Brak opodatkowania podatkiem VAT czynności wniesienia składników majątkowych na pokrycie do Fundacji rodzinnej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 grudnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 21 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT czynności wniesienia akcji na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 lutego 2024 r. (wpływ 20 lutego 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną będącą polskim rezydentem podatkowym, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawczyni planuje zabezpieczyć pod kątem finansowym i edukacyjnym członków swojej rodziny poprzez wdrożenie narzędzi służących pomnażaniu majątku rodzinnego. Zamiarem Wnioskodawczyni jest umożliwienie integracji majątku rodzinnego i zarządzania nim w sposób pozwalający na dostarczanie środków utrzymania obecnym i przyszłym pokoleniom. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni rozważa utworzenie fundacji rodzinnej z siedzibą w Polsce (dalej: „Fundacja” lub „Fundacja rodzinna”). Fundacja rodzinna będzie utworzona i zarejestrowana zgodnie z ustawą z 26 stycznia 2023 r. o fundacji rodzinnej (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 326 ze zm.; dalej: „Ustawa o fundacji rodzinnej”).

Wnioskodawczyni będzie jedynym fundatorem Fundacji rodzinnej, natomiast beneficjentami Fundacji rodzinnej, oprócz Wnioskodawczyni, będą osoby fizyczne z kręgu najbliższej rodziny Wnioskodawczyni, tj. m.in. mąż Wnioskodawczyni, z którym Wnioskodawczyni pozostaje w ustroju wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej oraz ich wspólne dzieci. Fundacja zostanie powołana z zachowaniem wszystkich wymogów formalnych określonych przepisami Ustawy o fundacji rodzinnej i zostanie wpisana do właściwego rejestru. Statut Fundacji rodzinnej będzie regulował m.in. możliwość i zakres przyznawania świadczeń na rzecz beneficjentów.

Wnioskodawczyni posiada m.in. udziały w spółce A z siedzibą w miejscowości (…), wpisanej do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy (...) Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (…), posiadającej NIP (…), a także akcje w spółce B z siedzibą w miejscowości (…), wpisanej do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy (…) Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (…), posiadającej NIP (…) (dalej: „Spółka”). Wnioskodawczyni od momentu nabycia ww. udziałów oraz akcji nie dokonywała ich sprzedaży (lub częściowej sprzedaży) ani też nie rozporządzała posiadanymi udziałami oraz akcjami w inny sposób.

Wnioskodawczyni planuje wnieść do Fundacji rodzinnej mienie na pokrycie funduszu założycielskiego m.in. w postaci posiadanych akcji w Spółce.

Akcje Spółki pierwotnie należały do majątku objętego wspólnością ustawową majątkową małżeńską rodziców Wnioskodawczyni. Po rozwiązaniu poprzez rozwód małżeństwa rodziców Wnioskodawczyni, otrzymała ona akcje Spółki tytułem darnym (na skutek darowizny).

Na podstawie umowy darowizny potwierdzonej aktem notarialnym z (...) r., Repertorium A Nr (…) (dalej: „Umowa darowizny”) Wnioskodawczyni otrzymała od swojej matki (…) cały przysługujący jej udział wynoszący jedną drugą (1/2) części we współwłasności:

-x sztuk akcji imiennych serii A (o numerach serii ...) w Spółce,

-    x sztuk akcji imiennych serii B (o numerach serii ...) w Spółce.

Darowizna została dokonana do majątku osobistego Wnioskodawczyni.

Następnie, na podstawie umowy zniesienia współwłasności z (...) r., Repertorium A Nr (…) (dalej: „Umowa zniesienia współwłasności”), Wnioskodawczyni i jej ojciec (…) dokonali zniesienia współwłasności ww. aktywów w ten sposób, że własność x sztuk akcji imiennych serii B (o numerach serii ...) w Spółce przeszła w całości na rzecz Wnioskodawczyni do jej majątku osobistego (dalej: „Akcje”).

W konsekwencji wniesienia przez Wnioskodawczynię mienia w postaci Akcji na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej, Fundacja rodzinna stanie się akcjonariuszem Spółki. Wnioskodawczyni jako fundator Fundacji rodzinnej oraz jednocześnie beneficjent, wnosząc do Fundacji rodzinnej Akcje celem pokrycia funduszu założycielskiego nie otrzyma w zamian żadnych udziałów, certyfikatów lub innych instrumentów prawnych, które dawałyby Wnioskodawczyni tytuł prawny do wniesionego do Fundacji rodzinnej majątku w postaci Akcji lub do otrzymania od Fundacji innego rodzaju świadczeń z tego tytułu. Wniesienie Akcji na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej nie będzie wiązało się również z żadną odpłatnością (w postaci wynagrodzenia lub świadczenia wzajemnego za wniesienie Akcji na pokrycie funduszu założycielskiego) ze strony Fundacji rodzinnej na rzecz Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności maklerskiej ani brokerskiej, a posiadanie Akcji w Spółce nie było i nie jest również bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, bowiem Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Ponadto, Wnioskodawczyni nie uczestniczy w zarządzaniu Spółką, której Akcje planuje wnieść na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość, czy wniesienie Akcji do Fundacji w celu pokrycia funduszu założycielskiego Fundacji będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Pytanie

Czy wniesienie przez Wnioskodawczynię Akcji na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej będzie podlegało opodatkowaniu VAT?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, wniesienie przez Wnioskodawczynię Akcji na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 2 ust. 1 Ustawy o fundacji rodzinnej, fundacja rodzinna jest osobą prawną utworzoną w celu gromadzenia mienia, zarządzania nim w interesie beneficjentów oraz spełniania świadczeń na rzecz beneficjentów. Fundator określa w statucie szczegółowy cel fundacji rodzinnej.

Stosowanie do art. 2 ust. 2 ww. ustawy, przez świadczenie rozumie się składniki majątkowe, w tym środki pieniężne, rzeczy lub prawa, przeniesione na beneficjenta albo oddane beneficjentowi do korzystania przez fundację rodzinną albo fundację rodzinną w organizacji, zgodnie ze statutem i listą beneficjentów.

W myśl art. 17 Ustawy o fundacji rodzinnej, fundator wnosi do fundacji rodzinnej mienie na pokrycie funduszu założycielskiego o wartości określonej w statucie, nie niższej niż 100.000 zł.

Ponadto, zgodnie z art. 20 ww. ustawy, fundacja rodzinna nie może zwracać fundatorowi mienia wniesionego na pokrycie funduszu założycielskiego ani w całości, ani w części, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Z cytowanych przepisów Ustawy o fundacji rodzinnej wynika, że Fundacja rodzinna tworzona jest w celu gromadzenia majątku rodzinnego, zarządzania nim oraz zabezpieczenia potrzeb finansowych jej beneficjentów.

W uzasadnieniu do projektu Ustawy o fundacji rodzinnej wskazano m.in., że „Skutki podatkowe w zakresie VAT transakcji i zdarzeń dokonywanych w związku z wprowadzeniem do systemu prawnego fundacji rodzinnej będą określane w konkretnych stanach faktycznych w oparciu o istniejące krajowe przepisy o VAT z uwzględnieniem regulacji wynikających z dyrektywy VAT i innych przepisów unijnych. Ustawa nie wprowadza zmian w tym zakresie”.

Z powyższego wynika, że zdarzenia dotyczące Fundacji rodzinnej powinny być analizowane z uwzględnieniem m.in. krajowych przepisów o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega, odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ww. ustawy, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę,w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z powyższego wynika, iż pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ww. ustawy. Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie przy tym wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT).

Określony w ustawie o VAT zakres opodatkowania podatkiem VAT wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał w charakterze podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 ww. ustawy, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawczyni, wskazane przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów, bądź świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem VAT wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność polegającą na posiadaniu i zbywaniu akcji oraz udziałów była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”).

W wyrokach w sprawach C-60/90 Polysar Investments Netherlands BV z 20 czerwca 1991 r. i C-155/94 Wellcome Trust Ltd z 20 czerwca 1996 r. oraz w sprawie C-80/95 Harnas & Helm CV z dnia 6 lutego 1997 r., TSUE podkreślał, że samo posiadanie, czy też emisja udziałów i innych papierów wartościowych co do zasady nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 VI Dyrektywy, która pozwalałaby na uznanie posiadacza takich udziałów za podatnika.

Natomiast w wyroku z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro TSUE uznał, że zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ dywidenda uzyskana z udziału jest skutkiem własności majątku i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu VI Dyrektywy. Podobnie transakcje finansowe polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych, np. jednostek w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej.

Stanowisko to zostało podtrzymane w orzeczeniu z 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz, gdzie TSUE odwołał się do swego utrwalonego już orzecznictwa, zgodnie z którym samo nabycie lub dzierżenie akcji nie może być traktowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu VI Dyrektywy. Samo nabycie wkładów finansowych w innych przedsiębiorstwach nie stanowi wykorzystywania dobra w celach zarobkowych w sposób ciągły, jako że ewentualna dywidenda, stanowiąca pożytek tego wkładu, wynika z prawa własności, a nie jest świadczeniem wzajemnym z tytułu jakiejkolwiek działalności gospodarczej w rozumieniu ww. Dyrektywy.

Posiłkując się ww. przepisami oraz orzecznictwem, w ocenie Wnioskodawczyni, należy stwierdzić, że:

-aby dana czynność (w tym przeniesienie własności akcji) była opodatkowana podatkiem VAT, musi ona spełniać dwie przesłanki, tj. musi być objęta katalogiem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (czynnik przedmiotowy) i musi być wykonana przez podmiot będący podatnikiem VAT (czynnik podmiotowy),

-przeniesienie własności akcji, co do zasady, nie stanowi działalności gospodarczej, a zatem podmiot dokonujący takiej czynności nie ma statusu podatnika z tytułu jej wykonania.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz uwzględniając okoliczność, iż:

·Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i nie prowadzi działalności maklerskiej, brokerskiej ani innej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (w konsekwencji posiadanie Akcji w Spółce nie było i nie jest również bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni),

·Wnioskodawczyni nie uczestniczy w zarządzaniu Spółką, której Akcje planuje wnieść na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej,

·Wnioskodawczyni weszła w posiadanie Akcji tytułem darnym na skutek darowizny dokonanej w Umowie darowizny przez matkę Wnioskodawczyni (wcześniej Akcje należały do majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską rodziców Wnioskodawczyni),

·Akcje stanowią składnik majątku prywatnego Wnioskodawczyni (tj. niezwiązanegoz żadną działalnością gospodarczą), a wniesienie Akcji do Fundacji rodzinnej na pokrycie jej funduszu założycielskiego stanowić będzie realizację prawa do rozporządzania majątkiem prywatnym Wnioskodawczyni,

·Wnioskodawczyni wnosząc do Fundacji rodzinnej Akcje celem pokrycia funduszu założycielskiego nie otrzyma w zamian żadnych udziałów, certyfikatów lub innych instrumentów prawnych, które dawałyby Wnioskodawczyni tytuł prawny do wniesionego do Fundacji rodzinnej majątku w postaci Akcji lub do otrzymania od Fundacji innego rodzaju świadczeń z tego tytułu,

·wniesienie Akcji na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej nie będzie wiązało się również z żadną odpłatnością (w postaci wynagrodzenia lub świadczenia wzajemnego za wniesienie Akcji na pokrycie funduszu założycielskiego) ze strony Fundacji rodzinnej na rzecz Wnioskodawczyni

-należy, w ocenie Wnioskodawczyni przyjąć, iż czynność wniesienia majątku w postaci Akcji na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej opisana w przedmiotowym opisie zdarzenia przyszłego nie będzie traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a Wnioskodawczyni jako podmiot dokonujący tej czynności nie uzyska statusu podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT w odniesieniu do ww. czynności.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawczyni, wniesienie Akcji na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

Powyższe stanowisko w odniesieniu do neutralności na gruncie VAT wniesienia majątku na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej potwierdził również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „Dyrektor KIS”) w interpretacji indywidualnej z 29 września 2023 r., znak: 0114-KDIP1-3.4012.371.2023.3.PRM, w której stwierdził, iż wniesienie do fundacji rodzinnej części nieruchomości znajdującej się w majątku prywatnym wnioskodawcy nie stanowi działalności gospodarczej, a wnioskodawca nie działa w tej sytuacji jako podatnik VAT:

·        „(…) dostawa pozostałej części domu jednorodzinnego, wybudowanego przez Pana na działce nr 1, która nie jest/nie była wynajmowana, znajdująca się w Pana majątku osobistym, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W tej konkretnej sytuacji należy uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik Pana majątku osobistego, a nieodpłatna dostawa tej części budynku stanowić będzie realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym. Nie będzie Pan zatem działał jako podatnik podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1, w części dotyczącej uznania nieodpłatnego przeniesienia [na rzecz Fundacji rodzinnej] niewynajmowanej części domu jednorodzinnego (znajdującego się na działce nr 1) jako niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT uznaję za prawidłowe”.

Wniesienie majątku, w tym przedmiotowych Akcji, do fundacji rodzinnej na pokrycie funduszu założycielskiego, jak już wyżej wskazano, jest czynnością odbywającą się pod tytułem darnym podobnie jak dokonanie darowizny, która również jest czynnością nieodpłatną. W zakresie skutków podatkowych dokonania darowizny udziałów lub akcji na gruncie VAT wielokrotnie wypowiadał się Dyrektor KIS. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z 22 marca 2023 r., znak: 0114-KDIP4-3.4012.720.2022.2.IG dotyczącej darowizny udziałów w spółce prawa handlowego Dyrektor KIS orzekł, iż darowizna taka dokonana na rzecz męża wnioskodawczyni nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT na podstawie ustawy o VAT. Organ wskazał przy tym, iż:

·        „(…) czynność samego nabycia/sprzedaży udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia czy sprzedaży udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób ciągły. Aby obrót ten podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonywany przez podatnika w rozumieniu ustawy w ramach jego profesjonalnej aktywności. Podkreślić należy, że zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze”.

·„(…) w analizowanym przypadku nie będą spełnione przesłanki warunkujące uznanie transakcji darowizny udziałów w spółce jawnej za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Pani nie uzyska statusu podatnika podatku od towarów i usług w tym zakresie. (…) W przedstawionych okolicznościach sprawy wskazana czynność darowizny udziałów nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ będzie czynnością zwykłego zarządu majątkiem prywatnyma nie przejawem prowadzenia działalności gospodarczej”.

Podobnie w stosunku do darowizny udziałów w spółce prawa handlowego wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 14 lutego 2017 r., znak: 3063-ILPP3.4512.176.2016.2.HW, gdzie wskazał m.in., że jeśli podatnik (i) nie będzie uczestniczyć w zarządzaniu spółką, której udziały posiada oraz (ii) rozporządzenie udziałami nie będzie prowadzone w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej oraz (iii) posiadanie udziałów nie będzie bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej, to czynności samego przeniesienia udziałów w spółce nie będzie traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT, a podmiot dokonujący tej czynności nie uzyska statusu podatnika w tym zakresie. Organ w odniesieniu do rozpatrywanego stanu faktycznego orzekł przy tym, że: „(…) brak jest przesłanek pozwalających na uznanie, że darowiznę udziałów, tj. tzw. ogół praw i obowiązków w Spółce jawnej na rzecz innej osoby fizycznej (ojca Zainteresowanego) zaliczyć należy do płaszczyzny zawodowej Wnioskodawcy. Zainteresowany nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i nie prowadzi działalności maklerskiej, brokerskiej, ani innej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zainteresowany nie uczestniczy i nie będzie uczestniczył na moment dokonania darowizny w zarządzaniu Spółką Jawną, której udziałami dysponuje, poprzez świadczenie na jej rzecz usług zarządczych podlegających opodatkowaniu. Ponadto w opisie sprawy wskazano, że posiadanie udziału w Spółce nie będzie stałym, bezpośrednim i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W ramach omawianej czynności Wnioskodawca nie uzyska od Obdarowanego, ani od podmiotu trzeciego, żadnego wynagrodzenia/świadczenia w zamian za dokonaną darowiznę. Mając zatem na uwadze powołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo TSUE, jak również przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy uznać, że darowizna udziału w prawach i obowiązkach Wnioskodawcy (wspólnika Spółki Jawnej) na rzecz ojca nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast Wnioskodawca nie uzyska statusu podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy w odniesieniu do tej czynności. Z kolei czynność przekazania w formie darowizny przez Wnioskodawcę udziału (ogółu praw i obowiązków) w Spółce Jawnej na rzecz Obdarowanego, pozostanie poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług – nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem”.

W ocenie Wnioskodawczyni, rozporządzenie majątkiem prywatnym (osobistym), który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży nie jest przejawem prowadzenia działalności gospodarczej. Nie jest również podatnikiem VAT ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko zbywa majątek osobisty. Jak wskazał przykładowo Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 8 lipca 2019 r., znak: 0114-KDIP1-3.4012.164.2019.3.JG:

·       „Działalność handlowa oznacza dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży, wskazujący na zamiar kontynuacji tej działalności. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz do spożytkowania w celach osobistych”.

W podobnym tonie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07 podnosząc, że:

·„(…) majątek prywatny nabywany był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem na działalność handlową, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług”.

W odniesieniu do powyższego Wnioskodawczyni pragnie podkreślić, że od momentu nabycia Akcji, Wnioskodawczyni traktowała Akcje jako swój majątek prywatny, Wnioskodawczyni nie dokonywała również sprzedaży (lub częściowej sprzedaży) Akcji ani też nie rozporządzała posiadanymi Akcjami w inny sposób. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawczyni, wniesienie Akcji na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT, ponieważ będzie czynnością zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawczyni, czynność wniesienia przez Wnioskodawczynię Akcji do Fundacji rodzinnej celem pokrycia funduszu założycielskiego nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Przepis art. 2 pkt 22 ustawy stanowi, że:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów, co do zasady, podlega opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającegow jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów bądź świadczenie usługi podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy/usługi mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Działalność fundacji rodzinnej uregulowana została przepisami ustawy z 21 lutego 2023 r. o fundacji rodzinnej (Dz. U. z 2023 r. poz. 326), zwanej dalej ustawą o fundacji rodzinnej.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 ustawy o fundacji rodzinnej:

Przez świadczenie rozumie się składniki majątkowe, w tym środki pieniężne, rzeczy lub prawa, przeniesione na beneficjenta albo oddane beneficjentowi do korzystania przez fundację rodzinną albo fundację rodzinną w organizacji, zgodnie ze statutem i listą beneficjentów.

W myśl art. 5 ust. 1 ww. ustawy o fundacji rodzinnej:

Z cytowanych przepisów ustawy o fundacji rodzinnej wynika, że fundacja rodzinna tworzona jest w celu gromadzenia majątku rodzinnego przedsiębiorstwa, zarządzania nim oraz zabezpieczenia potrzeb finansowych beneficjentów tej fundacji. Fundator określa w statucie szczegółowy cel fundacji, dodatkowo przepisy ustawy o fundacji rodzinnej określają również zakres w jakim fundacja może prowadzić działalność gospodarczą.

Zatem w sytuacji wykonywania czynności wpisujących się w definicję dostawy towarów, czy świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ustawy o VAT, a także mając na względzie przepisy art. 7, art. 8 i art. 15 należy wskazać, że fundacja rodzinna może być uznana za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą, tak jak każda inna osoba prawna i na takich samych zasadach. Z uwagi na specyfikę podatku VAT sama definicja działalności gospodarczej funkcjonuje w pewien sposób autonomicznie i nie jest rozpatrywana z perspektywy innych przepisów krajowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawczyni planuje zabezpieczyć pod kątem finansowym i edukacyjnym członków swojej rodziny poprzez wdrożenie narzędzi służących pomnażaniu majątku rodzinnego. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni rozważa utworzenie fundacji rodzinnej z siedzibą w Polsce. Fundacja rodzinna będzie utworzona i zarejestrowana zgodnie z ustawą o fundacji rodzinnej. Wnioskodawczyni będzie jedynym fundatorem Fundacji rodzinnej, natomiast beneficjentami Fundacji rodzinnej, oprócz Wnioskodawczyni, będą osoby fizyczne z kręgu najbliższej rodziny Wnioskodawczyni, tj. m.in. mąż Wnioskodawczyni, z którym Wnioskodawczyni pozostaje w ustroju wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej oraz ich wspólne dzieci. Statut Fundacji rodzinnej będzie regulował m.in. możliwość i zakres przyznawania świadczeń na rzecz beneficjentów. Wnioskodawczyni posiada m.in. udziały w spółce A, a także akcje w spółce B („Spółka”). Wnioskodawczyni od momentu nabycia ww. udziałów oraz akcji nie dokonywała ich sprzedaży (lub częściowej sprzedaży) ani też nie rozporządzała posiadanymi udziałami oraz akcjami w inny sposób. Wnioskodawczyni planuje wnieść do Fundacji rodzinnej mienie na pokrycie funduszu założycielskiego m.in. w postaci posiadanych akcji w Spółce. Akcje Spółki pierwotnie należały do majątku objętego wspólnością ustawową majątkową małżeńską rodziców Wnioskodawczyni. Po rozwiązaniu poprzez rozwód małżeństwa rodziców Wnioskodawczyni, otrzymała ona akcje Spółki tytułem darnym (na skutek darowizny). Na podstawie umowy darowizny potwierdzonej Wnioskodawczyni otrzymała od swojej matki (…) cały przysługujący jej udział wynoszący jedną drugą (1/2) części we współwłasności:

-    x sztuk akcji imiennych serii A (o numerach serii ...) w Spółce,

-x sztuk akcji imiennych serii B (o numerach serii ...) w Spółce.

Darowizna została dokonana do majątku osobistego Wnioskodawczyni.

Następnie, na podstawie umowy zniesienia współwłasności z (...) r., Wnioskodawczyni i jej ojciec dokonali zniesienia współwłasności ww. aktywów w ten sposób, że własność x sztuk akcji imiennych serii B (o numerach serii ...) w Spółce przeszła w całości na rzecz Wnioskodawczyni do jej majątku osobistego („Akcje”). W konsekwencji wniesienia przez Wnioskodawczynię mienia w postaci Akcji na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej, Fundacja rodzinna stanie się akcjonariuszem Spółki. Wnioskodawczyni jako fundator Fundacji rodzinnej oraz jednocześnie beneficjent, wnosząc do Fundacji rodzinnej Akcje celem pokrycia funduszu założycielskiego nie otrzyma w zamian żadnych udziałów, certyfikatów lub innych instrumentów prawnych, które dawałyby Wnioskodawczyni tytuł prawny do wniesionego do Fundacji rodzinnej majątku w postaci Akcji lub do otrzymania od Fundacji innego rodzaju świadczeń z tego tytułu. Wniesienie Akcji na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej nie będzie wiązało się również z żadną odpłatnością (w postaci wynagrodzenia lub świadczenia wzajemnego za wniesienie Akcji na pokrycie funduszu założycielskiego) ze strony Fundacji rodzinnej na rzecz Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności maklerskiej ani brokerskiej, a posiadanie Akcji w Spółce nie było i nie jest również bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, bowiem Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Ponadto, Wnioskodawczyni nie uczestniczy w zarządzaniu Spółką, której Akcje planuje wnieść na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą wskazania, czy czynność wniesienia przez Nią Akcji na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej będzie podlegało podatkowaniu podatkiem VAT.

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność polegającą na posiadaniu i zbywaniu własnych akcji oraz udziałów była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyrokach w sprawach C-60/90 Polysar Investments Netherlands BV z 20 czerwca 1991 r. i C-155/94 Wellcome Trust Ltd z 20 czerwca 1996 r. oraz w sprawie C-80/95 Harnas & Helm CV z 6 lutego 1997 r., TSUE podkreślał, że samo posiadanie, czy też emisja udziałów i innych papierów wartościowych co do zasady nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 VI Dyrektywy, która pozwalałaby na uznanie posiadacza takich udziałów za podatnika. Natomiast w wyroku z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro TSUE uznał, że zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ dywidenda uzyskana z udziału jest skutkiem własności majątku i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy. Podobnie transakcje finansowe polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych, np. jednostek w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej.

Posiłkując się tym orzecznictwem, należy stwierdzić, że co do zasady, powyższe czynności nie stanowią działalności gospodarczej, a zatem podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem.

Od tej zasady orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przewiduje pewne wyjątki, które pozwalają łączyć z faktem posiadania i zbywania papierów wartościowych (akcji, udziałów) wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Dotyczy to sytuacji, gdy:

-posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której akcje posiada;

-sprzedaż akcji, udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej;

-posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.

Należy zatem zauważyć, że w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi, to czynność samego nabycia/sprzedaży udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia czy sprzedaży udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób ciągły. Aby obrót ten podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonywany przez podatnika w rozumieniu ustawy w ramach jego profesjonalnej aktywności. Podkreślić należy, że zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 14 listopada 2000 r. w sprawie C-142/99 Floridienne S.A. Beginvest przeciwko Państwu belgijskiemu stwierdził, że zaangażowanie w zarządzanie spółkami zależnymi (w holdingu) należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 (2) VI Dyrektywy, ale tylko w zakresie, w jakim pociąga to za sobą dokonywanie transakcji podlegających VAT na mocy art. 2 VI Dyrektywy, takich jak świadczenie przez Floridienne usług administracyjnych, rachunkowych i informatycznych na rzecz swoich spółek zależnych.

Również w orzeczeniu z 12 lipca 2001 r. w sprawie C-102/00 Welthgrove BV (także spółka holdingowa) przeciwko Staatssecretaris van Financien TSUE wyraźnie wskazał, że samo zaangażowanie spółki holdingowej w zarządzanie jej spółkami zależnymi, lecz bez dokonywania transakcji podlegających VAT w rozumieniu art. 2 VI Dyrektywy, nie może być traktowane jak działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 (2) tej Dyrektywy. Wobec tego, działalnością gospodarczą będzie tylko takie zarządzanie spółkami zależnymi, które pociąga za sobą dokonywanie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 VI Dyrektywy.

W orzeczeniu TSUE z 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 Cibo Participations, Trybunał podtrzymał stanowisko, że udział spółki holdingowej w zarządzaniu spółkami, których udziały nabyła, stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, ale tylko w przypadku, gdy pociąga to za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 ust. 1 tej Dyrektywy, takich jak świadczenie przez spółkę holdingową na rzecz spółek zależnych usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych.

Natomiast w wyroku z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro TSUE uznał, że „zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ dywidenda uzyskana z udziału jest skutkiem własności majątku i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy. Podobnie transakcje finansowe polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych, np. jednostek w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej”.

W związku z powyższym, zdaniem TSUE, samo nabycie i posiadanie akcji spółki nie powinno być traktowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, nadająca ich posiadaczowi status podatnika. Trybunał powtórzył tu wyrażone wcześniej w orzeczeniu z 20 czerwca 1996 r. C-155/94 stanowisko, że jeżeli objęcie akcji nie stanowi działalności gospodarczej, to również nie ma takiego charakteru ich zbycie (także orzeczenie TSUE z 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-442/01).

Interpretując wskazany w tym orzecznictwie wyjątek od omawianej zasady, sprowadzający się do możliwości uznania za działalność gospodarczą posiadania (zbywania) udziałów, jeżeli towarzyszyłoby temu uczestnictwo w zarządzaniu spółką – WSA w Opolu w wyroku z 25 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Op 176/10, stwierdził, że taka możliwość ograniczona jest do sytuacji szczególnych, w których udział w zarządzaniu pociąga za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu, takich jak świadczenie usług na rzecz spółki.

Wskazać zatem należy, że nie każde uczestnictwo w zarządzie przedsiębiorstwa pozwala na uznanie zarządzania za działalność gospodarczą, lecz tylko takie, które pociąga za sobą dokonywanie transakcji opodatkowanych.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni posiada m.in. udziały w Spółce, które planuje wnieść do Fundacji rodzinnej na pokrycie funduszu założycielskiego. Wnioskodawczyni jako fundator Fundacji rodzinnej oraz jednocześnie beneficjent, wnosząc do Fundacji rodzinnej Akcje celem pokrycia funduszu założycielskiego, nie otrzyma w zamian żadnych udziałów, certyfikatów lub innych instrumentów prawnych, które dawałyby Wnioskodawczyni tytuł prawny do wniesionego do Fundacji rodzinnej majątku w postaci Akcji lub do otrzymania od Fundacji innego rodzaju świadczeń z tego tytułu.

Wniesienie Akcji na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej nie będzie wiązało się również z żadną odpłatnością (w postaci wynagrodzenia lub świadczenia wzajemnego za wniesienie Akcji na pokrycie funduszu założycielskiego) ze strony Fundacji rodzinnej na rzecz Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności maklerskiej ani brokerskiej, a posiadanie Akcji w Spółce nie było i nie jest również bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, bowiem Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Ponadto, Wnioskodawczyni nie uczestniczy w zarządzaniu Spółką, której Akcje planuje wnieść na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej.

W konsekwencji, w analizowanym przypadku nie będą spełnione przesłanki warunkujące uznanie czynności wniesienia Akcji na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni nie uzyska statusu podatnika podatku od towarów i usług w tym zakresie.

W opisanym zdarzeniu przyszłym, wniesienie przez Wnioskodawczynię Akcji na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej, nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ będzie czynnością zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, a nie przejawem prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, wniesienie przez Wnioskodawczynię Akcji na pokrycie funduszu założycielskiego Fundacji rodzinnej nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Panią w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).