Niepodleganie opodatkowaniu sprzedaży winiet i wynagrodzenia za obsługę sprzedaży winiet. Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Wskazanie limitu powyżej, którego należy rozpocząć ewidencjonowanie sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Nieuwzględnienie wartości sprzedaży winiet przy obliczaniu limitu uprawniającego do uzyskania zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.  

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 listopada 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 3 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży winiet i wynagrodzenia za obsługę sprzedaży winiet, zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, wskazania limitu powyżej, którego należy rozpocząć ewidencjonowanie sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, nieuwzględnienia wartości sprzedaży winiet przy obliczaniu limitu uprawniającego do uzyskania zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Uzupełniła go Pani pismem z 6 listopada 2023 r. (wpływ 13 listopada 2023 r.), a – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 stycznia 2024 r. (wpływ 15 stycznia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Podatnik sprzedaje winiety, czyli dowody uiszczenia opłat drogowych za przejazdy po drogach (autostradach) Czech, Słowacji, Austrii lub Węgier i Szwajcarii.

Sprzedaż odbywa się w należącym do Podatnika stacjonarnym punkcie obsługi klientów. Sprzedaż realizowana jest na dwa sposoby.

Pierwszy, to sprzedaż winiet w postaci naklejek dotyczących opłat za poruszanie się po drogach Austrii i Szwajcarii. Podatnik kupuje je bezpośrednio na terenie Słowacji od ich dystrybutora. Słowacki sprzedawca nie dolicza do ceny sprzedawanych naklejek (winiet) podatku od wartości dodanej (VAT). Słowacki sprzedawca winiety na fakturze dokumentującej sprzedaż wskazuje. Podatnik również w związku z zakupem tych nie rozlicza podatku od towarów i usług w Polsce, ani podatku od wartości dodanej na Słowacji. Następnie podatnik sprzedaje naklejki winiety w przedmiotowym punkcie usługi. Cena sprzedawanej przez Podatnika naklejki (winiety) jest równa cenie jej zakupu od sprzedawcy słowackiego. Podatnik nie rozlicza również VAT związku ze sprzedażą przez niego naklejki (winiety) Klientowi.

Drugi sposób, to obsługa nabycia winiety elektronicznej. Klient zgłaszając się do punktu podaje pracownikowi podatnika numer rejestracyjny pojazdu. Pracownik przez Internet loguje się na portalu dystrybutora takich winiet, dokonuje zakupu elektronicznej winiety i wydaje dowód nabycia (opłacenia) winiety klientowi. Za taką usługę Klient płaci wynagrodzenie równe sumie cenie winiety (opłaty drogowej). W odniesieniu do ceny takiej winiety, podatnik również nie rozlicza VAT.

W przypadku obu sprzedaży podatnik dolicza jednak swoje wynagrodzenie (swoją marżę) za obsługę sprzedaży naklejki (winiety) lub obsługę zakupu winiety elektronicznej. Do tego wynagrodzenia (marży) podatnik dolicza VAT przy zastosowaniu stawki 23%. Na fakturach wynagrodzenie wraz z należnym od niego VAT jest wykazywane jako odrębna pozycja. W pozycji tej przedmiotowe wynagrodzenie (marżę) podatnik określa mianem „opłaty turystycznej”.

Podatnik nie zawiera z dystrybutorami winiet (podmiotami, od których je kupuje) żadnych stałych umów dotyczących dalszej dystrybucji przedmiotowych winiet lub pośrednictwa w tym zakresie.

Całość obsługi Klientów w powyższym zakresie i odsprzedaży winiet Podatnik dokonuje we własnym zakresie.

Podatnik nie jest obecnie podatnikiem zwolnionym od VAT. Sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej jest ewidencjonowana za pomocą kasy rejestrującej. Faktury i paragony z NIP są wstawiane na żądanie Klienta.

Podatnik nie świadczy innych usług.

Na pytania:

1)„Czy użyte w opisie sprawy, postawionych przez Panią pytaniach i własnym stanowisku określenie „Podatnik” oznacza Panią?

W sytuacji, gdy sformułowanie „Podatnik” odnosi się do Pani, to prosimy wskazać:

2)Od kiedy (proszę wskazać miesiąc i rok) prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży winiet, o której mowa we wniosku?

3)Czy jest Pani zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?

4)Czy jest Pani zarejestrowana jako podatnik VAT UE?

5)Czy siedziba Pani działalności gospodarczej znajduje się na terytorium Polski? Jeżeli nie, to należy wskazać w jakim kraju się ona znajduje?

6)Gdzie znajduje się stacjonarny punkt obsługi klientów, o którym mowa we wniosku, tj. w Polsce czy w innym kraju? Jeśli w innym kraju, to proszę wskazać w jakim kraju?

7)Czy klient, o którym mowa we wniosku, jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.)?

Stosownie do treści ww. art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług:

8)W sytuacji gdy klient, o którym mowa we wniosku, jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy należy wskazać:

a)Czy ww. klient posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski? Jeżeli nie, to należy wskazać, w jakim kraju znajduje się jego siedziba działalności gospodarczej?

b)Czy klient posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności? Jeżeli tak, to:

i.w jakim kraju klient posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej?

ii.czy wykonuje Pani opisane we wniosku czynności dla ww. stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej?

9)Czy w każdym z przedstawionych w opisie sprawy przypadków nabycie winiet jest udokumentowane? Jeżeli tak, to należy wskazać:

a)W jaki sposób (tj. jakim dokumentem)?

b)Czy na ww. dokumencie jako nabywca wskazana jest Pani?

10)Czy sprzedaje Pani winiety na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych?

11)Czy wartość sprzedaży zrealizowanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych przekroczyła w 2022 r. kwotę 20 000 zł, a w sytuacji, gdy rozpoczęła Pani taką sprzedaż w trakcie 2022 r. czy wartość ww. sprzedaży przekroczyła w 2022 r. kwotę 20 000 zł w proporcji do okresu wykonywania tych czynności?

12)Czy przewidywana wartość sprzedaży realizowanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych przekroczy w 2023 r. kwotę 20 000 zł, a w sytuacji, gdy rozpoczęła Pani taką sprzedaż w trakcie 2023 r. czy przewidywana wartość ww. sprzedaży przekroczy w 2023 r. kwotę 20 000 zł w proporcji do okresu wykonywania tych czynności?

13)Czy otrzymuje Pani w całości zapłatę za sprzedaż winiet za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na Pani rachunek bankowy lub na Pani rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest Pani członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę będzie jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczy?

14)Czy otrzymuje Pani zapłatę za sprzedaż winiet gotówką lub kartą płatniczą za pośrednictwem terminala?”,

odpowiedziała Pani:

1.Odp.: tak.

2.Odp.: od stycznia 2010 roku.

3.Odp.: tak.

4.Odp.: tak.

5.Odp.: tak, zgodnie z wpisem do CEIDG:.

6.Odp.: dodatkowe stałe miejsca wykonywania działalności gospodarczej również znajduje się w Polsce: (to stacjonarny punkt obsługi klientów).

7.Odp.: klientami są zarówno podmioty będące podatnikami w powyższym rozumieniu, jak również niebędące podatnikami w tym rozumieniu.

8.a) Odp.: zdarzają się zarówno klienci posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski, jak też poza jej terytorium, to jest w innych krajach członkowskich Unii Europejskiej, jak również w krajach niebędących członkami Unii Europejskiej.

b) i. Odp.: zdarzają się zarówno klienci posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski, jak też poza jej terytorium, to jest w innych krajach członkowskich Unii Europejskiej, jak również w krajach niebędących członkami Unii Europejskiej; nie każdy klient wymaga wystawienia faktury lub paragonu z NIP, stąd przy prowadzeniu tego typu sprzedaży trudno jest dokonać weryfikacji klienta co do jego siedziby lub miejsc prowadzenia działalności gospodarczej. ii. Odp.: sprzedaż winiet świadczone są w celu umożliwienia klientowi wykonania przejazdu po drogach wskazanych we wniosku krajów; jak wskazano wyżej nie każdy klient wymaga wystawienia faktury lub paragonu z NIP, stąd przy prowadzeniu tego typu sprzedaży trudno jest dokonać weryfikacji klienta co do jego siedziby lub miejsc prowadzenia działalności gospodarczej; zatem dla potrzeb złożonego wniosku podatnik zakłada, że czynności są wykonywane zarówno ww. stałych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej, jak też dla innych miejsc prowadzenia działalności przez klientów; mogą być też świadczone dla miejsc prowadzenia działalności przez kontrahentów tych klientów.

Należy pamiętać, że wniosek podatnika dotyczy wszelkich rodzajów nabywców winiet/klientów, wszelkich możliwych miejsc i sposobów prowadzenia przez nich działalności, w tym działalności gospodarczej, bez względu na status tych nabywców, ich siedzib i miejsc ich aktywności w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na przedmiot sprzedaż (winiety), sprzedaż ta wykonywana w celu umożliwiania tym nabywcom przejazdów po drogach wskazanych krajów i bez względu na cel tych przejazdów lub ich związek z aktywnością nabywców/klientów.

9.Odp.:zakup winiet dla Austrii i Szwajcarii w formie (nalepki) dokumentowany jest fakturą (bez wyszczególnienia VAT); w fakturze wskazywany jest podatnik; winiety w postaci elektronicznej są potwierdzone wydrukiem od dystrybutora zagranicznego z numerem rejestracyjnym pojazdu; jeden egzemplarz otrzymuje klient a drugi przechowuje podatnik w postaci papierowej i elektronicznej.

Na wydrukach nie jest wskazany podatnik, bo nie ma takiej możliwości, gdyż podatnik nie ma umów z firmami zagranicznymi.

Jest numer rejestracyjny pojazdu i data ważności opłaty dla klienta, jest to potwierdzenie zakupu (do kontroli na autostradach zagranicznych). Taki wydruk może otrzymać klient w momencie uiszczenia opłaty, a do podatnika przychodzi takie potwierdzenie drogą elektroniczną. Nie ma możliwości otrzymania takiego potwierdzenia bez dokonania wpłaty.

10.Odp.: jak już wskazano powyżej podatnik sprzedaje winiety każdemu bez weryfikowania jego statusu w świetle ustawy o podatku od towarów i usług; nie każdy żąda wystawienia faktury lub paragonu z NIP; należy zatem założyć, że wśród klientów mogą być również rolnicy ryczałtowi.

11.Odp.: Tak.

12.Odp.: Tak.

13.Odp.: Nie.

14.Odp.: Tak.

Pytania

1.Czy przedmiotowa sprzedaż winiet (naklejek i winiet elektronicznych) odnoszących się wyłącznie do przejazdów po drogach (autostradach) Czech, Słowacji, Austrii lub Węgier podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2023 r poz. 1570), zwanej dalej „uVAT”?

2.Czy doliczane przez podatnika wynagrodzenie (marża, opłata turystyczna) za obsługę sprzedaży przedmiotowych winiet (naklejek i winiet elektronicznych) odnoszących się wyłącznie do przejazdów po drogach (autostradach) Czech, Słowacji Austrii lub Węgier podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie uVAT?

3.Czy podatnik zobowiązany jest dokonywać ewidencji sprzedaży przedmiotowych winiet przy zastosowaniu kasy rejestrującej?

4.Czy podatnik zobowiązany jest dokonywać ewidencji wynagrodzenia (marży, opłaty turystycznej) za obsługę sprzedaży przedmiotowych winiet przy zastosowaniu kasy rejestrującej?

5.Jeżeli odpowiedź na pytanie 3 lub 4 będzie twierdząca, to prosi Pani o wskazanie po przekroczeniu jakiego progu należy rozpocząć prowadzenie ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w tych przypadkach?

6.Czy wartość (ceny) sprzedaży przedmiotowych winiet należy uwzględnić przy obliczaniu limitu uprawniającego do uzyskania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie przepisów art. 113 uVAT?

Pani stanowisko w sprawie

Ad. 1

Stanowisko

Przedmiotowa (opisana w stanie faktycznym) sprzedaż winiet odnoszących się wyłącznie do przejazdów po drogach (autostradach) Czech, Słowacji Austrii, Węgier lub Szwajcarii nie polega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie uVAT.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 2 pkt 6 uVAT towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W przypadku przedmiotowych winiet nie możemy mówić o towarach. Możemy tu mówić wyłącznie o nabyciu prawa do poruszania po drogach danego kraju, w odniesieniu, do którego Klientowi wydawany jest dowód uiszczenia opłaty za nabycie tego prawa lub znak legitymacyjny (np. w postaci naklejki), który w tym przypadku identyfikuje i indywidualizuje pojazd uprawniony do poruszania się po określonych drogach danego kraju.

W tej sytuacji nie możemy mówić o dostawie towaru, ale o usłudze w rozumieniu art. 8 uVAT. Z kolei w przypadku usługi istotnym jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawnego ustalenia miejsca świadczenia usługi zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosowne przepisy w tym zakresie zawiera art. 28a i nast. uVAT. Ogólna zasada przewiduje, że miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Zasada ta odnosi się tylko do podatników, a więc podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w rozumieniu uVAT lub zidentyfikowanych w celu rozliczania VAT. Nie dotyczy ona zatem osób, które nie są podatnikami w tym rozumieniu, a w szczególności są konsumentami (nie prowadzą działalności gospodarczej).

Ponadto od tej zasady ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in. szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług związanych m.in. z nieruchomościami.

Zgodnie z art. 28e uVAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Z powyższej regulacji prawnej wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia.

Z brzmienia przepisu wynika, że zakres takich usług jest nieograniczony, na co wynika z zwartej w nim klauzuli generalnej w postaci powiązania usługi z nieruchomością oraz jedynie przykładowego wyliczenia takich usług opartych m.in. na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „nieruchomości”. Słusznym zatem wydaje się odwołanie się do przepisów prawa cywilnego. Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego mamy tu do czynienia ze sprzedażą winiet odnoszących się do przejazdów po ściśle określonych drogach, to jest po drogach położonych w danych krajach, a w szczególności po autostradach w tych krajach. Drogi (autostrady) jako budowle są częścią składową nieruchomości gruntowych. Tym samym w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie wskazany wyżej art. 28e uVAT.

Tym samym miejscem świadczenia i opodatkowania nabywanej przez Podatnika, a następnie odsprzedawanej usługi, tj. prawa przejazdu po określonych drogach (które znajdują się poza terytorium Polski) - w myśl ww. art. 28e uVAT – jest miejsce, na terenie którego położona jest nieruchomość (droga, autostrada).

Odpowiadając zatem na zadane pytanie należy stwierdzić, że przedmiotowa (opisana w stanie faktycznym) sprzedaż winiet odnoszących się wyłącznie do przejazdów po drogach (autostradach) Czech, Słowacji, Austrii, Węgier lub Szwajcarii nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie uVAT.

Ad. 2

Stanowisko:

Przedmiotowa (opisana w stanie faktycznym) opłata turystyczna (marża w odniesieniu do sprzedaży winiet odnoszących się wyłącznie do przejazdów po drogach (autostradach) Czech, Słowacji, Austrii, Węgier lub Szwajcarii) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie uVAT.

Uzasadnienie:

Przedmiotowa opłata turystyczna (wynagrodzenie) za obsługę sprzedaży, a więc za samą realizację sprzedaży przez podatnika winiet jest w istocie doliczaną przez niego marżą, więc różnicą między ceną sprzedaży winiety a ceną jej zakupu, określającą nadwyżkę (zysk) uzyskiwany przez podatnika ze sprzedaży winiety.

W odniesieniu do samej winiety cena jej sprzedaży odpowiada cenie zakupu. Wyodrębnienie tych dwóch wartości, a więc ceny sprzedaży samej winiety i opłaty turystycznej, a więc marży za obsługę tej sprzedaży, wynika ze stanowiska podatnika w odniesieniu do opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) sprzedaży winiet.

Z uwagi na fakt, że podatnik nie działa w żaden sposób na rzecz dystrybutorów przedmiotowych winiet (podmiotów, od których je nabywa), nie pełni roli pośrednika, agenta lub zleceniobiorcy w zakresie ich sprzedaży, ale działa wyłącznie we własnym imieniu i na własny rachunek, opłata turystyczna stanowi jedynie marżę w powyższym rozumieniu, a nie prowizję z tytułu pośrednictwa w sprzedaży przedmiotowych winiet.

Tym samym podatnik uważa, że nie tylko sama cena sprzedaży winiety odpowiadająca jej cenie zakupu, ale również przedmiotowa marża (opłata turystyczna) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie uVAT, gdyż - podobnie jak wartość winiety - stanowi element wynagrodzenia za zbycie prawa do przejazdów po drogach (autostradach) Czech, Słowacji, Austrii, Węgier lub Szwajcarii.

Nawet gdyby tę część zapłaty uzyskiwanej przez podatnika w związku ze sprzedażą winiet potraktować jako wynagrodzenie z tytułu odrębnej usługi, to i tak jest to usługa związana z usługą udostępnienia nieruchomości (drogi) w celu dokonania przejazdu po drogach znajdujących się na terytorium innych państw niż Polska i zgodnie z art. 28e uVAT nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 3

Stanowisko:

Podatnik nie jest obowiązany ewidencjonować sprzedaży winiet za pomocą kasy rejestrującej, bowiem nie świadczy odpłatnie usług, których miejscem świadczenia i opodatkowania jest terytorium kraju.

Uzasadnienie:

Zgodnie ust. 1 w art. 111 uVAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 uVAT sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W tym przypadku, w świetle art. 28e uVAT, mamy do czynienia z usługami świadczonymi poza terytorium kraju. W konsekwencji sprzedaż taka nie podlega ewidencjonowaniu przy użyciu kasy rejestrującej.

Reasumując i odpowiadając na zadane pytanie, Podatnik nie będzie obowiązany ewidencjonować tej sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, bowiem nie będzie świadczył odpłatnie usług, których miejscem świadczenia i opodatkowania jest terytorium kraju.

Ad. 4

Stanowisko

Podatnik nie jest obowiązany ewidencjonować przedmiotowej opłaty turystycznej, a więc marży realizowanej przy sprzedaży winiet, za pomocą kasy rejestrującej, bowiem nie jest to wynagrodzenie za świadczenie odpłatnie usług, których miejscem świadczenia i opodatkowania jest terytorium kraju.

Uzasadnienie

Zgodnie ust. 1 w art. 111 uVAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 uVAT sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W tym przypadku, w świetle art. 28e uVAT, mamy do czynienia z usługami świadczonymi poza terytorium kraju. W konsekwencji sprzedaż taka nie podlega ewidencjonowaniu przy użyciu kasy rejestrującej.

Reasumując i odpowiadając na zadane pytanie, Podatnik nie będzie obowiązany ewidencjonować tej sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, bowiem nie będzie świadczył odpłatnie usług, których miejscem świadczenia i opodatkowania jest terytorium kraju.

Ad. 5

W świetle stanowiska własnego Podatnika w odniesieniu do pytania nr 3 i 4, Podatnik uważa pytanie nr 5 za bezprzedmiotowe.

Ad. 6

Zgodnie z art. 113 ust. 1 uVAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 uVAT sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Mając na uwadze brzmienie powyższych przepisów należy również uznać, że usługi sprzedaży przedmiotowych winiet i wszystkie czynności związane z realizacją tej sprzedaży są czynnościami neutralnymi w zakresie polskiego VAT, tym samym nie wlicza się ich do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 uVAT.

W rezultacie brak jest podstaw prawnych do wliczania przez podatnika wartości sprzedaży przedmiotowych winiet i związanych z nią czynności (tj. opłaty turystycznej) do wynikającego z art. 113 uVAT limitu do wartości, którego podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług wynikającego z tych przepisów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.  

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

I tak, stosownie do art. 28a ustawy:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Wskazany przepis art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28c ust. 1 ustawy:

Ww. przepisy wprowadzają regułę, zgodnie z którą w przypadku świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami miejscem świadczenia usługi jest państwo siedziby usługodawcy.

W myśl art. 28e ustawy:

Z treści art. 28e ustawy wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością, decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Przepis ten – jak wynika z jego brzmienia – stanowi wyjątek od zasady ogólnej, przyjmując jako kryterium odniesienie się nie do podmiotu, lecz do przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje ich otwarty katalog, zamieszczony w tym przepisie. Do zakresu tych usług ustawodawca zaliczył bowiem nie tylko usługi stricte dotyczące prac wykonywanych w nieruchomościach i obrotu nieruchomościami, ale także usługi, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.

Przepisowi art. 28e ustawy odpowiada zapis art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”, zgodnie z którym:

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. zmieniającym rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do miejsca świadczenia usług (Dz. Urz. UE L Nr 284 z 26.10.2013 r., s. 1) do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, ze zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem 282/2011” pojęcie „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane  nieruchomościami”. Art. 13b, art. 31a rozporządzenia 282/2011 stosuje się od 1 stycznia 2017 r. Rozporządzenie 282/2011 wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia 282/2011:

W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

Rozwiązania wprowadzone powyższym rozporządzeniem mają na celu doprowadzić w całej Unii Europejskiej do wspólnej wykładni i spójnego stosowania przepisu szczególnego, jakim jest art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Kierunki interpretacji ww. przepisów zawierały wskazówki, jak należy podchodzić do kwestii samej nieruchomości oraz usług z nią związanych. I tak zdaniem TSUE przy ocenie „wystarczająco bezpośredniego związku usługi z nieruchomością” najistotniejsze jest stwierdzenie, czy nieruchomość stanowi przedmiot usługi, jest z nią ściśle związana lub stanowi centrum świadczenia.

W kwestii związku z konkretną nieruchomością wypowiadał się TSUE m.in. w wyroku z dnia 7 września 2006 r. w sprawie C-166/05 (dotyczącym przeniesienia praw do połowów w formie odpłatnej cesji zezwoleń na dokonywanie połowów jako świadczenie usług związanych z nieruchomościami). TSUE stwierdził w pkt 23 wyroku, że „W tych okolicznościach należy zbadać jeszcze, czy związek łączący owe usługi z tymi nieruchomościami jest wystarczający. W rzeczywistości bowiem sprzeczne z systematyką art. 9 ust. 2 lit. a szóstej dyrektywy byłoby dopuszczenie, aby w zakresie tej zasady szczególnej mieściło się każde świadczenie usług, które pozostaje w jakimkolwiek, nawet niewielkim związku z nieruchomością, ponieważ znaczna liczba usług jest mniej lub bardziej związana  nieruchomością”. Ponadto w pkt 25 wskazał, „Prawa do dokonywania połowów, wokół których koncentruje się postępowanie przed sądem krajowym, mogą być wykonywane jedynie w związku z daną rzeką i na częściach tej rzeki wskazanych w zezwoleniach. Tym samym sama rzeka stanowi zatem konstytutywny element zezwoleń na dokonywanie połowów, a co się z tym wiąże także przeniesienia prawa do dokonywania połowów. W zakresie, w jakim świadczenie usług, które - tak jak usługi w postępowaniu przed sądem krajowym - polegają na cesji praw do korzystania z dobra takiego, jakim jest rzeka, nieruchomość ta stanowi centralny i nieodzowny element tego świadczenia. Ponadto miejsce, w którym położona jest nieruchomość, odpowiada miejscu ostatecznego skorzystania z usługi”.

W wyroku z dnia 3 września 2009 r., w sprawie C-37/08, odnosząc się do kryteriów stosowania art. 9 ust. 2 lit. a VI Dyrektywy TSUE wskazał, że przepis ten należy stosować w ten sposób, że powinien istnieć „wystarczająco bezpośredni” związek pomiędzy świadczeniem usług a przedmiotową nieruchomością z tego względu, że sprzeczne z systematyką tego przepisu byłoby dopuszczenie, aby w zakresie tej zasady szczególnej mieściło się każde świadczenie usług, które pozostaje w jakimkolwiek, nawet niewielkim związku z nieruchomością, ponieważ znaczna liczba usług jest mniej lub bardziej z nieruchomością związana.

W orzeczeniu z dnia 27 października 2011 r. C-530/09, w odniesieniu do usług związanych ze stoiskami targowymi, TSUE uznał, że w każdym wypadku i niezależnie od rozważanej sytuacji świadczenie takich usług nie może być uznane za świadczenie usług związanych z nieruchomością. TSUE wskazał, że jedynie świadczenie usług, które pozostaje w wystarczająco bezpośrednim związku z nieruchomością, mieścić się będzie w zakresie stosowania wskazanego art. 45. Trybunał wskazał, że świadczenie powyższych usług nie ma żadnego bezpośredniego związku z nieruchomością, gdyż sam fakt, że stoisko targowe lub wystawowe musi być w sposób nieodzowny i na pewien czas umieszczone na nieruchomości lub w jej obrębie nie jest w tym względzie wystarczający.

Z wyroków TSUE wydanych na przestrzeni wielu lat wynika, że dla uznania świadczonych usług za związane z nieruchomościami, musi wystąpić ścisły związek danego świadczenia z konkretną nieruchomością. Usługi te nie mogą mieć jedynie jakiegokolwiek związku z nieruchomością. Warunkiem uznania ich za związane z nieruchomością jest zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczeniem a daną nieruchomością.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży winiet od stycznia 2010 roku. Podatnik sprzedaje winiety, czyli dowody uiszczenia opłat drogowych za przejazdy po drogach (autostradach) Czech, Słowacji, Austrii lub Węgier i Szwajcarii. Sprzedaż obywa się w należącym do Podatnika stacjonarnym punkcie obsługi klientów. Sprzedaż realizowana jest na dwa sposoby. Pierwszy, to sprzedaż winiet w postaci naklejek dotyczących opłat za poruszanie się po drogach Austrii i Szwajcarii Podatnik kupuje je bezpośrednio na terenie Słowacji od ich dystrybutora. Słowacki sprzedawca nie dolicza do ceny sprzedawanych naklejek (winiet) podatku od wartości dodanej (VAT). Słowacki sprzedawca winiety na fakturze dokumentującej sprzedaż wskazuje. Podatnik również w związku z zakupem tych nie rozlicza podatku od towarów i usług w Polsce, ani podatku od wartości dodanej na Słowacji. Następnie podatnik sprzedaje naklejki winiety w przedmiotowym punkcie usługi. Cena sprzedawanej przez Podatnika naklejki (winiety) jest równa cenie jej zakupu od sprzedawcy słowackiego. Podatnik nie rozlicza również VAT związku ze sprzedażą przez niego naklejki (winiety) Klientowi. Drugi sposób, to obsługa nabycia winiety elektronicznej. Klient zgłaszając się do punktu podaje pracownikowi podatnika numer rejestracyjny pojazdu. Pracownik przez Internet loguje się na portalu dystrybutora takich winiet, dokonuje zakupu elektronicznej winiety i wydaje dowód nabycia (opłacenia) winiety klientowi. Za taką usługę Klient płaci wynagrodzenie równe sumie cenie winiety (opłaty drogowej). W odniesieniu do ceny takiej winiety, podatnik również nie rozlicza VAT. W przypadku obu sprzedaży podatnik dolicza jednak swoje wynagrodzenie (swoją marżę) za obsługę sprzedaży naklejki (winiety) lub obsługę zakupu winiety elektronicznej. Do tego wynagrodzenia (marży) podatnik dolicza VAT przy zastosowaniu stawki 23%. Klientami są zarówno podmioty będące podatnikami, jak również niebędące podatnikami. Wśród klientów mogą być również rolnicy ryczałtowi. Zdarzają się zarówno klienci posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski, jak też poza jej terytorium, to jest w innych krajach członkowskich Unii Europejskiej, jak również w krajach niebędących członkami Unii Europejskiej. Sprzedaż winiet świadczone są w celu umożliwienia klientowi wykonania przejazdu po drogach wskazanych we wniosku krajów.          

Pani wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży winiet i wynagrodzenia za obsługę sprzedaży winiet. 

W rozpatrywanej sprawie należy w pierwszej kolejności ustalić miejsce świadczenia realizowanych przez Panią usług, ponieważ z przywołanych wyżej regulacji wynika, że dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług istotne jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależy miejsce ich opodatkowania.

Przepis art. 28b ust. 1 ustawy zawiera wyłączenia m.in. art. 28e odnoszący się do miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami, który w rozpatrywanej sprawie ma zastosowanie.

Zatem miejscem świadczenia i opodatkowania usługi przejazdów po drogach (autostradach) Czech, Słowacji, Austrii lub Węgier, za które pobiera Pani opłaty (wynagrodzenie) za przejazd tymi drogami są miejsca, na terenie których położone są te nieruchomości.

Tym samym sprzedaż winiet na przejazdy po drogach (autostradach) Czech, Słowacji, Austrii lub Węgier, za które otrzymuje Pani wynagrodzenie nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem VAT. Określone natomiast ww. przepisami miejsce świadczenia ww. czynności przypadające poza terytorium kraju wyznacza państwo członkowskie, w którym powinien zostać rozliczony podatek od towarów i usług.

Tym samym Pani stanowisko w części dotyczącej niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży winiet i wynagrodzenia za obsługę sprzedaży winiet jest prawidłowe.

W rozpatrywanej sprawie Pani wątpliwości dotyczą także zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy:

Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku ewidencjonowania jest rodzaj odbiorcy sprzedawanych przez podatnika towarów i usług.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Z powołanych przepisów wynika zatem, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, jak również termin, w którym należy rozpocząć jego realizację, uzależniony jest ściśle od faktu dokonywania sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy.

W rozpatrywanej sprawie sprzedaż winiet na przejazdy po drogach (autostradach) Czech, Słowacji, Austrii lub Węgier, za które otrzymuje Pani wynagrodzenie nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem VAT.

Skoro zatem sprzedaż winiet na przejazdy po drogach (autostradach) Czech, Słowacji, Austrii lub Węgier nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski, to ww. sprzedaż, za którą otrzymuje Pani wynagrodzenie nie jest objęta, wynikającym z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy, obowiązkiem ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Tym samym Pani stanowisko w części dotyczącej zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej jest prawidłowe.

Skoro nie ma Pani obowiązku ewidencjonowania sprzedaż winiet na przejazdy po drogach (autostradach) Czech, Słowacji, Austrii lub Węgier przy zastosowaniu kasy rejestrującej, to rozpatrywanie kwestii limitu powyżej, którego należy rozpocząć ewidencjonowanie sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej jest niezasadne.

W rozpatrywanej sprawie Pani wątpliwości dotyczą także nieuwzględnienia wartości sprzedaży winiet przy obliczaniu limitu uprawniającego do uzyskania zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy:

Odnosząc się do limitu sprzedaży uprawniającej do zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy należy zauważyć, że jak wskazano wcześniej, pojęcie sprzedaży nie obejmuje sprzedaży usług, których miejscem świadczenia jest inny kraj niż Polska.

Skoro sprzedaż winiet na przejazdy po drogach (autostradach) Czech, Słowacji, Austrii lub Węgier, za które otrzymuje Pani wynagrodzenie nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem VAT to kwoty otrzymane z tego tytułu nie wchodzą do kwoty limitu uprawniającego do uzyskania zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Tym samym Pani stanowisko w części dotyczącej nieuwzględnienia wartości sprzedaży winiet przy obliczaniu limitu uprawniającego do uzyskania zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy jest prawidłowe.            

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Pani zapytań). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).