Podstawa opodatkowania oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu - stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 7 czerwca 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej - uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 21 listopada 2019 r. sygn. akt I SA/Rz 721/19 (data wpływu prawomocnego orzeczenia - 19 stycznia 2024 r.) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 października 2023 r. sygn. akt I FSK 181/20 (data wpływu orzeczenia - 7 grudnia 2023 r.); i

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe w zakresie podstawy prawnej do zastosowania braku opodatkowania dotacji otrzymanej przez Gminę na realizację Zadania, polegającego na usuwaniu i unieszkodliwianiu wyrobów zawierających azbest, oraz
• prawidłowe w zakresie braku prawa do odliczenia kwot podatku VAT naliczonego z faktur wystawionych na rzecz Gminy.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 czerwca 2019 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 czerwca 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania dotacji otrzymanej na realizację zadania polegającego na usuwaniu i unieszkodliwianiu wyrobów zawierających azbest oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wystawionymi na rzecz Gminy fakturami.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Gmina - jednostka samorządu terytorialnego (dalej: „Gmina”) jest czynnym podatnikiem VAT. Gmina jest zarejestrowana pod NIP (…). W myśl art. 2 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 506) do zakresu działania jednostki samorządu terytorialnego należą wszystkie sprawy publiczne, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy unieszkodliwiania odpadów komunalnych, ochrony środowiska i przyrody.

1 stycznia 2017 r. Gmina podjęła łączne (scentralizowane) rozliczenia VAT wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami budżetowymi. Oznacza to, iż od tej daty jedynym czynnym podatnikiem VAT jest Gmina, a jego rozliczenia obejmują wszystkie transakcje sprzedaży i zakupu realizowane przez wszystkie jednostki budżetowe Gminy. Jednostki te nie przestają istnieć - zmienia się natomiast ich status na gruncie VAT, gdyż przestają one być traktowane jako odrębni od Miasta podatnicy VAT, lecz z punktu widzenia VAT stają się częścią jednego podatnika, tj. Gminy.

Gmina przyjęła program usuwania azbestu i wyrobów zawierających azbest na lata 2011-2032. Zgodnie z tym programem Gmina corocznie realizuje zadania polegające na usuwaniu i unieszkodliwianiu wyrobów zawierających azbest z jej terenu. W zadaniu brali/biorą udział Mieszkańcy - osoby fizyczne oraz mogą również brać udział wspólnoty mieszkaniowe, osoby prawne, przedsiębiorcy oraz jednostki sektora finansów publicznych będące gminnymi lub powiatowymi osobami prawnymi. Udział w programie usuwania azbestu następuje poprzez złożenie wniosku. Wniosek o usuniecie, unieszkodliwienie elementów infrastruktury mieszkaniowej i gospodarczej zawierającej azbest oraz sfinansowanie tych czynności ze środków własnych, a także zewnętrznych składany był w latach poprzednich przez Mieszkańców do (…) Miasta (…).

Przedmiotem wniosku jest informacja Mieszkańca programu o szacunkowej ilości azbestu, rodzaju i źródle pochodzenia wyrobów zawierających azbest oraz rodzaju i ilości budynków i miejsc składowania, z których był/będzie usuwany azbest. W oparciu o złożone wnioski Gmina ustaliła zakres rzeczowy realizowanego zadania i występowała/będzie występowała o dofinansowanie oraz wyłoniła wyspecjalizowany podmiot realizujący zadanie (dalej: Wykonawca).

W latach poprzednich Gmina występowała o dofinansowanie do zadania polegającego na usuwaniu i unieszkodliwianiu wyrobów zawierających azbest ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (dalej: WFOŚIGW) oraz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (dalej: NFOŚIGW). W tym celu składała wniosek o przyznanie dotacji na dofinansowanie tego zadania w oparciu o ustalony wcześniej zakres rzeczowy do realizacji, na podstawie wniosków złożonych przez Mieszkańców. Po przyznaniu dofinansowania ze środków WFOŚIGW i NFOŚIGW, którymi razem dysponował WFOŚIGW zawierana była umowa pomiędzy Gminą - dotowanym a WFOŚIGW jako dotującym.

Umowa o realizację zakresu rzeczowego zadania zawierana była z Wykonawcą przez Gminę jako Zamawiającym, przy udziale Mieszkańców - Beneficjentów ostatecznych realizacji programu usuwania azbestu.

W ramach umowy zawartej przez Gminę z Wykonawcą, Mieszkaniec przedkładał Gminie - Zamawiającemu podpisane oświadczenia o następującej treści:

„1) Przystępując do realizacji inwestycji z zakresu ochrony środowiska, obejmującej realizację zadania w zakresie demontażu, załadunku, transportu i unieszkodliwiania wyrobów zawierających azbest pochodzących z pokryć dachowych, elewacji oraz innych wyrobów zawierających azbest lub/oraz załadunku, transportu i unieszkodliwiania materiałów zawierających azbest składowanych na terenie nieruchomości przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobów i warunków bezpiecznego użytkowania i usuwania wyrobów zawierających azbest (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 71 poz. 649 ze zm.) w celu poprawy stanu środowiska Miasta uzyskałem poprawę warunków eksploatacyjnych budynku i osiągnąłem efekt ekologiczny określony jako masa unieszkodliwionych odpadów zawierających azbest w [Mg], ponosząc koszty powyżej 3.500,0 zł brutto.

2) Wyrażam zgodę, aby Zamawiający dysponował w moim imieniu środkami na opłacenie faktur za wykonane usługi i przekazał je na konto Wykonawcy.”

Mieszkaniec oświadcza również, że w ramach realizacji ww. umowy:

1) zgłosił fakt wykonania prac niewymagających pozwolenia na budowę lub uzyskał pozwolenie na budowę lub rozbiórkę budynku dotyczy demontażu wyrobów zawierających azbest z budynków wymienionych w załącznikach do umowy,

2) udostępni Wykonawcy nieruchomość w celu realizacji zadania,

3) informacje zawarte we wniosku na usuwanie azbestu w zakresie miejsca występowania odpadu są zgodne ze stanem rzeczywistym,

4) został poinformowany, iż w przypadku zaistnienia innego stanu niż opisany we wniosku, nie będą wykonane przez Wykonawcę żadne prace na posesji związane z usuwaniem azbestu,

5) został powiadomiony, iż demontażem, transportem i utylizacją wyrobów zawierających azbest mogą zajmować się wyłącznie firmy posiadające odpowiednie zezwolenia.

W niniejszej sprawie świadczenia usługi usuwania wyrobów zawierających azbest z terenu Gminy (demontaż, zbieranie, transport i unieszkodliwianie wyrobów zawierających azbest) dokonuje Wykonawca na rzecz Mieszkańców - właścicieli/użytkowników tych nieruchomości. Usługodawcą jest Wykonawca, odbiorcą usługi są Mieszkańcy - właściciele/użytkownicy nieruchomości. Gmina nie pobiera jakichkolwiek płatności od Mieszkańców - właścicieli/użytkowników tych nieruchomości, które mogłyby stanowić wynagrodzenie z tytułu przedmiotowych świadczeń. Gmina przekazuje na rzecz Wykonawcy w imieniu Mieszkańców tych nieruchomości środki własne Gminy i uzyskane z dotacji z WFOŚiGW i NFOŚIGW poprzez finansowanie wykonanego zakresu rzeczowego zadania ze środków dotacji (WFOŚiGW i NFOŚIGW) i środków własnych na podstawie faktur VAT wystawionych przez Wykonawcę, w których Gmina była nabywcą usług.

Gmina, poza dokonaniem czynności o charakterze „technicznym”, polegających na zebraniu informacji o zakresie rzeczowym do wykonania w ramach zadania polegającego na demontażu, zbieraniu, transporcie i unieszkodliwianiu wyrobów zawierających azbest oraz pozyskaniu dofinansowania na realizację zadania, a także wyborze Wykonawcy, nie dokonywała na rzecz Mieszkańców jakichkolwiek świadczeń, a jedynie realizowała zadanie własne samorządu.

Zgodnie bowiem z art. 403 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t. j. Dz. U. z 2018 poz. 799 ze zm.), zadania z ochrony środowiska i gospodarki wodnej stanowią zadanie własne Gminy. Natomiast dotacje uzyskane z WFOŚiGW na realizację ww. zadań są dotacjami do kosztów realizacji zadania i nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Gmina wskazała, że w zadaniu polegającym na usuwaniu i unieszkodliwianiu wyrobów zawierających azbest z terenu Gminy brali/biorą udział również wspólnoty mieszkaniowe, osoby prawne, przedsiębiorcy oraz jednostki sektora finansów publicznych będące gminnymi lub powiatowymi osobami prawnymi, np. jednostki budżetowe Gminy, wspólnoty mieszkaniowe, związek działkowców, parafie, ochotnicza straż pożarna, stowarzyszenia. W składanych wnioskach ww. podmioty podawały, że wyroby zawierające azbest pochodzą w szczególności z budynków użyteczności publicznej, altan letniskowych, rur zsypowych, budynków garażowych, gospodarczych lub są złożone na posesji.

Ilekroć w opisie stanu faktycznego Gmina używa zwrotu „Mieszkańcy” obejmuje on również inne podmioty, które uczestniczyły/uczestniczą w zadaniu.

Realizacja projektu przez Gminę nie jest uzależniona od otrzymania dofinansowania ze środków pochodzących z WFOŚiGW i NFOŚiGW.

W sytuacji gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania, realizowałaby projekt z własnych środków.

Kwota dofinansowania otrzymanego przez Gminę jest przeznaczona na:

1)demontaż pokryć dachowych wykonanych z wyrobów zawierających azbest oraz usunięcie powstałych odpadów z budynków zlokalizowanych na terenie Gminy, poprzez odpowiednie zabezpieczenie, transport i przekazanie odpadu do unieszkodliwienia;

2)usunięcie odpadów zawierających azbest z posesji budynków zlokalizowanych na terenie Gminy, poprzez odpowiednie zabezpieczenie, transport i przekazanie odpadu do unieszkodliwienia.

Gmina nie ma możliwości przeznaczenia uzyskanego dofinansowania z WFOŚiGW i NFOŚiGW na inne cele niż wymienione wyżej, tj. nie może go przeznaczyć na ogólną działalność Gminy. Uzyskane dofinansowane w 100% jest przeznaczone na wymienione wyżej zadania.

Wysokość otrzymanego dofinansowania wynika ze złożonego przez Gminę wniosku o przyznanie dotacji. Wniosek składany przez Gminę zawiera zakres rzeczowy do realizacji, tj. szacunkową ilość azbestu, rodzaj i źródło pochodzenia wyrobów zawierających azbest oraz rodzaj i ilość budynków i miejsc składowania, z których był/będzie usuwany azbest. Zatem wysokość otrzymanego dofinansowania wynika ze złożonego przez Gminę wniosku o dofinansowanie i nie jest uzależniona od ilości Mieszkańców - podmiotów biorących udział w projekcie/zadaniu.

Mieszkańcy nie byli/nie są zobowiązani do uiszczania na rzecz Gminy jakichkolwiek płatności z tytułu realizacji przez Gminę zadań związanych z usuwaniem i unieszkodliwianiem wyrobów zawierających azbest z jej terenu. Mieszkaniec uczestniczący w zadaniu we własnym zakresie i na własny rachunek wykonuje wszystkie inne prace na swojej nieruchomości, które związane są z usunięciem wyrobów zawierających azbest, np. wymiana konstrukcji i/lub pokrycia dachu, roboty towarzyszące, obróbka blacharska, odtworzenie elewacji, itp.

Mając na uwadze obowiązek spełnienia warunków wynikających z art. 403 ust. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 799 ze zm.), w oświadczeniu składanym Gminie, Mieszkaniec potwierdza jedynie, że suma poniesionych przez niego kosztów jest wyższa niż 3.500 zł brutto. Zatem Mieszkaniec realizując obowiązek wydatkowania własnych środków w kwocie wyższej niż 3.500 zł brutto, nie dokonuje żadnych płatności na rzecz Gminy.

Pytania

1)Czy dotacje uzyskane z WFOŚiGW przez Gminę na realizację zadań z zakresu demontażu, zbierania, transportu i unieszkodliwiania wyrobów zawierających azbest powinny być opodatkowane podatkiem VAT?

2)Czy Gmina ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony z faktur otrzymanych od Wykonawcy w związku z realizacją zadań demontażu, zbierania, transportu i unieszkodliwiania wyrobów zawierających azbest?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Stwierdzić należy, że aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą towarów lub usługodawcą a odbiorcą, a w zamian za wykonanie świadczenia powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem, a przekazanym za nie wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest dana czynność, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dokonującego dostawy lub świadczącego usługę.

Ad 1

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Oznacza to, że jeśli dotacja bezpośrednio wpływa na cenę określonej usługi lub określonej dostawy to opodatkowana jest według zasad jakie przewidziano dla opodatkowania dostawy lub usługi, z którą jest związana. Natomiast dotacja nie dająca się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie stanowi podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy. W konsekwencji, dotacja oderwana od ceny towaru czy świadczonej usługi nie podlega opodatkowaniu, tj. jako samoistna czynność. W przedmiotowej sytuacji dotacje z WFOŚiGW pokrywają koszty związane z realizacją zadań z zakresu demontażu, zbierania, transportu i unieszkodliwiania wyrobów zawierających azbest, a tym samym są dotacjami kosztowymi. Ponadto Gmina pragnie wskazać, iż organizując ww. zadanie realizuje zadania własne jednostki samorządu terytorialnego.

Wykonawca wykonuje usługę demontażu, zbierania, transportu i unieszkodliwiania wyrobów zawierających azbest na terenie Gminy bezpośrednio na rzecz Mieszkańca, na podstawie zawartej umowy, której stronami są Wykonawca, Mieszkaniec i Gmina. Gmina nie dokonuje odsprzedaży usług zakupionych od Wykonawcy. Gmina finansuje te zadania ze środków własnych oraz z dotacji pochodzących z WFOŚiGW i NFOŚIGW poprzez zapłatę faktur Wykonawcy w oparciu o zawartą umowę trójstronną, co stanowi realizację zadań własnych j.s.t.

Zdaniem Gminy, dotacje uzyskane z WFOŚiGW na realizacją zadań z zakresu demontażu, zbierania, transportu i unieszkodliwiania wyrobów zawierających azbest nie stanowią podstawy opodatkowania VAT.

Ad 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, podatnikowi, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak już zostało wskazane w stanowisku Gminy w zakresie pytania nr 1 w przedmiotowej sytuacji Gmina nie otrzymuje dotacji stanowiących dopłatę do ceny towaru lub usługi. Dotacje otrzymane z WFOŚiGW i NFOŚIGW są dotacjami o charakterze kosztowym. Zatem otrzymane dotacje nie stanową czynności podlegających opodatkowaniu, a Gmina nie występuje w charakterze podatnika VAT oraz nie nabywa od Wykonawcy usług i nie wykorzystuje ich do czynności opodatkowanych VAT.

Zatem Gmina nie ma prawa odliczyć podatku naliczonego z faktur otrzymanych od Wykonawcy w związku z realizacją zadań z zakresu demontażu, zbierania, transportu i unieszkodliwiania wyrobów zawierających azbest.

Gmina zajmując stanowisko pragnie zaznaczyć, że zostało ono potwierdzone w innych interpretacjach indywidualnych:, np. z 5 października 2018 r. nr 0113-KDIPT1-3.4012.615.2018.1.MJ; z 7 sierpnia 2018 r., nr 0113-KDIPT1-1.4012.501.2018.1.MGO; z 4 lipca 2018 r. nr 0113-KDIPT1-3.4012.405.2018.1.MK.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek - 12 sierpnia 2019 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0115-KDIT1-2.4012.324.2019.2.AD, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 12 sierpnia 2019 r.

Skarga na interpretację indywidualną

11 września 2019 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie. Skarga wpłynęła do mnie 16 września 2019 r.

Wnieśli Państwo o:

• uwzględnienie skargi i uchylenie zaskarżonej interpretacji,
• zasądzenie od strony przeciwnej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa radcowskiego, według norm prawem przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uchylił skarżoną interpretację - wyrokiem z 21 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Rz 721/19.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny - wyrokiem z 12 października 2023 r. sygn. akt I FSK 181/20 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 12 października 2023 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku - wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;
• ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że:

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Ponadto, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Zatem pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Przepisy dotyczące funkcjonowania podatku VAT w krajach członkowskich Unii Europejskiej podlegają harmonizacji na zasadach określonych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE. Uszczegółowieniem zasad obowiązywania i funkcjonowania podatku VAT określonych w Dyrektywie 2006/112/WE są wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć TSUE. W dorobku orzecznictwa Trybunału przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. Przepisy nie określają formy zapłaty, zatem wynagrodzenie (zapłata) może mieć postać zarówno świadczenia pieniężnego, jak i rzeczowego (określonego w naturze), np. w przypadku dostawy towaru w zamian za świadczenie usługi czy też w sytuacji zamiany towarów bądź usług.

Reasumując, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Jednocześnie, aby dana czynność była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Przepis ten stwierdza, że wykorzystywanie własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych w sposób ciągły, należy w szczególności uznać za działalność gospodarczą.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina - czynny podatnik VAT - w ramach zadań własnych gminy, do których należą m.in. sprawy unieszkodliwiania odpadów komunalnych, ochrony środowiska i przyrody. Gmina przyjęła program usuwania azbestu i wyrobów zawierających azbest na lata 2011-2032. Zgodnie z tym programem Gmina corocznie realizuje zadania polegające na usuwaniu i unieszkodliwianiu wyrobów zawierających azbest z jej terenu. W niniejszej sprawie świadczenia usługi usuwania wyrobów zawierających azbest z terenu Gminy (demontaż, zbieranie, transport i unieszkodliwianie wyrobów zawierających azbest) dokonuje Wykonawca na rzecz Mieszkańców - właścicieli/użytkowników tych nieruchomości. Gmina nie ma możliwości przeznaczenia uzyskanego dofinansowania z WFOŚiGW i NFOŚiGW na inne cele niż wymienione wyżej, tj. nie może go przeznaczyć na ogólną działalność Gminy. Uzyskane dofinansowane w 100% jest przeznaczone na wymienione wyżej zadania. Gmina przekazuje na rzecz Wykonawcy w imieniu Mieszkańców tych nieruchomości środki własne Gminy i uzyskane z dotacji z WFOŚiGW i NFOŚIGW poprzez finansowanie wykonanego zakresu rzeczowego zadania ze środków dotacji (WFOŚiGW i NFOŚIGW) i środków własnych na podstawie faktur VAT wystawionych przez Wykonawcę, w których Gmina była nabywcą usług.

Wątpliwości Gminy dotyczą kwestii, czy dofinansowanie z WFOŚiGW na realizację zadania podlega opodatkowaniu VAT.

Aby odpowiedzieć na Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności przeanalizować należy, czy realizacja Zadania obejmującego demontaż, zbieranie, transport oraz unieszkodliwienie wyrobów zawierających azbest z terenu Gminy - jest/będzie wykonywane przez Gminę w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 12 października 2023 r., sygn. akt I FSK 181/20:

„Zasadniczą kwestią sporną w tej sprawie pozostaje rozstrzygnięcie, czy Gmina, realizując usługi usuwania azbestu z nieruchomości mieszkańców z uzyskanej na ten cel dotacji, działa jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT czy jako organ władzy publicznej w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy o VAT realizujący w tym zakresie zadania własne w reżimie publicznoprawnym (…).

(…) na obecnym etapie postępowania spór w sprawie musi być rozstrzygany z uwzględnieniem stanowiska TSUE, który w wyroku w sprawie C-616/21 wyraził zapatrywanie - w tożsamym co do istoty, stanie faktycznym - że artykuł 2 ust. 1, art. 9 ust. 1 i art. 13 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112AA/E z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa 112) należy interpretować w ten sposób, że okoliczność zlecania przez gminę wykonawcy czynności usuwania azbestu i odbierania wyrobów i odpadów zawierających azbest na rzecz jej mieszkańców będących właścicielami nieruchomości, którzy wyrazili taką wolę, nie stanowi świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, jeżeli taka działalność nie ma na celu osiągania stałego dochodu i nie prowadzi do żadnej płatności ze strony tych mieszkańców, zaś czynności te są finansowane ze środków publicznych.

Oceny charakteru podjętych przez Gminę działań należy dokonać na podstawie wytycznych znajdujących się w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 30 marca 2023 r. w sprawie C-616/21 - Gmina L. przeciwko Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej.

W wyroku tym TSUE wskazał, że:

„na tle okoliczności tej sprawy współistnieją dwa świadczenia usług: z jednej strony świadczenie zapewniane przez przedsiębiorstwo wybrane i opłacone przez gminę, a z drugiej strony - świadczenie którego, po pierwsze, podmiotem udzielającym jest ta gmina, po drugie, beneficjentami są jej zainteresowani mieszkańcy i wobec którego, po trzecie, świadczenie wzajemne stanowi dotacja wypłacana tej gminie przez fundusz ochrony środowiska”.

Trybunał zauważył, że:

„podczas gdy przedsiębiorca dąży do stałego osiągania dochodu (zob. podobnie wyrok z dnia 20 stycznia 2021 r., AJFP Sibiu i DGRFP Braaov, C-655/19, EU:C:2021:40, pkt 27-29 i przytoczone tam orzecznictwo), gmina nie zatrudnia pracowników do usuwania azbestu i nie poszukuje klientów, lecz ogranicza się do przeprowadzenia, w ramach programu określonego na poziomie krajowym, czynności usuwania azbestu, które nastąpią po tym, jak właściciele

nieruchomości położonych na terytorium gminy, których może dotyczyć ten program, wyrażą wolę korzystania z niego i zostaną uznani za uprawnionych. Ponadto czynność usuwania azbestu w danej gminie z definicji nie ma charakteru powtarzalnego, co odróżnia niniejszą sprawę od spraw, w których świadczenia gminne miały charakter trwały.

Uwzględniając przy tym, że gmina będzie oferować usunięcie azbestu z danych nieruchomości oraz odbiór wyrobów i odpadów zawierających azbest nieodpłatnie, podczas gdy wcześniej zapłaci ona danemu przedsiębiorstwu cenę rynkową, Trybunał zwrócił uwagę, że jeżeli gmina odzyskuje jedynie niewielką część poniesionych przez siebie kosztów, a pozostała część jest finansowana ze środków publicznych, taka różnica między tymi kosztami a kwotami otrzymanymi w zamian za oferowane usługi może wykluczać istnienie wynagrodzenia (zob. podobnie wyrok z dnia 12 maja 2016 r., Gemeente Borsele i Staatssecretaris van Financien, C-520/14, EU:C:2016:33-4, pkt 33 i przytoczone tam orzecznictwo). Jest tak tym bardziej, gdy - jak w niniejszej sprawie - świadczenie wzajemne uiszczane przez usługobiorców nie istnieje W konsekwencji, nawet biorąc pod uwagę dotacje przyznane gminie przez fundusz ochrony środowiska, charakter takiego świadczenia usług nie odpowiada podejściu, jakie przyjęłoby w danym wypadku przedsiębiorstwo zajmujące się usuwaniem azbestu, które ustalając ceny starałoby się zawrzeć w nich swoje koszty i osiągnąć marżę zysku. Ponadto nie podlegają zwrotowi koszty związane z organizacją przez gminę akcji usuwania azbestu u jej mieszkańców, a jedynie związane z czynnościami zleconymi wybranemu przedsiębiorstwu. W związku z tym gmina ponosi jedynie ryzyko strat, nie mając perspektywy zysku”.

Na podstawie powyższej analizy TSUE doszedł do wniosku, że:

„Uwzględniając zatem, że ekonomicznie nieopłacalne jest by przedsiębiorstwo zajmujące się usuwaniem azbestu nie przenosiło żadnych poniesionych przez siebie kosztów na beneficjentów swoich usług, oczekując jednocześnie częściowej rekompensaty tych kosztów w formie dotacji, której otrzymanie jest kwestią otwartą do czasu podjęcia przez osobę trzecią (fundusz) decyzji w tym zakresie, po dokonaniu już spornych transakcji, Trybunał uznał, że nie wydaje się, aby gmina wykonywała w takim przypadku działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112”.

Przedstawiony przez Gminę opis okoliczności oraz Jej wątpliwości należy zatem rozpatrywać w świetle ww. wyroku w sprawie C-616/21.

Przenosząc zatem powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy podkreślić należy, że skoro:

• Mieszkańcy nie byli/nie są zobowiązani do uiszczania na rzecz Gminy jakichkolwiek płatności z tytułu realizacji przez Gminę zadań związanych z usuwaniem i unieszkodliwianiem wyrobów zawierających azbest z jej terenu,
• podejmowane przez Gminę działania realizują cel społeczny tj. ochronę środowiska z wyrobów zawierających azbest (zadania własne Gminy),
• związek realizacji Zadania z otrzymanym dofinansowaniem świadczy o tym, że działania Gminy nie miały charakteru trwałego,

to, Gmina nie świadczyła usług na rzecz Mieszkańców i tym samym Gmina nie wykonywała działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, gdyż podejmowane przez Gminę czynności polegające na usuwaniu azbestu, nie cechują się trwałym, nieprzerwanym i zorganizowanym profesjonalnie charakterem. Wykonywane przez Gminę czynności nie mają na celu osiągania stałego dochodu.

Istotne jest również, że Gmina nie ma możliwości przeznaczenia uzyskanego dofinansowania na inne cele niż ww. tj. nie może go przeznaczyć na ogólną działalność Gminy. Uzyskane dofinansowanie w 100 % jest przeznaczone na wymienione wyżej zadania. Zwrotowi (dofinansowaniu) z WFOŚiGW podlegają jedynie koszty związane z czynnościami zleconymi wybranemu przedsiębiorstwu, natomiast nie podlegają koszty, które Gmina ponosi organizując akcję usuwania azbestu u mieszkańców. W związku z tym Gmina ponosi jedynie ryzyko strat, nie mając perspektywy zysku.

W konsekwencji, realizacja Zadania polegającego na demontażu, zbieraniu, transporcie oraz unieszkodliwianiu odpadów zawierających azbest z terenu Gminy nie stanowi odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu ustawy i jest realizowana poza zakresem działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem realizacja Zadania nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Art. 29a ust. 6 ustawy:

Podstawa opodatkowania obejmuje:

1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje, których nie można powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy.

Co istotne, dotacja/dofinansowanie nie funkcjonuje samodzielnie, nie podlega opodatkowaniu jako odrębna kwota, lecz wyłącznie w odniesieniu do czynności, do której jest wypłacana. Jeżeli czynność, do której dopłata jest przyznawana nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, to i dopłata do tej czynności nie stanowi elementu ceny oraz nie może być włączona do podstawy opodatkowania.

W analizowanym przypadku nie wystąpi związek pomiędzy otrzymanym dofinansowaniem ze środków WFOŚiGW na realizację projektu polegającego na usuwaniu i unieszkodliwianiu wyrobów zawierających azbest a czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Jak bowiem wskazano wyżej, w zakresie realizacji ww. Zadania nie będą Państwo wykonywali działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Państwa działania w związku z realizacją ww. Zadania polegającego na usuwaniu i unieszkodliwianiu wyrobów zawierających azbest nie będą stanowić dostawy towarów ani świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji, dofinansowanie ze środków WFOŚiGW na realizację projektu polegającego na usuwaniu i unieszkodliwianiu wyrobów zawierających azbest nie będzie zwiększać podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy. Tym samym, ww. dotacja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Analizując przedstawiony przez Państwa opis sprawy w świetle wyroku TSUE z 30 marca 2023 r. w sprawie C-616/21 należy stwierdzić, że działania Gminy w zakresie usuwania i unieszkodliwiania odpadów zawierających azbest nie mają związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji, otrzymane przez Gminę dofinansowanie z WFOŚiGW na usuwanie i unieszkodliwianie odpadów zawierających azbest nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należy uznać za nieprawidłowe, z uwagi na powołanie innej podstawy prawnej.

Państwa wątpliwości dotyczą także prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury wystawionej na rzecz Gminy w związku z ww. projektem.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Zasada ta wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części przysługuje podatnikowi pod warunkiem spełnienia przez niego przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Jak wskazano powyżej, nabycie usług polegających na usuwaniu i unieszkodliwianiu wyrobów zawierających azbest, nie ma/nie będzie miało związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Realizacja Zadania nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem nie zostaną spełnione - wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy - przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W konsekwencji nie przysługuje/nie będzie Państwu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją Zadania, gdyż w analizowanej sytuacji nie wystąpi związek przyczynowo-skutkowy między zakupem usług od Wykonawcy a Państwa działalnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, który obowiązywał w dniu wydania pierwotnego rozstrzygnięcia, tj. 12 sierpnia 2019 r.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).