Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabytych usług w związku z organizowaną Imprezą oraz brak obowiązku opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia usług nabytych w związku z organizowaną Imprezą.

Interpretacja indywidualna  – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 stycznia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabytych usług w związku z organizowaną Imprezą oraz braku obowiązku opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia usług nabytych w związku z organizowaną Imprezą. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 marca 2024 r. (wpływ 6 marca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

… (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) posiada siedzibę oraz miejsce prowadzenia działalności w Polsce, a także jest polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu ustawy o CIT oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) w rozumieniu ustawy o VAT. Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży … do samochodów ciężarowych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca poniósł wydatki związane z organizacją ogólnodostępnej imprezy „…” (dalej: „Impreza”) w miejscowości, w której znajduje się siedziba Spółki.

Organizacja Imprezy była wyrazem zaangażowania Spółki, będącej jednym z pracodawców w regionie, w działania z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR). Impreza miała przyczynić się do budowania pozytywnego wizerunku Spółki jako solidnej, zaangażowanej społecznie firmy i atrakcyjnego pracodawcy, rozpowszechniania przedmiotu jej działalności gospodarczej wśród społeczności lokalnej, a w konsekwencji pozyskania nowych klientów oraz pracowników.

Z wyżej wymienionych względów Impreza miała charakter otwarty, tj. zaproszenia skierowane były do wszystkich mieszkańców miasta … oraz osób przebywających w tym czasie w mieście. Informacje o zaproszeniach na Imprezę zostały zamieszczone w radio oraz miejscowym kinie, a także na portalach społecznościowych. W mieście rozwieszono też plakaty oraz rozdano ulotki promujące Imprezę.

Ponadto, Impreza była dobrą okazją do integracji i bliższego poznania się pracowników oraz poprawy atmosfery, efektywności i organizacji pracy, a także budowy pozytywnych relacji na linii pracownik - pracodawca. Impreza miała spowodować identyfikację Pracowników ze Spółką i jej działalnością.

W odniesieniu do osób bezpośrednio związanych ze Spółką, Impreza objęła:

1)pracowników oraz współpracowników Spółki (osoby współpracujące na zasadzie umów B2B),

2)członków zarządu Wnioskodawcy,

3)członków rady nadzorczej Wnioskodawcy,

4)osoby najbliższe (członków rodzin) Pracowników, członków zarządu i rady nadzorczej Wnioskodawcy,

dalej łącznie „Osoby związane ze Spółką”.

Na Imprezę nie zostali imiennie zaproszeni kontrahenci Spółki, tym niemniej mogli być na niej obecni ze względu na jej otwarty charakter. Spółka nie weryfikowała w żaden sposób tożsamości uczestników Imprezy, poza przypadkami wyznaczonych stref zamkniętych, do których wstęp mogły mieć wyłącznie określone osoby.

Impreza została zorganizowana w ogólnodostępnej przestrzeni, tj. w parku miejskim. Na jej terenie wydzielone zostały określone strefy, przy czym niektóre były dostępne wyłącznie dla Osób związanych ze Spółką, jak np. zamknięta strefa dla pracowników i ich rodzin oraz strefa VIP, do której dostęp mieli tylko członkowie zarządu oraz rady nadzorczej Wnioskodawcy. Strefa dla Osób związanych ze Spółką podzielona została na strefę sportową ze stanowiskami do gier i sportów, a także strefę dla najmłodszych, gdzie odbywały się animacje dla dzieci oraz zapewniono atrakcje dmuchane. Dla Osób związanych ze Spółką dostępny był również catering.

W celu uwidocznienia Spółki jako organizatora Imprezy, dla wszystkich uczestników dostępna była otwarta strefa promocyjna, gdzie uczestnicy mogli wziąć udział w konkursie wiedzy o Spółce, czy w zorganizowanych warsztatach, a także zapoznać się z ofertą Spółki jako potencjalnego pracodawcy. W ramach Imprezy możliwe było również zwiedzenie zakładów produkcyjnych Wnioskodawcy.

Dla wszystkich uczestników Imprezy dostępne były także: strefa chillout przeznaczona do wypoczynku, obejmująca leżaki udostępniane przez miasto, strefa fun, przestrzeń wesołego miasteczka, strefa foodtrucków, w których uczestnicy mogli nabyć posiłki - wyposażenie tych stref nie było zapewniane ani finansowane przez Spółkę. Dla wszystkich uczestników dostępna była również strefa koncertowa (tj. scena wraz z przestrzenią dla widowni), która została zorganizowana i sfinansowana przez Spółkę.

Impreza prowadzona była przez konferansjera, a jej program obejmował występy polskich artystów.

W ramach organizacji Imprezy Spółka poniosła m.in. wydatki na:

1)przygotowanie projektu Imprezy (zawarcie umowy z zespołem projektowym zewnętrznej firmy),

2)materiały promocyjne (ulotki, plakaty, reklama w radiu itp.),

3)przygotowanie terenu Imprezy (infrastruktura energetyczna, przygotowanie namiotów itp.),

4)obsługę Imprezy (zapewnienie ochrony, zabezpieczenie medyczne itp.),

5)usługi cateringowe,

6)zakup towarów, w tym żywności i napojów niealkoholowych,

7)warsztaty sportowe,

8)animacje dla dzieci,

9)oprawę artystyczną (koncerty polskich artystów, konferansjer),

10)obsługę techniczną,

(dalej łącznie jako: „Wydatki związane z imprezą”).

Wydatki związane z imprezą zostały sfinansowane ze środków obrotowych Wnioskodawcy i co do zasady miały charakter ryczałtowy, niezależny ani od liczby osób uczestniczących w  Imprezie, ani od faktu skorzystania oraz stopnia skorzystania z danych świadczeń przez poszczególnych uczestników Imprezy. Wydatki zostały przez Spółkę definitywnie poniesione i nie zostały jej w jakikolwiek sposób zwrócone. Spółka dysponuje również fakturami, właściwie dokumentującymi poniesione wydatki.

W ramach Wydatków związanych z imprezą Wnioskodawca nabył szereg usług od zewnętrznych podmiotów. Usługi polegały przykładowo na obsłudze gastronomicznej Imprezy, czy też na koordynacji i realizacji wydarzenia plenerowego.

Z uwagi na złożony charakter, część usług nabywanych przez Wnioskodawcę miała charakter usług kompleksowych. Przykładowo, w ramach usługi realizacji wydarzenia plenerowego, wykonywanej przez agencję eventową, usługodawca zobowiązał się m.in. do:

·zapewnienia wsparcia w przygotowaniu harmonogramu Imprezy;

·zapewnienia odpowiedniej infrastruktury i elementów technicznych, które umożliwią realizację Imprezy, w zakresie objętym ofertą;

·zapewnienie wszystkich świadczeń niezbędnych do realizacji Imprezy, w zakresie objętym ofertą;

·koordynowanie realizacji Imprezy.

Usługodawcy wystawili na rzecz Wnioskodawcy faktury VAT dokumentujące wykonanie usług, wykazując kwotę podatku VAT należnego według stosownej stawki podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku na zadane w wezwaniu pytania:

1.Jaki rodzaj czynności wykonują Państwo w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – czy są to czynności opodatkowane, zwolnione lub niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2.Jakie dokładnie czynności wykonują Państwo w ramach działalności opodatkowanej, zwolnionej oraz niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

3.Do jakiego kręgu odbiorców skierowane są Państwa towary (np. wyłącznie lokalnych podmiotów, przedsiębiorców krajowych, przedsiębiorstw międzynarodowych, osób fizycznych)? 

4.W związku z informacjami wynikającymi z treści wniosku (…), prosimy o jednoznacznie wskazanie jakie konkretnie usługi (wydatki) nabyte przez Państwa w związku z organizowaną imprezą są przedmiotem zadanych we wniosku pytań?

5.Czy i w jaki sposób zrealizowane przez Państwa działania polegające na organizacji imprezy „…” służą prowadzonej działalności opodatkowanej Spółki – jakie korzyści osiągają Państwo w związku z tymi działaniami?

6.Czy i w jaki sposób wydatki poniesione w związku z organizacją ww. imprezy przekładają się na funkcjonowanie przedsiębiorstwa oraz zwiększenie obrotów opodatkowanych Spółki?

7.Czy poniesione wydatki wpływają cenotwórczo na oferowane przez Państwa Spółkę produkty?

8.Czy i w jaki sposób działania polegające na organizacji imprezy, o której mowa we wniosku, przyczyniają się do budowania pozytywnego wizerunku Spółki?

9.W jaki sposób działania polegające na organizacji ww. imprezy umożliwiają utrzymanie pozycji na rynku Państwa Spółki?

10.Czy i w jaki sposób działania polegające na organizacji ww. imprezy przekładają się na ostatecznych nabywców Państwa produktów, w tym na pozyskiwanie nowych klientów?

11.Czy udział uczestników w organizowanej imprezie, o której mowa we wniosku, miał charakter odpłatny czy nieodpłatny?

12.Do jakich czynności wykorzystują Państwo nabyte w ramach organizacji ww. imprezy usługi tj. do czynności:

a.opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,

b.zwolnionych od podatku od towarów i usług,

c.niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Spółka udzieliła następujących odpowiedzi:

1.

Spółka wyjaśniła, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje głównie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług (dalej: „VAT”). W marginalnym zakresie Spółka wykonuje jednak także czynności zwolnione lub niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, takie jak udzielanie pożyczek czy obciążanie podmiotów powiązanych kosztami ubezpieczeń – wartość tych czynności nie przekracza przy tym 0,1% wartości wszystkich czynności realizowanych przez Spółkę.

Zainteresowany wskazuje, że odlicza 100% kwoty podatku naliczonego VAT – z uwagi na profil działalności Spółka nie jest zobligowana do ustalania tzw. współczynnika VAT.

2.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wykonuje czynności, które można sklasyfikować pod poniższymi kodami PKD:

…

3.

Zainteresowany wyjaśnił, że towary Spółki są w przeważającej mierze zbywane na rzecz polskich i zagranicznych podatników VAT oraz podatników podatku od wartości dodanej. W niewielkim zakresie sprzedaż odbywa się też jednak na rzecz polskich i zagranicznych konsumentów (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej).

4.

Spółka wskazała, że usługi nabyte w związku z organizowaną imprezą, które są przedmiotem zadanych we wniosku pytań to:

·usługi w zakresie infrastruktury, na które składają się: obsługa estradowa, ogrodzenie terenu, sanitariat;

·usługi występu artystów i konferansjerów w ramach imprezy;

·usługa ochrony i dozoru;

·usługa koordynacji wydarzenia;

·obsługa cateringowa imprezy.

5-10.

Zainteresowany wyjaśnił, że organizowana impreza miała być wyrazem zaangażowania Spółki w działalność z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR). Impreza służyła tym samym przede wszystkim budowaniu pozytywnego wizerunku Spółki, w tym zwiększeniu rozpoznawalności marki, poprzez ukazanie Spółki jako odpowiedzialnej i zaangażowanej społecznie firmy. Impreza umożliwiła też rozpowszechnienie przedmiotu działalności Spółki wśród lokalnej społeczności oraz przedstawiła Spółkę jako atrakcyjnego i godnego zaufania pracodawcę, co miało w konsekwencji przełożyć się na pozyskanie nowych pracowników. Jednocześnie Zainteresowany wskazał, że z powyższych względów organizacja imprezy pośrednio miała przyczynić się także do pozyskania przez Spółkę nowych klientów. Spółka zaznacza przy tym, że wydarzenie nie było wprost kierowane do potencjalnych ani aktualnych klientów, jednak miało ono charakter otwarty. Nie można więc wykluczyć, że takie osoby również były na nim obecne. Ponadto Zainteresowany wskazał, że wydarzenie miało także na celu integrację i bliższe poznanie się aktualnych pracowników Spółki oraz poprawę atmosfery pracy, co łącznie miało w zamierzeniu poprawę efektywności i organizacji pracy, budowę pozytywnych relacji na linii pracownik - pracodawca oraz większą identyfikację pracowników ze Spółką i jej działalnością. Działania tego rodzaju mogą w ocenie Spółki przyczynić się do ograniczenia negatywnego zjawiska rotacji pracowników, co korzystnie przekładać się może na efektywność procesów biznesowych Spółki.

Zainteresowany wskazał więc, że wydatki poniesione na organizację wydarzenia pośrednio przyczyniają się do rozwoju Spółki oraz umocnienia przez nią swojej pozycji na rynku. Zainteresowany wskazał, że organizacja imprez o charakterze CSR to standard branżowy, gdyż większość bezpośrednich konkurentów rynkowych Spółki organizuje podobne imprezy o charakterze CSR (por. imprezy organizowane przez spółki …). W ocenie Spółki ww. wydatki również w pośredni sposób przekładają się także na funkcjonowanie przedsiębiorstwa oraz zwiększenie obrotów opodatkowanych Spółki. Zainteresowany wskazał jednocześnie, że wydatki nie wpływają cenotwórczo na oferowane przez Spółkę produkty. W ocenie Spółki pośredni związek wydatków z czynnościami opodatkowanymi jest jednak wystarczający, aby odliczyć podatek VAT, co niejednokrotnie potwierdzone zostało także w doktrynie.

11.

Udział w organizowanej imprezie miał charakter nieodpłatny.

12.

Uwzględniając marginalny stosunek czynności zwolnionych i niepodlegających opodatkowaniu w stosunku do czynności opodatkowanych, które stanowią główny przedmiot działalności Spółki, Zainteresowany stoi na stanowisku, że nabywane usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zainteresowany nabywa bowiem usługi w celu organizacji imprezy, której jednym z celów jest promocja Spółki jako wiodącego producenta i sprzedawcę naczep – sprzedaż tych towarów jest czynnością opodatkowaną VAT.

Spółka zaznaczyła jednocześnie, że aby odliczyć podatek VAT wystarczający jest pośredni związek nabywanych usług z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Jak zostało już wskazane w odpowiedzi na pytania 5-10, zorganizowana impreza miała przyczynić się do poprawy efektywności i organizacji pracy wśród pracowników oraz zbudowania pozytywnego wizerunku Spółki, co z kolei miało przełożyć się na pozyskanie nowych klientów i pracowników. W ocenie Zainteresowanego, oznacza to, że wydatki poniesione na organizację imprezy były w sposób pośredni związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i tym samym, Spółka uprawniona jest do odliczenia podatku VAT.

Pytania

1.Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabytych usług w związku z organizowaną Imprezą?

2.Czy Wnioskodawca ma obowiązek opodatkować nieodpłatne udostępnienie usług nabytych w związku z organizowaną Imprezą?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabytych usług w związku z organizowaną Imprezą.

2.Wnioskodawca nie ma obowiązku opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia usług nabytych w związku z organizowaną Imprezą.

Uzasadnienie stanowiska

Ad. 1

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z kolei kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, zgodnie z treścią art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a Ustawy o VAT.

Zgodnie zaś z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawca zaznacza, że z powołanych wyżej przepisów wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony są lub będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Wnioskodawca wskazuje, że na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b Ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Przepisy Ustawy o VAT nie określają, czy związek pomiędzy nabywanymi towarami i usługami a wykorzystaniem ich do czynności opodatkowanych musi być pośredni czy bezpośredni. Jednakże doktryna podnosi, że wystarczający jest związek pośredni (zob. np. J. Matarewicz (w:) Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2022, art. 86.: „Prawo do odliczenia VAT naliczonego musi być skorelowane z działalnością opodatkowaną VAT prowadzoną przez podatnika. Związek z tą działalnością nie musi mieć charakteru bezpośredniego, gdyż wystarczający jest związek pośredni.”).

W tym miejscu należy także podkreślić konieczność dokonywania dynamicznej wykładni funkcjonalnej, uwzględniającej zmiany w sposobie prowadzenia działalności gospodarczej, tworzące się zwyczaje i praktykę obrotu gospodarczego, co w rezultacie może powodować, że niektóre wydatki, które kiedyś uznawane były za dokonywane w celu budowania wizerunku firmy, obecnie mogą być wydatkami ponoszonymi zwyczajowo oraz powszechnie i uznawanymi za konieczne dla prowadzenia działalności gospodarczej. Taki pogląd potwierdzony został w orzecznictwie, przykładowo w wyrokach NSA z dnia 15 listopada 2017 r., sygn. akt II FSK 2725/15 oraz 20 października 2022 r., sygn. akt II FSK 531/20. Jakkolwiek ww. wyroki NSA zostały wydane na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tak w ocenie Wnioskodawcy konieczność dokonywania dynamicznej wykładni funkcjonalnej przepisów podatkowych w odniesieniu do zmieniających się standardów gospodarczych ma również zastosowanie do innych przepisów podatkowych, w tym przepisów Ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy można uznać, że ponoszone przez Spółkę Wydatki związane z imprezą mają pośredni związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Organizacja Imprezy była bowiem wyrazem zaangażowania Spółki, będącej jednym z największych pracodawców w regionie, w działania z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR).

Aktualną definicją społecznej odpowiedzialności biznesu (ang. Corporate Social Responsibility CSR) jest definicja zawarta w normie PN-ISO 26 000, w myśl której społeczna odpowiedzialność jest rozumiana jako odpowiedzialność organizacji za wpływ jej decyzji i działań (produkty, serwis, procesy) na społeczeństwo i środowisko, poprzez przejrzyste i etyczne zachowanie, które:

-przyczynia się do zrównoważonego rozwoju, zdrowia i dobrobytu społeczeństwa;

-bierze pod uwagę oczekiwania interesariuszy;

-jest zgodne z obowiązującym prawem i spójne z międzynarodowymi normami zachowania;

-jest spójne z organizacją i praktykowane w jej relacjach.

Społeczna odpowiedzialność biznesu to strategia zarządzania, zgodnie z którą przedsiębiorstwa w swoich działaniach dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności z pracownikami.

Bycie społecznie odpowiedzialnym oznacza inwestowanie w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska, relacje z otoczeniem firmy i informowanie o tych działaniach, co przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstwa i kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego.

Należy zwrócić uwagę na aspekt świadomości działań podatnika oraz przyjętą przez niego strategię ich realizacji. CSR ma na celu budowanie pozytywnego odbioru danego podmiotu w społeczeństwie.

Zaufanie konsumentów, przyszłych i obecnych pracowników ma w przyszłości przełożyć się na osiągnięcie celów finansowych.

Organizacja Imprezy miała przyczynić się do promowania Spółki jako solidnej i zaangażowanej społecznie firmy. Działania takie jak przygotowanie na terenie Imprezy stanowiska umożliwiającego zapoznanie się z ofertą Spółki jako potencjalnego pracodawcy, zorganizowanie konkursu wiedzy o Spółce, czy też udostępnienie zakładów produkcyjnych Spółki do zwiedzania, umożliwiły ukazanie Wnioskodawcy jako atrakcyjnego pracodawcy i rozpowszechnienie przedmiotu jego działalności wśród społeczności lokalnej. W konsekwencji miało to przełożyć się na pozyskanie nowych klientów oraz pracowników, co oznacza, że wydatki poniesione na organizację Imprezy były w sposób pośredni związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Celem Spółki nie było natomiast budowanie wizerunku wśród lokalnych władz i kontrahentów, co potwierdza fakt, że ani przedstawiciele lokalnych władz, ani kontrahenci nie zostali wprost zaproszeni na organizowaną Imprezę.

Programy CSR są powszechnie przyjętą metodą reklamy i promocji podmiotów gospodarczych, szczególnie w sytuacjach, gdy typowe formy reklamy nie mają zastosowania. Takie stanowisko potwierdza także najnowsze orzecznictwo sądów administracyjnych. Przykładowo, jak wskazał NSA w wyroku z dnia 8 marca 2022 r., sygn. akt I FSK 1760/18: „wydatki na nabycie towarów i usług, poniesione w związku z realizacją społecznej odpowiedzialności biznesu mogą być kwalifikowane jako wydatki o charakterze marketingowym i mogą mieć związek z prowadzoną przez podatnika działalnością opodatkowaną, przekładając się bezpośrednio na wizerunek firmy, pośrednio więc na generowanie obrotu. Jest to bowiem koncepcja zarządzania przedsiębiorstwem, polegająca na świadomym, zrównoważonym działaniu zorientowanym nie tylko na zysk finansowy i aspekty ekonomiczne, ale także uwzględniającym potrzeby i wymagania szeroko pojętych interesów społecznych i ekologicznych w otoczeniu firmy”.

W kwestii Osób związanych ze Spółką, celem Imprezy była integracja i bliższe poznanie się pracowników oraz przedstawicieli pracodawcy (członków zarządu i rady nadzorczej Spółki), a także poprawa atmosfery pracy, co łącznie miało w zamierzeniu poprawę efektywności i organizacji pracy, budowę pozytywnych relacji na linii pracownik - pracodawca oraz większą identyfikację pracowników ze Spółką i jej działalnością. Organizacja Imprezy służy więc celom Spółki, jako że poprzez zwiększenie motywacji pracowników do pracy dojdzie do poprawy wydajności i rentowności przedsiębiorstwa oraz generowanych przez nie zysków. Wnioskodawca wskazuje również, że umożliwiając udział w Imprezie osobom najbliższym pracowników Spółka miała na uwadze tychże pracowników i ich spojrzenie na Spółkę (jako swojego pracodawcę) - i to właśnie budowaniu pozytywnego wizerunku Spółki służą omawiane działania.

Ponadto, Spółka uważa, że będzie miała także prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur, które dokumentują nabycie usługi cateringowej. Wnioskodawca wskazuje, że Wydatki związane z imprezą (w tym wydatki na catering) co do zasady mają charakter ryczałtowy, niezależny zarówno od liczby osób uczestniczących w Imprezie, jak i od faktu skorzystania oraz stopnia skorzystania z danych świadczeń przez poszczególnych uczestników Imprezy. Usługi cateringowe nie podlegają ponadto wyłączeniu od odliczenia podatku, które zostało zawarte w art. 88 Ustawy o VAT.

Spółka wskazuje, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach Dyrektora Krajowej Administracji Skarbowej oraz wyrokach sądów administracyjnych, wydanych w analogicznych sprawach. Przykładem może być tutaj:

• interpretacja indywidualna z dnia 7 stycznia 2020 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.620.2019.4.AB, gdzie organ stwierdził, co następuje: „należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie kompleksowej usługi organizacji pikniku rodzinnego na rzecz pracowników oraz członków rodzin, w sytuacji gdy, jak wskazał Wnioskodawca, nabywane przez niego usługi związane z organizacją kompleksowej usługi organizacji pikniku będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a ponadto jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nabywane usługi organizacji pikniku związane są z podstawową działalnością operacyjną Spółki, pomimo, że związek ten ma charakter pośredni.”
• wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 stycznia 2020 r., sygn. akt: III SA/Wa 2043/19, gdzie Sąd stwierdził: „W tej kwestii także rację należy przyznać Skarżącej, która wywodzi, że usługi organizacji Wydarzenia (meeting i uroczystość) nabywanych przez Spółkę, również w części obejmującej organizację dodatkowych atrakcji/usług rozrywkowych, mają pośredni związek z czynnościami opodatkowanymi VAT dokonywanymi przez Spółkę.”
• wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 3 sierpnia 2023 roku, sygn. I SA/Wr 202/23, w którym Sąd uznał, że: „Jeśli Skarżąca - jak twierdzi we wniosku - organizuje tego typu Wydarzenia w taki sposób, że uzyskuje ich przełożenie na efekty swojej działalności gospodarczej, to tym samym - w opisywanym przez nią stanie - nie sposób uznać inaczej, niż że wiążą się one z działalnością opodatkowaną. W takiej sytuacji korzyść osobista, jaką uzyskuje uczestnik imprezy, ma charakter wtórny (niejako uboczny, patrząc od strony Spółki) i w żaden sposób nie może niweczyć skutków osiąganych przede wszystkim przez Spółkę. Taki układ korzyści powoduje, że nabywane towary i usługi są związane z działalnością gospodarczą Skarżącej. Korzyści uzyskiwane przez uczestników nie determinują skutków organizowanych imprez w świetle przedstawionego celu ich organizacji i stanu faktycznego opisanego przez Spółkę.”

Ad. 2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT).

W myśl zaś art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1)użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2)nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W świetle treści powyższych przepisów, aby ustalić czy dane nieodpłatne świadczenie podlega opodatkowaniu VAT, istotne jest zidentyfikowanie dominującego celu nieodpłatnych świadczeń, tj. czy świadczenie ma zasadniczo służyć celom działalności gospodarczej podatnika, czy też jest przede wszystkim wykonywane dla celów innych niż ta działalność, w szczególności do celów osobistych pracowników i innych podmiotów (tj. głównym celem świadczenia jest zaspokojenie potrzeb konsumpcyjnych ostatecznych odbiorców).

Jak wskazał przykładowo WSA we Wrocławiu z dnia 3 sierpnia 2023 roku, sygn. I SA/Wr 202/23: „Podkreślić bowiem należy, że aby ocenić, czy dana usługa świadczona jest na potrzeby działalności przedsiębiorstwa podatnika, czy też przeciwnie - na cele osobiste jego pracowników (współpracowników), istotne jest czyja korzyść ma charakter przeważający (por. powoływany już wcześniej wyrok TSUE z dnia 16 października 1997 r., Julius Fillibeck, C-258/95, EU:C:1997:491). Niewątpliwie w przypadku wyjazdu integracyjnego, główna korzyść znajduje się po stronie Skarżącej. Główną korzyść odnosi Spółka, bowiem dobre relacje pomiędzy pracownikami i ich lojalność wobec pracodawcy odnoszą pozytywny efekt na jej działalność opodatkowaną. Podkreślenia wymaga, że działanie w warunkach dużych niedoborów na rynku pracy wymaga podejmowania dodatkowych starań w celu zapewnienia komfortu i dobrej atmosfery w pracy oraz lojalności pracowników wobec pracodawcy. Nie ma racji organ podatkowy stwierdzając, że pomiędzy rodziną pracowników nie istnieje związek. Związek ten wyraża się właśnie w osobistych stosunkach pomiędzy członkami rodziny a pracownikami strony. Niewątpliwie uhonorowanie członka rodziny lub osoby bliskiej ma pozytywne działanie na pracownika i jego stosunek do pracodawcy.”

Jak zostało już wyjaśnione w uzasadnieniu do pytania nr 1, zasadniczym celem organizacji Imprezy było promowanie Spółki jako solidnej i zaangażowanej społecznie firmy. Działania takie jak przygotowanie na terenie Imprezy stanowiska umożliwiającego zapoznanie się z ofertą Spółki jako potencjalnego pracodawcy, zorganizowanie konkursu wiedzy o Spółce czy też udostępnienie zakładów produkcyjnych Spółki do zwiedzania, umożliwiły ukazanie Wnioskodawcy jako atrakcyjnego pracodawcy i rozpowszechnienie przedmiotu jego działalności wśród społeczności lokalnej. W konsekwencji miało to przełożyć się na pozyskanie nowych klientów oraz pracowników, co oznacza, że wydatki poniesione na organizację Imprezy były w sposób pośredni związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Dodatkowym celem organizacji Imprezy była integracja i bliższe poznanie się Osób związanych ze Spółką, tj. jej pracowników oraz członków zarządu i rady nadzorczej Spółki, a także poprawa atmosfery pracy, co łącznie miało w zamierzeniu poprawę efektywności i organizacji pracy, budowę pozytywnych relacji na linii pracownik - pracodawca oraz większą identyfikację pracowników ze Spółką i jej działalnością.

W ocenie Wnioskodawcy organizacja Imprezy wiązała się zatem przede wszystkim z celami działalności gospodarczej Wnioskodawcy jako podatnika VAT. Jednocześnie jakiekolwiek korzyści uzyskane przez uczestników Imprezy miały charakter wtórny i tym samym nie powinny niweczyć skutków osiągniętych przez Spółkę.

W konsekwencji należy uznać, iż partycypacja Osób związanych ze Spółką, jak i pozostałych uczestników w Imprezie, służyła celom działalności gospodarczej Spółki, a osobiste korzyści tych osób mają charakter wtórny. Tym samym, Wnioskodawca nie ma obowiązku naliczyć podatku VAT należnego na nieodpłatnych świadczeniach związanych z organizacją Imprezy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”. W myśl tego przepisu:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powołanego art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Przy tym podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy:

Na mocy art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Ponadto zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy:

W tym miejscu należy wskazać, że zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Według ust. 2 powołanego artykułu:

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego, która wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście prawo to nie przysługuje – nawet gdy określone wcześniej warunki są spełnione – w sytuacji wystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Powyższe regulacje oznaczają, że aby stwierdzić, czy podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy zbadać wyłącznie związek ponoszonych wydatków z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten musi mieć charakter niewątpliwy, lecz niekoniecznie bezpośredni. Podatnik musi jednak wykazać związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 str. 1 ze zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zasada neutralności podatku VAT, a także kwestia pośredniego związku pomiędzy podatkiem naliczonym VAT a czynnościami opodatkowanymi jako warunku wystarczającego do zachowania prawa do odliczenia VAT były przedmiotem licznych orzeczeń TSUE m.in. wyrok z 15 stycznia 1998 r. w sprawie C-37/95 (Państwo Belgijskie v. Ghent Coal Terminal NV), wyrok z 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/96 (Abbey National plc v. Commissioners of Customs & Excisie), wyrok z 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 (Kretztechnik AG v. Finanzamt Linz), wyrok z 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 (CIBO Participations SA v. Directeur regional des impots du Nord-Pas-de-Calais). TSUE podkreślał, że co do zasady, prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje podatnikom wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek poniesionych wydatków ze sprzedażą opodatkowaną. Jednakże, brak bezpośredniego związku z konkretną czynnością podlegającą opodatkowaniu nie wyklucza prawa odliczenia podatku VAT w przypadku tzw. kosztów ogólnych działania podatnika, o ile koszty te mogą być przypisane do działalności podatnika podlegającej opodatkowaniu VAT.

Podobny pogląd wyraził Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-98/98, Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank. Trybunał nie miał w tej sprawie wątpliwości, że art. 2 Pierwszej Dyrektywy i art. 17 ust. 2, 3 i 5 Szóstej Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, należy interpretować w taki sposób, aby warunkiem odliczenia przez podatnika podatku VAT oraz podstawą do ustalenia zakresu tego prawa, było zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy daną transakcją nabycia a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do dokonania odliczenia. W uzasadnieniu tego wyroku Trybunał wyjaśnił, że w przypadku gdy podatnik dokonuje transakcji w odniesieniu do których podatek VAT podlega odliczeniu oraz transakcji nie dających podstaw do odliczenia podatku naliczonego, podatnik może dokonać odliczenia podatku VAT naliczonego od towarów i usług przez niego nabytych w przypadku, gdy towary te pozostają w bezpośrednim związku z transakcjami sprzedaży podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu warto przywołać orzeczenie TSUE z 8 lutego 2007 r. C‑435/05 w sprawie Investrand BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën, wskazane również przez Państwa jako wyraz ugruntowanej linii orzeczniczej w TSUE w zakresie przyznawania prawa do odliczenia podatnikowi nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku.

Należy jednak zauważyć, że w wyroku tym (pkt 23) w pierwszej kolejności TSUE wskazał, że zgodnie z ustalonym orzecznictwem, aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT i określić zakres tego prawa, zasadniczo konieczne jest istnienie bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku, a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia (zob. ww. wyroki: w sprawie Midland Bank, pkt 24; w sprawie Abbey National, pkt 26; oraz wyrok z dnia 3 marca 2005 r. w sprawie C‑32/03 Fini H, Zb.Orz. str. I‑1599, pkt 26). Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów lub usług zakłada, iż wydatki poczynione celem ich nabycia stanowiły element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzących prawo do jego odliczenia (zob. ww. wyroki: w sprawie Midland Bank, pkt 30, w sprawie Abbey National, pkt 28, jak i wyrok z  27 września 2001 r. w sprawie C‑16/00 Cibo Participations, Rec. str. I‑6663, pkt 31).

Następnie w pkt 24 wyroku TSUE wskazał, że prawo do odliczenia zostaje zatem również przyznane podatnikowi nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia, gdy koszty omawianych usług stanowią część jego kosztów ogólnych i jako takie stanowią element cenotwórczy dla dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Koszty te w rzeczywistości zachowują bezpośredni i ścisły związek z całą działalnością gospodarczą podatnika (zob. w szczególności ww. wyroki w sprawach Midland Bank, pkt 23 i 31 oraz Kretztechnik, pkt 36).

Ostatecznie jednak TSUE doszedł w tej sprawie do konkluzji, że artykuł 17 ust. 2 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że koszty usług doradczych, z których podatnik skorzystał w celu ustalenia kwoty wierzytelności stanowiącej część majątku jego przedsiębiorstwa i związanej ze sprzedażą akcji dokonaną w okresie, w którym nie był on jeszcze podatnikiem podatku VAT, z braku dowodów na to, że wyłączną przyczyną tych usług jest działalność gospodarcza w rozumieniu tej dyrektywy wykonywana przez podatnika, nie wykazują bezpośredniego i ścisłego związku z tą działalnością, a w konsekwencji nie uprawniają do odliczenia podatku VAT, który je obciąża.

W konsekwencji w opinii Organu, z wyroku tego wynika, że aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT związek pomiędzy zakupami, a działalnością gospodarczą co do zasady powinien być bezpośredni, może być również pośredni jednak tylko gdy zakupy związane są z działalnością gospodarczą („wyłączną przyczyną tych usług jest działalność gospodarcza w rozumieniu tej dyrektywy wykonywana przez podatnika”). W przeciwnym wypadku koszty pośrednie nie wykazują bezpośredniego i ścisłego związku z tą działalnością, a w konsekwencji nie uprawniają do odliczenia podatku VAT, który je obciąża.

Przenosząc powyższe tezy płynące z powołanego orzeczenia C-435/05 na grunt niniejszej sprawy należy zauważyć, że nie można zakładać, iż w każdym przypadku ten związek pośredni zakupów uprawnia do odliczenia podatku. Oznacza to, że wydatki na nabycie towarów i usług, poniesione w związku z realizacją społecznej odpowiedzialności biznesu mogą być kwalifikowane jako wydatki o charakterze marketingowym i mogą mieć związek z prowadzoną przez podatnika działalnością opodatkowaną, ale nie muszą.

Zatem niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie związku pomiędzy zakupami a konkretną transakcją opodatkowaną. Prawo do odliczenia podatku naliczonego powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim działalność podatnika daje to prawo. Aby odliczenie podatku było dopuszczalne, transakcja powodująca naliczenie podatku winna pozostawać w ścisłym związku z transakcjami, które rodzą prawo do odliczenia. W ten sposób prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług zakłada, że poczynione wydatki stanowią element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzącym prawo do jego odliczenia.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu zawarty jest w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy:

Uwzględniając powyższe, wskazać należy, że opodatkowaniu podlega nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Przy czym, za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej (a więc w sytuacji, gdy podmiotem uzyskującym dominującą korzyść z tego tytułu jest nabywca (beneficjent) świadczenia, a nie podatnik).

Ponadto należy wskazać, że istotną kwestią dla zastosowania przepisu art. 8 ust. 2 ustawy jest ustalenie, czy występuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Takie podejście znajduje potwierdzenie w opinii Rzecznika Generalnego z 23 października 2008 r. w powołanej wyżej sprawie C-371/07, który stwierdził, że „(...) możliwość odliczenia podatku naliczonego stanowi wyraźną przesłankę jedynie dla zastosowania art. 5 ust. 6 lub art. 6 ust. 2 lit. a, jednakże sądzę, że w art. 6 ust. 2 lit. b ma charakter bezwzględnie dorozumiany. Nie ma w tym przypadku charakteru wyraźnego zasadniczo z uwagi na to, że przepis ten odnosi się głównie do usług świadczonych przez pracowników, a koszty pracowników (w formie wynagrodzenia) nie są obciążone podatkiem VAT. Jednakże w przypadku, gdy kompleksowa dostawa winna być sklasyfikowana, jako dostawa usług, wykorzystane towary zazwyczaj będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a podstawą opodatkowania w odniesieniu do wszystkich transakcji wymienionych w art. 6 ust. 2 stanowi »suma wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie usług« (art. 11 część A ust. 1 lit. c). Objęcie tą podstawą opodatkowania kosztu dostaw, od których podatek naliczony nie podlegał odliczeniu, byłoby sprzeczne nie tylko z systematyką art. 5 ust. 6 i art. 6 ust. 2 w całości, ale również z fundamentalną zasadą neutralności podatku VAT dla podatników” – vide pkt 40 opinii.

Uwzględniając powyższe należy uznać, że w przypadku nieodpłatnego świadczenia usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkiego innego nieodpłatnego świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwałoby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wówczas zastosowanie znajdzie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Zatem brak prawa do odliczenia podatku VAT z uwagi na związek wydatków z czynnościami innymi niż działalność gospodarcza podatnika powoduje, że nie występuje obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego świadczenia usług.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że CSR (Corporate Social Responsibility), czyli społeczna odpowiedzialność biznesu (przedsiębiorstw) to koncepcja, według której przedsiębiorstwa na etapie budowania strategii dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne i ochronę środowiska, a także relacje z różnymi grupami interesariuszy.

Definicja tego pojęcia została określona w roku 2010 przez Międzynarodową Organizację Standaryzacyjną (ang. International Organization for Standarization, ISO). Według Normy PN-ISO 26000 („Guidance on social responsibility”) – „społeczna odpowiedzialność to odpowiedzialność organizacji za wpływ jej decyzji i działań na społeczeństwo i środowisko zapewniana poprzez przejrzyste i etyczne postępowanie, które przyczynia się do zrównoważonego rozwoju w tym dobrobytu i zdrowia społeczeństwa; uwzględnia oczekiwania interesariuszy jest zgodne z obowiązującym prawem i spójne z międzynarodowymi normami postępowania oraz jest zintegrowane z działaniami organizacji i praktykowane w jej relacjach”.

Norma PN-ISO 26000 jest przeznaczona dla wszystkich organizacji: biznesowych, administracji rządowej i samorządowej oraz trzeciego sektora. Norma ta nie podlega certyfikacji, jest zbiorem praktyk i standardów dających możliwość dobrowolnego ich stosowania przez organizację. Każda organizacja może posługiwać się tą normą, jeżeli postępuje zgodnie z jej zasadami. Można wybrać te obszary, które dotyczą konkretnej organizacji i dostosować się do nich.

W części (3) dotyczącej rozumienia i charakterystyki społecznej odpowiedzialności (3.3) podano, że ponieważ społeczna odpowiedzialność dotyczy potencjalnego i rzeczywistego oddziaływania decyzji oraz działań podejmowanych przez organizację, to stałe, codzienne działania organizacji stanowią najważniejszy obszar, który należy wziąć pod uwagę. Zaleca się, aby społeczna odpowiedzialność była integralną częścią podstawowej strategii organizacji, z przypisanymi obowiązkami i rozliczalnością z nich na wszystkich właściwych poziomach organizacji. Zaleca się, aby było to odzwierciedlone w procesie decyzyjnym oraz uwzględnione w realizacji działań.

W tym kontekście, społeczna odpowiedzialność biznesu, to przede wszystkim prowadzenie własnej działalności z uwzględnieniem kluczowych obszarów społecznej odpowiedzialności takich jak: ład organizacyjny, prawa człowieka, praktyki z zakresu pracy, środowisko, uczciwe praktyki operacyjne, zagadnienia konsumenckie oraz zaangażowanie społeczne i rozwój społeczności globalnej.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, że chociaż pojęcie CSR, jako pewnego rodzaju jednolita struktura funkcjonuje (jest realizowane) w działalności biznesowej oraz jest dostrzegane na poziomie publicznym (zdefiniowanie pojęcia CSR przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną w normie ISO 26000 z roku 2010) to jednak wypada podkreślić, że nie jest ono znane jako takie przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Nie zostało ono w niej wymienione wprost, brak jest także innej konstrukcji prawnej, która pozwalałaby uznać tego rodzaju wydatki całościowo. To zaś prowadzi do wniosku, że nie jest możliwe, dokonywanie oceny wszystkich zagregowanych w strukturze CSR wydatków tak jakby był to jeden wydatek. Jakkolwiek podejmowanie przez podatnika działań w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu jest z pewnością pożądane chociażby ze względu na uwzględniany przez firmę interes społeczny, nie oznacza to jednak, że we wszystkich tego typu inwestycjach przedsiębiorca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na działania CSR, gdyż jest to uzależnione od okoliczności konkretnego przypadku.

Tym samym samo wskazanie przez podatnika, że wydatki ponoszone są w ramach CSR, nie jest wystarczające dla uznania, że w związku z tym powinny one być traktowane jako pośrednio związane z wykonywaniem przez Spółkę działalności opodatkowanej. Nawet jeśli, zdaniem podatnika, działania podejmowane są w ramach przyjętej strategii biznesowej, które można przypisać do społecznej odpowiedzialność biznesu, to należy dokonać oceny, czy rzeczywiście efektem, a nie tylko celem działania realizowanego w związku z polityką CSR Spółki jest budowa jej pozytywnego wizerunku w otoczeniu lokalnym i biznesowym.

Co do zasady działania marketingowe przekładają się bezpośrednio na wizerunek firmy i pośrednio mogą wpływać na zwiększenie prowadzonej przez podatnika działalności opodatkowanej. Zauważyć wypada, że w orzecznictwie NSA (por. m.in. wyroki z 13 listopada 2013 r., sygn. akt I FSK 1606/12, z 13 czerwca 2018 r., sygn. akt I FSK 1420/16 oraz z 26 września 2018 r, sygn. akt II FSK 2500/16) wyjaśniono, że wydatki na nabycie towarów i usług, poniesione w związku z realizacją społecznej odpowiedzialności biznesu mogą być kwalifikowane jako wydatki o charakterze marketingowym i mogą mieć związek z prowadzoną przez podatnika działalnością opodatkowaną. Jest to – jak podkreślono – koncepcja zarządzania przedsiębiorstwem, polegająca na świadomym, zrównoważonym działaniu zorientowanym nie tylko na zysk finansowy i aspekty ekonomiczne, ale także uwzględniającym potrzeby i wymagania szeroko pojętych interesów społecznych i ekologicznych w otoczeniu firmy.

Zauważyć też należy, że praktyki CSR są współcześnie uznaną metodą reklamy i promocji podmiotów gospodarczych, działających zwłaszcza w szczególnych branżach, w których typowa reklama (telewizyjna, radiowa, internetowa) nie ma szerokiego zastosowania.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 marca 2017 r., sygn. akt I FSK 1458/15 wskazał, że podejmowanie przez podatnika działań w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu jest z pewnością pożądane chociażby ze względu na uwzględniany przez firmę interes społeczny, nie oznacza to jednak, że we wszystkich tego typu inwestycjach przedsiębiorca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na działania CSR, gdyż jest to uzależnione od okoliczności konkretnego przypadku. W każdej zatem konkretnej, wskazanej we wniosku sytuacji należy rozważyć czy podejmowane przez przedsiębiorcę czynności (zakupy, usługi) w ramach CSR mają związek z działalnością opodatkowaną i wpływ na powstanie obrotu.

Interpretując ww. art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, to wówczas takie świadczenie usług będzie nieopodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Zatem należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Mając na uwadze powyższe należy podkreślić, że brak prawa do odliczenia z uwagi na związek wydatków z czynnościami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą podatnika powoduje, że nie występuje tym samym obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego świadczenia usług.

Z uwagi na przedstawione okoliczności sprawy w pierwszej kolejności należy zbadać czy przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku od nabytych usług w związku z realizacją ww. działania CSR.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, na co już zwrócono wcześniej uwagę, że pojęcie CSR nie jest znane jako takie przepisom o podatku od towarów i usług. Brak jest także innej konstrukcji prawnej, która pozwalałaby uznać tego rodzaju wydatki całościowo, co oznacza, że nie jest możliwe, dokonywanie oceny wszystkich zagregowanych w strukturze CSR wydatków tak jakby był to jeden wydatek. Nie jest więc możliwe, potraktować jednakowo wszystkie zakupy, tylko z tej przyczyny, że Spółka zakwalifikowała je jako dokonywane w związku z działaniami z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu. Samo wskazanie przez Państwa, że zorganizowanie opisanej we wniosku imprezy ma na celu przede wszystkim budowanie pozytywnego wizerunku Spółki przez rozpowszechnienie przedmiotu działalności Spółki wśród lokalnej społeczności oraz przedstawienie jej jako atrakcyjnego i godnego zaufania pracodawcę, co miało w konsekwencji przełożyć się na pozyskanie nowych pracowników oraz zwiększenie rozpoznawalności marki, poprzez ukazanie Spółki jako odpowiedzialnej i zaangażowanej społecznie firmy, nie jest wystarczające dla uznania, że w związku z tym wydatki poniesione w ramach ww. działania powinny być traktowane jako pośrednio związane z wykonywaniem przez Spółkę działalności opodatkowanej.

Analiza przedstawionego opisu sprawy na tle powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że wbrew twierdzeniu Spółki, zorganizowanie ogólnodostępnej dorocznej i jednocześnie lokalnej imprezy w miejscowości, w której znajduje się siedziba Spółki nie przekłada się na zwiększenie Państwa sprzedaży opodatkowanej w sposób pośredni. Trudno bowiem zaakceptować istnienie chociaż pośredniego związku dokonanych w ramach tego działania zakupów ze zwiększeniem sprzedaży opodatkowanej Spółki. Organizowane przez Państwa działanie stanowi niewątpliwie pozytywny element prowadzonej polityki wkładu w lokalne społeczeństwo, ale – w opinii Organu – powiązanie go z czynnościami opodatkowanymi Spółki jest zbyt daleko idące i niedające się zracjonalizować. Zdaniem Organu, wydatki te, chociaż niewątpliwie pozytywnie wpływają na lokalną społeczność (celem imprezy w głównej mierze była integracja i bliższe poznanie się pracowników oraz przedstawicieli pracodawcy, a także poprawa atmosfery pracy, budowę pozytywnych relacji na linii pracownik - pracodawca oraz większą identyfikację pracowników ze Spółką i jej działalnością), nie wykazują ani bezpośredniego, ani pośredniego związku z działalnością opodatkowaną Spółki polegającą m.in. na produkcji nadwozi do pojazdów silnikowych, produkcji przyczep i naczep, których odbiorcami w przeważającej mierze są polscy i zagraniczni podatnicy VAT oraz podatnicy podatku od wartości dodanej, a w niewielkim zakresie sprzedaż odbywa się na rzecz polskich i zagranicznych konsumentów (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). Argumentacji Spółki nie można uznać za przekonywującą, wskazali Państwo, że realizacja tego działania, przekłada się na cele reklamowe i promocyjne, gdy typowe formy reklamy nie mają zastosowania. Organizacja imprezy miała na celu rozpowszechnienie przedmiotu działalności Spółki wśród lokalnej społeczności oraz przedstawienie Spółki jako atrakcyjnego i godnego zaufania pracodawcę, co miało w konsekwencji przełożyć się na pozyskanie nowych pracowników. Zdaniem Spółki, działania takie jak przygotowanie na terenie imprezy stanowiska umożliwiającego zapoznanie się z ofertą Spółki jako potencjalnego pracodawcy, zorganizowanie konkursu wiedzy o Spółce, czy też udostępnienie zakładów produkcyjnych Spółki do zwiedzania, umożliwiły ukazanie Państwa jako atrakcyjnego pracodawcy i rozpowszechnienie przedmiotu jego działalności wśród społeczności lokalnej. W konsekwencji miało to przełożyć się na pozyskanie nowych klientów oraz pracowników, co oznacza, że wydatki poniesione na organizację imprezy były w sposób pośredni związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Zdaniem Organu, w przypadku organizacji wśród lokalnej społeczności imprezy dla wymienionych we wniosku osób związanych ze Spółką, korzyść jaką osiągali biorący w niej udział pracownicy i współpracownicy Spółki, członkowie zarządu i rady nadzorczej Spółki, osoby najbliższe pracowników, czy też mieszkańcy miasta oraz osoby przebywające w tym czasie w mieście, przewyższa korzyści Spółki, która miałaby wpłynąć na generowanie i zwiększenie sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług z prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem pomiędzy realizacją przedmiotowego działania – organizacją imprezy, a zwiększeniem sprzedaży opodatkowanej brak jest racjonalnego związku przyczynowo-skutkowego. Nie sposób z faktu rozpowszechnienia przedmiotu działalności Spółki wśród społeczności lokalnej wyprowadzić wniosku o wzroście sprzedaży opodatkowanej dla Spółki, prowadzącej działalność gospodarczą przede wszystkim w zakresie produkcji nadwozi do pojazdów silnikowych, produkcji przyczep i naczep w przeważającej mierze na rzecz zagranicznych podmiotów. Trudno uznać, że to konkretne lokalne działanie Spółki wpływa (w szczególności dzięki swojemu aspektowi reklamowo-promocyjnemu) na zwiększenie rozpoznawalności sprzedawanych produktów w szczególności wśród zagranicznych kontrahentów. W tym przypadku stworzenie pozytywnego wizerunku Spółki wśród lokalnej społeczności pozostaje bez wpływu na opodatkowaną działalność gospodarczą prowadzoną przez Spółkę, a zatem nie można uznać wydatków poniesionych na organizację ww. imprezy za wydatki ogólne o charakterze marketingowym, które przekładają się bezpośrednio na wizerunek Spółki. Potwierdzeniem braku wpływu zorganizowanej imprezy na zwiększenie sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT jest również wskazanie przez Państwa, że wydatki poniesione na tę imprezę nie wpływają cenotwórczo na oferowane przez Spółkę produkty. Ponadto należy zauważyć, że skoro są Państwo jednym z największych pracodawców w regionie, zorganizowanie ww. imprezy wśród społeczności lokalnej, nie wpłynie w znaczny sposób na zwiększenie kręgu zainteresowanych pracą w Państwa firmie bowiem w tej lokalnej społeczności jesteście Państwo firmą dobrze znaną i mającą ugruntowaną już pozycję. Bez wpływu na osiągane przez Spółkę obroty pozostaje również fakt, że udział uczestników w zorganizowanej imprezie był nieodpłatny.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że nie przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabytych usług w związku z organizacją imprezy wskazanej w opisie sprawy.

Tym samym stanowisko Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

W związku z powyższym, skoro zorganizowanie przez Spółkę nieodpłatnie ogólnodostępnej dorocznej imprezy, jako niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą, wypełnia przesłanki określone w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, to z uwagi na brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług związanych z realizacją tego działania, Spółka nie ma obowiązku naliczania podatku należnego z tego tytułu.

Podsumowując, Spółka w związku z organizacją ww. imprezy nie jest zobowiązana do naliczenia podatku należnego od nieodpłatnie udostępnianych usług z uwagi na brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług związanych z realizacją tego działania.

Wobec powyższego, oceniając całościowo stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 2 należało uznać je za nieprawidłowe. Jakkolwiek wywiedli Państwo prawidłowy skutek prawny w postaci braku obowiązku naliczenia podatku należnego od nieodpłatnie udostępnianych usług, to jednak dokonali Państwo tego w oparciu o inne uzasadnienie prawne niż wskazane przez tut. Organ.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Państwa opisu sprawy. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Ponosicie Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź kontroli celno-skarbowej, prowadzonej przez uprawnione do tego organy, będących poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej.

W odniesieniu do powołanej interpretacji indywidualnej podkreślam, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Także w odniesieniu do powołanych przez Państwa wyroków sądów administracyjnych należy zauważyć, iż wyroki sądów, są to rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w tych konkretnych, indywidualnych sprawach nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).