie spełniony co najmniej jeden z warunków zawartych w tym przepisie. Zatem w przedmiotowej sprawie dostawa w drodze aportu ww. samochodów nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu. Tym samym, dostawa ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT wg właściwej stawki.

W konsekwencji stwierdzam, że z tytułu wniesienia aportem przedmiotowych samochodów 1, 2 i 3 do nowopowstałej Spółki jawnej wystąpi obowiązek zapłaty podatku VAT.

Państwa wątpliwości dotyczą również określenia podstawy opodatkowania dla planowanej transakcji aportu.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. Stosownie do tego przepisu:

Podstawa opodatkowania obejmuje:

1)podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2)koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z kolei, w art. 29a ust. 7 ustawy, zostały wymienione elementy, które należy wyłączyć z podstawy opodatkowania (zmniejszające podstawę opodatkowania). Zgodnie z treścią ww.  przepisu:

Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1)stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

2)udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;

3)otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Zatem we wskazanych wyżej przepisach ustawodawca precyzyjnie określił katalog elementów wliczanych do podstawy opodatkowania oraz elementów niemających wpływu na jej wielkość.

Należy zauważyć, że w ramach nowelizacji ustawy z dniem 1 stycznia 2014 r., nie wprowadzono do art. 29a przepisu art. 29 ust. 9 ustawy, określającego podstawę opodatkowania w oparciu o wartość rynkową dla czynności, dla których nie ustalono ceny. W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie należy zastosować zasadę ogólną ustalania podstawy opodatkowania w oparciu o wszystko, co stanowi zapłatę. Przy czym zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania nie zawiera podatku VAT.

Uregulowanie wynikające z art. 29a ust. 1 ustawy stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi wynagrodzenie (zapłatę), które dostawca towarów lub świadczący usługi otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej z tytułu wykonanych czynności, łącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw.

Zauważyć należy, że ogólna zasada ustalania podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, jest w pełni zgodna z definicją podstawy opodatkowania zawartą w art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zmiana przepisów miała więc na celu dostosowanie regulacji krajowych do przepisów unijnych.

Podstawę opodatkowania w podatku VAT stanowi zatem wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku, a nie wartość oszacowaną według kryteriów obiektywnych.

Natomiast z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma otrzymać podatnik), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (m.in. wyroki w sprawie C-33/93 czy C-154/80).

Zgodnie z art. 2 pkt 27b ustawy:

Przez wartość rynkową rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

a)  w odniesieniu do towarów – kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,

b)  w odniesieniu do usług – kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.

Wskazać należy, że art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2023 r. poz. 168), stanowi, że:

Cena oznacza wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 ww. ustawy:

W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru lub usługi podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową.

Zatem, jak wynika z powołanego art. 29a ust. 1 i ust. 6 pkt 1 ustawy, podstawą opodatkowania, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Powyższy przepis, ani inne przepisy prawa podatkowego nie regulują wysokości kwoty należnej od nabywcy, czyli ceny sprzedaży. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, które regulują konsekwencje publiczno-prawne dokonania sprzedaży towaru lub wyświadczenia usługi – nie mogą mieć wpływu na wysokość ceny ustalonej przez strony umowy cywilnej lub określonej w drodze decyzji. Regulują bowiem, co stanowi podstawę opodatkowania, ale nie mają i nie mogą mieć wpływu na sposób jej ustalenia.

Zgodnie z art. 353 Kodeksu cywilnego:

Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Należy również zauważyć, że w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, która zapisana jest w ustawie Kodeks cywilny.

Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Powyższa zasada ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. W związku z tym, przy ustalaniu wysokości należności ustawodawca nie ingeruje, poza wyjątkiem określonym w  art.  32 ustawy, w sferę podejmowania decyzji, co do sposobu określenia należności (ceny – tj. jej wysokości oraz czy winna być ona uzgodniona w zawartej pomiędzy kontrahentami umowie jako wartość bez podatku VAT, tzw. cena netto, czy też wartość z podatkiem VAT, tzw. cena brutto) za sprzedawany towar. Ze wskazanych przepisów wynika natomiast, że  podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę.

Jak wskazali Państwo we wniosku każdy ze Wspólników z tytułu wniesionego do nowo powstałej spółki aportu w postaci nieruchomości oraz samochodów otrzyma uprawnienia do udziału w zyskach i stratach spółki. Wspólnicy otrzymają udziały kapitałowe odpowiadające wartości aportu wniesionego nowopowstałej spółki. W zamian za wniesienie Nieruchomości nr 1, 2, 3, 4 i 5 oraz samochodów 1, 2 i 3 do nowopowstałej spółki otrzymają Państwo udziały kapitałowe odpowiadające wartości aportu wniesionego do nowopowstałej spółki. Wartość dokonanego aportu zostanie ustalona w oparciu o wycenę ich wartości rynkowej i tym samym będzie ona będzie odpowiadać wartości rynkowej opisanych nieruchomości i samochodów. Ewentualnie wartość ta będzie odpowiadać wartości bilansowej wynikającej z zapisów w księgach Spółki …. Wspólnicy nie podjęli jeszcze decyzji w tej kwestii.

Ponadto, z okoliczności sprawy nie wynika aby w związku z aportem otrzymali Państwo jakiekolwiek inne świadczenie/wynagrodzenie.

Wobec powyższego należy wskazać, że w myśl art. 25 pkt 2 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 18 ze zm.):

Umowa spółki jawnej powinna zawierać określenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika i ich wartość.

Z kolei stosownie do art. 50 § 1 Kodeksu spółek handlowych:

Udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu.

Zatem to wspólnicy spółki jawnej określają wartość udziału, także aportu, wnoszonego do spółki.

W świetle obowiązujących przepisów, zasadniczo podstawą opodatkowania jest ogół praw i obowiązków w spółce nabytych w zamian za aport. Nie ma też przeszkód, aby wartość ta odpowiadała wartości wniesionego wkładu – jeśli strony tak postanowią.

W świetle przedstawionych okoliczności i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania dla czynności wniesienia przez Państwa aportem składników majątku w postaci Nieruchomości nr 1, 2, 3, 4 i 5 oraz samochodów 1, 2 i 3  – zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy w zw. z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy – będzie wszystko, co stanowi zapłatę, którą otrzymają Państwo z tytułu dokonania aportu, pomniejszone o kwotę podatku VAT, przy czym zapłatę stanowić będzie wartość nabytych praw i obowiązków, tj. wartość udziałów kapitałowych jak też prawo do udziału w zyskach Spółki.

W okolicznościach niniejszej sprawy, podstawę opodatkowania należy ustalić w oparciu o wartość wkładu wniesionego przez Państwa do nowopowstałej spółki. Tak więc przy określaniu podstawy opodatkowania w związku z aportem ww. Nieruchomości oraz samochodów do Spółki powinni ustalić ją Państwo na podstawie wartości udziału kapitałowego i udziału w zysku w Spółce, przy czym gdy transakcja nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, wartość tę należy pomniejszyć o kwotę należnego podatku VAT.

Jeśli ustalą Państwo, że wartość udziału kapitałowego i udziału w zysku w Spółce będzie równa wartości wniesionego wkładu do Państwa Spółki, to podstawą opodatkowania będzie wartość wnoszonego wkładu do Państwa Spółki pomniejszona o kwotę należnego podatku od towarów i usług, gdy transakcja nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

W konsekwencji, gdy wartość Nieruchomości nr 1, 2, 3, 4 i 5 oraz samochodów 1, 2 i 3 będzie ustalona w kwocie netto, to tym samym ta wartość będzie stanowiła podstawę opodatkowania. Z kolei, gdy aport zostanie wyceniony wg wartości brutto, podstawą opodatkowania będzie ta właśnie wartość pomniejszona o należny podatek, czyli wyliczona metodą „w stu”

Tym samym, Państwa stanowisko w sprawie uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie:

podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT czynności wniesienia aportem do nowo powstałej spółki jawnej nieruchomości oraz samochodów;

możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dla dostawy wnoszonych aportem nieruchomości;

ustalenia podstawy opodatkowania dla aportu nieruchomości i samochodów, które mają zostać wniesione do majątku nowo powstałej spółki.

Natomiast w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury dokumentującej wniesienie aportu, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Pan … (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.).