Zwolnienie od podatku VAT dostawy lokalu wraz ze związanym z nim prawem własności gruntu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 stycznia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 3 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku VAT dostawy lokalu wraz ze związanym z nim prawem własności gruntu.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 lutego 2024 r. (wpływ 23 lutego 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W październiku 1995 r. wraz z żoną zawarł Pan z Gminą (…) umowę ustanowienia odrębnej własności i zakupu lokalu użytkowego oraz oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, z którym ten lokal jest związany. W oparciu o fakturę wystawioną przez Gminę dokonał Pan obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Lokal ten fizycznie składa się z dwóch niezależnych pomieszczeń, z których każde było przedmiotem umów najmu. Usługi najmu podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i były wykazywane przez Pana w okresie kiedy był Pan zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług NIP: (…). Od maja 2008 r. faktury VAT wystawiała i podatek należny z tytułu usług najmu wykazywała żona.

W roku 2009 prawo użytkowania wieczystego gruntu zostało przekształcone w prawo własności na mocy ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości.

W maju 2012 r. została przeprowadzona procedura wydzielenia z ww. nieruchomości dwóch odrębnych samodzielnych lokali, z którymi związane jest prawo własności gruntu.

23 lipca 2012 r. jeden z tych lokali został sprzedany. W świetle obowiązującego stanu prawnego sprzedaż lokalu wraz z prawem własności gruntu nie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jak i podatkiem VAT. Zgodnie potwierdzoną interpretacją indywidualną

Nr (…);

Nr (…).

Obecnie (w najbliższym czasie) zamierzają Państwo zbyć pozostałą (drugą) część lokalu.

Doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

1.Nie jest Pan obecnie czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Wyrejestrowanie z VAT nastąpiło 31 grudnia 2007 r.

2.W odpowiedzi na pytanie: „Prosimy o jednoznaczne wskazanie, czy lokal użytkowy, o którym mowa we wniosku został przez Pana wycofany z prowadzonej działalności gospodarczej, z tytułu której był Pan zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT i wprowadzony do Pana majątku prywatnego?”,

wskazał Pan: „Lokal użytkowy, o którym mowa we wniosku nie był wpisany do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej, którą Pan prowadził. Przychody z najmu stanowiły odrębne od przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej źródło przychodów. VAT z tytułu umów najmu odprowadzał Pan, ponieważ w okresie uzyskiwania przychodów z najmu był Pan zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w ramach wcześniej rozpoczętej pozarolniczej działalności gospodarczej (działalność handlowa)”.

3.W odpowiedzi na pytanie: „Jeśli odpowiedź na pytanie drugie jest twierdząca, prosimy wskazać w jaki dokładnie sposób wykorzystywał/wykorzystuje Pan przedmiotowy lokal użytkowy po jego wycofaniu z działalności gospodarczej do momentu sprzedaży?”,

wskazał Pan: „Nie dotyczy”.

4.W odpowiedzi na pytanie: „Jeśli odpowiedź na pytanie drugie jest przecząca, prosimy wskazać w jaki dokładnie sposób wykorzystywał/wykorzystuje Pan przedmiotowy lokal od momentu jego nabycia do momentu sprzedaży?”,

wskazał Pan: „Lokal był wynajmowany przez Pana do 31 grudnia 2007 r. Tego dnia zakończył Pan prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej i przestał Pan być zarejestrowanym podatnikiem VAT. Od 1 stycznia 2008 r. lokal wynajmowała żona do 31 października 2023 r. Obecnie lokal nie jest przedmiotem najmu. Nie prowadzą Państwo w nim pozarolniczej działalności gospodarczej”.

5.Pierwsze zasiedlenie nastąpiło 3 listopada 1995 r., co zostało potwierdzone w interpretacji (…) wydanej dla (…) i interpretacji (…) wydanej dla (…).

6.Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą lokalu nie upłynie okres krótszy niż 2 lata.

7.Nie ponosił Pan wydatków na ulepszenie przedmiotowego lokalu przekraczających 30% jego początkowej wartości. Żadne wydatki nie zostały poniesione przez inny podmiot, od których do momentu zbycia lokalu doszło lub miałoby dojść do rozliczenia tych wydatków.

Pytanie

Czy dostawa wydzielonego lokalu wraz ze związanym z nim prawem własności gruntu będzie zwolniona od podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Dostawa będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) – zwanej dalej „ustawą”:

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość (w tym lokal użytkowy) spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że z uwagi na fakt, że ustawa, oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają definicji lokalu, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali:

 W myśl art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali:

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 36 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Na mocy art. 36 § 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne np. w akcie notarialnym dokumentującym nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Należy zaznaczyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem przedmiotem dokonywanej dostawy/lub świadczonej usługi jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy lub świadczy usługę we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zaznacza się, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że w roku 1995 wraz z żoną zawarł Pan umowę ustanowienia odrębnej własności i zakupu lokalu użytkowego oraz oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, z którym ten lokal jest związany. W oparciu o fakturę wystawioną przez Gminę dokonał Pan obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Lokal ten składa się z dwóch niezależnych pomieszczeń, z których każde było przedmiotem umów najmu. Usługi najmu były wykazywane przez Pana w okresie kiedy był Pan zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od maja 2008 r. faktury VAT wystawiała i podatek należny z tytułu usług najmu wykazywała Pana żona. W roku 2009 prawo użytkowania wieczystego gruntu zostało przekształcone w prawo własności. W maju 2012 r. wydzielono z ww. nieruchomości dwa odrębne samodzielne lokale, z którymi związane jest prawo własności gruntu. Jeden z tych lokali został sprzedany. W najbliższym czasie zamierzają Państwo zbyć drugą część lokalu.

Nie jest Pan obecnie czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Lokal użytkowy nie był wpisany do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej, którą Pan prowadził. Przychody z najmu stanowiły odrębne od przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej źródło przychodów. Podatek VAT z tytułu umów najmu odprowadzał Pan, ponieważ w okresie uzyskiwania przychodów z najmu był Pan zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w ramach wcześniej rozpoczętej działalności gospodarczej.

Lokal był wynajmowany przez Pana do 31 grudnia 2007 r. Tego dnia zakończył Pan prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej i przestał Pan być zarejestrowanym podatnikiem VAT. Od 1 stycznia 2008 r. lokal wynajmowała Pana żona do 31 października 2023 r. Obecnie lokal nie jest przedmiotem najmu. Nie prowadzą Państwo w nim pozarolniczej działalności gospodarczej.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii zwolnienia od podatku VAT dostawy lokalu wraz ze związanym z nim prawem własności gruntu.

Na gruncie przepisów ustawy oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami, nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem VAT przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka.

Jak już wyżej wskazano, ustawa nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku VAT. Zatem nie każda czynność która wywołuje skutki na gruncie prawa cywilnego, będzie takie skutki wywoływała na gruncie prawa podatkowego.

Dostawa towarów (w tym udziału w nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Jak wskazano powyżej, małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku VAT, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing, itp.). Istota umowy najmu wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz najemcy. Najemca za oddaną mu w najem rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą, a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Z treści przywołanego wyżej art. 8 ust. 1 ustawy i przedstawionych w tym zakresie objaśnień wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem VAT transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej. W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak wskazał Pan we wniosku, lokal użytkowy nie był wpisany do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej, którą Pan prowadził. Lokal ten był wynajmowany przez Pana do 31 grudnia 2007 r. Tego dnia zakończył Pan prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej i przestał Pan być zarejestrowanym podatnikiem VAT. Od 1 stycznia 2008 r. lokal wynajmowała Pana żona do 31 października 2023 r. Obecnie lokal nie jest przedmiotem najmu. Ponadto, z wniosku nie wynika, żeby przedmiotowy lokal został przekazany po zakończeniu najmu do majątku prywatnego.

W związku z tym, to Pana żona, prowadząc działalność gospodarczą (najem) w rozumieniu ustawy, w oparciu o składniki majątku wspólnego ma nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną.

W rozpatrywanej sprawie, pomimo że udział w zabudowanej nieruchomości stanowi majątek wspólny małżonków, to jednak nieruchomość jest wykorzystywana wyłącznie przez Pana żonę na cele prowadzonej przez nią działalności gospodarczej (najmu) w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie z tytułu dostawy wydzielonego lokalu wraz ze związanym z nim prawem własności gruntu, będącego we wspólności majątkowej małżeńskiej, wyłącznie Pana żona będzie stroną dokonującą czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem i będzie występowała w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Skoro bowiem lokal, będący przedmiotem sprzedaży jest wykorzystywany przez Pana żonę do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy, to Pana żona w sensie ekonomicznym na gruncie podatku VAT jest właścicielem tego lokalu i to ona w efekcie dokona jego dostawy.

Zatem w związku z faktem, że przedmiotowy lokal jest wykorzystywany wyłącznie przez Pana żonę w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej – to w sytuacji wystąpienia podatku należnego z tytułu sprzedaży wydzielonego lokalu wraz ze związanym z nim prawem własności gruntu tylko ona będzie zobowiązana do jego rozliczania.

Podsumowując, z tytułu dostawy wydzielonego lokalu wraz ze związanym z nim prawem własności gruntu nie będzie Pan uznany za podatnika podatku VAT, a sprzedaż ta nie będzie stanowiła u Pana odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, nie będzie Pan zobowiązany do dokonania rozliczenia podatku VAT w związku z tą sprzedażą.

Tym samym, Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe. Wprawdzie w odniesieniu do przedmiotowego lokalu nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku VAT – jednak wynikać to będzie z faktu, że dla przedmiotowej transakcji nie będzie Pan uznany za podatnika. Należy bowiem zaznaczyć, że mimo identycznego skutku podatkowego dla Pana (brak konieczności wykazania podatku należnego z tytułu dostawy) pojęcia „nie podlega opodatkowaniu” i „zwolnione od podatku” nie są tożsame.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, rozpatrzone. Zatem, należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko Pana i nie wywołuje skutków podatkowych dla Pana żony.

Odnośnie natomiast powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Należy zaznaczyć, że powołany przez Pana art. 29 ust. 5 ustawy obowiązywał do 1 stycznia 2014 r. Miał on brzmienie:

Obecnie, regulację ww. przepisu powtarza aktualnie obowiązujący art. 29a ust. 8 ustawy, który stanowi:

Obowiązująca treść przepisu art. 29a ust. 8 ustawy pokrywa się z treścią uchylonego art. 29 ust. 5 ustawy, zatem powołanie się przez Pana na nieaktualny przepis nie ma wpływu na przedmiotowe rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).