32.Czy przedmiotowe działki zostały nabyte przez Pana żonę, a Pan nabył je tylko ze względu na współwłasność małżeńską, czy też nabycia dokonali Państwo w innym celu (jakim)? Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki.

Odpowiedź: Przedmiotowe działki zostały kupione wspólnie do wspólności majątkowej małżeńskiej.

Ponadto, wskazał Pan, że przychód ze sprzedaży posłuży celom osobistym: zabezpieczeniu starości, rozdysponowaniu części pieniędzy pomiędzy wnuki.

Zaznacza Pan przy tym, że swoje stanowisko opiera również o wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 15 września 2011 r. (sprawa C-180/10 i C-181/10), gdzie ww. Trybunał stwierdził, że: „Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej”. W Pana opinii, planowane sprzedaże wynikają właśnie z zarządzania jego prywatnym mieniem.

W najbliższej przyszłości planuje Pan sprzedaż 11 działek. Zaznacza Pan też, że ww. odpowiedzi dotyczą wszystkich 11 działek.

Pytanie

Czy planowana sprzedaż działek będzie opodatkowana podatkiem VAT, ponieważ na potrzeby tej sprzedaży będzie Pan uznany za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, nie będzie Pan uznany za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w związku ze sprzedażą ww. działek.

Uzasadnienie

W Pana opinii, sprzedaż działek będzie w ramach gospodarowania swoim majątkiem prywatnym. O tym, że transakcje te nie będą wypełniały znamion działalności gospodarczej świadczy długi czas dzielący rok zakupu i planowanej sprzedaży – ponad dziesięć lat. W związku z tym niniejsze transakcje należałoby bardziej uznać za swoisty rodzaj lokaty, gdzie w momencie jej zamknięcia właściciel środków dokonując niewielkiej przy tym aktywności spodziewa się zysku.

Stanowisko to opiera Pan o następujące wyroki i interpretacje indywidualne:

·TSUE C-180/10 i C-181/10 z 15 września 2011 r.: Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnie od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.

·interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 12 maja 2020 r., nr 0114-KDIP4-1.4012.170.2021.PS: Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. (...) Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej (...).

·wyrok NSA z dnia 3 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 1888/17. To czy dany podmiot działa jako podatnik VAT wymaga bowiem oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Każdorazowo należy zatem zbadać, jakie środki angażuje sprzedający w celu sprzedaży gruntu. Jeżeli środki te są podobne do tych, które wykorzystują handlowcy, wówczas strona sprzedając grunt, zachowuje się jak handlowiec (por. wyroki NSA z dnia: 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07; 22 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1323/12; 14 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 319/13; 16 kwietnia 2014 r., sygn. akt I FSK 781/13; 27 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 774/13 i 8 lipca 2015 r., sygn. akt I FSK 729/14. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego po wspomnianym wyżej wyroku TSUE przyjmuje się, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać działania na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym (por. wyroki NSA z dnia: 9 października 2014 r., sygn. akt I FSK 2145/13; 3 marca 2015 r., sygn. akt I FSK 1859/13; 11 czerwca 2015 r., sygn. akt I FSK 716/14 i 29 listopada 2016 r., sygn. akt I FSK 636/15).

Należy przy tym zwrócić uwagę na następujące tezy z orzecznictwa, tj.:

1)należy zbadać całokształt podejmowanych działań. W przedmiotowej sprawie nie sposób uznać faktu zakupu i dokonanie jednej faktycznej czynności (doprowadzenie do podziału działki) za aktywności, które można uznać za działalność gospodarczą. Nie jest to typowe działanie handlowca, który oczekuje zysku w okresie krótkim, a nie 10-letnim.

2)Nie każde aktywne działanie na nieruchomości, która ma być przedmiotem dalszej sprzedaży, czyni ze sprzedawcy przedsiębiorcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Gdyby, każde podjęte działanie czyniłoby ze sprzedawcy działki przedsiębiorcę, to taką interpretację należałoby uznać za argumentom ad absudrum, gdzie nawet zamieszczenie ogłoszenia o sprzedaży konstytuowałoby go jako przedsiębiorcę.

W Pana opinii, prowadzenie działań sprzedażowych nie czyni z niego handlowca, ani również podział działek nie prowadzi do takich rezultatów. Co wynika z faktu, że jeżeli osoba fizyczna w ramach gospodarowania swoim majątkiem prywatnym dąży do sprzedaży nieruchomości, to dokonuje czynności umożliwiających sprzedaż. Przy dzisiejszych cenach nieruchomości (w tym działek) znalezienie potencjalnego kupującego na dużą obszarowo działkę jest trudne, co czyni taką nieruchomość niesprzedawalną, lub trudną do sprzedaży. Podział działki na mniejsze natomiast umożliwia sprzedaż mniejszej ilości ziemi, a przez co jest Pan w stanie dokonać sprzedaży. Podział działek więc sprzyja możliwości sprzedaży, mając na względzie dzisiejsze uwarunkowania ekonomiczne. W konsekwencji, gdyby uznać, że podział działek wypełnia znamiona działalności gospodarczej, to doszłoby się do absurdalnego wniosku, że w dzisiejszych czasach sprzedaż omawianej działki zakupionej 10 lat temu możliwy jest tylko w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu VAT (ponieważ bez podziału taka sprzedaż jest trudna). Oczywiście jest Pan świadomy interpretacji i orzecznictwa stanowiącego inaczej (np. NSA w wyroku z dnia 11 czerwca 2015 r., sygn. akt I FSK 716/14), ale stanowiska te były zajmowane w innych realiach gospodarczych. Prawo powinno być również poddane dynamicznej interpretacji, które powinno uwzględniać nowe realia gospodarcze. W związku z tym, sprzedaż, która 10 lat temu byłaby uznana za sprzedaż w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (czyli zgodnie z powyższym wyrokiem NSA) w dzisiejszych czasach już taką sprzedażą nie jest. Należy przy tym zwrócić uwagę na to, że wykładnia dynamiczna prowadzi do ustalenia treści przepisu prawnego zgodnie ze zmieniającymi się warunkami społeczno-politycznymi. Treść normy prawnej ulega zmianie w czasie wraz ze zmianą sytuacji. Należy przy tym pochylić się nad tezą z wyroku WSA w Szczecinie w wyroku z 29 stycznia 2020 r., sygn. akt I SA/Sz 812/19 (orzeczenie prawomocne). Dlatego dokonując wykładni przepisu należy uwzględnić nie tylko moment ustanowienia aktu prawnego, ale także moment jego interpretacji (wykładnia dynamiczna). (...) W ocenie Spółki, tak daleko idące zmiany systemowe zachodzące w ostatnich latach w Polsce uzasadniają stosowanie tzw. wykładni dynamicznej przepisów, potwierdzającej konieczność ustalenia treści danej regulacji zgodnie ze zmieniającymi się warunkami społeczno-politycznymi.

Reasumując, dokonując interpretacji, czy sprzedaż podzielonych działek w roku 2024, wydzielonych z działki zakupionej w roku 2013, jest działaniem spełniającym przesłanki uznania tych sprzedaży jako działalności gospodarczej, w świetle art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinno się uwzględnić interpretację dynamiczną. W opinii Pana, oznacza to, że nie powinno się brać pod uwagę orzecznictwa i interpretacji sprzed kilku lat, ponieważ sytuacja społeczna i gospodarcza na rynku nieruchomości uległa ogromnym zmianom. Powinno się więc na nowo interpretować każde zapytanie indywidualnie.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że tego rodzaju sprzedaż dokonywana przez Pana nie będzie działalnością gospodarczą, w świetle art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.),

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynności odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.) zwanej dalej „Dyrektywy 2006/112/WE Rady”:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się do treści przepisów ustawy – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Z wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, w przedmiotowej sprawie należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy będzie Pan działać w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w roku 2013 zakupił Pan wraz z małżonką do majątku objętego wspólnotą małżeńską nieruchomość w postaci działki. W tej transakcji sprzedający, jak i kupujący nie występowali jako podatnicy VAT i sprzedaż nie była dokonana w ramach prowadzonych przez nich działalności gospodarczych na gruncie podatku dochodowego. Działka została zakupiona w celu powiększenia gospodarstwa. Była ona działką sąsiadującą z Pana gruntami. Prowadził i prowadzi Pan gospodarstwo rolne. W momencie zakupu posiadał Pan status rolnika ryczałtowego (VAT RR). Nigdy nie był Pan zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. W roku 2023 dokonał Pan podziału z własnej inicjatywy ww. nieruchomości na 24 działki. Wnioskuje Pan o interpretację w zakresie sprzedaży planowanych pierwszych w kolejności 11 działek. W momencie sprzedaży wszystkie ww. działki, będą stanowiły teren niezabudowany. Na zakupionej działce, która podlegała podziałowi była prowadzona działalność rolna. Działki po podziale stanowią wciąż składnik działalności rolniczej. Nie korzystał Pan z działek dla swoich celów osobistych. Nie oddawał Pan ich w najem, dzierżawę albo do używania na podstawie innych umów. Działki były wykorzystywane wyłącznie do celów rolnych w ramach prowadzonej przez rolnika ryczałtowego działalności rolniczej. Nigdy nie prowadził Pan działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Nie wykonywał Pan jakichkolwiek czynności (nie ponosił nakładów) w celu przygotowania działek do sprzedaży np.: usunięcie starych drzew, uzbrojenie terenu w media, ogrodzenie, wytyczenie dróg wewnętrznych, wytyczenie i utwardzenie drogi dojazdowej do działek, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości, bądź atrakcyjności działki. Nie występował Pan o zmianę przeznaczenia terenu lub o decyzję o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej. Nie występował Pan dla działek o pozwolenie na budowę. Informacja o planowanej sprzedaży rozpowszechniana jest drogą lokalną (informacje ustne do znajomych). Możliwe jest również samodzielne umieszczenie ogłoszeń na stronach internetowych. Nie zawierał Pan żadnych umów przedwstępnych, umów dzierżawy czy najmu z przyszłym nabywcą działek. Nie udzielił Pan żadnych pełnomocnictw dotyczących sprzedawanych działek i nie planuje ich udzielać. Nie zamierza Pan kupować nowych działek. W roku 2024 planuje Pan sprzedaż działek. Działki są przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową. Od 22 lutego 2025 r. Pan przejdzie na emeryturę rolną i nie będzie Pan prowadził działalności rolnej. Przychód ze sprzedaży posłuży celom osobistym: zabezpieczeniu starości, rozdysponowaniu części pieniędzy pomiędzy wnuki.

Pana wątpliwości w przedmiotowej sprawie dotyczą kwestii opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych.

Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest również określenie podmiotu dokonującego tej dostawy za występującego w związku ze sprzedażą, jako podatnika podatku od towarów i usług. W analizowanej sprawie, podjęte przez Pana działania nie świadczą o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy działek, o których mowa we wniosku, wystąpi Pan w charakterze podatnika

w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika zatem taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjął Pan takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Nie podejmował Pan żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu.

Zatem, brak jest przesłanek pozwalających uznać Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż „pierwszych w kolejności 11 działek” w analizowanej sprawie należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

W konsekwencji, sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wobec powyższego Pana stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, zaznaczam, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków podatkowych dla Jego małżonki.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego, Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Podkreślam jednocześnie, że przy sprzedaży działek, objętych przedmiotem wniosku, nie działa Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a ww. sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że nie podejmie Pan dodatkowych działań w stosunku do tych działek mogących zmienić ten stan rzeczy.

W odniesieniu do przywołanych orzeczeń na ocenę prawidłowości analizowanej kwestii nie może wpłynąć powołane orzecznictwo, ponieważ zapadło ono w odniesieniu do indywidualnego i właściwego tylko temu orzecznictwu opisu sprawy.

W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca zaprezentowanych przez Pana wyroków zamyka się w obrębie spraw, dla których zostały wydane.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).