Sprzedaż udziałów w działce nr 1 nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, sprzedaż udziałów w działce nr 2 i działce nr 3 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna

- stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 grudnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 28 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie uznania, że sprzedaż udziałów w działce nr 1 nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, oraz że sprzedaż udziałów w działce nr 2 i działce nr 3 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 12 lutego 2024 r. (wpływ 14 lutego 2024 r.) i pismem z 29 lutego 2024 r. (wpływ 6 marca 2024 r).

Opis zdarzenia przyszłego i stanu faktycznego

Wnioskodawca jest obywatelem Polski, na stale mieszkającym i przebywającym z rodziną w Polsce, którą określa jako centrum swoich interesów życiowych (rodzinnych i finansowych).

Wnioskodawca:

a)jest współwłaścicielem nieruchomości (jego udział to 50%) składającej się z 1-go lokalu o powierzchni (...) m² położonej w (...). Zakup nieruchomości (...); jego udział 50%) miał miejsce w dniu 7 stycznia 2022 r. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) nieruchomość została sklasyfikowana jako 1230 Budynki handlowo-usługowe,

b)jest współwłaścicielem udziałów w nieruchomości (jego udział to 50%), składającej się z (...) lokali o łącznej powierzchni (...) m² położonej w (...). Zakup nieruchomości (...); jego udział 50%) miał miejsce w dniu 31 sierpnia 2022 r. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) nieruchomość została sklasyfikowana jako 1220 Budynki biurowe/1230 Budynki handlowo-usługowe.

Wnioskodawca nabył wskazane powyżej lokale w celu lokowania oszczędności. Ponadto Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i lokale będące jego współwłasnością nie są składnikami majątku związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca wynajmuje wskazane lokale najemcom w sposób długoterminowy i rozlicza przychody z najmu tych lokali jako najem prywatny (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Najemcami są podmioty gospodarcze, a wynajem lokali związany jest z prowadzoną, przez te podmioty, działalnością gospodarczą.

Poza wskazanymi wyżej lokalami Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości mieszkalnej położonej w (...). Zakup nieruchomości mieszkalnej miał miejsce 30 grudnia 2015 r. Wskazana nieruchomość mieszkalna od marca 2023 r. wynajmowana jest osobie fizycznej na cele mieszkalne.

Wnioskodawca zamierza gospodarować swoim prywatnym majątkiem (w tym przypadku wspomnianymi lokalami) poprzez jego wynajem długoterminowy.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym (data rejestracji 1 czerwca 2022 r.) na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z późniejszymi zmianami.

Wnioskodawca dokonał w roku 2023 oraz dokona w latach 2023-2024 następujących czynności dotyczących pozostałego majątku prywatnego. Wskazany poniżej majątek prywatny nie stanowił nigdy majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

1)Sprzedaż 4 lutego 2023 r. Repertorium A numer (...)

Sprzedaż współwłasności nieruchomości o powierzchni (...) ha (Repertorium A numer ...) (udział Wnioskodawcy to 50%) zakupionej w dniu 13 lutego 2009 r. od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Przedmiotowa nieruchomość oznaczona w ewidencji gruntów w rodzaju użytków symbolem ŁV łąki trwałe {nieobjęta ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego}. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z przedmiotowym zakupem. Sprzedaży dokonano na rzecz osób fizycznych pozostających w związku małżeńskim.

2)Planowana sprzedaż (rok 2023/2024)

Przyszła sprzedaż udziałów wynoszących odpowiednio (...) części we własności nieruchomości oznaczonej numerem działki 2 o powierzchni (...) ha zakupionej w dniu 21 lipca 2023 r. (akt notarialny Repertorium A numer ....) od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Zakupiona nieruchomość o powierzchni łącznej (...) ha oznaczona została w ewidencji gruntów Bp zurbanizowane tereny niezabudowane, położonej na terenie częściowo nieobjętym ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w pozostałej części zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ustalono przeznaczenie podstawowe komunikacja - droga publiczna zbiorcza. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z przedmiotowym zakupem. Planowana sprzedaż nastąpi w roku 2023/2024 i zostanie dokonana na rzecz osoby prawnej prowadzącej działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

3)Planowana sprzedaż (rok 2023/2024)

Przyszła sprzedaż współwłasności nieruchomości o powierzchni łącznej (...) ha (udział Wnioskodawcy 50%) zakupionej w dniu 17 czerwca 2010 r. (akt notarialny Repertorium A numer (...) od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczych. Wskazana nieruchomość oznaczona została w ewidencji gruntów U/MN usługi, zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z przedmiotowym zakupem. Planowana sprzedaż nastąpi w roku 2023/2024 i zostanie dokonana na rzecz osób fizycznych prowadzących jednoosobowe działalności gospodarczej.

Sprzedaż dotycząca nieruchomości, o której mowa w pkt 1 oraz przyszła sprzedaż wymienionych nieruchomości w pkt 2 oraz pkt 3 ma charakter okazjonalny i jednorazowy. Wnioskodawca nie dokonywał w ostatnich latach transakcji sprzedaży nieruchomości, nie prowadzi również działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. Pozyskane przez Wnioskodawcę środki ze sprzedaży nieruchomości zostaną przeznaczone na własne cele prywatne.

Wnioskodawca nie ogłaszał zamiaru sprzedaży nieruchomości w jakichkolwiek mediach, nie powierzył też sprzedaży żadnemu z biur pośrednictwa w obrocie nieruchomościami.

Sprzedaż nieruchomości winna być traktowana wyłącznie jako sprzedaż majątku prywatnego. Wnioskodawca nie dokonywał i nie będzie dokonywał żadnych ulepszeń sprzedawanych działek, nie zamierza doprowadzać do nich mediów, czy też zagospodarowywać zieleni lub wykonywać ogrodzenia.

W przedmiotowej sprawie nie podejmowano w odniesieniu do nieruchomości działań o charakterze handlowym, marketingowym, czy reklamowym.

Wnioskodawca nie posiada statusu rolnika ryczałtowego, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, nie prowadził nigdy działalności rolnej, a na nieruchomościach nie była prowadzona działalność rolnicza i nie były z nich pozyskiwane płody rolne.

Nieruchomości opisane w pkt 1-3 wniosku od momentu ich nabycia przez Wnioskodawcę nie były, nie są i nie będą przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych podobnych umów. Wnioskodawca nie planuje sprzedaży innych niż opisywane we wniosku nieruchomości.

Umowa przyrzeczona dotycząca nieruchomości opisanych w pkt 2 oraz pkt 3 ma zostać zawarta po spełnieniu warunku polegającego na uzyskaniu interpretacji podatkowej w zakresie opodatkowania umowy sprzedaży nieruchomości podatkiem od towarów i usług nie później niż w roku 2024.

Na poczet ceny nieruchomości, o których mowa w pkt 2 oraz pkt 3 kupujący wpłacili całość należnej kwoty. Wnioskodawca udzielił kupującym ograniczonego prawa do dysponowania nieruchomością.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznegi i zdarzenia przyszłego

Nr ewidencyjny działki: (...) nr działki 1. Udział w działce: 50%.

Nr ewidencyjny działki: KW (...) nr działki 3. Udział w działce: 50%.

Działki zostały nabyte w celu zaspokojenia potrzeb osobistych do majątku prywatnego.

Działki nie były/nie będą wykorzystywane od momentu ich nabycia do momentu sprzedaży w prowadzonej przeze Wnioskodawcę działalności gospodarczej, o której mowa art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Najem prywatny w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług to działalność gospodarcza. Najem prywatny w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi działalności gospodarczej, a stanowi odrębne źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 wskazanej w zdaniu ustawy (tj. przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze).

Działki służyły zaspokojeniu potrzeb osobistych (lokowanie oszczędności). Celem równoległym od początku było wykorzystanie alokowanych środków oraz ewentualnych zysków wynikających ze wzrostu wartości nieruchomości na zaspokajanie potrzeb rodziny. Jak wynika z orzecznictwa NSA dokonywanie korzystnych lokat majątku prywatnego stanowi emanację zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, nie zaś prowadzenia działalności gospodarczej.

1)Sprzedaż działki nr 1 4 lutego 2023 r.

Wnioskodawca nie zawierał przedwstępnej umowy sprzedaży i nie udzielił kupującym lub innemu podmiotowi, pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) do działania w imieniu Wnioskodawcy, w celu wypełnienia warunków uzależniających zawarcie umowy sprzedaży działki 1. Umowa sprzedaży nieruchomości z dnia 4 lipca 2023 r. nie była uzależniona od żadnych warunków. W odniesieniou do działki nr 1 Wnioskodawca nie udzielił ograniczonego prawa do dysponowania nieruchomością.

2)Planowana sprzedaż działki nr 2 (rok 2023/2024)

Umowa przedwstępna została zawarta 3 listopada 2023 r. Z umowy nie wynika, aby Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa kupującym lub innemu podmiotowi do działania w Jego imieniu, w celu wypełnienia jakichkolwiek warunków uzależniających zawarcie umowy sprzedaży. Nie zostało udzielone żadne pełnomocnictwo, nie wynika ono z innego dokumentu. W odniesieniu do działki nr 2 Wnioskodawca udzielił kupującym ograniczonego prawa do dysponowania nieruchomością w ten sposób, że zobowiązana do kupna spółka będzie korzystać w sposób wyłączny i samodzielny z tej części nieruchomości o przybliżonym obszarze (...) m² (...), której rzut graficzny został nakreślony kolorem zielonym na mapie stanowiący załącznik do aktu notarialnego, w ramach korzystania ze swojej części nieruchomości (...), do ponoszenia nakładów i ciężarów wyłącznie na swoją część nieruchomości (na przykład płacenia podatku od nieruchomości), czerpania korzyści i pobierania pożytków wyłącznie z tej części (...), z obowiązkiem ponoszenia kosztów mediów oraz ubezpieczenia swojej części nieruchomości. Z tytułu udzielenia kupującym ograniczonego prawa do dysponowania nieruchomością nr 2 Wnioskodawca nie otrzymywał i nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia. Jedynym warunkiem zawarcia umwy docelowej sprzedaży działki jest uzyskanie interpretacji indywidualnej.

3)Planowana sprzedaż udziału w działce nr 3 (rok 2023/2024)

Umowa przedwstępna została zawarta dnia 6 listopada 2023 r. Z umowy nie wynika, aby Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa kupującym lub innemu podmiotowi do działania w Jego imieniu, w celu wypełnienia jakichkolwiek warunków uzależniających zawarcie umowy sprzedaży. Nie zostało udzielone żadne pełnomocnictwo, nie wynika ono z innego dokumentu. W odniesieniu do działki nr 3 Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa kupującym do samodzielnego działania przez każdego z nich w sprawach dysponowania nieruchomością na cele budowlane, cele energetyczne, cele wodociągowo - kanalizacyjne, cele telekomunikacyjne, cel przebudowy oraz ułożenia sieci i przyłączy gazowych i ciepłowniczych oraz w celu uzyskania decyzji na zjazdy, prowadzące z i na nieruchomość, oraz odbiór wypisów i wyrysów z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wypisów i wyrysów z rejestru gruntów i wszelkich innych zaświadczeń, wypisów, wyrysów map geodezyjnych i ewidencyjnych, odpisów i wyciągów informacji z wszelkich rejestrów, oraz wszystkich innych dokumentów dotyczących przedmiotowej nieruchomości. Z tytułu udzielenia kupującym prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane Wnioskodawca nie otrzymywał i nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia. Jedynym warunkiem zawarcia umowy docelowej sprzedaży działki jest uzyskanie interpretacji indywidualnej.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, o której mowa art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Najem prywatny w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług to działalność gospodarcza.

Najem prywatny w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi działalności gospodarczej, a stanowi odrębne źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 wskazanej w zdaniu ustawy (tj. przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze).

Przychody z najmu Wnioskodawca osiąga od 7 stycznia 2022 r. Jest z tytułu najmu podatnikiem VAT czynnym (data rejestracji 1 czerwca 2022 r.) na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z późniejszymi zmianami.

Pytanie

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę, dotycząca:

1)współwłasności nieruchomości o powierzchni (...) ha (Repertorium A numer ...) (udział Wnioskodawcy to 50%) zakupionej w dniu 13 lutego 2009 r. od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Przedmiotowa nieruchomość oznaczona w ewidencji gruntów w rodzaju użytków symbolem ŁV łąki trwałe {nieobjęta ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,

oraz przyszła sprzedaż:

2)udziałów wynoszących odpowiednio (...) części we własności nieruchomości oznaczonej numerem działki 2 o powierzchni (...) ha zakupionej w dniu 21 lipca 2023 r. (akt notarialny Repertorium A numer ....) od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Zakupiona nieruchomość o powierzchni łącznej (...) ha oznaczona została w ewidencji gruntów Bp zurbanizowane tereny niezabudowane, położonej na terenie częściowo nieobjętym ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w pozostałej części zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ustalono przeznaczenie podstawowe komunikacja - droga publiczna zbiorcza,

3)współwłasności nieruchomości o powierzchni łącznej (...) ha (udział Wnioskodawcy 50%) zakupionej w dniu 17czerwca 2010 r. (akt notarialny Repertorium A numer ....) od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczych. Wskazana nieruchomość oznaczona została w ewidencji gruntów U/MN usługi, zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna.

opisanych w niniejszym wniosku będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ?

Pana stanowisko

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze. zm., dalej - ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...), a zatem m. in. sprzedaż towarów.

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem).

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, grunty oraz udział gruncie spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnikʺ tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej dotyczącej zbywanej rzeczy, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Przykładowymi czynnościami, które mogłyby wskazywać na profesjonalny (zawodowy) charakter czynności prowadzących do zbycia nieruchomości i uzyskania w tym zakresie statusu podatnika podatku od towarów i usług mogą być np. wcześniejsze nabycie terenu w celu jego dalszej odsprzedaży, dokonywanie istotnych ulepszeń (np. jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego), prowadzenie działań marketingowych w celu sprzedaży nieruchomości, które wykraczałoby poza zwykłe formy informowania lub oferowania nieruchomości stosowane przez osoby prywatne. Niewątpliwie objęte działalnością profesjonalną będzie również zbywanie gruntów i innych nieruchomości przez podmiot prowadzący działalność gospodarzą w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, aby uznać daną aktywność za handlową (profesjonalną, zawodową), co prowadzić ma do opodatkowania transakcji podatkiem od towarów i usług, wyżej opisane czynności powinny stanowić ciąg, następować w sposób zorganizowany. Nie będzie wystarczającym dla ustalenia profesjonalnego charakteru stwierdzenie wystąpienia jedynie pojedynczych, incydentalnych czynności.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, nie może przesądzać o opodatkowaniu czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT (wyrok NSA z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07). Handlowy (profesjonalny, zawodowy) charakter ocenia się zatem w odniesieniu do danej czynności, a sam fakt bycia zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług nie przesądza o konieczności objęcia danej czynności podatkiem od towarów i usług.

Kluczowym w kwestii ustalenia opodatkowania zamierzonej dostawy gruntów jest dokonanie ustaleń, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podjął aktywne, zorganizowane działania w zakresie obrotu nieruchomościami, nadając swoim czynnościom profesjonalny charakter, jak w przypadku producenta, handlowca czy usługodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (wyrok TS z 15 września 2011 r., C-180/10, Jarosław Słaby v. Minister Finansów oraz Kuć i Jeziorska- Kuć v. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, ZOTSiS 2011, nr 8-98, poz. 1-8461.). Ustalenia w tym zakresie skutkować mogą koniecznością uznania wnioskodawcy za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu wzmiankowanego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, bądź też sprzedaż może być oceniona jako dokonana w odniesieniu do majątku prywatnego.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, o ile transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności (tak: wyrok TS z 15 września 2011 r., C-180/10, Jarosław Słaby v. Minister Finansów oraz Kuć i Jeziorska-Kuć v. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, ZOTSiS 2011, nr 8-9B, poz. 1-8461.).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy zamierzona sprzedaż działek (udziału Wnioskodawcy 50%) opisanych w pkt 1, pkt 2 oraz pkt 3 podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawcy od momentu nabycia nieruchomości nie zaistniała aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, a samo zbycie działek będzie neutralne na gruncie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie podjął ciągu zorganizowanych działań, które mogłyby świadczyć o profesjonalnym charakterze czynności zbycia nieruchomości (takich jak: np. nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, oraz ogrodzenie działek, pozyskanie warunków zabudowy). Wnioskodawca nie ponosił i nie zamierza ponieść żadnych innych nakładów związanych z przygotowaniem działek do sprzedaży, a jedynie wykonuje czynności związane z zarządem prywatnym majątkiem.

Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi żadnych działań o charakterze marketingowym w celu zwiększenia atrakcyjności działek, nie podejmował również żadnych czynności mających na celu przygotowanie gruntu do sprzedaży. Działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej. W konsekwencji Wnioskodawca nie działał jako handlowiec, a podejmowane czynności stanowiły jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnegoʺ nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatnyʺ to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r., w sprawach C-180/10 i C-181/10, czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast, wyjaśnił Trybunał, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie zatem, że sprzedając nieruchomość dana osoba fizyczna działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlowąʺ wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konkludując, dokonując sprzedaży opisanych we wniosku działek, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem prywatnym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cechy podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie sprzedaży wskazanych działek, a ich dostawę wyłącza ze zbioru czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy - sprzedaż nieruchomości opisanej w pkt 1 oraz planowana sprzedaż nieruchomości z pkt 2 oraz pkt 3 opisanych w niniejszym wniosku, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe potwierdzają również zapadłe wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 11 października 2022 r. sygn. akt I SA/Gd 822/22 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 marca 2023 r. sygn. akt I FSK 17/23, oraz pismo z 26 października 2023 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP4-3.4012.188.2022.11.S.MKA.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361):

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zwanej dalej: Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 195 ww. ustawy - Kodeks cywilny:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasność nieruchomości), stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 2/11.

Jak wynika z art. 196 § 1 ustawy - Kodeks cywilny:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W myśl art. 198 ustawy - Kodeks cywilny:

Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Podkreślić więc należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela, a rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału w nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje art. 535 ustawy Kodeks cywilny, zgodnie z którym:

Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 389 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie.

Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia.

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego - umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na tle przedstawionego opisu sprawy powziął Pan wątpliwość dotyczącą tego, czy sprzedaż udziału w działce nr 1 podlegała/sprzedaż udziału w działce nr 2 i nr 3 będzie podlegała opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Dla ustalenia prawidłowego opodatkowania dostawy gruntu należy na wstępie rozważyć, czy osoba dokonująca tej transakcji występuje w charakterze podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W niniejszej sprawie należy również odwołać się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), z którego wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wskazać należy, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo.

Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie podjął/podejmie Pan działania w odniesieniu do sprzedaży wskazanych we wniosku działek.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że zarówno sprzedaż działki nr 1 (udziału) nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jak i działek nr 2 i nr 3 (udziałów w działkach) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tymi transakcjami uznać Pana za podatnika tego podatku.

Z okoliczności sprawy nie wynika bowiem taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Udział w działce nr 1 nabył Pan w 2009 r, udział w działce nr 2 w 2023 r., udział w działce 3 w 2010 r. Ich nabycie nastąpiło od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich nabycia. Działki zostały nabyte w celu zaspokojenia potrzeb osobistych do majątku prywatnego, jako lokata oszczędności. Celem równoległym od początku było wykorzystanie alokowanych środków oraz ewentualnych zysków wynikających ze wzrostu wartości nieruchomości na zaspokajanie potrzeb rodziny. Od momentu ich nabycia działki (Pana udziały) nie były, nie są i nie będą przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych podobnych umów. Nie ogłaszał Pan zamiaru sprzedaży nieruchomości w jakichkolwiek mediach, nie powierzył też sprzedaży żadnemu z biur pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Nie dokonywał i nie będzie Pan dokonywał żadnych ulepszeń sprzedawanych działek, nie zamierza doprowadzać do nich mediów, czy też zagospodarowywać zieleni lub wykonywać ogrodzenia. Nie podejmował Pan w odniesieniu do opisanych we wniosku działek działań o charakterze handlowym, marketingowym, czy reklamowym. W odniesieniu do planowanej sprzedaży udziałów w działkach nr 2 i 3 zawarł Pan przedwstępne umowy sprzedaży, ale jedynem warunkiem zawarcia docelowej umowy sprzedaży jest otrzymanie interpretacji indywidualnej. Umowa sprzedaży działki nr 1 nie była uzależniona od żadnych warunków. Nie udzielił Pan pełnomocnictwa kupującemu lub innemu podmiotowi do działania w Jego imieniu, w celu sprzedaży udziału w działkach. Dla udziału w działce nr 2 ustanowił Pan na rzecz kupujacych ograniczone prawo do dysponowania nieruchomością, a dla udziału w działce nr 3 udzielił kupujacym prawa do dysponowania nieruchonmością na cele budowlane. Czynności te miały i mają charakter nieodpłatny. Z wniosku wynika, że jest Pan od czerwca 2022 r. podatnikiem podatku od towarów i usług, ale przedmiotowe działki nie były wykorzystywane w ramach prowadzonj działalności gospodarczej. Nie posiada Pan statusu rolnika ryczałtowego, nie prowadził Pan działalności rolnej, a na działkach nie była prowadzona działalność rolnicza i nie były z nich pozyskiwane płody rolne.

Wszystko to oznacza, że udziały w działkach nr 1, 2 i 3 nie były i nie są dla Pana źródłem uzyskiwania potencjalnych korzyści majątkowych i że, w celu ich sprzedaży nie zaangażował Pan środków podobnych do tych, jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanym orzeczeniu w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. nie wykazał Pan aktywności w przedmiocie ich zbycia porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W przedmiotowej sprawie zatem, sprzedaż udziału w działce nr 1 i planowana sprzedaż udziałów w działkach nr 2 i 3 nie stanowiła/nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż brak jest przesłanek do uznania, że mamy tu do czynienia z działalnością o charakterze zawodowym, stałym i zorganizowanym.

W konsekwencji, brak jest tu przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży udziałów w ww. działkach działał/będzie Pan działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym sprzedaż wymienionych we wniosku udziałów działek nie była/nie będzie czynnością objętą dyspozycją art. 5 ust. 1 ustawy.

Tym samym zgadzam się z Pana stanowiskiem, że sprzedaż udziału w działce nr 1 nie podlegała, a sprzedaż udziałów w działce nr 2 i nr 3 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i w tym zakresie Pana stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazuję ponadto, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się/będzie się pokrywało ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego przez Pana we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).