Interpretacja indywidualna z dnia 22 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.42.2024.2.SST
Temat interpretacji
Obowiązek wystawiania faktur przy użyciu KSeF od 1 lipca 2024 r. w przypadku samofakturowania.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
22 grudnia 2023 r. wpłynął za pośrednictwem platformy ePUAP Państwa wniosek z 22 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie obowiązku wystawiania faktur przy użyciu KSeF od 1 lipca 2024 r. w przypadku samofakturowania. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 marca 2024 r. (wpływ 8 marca 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest spółką prawa handlowego utworzoną zgodnie z prawem norweskim. Spółka nie jest zarejestrowana na potrzeby VAT w Polsce i nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. Siedziba Spółki znajduje się w Norwegii.
Spółka jest podmiotem (...)
Spółka, w ramach prowadzonej działalności, nabywa i sprzedaje energię elektryczną w systemie elektroenergetycznym. Spółka nabywa energię od podmiotów będących podatnikami w rozumieniu Dyrektywy VAT (dalej: Kontrahentów), a głównym celem nabycia energii przez Spółkę jest jej dalsza odsprzedaż.
Spółka przyjmuje, że z uwagi na szczególne przepisy dotyczące miejsca opodatkowania dostaw energii elektrycznej, energia nabywana od Kontrahentów podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby Spółki, tj. na terytorium Norwegii.
Zgodnie z ustaleniami z Kontrahentami i zawartymi w tym zakresie umowami, Spółka dokumentuje ww. nabycia w drodze tzw. samofakturowania, o którym mowa w art. 106d, Ustawy o podatku od towarów i usług.
Pytanie
Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 lipca 2024 roku Spółka, stosując rozliczenie poprzez wystawianie faktur w imieniu i na rzecz Kontrahentów, będzie obowiązana wystawiać faktury ustrukturyzowane przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur?
Państwa stanowisko w sprawie
Od 1 lipca 2024 roku obowiązywać będzie nowy stan prawny, zgodnie z którym podatnicy zostaną zobligowani do wystawiania faktur w formie ustrukturyzowanej za pomocą Krajowego Systemu e-Faktur („KSeF”, zgodnie z art. 106ga ust. 1 ustawy o VAT).
W uzasadnieniu do ustawy o wprowadzeniu KSeF wskazano, że:
Obowiązek wystawiania faktur ustrukturyzowanych oraz zasady ich wystawiania wprowadzane w przepisach ustawy o VAT dla dostawcy lub usługodawcy przyjmuje się również do faktur wystawianych w imieniu i na rzecz tego podatnika. Dotyczy to tzw. samofakturowania oraz fakturowania na zlecenie, np. w ramach zawartej umowy na świadczenie usług fakturowania, w którym bierze udział podmiot trzeci. W pierwszym przypadku, gdy nabywca będzie samofakturował dostawę towarów lub świadczenie usług dokonane na swoją rzecz, co do zasady, regulacje wynikające z art. 106a pkt 1 lit. a oraz art. 106d ust. 1 będą miały zastosowanie jak dotychczas. Dodatkowo w przypadku gdy tylko jedna strona transakcji będzie miała siedzibę w Polsce, istotne będzie ustalenie, którego państwa przepisy będą obowiązywały w przypadku dokumentowania transakcji pomiędzy kontrahentami.
W związku z tym, zgodnie z intencją ustawodawcy, żeby ocenić czy przepisy dotyczące wystawiania faktur ustrukturyzowanych przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur mają zastosowanie w przypadku samofakturowania, trzeba w pierwszej kolejności ustalić przepisy którego państwa dotyczące dokumentowania transakcji podlegających opodatkowaniu mają zastosowanie.
Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, w ocenie Spółki, zgodnie z art. 22 pkt 6 ustawy o VAT, dostawa energii nabywanej od Kontrahentów podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby Spółki, tj. na terytorium Norwegii (państwie trzecim).
Wobec powyższego, zastosowanie znajduje art. 106a pkt. 2 lit. b ustawy o VAT, który wskazuje, że przepisy działu XI, rozdziału 1 ustawy o VAT mają zastosowanie dla dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium państwa trzeciego.
Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Spółki, literalna wykładnia przepisów ustawy o VAT może prowadzić do wniosku, że w przypadku samofakturowania przez podmiot z siedzibą lub stałym miejscem prowadzenia działalności w państwie trzecim w odniesieniu transakcji podlegającej opodatkowaniu w państwie trzecim, znajdzie zastosowanie obowiązek wystawiania faktur w formie ustrukturyzowanej.
Jednocześnie, jak wskazano w opisie stanu przyszłego, Spółka nie jest zarejestrowana do celów VAT w Polsce, w związku z czym nie posiada numeru identyfikacji podatkowej (NIP). Jednocześnie czynności wykonywane w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej nie skutkują powstaniem obowiązku zarejestrowania się dla potrzeb VAT w Polsce.
Należy zauważyć, że zgodnie z przepisami ustawy o VAT oraz przepisami wykonawczymi w brzmieniu z dnia 1 lipca 2024 r., specyfikacja KSeF wymaga identyfikatora podatkowego NIP, który umożliwia uwierzytelnienie się w systemie KSeF i wystawienie poprawnie dokumentu. Spółka jako podmiot zagraniczny nie posiada tego identyfikatora, gdyż posługuje się norweskim odpowiednikiem, z tego powodu nie będzie ona w stanie się uwierzytelnić i nie będzie miała technicznej możliwości wystawienia faktury ustrukturyzowanej.
Ponadto, z uwagi na art. 106ga ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu z dnia 1 lipca 2024 r., w którym mowa o wyłączeniu podmiotów z obowiązku wystawiania faktur ustrukturyzowanych ze względu na brak siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, co do zasady, Spółka będzie zwolniona z obowiązku wystawiania faktur ustrukturyzowanych przy użyciu KSeF. W związku z tym nie powstanie inna przyczyna dla, której Spółka powinna korzystać z KSeF.
W konsekwencji, powyższa konkluzja wynikającej z literalnej wykładni przepisów ustawy o VAT prowadziłaby do sytuacji niemożliwej do zrealizowania, w której Spółka byłaby zobligowana do czynności, która z uwagi na obiektywne przesłanki, jest niemożliwa do wykonania.
Na marginesie, Spółka wskazuje, że z uzasadnienia do rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie przypadków odpowiednio udokumentowanych dostaw towarów lub świadczenia usług, w których podatnik nie ma obowiązku wystawiania faktur ustrukturyzowanychzdaje się potwierdzać przedstawioną przez Spółkę lukę regulacyjną:
Uwierzytelnienie w KSeF, a następnie wystawianie faktur ustrukturyzowanych jest możliwe, gdy podatnik posiada polski numerem identyfikacji podatkowej. W przypadku gdy podmiot zobowiązany jest do wystawienia faktury zgodnie z polskimi regulacjami prawnymi i nie posługuje się polskim numerem identyfikacji podatkowej, nie ma technicznej możliwości wystawienia faktury ustrukturyzowanej.
Zidentyfikowane jednak zostały sytuacje, w których nabywca upoważniony do wystawienia faktury, zgodnie z polskimi przepisami dotyczącymi fakturowania, nie posiada polskiego numeru identyfikacji podatkowej. W takich przypadkach mimo, że istnieje obowiązek wystawienia faktury ustrukturyzowanej, nabywca ten nie ma możliwości uwierzytelnienia się w KSeF, z uwagi na wskazane ograniczenie, a w konsekwencji nie ma możliwości wystawienia faktury ustrukturyzowanej.
Mając na względzie wskazane ograniczenia techniczno-organizacyjne związane z udokumentowaniem czynności przez podmiot obowiązany do wystawienia faktury, proponuje się ww. wyłączenia z obowiązku fakturowania w KSeF.
Podsumowując, w ocenie Spółki, stosując rozliczenie poprzez wystawianie faktur w imieniu i na rzecz Kontrahentów nie będzie zobowiązana do wystawiania faktur ustrukturyzowanych przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega:
1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2)eksport towarów;
3)import towarów na terytorium kraju;
4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.
Według art. 2 pkt 1 ustawy:
Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.
Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:
Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.
Z kolei, w myśl art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy:
Miejscem dostawy towarów jest w przypadku dostawy gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej do podmiotu będącego podatnikiem, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6, którego głównym celem nabywania gazu, energii elektrycznej, energii cieplnej lub chłodniczej jest odprzedaż tych towarów w takich systemach lub sieciach dystrybucji i u którego własne zużycie takich towarów jest nieznaczne - miejsce, gdzie podmiot taki posiada siedzibę działalności gospodarczej, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, do którego dostarczane są te towary - miejsce, gdzie podmiot ten posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, a w przypadku braku siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.
Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przepis art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że:
Przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.
Na podstawie art. 2 pkt 32 ustawy:
Przez fakturę elektroniczną rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.
Według art. 2 pkt 32a ustawy:
Przez fakturę ustrukturyzowaną rozumie się fakturę wystawioną przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur wraz z przydzielonym numerem identyfikującym tę fakturę w tym systemie.
Jak wynika z treści art. 106g ust. 3a ustawy:
Faktura ustrukturyzowana jest udostępniana i otrzymywana za pomocą oprogramowania interfejsowego, o którym mowa w art. 106nc ust. 1.
Stsownie do art. 106nc ust. 1 i ust. 3 ustawy:
Faktura ustrukturyzowana jest wystawiana i otrzymywana przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur za pomocą oprogramowania interfejsowego, w postaci elektronicznej i zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.
Minister właściwy do spraw finansów publicznych udostępnia na elektronicznej platformie usług administracji publicznej wzór faktury ustrukturyzowanej.
Zgodnie z art. 106a ustawy:
Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:
1)sprzedaży, z wyjątkiem:
a)przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów,
b)czynności rozliczanych w procedurach szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9, dla których państwem członkowskim identyfikacji w rozumieniu przepisów tych rozdziałów jest państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska;
2)dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
a)państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
b)państwa trzeciego.
Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy:
Podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1)sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2)wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;
3)wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4)otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:
a)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
b)czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,
c)dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.
W myśl art. 219a ust. 2 lit. a Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, s. 1, ze zm.):
1. Fakturowanie podlega przepisom mającym zastosowanie w państwie członkowskim uznawanym za państwo dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z przepisami tytułu V.
2. W drodze odstępstwa od przepisów ust. 1 fakturowanie podlega następującym przepisom:
a) przepisom mającym zastosowanie w państwie członkowskim, w którym dostawca lub usługodawca ma siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywana jest dostawa towaru lub świadczona jest usługa, lub, w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, w państwie członkowskim, w którym dostawca lub usługodawca ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, w przypadku gdy:
(i) dostawca lub usługodawca nie ma siedziby w państwie członkowskim uznawanym za państwo dostawy towarów lub świadczenia usług, zgodnie z przepisami tytułu V, lub gdy jego przedsiębiorstwo w tym państwie członkowskim nie uczestniczy w danej dostawie towarów lub świadczeniu usług w rozumieniu art. 192a lit. b), a osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest osoba, na rzecz której dokonywana jest dostawa towarów lub świadczone są usługi, chyba że nabywca lub usługobiorca wystawiają fakturę (samofakturowanie);
(ii) uznaje się, że dostawa towarów lub świadczenie usług nie odbywają się na terytorium Wspólnoty, zgodnie z przepisami tytułu V.
b) przepisom mającym zastosowanie w państwie członkowskim, w którym dostawca lub usługodawca korzystający z jednej z procedur szczególnych, o których mowa w tytule XII rozdział 6, jest zidentyfikowany.
3. ust. 1 i 2 niniejszego artykułu mają zastosowanie bez uszczerbku dla art. 244-248.
Zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy:
Podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:
1)dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu,
2)o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
3)dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. b
-jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.
Wskazać należy, że ustawą z 16 czerwca 2023 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2023 r. poz. 1598), wprowadzono zmiany w zakresie KSeF.
Zgodnie z art. 106na ustawy w brzmieniu mającym obowiązywać od 1 lipca 2024 r.:
1. Fakturę ustrukturyzowaną uznaje się za wystawioną w dniu jej przesłania do Krajowego Systemu e-Faktur.
2. Otrzymywanie faktur ustrukturyzowanych przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur wymaga akceptacji odbiorcy faktury.
3. Faktura ustrukturyzowana jest uznana za otrzymaną przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur w dniu przydzielenia w tym systemie numeru identyfikującego tę fakturę.
4. W przypadku udostępnienia faktury ustrukturyzowanej nabywcy, o którym mowa w art. 106gb ust. 4, w sposób inny niż przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur, za datę otrzymania tej faktury uznaje się datę jej faktycznego otrzymania przez tego nabywcę.
W świetle art. 106nb ustawy w brzmieniu mającym obowiązywać od 1 lipca 2024 r.:
Z Krajowego Systemu e-Faktur mogą korzystać:
1) podatnik,
2) podmioty wskazane przez podatnika,
3) podmioty, o których mowa w art. 106c,
4) osoby fizyczne wskazane przez podmioty, o których mowa w art. 106c,
5) osoby fizyczne wskazane w zawiadomieniu o nadaniu lub odebraniu uprawnień do korzystania z Krajowego Systemu e-Faktur, którym podatnik lub podmioty, o których mowa w art. 106c, nadali uprawnienia do korzystania z tego systemu,
6) podmioty inne, niż wymienione w pkt 1-5, wskazane przez osoby fizyczne korzystające z Krajowego Systemu e-Faktur, jeżeli prawo do wskazywania innego podmiotu wynika z uprawnień nadanych tym osobom fizycznym
- uwierzytelnieni w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 106r pkt 3.
Zgodnie z art. 106nd ustawy w brzmieniu mającym obowiązywać od 1 lipca 2024 r.:
1. Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi Krajowy System e-Faktur i jest administratorem danych w nim zawartych.
2. Krajowy System e-Faktur jest systemem teleinformatycznym służącym do:
1) nadawania, zmiany lub odbierania uprawnień do korzystania z Krajowego Systemu e-Faktur;
2) powiadamiania podmiotów, o których mowa w art. 106nb, o nadanych uprawnieniach do korzystania z Krajowego Systemu e-Faktur lub ich odebraniu;
3) uwierzytelnienia oraz weryfikacji uprawnień do korzystania z Krajowego Systemu e-Faktur, posiadanych przez podmioty, o których mowa w art. 106nb;
4) wystawiania faktur ustrukturyzowanych;
5) dostępu do faktur ustrukturyzowanych;
6) otrzymywania faktur ustrukturyzowanych;
7) przechowywania faktur ustrukturyzowanych;
8) oznaczania faktur ustrukturyzowanych numerem identyfikującym przydzielonym w Krajowym Systemie e-Faktur;
8a) przydzielania identyfikatora zbiorczego dla co najmniej dwóch faktur ustrukturyzowanych wystawianych przez podatnika dla jednego odbiorcy; (który ma wejść w życie od 1 lipca 2024 r.)
8b) weryfikacji danych z faktur ustrukturyzowanych używanych poza Krajowym Systemem e-Faktur; (który ma wejść w życie od 1 lipca 2024 r.)
9) analizy i kontroli prawidłowości danych z faktur ustrukturyzowanych;
10) powiadamiania podmiotów, o których mowa w art. 106nb, o:
a) dacie i czasie wystawienia faktury ustrukturyzowanej oraz numerze identyfikującym fakturę ustrukturyzowaną przydzielonym w Krajowym Systemie e-Faktur oraz dacie i czasie jego przydzielenia,
b) dacie i czasie odrzucenia faktury w przypadku jej niezgodności z wzorem, o którym mowa w art. 106nc ust. 3,
c) braku możliwości wystawienia faktury ustrukturyzowanej - w przypadku niedostępności Krajowego Systemu e-Faktur;
11) powiadamiania podmiotów innych niż określone w art. 106nb o braku uprawnień do korzystania z Krajowego Systemu e-Faktur.
3. Krajowy System e-Faktur służy również do przyjmowania faktur, o których mowa w art. 106nf ust. 1 i art. 106nh ust. 1. Do faktur, o których mowa w art. 106nf ust. 1 i art. 106nh ust. 1, przepisy ust. 2 pkt 3, 5-9 i pkt 10 lit. a i b stosuje się odpowiednio. (który ma wejść w życie od 1 lipca 2024 r.)
4. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do faktur VAT RR i faktur VAT RR KOREKTA wystawionych przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur.
Na mocy art. 106e ust. 1 pkt 17 ustawy:
Faktura powinna zawierać w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”.
W tym miejscu należy wskazać, że art. 106d ustawy dotyczy instytucji tzw. „samofakturowania”. Przepis ten określa przypadki i warunki, których spełnienie pozwala na wystawianie faktur dokumentujących dostawy towarów i świadczenie usług przez podmioty inne niż wykonujące sprzedaż. Takim podmiotem może być przykładowo nabywca towarów lub usług. Pomimo więc, że zgodnie z ogólną regułą, to podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczących usługę wystawia fakturę dokumentującą daną transakcję, to jednak w myśl ww. przepisu ustawy, funkcja ta może zostać powierzona także nabywcy towarów lub usług.
W przypadku samofakturowania dokonywanego przez nabywcę towarów i usług – których miejscem opodatkowania będzie inne niż Polska państwo – należy mieć na względzie regulacje dotyczące fakturowania obowiązujące w tym państwie.
Stosownie do art. 106ga ustawy w brzmieniu mającym obowiązywać od 1 lipca 2024 r.:
1.Podatnicy są obowiązani wystawiać faktury ustrukturyzowane przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur.
2.Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy wystawiania faktur:
1)przez podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju;
2)przez podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju, który posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności nie uczestniczy w dostawie towarów lub świadczeniu usług, dla których wystawiono fakturę;
3)przez podatnika korzystającego z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 7, 7a i 9, dokumentujących czynności rozliczane w tych procedurach;
4)na rzecz nabywcy towarów lub usług będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej;
5)w przypadku odpowiednio udokumentowanych dostaw towarów lub świadczenia usług, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 106s.
3.W przypadku, o którym mowa w ust. 2, wystawia się faktury elektroniczne lub faktury w postaci papierowej.
4.W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, podatnicy mogą wystawiać faktury ustrukturyzowane.
Z opisu sprawy wynika, że Państwo jesteście spółką prawa handlowego utworzoną zgodnie z prawem norweskim. Spółka nie jest zarejestrowana na potrzeby VAT w Polsce i nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. Siedziba Spółki znajduje się w Norwegii. Spółka jest podmiotem prowadzącym giełdę, w ramach której odbywa się sprzedaż energii elektrycznej z fizyczną dostawą. Spółka, w ramach prowadzonej działalności, nabywa i sprzedaje energię elektryczną w systemie elektroenergetycznym. Spółka nabywa energię od podmiotów będących podatnikami w rozumieniu Dyrektywy VAT (Kontrahentów), a głównym celem nabycia energii przez Spółkę jest jej dalsza odsprzedaż. Spółka przyjmuje, że z uwagi na szczególne przepisy dotyczące miejsca opodatkowania dostaw energii elektrycznej, energia nabywana od Kontrahentów podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby Spółki, tj. na terytorium Norwegii. Zgodnie z ustaleniami z Kontrahentami i zawartymi w tym zakresie umowami, Spółka dokumentuje ww. nabycia w drodze tzw. samofakturowania, o którym mowa w art. 106d ustawy.
Państwa wątpliwości dotyczą tego czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 lipca 2024 roku Spółka, stosując rozliczenie poprzez wystawianie faktur w imieniu i na rzecz polskich Kontrahentów, będzie obowiązana wystawiać faktury ustrukturyzowane przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur.
Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy zauważyć, że obowiązek wystawiania faktur ustrukturyzowanych oraz zasady ich wystawiania wprowadzone w przepisach ustawy dla dostawcy przyjmuje się również do faktur wystawianych w imieniu i na rzecz tego podatnika. Dotyczy to tzw. samofakturowania oraz fakturowania na zlecenie np. w ramach zawartej umowy na świadczenie usług fakturowania. W przypadku gdy jedna strona transakcji ma siedzibę w Polsce, istotne jest ustalenie, którego państwa przepisy będą obowiązywały w przypadku dokumentowania transakcji pomiędzy tymi kontrahentami.
Wnioskodawca wskazał, że jest podmiotem prowadzącym giełdę, w ramach której odbywa się sprzedaż energii elektrycznej z fizyczną dostawą. W ramach prowadzonej działalności, Spółka nabywa i sprzedaje energię elektryczną w systemie elektroenergetycznym. Spółka nabywa energię od podmiotów będących podatnikami w rozumieniu Dyrektywy VAT (Kontrahentów), a głównym celem nabycia energii jest jej dalsza odsprzedaż. Spółka jest spółką prawa handlowego utworzoną zgodnie z prawem norweskim, nie jest zarejestrowana na potrzeby podatku VAT w Polsce i nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. Siedziba Spółki znajduje się w Norwegii.
W związku z powyższym, miejscem opodatkowania nabywanej przez Spółkę od polskich Kontrahentów energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, w celu jej dalszej odsprzedaży, będzie miejsce gdzie posiada ona siedzibę działalności gospodarczej tj. terytorium Norwegii (art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy).
Jednakże w tym miejscu należy zwrócić uwagę na art. 106a pkt 2 lit. b ustawy, z którego wynika, że przepisy dotyczące wystawiania faktur stosuje się m.in. do dostawy towarów dokonywanych przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju - w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium państwa trzeciego. Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 ustawy, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.
Jednocześnie zgodnie z art. 106d ust. 1 pkt 3 ustawy podmiot nabywający, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. b ustawy, pod warunkiem zawarcia odpowiedniej umowy między stronami.
Z opisu sprawy wynika, że w przedmiotowym przypadku taka właśnie umowa pomiędzy stronami została zawarta i w wyniku jej zawarcia nabywca z kraju trzeciego (Wnioskodawca) wystawia w imieniu i na rzecz polskiego podatnika faktury z tytułu dostaw dokonywanych z Polski do Norwegii, które powinny być wystawione przez podmiot polski na podstawie art. 106a pkt 2 lit. b ustawy oraz art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy.
Również z art. 219a ust. 2 lit. a pkt (ii) Dyrektywy Rady 2006/112/WEwynika, że w drodze odstępstwa od przepisów ust. 1 fakturowanie podlega przepisom mającym zastosowanie w państwie członkowskim, w którym dostawca ma siedzibę działalności gospodarczej w przypadku gdy uznaje się, że dostawa towarów lub świadczenie usług nie odbywają się na terytorium Wspólnoty, zgodnie z przepisami tytułu V.
Jeśli zatem podmiot z Norwegii w imieniu i na rzecz polskiego podmiotu wystawia faktury na podstawie art. 106d ustawy, do których wystawienia zastosowanie znajdują przepisy art. 106a pkt 2 lit. b ustawy oraz art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, to powinny być one wystawione w formie ustrukturyzowanej.
Tym samym Wnioskodawca wystawiając faktury w imieniu i na rzecz polskich Kontrahentów, będzie zobowiązany do wystawiania faktur ustrukturyzowanych przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur od 1 lipca 2024 r.
Należy jednak zauważyć, że przepisy dot. tzw. KSeF, zgodnie z opublikowaną treścią, mają wejść w życie dopiero od 1 lipca 2024 r. Jednocześnie w świetle art. 106s ustawy mającego wejść w życie od 1 lipca 2024 r.
Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, przypadki odpowiednio udokumentowanych dostaw towarów lub świadczenia usług, w których podatnik nie ma obowiązku wystawiania faktur ustrukturyzowanych, uwzględniając:
1) specyfikę niektórych rodzajów działalności związaną z liczbą i rodzajem czynności wymagających udokumentowania;
2) konieczność zapewnienia szczególnych sposobów dokumentowania czynności przez podatników;
3) możliwości techniczno-organizacyjne związane z dokumentowaniem czynności przez podatników;
4) konieczność przeciwdziałania nadużyciom związanym z unikaniem prawidłowego dokumentowania czynności przez podatników.
Powyższy przepis stanowi zatem delegację ustawową do wydania w przyszłości rozporządzenia w sprawie przypadków, w których podatnik nie ma obowiązku wystawiania faktur ustrukturyzowanych. Takie rozporządzenie nie zostało opublikowane. W przypadku zatem zmiany przepisów czy też wejścia w życie nowych przepisów niniejsza interpretacja traci swoją ważność.
Tym samym Państwa stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania interpretacji.
Niniejsza interpretacja indywidualna została wydana na podstawie przepisów, które mają wejść w życie z dniem 1 lipca 2024 r. zgodnie z ustawą z dnia 16 czerwca 2023 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2023 r. poz. 1598) i traci ważność w przypadku ich zmiany lub uchylenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).