Uznanie realizowanych dostaw za eksport towarów opodatkowany stawką VAT w wysokości 0%.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 stycznia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania realizowanych dostaw za eksport towarów opodatkowany stawką VAT w wysokości 0%. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 marca 2024 r. (wpływ 15 marca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A z siedzibą w (…), NIP (…), REGON (…), zarejestrowana w Sądzie Rejonowym (…) Wydział KRS pod numerem (…), prowadzi działalność w zakresie przetwarzania i konserwowania mięsa 1012.Z – główne pkd. Spółka kupuje żywiec (…), dokonuje uboju i rozbioru na elementy, (...). Elementy te są przedmiotem sprzedaży. Spółka sprzedaje swój towar na rynek krajowy oraz międzynarodowy.

Przedmiotem wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej jest następująca sytuacja: Spółka sprzedaje (...) firmie belgijskiej B NIP: (…). Towar jest u Wnioskodawcy ładowany na kontener, kontener jest zaplombowany i dostarczony do portu w Polsce.

Towar bezpośrednio płynie do Sierra Leone – państwo położone w zachodniej Afryce, na wybrzeżu Oceanu Atlantyckiego. Wnioskodawca jako sprzedający fakturuje firmę (…). Transakcja według warunków dostawy Incoterms to FCA, zgodnie z zamówieniem otrzymanym od klienta. Transport, ubezpieczenie towaru oraz odprawę celną organizuje firma belgijska. Firma belgijska z kolei fakturuję firmę z Sierra Leone. Warunki dostawy pomiędzy B a firmą z Sierra Leone Incoterms to CIF. Odprawa celna odbywa się na podstawie faktury sprzedaży wystawionej przez firmę B na firmę z Sierra Leone. Po wypłynięciu towaru z Unii Europejskiej Wnioskodawca otrzymuje dokument IE-599, gdzie nadawcą jest firma B, a odbiorcą firma z Sierra Leone, natomiast w informacjach dodatkowych uwzględniony jest NIP Wnioskodawcy i numer faktury wystawionej przez Wnioskodawcę na firmę B.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

1.W którym momencie (w jakim kraju) następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel z Państwa Spółki na firmę belgijską B?

Odpowiedź Wnioskodawcy: Po skończonym załadunku w firmie Wnioskodawcy (w momencie umieszczenia towaru na kontener i jego zaplombowaniu) właścicielem towaru jest firma B.

2.Na terytorium jakiego kraju następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel z firmy belgijskiej na firmę z Sierra Leone?

Odpowiedź Wnioskodawcy: W porcie (…) – Siena Leone, w momencie przesłania SEA WAY BILL (dokument zwalniający kontener z portu docelowego) do klienta docelowego, staje się on właścicielem towaru i zostają przeniesione na niego prawa do rozporządzania towarami.

3.Czy wywóz towarów, o których mowa we wniosku, następuje w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze, tj. od momentu rozpoczęcia transportu do chwili wywozu tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej nie występują przerwy niezwiązane bezpośrednio z organizacją transportu do miejsca docelowego?

Odpowiedź Wnioskodawcy: Tak, towar od załadunku do wyładunku znajduje się w tym samym kontenerze, do którego został załadowany – kontener jest plombowany przez służby weterynaryjne – od tego momentu nie jest możliwe otwarcie kontenera, aż do momentu rozładunku w chłodni klienta.

4.Czy firma belgijska B wykonując czynności związane z realizacją transportu:

a)działa we własnym imieniu i na własny rachunek?

b)działa na rzecz/zlecenie innego podmiotu uczestniczącego w transakcjach przedstawionych w opisie sprawy? Jeżeli tak, to prosimy wskazać jaki to jest podmiot?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

a)Firma B występuje we własnym imieniu na własny rachunek (firma zawiera kontrakt sprzedaży z klientem finalnym – nie uczestniczą żadni pośrednicy).

b) Nie.

5.Czy przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiadają Państwo dokumenty, potwierdzające wywóz poza terytorium UE towarów na rzecz ostatecznego odbiorcy (firmy z Sierra Leone)?

Odpowiedź Wnioskodawcy: Tak. Jeśli Wnioskodawca otrzyma dokument IE-599 potwierdzający wywóz poza terytorium UE na rzecz ostatecznego nabywcy, tj. firmy z Sierra Leone do czasu upływu terminu złożenia deklaracji, to fakturę wykazuje w deklaracji za dany okres rozliczeniowy. Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy o VAT, jeśli dokument IE-599 Wnioskodawca otrzyma po tym terminie, ale przed upływem terminu złożenia kolejnej deklaracji to fakturę ewidencjonuje w następnym okresie.

6.Czy w przypadku transakcji będącej przedmiotem wniosku, będą Państwo w posiadaniu dokumentów, z których wynikać będzie tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Tak, Wnioskodawca posiada następujące dokumenty:

-HDI – Handlowy dokument identyfikacyjny;

-Świadectwo weterynaryjne;

-Packing list.

Pytanie

Czy w związku z tym, że towar opuszcza^{Unię Europejską, Wnioskodawca ma potwierdzenie wywozu IE-599, to może uznać to za eksport towarów i zastosować stawkę 0%?}

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro towar opuszcza Unię Europejską, jest na to potwierdzenie wywozu w postaci IE-599, co zgodnie z obowiązującymi przepisami pozwala na uznanie wyżej opisanego stanu faktycznego jako eksport towarów i zastosowanie stawki 0%.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) – zwanej dalej ustawą:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 5 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy:

Z powołanych przepisów prawa wynika, że aby dostawę towarów uznać za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

‒musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel,

‒towar będący przedmiotem dostawy musi zostać wysłany lub przetransportowany z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej,

‒wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi być potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy dostawca lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu, regulują przepisy art. 22 ust. 1 – ust. 4 ustawy.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy:

Na mocy art. 22 ust. 2a ustawy:

Przy czym, art. 22 ust. 2e ustawy stanowi, że:

Zatem, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”. Przy czym, w przypadku gdy towar transportowany jest przez pierwszego dostawcę, transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach łańcucha dostaw). Z kolei gdy towar transportowany jest przez ostatniego nabywcę, transport towarów należy przyporządkować dostawie dla tego nabywcy (ostatniej dostawie w łańcuchu).

Jednocześnie jak stanowi art. 22 ust. 3 ustawy:

W myśl tego przepisu wszystkie transakcje realizowane przed dostawą ruchomą (do której przypisano wysyłkę lub transport towaru) będą opodatkowane w państwie, z którego towar jest wysyłany lub transportowany. Natomiast wszystkie dostawy mające miejsce po transakcji ruchomej będą opodatkowane w państwie przeznaczenia towaru. Transakcja ruchoma stanowi dla dostawcy eksport lub wewnątrzwspólnotową dostawę towaru, a dla nabywcy import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy:

Przy czym, w myśl art. 41 ust. 6 ustawy:

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy:

Jednocześnie stosownie do art. 41 ust. 11 ustawy:

Z powołanych przepisów prawa wynika, że zastosowanie stawki 0% w eksporcie towarów jest możliwe pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a w przypadku eksportu pośredniego dokument, który potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, i z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność w zakresie przetwarzania (…). Spółka kupuje żywiec (…), dokonuje uboju i rozbioru na elementy. Elementy te są przedmiotem sprzedaży. Spółka sprzedaje swój towar na rynek krajowy oraz międzynarodowy. Spółka sprzedaje (...) firmie belgijskiej B. Towar jest u Wnioskodawcy ładowany na kontener, kontener jest zaplombowany i dostarczony do portu w Polsce. Towar bezpośrednio płynie do Sierra Leone – państwo położone w zachodniej Afryce, na wybrzeżu Oceanu Atlantyckiego. Wnioskodawca jako sprzedający fakturuje firmę B. Transakcja według warunków dostawy Incoterms to FCA, zgodnie z zamówieniem otrzymanym od klienta. Transport, ubezpieczenie towaru oraz odprawę celną organizuje firma belgijska. Firma belgijska z kolei fakturuję firmę z Sierra Leone. Warunki dostawy pomiędzy B a firmą z Sierra Leone Incoterms to CIF. Odprawa celna odbywa się na podstawie faktury sprzedaży wystawionej przez firmę B na firmę z Sierra Leone. Po wypłynięciu towaru z Unii Europejskiej Wnioskodawca otrzymuje dokument IE-599, gdzie nadawcą jest firma B, a odbiorcą firma z Sierra Leone, natomiast w informacjach dodatkowych uwzględniony jest NIP Wnioskodawcy i numer faktury wystawionej przez Wnioskodawcę na firmę B.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy dostawę realizowaną na rzecz nabywcy z Belgii może uznać za eksport towarów opodatkowany stawką 0%.

Z powołanych przepisów prawa wynika, że w przypadku transakcji, w ramach których towar jest transportowany z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę dokonującego również jego dostawy (podmiot kupujący towar i sprzedający ten sam towar), natomiast towar jest przemieszczany bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy – transport (wysyłkę) przyporządkowuje się dostawie realizowanej dla tego właśnie nabywcy. Przy czym, założenie to może zostać obalone w przypadku, gdy z warunków dostawy wynika, że transport (wysyłkę) należy przyporządkować dostawie realizowanej przez tego nabywcę.

Należy zaznaczyć, że w wyroku z 16 grudnia 2010 r. w sprawie C-430/09 Euro Tyre Holding BV, TSUE wskazał, że w sytuacji gdy towar jest wysyłany lub transportowany od pierwszego dostawcy do ostatecznego nabywcy przez podmiot pośredniczący, dla oceny która transakcja skutkuje wysyłką lub transportem towarów kluczowe jest określenie, gdzie podmiot pośredniczący przenosi prawo do dysponowania towarem jak właściciel na tego ostatecznego nabywcę. W wyroku tym TSUE stwierdził: „Jeżeli towar jest przedmiotem dwóch następujących po sobie dostaw między różnymi podatnikami, działającymi w takim charakterze, ale jednocześnie jest przedmiotem tylko jednego transportu wewnątrzwspólnotowego, ustalenie czynności, której należy przypisać ten transport, tj. pierwszej lub drugiej dostawy (...) następuje w świetle całościowej oceny wszystkich okoliczności sprawy w celu ustalenia, która z tych dwóch dostaw spełnia wszystkie przesłanki związane z dostawą wewnątrzwspólnotową. W okolicznościach takich jak rozpatrywane przez sąd krajowy, w których pierwszy nabywca, jaki uzyskał prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na terytorium państwa członkowskiego pierwszej dostawy, wskazuje na zamiar przetransportowania tego towaru do innego państwa członkowskiego i przedstawia swój numer identyfikacyjny nadany do celów podatku od wartości dodanej przez to ostatnie państwo, transport wspólnotowy powinien zostać przypisany pierwszej dostawie, pod warunkiem że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na drugiego nabywcę w państwie członkowskim przeznaczenia transportu wewnątrzwspólnotowego (…).”

Zatem, dla określenia, która z dostaw ma charakter międzynarodowy konieczne jest ustalenie okoliczności związanych z transportem towarów od pierwszego dostawcy do miejsca docelowego, w tym ustalenie podmiotu transportującego/wysyłającego towar oraz momentu (miejsca/państwa), w którym następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel pomiędzy uczestnikami transakcji.

Przedstawione okoliczności sprawy wskazują, że dostawa będąca przedmiotem wniosku stanowi tzw. dostawę łańcuchową, w której będą uczestniczyły trzy podmioty, tj. Wnioskodawca – pierwszy dostawca (pierwszy podmiot w łańcuchu dostaw), Nabywca – firma B z siedzibą w innym państwie członkowskim (drugi podmiot w łańcuchu) oraz Odbiorca – firma z Sierra Leone z siedzibą w państwie trzecim (trzeci podmiot w łańcuchu). W ramach ww. transakcji, ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw oraz jest transportowany bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy. Wywóz towarów, o których mowa we wniosku, następuje w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze, towary bezpośrednio płyną do Sierra Leone. Wnioskodawca jako sprzedający fakturuje firmę B. Firma belgijska z kolei fakturuje firmę z Sierra Leone. Opisana we wniosku transakcja sprzedaży wiąże się z transportem rozpoczynającym się na terytorium Polski (miejsce załadunku), a kończącym się na terytorium państwa trzeciego (Sierra Leone).

Z informacji podanych przez Wnioskodawcę wynika, że przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ze Spółki na Nabywcę (firmę belgijską) następuje w Polsce – po skończonym załadunku w firmie Wnioskodawcy (w momencie umieszczenia towaru na kontener i jego zaplombowaniu), właścicielem towaru jest firma B. Natomiast do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel z firmy belgijskiej na firmę z Sierra Leone dochodzi w państwie trzecim – w porcie Siena Leone, w momencie przesłania dokumentu zwalniającego kontener z portu docelowego do klienta docelowego, staje się on właścicielem towaru i zostają przeniesione na niego prawa do rozporządzania towarami.

Wnioskodawca wskazał również, że transport, ubezpieczenie towaru oraz odprawę celną organizuje firma belgijska. Wykonując czynności związane z realizacją transportu, firma belgijska działa we własnym imieniu na własny rachunek (firma zawiera kontrakt sprzedaży z klientem finalnym – nie uczestniczą żadni pośrednicy). Zatem podmiotem odpowiedzialnym za transport towarów z Polski poza terytorium UE będzie Nabywca (firma belgijska).

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa, powołane orzecznictwo oraz przedstawione okoliczności sprawy, w analizowanej sprawie, transport towarów należy przypisać dostawie dokonanej przez Spółkę na rzecz Nabywcy (firmy belgijskiej). W konsekwencji, dostawę towarów dokonaną przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywcy należy traktować – stosownie do art. 22 ust. 2a w zw. z art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy – jako dostawę „ruchomą”, dokonaną i podlegającą opodatkowaniu w miejscu rozpoczęcia transportu, tj. w Polsce. Zatem, skoro towar będzie transportowany z terytorium Polski na terytorium państwa trzeciego (Sierra Leone), co potwierdzi właściwy organ celny, Wnioskodawca powinien rozpoznać eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy.

Przy tym, jak zostało wskazane w opisie sprawy, Wnioskodawca otrzymuje dokument IE-599, potwierdzający wywóz towarów poza terytorium UE na rzecz ostatecznego nabywcy, tj. firmy z Sierra Leone, gdzie nadawcą jest firma B, a odbiorcą firma z Sierra Leone, natomiast w informacjach dodatkowych uwzględniony jest NIP Wnioskodawcy i numer faktury wystawionej przez Wnioskodawcę na firmę B. Ponadto, Wnioskodawca jest w posiadaniu dokumentów, z których wynikać będzie tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu. Zatem, gdy przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca posiada dokumenty potwierdzające wywóz towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej oraz dokumenty potwierdzające tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu, Spółka ma prawo do opodatkowania realizowanej dostawy towarów stanowiącej eksport towarów, stawką VAT w wysokości 0%.

W związku z powyższym, sprzedaż realizowana przez Spółkę na rzecz Nabywcy (firmy belgijskiej) stanowi eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy, do którego zastosowanie znajdzie stawka 0% VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).