Ustalenie podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od sprzedaży detalicznej:

‒w zakresie obowiązku uwzględnienia w podstawie opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej sprzedaży dokonanej na rzecz Konsumentów (osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej) (część pytania oznaczona we wniosku nr 1) oraz uznania sprzedaży na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, które podają swój NIP dla celów ujęcia go na paragonie fiskalnym ewidencjonującym sprzedaż do 450 zł za sprzedaż niebędącą sprzedażą detaliczną i braku obowiązku weryfikowania czy nabycie towarów następuje w związku z prowadzoną przez nabywcę działalnością gospodarczą (część pytania oznaczonego we wniosku nr 2) - jest prawidłowe;

‒w zakresie braku obowiązku uwzględnienia w podstawie opodatkowania sprzedaży dokonywanej na rzecz Przedsiębiorców zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej, potwierdzonej paragonami z NIP o wartości powyżej 450 zł (100 euro), do których nie zostały wystawione faktury VAT (część pytania oznaczonego we wniosku nr 1), braku uznania za sprzedaż detaliczną, a tym samym braku obowiązku uwzględniania w podstawie opodatkowania sprzedaży dokonywanej na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, które podają swój NIP w celu ujęcia go na paragonie fiskalnym zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej, dokumentującym dokonaną sprzedaż powyżej kwoty 450 zł (100 euro), a do tego paragonu nie została wystawiona faktura VAT (część pytania oznaczonego we wniosku nr 2) oraz braku obowiązku uwzględniania w podstawie opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej sprzedaży dokonanej na rzecz Przedsiębiorcy w sytuacji w której do paragonu fiskalnego z NIP (niebędącego fakturą uproszczoną) nie wystawiają Państwo faktury VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) - jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 9 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy przedmiotu opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej oraz sposobu ustalania podstawy opodatkowania, wpłynął 20 lutego 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej „podatek VAT) oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych podlegającym opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce na zasadzie przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej towarów i usług, w tym w zasadniczej mierze sprzętu elektronicznego (....) oraz sprzętu AGD (...).

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż z wykorzystaniem sklepów stacjonarnych (placówek handlowych).

Klientami Wnioskodawcy są podmioty prowadzące działalność gospodarczą (w tym osoby fizyczne prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą), a także osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Całość sprzedaży Wnioskodawca ewidencjonuje przy zastosowaniu kas rejestrujących. Oznacza to, że zarówno sprzedaż dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (dalej „Konsumenci”), jak i sprzedaż dokonywana na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą oraz sprzedaż na rzecz klientów niebędących osobami fizycznymi (dalej łącznie „Przedsiębiorcy”) jest ewidencjonowana na kasach rejestrujących (kasach fiskalnych). Do każdej sprzedaży zaewidencjonowanej na kasach fiskalnych Wnioskodawca wystawia paragon fiskalny.

Paragony fiskalne dokumentujące sprzedaż na rzecz Konsumentów nie zawierają NIP nabywcy.

Paragony fiskalne dokumentujące sprzedaż na rzecz Przedsiębiorców zawierają NIP nabywcy (podany przez Przedsiębiorcę).

W przypadku sprzedaży dokonywanej na rzecz Przedsiębiorców, w której kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450,00 zł Wnioskodawca do paragonu fiskalnego nie wystawia faktury VAT. Wnioskodawca traktuje taki paragon fiskalny jako tzw. fakturę uproszczoną w rozumieniu przepisu art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej „Ustawa VAT”).

Do każdego paragonu fiskalnego niebędącego tzw. fakturą uproszczoną dokumentującego sprzedaż towaru na rzecz Przedsiębiorcy Wnioskodawca wystawia fakturę VAT zachowując jednocześnie warunek zapisany w art. 106b ust. 5 Ustawy VAT.

Jeżeli w terminie wynikającym z przepisu art. 106b ust. 3 Ustawy VAT Konsument zażąda wystawienia faktury VAT do paragonu fiskalnego Wnioskodawca wystawia fakturę VAT bez NIP (nie ujmuje w fakturze VAT NIP Konsumenta).

Pytanie

1.Czy ustalając podstawę opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej (dalej „Podatek SD”) Wnioskodawca zobowiązany jest uwzględnić całość sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kas rejestrujących oraz sprzedaży niezaewidencjonowanej zgodnie ze zwolnieniem określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 i art. 145a ust. 17 Ustawy VAT, tj. łączną wielkość sprzedaży dokonanej na rzecz Konsumentów i na rzecz Przedsiębiorców, czy tylko sprzedaż dokonaną na rzecz Konsumentów?

2.Czy Wnioskodawca ewidencjonując przy zastosowania kas rejestrujących sprzedaż dokonywaną na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, które podają swój NIP dla celów ujęcia go na paragonie fiskalnym powinien uznać taką sprzedaż za sprzedaż niebędącą sprzedażą detaliczną w rozumieniu art. 3 pkt 5 Ustawy PSD i w konsekwencji nie jest obowiązany uwzględniać tej sprzedaży przy ustalaniu podstawy opodatkowania Podatkiem SD, czy też ma obowiązek weryfikowania czy nabycie towarów następuje w związku z prowadzoną przez takie osoby fizyczne działalnością gospodarczą, np. poprzez żądanie złożenia przez taką osobę fizyczną oświadczenia, że nabycie towarów następuje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą?

3.Czy w przypadku w jakim do paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż dokonaną na rzecz Przedsiębiorcy (paragon fiskalny z NIP podanym przez Przedsiębiorcę) niebędącego tzw. fakturą uproszczoną w rozumieniu przepisu art. 106e ust. 5 pkt 3 Ustawy VAT nie zostanie wystawiona faktura VAT, Wnioskodawca jest zobowiązany uwzględniać taką sprzedaż przy ustalaniu podstawy opodatkowania Podatkiem SD?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy ustalając podstawę opodatkowania Podatkiem SD Wnioskodawca zobowiązany jest uwzględnić jedynie sprzedaż dokonaną na rzecz Konsumentów, zarówno zaewidencjonowaną przy użyciu kas rejestrujących jak i niezaewidencjonowaną zgodnie ze zwolnieniem określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 i art. 145a ust. 17 Ustawy VAT i nie ma obowiązku uwzględniania sprzedaży dokonanej na rzecz Przedsiębiorców niezależnie od zaewidencjonowania takiej sprzedaży przy użyciu kas fiskalnych.

Uzasadnienie własnego stanowiska Wnioskodawcy do Pytania nr 1

Zgodnie przepisem art. 5 Ustawy PSD „Przedmiotem opodatkowania podatkiem jest przychód ze sprzedaży detalicznej”.

Odpowiednio do przepisu art. 3 pkt 5 Ustawy PSD przez sprzedaż detaliczną rozumie się „(...) dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

a)w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta,

b)poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

- także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej”.

Stosownie do przepisu art. 3 pkt 3 Ustawy PSD konsumentem jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, a także osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą nabywającą towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą oraz rolnik ryczałtowy w rozumieniu art. 2 pkt 19 Ustawy VAT.

W świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że opodatkowaniu Podatkiem SD podlega wyłącznie przychód z odpłatnego zbycia (sprzedaży) towarów dokonywanego:

a)na terytorium Polski,

b)w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika tego podatku;

c)na rzecz:

i. osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej;

ii. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą jeżeli nabycie następuje bez związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez taką osobę;

iii. rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 Ustawy VAT;

d)na podstawie umowy zawartej:

i. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta,

ii. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta.

Konsekwentnie należy stwierdzić, że przychód z odpłatnego zbycia (sprzedaży) towarów dokonywanego:

a)na terytorium Polski,

b)w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika tego podatku;

c)na podstawie umowy zawartej:

i. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta,

ii. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta.

d)na rzecz:

iii. podmiotu niebędącego osobą fizyczną;

iv. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą jeżeli nabycie następuje w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez taką osobę

nie jest przychodem ze sprzedaży detalicznej i jako taki nie stanowi przedmiotu opodatkowania Podatkiem SD (a contrario do przepisu art. 5 Ustawy PSD).

To prowadzi do wniosku, że takiego przychodu nie uwzględnia się przy ustalaniu podstawy opodatkowania Podatkiem SD.

Odpowiednio do przepisu art. 6 ust. 3 Ustawy „Przychód ze sprzedały detalicznej określa się na podstawie wielkości sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kas rejestrujących oraz sprzedaży nie zaewidencjonowanej zgodnie zwolnieniem określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 i art. 145a ust. 17 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług”.

Z przywołanego przepisu, zdaniem Wnioskodawcy, wynika wprost, że w przychodem podlegającym opodatkowaniu Podatkiem SD nie jest cała sprzedaż zaewidencjonowana przy użyciu kas rejestrujących, a jedynie ta jej część która stanowi sprzedaż detaliczną w rozumieniu art. 3 pkt 5 Ustawy PSD.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 Ustawy PSD „Podatnicy są obowiązani, bez wezwania właściwego organu podatkowego:

1)składać właściwemu dla podatnika naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe o wysokości podatku, sporządzone według ustalonego wzoru,

2)obliczać i wpłacać podatek na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego właściwy dla podatnika naczelnik urzędu skarbowego wykonuje swoje zadania

- za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego podatek dotyczy”.

Z powyższego przepisu wynika, że podatnik Podatku SD jest zobowiązany do samoobliczenia tego podatku, oraz do jego zadeklarowania i zapłacenia. Oznacza to, że obowiązkiem podatnika Podatku SD jest prawidłowe ustalenie przedmiotu opodatkowania Podatkiem SD, a następnie prawidłowe ustalenie podstawy opodatkowania.

Podstawa opodatkowania Podatkiem SD zdefiniowana jest w przepisie art. 6 ust. 1 Ustawy PSD, zgodnie z którym „Podstawę opodatkowania podatkiem stanowi osiągnięta w danym miesiącu nadwyżka przychodów ze sprzedaży detalicznej ponad kwotę 17 000 000 zł”. Konsekwentnie w świetle łącznej wykładni przepisów art. 10 ust. 1 i art. 6 ust. 1 Ustawy PSD w zw. z art. 6 ust. 3 Ustawy PSD podatnik Podatku SD jest zobowiązany w pierwszej kolejności ustalić wartość sprzedaży detalicznej w oparciu o zapisy ewidencji prowadzonej przy użyciu kas fiskalnych podwyższając ją o wartość sprzedaży detalicznej niezaewidencjonowanej przy użyciu kas rejestrujących zgodnie ze zwolnieniem określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 i art. 145a ust. 17 Ustawy VAT. To prowadzi do wniosku, że w przypadku w jakim na kasach rejestrujących ewidencjonowana jest zarówno sprzedaż detaliczna jak i sprzedaż niebędąca sprzedażą detaliczną w rozumieniu art. 3 pkt 5 Ustawy PSD, przy ustalaniu podstawy opodatkowania Podatkiem SD należy pomijać zaewidencjonowaną na kasach rejestrujących wartość sprzedaży niebędącej sprzedażą detaliczną.

Prawidłowość takiego stanowiska znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 września 2023 r. (znak: 0111-KDIB3-3.4019.8.2023.1.MAZ) zgodnie z którą: „Spółka w ramach działalności gospodarczej dokonuje odpłatnego zbywania różnych towarów, w tym sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 3 pkt 5 Ustawy. Przychód ze sprzedaży detalicznej, jak i przychód ze sprzedaży innej niż sprzedaż detaliczna może być ewidencjonowany w jednej kasie rejestrującej (tych samych kasach).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy przychód ze sprzedaży innej niż sprzedaj detaliczna stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej, w przypadku łącznego ewidencjonowania w kasie rejestrującej zarówno przychodu ze sprzedaż) detalicznej, jak i przychodu ze sprzedaż) innej niż detaliczna.

Mając na uwadze przytoczone przypisy należy stwierdzić, że dla obliczenia podstawy opodatkowania dla celów naliczenia i poboru podatku od sprzedaży detalicznej brana jest tylko wartość przychodu generowana z tytułu sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 3 ust. 5 Ustawy, która została zaewidencjonowana na kasach rejestrujących oraz obrotu niezaewidencjonowanego zgodnie z przewidzianymi zwolnieniami w tym zakresie. Natomiast do obliczenia przychodu służącego określeniu podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej, nie uwzględnia się obrotu wynikającego ze sprzedaży innej niż sprzedaż detaliczna w rozumieniu art. 3 ust. 5 Ustawy, niezależnie od tego czy jest on ewidencjonowany czy też nie w kasach rejestrujących, jak i niezależnie od tego czy jest on ewidencjonowany w tej samej kasie rejestrującej co obrót ze sprzedaży detalicznej, czy też w kasie, w której nie jest ewidencjonowany obrót z tytułu sprzedaży detalicznej”.

Wnioskodawca jest zdania, że okoliczność zaewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących sprzedaży niebędącej sprzedażą detaliczną w rozumieniu art. 3 pkt 5 Ustawy PSD nie skutkuje obowiązkiem uwzględnienia takiej sprzedaży na potrzeby ustalenia podstawy opodatkowania Podatkiem SD.

Reasumując, w przedstawionym opisie stanu faktycznego Wnioskodawca, ustalając podstawę opodatkowania Podatkiem SD zobowiązany jest uwzględnić jedynie sprzedaż dokonaną na rzecz Konsumentów, zarówno zaewidencjonowaną przy użyciu kas rejestrujących jak i niezaewidencjonowaną zgodnie ze zwolnieniem określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 i art. 145a ust. 17 Ustawy VAT i nie ma obowiązku uwzględniania sprzedaży dokonanej na rzecz Przedsiębiorców niezależnie od zaewidencjonowania takiej sprzedaży przy użyciu kas fiskalnych.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy ewidencjonując przy zastosowania kas rejestrujących sprzedaż dokonywaną na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, które podają swój NIP dla celów ujęcia go na paragonie fiskalnym Wnioskodawca nie ma obowiązku weryfikowania czy nabycie towarów następuje w związku z prowadzoną przez takie osoby fizyczne działalnością gospodarczą. Konsekwentnie w takim przypadku Wnioskodawca powinien uznać taką sprzedaż za sprzedaż niebędącą sprzedażą detaliczną w rozumieniu art. 3 pkt 5 Ustawy PSD i nie jest obowiązany uwzględniać takiej sprzedaży przy ustalaniu podstawy opodatkowania Podatkiem SD.

Uzasadnienie własnego stanowiska Wnioskodawcy do Pytania nr 2

Ustawa PSD nie zawiera żadnego przepisu stanowiącego wprost o tym, że warunkiem uznania sprzedaży dokonywanej na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą za sprzedaż niebędącą sprzedażą detaliczną w rozumieniu art. 3 pkt 5 Ustawy PSD jest zweryfikowanie przez podatnika Podatku SD czy osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarcza nabywa towar w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą. Takiego obowiązku nie można również wyinterpretować z przepisów Ustawy PSD.

W Ustawie PSD nie ma również żadnego przepisu z którego wynikałoby uprawnienie dla podatnika Podatku SD żądania od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą wskazania czy dokonuje nabycia towaru w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą. Takie uprawnienie nie jest również przewidziane w Ustawie VAT.

Zasady dokumentowania sprzedaży dokonywanej przez podatnika VAT regulowane są przepisami Ustawy VAT. Zgodnie z przepisem art. 106b ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT „Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą: 1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106 a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem”.

W powołanym przepisie, jak również w pozostałych przepisach Ustawy VAT brak jest zapisanego upoważnienia do warunkowania wystawienia faktury VAT na rzecz osoby fizycznej będącej podatnikiem podatku VAT dokonującej nabycia towarów od wykazania przez taką osobę fizyczną, że dokonuje nabycia w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą.

Konsekwentnie w przypadku w jakim następuje sprzedaż towarów na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, która podaje swój NIP dla celów ujęcia go na paragonie fiskalnym, Wnioskodawca powinien pominąć taką sprzedaż (zaewidencjonowaną na kasie fiskalnej) przy ustalaniu podstawy opodatkowania Podatkiem SD.

Prawidłowość takiego stanowiska Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 grudnia 2016 r. (znak: 1462‑IPPP2.4513.8.2016.2.BH), zgodnie z którą: „Obowiązek posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej NIP występuje wyłącznie w przypadku zakupu towarów lub usług przeznaczonych na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Oznaczą to, że w sytuacji gdy zakupu dokonuje osoba prowadząca działalność gospodarczą ale dany zakup przeznaczony jest na cele niezwiązane z tą działalnością, nabywca powinien posługiwać się numerem PESEL a nie numerem NIP.

Ustawa o podatku od sprzedaży detalicznej nie nakłada na podatników, obowiązku posiadania jakichkolwiek dokumentów wskazujących, że nabywca prowadzący działalność gospodarczą posługujący się przy nabyciu danego towaru numerem identyfikacji podatkowej NIP, faktycznie wykorzysta ten towar na cele prowadzonej działalności a nie na cele prywatne. To nabywca, w momencie dokonywania nabycia towaru podejmuje decyzję o jego przeznaczeniu. W przypadku, gdy zakupiony towar ma być przeznaczony na cele prywatne a nie związane z działalnością gospodarczą nabywca powinien dla danej transakcji posługiwać się numerem PESEL. Z drugiej jednak strony na sprzedawcę nałożony jest obowiązek odprowadzenia podatku od sprzedaży dokonanej dla podatnika nabywającego towary na cele prywatne. Aby zatem wywiązać się z obowiązku zapłaty podatku, nałożonego ustawą, należy podczas dokonywania sprzedaży wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności towarzyszące danej transakcji, aby jej udokumentowanie odbyło się w sposób jak najbardziej prawidłowy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jest podmiotem świadczącym usługi pocztowe, i poprzez rozbudowaną sieć placówek, dokonuje także sprzedaży towarów. Biorąc zatem pod uwagę, okoliczności wynikające z opisanego we wniosku zdarzenia, należy uznać, że w sytuacji gdy Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów dla nabywcy prowadzącego działalność gospodarczą, który to nabywca posługuje się dla celów tej transakcji numerem identyfikacji podatkowej NIP, to można przyjąć, że zakupiony towar został nabyty w celach działalności gospodarczej i tym samym sprzedaż taka nie będzie podlegała podatkowi od sprzedaży detalicznej”.

Reasumując, w przedstawionym opisie stanu faktycznego Wnioskodawca, ewidencjonując przy zastosowaniu kas rejestrujących sprzedaż dokonywaną na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, które podają swój NIP dla celów ujęcia go na paragonie fiskalnym, nie ma obowiązku weryfikowania czy nabycie towarów następuje w związku z prowadzoną przez takie osoby fizyczne działalnością gospodarczą. Konsekwentnie w takim przypadku Wnioskodawca powinien uznać taką sprzedaż za sprzedaż niebędącą sprzedażą detaliczną w rozumieniu art. 3 pkt 5 Ustawy PSD i nie jest obowiązany uwzględniać takiej sprzedaży przy ustalaniu podstawy opodatkowania Podatkiem SD.

Ad 3

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku w jakim do paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż dokonaną na rzecz Przedsiębiorcy (paragon fiskalny z NIP podanym przez Przedsiębiorcę) nic będącego tzw. fakturą uproszczoną w rozumieniu przepisu art. 106e ust. 5 pkt 3 Ustawy VAT nie zostanie wystawiona faktura VAT, Wnioskodawca nie jest zobowiązany uwzględniać takiej sprzedaży przy ustalaniu podstawy opodatkowania Podatkiem SD.

Uzasadnienie własnego stanowiska Wnioskodawcy do Pytania nr 3

Ustawa PSD nie zawiera żadnego przepisu stanowiącego o tym, że warunkiem uznania danej sprzedaży za sprzedaż niebędącą sprzedażą detaliczną w rozumieniu art. 3 pkt 5 Ustawy PSD jest udokumentowanie takiej sprzedaży fakturą VAT.

Takiego warunku nie da się wyinterpretować zarówno z przepisów art. 3 pkt 3 Ustawy PSD i z art. 3 pkt 5 tejże. Konsekwentnie należy uznać, że okoliczność wystawienia faktury VAT do paragonu fiskalnego z NIP jest bez znaczenia dla oceny czy sprzedaż udokumentowana paragonem fiskalnym NIP jest sprzedażą niebędącą sprzedaż detaliczną w rozumieniu Ustawy PSD.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 września 2023 r. (znak: 0111-KDIB3-3.4019.8.2023.1.MAZ) wskazano „(...) opodatkowaniu podatkiem odsprzedaży detalicznej podlega m.in. przychód ze sprzedaży detalicznej zaewidencjonowany w kasie rejestrującej. Zatem w sytuacji, gdy dany podmiot ewidencjonuje w jednej kasie rejestrującej zarówno sprzedaż detaliczną, jak i inną to powinien z wartości całkowitej zaewidencjonowanej sprzedaży wyodrębnić wartość sprzedaży detalicznej. Przepisy ustawy nie precyzują w jaki sposób należy takiej sytuacji wyodrębnić wartość sprzedaży detalicznej, zatem należy uznać, że każdy sposób, który prowadzi do prawidłowego rozliczania podatku od sprzedaż) detalicznej jest dopuszczalny”.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro Ustawa PSD nie wprowadza warunku wystawienia faktury VAT do paragonu fiskalnego z NIP, dla kwalifikacji sprzedaży udokumentowanej paragonem fiskalnym z NIP za sprzedaż inną niż sprzedaż detaliczna w rozumieniu art. 3 pkt 5 Ustawy PSD, to nic ma podstaw do uznania, że w przypadku w jakim do paragonu fiskalnego z NIP nie zostanie wystawiona faktura VAT, sprzedaż zaewidencjonowana na kasie fiskalnej udokumentowana takim paragonem fiskalnym podlega uwzględnieniu przy ustalaniu podstawy opodatkowania Podatkiem SD. 

Reasumując, w przedstawionym opisie stanu faktycznego, w przypadku w jakim do paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż dokonaną na rzecz Przedsiębiorcy (paragon fiskalny z NIP podanym przez Przedsiębiorcę) niebędącego tzw. fakturą uproszczoną w rozumieniu przepisu art. 106e ust. 5 pkt 3 Ustawy VAT nie zostanie wystawiona faktura VAT, Wnioskodawca nie jest zobowiązany uwzględniać takiej sprzedaży przy ustalaniu podstawy opodatkowania Podatkiem SD.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku:

‒w zakresie obowiązku uwzględnienia w podstawie opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej sprzedaży dokonanej na rzecz Konsumentów (osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej) (część pytania oznaczona we wniosku nr 1) oraz uznania sprzedaży na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, które podają swój NIP dla celów ujęcia go na paragonie fiskalnym ewidencjonującym sprzedaż do 450 zł za sprzedaż niebędącą sprzedażą detaliczną i braku obowiązku weryfikowania czy nabycie towarów następuje w związku z prowadzoną przez nabywcę działalnością gospodarczą (część pytania oznaczonego we wniosku nr 2) - jest prawidłowe;

‒w zakresie braku obowiązku uwzględnienia w podstawie opodatkowania sprzedaży dokonywanej na rzecz Przedsiębiorców zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej, potwierdzonej paragonami z NIP o wartości powyżej 450 zł (100 euro), do których nie zostały wystawione faktury VAT (część pytania oznaczonego we wniosku nr 1), braku uznania za sprzedaż detaliczną, a tym samym braku obowiązku uwzględniania w podstawie opodatkowania sprzedaży dokonywanej na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, które podają swój NIP w celu ujęcia go na paragonie fiskalnym zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej, dokumentującym dokonaną sprzedaż powyżej kwoty 450 zł (100 euro), a do tego paragonu nie została wystawiona faktura VAT (część pytania oznaczonego we wniosku nr 2) oraz braku obowiązku uwzględniania w podstawie opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej sprzedaży dokonanej na rzecz Przedsiębiorcy w sytuacji w której do paragonu fiskalnego z NIP (niebędącego fakturą uproszczoną) nie wystawiają Państwo faktury VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 148; dalej jako: „ustawa”):

Jak stanowi art. 2 pkt 2 ustawy o prawach konsumenta:

W świetle art. 2 pkt 3 ustawy o prawach konsumenta:

Zatem opodatkowaniu podlega sprzedaż dokonana na podstawie umów zawartych w lokalu oraz poza nim, przy czym konieczna jest fizyczna obecność stron przynajmniej na etapie złożenia oferty, która inicjuje zawarcie umowy.

W myśl art. 4 ustawy:

Jak stanowi art. 5 ustawy:

W świetle art. 6 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 6 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy:

W myśl art. 6 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 361):

Jak stanowi art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT:

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 3, 5, 8, 9, 11, 12, 13, 14 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 106e ust. 5 ustawy o VAT:

W myśl art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT:

Jak wynika z zacytowanych przepisów, przedmiotem opodatkowania jest przychód ze sprzedaży detalicznej dokonywanej na terytorium Polski w lokalu przedsiębiorstwa lub poza tym lokalem. W zakresie rozumienia pojęć „lokal przedsiębiorstwa oraz „umowa zawarta poza lokalem przedsiębiorstwa” przepisy ustawy odwołują się do definicji zawartych w ustawie z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2759, ze zm.; dalej jako: „ustawa o prawach konsumenta”).

Podstawą opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej jest nadwyżka - ponad kwotę 17 000 000 zł w danym miesiącu - przychodów ze sprzedaży towarów uznanej za sprzedaż detaliczną w rozumieniu ustawy, zaewidencjonowanej przy pomocy kas rejestrujących oraz obrotu niezaewidencjonowanego zgodnie ze zwolnieniem przewidzianym w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 listopada 2023 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2023 r. poz. 2605).

Przy czym kluczowym elementem uznania sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie fiskalnej za sprzedaż inną niż detaliczna jest spełnienie kryterium w postaci wystawienia albo niewystawienia faktury VAT. W ten sposób ustala się wielkość sprzedaży niefakturowaną, a więc zaewidencjonowaną przy użyciu kas rejestrujących.

Przy czym w przypadku, w którym kwota należności ogółem nie przekracza 450 zł/100 euro faktura może nie zawierać danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11-14, pod warunkiem, że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku. Jest to wtedy tzw. faktura uproszczona.

Ponadto, z powyższych przepisów wynika, że podmioty dokonujące sprzedaży towarów, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, w sytuacji gdy nabywcami towarów są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz rolnicy ryczałtowi są zobowiązane do zapłaty podatku od tej sprzedaży. Podatek od sprzedaży detalicznej jest naliczany także od sprzedaży dokonywanej na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w przypadku dokonania przez te podmioty zakupu towarów wykorzystywanych poza sferą ich działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników (t.j. Dz. U z 2022 r., poz. 2500, ze zm.):

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ww. ustawy:

Natomiast w myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że, podmioty prowadzące działalność gospodarczą są obowiązane posługiwać się, dla celów tej działalności, numerem identyfikacji podatkowej NIP, podczas gdy osoby nieprowadzące działalności gospodarczej dokonujące zakupów towarów i usług, które występują z żądaniem wystawienia faktury, powinny posługiwać się numerem PESEL.

Obowiązek posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej NIP występuje wyłącznie w przypadku zakupu towarów lub usług przeznaczonych na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Oznacza to, że w sytuacji gdy zakupu dokonuje osoba prowadząca działalność gospodarczą ale dany zakup przeznaczony jest na cele niezwiązane z tą działalnością, nabywca powinien posługiwać się numerem PESEL a nie numerem NIP.

Z przedstawionego przez Państwa we wniosku opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonują Państwo sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (Konsumentów), osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą oraz sprzedaży na rzecz klientów niebędących osobami fizycznymi (Przedsiębiorców).

Całość sprzedaży ewidencjonują Państwo przy zastosowaniu kas rejestrujących. Do każdej sprzedaży zaewidencjonowanej na kasach fiskalnych wystawiają Państwo paragon fiskalny.

Jak również wynika z opisu sprawy, paragony fiskalne dokumentujące sprzedaż na rzecz Konsumentów nie zawierają NIP nabywcy, natomiast paragony fiskalne dokumentujące sprzedaż na rzecz Przedsiębiorców zawierają NIP nabywcy.

W opisie sprawy wskazali Państwo ponadto, że w przypadku sprzedaży dokonywanej na rzecz Przedsiębiorców, w której kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł do paragonu fiskalnego nie wystawiają Państwo faktury VAT. Traktują Państwo taki paragon fiskalny jako tzw. fakturę uproszczoną w rozumieniu art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT.

Do każdego paragonu fiskalnego niebędącego tzw. fakturą uproszczoną, dokumentującego sprzedaż towaru na rzecz Przedsiębiorcy wystawiają Państwo fakturę VAT zachowując jednocześnie warunek zapisany w art. 106b ust. 5 ustawy VAT.

Ponadto, jeżeli w terminie wynikającym z przepisu art. 106b ust. 3 ustawy VAT Konsument zażąda wystawienia faktury VAT do paragonu fiskalnego wystawiają Państwo fakturę VAT bez NIP (nie ujmują Państwo w fakturze VAT NIP Konsumenta).

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą uznania czy ustalając podstawę opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej są Państwo zobowiązani uwzględnić całość sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kas rejestrujących oraz sprzedaży niezaewidencjonowanej zgodnie ze zwolnieniem określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 i art. 145a ust. 17 ustawy VAT, tj. łączną wielkość sprzedaży dokonanej na rzecz Konsumentów oraz na rzecz Przedsiębiorców, czy tylko sprzedaż dokonaną na rzecz Konsumentów.

Mając na uwadze przytoczone przepisy należy stwierdzić, że dla obliczenia podstawy opodatkowania dla celów naliczenia i poboru podatku od sprzedaży detalicznej, brana jest tylko wartość przychodu generowana z tytułu sprzedaży detalicznej, w rozumieniu art. 3 ust. 5 ustawy, zaewidencjonowana w kasie rejestrującej oraz obrotu niezaewidencjonowanego zgodnie z przewidzianymi zwolnieniami w tym zakresie. Natomiast przy obliczaniu przychodu służącego określeniu podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej, nie uwzględnia się obrotu wynikającego ze sprzedaży innej niż detaliczna, w rozumieniu art. 3 ust. 5 ustawy. W tym wypadku odbywa się to niezależnie od tego, czy ta sprzedaż inna niż sprzedaż detaliczna jest ewidencjonowana czy też nie w kasie rejestrującej oraz niezależnie od tego czy to ewidencjonowanie następuje w tej samej kasie co sprzedaż detaliczna lub w innej.

Przy czym wskazać należy, że w zakresie sprzedaży dokonywanej na rzec Przedsiębiorców, nabywca dokonując zakupu posługując się numerem NIP określa jego przeznaczenie do celów związanych z działalnością gospodarczą. Powyższe nie oznacza jednak, że sprzedawca będąc podatnikiem VAT, wystawiając paragon fiskalny z NIP na kwotę powyżej 450 zł, zwolniony jest z obowiązku wystawienia na rzecz Przedsiębiorcy faktury VAT lub może ograniczyć się do ich wystawiania wyłącznie „na życzenie”.

W związku z powyższym sprzedaż, do której wystawiono paragon fiskalny z NIP na kwotę powyżej 450 zł dopiero z chwilą prawidłowego jej udokumentowania, zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług tj. poprzez wystawienie faktury VAT, będzie możliwa do zakwalifikowania jako sprzedaż na rzecz Przedsiębiorcy. Tym samym wyłącznie przychód wynikający z faktury VAT lub faktury VAT uproszczonej nie będzie uwzględniany przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Reasumując - opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej nie podlega przychód ze sprzedaży innej niż sprzedaż detaliczna, pomimo tego, że jest ewidencjonowany w kasie rejestrującej.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności dokonują Państwo sprzedaży na rzecz Konsumentów (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) oraz na rzecz Przedsiębiorców (osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą oraz klientów niebędących osobami fizycznymi). Sprzedaż tą (zarówno na rzecz Konsumentów jak i Przedsiębiorców) ewidencjonują Państwo przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zatem mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy oraz przedstawiony przez Państwa opis sprawy stwierdzić należy, że do podstawy opodatkowania winni Państwo uwzględniać zarówno ewidencjonowaną jak i nieewidencjonowaną przy użyciu kas rejestrujących sprzedaż detaliczną dokonywaną na rzecz Konsumentów, a więc osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Jednak w sytuacji, w której dokonują Państwo na rzecz Przedsiębiorców sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej, potwierdzonej paragonami z NIP o wartości powyżej 450 zł (100 euro), do których nie zostały wystawione faktury VAT, taka sprzedaż winna być przez Państwa wliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Powyższe znajduje swoje odzwierciedlenie w orzecznictwie, zgodnie z którym „sprzedaż zaewidencjonowaną na kasie fiskalnej i potwierdzoną paragonami o wartości powyżej 450 zł (100 euro), do których nie zostały wystawione faktury VAT (taki paragon z uwagi na wartość nie jest fakturą uproszczoną), należy uznać za sprzedaż detaliczną, paragonową, której wartość wlicza się do podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Ustalanie przychodu ze sprzedaży detalicznej następuje wyłącznie poprzez ustalenie wielkości sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kas rejestrujących oraz sprzedaży niezaewidencjonowanej (zgodnie ze zwolnieniem określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 i art. 145a ust. 17 u.p.t.u.). A contrario wyłączenia z ustalania przychodu wynikają więc z systemu fakturowania. U.p.s.d. nie dopuszcza wyłączenia przychodu w zakresie jakiejkolwiek sprzedaży paragonowej (nie chodzi tu o fakturę uproszczoną)” (por. wyrok WSA w Warszawie z 14 października 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 790/22).

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należy uznać:

‒w zakresie sprzedaży dokonywanej na rzecz Przedsiębiorców zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej, potwierdzonej paragonami z NIP o wartości powyżej 450 zł (100 euro), do których nie zostały wystawione faktury VAT – za nieprawidłowe;

‒w pozostałym zakresie - za prawidłowe.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 Państwa wątpliwości dotyczą uznania czy ewidencjonując przy zastosowaniu kas rejestrujących sprzedaż dokonywaną na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, które podają swój NIP dla celów ujęcia go na paragonie fiskalnym powinni Państwo uznać taką sprzedaż za sprzedaż niebędącą sprzedażą detaliczną w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy PSD i w konsekwencji nie są Państwo obowiązani uwzględniać tej sprzedaży przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej, czy też mają Państwo obowiązek weryfikowania czy nabycie towarów następuje w związku z prowadzoną przez takie osoby fizyczne działalnością gospodarczą, np. poprzez żądanie złożenia przez taką osobę oświadczenia, że nabycie towarów następuje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając zatem na uwadze przepisy ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej oraz dotyczące ewidencji i identyfikacji podatników wskazać należy, że oprócz sprzedaży dokonywanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, za sprzedaż detaliczną uznaje się - zgodnie z powołanym wyżej art. 3 pkt 5 ustawy PSD - sprzedaż na rzecz osób fizycznych mających status podmiotu gospodarczego, które w określonych okolicznościach nie działają w charakterze przedsiębiorcy. Istotne jest więc ustalenie czy dany zakup służy działalności gospodarczej prowadzonej przez takie osoby czy też ich celom prywatnym.

Sposób zaewidencjonowania danej sprzedaży ma w konsekwencji wpływ na ustalenie podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej. Dlatego kwestia stwierdzenia czy dany towar został nabyty w związku z prowadzoną przez osobę fizyczną działalnością gospodarczą czy też na cele prywatne leży po stronie podatnika.

Potwierdzenie przez sprzedawcę statusu nabywcy najczęściej następuje poprzez uzyskanie od niego informacji w tym zakresie. W przypadku nabywcy, który dokonuje zakupu jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, występuje on z żądaniem wystawienia faktury, podając swój identyfikator podatkowy, pod którym zarejestrowany jest jako podatnik podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej. W przypadku podatników podatku od towarów i usług jest to NIP. Należy zwrócić uwagę, iż obecnie, jeżeli osoba fizyczna posługuje się NIP, oznacza to, że jest ona osobą fizyczną, która prowadzi działalność gospodarczą lub jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (tym samym prowadzi działalność gospodarczą przynajmniej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług). Od 1 stycznia 2012 r. bowiem, w przypadku podatników będących osobami fizycznymi, objętych rejestrem PESEL, nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług, numery NIP zostały całkowicie zniesione. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, identyfikatorem podatkowym takich osób jest wyłącznie numer PESEL.

Tym samym więc, podanie NIP przez nabywcę będącą osobą fizyczną, w zasadzie przesądza o tym, że w przypadku danej transakcji dokonuje jej osoba prowadząca działalność gospodarczą. Dodatkowo podatnik może potwierdzić status kontrahenta w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Przy czym, o ile sprzedawca może ustalić wobec kogo dokonuje sprzedaży, to nie ma jednak możliwości zweryfikowania, czy wydany towar zostanie w rzeczywistości wykorzystany przez kupującego w jego działalności gospodarczej czy też na cele osobiste/prywatne. Ponadto sam rodzaj nabywanych towarów nawet jeśli nie odpowiada przedmiotowi działalności nabywcy, nie świadczy w żaden sposób o tym, że nie mogą one zostać spożytkowane na cele prowadzonej działalności. Podkreślić należy, że ustawa o podatku od sprzedaży detalicznej nie nakłada na podatników obowiązku posiadania jakichkolwiek dowodów (np. dokumentów) świadczących o tym, że nabywca prowadzący działalność gospodarczą, posługujący się przy nabyciu towarów posiadanym NIP, faktycznie wykorzysta zakupiony towar do celów związanych z działalnością gospodarczą. To nabywca momencie zakupu decyduje bowiem o przeznaczeniu nabywanych towarów.

Zatem uznać należy, że w sytuacji, w której nabywca podaje swój NIP dla celów ujęcia go w paragonie fiskalnym dokumentującym dokonaną na jego rzecz sprzedaż do kwoty 450 zł, dokonana sprzedaż nie jest kwalifikowana jako sprzedaż detaliczna i tym samym wyłączona jest spod opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej. W konsekwencji nie powinna ona być uwzględniana przy obliczaniu podstawy opodatkowania tym podatkiem.

W sytuacji jednak, w której nabywca podaje swój NIP dla celów ujęcia go w paragonie fiskalnym dokumentującym dokonaną na jego rzecz sprzedaż powyżej kwoty 450 zł (100 euro), a do tego paragonu nie zostanie wystawiona faktura VAT, dokonana sprzedaż jest kwalifikowana jako sprzedaż detaliczna i tym samym jest opodatkowana podatkiem od sprzedaży detalicznej. W konsekwencji powinna być ona uwzględniana przy obliczaniu podstawy opodatkowania tym podatkiem. Jak wynika bowiem z powyżej wskazanych wyjaśnień w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, sprzedaż o wartości powyżej 450zł (100 euro) dokumentowana jedynie paragonem fiskalnym zawierającym NIP nabywcy, do którego nie została wystawiona faktura, jest opodatkowana podatkiem od sprzedaży detalicznej niezależnie od tego na czyją rzecz ta sprzedaż została dokonana.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, dokonując sprzedaży na rzecz Konsumentów, paragony fiskalne dokumentujące sprzedaż nie zawierają NIP nabywcy. Natomiast w przypadku sprzedaży dokonywanej na rzecz Przedsiębiorców, w tym na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą zawierają NIP nabywcy, który jest przez nich podawany.

Zatem w sytuacji, w której nabywca będący osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą poda swój NIP w celu ujęcia go na paragonie fiskalnym dokumentującym dokonaną sprzedaż do kwoty 450 zł (100 euro), to taką sprzedaż należy uznać za sprzedaż niebędącą sprzedażą detaliczną, a więc nie powinna być ona uwzględniana przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej. W sytuacji jednak w której nabywca będący osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą poda swój NIP w celu ujęcia go na paragonie fiskalnym dokumentującym dokonaną sprzedaż powyżej kwoty 450 zł (100 euro), a do tego paragonu nie zostanie wystawiona faktura, to taką sprzedaż należy uznać za sprzedaż będącą sprzedażą detaliczną, a więc powinna być ona uwzględniana przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Jednocześnie nie są Państwo zobowiązani do weryfikowania czy nabycie towarów faktycznie następuje w związku z prowadzoną przez takie osoby działalnością gospodarczą, bowiem - jak już wyżej zostało wskazane - ustawodawca nie nałożył na podatników takiego obowiązku.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należy uznać:

‒w zakresie sprzedaży dokonywanej na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, które podają swój NIP w celu ujęcia go na paragonie fiskalnym zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej, dokumentującym dokonaną sprzedaż powyżej kwoty 450 zł (100 euro), a do tego paragonu nie została wystawiona faktura VAT - za nieprawidłowe;

‒w pozostałym zakresie - za prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również uznania czy w przypadku, w jakim do paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż dokonaną na rzecz Przedsiębiorcy (paragon fiskalny z NIP podanym przez Przedsiębiorcę) niebędącego tzw. fakturą uproszczoną w rozumieniu przepisu art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy VAT nie zostanie wystawiona faktura VAT, są Państwo zobowiązani uwzględniać taką sprzedaż przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Jak wskazano powyżej opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej podlega tylko przychód osiągnięty ze sprzedaży na rzecz konsumentów. A contrario, przychód uzyskany ze sprzedaży na rzecz innych podmiotów, w tym przypadku osób fizycznych będących przedsiębiorcami, w sytuacji gdy nabycie to związane z ich działalności gospodarczą oraz przychód uzyskany ze sprzedaży innej niż sprzedaż detaliczna - nie będzie podlegał opodatkowaniu tym podatkiem.

Przy czym przychód ze sprzedaży detalicznej określa się na podstawie wielkości sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kas rejestrujących. Równocześnie należy mieć na uwadze że na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnicy podatku od towarów i usług prowadzący sprzedaż mają obowiązek wystawiania faktur dla określonych podmiotów, m.in. na rzecz innych podatników podatku VAT.

Wyżej wskazane regulacje prawne wskazują na to, że w świetle ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej kluczowym elementem uznania sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie fiskalnej za sprzedaż inną niż detaliczna jest spełnienie kryterium w postaci wystawienia faktury VAT, a nie sam fakt posłużenia się przez kupującego numerem NIP.   

W związku z powyższym sprzedaż, do której wystawiono paragon fiskalny z NIP dopiero z chwilą prawidłowego jej udokumentowania, zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług tj. przez wystawienie faktury VAT, będzie możliwa do zakwalifikowania jako sprzedaż na rzecz Przedsiębiorcy.

Tym samym wyłącznie przychód wynikający z faktury VAT lub faktury VAT uproszczonej (paragonu z nr NIP nabywcy do 450 zł) nie będzie uwzględniany przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej. Natomiast sprzedaż zaewidencjonowaną na kasie fiskalnej i potwierdzoną paragonami z NIP o wartości powyżej 450 zł (100 euro), do których nie zostały wystawione faktury VAT, należy uznać za sprzedaż detaliczną, której wartość wlicza się do podstawy opodatkowania.

Powyższe znajduje swoje potwierdzenie w orzecznictwie. Wskazuje się w nim bowiem, że sam fakt posłużenia się przez kupującego numerem NIP nie ma tu przesądzającego znaczenia. Ustawodawca nie powiązał bowiem ustalania przychodu ze sprzedaży detalicznej ze sposobem identyfikowania się przez kupującego, w tym poprzez rodzaj używanego przez niego identyfikatora. A więc, aby ustalić przychód ze sprzedaży detalicznej na sprzedawcy ciąży jedynie powinność ustalenia wielkości sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kas rejestrujących. Przez wprowadzenie normy zawartej w art. 6 ust. 3 u.p.s.d. ustawodawca, dla potrzeb określenia czy określone nabycie jest związane z prowadzona działalności nabywcy czy też nie, odesłał jedynie do regulacji w zakresie podatku VAT dotyczących systemu ewidencjowania sprzedaży (faktura albo paragon). Nie odesłał w szczególności do regulacji w zakresie identyfikacji podatkowej podatników (por. wyrok WSA w Warszawie z 14 października 2022 roku, sygn. akt III SA/Wa 790/22).

Jak wynika z przedstawionego przez Państwa opisu sprawy, w przypadku sprzedaży dokonywanej na rzecz Przedsiębiorców, w której kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450,00 zł do paragonu fiskalnego nie wystawiają Państwo faktury VAT. Traktują Państwo taki paragon fiskalny jako tzw. fakturę uproszczoną w rozumieniu przepisu art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej „Ustawa VAT”).

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że faktura uproszczona pomimo tego, że ma fizyczną postać paragonu to jednak w sensie prawnym paragonem nie jest. Jest fakturą.

Natomiast inaczej będzie z paragonem o wartości powyżej 450 zł. Taki paragon nie stanie się fakturą, nawet gdy będzie posiadał NIP nabywcy. Taki paragon nawet pomimo umieszczenia na nim NIP nabywcy pozostaje paragonem, czyli dokumentem potwierdzającym sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej albo bez związku z prowadzoną działalności oraz rolników ryczałtowych - inaczej mówiąc - konsumentów.

Skoro zatem paragon o wartości powyżej 450 zł (z podanym w nim NIP nabywcy), w świetle regulacji ustawy o podatku od towarów i usług nie jest fakturą - a właśnie paragonem - to sprzedaż nim dokumentowaną należy wliczyć do wielkości sprzedaży ewidencjonowanej kasą rejestrującą, a skoro tak to musi stanowić przychód ze sprzedaży detalicznej, co jednoznacznie potwierdza również wskazany powyżej wyrok III SA/Wa 790/22.

Mając na uwadze powołane na wstępie przepisy oraz powyższe wyjaśnienia nie można się zatem zgodzić z Państwa stanowiskiem, że okoliczność wystawienia faktury VAT do paragonu fiskalnego z NIP jest bez znaczenia dla oceny czy sprzedaż udokumentowana paragonem fiskalnym NIP jest sprzedażą niebędącą sprzedażą detaliczną w rozumieniu ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej. Jak bowiem wyżej wykazano - wystawienie faktury dla określonych podmiotów jest kluczowe dla uznania bądź nieuznania danej sprzedaży za sprzedaż detaliczną.

Zatem w sytuacji, w której do paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż dokonaną na rzecz Przedsiębiorcy (paragon fiskalny z NIP podanym przez Przedsiębiorcę) nie będącego tzw. fakturą uproszczoną w rozumieniu przepisu art. 106e ust. 5 pkt 3 Ustawy VAT nie zostanie wystawiona faktura VAT, to sprzedaż ta winna zostać uwzględniona przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwa przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się do faktu, że na poparcie własnej argumentacji powołali się Państwo na funkcjonujące w obrocie prawnym interpretacje indywidualne, Organ pragnie zauważyć, że zostały one wydana w indywidualnych sprawach i odnoszą się wyłącznie do okoliczności przedstawionych w inicjujących te sprawy wnioskach. Podkreślenia w tym miejscu bowiem wymaga, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podmiotów w wyniku rozstrzygnięć, dotyczących konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych. Interpretacje indywidualne nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.