Brak podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług dostawy nieruchomości w związku z jej wywłaszczeniem.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

8 lutego 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 2 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług dostawy nieruchomości w związku z jej wywłaszczeniem.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

Pan M.M.

2)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

Pani J.M.

Opis stanu faktycznego

W roku 2013 nabył Pan wraz z żoną działkę rolną nr A do majątku prywatnego, która na chwilę zakupu nie miała konkretnego przeznaczenia.

Nieruchomość nigdy nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych firmy.

W roku 2014 wystąpił Pan o pozwolenie na budowę stacji demontażu pojazdów. Bezwzględnym warunkiem do uzyskania pozwolenia na budowę było wyłączenia pasa o nieprzekraczalnej linii zabudowy i jest pasem, na którym jako właściciel nie mógł Pan prowadzić żadnych prac budowlanych, przeprowadzać instalacji podziemnych i nadziemnych, stawiać ogrodzenia, zalesiać i zakrzewiać. W miejscu tego rozgraniczenia na linii oddzielającej teren, na którym prowadzi Pan działalność gospodarczą, stoi ogrodzenie, a linia ta została wyznaczona przez (…) S.A.

9 listopada 2023 r. otrzymał Pan decyzję wywłaszczającą tę część działki w zamian za odszkodowanie.

Na tej części działki, która stanowi odrębną działkę nr B, ani Pan, ani Pana żona nie prowadzili działalności gospodarczej, czyli nie utraciła ona charakteru majątku prywatnego.

W momencie nabycia działki nr A, to jest w roku 2013, ani Pan, ani Pana żona nie byli czynnymi, zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Są Państwo w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, niezmieniony żadną umową, ani orzeczeniem sądu.

Działka nr A w chwili zakupu nie miała określonego celu, stanowiła lokatę oszczędności. Nadmienia Pan, że zakup ww. działki był dokonany wspólnie z Pana ojcem R.M., który w późniejszym czasie swoją część przekazał Państwu aktem darowizny.

Nabycie działki nr A nie nastąpiło w ramach czynności polegającej na opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie został naliczony podatek VAT lub zwolnienie. Nabycie od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

Nabycie działki nr A nie zostało udokumentowane fakturą z wykazaną kwotą podatku od towarów i usług.

Przy nabyciu działki nr A nie przysługiwało ani Panu, ani Pana żonie, ani Pana ojcu prawo do odliczenia podatku (zakup prywatny, przeniesienie własności na podstawie aktu notarialnego bez możliwości odliczenia podatku, zakup od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej).

Przedmiotem wywłaszczenia jest działka nr B w całości, która stanowi odrębną działkę.

Działka nr B powstała w skutek podziału działki nr A.

Z wnioskiem o podział działki wystąpiły (…) S.A. Działka nr B powstała z podziału działki nr A ostateczną decyzją Wojewody z 15 lipca 2022 r., natomiast wyznaczenie pasa o nieprzekraczalnej linii zabudowy, które to stanowiło bezwzględny warunek do uzyskania pozwolenia na zabudowę, dokonano w uzgodnieniach z (…) S.A. z 22 sierpnia 2014 r.

17 września 2014 r. złożył Pan wniosek o warunki zabudowy działki nr A, która to działka stanowiła jedną działkę o tym numerze przed podziałem. Wcześniej wyjaśnił Pan, że otrzymał Pan uzgodnienia od (…) S.A. wymagane do wniosku (wydzielenie nieprzekraczalnej linii zabudowy). Decyzja o warunkach zabudowy stała się ostateczna 20 stycznia 2015 r., a decyzję na budowę uzyskał Pan 24 czerwca 2016 r.

Nie wykorzystywał Pan działki będącej przedmiotem wywłaszczenia w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Na chwilę obecną jest Pan czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pana żona nigdy nie wykorzystywała działki będącej przedmiotem wywłaszczenia w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Do uzyskania pozwolenia na budowę zwrócił się Pan z wnioskiem o informację o konieczności uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej w obrębie działki nr A. W odpowiedzi Starostwa Powiatowego otrzymał Pan informację o braku konieczności uzyskania ww. decyzji.

Od momentu nabycia ani Pan, ani Pana żona nie wykorzystywali działki nr A i B do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Działki, która podlega wywłaszczeniu, od momentu zakupu ani Pan, ani Pana żona nie wykorzystywali w żadnym celu.

Działka nr A jest wykorzystywana przez Pana pod działalność gospodarczą, a działka nr B nie była wykorzystywana przez Pana, ani przez Pana żonę do działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy lub innej działalności.

Działka nr B została wywłaszczona na podstawie art. 9y ust. 1-3, 3e, 4 w zw. z art. 9s ust. 3 pkt 1 oraz ust. 3a ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym w zw. z art. 130 ust. 2, art. 132 ust. 1a i art. 134 ze zm. oraz art. 104 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, Kodeks postępowania administracyjnego.

Decyzja o wywłaszczeniu została wydana 15 lipca 2022 r. i tą decyzją nieruchomość została przeniesiona na rzecz Skarbu Państwa. Na chwilę obecną decyzja stała się ostateczna. Decyzja o ustaleniu odszkodowania z tytułu wywłaszczenia została wydana 13 października 2023 r., a stała się ostateczna 18 listopada 2023 r.

Odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia zostało wypłacone 22 grudnia 2023 r.

Działka nr B na dzień wywłaszczenia była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego teren oznaczony symbolem 18-KK teren komunikacji kolejowej.

Przez teren, na którym prowadzi Pan działalność gospodarczą, należy rozumieć tylko i wyłącznie działkę o nr A.

Od momentu zakupu ani Pan, ani Pana żona działki nr A i B nigdy nie udostępniali osobom trzecim.

Pytanie

Czy w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, co do odszkodowania za wywłaszczenie działki nr B, Pan i Pana żona działają w charakterze podatnika VAT (od towarów i usług)?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, nabyta działka w roku 2013 jako działka rolna przez Pana i Pana małżonkę stanowiła Państwa majątek prywatny, późniejsze przeznaczenie części działki na działalność nie zmienia charakteru tej części działki, której nie mógł Pan przeznaczyć do prowadzenia działalności gospodarczej ze względu na zakaz posadowienia na niej jakiejkolwiek infrastruktury. Na tej części działki, obecnie stanowi ona odrębną działkę o nr B, nigdy nie prowadzili Państwo działalności gospodarczej. Od początku była ona ograniczona zakazem budowy (nieprzekraczalna linia zabudowy trójkąt widoczności). Nie była wykorzystywana przez Pana, ani Pana małżonkę w żaden sposób i stanowi Państwa majątek prywatny.

Mając powyższe na uwadze Państwa stanowisko w sprawie jest takie, że w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, co do odszkodowania za wywłaszczenia działki nr B, Pan i Pana żona nie działają w charakterze podatnika VAT (od towarów i usług), tylko jako osoba fizyczna.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W związku z informacją, że decyzja o wywłaszczeniu została wydana 15 lipca 2022 r., tą decyzją nieruchomość została przeniesiona na rzecz Skarbu Państwa i decyzja stała się ostateczna, jak i informacją, że decyzja o ustaleniu odszkodowania z tytułu wywłaszczenia została wydana 13 października 2023 r. i stała się ostateczna 18 listopada 2023 r., należy wskazać, że tę interpretację oparto na przepisach obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Z przywołanego powyżej przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).

W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, natomiast odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną – objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

W rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź nie był wykorzystywany w celu wykonywania działalności gospodarczej.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. nieruchomości), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego, profesjonalnego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna bowiem cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kwestii związanej z opodatkowaniem sprzedaży nieruchomości stanowiącej majątek prywatny wypowiedział się także Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w orzeczeniu z 15 września 2011 r., w sprawie C-180/10 wskazał m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przypadku zbywania nieruchomości ocenie podlegać muszą przede wszystkim okoliczności związane z nabyciem, wykorzystaniem nieruchomości, czy działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Na podstawie art. 112 ust. 2 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 344 ze zm.):

W myśl art. 128 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami:

Z powołanych przepisów wynika zatem, że istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m.in. prawa własności nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz osoby (podmiotu) wywłaszczanego, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji. Nieruchomość objęta taką procedurą staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Z tak określonych zapisów ustawowych wynika, że podmiotem podejmującym cały katalog czynności prawnych jest organ administracji. Nie wymaga się tu współdziałania, czy jakiejkolwiek innej inicjatywy ze strony podmiotu wywłaszczanego.

Zgodnie z przywołanym wyżej art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, wywłaszczenie nieruchomości, czyli przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie, stanowi dostawę towarów i – co do zasady – w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu VAT.

Należy jednak zaznaczyć, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów – przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w związku z wywłaszczeniem działki nr B, w zamian za otrzymane odszkodowanie, działają Państwo w charakterze podatników podatku od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić Państwa wątpliwości należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy, tj. w związku z przeniesieniem prawa własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, w zamian za odszkodowanie, działali Państwo w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują zbycia towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając powyższe przepisy oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie brak jest podstaw do uznania Państwa – w związku z opisaną czynnością, tj. przeniesieniem prawa własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, w ramach wywłaszczenia w zamian za odszkodowanie – za podatników podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika bowiem taka aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Co istotne, działka nr B nie była przedmiotem najmu czy dzierżawy. Ponadto nie wykorzystywał Pan działki będącej przedmiotem wywłaszczenia w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Pana żona również nigdy nie wykorzystywała ww. działki w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Od momentu nabycia działki nr B, która podlega wywłaszczeniu, od momentu zakupu ani Pan, ani Pana żona nie wykorzystywali w żadnym celu. Jak również wynika z opisu sprawy nie podejmowali Państwo żadnych działań, które mogłyby prowadzić do wzrostu wartości nieruchomości. Co istotne – jak Państwo wskazali – przez teren, na którym prowadzi Pan działalność gospodarczą, należy rozumieć tylko i wyłącznie działkę o nr A.

Wobec powyższego należy uznać, że przeniesienie prawa własności działki nr B na rzecz Skarbu Państwa, nie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej Państwa aktywności w przedmiocie niniejszej transakcji, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że zbycie przez Państwa nieruchomości gruntowej wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjęli Państwo aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Z opisu sprawy wynika, że w roku 2014 wystąpił Pan o pozwolenie na budowę stacji demontażu pojazdów. Bezwzględnym warunkiem do uzyskania pozwolenia na budowę było wyłączenia pasa o nieprzekraczalnej linii zabudowy i jest pasem, na którym jako właściciel nie mógł Pan prowadzić żadnych prac budowlanych, przeprowadzać instalacji podziemnych i nadziemnych, stawiać ogrodzenia, zalesiać i zakrzewiać. W miejscu tego rozgraniczenia na linii oddzielającej teren, na którym prowadzi Pan działalność gospodarczą stoi ogrodzenie, a linia ta została wyznaczona przez (…) S.A. Następnie z wnioskiem o podział działki wystąpiły (…) S.A. Działka nr B powstała z podziału działki nr A ostateczną decyzją Wojewody z 15 lipca 2022 r., natomiast wyznaczenie pasa o nieprzekraczalnej linii zabudowy, które to stanowiło bezwzględny warunek do uzyskania pozwolenia na zabudowę, dokonano w uzgodnieniach z (…) S.A. z 22 sierpnia 2014 r.

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie, brak jest przesłanek pozwalających uznać Państwa za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, którzy prowadzą działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Działania podejmowane przez Państwa należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W przedmiotowej transakcji przenosząc na rzecz Skarbu Państwa prawo własności działki nr B korzystali Państwo z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że dokonując dostawy działki nr B skorzystali Państwo z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem prywatnym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Państwa cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie dostawy ww. działki, a dostawę tej działki, cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie, w związku z przeniesieniem prawa własności działki nr B na rzecz Skarbu Państwa brak jest podstaw do uznania Państwa za podatników podatku od towarów i usług prowadzących działalność gospodarczą. Zatem dostawa tej działki nie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a więc uzyskane odszkodowanie nie stanowi wynagrodzenia za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego, Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).