Prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury wystawionych przez dostawcę.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 marca 2024 r. wpłynął za pośrednictwem platformy ePUAP Pana wniosek z 18 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury wystawionych przez dostawcę. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W marcu 2023 r. zaczął Pan prowadzić jednoosobową działalność gospodarczą. Od marca 2024 r. stał się Pan czynnym podatnikiem VAT dla transakcji krajowych i wewnątrzwspólnotowych. Wpis do „Wykaz podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, (...)” oraz w VISE spowodował, że stał się Pan czynnym podatnikiem VAT z szeregiem obowiązków i praw. Jako czynny podatnik zobowiązany jest Pan do wystawiania faktur, na których widnieje należny podatek VAT; odprowadzania do urzędu skarbowego tegoż podatku wynikającego z generowanych przez Pana przychodów; sporządzania JPK_VAT, który odzwierciedla dane zawarte w Pana ewidencji sprzedaży i zakupów.

Jednocześnie prawo polskie umożliwia podatnikom VAT, tym samym i Panu, zmniejszenie podatku należnego o podatek naliczony, który wynika z tytułu nabytych towarów i usług związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (tu jest Pana prawo). Tak właśnie jest w Pana i innych przedsiębiorców przypadku - kupowany towar (oryginalna odzież, obuwie) służy wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Aby uzyskać w rozsądnej cenie obuwie i odzież, które następnie sprzedaje Pan innym klientom dokonuje przede wszystkim transakcji z przedsiębiorcami krajowymi, jak i zagranicznymi, którzy na potrzeby rozliczenia polskiego podatku VAT posiadają NIP PL. Nawiązuje Pan współpracę z kontrahentem zagranicznym, który już prawie od 12 lat figuruje na stronie podatki.gov.pl jako czynny podatnik VAT. Siedziba główna wskazanego podmiotu znajduje się poza Polską, ale w Unii Europejskiej. Jako czynny podatnik VAT posiada w Polsce oddział firmy, hale magazynowe, z których wysyłany jest zakupiony towar (zastrzeżenie sprzedającego - wysyłka tylko w Polsce), dostarczany przez krajowych kurierów. Nadmienia Pan, że zakupu, jak i zwrotów dokonuje Pan na polskiej stronie - zwroty kieruje Pan do magazynu na terenie kraju. Kupując towar zawsze występuje Pan jako podmiot gospodarczy. Sprzedawca przed transakcją jest o tym informowany. Często zagraniczni dostawcy w swoich regulaminach mają zapis, iż zakup skierowany jest do konsumentów dokonujących zakupu niezwiązanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Sprzedawcy mają świadomość (informację od kupujących), że ci występują: jako podmiot gospodarczy zawierając jednocześnie pomiędzy sobą transakcję kupna sprzedaży, czynni podatnicy VAT.

Taka sytuacja występuje u wielu przedsiębiorców i dotyczy także Pana osoby. Przy tym wątku przytoczył Pan pozytywnie wydane przez Dyrektora KIS indywidualne interpretacje, np. 0111-KDIB3-1.4012.159.2022.2.IK z 15 czerwca 2022 r. – „(...) Dostawca A jest (...) zarejestrowany do polskiego rejestru podatników VAT i ma wydany polski numer NIP. Podczas dokonywania zakupów u dostawcy A będącego podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą, Wnioskodawca występuje, jako nabywca towarów również w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą - we wszelkich transakcjach handlowych identyfikuje się, jako przedsiębiorca, podając m.in. swój numer NIP. Dostawca A sprzedając towary dla wnioskodawcy traktuje jednakże sprzedaż swojego towaru, jako sprzedaż dla podmiotów nieprowadzących działalności gospodarczej (...)”, 0111-KDIB3-1.4012.613.2022.1.IK z 2 października 2022 r. czy 0113-KDIPT1-2.4012.280.2022.1.JS z dnia 2 czerwca 2022 r., gdzie Dyrektor „uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe, (…) iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego w fakturach od dostawców, którzy traktują tożsame nabycie towarów, jako sprzedaż na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej. „(...) Wnioskodawca występuje w transakcjach handlowych z dostawcami towaru, jako nabywca w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą - we wszelkich transakcjach handlowych identyfikuje się, jako przedsiębiorca, podając m.in. swój numer NIP. (…)”.

W momencie dokonywania zakupów od kontrahentów zagranicznych wyraźnie zaznacza Pan identyfikację nabywcy, czynnego podatnika VAT prowadzącego działalność gospodarczą, nie zaś konsumenta. Nabywając towar podaje Pan dane, w tym NIP do wystawienia faktury. Każda faktura formalnie spełnia wymogi zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wystawione dokumenty zawierają: numerację, daty transakcji, dane identyfikujące nabywającego jak i sprzedającego (każdej ze stron NIP, nazwę firmy, adres), ceny netto, brutto, podatek VAT, nazwę towaru, itp. Faktury od dostawców zagranicznych mających oddziały w Polsce są wystawione w języku polskim, jedynie w języku ojczystym sprzedawcy są dane firmowe, adres. Jeden z kontrahentów na wystawionych przez siebie fakturach dopisuje uwagę, która niejednego kupującego stawia przed dylematem, czy podatek z faktury można odliczyć. Zapis ten brzmi „Ten rachunek nie może zostać wykorzystany do odliczenia naliczonego podatku VAT. Zakup (...) do użytku osobistego” oraz nazewnictwo - „rachunek z dnia, czy numer rachunku...”, choć samo słowo „faktura” także występuje na dokumencie.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym przysługuje Panu jako nabywcy prawo odliczenia naliczonego podatku VAT widniejącego na wystawionych przez sprzedawcę fakturach?

Pana stanowisko w sprawie

Jako podatnik VAT - stoi Pan na stanowisku, że opisane tu niejasności nie są przeszkodami do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach. Stanowisko popiera Pan pozytywnie wydanymi przez Dyrektora KIS indywidualnymi interpretacjami podatkowymi, które dostępne są na stronie Eureka (mf.gov.pl) , np. 0114-KDIP1-3.4012.285.2023.1.MPA, 0111-KDIB3-1.4012.159.2022.2.IK, 0111-KDIB3-1.4012.521.2023.1.WN, 0113-KDIPT1-2.4012.280.2022.1.JS czy wcześniej przez Pana wskazanymi. Poza przytoczonymi wykładniami warto posiłkować się także wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości z 13 grudnia 1989 r. w sprawie Genius Holding BV v. Staatssecretaris van Financien,C-342/87, („(...) zgodnie z art. 17 (2) podatnik może korzystać z prawa do odliczenia podatku VAT przewidzianego w VI Dyrektywie z tytułu dostaw towarów (...) wyłącznie w odniesieniu do podatków faktycznie należnych, tj. podatków przypadających do zapłaty z tytułu działalności podlegającej opodatkowaniu lub zapłaconych (…)), wyrokiem TSUE z dnia 22 października 2015 r., sygnatura C-277/14, jak i wykładnią ustawy podatkowej tegoż podatku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 361), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 88 ust. 3a ustawy:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Stosowanie do art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 31 ustawy:

Zakres informacji, jakie powinna zawierać faktura wskazany został w art. 106e ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy:

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (sprzedawcy) i nabywcy oraz ich adresy. Faktura powinna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który powinien wynikać z zawartej umowy.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem, co do zasady, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy wskazać, że prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Unormowanie to jest implementacją wcześniej obowiązującego art. 17 ust. 2 lit. a VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej. To samo wynika z art. 168 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.). Przepis ten jednoznacznie wskazuje, że odliczenie przysługuje jedynie w odniesieniu do podatku powstałego w wyniku czynności wykonanej przez innego podatnika, a dla realizacji tego prawa – stosownie do art. 178 lit. a tej Dyrektywy – konieczne jest posiadanie faktury wystawionej zgodnie z art. 220, art. 236, art. 238, art. 239 i art. 240 Dyrektywy. Sama faktura nie tworzy prawa do odliczenia podatku w niej wykazanego. Prawo do odliczenia przysługuje zatem wówczas, gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi. Potwierdzeniem tego może być wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 13 grudnia 1989 r. w sprawie Genius Holding BV v. Staatssecretaris van Financiën, C-342/87, w którym stwierdzono, że zgodnie z artykułem 17 (2) podatnik może korzystać z prawa do odliczenia podatku VAT przewidzianego w VI Dyrektywie z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług przez innego podatnika wyłącznie w odniesieniu do podatków faktycznie należnych, tj. podatków przypadających do zapłaty z tytułu działalności podlegającej opodatkowaniu lub zapłaconych, o ile były one należne. Zasada ta nie dotyczy podatku, który jest należny tylko z tego powodu, że został wykazany na fakturze. Dysponowanie przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia. Prawo do odliczenia podatku jest następstwem powstania obowiązku podatkowego powstałego na poprzednim etapie obrotu.

Zatem sam fakt otrzymania faktury z wykazanym podatkiem VAT nie jest wystarczającą przesłanką do realizacji prawa do dokonania obniżenia podatku należnego.

Aby powstało prawo do odliczenia, u wystawcy faktury podatek VAT musi być wymagalny, co oznacza, że powstał obowiązek podatkowy z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem oraz powstała także podstawa opodatkowania z tytułu zrealizowania jednej z czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lutego 2017 r. sygn. akt I FSK 1679/16 wyraźnie podkreślił, powołując się m.in. na wyrok TSUE z dnia 22 października 2015 r. w sprawie C-277/14 PPUH Stehcemp, że jeżeli istnieją przesłanki, by podejrzewać nieprawidłowości lub naruszenie prawa, przezorny przedsiębiorca powinien, zależnie od okoliczności konkretnego przypadku, zasięgnąć informacji na temat podmiotu, u którego zamierza nabyć towary lub usługi, w celu upewnienia się co do jego wiarygodności. Jednakże organy podatkowe nie mogą w sposób generalny wymagać, by podatnik zamierzający skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT badał, czy wystawca faktury za towary lub usługi, których odliczenie ma dotyczyć, jest podatnikiem, czy dysponuje towarami będącymi przedmiotem transakcji i jest w stanie je dostarczyć oraz czy wywiązuje się z obowiązku złożenia deklaracji i zapłaty podatku VAT, w celu upewnienia się, że podmioty działające na wcześniejszych etapach obrotu nie dopuszczają się nieprawidłowości lub przestępstwa albo żeby podatnik ten posiadał potwierdzające to dokumenty.

Z opisu sprawy wynika, że w marcu 2023 r. zaczął Pan prowadzić jednoosobową działalność gospodarczą. Od marca 2024 r. stał się Pan czynnym podatnikiem VAT dla transakcji krajowych i wewnątrzwspólnotowych. Aby uzyskać w rozsądnej cenie obuwie i odzież, które następnie sprzedaje Pan innym klientom, nawiązuje Pan współpracę z kontrahentem zagranicznym, który już prawie od 12 lat figuruje jako czynny podatnik VAT. Kupowany towar (oryginalna odzież, obuwie) służy Panu wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Dokonuje Pan transakcji sprzedaży z przedsiębiorcami krajowymi, jak i zagranicznymi, którzy na potrzeby rozliczenia polskiego podatku VAT posiadają NIP PL. Siedziba główna podmiotu, z którym nawiązał Pan współpracę znajduje się poza Polską, ale w Unii Europejskiej. Jako czynny podatnik VAT sprzedający posiada w Polsce oddział firmy, hale magazynowe, z których wysyłany jest zakupiony towar (wysyłka tylko w Polsce), dostarczany przez krajowych kurierów. Nadmienia Pan, że zakupu, jak i zwrotów dokonuje Pan na polskiej stronie - zwroty kieruje Pan do magazynu na terenie kraju. Kupując towar zawsze występuje Pan jako podmiot gospodarczy. Sprzedawca przed transakcją jest o tym informowany. Często zagraniczni dostawcy w swoich regulaminach mają zapis, iż zakup skierowany jest do konsumentów dokonujących zakupu niezwiązanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Sprzedawcy mają świadomość (informację od kupujących), że ci występują: jako podmiot gospodarczy zawierając jednocześnie pomiędzy sobą transakcję kupna sprzedaży, czynni podatnicy VAT. W momencie dokonywania zakupów od kontrahentów zagranicznych wyraźnie zaznacza Pan identyfikację nabywcy, czynnego podatnika VAT prowadzącego działalność gospodarczą, nie zaś konsumenta. Nabywając towar podaje Pan dane, w tym NIP do wystawienia faktury. Każda faktura formalnie spełnia wymogi zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wystawione dokumenty zawierają: numerację, daty transakcji, dane identyfikujące nabywającego jak i sprzedającego (każdej ze stron NIP, nazwę firmy, adres), ceny netto, brutto, podatek VAT, nazwę towaru, itp. Faktury od dostawców zagranicznych mających oddziały w Polsce są wystawione w języku polskim, jedynie w języku ojczystym sprzedawcy są dane firmowe, adres. Jeden z kontrahentów na wystawionych przez siebie fakturach dopisuje uwagę „Ten rachunek nie może zostać wykorzystany do odliczenia naliczonego podatku VAT. Zakup (...) do użytku osobistego” oraz nazewnictwo - „rachunek z dnia, czy numer rachunku...”, choć samo słowo „faktura” także występuje na dokumencie.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia czy przysługuje Panu jako nabywcy prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT widniejącego na wystawionych przez sprzedawcę fakturach.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy należy podkreślić, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej. Przy czym co ważne miejscem świadczenia i opodatkowania nabywanych towarów lub usług musi być Polska.

Jak wskazano, najistotniejszym warunkiem umożliwiającym czynnemu podatnikowi VAT realizację prawa do odliczenia jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Jednocześnie oceny, czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości, należy dokonać w momencie realizowania zakupów, zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik – aby mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego – nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych i czy miejscem opodatkowania nabywanych towarów lub usług jest Polska.

Przy czym należy podkreślić, że faktura stanowi podstawę dla nabywcy towaru lub usługi do odliczenia podatku naliczonego, bowiem z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy wynika, że podatkiem naliczonym jest kwota podatku wynikająca z faktury.

Konieczność posiadania faktury w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego potwierdzają również wyroki TSUE. Przykładowo w wyroku z dnia 14 lipca 1988 r. w sprawie C-123/87, Jeunehomme TSUE wskazał, że artykuły 18 ust. 1 lit. a), 22 ust. 3 lit. a) i (b) oraz 22 ust. 8 VI Dyrektywy zezwalają Państwom Członkowskim na wprowadzenie wymogu, zgodnie z którym prawo do odliczenia VAT uzależnione jest od posiadania faktury, która, oprócz spełnienia minimalnych warunków wymienionych w VI Dyrektywie, musi zawierać określone dane niezbędne do tego, by zapewnić stosowanie VAT i umożliwić organom skarbowym sprawowanie nadzoru. Liczba tych danych ani ich rodzaj nie może uniemożliwiać lub nadmiernie utrudniać korzystanie z prawa do odliczenia. Tożsamo w orzeczeniu z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-152/02 Terra Baubedarf-Handel GmbH, Trybunał orzekł, że art. 17 ust. 2 lit. a) i pierwszy akapit art. 18 ust. 2 VI Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że prawo do odliczenia przysługuje w okresie rozliczeniowym, w którym są spełnione dwa warunki wymagane przez te przepisy, tj. towary powinny być dostarczone lub usługi wykonane, a podatnik powinien być w posiadaniu faktury lub innego dokumentu, który według kryteriów danego państwa członkowskiego jest uznawany za odpowiednik faktury.

Zatem podstawę do dokonania odliczenia podatku naliczonego może stanowić wyłącznie faktura odzwierciedlająca faktyczne zdarzenie gospodarcze w aspekcie podmiotowym, przedmiotowym oraz ilościowym. Tym samym faktura musi potwierdzać, że w rzeczywistości doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług pomiędzy konkretnymi podmiotami, w zakresie ściśle określonego towaru lub usługi oraz w zakresie ilości danego towaru lub usługi. Niezgodność któregokolwiek z tych aspektów eliminuje możliwość odliczenia podatku naliczonego, zawartego w fakturze, która nie odzwierciedla rzeczywistego zdarzenia gospodarczego.

Odnosząc się do Pana wątpliwości w pierwszej kolejności należy określić miejsce opodatkowania nabywanych towarów. Jak wynika z opisu sprawy towary od sprzedawcy kupuje Pan przez Polską stronę internetową, a przesyłki otrzymuje Pan za pośrednictwem polskich kurierów. Jak sam Pan wskazał wysyłka od sprzedawcy odbywa się tylko w Polsce. Sprzedawca będący czynnym podatnikiem VAT w Polsce posiada na terenie Polski oddział wraz z halami magazynowymi, z których wysyłany jest zakupiony towar. Wszelkie zwroty kieruje Pan do magazynu zlokalizowanego na terenie kraju. Skoro więc miejscem wysyłki od sprzedawcy jest terytorium kraju, tj. Polska, to transakcja ta będzie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wystawiona przez sprzedawcę faktura powinna więc zawierać polski podatek VAT naliczony uprawniający Pana do odliczenia.  

W analizowanej sprawie, jak wskazał Pan w opisie sprawy, faktura formalnie spełnia wszelkie wymogi zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy. Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Przy czym należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie uzależniają prawa podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od umieszczania stosownych „dopisków” na fakturach. Ustawodawca bowiem przewidział sytuacje, których wystąpienie wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które zostały wskazane w art. 88 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa Pan, jako czynny podatnik VAT, towary od dostawców posiadających główne siedziby w jednym z krajów Unii Europejskiej, zarejestrowanych jako czynni podatnicy podatku VAT w polskim rejestrze podatników. Dostawca jako czynny podatnik VAT posiada w Polsce Oddział oraz hale magazynowe, z których wysyłany jest zakupiony towar (których miejscem świadczenia i opodatkowania jest Polska). Kupowany towar służy Panu wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ponieważ dokonuje Pan dalszej odsprzedaży nabytych towarów dla przedsiębiorców krajowych, jak i zagranicznych. Mając zatem na uwadze tak przedstawiony opis sprawy i powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie będzie przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego zawartego na otrzymanych fakturach, gdyż spełniony będzie warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 ustawy, tj. związek zakupionego towaru z opodatkowaną podatkiem VAT Pana działalnością gospodarczą. W konsekwencji przy braku zaistnienia negatywnych przesłanek, będzie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z faktur wystawionych przez dostawcę.

Podsumowując, w opisanym zdarzeniu przyszłym, gdy zawiera Pan transakcje zakupu towarów (których miejscem świadczenia i opodatkowania jest Polska) jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, czynny podatnik VAT w Polsce, w sytuacji, gdy nabyte towary służą Panu wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy będzie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez dostawcę, w sytuacji, niezaistnienia przesłanek negatywnych wskazanych w art. 88 ustawy.

W związku z powyższym Pana stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie Pana skutków prawnopodatkowych, a zatem nie wywiera skutku prawnego dla dostawcy. Ponadto należy wskazać, że interpretacja nie ocenia prawidłowości dokonywanych przez dostawcę rozliczeń oraz prowadzonych przez niego ewidencji. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).