Usługa konserwacji i serwisu systemów alarmowych oraz usługa monitoringu nie stanowią jednego świadczenia kompleksowego. Obowiązek podatkowy dla usług... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 11 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.5.2024.2.AA

Temat interpretacji

Usługa konserwacji i serwisu systemów alarmowych oraz usługa monitoringu nie stanowią jednego świadczenia kompleksowego. Obowiązek podatkowy dla usług konserwacji i serwisu systemów alarmowych powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 stycznia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi konserwacji i serwisu systemów alarmowych. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 4 marca 2024 r. (wpływ 4 marca 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm., dalej: „Ustawa o VAT”), u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie ochrony osób i mienia, polegającą m.in. na monitorowaniu sygnałów alarmowych i interwencjach w sytuacji alarmowej. Spółka w ramach tych działań świadczy również usługi monitoringu obiektów oraz konserwacji i serwisu systemów alarmowych w budynkach kontrahentów.

Usługa konserwacji i serwisu świadczona jest w przypadku usterki lub nieprawidłowego działania systemów alarmowych lub w przypadku okresowych przeglądów urządzeń/systemów.

Usługa monitoringu polega na m.in. na monitorowaniu obiektów należących do klientów Spółki poprzez kontrolowanie urządzeń wchodzących w skład systemów bezpieczeństwa, takich jak: alarmy przeciwwłamaniowe czy przeciwpożarowe poprzez odbiór sygnałów alarmowych, potwierdzenie lub sprawdzenie poprawności działania systemów oraz wysyłaniu funkcjonariusza policji, straży pożarnej lub innych odpowiednich ekip.

Dualizm tych usług polega na tym, że niektóre obiekty korzystają zarówno z usług konserwacji i serwisu, jak i usługi monitoringu tego obiektu, a na innych świadczona jest jedynie usługa konserwacji.

Konserwacja i serwis oraz monitorowanie są to usługi od siebie niezależne i mogą być wykonywane jako różne świadczenia.

W szczególności Wnioskodawca wyjaśnia, że po stronie Wnioskodawcy w zakresie obu tych usług są możliwe następujące warianty:

1)Świadczenie tylko usługi monitoringu

Spółka świadczy jedynie usługę monitoringu np. w sytuacji, gdy klient otrzymuje usługę konserwacji i serwisu systemów alarmowych od innego podmiotu (np. montującego system).

2)Świadczenie tylko usługi konserwacji i serwisu

Taka sytuacja występuje m.in. w przypadku, gdy klient Spółki korzysta z usług monitoringu świadczonych przez inny podmiot, zaś od Spółki nabywa wyłącznie usługi konserwacji/serwisu.

3)Świadczenie usługi konserwacji i serwisu razem z usługą monitoringu

Obie te usługi są świadczone równocześnie, gdy klient np. korzysta z usług monitoringu świadczonych przez Spółkę i w związku z tym decyduje się także na usługi konserwacji i serwisu tych urządzeń.

Klient decydując się na jeden z powyższych wariantów, nie ma obowiązku korzystania z obu usług. Klient może zdecydować się na wybór jednej usługi, może wybrać również korzystanie z obu usług, przy czym może dokonać takiego wyboru przy zawarciu pierwszej umowy, może „dobrać” kolejną usługę później, może zawrzeć osobną umowę na kolejną usługę, jak również może z jednej z usług zrezygnować, bez konieczności rezygnacji z pozostałych usług.

Usługa monitoringu zawsze świadczona jest na podstawie podpisanej z Klientem umowy. Natomiast usługi konserwacji i serwisu mogą być świadczone zarówno na podstawie odrębnej umowy na świadczenie takich usług, jak i bez przedmiotowej umowy, jedynie na doraźne/jednorazowe zlecenia od Klienta (zlecone w postaci maila, telefonu, zlecenia pisemnego).

Niemniej jednak, w sytuacji gdy usługi te świadczone są w ramach odrębnych usług, za każdą z nich Spółka wystawia oddzielną fakturę VAT.

Zdarzają się sytuacje, gdy Spółka realizuje obie te usługi na podstawie jednej umowy z klientem (np. w przypadku, gdy klient już przy podpisaniu umowy zdecyduje się na obie te usługi). W takim przypadku każdorazowo na fakturze wystawianej klientowi usługa konserwacji i serwisu wraz z usługą monitoringu stanowią dwie odrębne pozycje, z odrębnym opisem, stawką podatku VAT oraz ceną netto za usługę.

Mając na uwadze, że zdaniem Spółki obie te usługi są odrębnymi świadczeniami, Spółka powzięła wątpliwości dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku świadczenia usługi konserwacji i serwisu.

W przypadku usługi monitoringu Spółka, jako moment powstania obowiązku podatkowego wskazuje moment wystawienia faktury VAT.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

I.Dla umów zawieranych wyłącznie na usługi konserwacji i serwisu:

Najczęściej umowy zawierane są na czas nieokreślony. W przypadku umów na czas określony ich okres obowiązywania to rok lub dwa lata.

Usługi konserwacji i serwisu polegają na zapewnieniu regularnej opieki technicznej oraz utrzymaniu odpowiedniego funkcjonowania systemu poprzez przeprowadzenie diagnostyki i naprawy. Obejmują one szereg działań mających na celu zapobieganie awariom oraz utrzymanie sprzętu w optymalnej sprawności technicznej, wymianie uszkodzonych elementów.

Konserwacja polega na regularnych wizytach serwisanta, który sprawdza stan techniczny urządzeń w systemie zgodnie z wykazem czynności:

Sprawdzenie instalacji, rozmieszczenia i zamocowania wyposażenia urządzeń.
Sprawdzenie poprawności działania urządzeń.
Sprawdzenie zasilania podstawowego i rezerwowego w tym pojemności akumulatorów.
Sprawdzenie oprogramowania.
Sprawdzenie działania sygnalizatorów.
Sprawdzanie przycisków i pilotów napadowych.
Czyszczenie, smarowanie, regulacja urządzeń.

Usługi konserwacji i serwisu są to odrębne i samodzielne czynności. Usługi te teoretycznie mogą być wykonywane przez różne firmy.

Usługi serwisu są fakturowane na podstawie protokołu po wykonaniu usługi pojedynczo per protokół lub zbiorczo za miesiąc kalendarzowy. Jeśli w danym miesiącu nie wystąpi usługa serwisu, nie jest wystawiana faktura.

Usługi konserwacji mogą być fakturowane podobnie jak usługi serwisu (po protokole) lub (rzadziej) w formie ryczałtu miesięcznego.

Termin płatności wynika z zapisów umowy (najczęściej 14 lub 30 dni od daty wystawienia lub dostarczenia faktury Klientowi).

Terminy płatności odnoszą się do następujących po sobie okresów rozliczeniowych.

Płatności są wykonywane na podstawie wystawionych faktur - po wykonaniu usługi. W przypadku usługi konserwacji płatność może być również wykonywana na podstawie wystawionych faktur dotyczących ryczałtu miesięcznego. Sama usługa jest wykonywana zgodnie z harmonogramem konserwacji.

II.Dla umów zawieranych na usługi monitoringu i konserwacji i serwisu łącznie:

Najczęściej umowy zawierane są na czas nieokreślony. W przypadku umów na czas określony ich okres obowiązywania to rok lub dwa lata.

Usługi konserwacji i serwisu polegają na zapewnieniu regularnej opieki technicznej oraz utrzymaniu odpowiedniego funkcjonowania systemu poprzez przeprowadzenie diagnostyki i naprawie. Obejmują one szereg działań mających na celu zapobieganie awariom oraz utrzymanie sprzętu w optymalnej sprawności technicznej, wymianie uszkodzonych elementów.

Konserwacja polega na regularnych wizytach serwisanta, który sprawdza stan techniczny urządzeń w systemie zgodnie z wykazem czynności:

Sprawdzenie instalacji, rozmieszczenia i zamocowania wyposażenia urządzeń
Sprawdzenie poprawności działania urządzeń
Sprawdzenie zasilania podstawowego i rezerwowego w tym pojemności akumulatorów
Sprawdzenie oprogramowania
Sprawdzenie działania sygnalizatorów
Sprawdzanie przycisków i pilotów napadowych
Czyszczenie, smarowanie, regulacja urządzeń
Testowanie urządzeń transmisji alarmów do centrum odbiorczego.

W przypadku konserwacji i serwisu świadczonych obok usług monitoringu, usługa monitoringu (ochrony) może być świadczona zarówno od początku świadczenia usług serwisu/konserwacji, jak i po pewnym okresie wykonywania serwisu lub konserwacji, np. po kilku miesiącach lub roku.

Dodatkowo, może zdarzyć się przerwa w świadczeniu usług monitoringu, mimo kontynuowania usługi serwisu lub konserwacji, a także sytuacja odwrotna, tj. przerwa w świadczeniu usług serwisu lub konserwacji, mimo kontynuowania usług monitoringu.

Usługi konserwacji i serwisu są to odrębne i samodzielne czynności. Usługi począwszy od instalacji systemu, przez monitorowanie, konserwację i serwis mogą być wykonywane przez różne firmy.

Niezależnie od faktu, czy umowa jest zawarta odrębnie na każdą usługę, czy łącznie, w umowie usługi są wycenione odrębnie i fakturowane na odrębnych fakturach lub jako wyodrębnione pozycje na jednej fakturze.

A zatem, jak zostało to wspomniane wyżej, usługi serwisu są fakturowane na podstawie protokołu po wykonaniu usługi pojedynczo per protokół lub zbiorczo za miesiąc kalendarzowy. Jeśli w danym miesiącu nie wystąpi usługa serwisu, nie jest wystawiana faktura.

Usługi konserwacji mogą być fakturowane podobnie jak usługi serwisu (po protokole) lub (rzadziej) w formie ryczałtu miesięcznego.

Tak - termin płatności wynika z zapisów umowy (najczęściej 14 lub 30 dni od daty wystawienia lub dostarczenia faktury Klientowi).

Terminy płatności odnoszą się do następujących po sobie okresów rozliczeniowych.

III.Dla usług konserwacji i serwisu w przypadku doraźnego zlecenia od Klienta/bez zawierania umowy:

Przegląd/wywiad serwisowy i ustalenie ceny oraz warunków usługi odbywa się zgodnie z cennikiem prac serwisowych.

Dodatkowo należy wskazać, że co do zasady Spółka zawiera odrębne umowy:

na monitorowanie
na konserwację
na konserwację i serwis

Umowy, które obejmują swoim zakresem wszystkie te usługi są zawierane bardzo rzadko.

Obiekt monitorowany nie musi podlegać usłudze konserwacji czy serwisu. Usługa monitorowania może być czasowo zawieszona na wniosek klienta np. z powodu remontu obiektu (lokalu, budynku), a niezależnie od tego może mieć miejsce usługa konserwacji lub serwisu, niezalenie od usługi monitorowania.

Pytanie

Czy w świetle tak przedstawionego stanu faktycznego oraz przepisów ustawy o VAT usługa konserwacji i serwisu systemów alarmowych stanowi odrębne od usługi monitoringu świadczenie i w związku z tym obowiązek podatkowy w VAT w zakresie usługi konserwacji i serwisu powstaje z chwilą wykonania usługi?

Państwa stanowisko w sprawie

W świetle tak przedstawionego stanu faktycznego oraz przepisów ustawy o VAT usługa konserwacji i serwisu systemów alarmowych stanowi odrębne od usługi monitoringu świadczenie i w związku z tym obowiązek podatkowy w VAT w zakresie usługi konserwacji i serwisu powstaje z chwilą wykonania usługi.

Uzasadnienie

Należy podkreślić, że ustawa o VAT w ślad za dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ((Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 347 str. 1 ze zm.) przewiduje zasadę odrębnego opodatkowania każdej czynności.

Opodatkowanie zespołu czynności (dostaw towarów lub usług) łącznie, jako kompleksowych, winno następować wyjątkowo i tylko wówczas, gdy stanowią świadczenie złożone (kompleksowe).

I tak m.in. wyroku NSA z 14 grudnia 2011 r., sygn. akt I FSK 474/11 (LEX nr 1125037) NSA podkreślił, że „świadczenie złożone (kompleksowe) będzie mieć miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy będzie miała charakter świadczenia podstawowego i świadczenia pomocniczego (lub świadczeń pomocniczych), a zatem takich, które umożliwiają skorzystanie (względnie lepsze skorzystanie) ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można, bez popadania w sztuczność, rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru, ani wartości z punktu widzenia nabywcy wówczas świadczenia takie powinny być raczej traktowane jako dwa i to niezależnie opodatkowane”.

A zatem świadczenie kompleksowe jest wyjątkową sytuacją, odmienną od ogólnych założeń ustawodawcy o odrębności poszczególnych świadczeń.

Świadczenie kompleksowe musi składać się z kilku różnych czynności, ale prowadzących do realizacji tego samego celu, tj. do wykonania świadczenia głównego. Pojedyncza czynność traktowana jest jak element świadczenia głównego, tylko wtedy, gdy cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej i odwrotnie.

W ocenie Wnioskodawcy, usługa konserwacji i serwisu jest niezależnym od usługi monitoringu świadczeniem. Bowiem, po pierwsze obie te mogą i są wykonywane, jako oddzielne czynności, a po drugie żadna z nich nie determinuje istnienia drugiej.

Nawet jeśli obie usługi są świadczone w ramach tej samej umowy z jednym Klientem, to na wystawianych przez Spółkę fakturach każda z nich stanowi odrębną pozycję z wyszczególnioną stawką VAT oraz wynagrodzeniem netto.

Podobne stanowisko zostało wskazane w wyroku TSUE z 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP, ECLI:EU:C:2012:597, pkt 15 i 16 wyroku, TSUE stwierdził: „Jednakże jeżeli transakcja obejmuje wiele elementów powstaje pytanie, czy należy uznać, iż składa się ona z jednego świadczenia czy też kilku odrębnych i niezależnych świadczeń, które należy oceniać oddzielnie z punktu widzenia podatku VAT”.

„Jak wynika z orzecznictwa TSUE, gdy transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, w celu określenia po pierwsze, czy chodzi o dwa lub więcej świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie złożone z kilku czynności” (wyrok z 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service, Zb.Orz.s. I-897).

W wyroku TSUE z 27 października 2005 r., C-41/04 (Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financiën) TSUE wskazał, że istotne jest założenie, z jakim należy podejść do analizy każdego zdarzenia, które chcemy uznać za usługę kompleksową lub nie. Tym założeniem jest to, by po pierwsze każda czynność była zwykle uznawana za odrębną i niezależną, jednocześnie, a po drugie trzeba mieć na względzie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania systemu podatku VAT.

Stąd, w ocenie Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym nie możemy mówić o świadczeniu kompleksowym. Zwłaszcza, że zazwyczaj zarówno monitoring, jak i konserwacja i serwis są świadczone albo na podstawie oddzielnych umów, albo na podstawie tylko jednej umowy (monitoringu) i jednorazowego zlecenia od Klienta lub świadczone są całkowicie oddzielnie (np. gdy klient korzysta tylko z jednej z tych usług, a z drugiej już nie).

Niemniej jednak, nawet gdy obie usługi są świadczone jednocześnie, to każda z tych usług jest na fakturze wystawianej przez Spółkę oznaczona, jako odrębna pozycją, z różnym wynagrodzeniem netto i oddzielną stawką VAT. Natomiast, gdy usługi świadczone są oddzielnie również oddzielnie wystawiane są faktury za każdą z tych usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli w skład świadczenia wykonywanego na podstawie jednej umowy będą wchodziły czynności nie służące jedynie wykonaniu czynności głównej (czyli w tym przypadku usługi monitoringu), lecz mogą być także wykonywane odrębnie, w oderwaniu od głównej czynności, to nie ma podstaw, aby traktować je jako element tej czynności, ale jako oddzielne świadczenie.

W konsekwencji orzecznictwa TSUE również w orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych świadczeń wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze - tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia (wyrok NSA z 6 maja 2015 r., sygn. akt I FSK 2105/13).

Natomiast, jeśli jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jak wynika z interpretacji podatkowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 października 2019 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.449.2019.3.KOM „jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności i są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem tego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług. Tym samym, świadczeniami powiązanymi ze sobą pod względem ekonomicznym i gospodarczym będą świadczenia pomocnicze oraz świadczenia główne uzasadniające ekonomiczne istnienie świadczeń pomocniczych”.

W kontekście powyższego stwierdzić należy, że ze świadczeniem usługi złożonej (kompleksowej) mamy do czynienia wówczas, gdy świadczenie usługodawcy jest rozbudowane i obejmuje dwie lub więcej pojedynczych czynności (świadczeń), będących elementami częściowego zobowiązania strony transakcji. Jednocześnie usługa taka, jeśli może zostać uznana za usługę o charakterze złożonym, podlega opodatkowaniu jednolitą stawką podatku od towarów i usług, właściwą dla świadczenia podstawowego, głównego. W konsekwencji, w przypadku usług o charakterze kompleksowym, o sposobie opodatkowania, w tym wysokości stawki podatku decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności powinna odbywać się na podstawie tego, czy dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter (wyrok NSA z 18 stycznia 2022 r., sygn. akt I FSK 1443/18; wyrok NSA z 29 września 2022 r., sygn. akt I FSK 1047/21).

Reasumując:

zasadą jest odrębne opodatkowywanie czynności, nawet jeśli są wykonywane przez ten sam podmiot, na podstawie umowy z tym samym nabywcą;
świadczenie kompleksowe nie może mieć jedynie na celu uprzywilejowania podatkowego danego podmiotu;
wyodrębnienie cenowe, odmienne odbieranie świadczeń, wystawianie różnych faktur za każdą z usług nie determinuje możliwości uznania świadczeń za odrębne, jednak wskazuje na cel i zamiar stron czynności;
jeśli jest możliwe ekonomiczne i prawne wyodrębnienie poszczególnych świadczeń składających się na jedną czynność, należy dokonać takiego wyodrębnienia;
jeśli dwie lub więcej usług mogą być wykonywane oddzielnie, bez uszczerbku dla pozostałych usług, to są to świadczenia oddzielne;
z kompleksowym świadczeniem mamy do czynienia jedynie, gdy świadczenia dodatkowe determinują jakość, cel, etc. świadczenia głównego, albo gdy świadczenie dodatkowe bez świadczenia głównego nie mają sensu, tj. nie mają celu ekonomicznego.

Zarówno usługa monitoringu, jak i konserwacji i serwisu może być świadczona łącznie w ramach m.in. jednej umowy i kompleksowej pomocy danemu kontrahentowi. Niemniej jednak, taka „kompleksowość” jest swego rodzaju ułatwieniem dla Spółki i Klienta, gdyż m.in. nie generuje potrzeby tworzenia oddzielnych dokumentów. Łączne wykonywanie tych usług nie ma jednak nic wspólnego z „kompleksowością”, o której mowa w cytowanych we wniosku orzeczeniach, a służy jedynie ułatwieniu w działaniu Wnioskodawcy.

W szczególności Wnioskodawca podkreśla, że po jego stronie w zakresie obu tych usług jest możliwych kilka wariantów:

- Świadczenie tylko usługi monitoringu.

Spółka świadczy jedynie usługę monitoringu np. w sytuacji, gdy klient otrzymuje usługę konserwacji i serwisu systemów alarmowych od innego podmiotu (np. montującego system).

- Świadczenie tylko usługi konserwacji i serwisu.

Taka sytuacja występuje m.in. w przypadku, gdy klient Spółki korzysta z usług monitoringu świadczonych przez inny podmiot, zaś od Spółki nabywa wyłącznie usługi konserwacji/serwisu.

- Świadczenie usługi konserwacji i serwisu razem z usługą monitoringu.

Stąd, w ocenie Spółki obie usługi powinny być uznane za usługi oddzielne, gdyż świadczone oddzielnie nie wpływają na siebie w ten sposób, aby należało wykonywać je jedynie wspólnie ze względu na ich cel. Zarówno jedna jak i druga usługa ma na celu zwiększenie bezpieczeństwa danego obiektu, jednak każda z nich, wykonywana oddzielnie realizuje ten cel. Cel świadczenia czynności pomocniczej, tj. konserwacji i serwisu obiektów nie jest zdeterminowany przez czynność główną, tj. ich monitoring w ramach usługi ochrony osób i mienia.

Natomiast, zgodnie z zasadą ogólną, o której mowa w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, momentem powstania obowiązku podatkowego na gruncie VAT jest chwila dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, a skoro w ocenie Wnioskodawcy usługa konserwacji i serwisu jest usługą odrębną od usługi monitoringu to powinna zostać opodatkowana podatkiem VAT w sposób zgodny z przepisami ogólnymi.

A zatem, w świetle tak przedstawionego stanu faktycznego oraz przepisów ustawy o VAT usługa konserwacji i serwisu systemów alarmowych stanowi odrębne od usługi monitoringu świadczenie i w związku z tym obowiązek podatkowy w VAT w zakresie usługi konserwacji i serwisu powstaje z chwilą wykonania usługi.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w obrocie gospodarczym występują świadczenia natury kompleksowej, czyli takie, które nie dają się w prosty sposób zaklasyfikować do danej kategorii, gdyż składają się z kilku pojedynczych świadczeń. Aby móc określić, że dana czynność jest czynnością kompleksową (jednolitą/złożoną), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na czynność złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast, usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania czynności zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia. Istnienie jednego świadczenia złożonego nie wyklucza zastosowania do poszczególnych jego elementów odrębnych cen. Jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności kompleksowej.

Zarówno w polskich przepisach jak i przepisach wspólnotowych brak jest bezpośredniej podstawy prawnej, która wprost pozwalałaby na wyodrębnienie świadczeń złożonych i traktowanie ich jako takich na gruncie przepisów o podatku VAT. Kwestie te analizowane były przez polskie i wspólnotowe sądy i orzecznictwo w tym zakresie jest jednolite. Problem świadczeń złożonych został przeanalizowany przez TSUE m.in. w toku sprawy C-349/96 pomiędzy Card Protection Plan Ltd a Commissioners of Customs and Excise, dotyczącej klasyfikacji podatkowej odrębnie płatnej usługi polegającej na ubezpieczeniu nabywców kart kredytowych od skutków utraty karty. W powyższym orzeczeniu, TSUE uznał, że w celu ustalenia, dla celów VAT, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako jedno świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń wycenianych odrębnie, należy wziąć pod uwagę treść przepisu art. 2 (1) VI Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym, każde świadczenie usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne oraz fakt, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu podatku VAT. Pojedyncze świadczenie ma miejsce wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Argumentację podobną do przedstawionej w powyższym wyroku, TSUE zastosował również w wyroku w sprawie C-41/04 między Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV a Staatssecretaris van Financien. Analizowana sprawa dotyczyła opodatkowania dostawy programu informatycznego wraz z licencją na to oprogramowanie oraz jego instalacją i przystosowaniem do systemu informatycznego nabywcy oraz przeprowadzeniem szkolenia dla pracowników. TSUE stwierdził, że:

art. 2 (1) VI Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa świadczenia lub więcej, lub czynności dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej.

Podobnie w sprawie Aktiebolaget NN a Skatteverket (C-111/05) Trybunał uznał, że:

z art. 2 (1) VI Dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną oraz, że transakcja złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT. Należy w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej transakcji celem określenia, czy podatnik zapewnia klientowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy jedno świadczenie. Jedno świadczenie występuje w przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika na rzecz klienta są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

O świadczeniu złożonym można zatem mówić, jeśli istnieje funkcjonalny związek pomiędzy poszczególnymi elementami świadczenia na tyle ścisły, by nie można było wydzielić z tego świadczenia jego poszczególnych elementów i potraktować ich jako świadczeń odrębnych. Muszą one stanowić jedną nierozerwalną całość.

Bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje treść stosunku cywilnoprawnego łączącego strony. Zatem w przypadku usług o charakterze złożonym decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności winna odbywać się przy tym w oderwaniu od treści umowy łączącej strony, a jedynie w oparciu o to, czy dokonywane przez podatnika czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Sama wola stron umowy, tzn. określenie w jej treści, że celem transakcji nie jest nabycie usługi kompleksowej, lecz poszczególnych wyodrębnionych świadczeń, nie decyduje o zakresie opodatkowania podatkiem VAT.

Ze świadczeniem usługi złożonej (kompleksowej) mamy do czynienia wówczas, gdy świadczenie usługodawcy jest rozbudowane i obejmuje dwie lub więcej pojedynczych czynności (świadczeń), będących elementami częściowego zobowiązania strony transakcji. Jednocześnie usługa taka, jeśli może zostać uznana za usługę o charakterze złożonym, podlega opodatkowaniu według zasad właściwych dla świadczenia podstawowego, głównego. Ponadto, jeżeli w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności kompleksowej.

We wniosku podali Państwo informacje, z których wynika, że:

prowadzą Państwo działalność gospodarczą w zakresie ochrony osób i mienia, polegającą m.in. na monitorowaniu sygnałów alarmowych i interwencjach w sytuacji alarmowej. W ramach tych działań świadczą Państwo również usługi monitoringu obiektów oraz konserwacji i serwisu systemów alarmowych w budynkach kontrahentów;
usługa konserwacji i serwisu świadczona jest w przypadku usterki lub nieprawidłowego działania systemów alarmowych lub w przypadku okresowych przeglądów urządzeń/systemów;
usługa monitoringu polega na m.in. na monitorowaniu obiektów należących do klientów Spółki poprzez kontrolowanie urządzeń wchodzących w skład systemów bezpieczeństwa, takich jak: alarmy przeciwwłamaniowe czy przeciwpożarowe poprzez odbiór sygnałów alarmowych, potwierdzenie lub sprawdzenie poprawności działania systemów oraz wysyłaniu funkcjonariusza policji, straży pożarnej lub innych odpowiednich ekip.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy usługa konserwacji i serwisu systemów alarmowych stanowi odrębne od usługi monitoringu świadczenie i w związku z tym obowiązek podatkowy w VAT w zakresie usługi konserwacji i serwisu powstaje z chwilą wykonania usługi.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że konserwacja i serwis oraz monitorowanie są to usługi od siebie niezależne i mogą być wykonywane jako różne świadczenia. Z punktu widzenia klienta - nie ma on obowiązku korzystania z obu usług. Klient może zdecydować się na wybór jednej usługi, może wybrać również korzystanie z obu usług. Klient może dokonać takiego wyboru przy zawarciu pierwszej umowy, lub może zdecydować się na kolejną usługę później. Klient może zawrzeć osobną umowę na kolejną usługę, jak również może z jednej z usług zrezygnować, bez konieczności rezygnacji z pozostałych usług. Usługa monitoringu jest świadczona zawsze na podstawie podpisanej z klientem umowy, natomiast usługi konserwacji i serwisu mogą być świadczone zarówno na podstawie odrębnej umowy na świadczenie takich usług, jak i bezprzedmiotowej umowy, jedynie na doraźne/jednorazowe zlecenia od Klienta (zlecone w postaci maila, telefonu, zlecenia pisemnego). Obiekt monitorowany nie musi podlegać usłudze konserwacji czy serwisu. Usługa monitorowania może być czasowo zawieszona na wniosek klienta, a niezależnie od tego może mieć miejsce usługa konserwacji lub serwisu, niezalenie od usługi monitorowania.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że usługa konserwacji i serwisu systemów alarmowych oraz usługa monitoringu nie stanowią na gruncie ustawy jednego świadczenia kompleksowego. Usługi te mają bowiem charakter samoistny i mogą być wykonywane niezależnie. Między opisanymi przez Państwa usługami nie występuje ścisły związek, który uniemożliwiałby ich wyodrębnienie. Z okoliczności sprawy wynika, że usługa konserwacji i serwisu systemów alarmowych oraz usługa monitoringu mogą być świadczone odrębnie. Są to co do zasady różne i niezależne od siebie usługi. Usługa konserwacji i serwisu systemów alarmowych nie jest nierozerwalnie związana ze świadczeniem usługi monitoringu, a jej wyodrębnienie w żadnym stopniu nie wpływa na zmianę charakteru świadczenia tej usługi. Brak kompleksowości między usługą konserwacji i serwisu systemów alarmowych a usługą monitoringu nie ma charakteru sztuczności, bowiem obie usługi mają charakter samoistny.

W konsekwencji, w opisanej przez Państwa sprawie nie można mówić o jednej usłudze kompleksowej realizowanej przez Państwa na rzecz klienta, lecz o odrębnych usługach.

Odnosząc się do momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi konserwacji i serwisu systemów alarmowych należy wskazać, że ustawodawca uregulował kwestię dotyczącą powstawania obowiązków podatkowych w art. 19a ustawy o VAT.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy:

obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

W myśl art. 19a ust. 3 ustawy:

usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

W związku z Państwa wątpliwościami dotyczącymi momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usług konserwacji i serwisu systemów alarmowych, należy odnieść się do art. 19a ust. 3 ustawy, w którym ustawodawca wprowadził unormowanie w zakresie usługi, która jest wykonywana w sposób ciągły przez pewien czas, natomiast rozliczenie należności za nią następuje w ramach określonego okresu.

Dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego należy ustalić moment wykonania usługi. Ustawa nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje, jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Należy jednak wskazać, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Z kolei o charakterze i o dacie wykonania tej usługi decydują strony umowy cywilnoprawnej, chyba, że moment ten jest określony przez obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju usług.

Przepisy regulujące podatek od towarów i usług nie definiują pojęcia „usługi o charakterze ciągłym”. Wykładnia językowa pojęcia „sprzedaż o charakterze ciągłym” sprowadza się do ustalenia znaczenia przymiotnika „ciągły”. W Słowniku Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) słowo to zdefiniowane zostało jako „trwający bez przerwy, powtarzający się stale, ciągnący się nieprzerwanie w przestrzeni”.

Z powyższego wynika, że za sprzedaż o charakterze ciągłym należy uznać sprzedaż odbywającą się bezustannie, stale, bez przerwy.

Pojęcie ciągłości rozumiane zgodnie z zasadami prawa cywilnego, należy odnieść do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie ciągłe trwa przez cały okres obowiązywania umowy i nie może zostać wypełnione inaczej niż przez upływ czasu, na jaki umowa została zawarta (lub wypowiedzenie bądź rozwiązanie umowy). W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się odrębnych czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenia samodzielne w określonym momencie czasu. Innymi słowy, w przypadku świadczenia ciągłego nie sposób stwierdzić, że zostało ono zrealizowane w konkretnej dacie, bowiem jest ono realizowane stale – stan realizacji świadczenia trwa – przez określony okres (np. w przypadku najmu, czy też usług telekomunikacyjnych).

Pod pojęciem sprzedaży „ciągłej” należy więc rozumieć wynikające z zobowiązania o charakterze ciągłym, świadczenie polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia.

W praktyce za sprzedaż o charakterze ciągłym przyjęło się uważać przede wszystkim systematyczne, wykonywane z dużą częstotliwością, usługi o charakterze powszechnym np.: dostawy energii cieplnej, wody, dostawy energii elektrycznej czy też najem, dzierżawę, przechowanie.

W związku z powyższym należy sformułować wniosek, że jako sprzedaż ciągłą można uznać każdą dostawę lub usługę, która jest stale w fazie wykonywania, co oznacza, że wykonywana jest nieprzerwanie przez czas trwania umowy i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie, nie jest z góry określony. Jest on wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami.

Jedną z istotnych cech sprzedaży ciągłej, jak wykazano powyżej, jest brak możliwości wyodrębnienia etapów jej realizowania.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że w analizowanym przypadku, istnieje możliwość wyodrębnienia etapów dokonywanej przez Państwa sprzedaży usług konserwacji i serwisu. W opisie sprawy wskazali Państwo, że:

usługa konserwacji i serwisu świadczona jest w przypadku usterki lub nieprawidłowego działania systemów alarmowych lub w przypadku okresowych przeglądów urządzeń/systemów;
usługi konserwacji i serwisu, świadczone na podstawie zawieranych umów, polegają na zapewnieniu regularnej opieki technicznej oraz utrzymaniu odpowiedniego funkcjonowania systemu poprzez przeprowadzenie diagnostyki i naprawy;
usługi obejmują szereg działań mających na celu zapobieganie awariom oraz utrzymanie sprzętu w optymalnej sprawności technicznej, wymianie uszkodzonych elementów;
konserwacja polega na regularnych wizytach serwisanta, który sprawdza stan techniczny urządzeń w systemie zgodnie z wykazem czynności:

osprawdzenie instalacji, rozmieszczenia i zamocowania wyposażenia urządzeń,

osprawdzenie poprawności działania urządzeń,

osprawdzenie zasilania podstawowego i rezerwowego w tym pojemności akumulatorów,

osprawdzenie oprogramowania,

osprawdzenie działania sygnalizatorów,

osprawdzanie przycisków i pilotów napadowych,

oczyszczenie, smarowanie, regulacja urządzeń;

usługi konserwacji i serwisu są to odrębne i samodzielne czynności. Usługi te teoretycznie mogą być wykonywane przez różne firmy;
usługi serwisu są fakturowane na podstawie protokołu po wykonaniu usługi pojedynczo per protokół lub zbiorczo za miesiąc kalendarzowy;
jeśli w danym miesiącu nie wystąpi usługa serwisu, nie jest wystawiana faktura;
usługi konserwacji mogą być fakturowane podobnie jak usługi serwisu (po protokole) lub (rzadziej) w formie ryczałtu miesięcznego;
płatności są wykonywane na podstawie wystawionych faktur - po wykonaniu usługi;
usługa konserwacji jest wykonywana zgodnie z harmonogramem konserwacji.

Z powyższych okoliczności wynika, że przypadku realizowanych usług konserwacji i serwisu można jednoznacznie określić moment rozpoczęcia ich świadczenia, jak i moment zakończenia świadczenia tych usług. Tym samym, w rozpatrywanej sytuacji, charakter realizowanych czynności przekreśla ciągły charakter ich świadczenia. Z kolei fakt, że umowy zawierane są na rok/dwa lata, bądź na czas nieokreślony, oraz że usługi mogą być fakturowane zbiorczo za miesiąc kalendarzowy, lub w formie ryczałtu miesięcznego nie przesądza o uznaniu danej sprzedaży za sprzedaż o charakterze ciągłym.

W związku z tym należy uznać, że dla świadczonych przez Państwa usług konserwacji i serwisu nie znajdzie zastosowania art. 19a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ świadczone usługi nie będą miały charakteru usług wykonywanych w sposób ciągły.

Zatem, w opisanym przypadku za datę wykonania usług konserwacji i serwisu systemów alarmowych (świadczonych na podstawie zawartej umowy, jak i w przypadku doraźnego zlecenia), należy przyjąć datę ich faktycznego wykonania przez Państwa na rzecz klienta.

W konsekwencji, obowiązek podatkowy dla świadczonych przez Państwa usług konserwacji i serwisu systemów alarmowych powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, tj. z chwilą faktycznego ich wykonania na rzecz klienta.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie