Sposób naliczania podatku VAT od kosztów dostawy towarów ze sklepu internetowego do klientów i przedstawiania ich w dokumentach sprzedaży.

Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w zakresie sposobu naliczania podatku VAT od kosztów dostawy towarów ze sklepu internetowego do klientów oraz
• nieprawidłowe w zakresie przedstawiania tych kosztów w dokumentach sprzedaży.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 lutego 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 12 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy sposobu naliczania podatku VAT od kosztów dostawy towarów ze sklepu internetowego do klientów i przedstawiania ich w dokumentach sprzedaży.

Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 28 lutego 2024 r. (wpływ 28 lutego 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego, sformułowany ostatecznie w uzupełnieniu wniosku

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży internetowej (PKD: 47.91.Z) - oferując klientom produkty EKO żywności, suplementy diety oraz kosmetyki naturalne. W ramach prowadzonej działalności, na stronie internetowej sklepu prezentowane są ceny brutto produktów, przy czym od nabywców pobierana jest dodatkowa opłata za wysyłkę zamówionych towarów.

Produkty sprzedawane są na różnych stawkach VAT: 0%, 5%, 8%, 23%.

W związku z koniecznością ponoszenia kosztów dostawy, która nie jest celem samym w sobie, lecz stanowi część usługi kompleksowej sprzedaży, stosuje Pan dwie metody naliczania VAT od kosztów dostawy wykazywanych na dokumentach sprzedaży, w zależności od sytuacji:

1)gdy na dokumencie sprzedaży znajdują się wyłącznie produkty opodatkowane jedną stawką VAT (0%, 5%, 8%, 23%), stosowana jest identyczna stawka VAT do kosztów dostawy,

2)gdy na dokumencie sprzedaży znajdują się produkty opodatkowane różnymi stawkami VAT, podstawa opodatkowania kosztów dostawy dla każdej ze stawek VAT wyznaczana jest proporcjonalnie, na podstawie wartości towarów z poszczególnymi stawkami VAT.

Koszty dostawy widnieją na dokumentach sprzedaży jako odrębne pozycje, a nie są wliczane w koszt towaru.

Pytanie

Czy w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, sposób naliczania VAT od kosztów dostawy, stosowany przez Pana firmę, jest prawidłowy w obu opisanych sytuacjach?

Pana stanowisko w sprawie

Stoi Pan na stanowisku, że opisane sposoby naliczania VAT od kosztów dostawy są zgodne z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego, w szczególności z ustawą o podatku od towarów i usług, która pozwala na zastosowanie takich metod rozliczeń w przypadku czynności kompleksowej obejmującej kilka świadczeń tj. sprzedaż towaru i jego dostawa.

W oparciu o analizę przepisów prawa oraz dotychczasową praktykę stosowania stawek VAT, uznaje Pan, że opisane metody naliczania VAT od kosztów dostawy najlepiej odzwierciedlają charakter sprzedaży internetowej, gdzie usługa dostawy jest nierozerwalnie związana z dostarczaniem towarów do klienta, nie stanowiąc celu samej w sobie, lecz będąc elementem usługi kompleksowej.

W związku z powyższym, prosi Pan o potwierdzenie prawidłowości stosowanego przez siebie sposobu naliczania VAT od kosztów dostawy, zarówno w przypadku sprzedaży towarów opodatkowanych jednolitą stawką VAT, jak i w sytuacji, gdy na jednym dokumencie sprzedaży znajdują się towary opodatkowane różnymi stawkami VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest:

• prawidłowe w zakresie sposobu naliczania podatku VAT od kosztów dostawy towarów ze sklepu internetowego do klientów oraz
• nieprawidłowe w zakresie przedstawiania tych kosztów w dokumentach sprzedaży.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług definiuje ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwana dalej ustawą lub ustawą o VAT.

Art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 i 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:

6) towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii;

22) sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Art. 29a ust. 6 ustawy:

Podstawa opodatkowania obejmuje:

1)podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2)koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Art. 29a ust. 7 ustawy:

Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1)stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

2)udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;

3)otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę, obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Przepisy dotyczące funkcjonowania podatku VAT w krajach członkowskich Unii Europejskiej podlegają harmonizacji na zasadach określonych w dyrektywie 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”.

Regulacja zawarta w art. 29a ust. 1 ustawy stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym:

W odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE:

Do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

a)podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;

b)koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Do celów akapitu pierwszego lit. b), państwa członkowskie mogą uznać koszty objęte odrębną umową za koszty dodatkowe.

Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania, i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Są to koszty bezpośrednio związane z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy taki koszt, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Oznacza to, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

W przypadku dostawy towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego (bądź dokonywanego w innej dopuszczalnej prawem formie) pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez zbywcę wartość (cenę) towarów, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów). Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu konkretnej transakcji: konkretnej dostawy towarów lub konkretnej usługi.

Za koszty dodatkowe należy uznać wszelkie opłaty i należności, formalnie odrębne od ceny świadczenia głównego (podstawowego), jednakże w istocie składające się na zapłatę za świadczenie zapewniane w ramach wykonywania świadczenia podstawowego. Koszty dodatkowe będą wartością tych wszystkich świadczeń dodatkowych, które nie stanowią samoistnego świadczenia (przedmiotu opodatkowania), lecz są elementami świadczenia złożonego (kompleksowego).

Zatem koszty dodatkowe, w tym koszty przesyłki stanowić będą elementy rachunku kosztów zmierzające do ustalenia kwoty odpłatności za świadczenie zasadnicze - sprzedaż zamówionych towarów, bowiem z ekonomicznego punktu widzenia dopełniają to świadczenie i nie należy ich sztucznie oddzielać.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży internetowej. Sprzedawane produkty opodatkowane są różnymi stawkami podatku VAT. Od nabywców pobierana jest dodatkowa opłata za wysyłkę zamówionych towarów. Koszty dostawy są częścią świadczenia kompleksowego - sprzedaży.

Gdy transakcja obejmuje produkty opodatkowane różnymi stawkami VAT, podstawę opodatkowania kosztów dostawy ustala Pan proporcjonalnie dla każdej ze stawek VAT na podstawie wartości towarów z poszczególnymi stawkami. W sytuacji, kiedy wszystkie towary objęte są jedną stawką, stosuje ją Pan do kosztów dostawy w całości.

Koszty dostawy widnieją na dokumentach sprzedaży jako odrębne pozycje, nie są wliczane w cenę towaru.

Pana wątpliwości dotyczą prawidłowości opisanego sposobu działania w zakresie naliczenia podatku VAT od kosztów dostawy oraz ujęcia ich w dokumencie sprzedaży.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność, czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia czynności nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną czynność kompleksową obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej czynności wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności kompleksowej.

Określona czynność jest czynnością złożoną, gdy składa się z różnych świadczeń, różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania czynności zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej czynności głównej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone. W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług.

Czynności złożone były przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w tym wyroków:

• z 25 lutego 1999 r. sygn. C-349/96,
• z 27 października 2005 r. sygn. C-41/04,
• z 29 marca 2007 r. sygn. C-111/05.

Odnosząc się do Pana wątpliwości, na wstępie należy zaznaczyć, że pojęcie „dostawy towarów” jest sformułowaniem zdefiniowanym w ustawie. Aby zatem interpretacja była dla Pana czytelna, w jej dalszej części „dostawa”, rozumiana jako czynność przemieszczenia towarów ze sklepu do klienta, będzie dookreślana słowami „transport, przesyłka”.

Nie ulega wątpliwości, że w przypadku wykonywanych przez Pana czynności można wyróżnić następujące elementy składowe: dostawę towarów oraz ich dostawę (transport, przesyłkę).

W analizowanej sprawie nie można stwierdzić, że dostawa (transport, przesyłka) sprzedawanych przez Pana towarów stanowi cel sam w sobie i powinna być traktowana jako odrębne, niezależne świadczenie. Klient jest zainteresowany otrzymaniem towaru, który kupił w Pana sklepie, a nie samą usługą związaną z dostawą (transportem, przesyłką).

Oznacza to, że dostawa (transport, przesyłka) jest integralną częścią dostawy towarów, które oferuje Pan w sklepie internetowym. W konsekwencji, dostawa towarów stanowi świadczenie główne, natomiast świadczeniem pomocniczym jest dostawa (transport, przesyłka), która jest ściśle związana z ww. dostawami towarów. W związku z tym koszty dostawy (transportu, przesyłki), które są doliczone do sprzedaży towaru, nie stanowią wynagrodzenia z tytułu wykonania samodzielnej usługi, lecz są to koszty dodatkowe podstawowej czynności, jaką jest dostawa towaru. Zatem - z ekonomicznego punktu widzenia - dostawa towarów wraz z dostawą (transportem, przesyłką) jest obiektywnie jedną transakcją i nie powinny być dzielone dla celów podatkowych na poszczególne elementy, gdyż tworzą jedną złożoną czynność. Zatem w analizowanym przypadku jest jeden przedmiot opodatkowania - jedna czynność, tj. dostawa towarów.

Podstawą opodatkowania z tytułu tej czynności jest - zgodnie z art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy - łączna wartość towarów oraz wartość opłaty za wysyłkę (tj. koszt dostawy - transportu, przesyłki). Koszty dostawy (transportu, przesyłki) ponoszone w związku ze sprzedażą ww. towarów stanowią element świadczenia zasadniczego, a zatem zwiększają kwotę należną od nabywcy z tytułu dostawy towarów (świadczenia głównego).

A zatem, gdy przedmiotem sprzedaży są towary opodatkowane taką samą stawką podatku VAT, wówczas należy zastosować ją także dla dostawy (transportu, przesyłki). Natomiast gdy przedmiotem jednej dostawy są towary opodatkowane różnymi stawkami (gdy na jednej fakturze są wyszczególnione towary opodatkowane różnymi stawkami podatku), wówczas koszty dostawy (transportu, przesyłki) należy przyporządkować proporcjonalnie do podstawy opodatkowania poszczególnych towarów opodatkowanych różnymi stawkami i do kosztów tych zastosować taką samą stawkę, jak dla towarów, z którymi są związane. Koszty dostawy (transportu, przesyłki) ponoszone w związku z dostawą towarów zwiększają kwotę należną od nabywcy z tytułu dostawy tych towarów oraz powinny być opodatkowane według stawki podatku VAT właściwej dla realizowanej dostawy.

A zatem w części dotyczącej zastosowania takiej samej stawki podatku VAT do opodatkowania kosztów dostawy (transportu, przesyłki), jak dla dostawy towaru / towarów opodatkowanych różnymi stawkami VAT, Pana stanowisko jest prawidłowe.

W opisie stanu faktycznego, którego prawidłowość poddał Pan ocenie, wskazał Pan również, że koszty dostawy widnieją na dokumentach sprzedaży jako odrębne pozycje, a nie są wliczane w koszt towaru.

Sprzedaż dokumentowana jest fakturami i paragonami.

Art. 106b ust. 1 ustawy o VAT:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1)sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2)wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;

3)wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4)otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b)czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c)dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Art. 106e ust. 1 pkt 7 i 8 ustawy:

Faktura powinna zawierać:

7)nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8)miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług.

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Z kolei obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy.

Art. 111 ust. 1 ustawy:

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy:

Podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:

a)w postaci papierowej lub

b)za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony.

Wymogi odnoszące się do treści paragonu fiskalnego regulują przepisy rozporządzeń Ministra Finansów:

• z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (t. j. Dz. U. 2021 r. poz. 1625 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem oraz
• z dnia 26 maja 2020 r. w sprawie kas rejestrujących mających postać oprogramowania (t. j. Dz. U. 2023 poz. 1849), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas on-line.

§ 25 pkt 6 rozporządzenia:

W przypadku prowadzenia przez podatnika ewidencji przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii paragon fiskalny zawiera co najmniej nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację.

§ 8 pkt 1 rozporządzenia:

Paragon fiskalny wystawia się w sposób zapewniający czytelną treść, umożliwiający nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej sprzedaży. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy towaru lub usługi pozwalającej na jednoznaczną ich identyfikację, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

§ 3 ust. 1 pkt 9 lit. a) z załącznika nr 1 do rozporządzenia w sprawie kas on-line:

Kasa wystawia paragony fiskalne w postaci papierowej i w postaci elektronicznej albo tylko w postaci elektronicznej zawierające (...) blok danych z pozycjami transakcji zawierający w szczególności kolejne pozycje sprzedaży zawierające co najmniej nazwę towaru lub usługi pozwalające na jednoznaczną ich identyfikację (...).

Jak wynika z powyższych przepisów, podatnik dokonujący sprzedaży towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej transakcji wystawia paragon lub fakturę, na warunkach opisanych w ww. przepisach.

Zarówno paragon jak i faktura są dokumentami sformalizowanymi i muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna ww. dokumentów zachodzi, jeżeli w prawidłowy sposób odzwierciedlają zdarzenie gospodarcze. Paragon i faktura pełnią szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze w wymiarze podatku VAT, dlatego niezwykle ważne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich ich elementów.

Umieszczenie na paragonie lub fakturze w części przeznaczonej na nazwę (rodzaj) towaru lub usługi kilku różnych świadczeń może sugerować, że przedmiotem sprzedaży nie były kompleksowe świadczenia składające się z dostawy towarów wraz z ich dostawą (transportem, przesyłką), lecz odrębne świadczenia. W takiej sytuacji koszty odstawy (transportu, przesyłki) należałoby uznać za odrębny przedmiot sprzedaży, co z kolei skutkować może obowiązkiem zastosowania różnych stawek podatku dla wykazanych odrębnie czynności.

W przedstawionych przez Pana okolicznościach dostawa (transport, przesyłka) jest częścią kompleksowej sprzedaży towarów w sklepie internetowym. Zatem, jak wykazano powyżej, koszty dostawy (transportu, przesyłki), ponoszone w związku z dostawą sprzedawanych przez Pana towarów, zwiększają kwotę należną od nabywcy. W konsekwencji całość zapłaty należnej z tytułu danego świadczenia złożonego powinna być udokumentowana fakturą lub paragonem, a w części zasadniczej dokumentu (która odzwierciedla elementy obligatoryjne w świetle przepisów prawa), przeznaczonej na wskazanie nazwy towaru lub usługi, powinna znaleźć się wyłącznie nazwa właściwa dotycząca dostawy określonego towaru. Wartość dla tej pozycji powinna obejmować zsumowaną wartość świadczenia głównego (sprzedaż konkretnego towaru) oraz świadczenia pomocniczego (kosztów dostawy (transportu, przesyłki)).

Cel fiskalny realizowany poprzez obligatoryjne dokumentowanie fakturą niektórych zdarzeń gospodarczych, nie wyklucza prywatnoprawnego charakteru faktury. Może to mieć szczególne znaczenie dla stron transakcji, gdy jest to jedyny dokument sporządzony dla jej potrzeb. Zatem nic nie stoi na przeszkodzie, aby - po wypełnieniu obowiązków nałożonych przez obowiązujące przepisy prawa podatkowego - mógł Pan, niezależnie od podania jednej pozycji, w części informacyjnej faktury albo w dowolnym załączniku do niej wskazać dodatkowe informacje skierowane do kontrahenta, np. wyszczególnić elementy składowe danego świadczenia wraz z informacją o wartościach tych elementów. Jednak nie oznacza to, że możliwość zamieszczania na fakturze dodatkowych informacji daje możliwość ujmowania kosztów dodatkowych w osobnej pozycji faktury.

Również elementy paragonu określone w przepisach prawa podatkowego nie są jedynymi, które mogą być zamieszczone na dokumencie paragonu. Ustawodawca w żaden sposób nie ograniczył prawa podatnika do zamieszczania na paragonie innych dodatkowych informacji. W pierwszej kolejności należy jednak na paragonie umieścić nazwę świadczenia wraz z podstawą opodatkowania zawierającą w sobie wszystkie elementy tj. również koszty dostawy (transportu, przesyłki). Informacja, jakie elementy kalkulacyjne składają się na tą wartość, może znaleźć się - jako element dodatkowy - w części informacyjnej paragonu.

Zatem sposób dokumentowania przez Pana opisanego we wniosku świadczenia złożonego, na które składa sprzedaż towarów w sklepie internetowym (świadczenie główne) oraz koszt dostawy (transportu, przesyłki - jako świadczenie pomocnicze), poprzez wykazanie kosztów dostawy (transportu, przesyłki) w odrębnych pozycjach dokumentu sprzedaży - jest nieprawidłowy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).