Zastosowanie stawki podatku VAT w wysokości 0% w związku z transakcją łańcuchową na podstawie dokumentów wskazanych we wniosku.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% w związku z transakcją łańcuchową na podstawie dokumentów wskazanych we wniosku. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 lutego 2024 r. (wpływ 14 lutego 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka prowadzi działalność polegającą na sprzedaży hurtowej drewna, głównie do kontrahentów zagranicznych. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

W ramach przedmiotowego wniosku o interpretację Spółka powzięła wątpliwości odnośnie transakcji realizowanych pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem posiadającym siedzibę na Litwie (zarejestrowanym na potrzeby VAT na Litwie i w Polsce). Dokładny przebieg ww. transakcji wygląda następująco:

1)Spółka nabywa towary od polskiego dostawcy - spółki powiązanej, która z kolei skupuje towary z różnych nadleśnictw należących do Lasów Państwowych;

2)Spółka sprzedaje towary do litewskiego podatnika (dalej: „Podmiot Litewski”);

3)Podmiot Litewski sprzedaje towary do kolejnego polskiego podatnika VAT - spółki powiązanej osobowo z Podmiotem Litewskim (dalej: „Spółka R”);

4)Spółka R sprzedaje towary na rzecz Chińskiego podmiotu (ostatniego podmiotu w łańcuchu).

Towary będące przedmiotem następujących po sobie dostaw są transportowane z Polski, bezpośrednio od pierwszego w kolejności podmiotu (tj. bezpośrednio z nadleśnictw) do ostatniego w łańcuchu nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej.

Za transport jest odpowiedzialny Podmiot Litewski - począwszy od odbioru towarów z lasu do transportu do portu w Chinach. W szczególności, Podmiot Litewski ponosi wszystkie koszty związane z organizacją transportu, co jest udokumentowane fakturą od firmy logistycznej z siedzibą w Polsce. Na fakturach wystawionych przez Podmiot Litewski na rzecz Spółki R widnieje również oznaczenie, że dostawa jest dokonywana na zasadach Incoterms CIF port w Chinach. Prawo własności towarów jest przekazywane na rzecz Spółki R, także dopiero na terytorium Chin.

Na wystawianych fakturach Spółka wskazuje towary, które są przedmiotem dostawy wraz z podaniem objętości w m³. Po wykonaniu dostawy, Wnioskodawca otrzymał od swojego nabywcy (Podmiotu Litewskiego) dokumenty potwierdzające wywóz towarów na terytorium Chin, w szczególności fakturę wystawioną na rzecz ostatecznego klienta z Chin, tzw. packing list, potwierdzenie ubezpieczenia towarów w transporcie (do portu w Chinach), świadectwo pochodzenia towarów potwierdzone przez Urząd Celny oraz świadectwo fitosanitarne potwierdzone przez Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa, wskazujące podmiot chiński jako nabywcę, morski list przewozowy, jak również potwierdzenie dokonania odprawy celnej wywozu towarów poza Unię Europejską (formularz IE 599).

Należy podkreślić, iż na części dokumentów, w tym formularzu IE 599, jako eksporter została wskazana Spółka R. Jak zostało wskazane powyżej Spółka R nie ponosiła jednak żadnych kosztów związanych z transportem towaru oraz nie jest odpowiedzialna za organizację transportu towarów.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż Spółka już na etapie dokonywanej przez nią dostawy posiada informacje, iż intencją jej kontrahenta (Podmiotu Litewskiego) jest wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie do podmiotu na terytorium państwa trzeciego.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1.W związku z pytaniem Organu o treści: „Czy wywóz towarów, o których mowa we wniosku, następuje w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze, tj. od momentu rozpoczęcia transportu do chwili wywozu tego towaru poza terytorium Unii Europejskiej nie występują przerwy niezwiązane bezpośrednio z organizacją transportu do miejsca docelowego?” Wnioskodawca potwierdził, że wywóz towarów, o którym mowa we wniosku, następuje w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze.

2.Wnioskodawca w odniesieniu do przedmiotowej transakcji każdorazowo otrzymuje od kontrahenta litewskiego elektroniczny komunikat IE 599 potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej (tj. do klienta z Chin), a także jest w posiadaniu dokumentów przewozowych oraz faktur sprzedażowych, z których wynika zgodność towarów wywiezionych do kraju trzeciego z towarami będącymi przedmiotem dokonywanej przez niego dostawy. Gromadzone przez Wnioskodawcę elektroniczne komunikaty IE 599, które w połączeniu ze specyfikacjami towarów zawartymi na fakturach sprzedażowych, jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów do klienta z Chin w wyniku dokonywanej przez Wnioskodawcę dostawy.

3.Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada dokumenty, o których mowa w opisie sprawy, potwierdzające wywóz poza terytorium UE towarów na rzecz ostatecznego odbiorcy (Chińskiego podmiotu).

4.

a)Prawo do rozporządzania towarami jak właściciel na rzecz polskiego dostawcy (spółkę powiązaną) następuje na terytorium Polski w momencie odbioru towarów przez Podmiot Litewski (w nadleśnictwie).

b)Prawo do rozporządzania towarami jak właściciel na rzecz Wnioskodawcy następuje na terytorium Polski w momencie odbioru towarów przez Podmiot Litewski (w nadleśnictwie).

c)Prawo do rozporządzania towarami jak właściciel na Podmiot Litewski następuje na terytorium Polski w momencie odbioru towarów przez Podmiot Litewski (w nadleśnictwie).

d)Prawo do rozporządzania towarami jak właściciel na rzecz Spółki R następuje na terytorium Chin (w porcie).

e)Prawo do rozporządzania towarami jak właściciel na rzecz Chińskiego podmiotu następuje na terytorium Chin (w porcie).

5.Na pytanie o treści: „Jakie reguły (warunki) Incoterms (stanowiące zbiór międzynarodowych reguł, określających warunki sprzedaży) są stosowane dla dostawy towarów realizowanej pomiędzy Państwa Spółką a Podmiotem Litewskim?” Wnioskodawca odpowiedział, że dostawa towarów realizowana pomiędzy Wnioskodawcą a Podmiotem Litewskim jest dokonywana na zasadach Incoterms EXW (nadleśnictwo).

6.Podmiot Litewski wykonując czynności związane z realizacją transportu działa we własnym imieniu i na własny rachunek.

7.Wnioskodawca posiada dokumentację transportową oraz dokumenty odprawy celnej potwierdzające tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym w przedstawionych w opisie stanu faktycznego transakcjach łańcuchowych gromadzona przez Wnioskodawcę dokumentacja (faktura VAT oraz komunikaty IE 599) jest wystarczająca dla zastosowania 0% stawki VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku transakcji łańcuchowych przeprowadzanych zgodnie z przedstawionym w stanie faktycznym schematem, dostawa dokonywana przez Spółkę stanowi dostawę ruchomą w rozumieniu art. 22 ust. 2 ustawy o VAT (tzn. dostawie tej należy przyporządkować transport), zaś gromadzone przez nią dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej są wystarczające do stosowania preferencyjnej stawki 0% VAT przewidzianej przepisami ustawy o VAT dla eksportu towarów.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy czym jako towary należy rozumieć - stosownie do art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT - rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Przez sprzedaż - stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie.

Ustawa o VAT reguluje więc wprost sytuację, gdy w transakcji uczestniczy wiele podmiotów, lecz towar jest przedmiotem tylko jednej wysyłki od pierwszego do ostatniego w łańcuchu podatnika. W takich przypadkach, ustawodawca przyjął fikcję prawną, zgodnie z którą uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Dla zaistnienia transakcji łańcuchowej konieczne jest zatem, aby wysyłka towarów od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu odbywała się w ramach jednego transportu. Oznacza to, że transport powinien być organizowany przez jeden podmiot w łańcuchu (lub przewoźnika działającego na zlecenie danego podmiotu). Co więcej, przyjmuje się, że transport towarów od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu powinien być, co do zasady, nieprzerwany, z wyłączeniem konieczności dokonania prostych czynności zwykle wymaganych w trakcie transportowania towarów.

W przedstawionym stanie faktycznym:

a)w transakcji uczestniczy kilka podmiotów;

b)transakcja dotyczy tego samego towaru - jak bowiem wskazano w opisie stanu faktycznego, towar dostarczany jest od nadleśnictw (pierwszego w kolejności podmiotu) do ostatniego w kolejności nabywcy w ramach jednego, nieprzerwanego transportu;

c)towary wydawane są bezpośrednio od pierwszego w kolejności podmiotu do końcowego nabywcy (ostatniego podmiotu w łańcuchu).

Zatem Wnioskodawca nie ma wątpliwości, że w analizowanym stanie faktycznym ma do czynienia z transakcją łańcuchową.

W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie (art. 22 ust. 2a ww. ustawy).

Powyższe oznacza, że w przypadku gdy w wyniku dostawy łańcuchowej następuje przemieszczenie towaru pomiędzy różnymi państwami, tylko jedna z dostaw w łańcuchu może zostać uznana za eksport towarów (w przypadku wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej). Transakcję taką przyjęło się nazywać dostawą ruchomą.

Stosownie zaś do treści art. 22 ust. 3 ustawy o VAT, dostawę towarów, która:

1)poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów,

2)następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Oznacza to, iż wszelkie pozostałe dostawy w łańcuchu traktowane są jako dostawy lokalne. Miejsce tych dostaw jest określane jako miejsce rozpoczęcia wysyłki lub transportu (w odniesieniu do dostaw poprzedzających wysyłkę lub transport), bądź też miejsce zakończenia wysyłki lub transportu (w odniesieniu do dostaw następujących po wysyłce lub transporcie).

Dostawa dokonywana przez Spółkę jako dostawa ruchoma

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż w przypadku gdy towar będący przedmiotem dostawy łańcuchowej jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, dla prawidłowej identyfikacji dostawy ruchomej kluczowe są warunki dostawy.

Analizując transakcje łańcuchowe należy zatem odwołać się do interpretacji organów podatkowych, a także krajowego oraz unijnego orzecznictwa. Wskazówki dotyczące zasad przyporządkowania transportu w takich sytuacjach można odnaleźć między innymi w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-430/09 Euro Tyre Holding BV, w którym to wskazuje się, że „jeżeli towar jest przedmiotem dwóch następujących po sobie dostaw między różnymi podatnikami, działającymi w takim charakterze, ale jednocześnie jest przedmiotem tylko jednego transportu wewnątrzwspólnotowego, ustalenie czynności, której należy przypisać ten transport, tj. pierwszej lub drugiej dostawy (...) następuje w świetle całościowej oceny wszystkich okoliczności sprawy w celu ustalenia, która z tych dwóch dostaw spełnia wszystkie przesłanki związane z dostawą wewnątrzwspólnotową”.

Jak wyjaśnia TSUE istotne znaczenie dla identyfikacji dostawy ruchomej ma moment, w którym prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przenoszone jest na kolejnych uczestników transakcji. Jak bowiem wskazał TSUE, „w okolicznościach (...), w których pierwszy nabywca, jaki uzyskał prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na terytorium państwa członkowskiego pierwszej dostawy, wskazuje na zamiar przetransportowania tego towaru do innego państwa członkowskiego i przedstawia swój numer identyfikacyjny nadany do celów podatku VAT przez to ostatnie państwo, transport wspólnotowy powinien zostać przypisany pierwszej dostawie, pod warunkiem że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na drugiego nabywcę w państwie członkowskim przeznaczenia transportu wewnątrzwspólnotowego”.

Wyrok ten odnosi się wprost do transportu wewnątrzwspólnotowego. Niemniej jednak płynące z niego wnioski mają zastosowanie również w przypadku eksportu towarów i stanowią istotne wskazówki, jakimi należy się kierować identyfikując dostawę w łańcuchu spełniającą definicję eksportu zawartą w art. 2 ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę (lub na jego rzecz) lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju (lub na jego rzecz), jeżeli wywóz ten potwierdzony jest przez urząd celny określony w przepisach celnych.

W opisanym stanie faktycznym podmiotem, który jednocześnie nabywa towary i dokonuje dostawy tych towarów jest Podmiot Litewski. Będzie on odpowiedzialny za transport towarów, ponieważ będzie zlecał organizację transportu, co zostanie potwierdzone fakturą. Tym samym towary będą transportowane do państwa trzeciego przez Podmiot Litewski w łańcuchu, a w takiej sytuacji transport przyporządkowuje się do dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu Litewskiego.

Jeżeli zatem to Podmiot Litewski zobowiązany jest do organizowania transportu z Polski do państwa trzeciego, to na podstawie art. 22 ust. 2a ustawy o VAT, transport należy przyporządkować dostawie dokonanej na jego rzecz, czyli dostawie dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu Litewskiego.

W konsekwencji, dostawa dokonywana przez Spółkę na rzecz Podmiotu Litewskiego powinna być traktowana jako dostawa ruchoma stanowiąca eksport pośredni towarów. Wnioskodawca pragnie w tym miejscu podkreślić, iż spełniona jest również wymagana dla takiego przyporządkowania transportu przesłanka posiadania przez Spółkę wiedzy, iż zamiarem Podmiotu Litewskiego jest wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Wiedzę tę Spółka posiada już na etapie dokonywanej przez nią dostawy na rzecz organizatora transportu.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza również m.in.:

·interpretacja Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 28 kwietnia 2023 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.69.2023.2.MR);

·interpretacja Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 17 sierpnia 2020 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.239.2020.1.RM);

•interpretacja Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 17 marca 2014 r. (sygn. IPPP3/443-1265/14- 2/ISZ).

Prawo do stosowania preferencyjnej stawki 0% VAT

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 0%. Stawkę tę stosuje się jednak pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Dokumentem takim jest w szczególności dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany z tego systemu lub poza nim, jeśli zapewniona jest jego autentyczność (IE 599).

Jak zaś stanowi art. 41 ust. 11 ustawy o VAT, powyższe regulacje stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT (tzw. eksport pośredni), jeżeli ze wspomnianego dokumentu wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Biorąc zatem pod uwagę, iż w odniesieniu do przedmiotowych transakcji Spółka każdorazowo otrzymuje od kontrahenta litewskiego elektroniczny komunikat IE 599 potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a także generalnie jest w posiadaniu dokumentów przewozowych oraz faktur sprzedażowych, z których wynika zgodność towarów wywiezionych do kraju trzeciego z towarami będącymi przedmiotem dokonywanej przez nią dostawy, należy uznać, iż uprawnione jest stosowanie przez Wnioskodawcę 0% stawki VAT, przewidzianej przepisami ustawy o VAT dla eksportu towarów.

Przy czym dla analizowanego przepisu nie ma znaczenia, iż w komunikacie IE 599 jako eksporter będzie wykazany trzeci podmiot w łańcuchu.

W konsekwencji, gromadzone przez Wnioskodawcę elektroniczne komunikaty IE 599, które w połączeniu ze specyfikacjami towarów zawartymi na fakturach sprzedażowych, jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej w wyniku dokonywanej przez Spółkę dostawy, stanowią podstawę do stosowania w odniesieniu do przedmiotowych transakcji preferowanej stawki 0% VAT, przewidzianej przepisami ustawy o VAT dla eksportu towarów.

W tym stanie sprawy Podatnik wnosi jak na wstępie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 5 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy:

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Na podstawie art. 2 pkt 8 ustawy:

Zatem aby dostawę towarów uznać za eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

a)musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel,

b)towar będący przedmiotem dostawy musi zostać wysłany lub przetransportowany z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej;

c)wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi być potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy dostawca lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce – jako miejscu świadczenia (opodatkowania).

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Jedną z czynności, która korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług jest eksport towarów.

W myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy:

Jednakże zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy:

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy:

Art. 41 ust. 11 ustawy stwierdza natomiast, że:

Jak wskazuje art. 41 ust. 6 ustawy aby podatnik miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% do eksportu towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, musi posiadać dokument potwierdzający wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

W świetle art. 41 ust. 7 ustawy:

Art. 41 ust. 8 ustawy stanowi, że:

Zgodnie z art. 41 ust. 9 ustawy:

W kwestii eksportu towarów wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 3/12 orzekając, że: „(…) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje – stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. – w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w krajowym urzędzie celnym należy traktować jako niewątpliwy dowód rozpoczęcia takiego transportu na terytorium Polski, niemający jednak charakteru wyłącznego”.

W powyższej uchwale stwierdzono również, „(…) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgnięcie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a) u.p.t.u., stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) – po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej – nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%”.

Z powyższego nie wynika, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany, czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

W art. 22 ust. 1-4 ustawy uregulowano zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu.

Jak już wyżej wskazano, na mocy art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Z kolei według art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 22 ust. 2a ustawy:

Na mocy art. 22 ust. 2e ustawy:

Z przepisu art. 22 ust. 3 ustawy wynika, że:

Omawiany przepis art. 22 ust. 2a ustawy odnosi się wprost do sytuacji, kiedy towar jest wysyłany (transportowany) przez nabywcę dokonującego również jego dostawy, czyli podmiot kupujący towar i sprzedający ten sam towar. W takiej sytuacji ustawodawca wskazał, że transport (przesyłka) przyporządkowane są dostawie realizowanej dla tego właśnie nabywcy. Jest to założenie domniemane, mogące zostać obalone w przypadku, gdy z warunków dostawy wynika, że transport (wysyłkę) należy przyporządkować dostawie realizowanej przez tego nabywcę.

W tym miejscu przywołać należy orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE), z dnia 6 kwietnia 2006 r. w sprawie EMAG Handel Eder OHG (sygn. C-245/04) w którym TSUE stwierdził: „Jeżeli w następstwie dwóch następujących po sobie dostaw tych samych towarów, które zostały zrealizowane odpłatnie między podatnikami działającymi w takim charakterze, ma miejsce pojedyncza wysyłka wewnątrzwspólnotowa lub pojedynczy transport wewnątrzwspólnotowy tych towarów, to owa wysyłka lub transport mogą być przypisane tylko jednej z tych dwóch dostaw, która – jako jedyna – zostanie zwolniona z opodatkowania na mocy art. 28c część A lit. a) akapit pierwszy szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE z dnia 10 kwietnia 1995 r. (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. a szóstej dyrektywy 77/388 zmienionej dyrektywą 95/7 określone jest jedynie miejsce dostawy skutkującej wysyłką lub transportem wewnątrzwspólnotowym towarów. Miejscem tym jest państwo członkowskie, w którym ta wysyłka lub transport zostały rozpoczęte. Miejsce dokonania pozostałej z dwóch dostaw ustala się zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. b tej dyrektywy. Za miejsce to uznaje się państwo członkowskie rozpoczęcia albo państwo członkowskie zakończenia tej wysyłki lub transportu w zależności od tego, czy dostawą tą jest pierwsza, czy druga z dwóch następujących po sobie dostaw”.

W efekcie, tylko ta dostawa, do której zostanie przyporządkowany transport ma charakter międzynarodowy. Przepisy ustawy nie precyzują jednak w jaki sposób należy rozumieć użyte w przywołanych regulacjach sformułowanie „przyporządkowanie” transportu do danej dostawy. Zgodnie z definicją językową, pojęcie „przyporządkowanie” należy rozumieć jako „ustalenie relacji między czymś a czymś lub uczynienie zależnym od czegoś nadrzędnego” (internetowy słownik języka polskiego PWN; www.sjp.pwn.pl). Jednocześnie przez „organizację” należy rozumieć „sposób zorganizowania czegoś lub organizowanie czegoś”.

Należy przy tym zauważyć, że w przypadku transakcji łańcuchowej określenie miejsca, w którym dostawa towarów została dokonana powinno nastąpić w odniesieniu do tego, której dostawie należy przyporządkować transport. Uzgodnione warunki dostawy (np. Incoterms) mogą co prawda stanowić wskazówki przy określaniu, która dostawa w ramach transakcji łańcuchowej ma charakter „ruchomy”, nie mają one jednak decydującego znaczenia.

Z art. 22 ust. 2a ustawy wynika, że w przypadku gdy np. drugi z podmiotów biorących udział w transakcji łańcuchowej organizuje transport towarów, transport ten jest przyporządkowany dostawie dokonanej dla tego nabywcy (dostawa ruchoma).

Dodatkowo w przepisie tym wskazano, że jeżeli z przeprowadzonej analizy warunków dostawy wyniknie, że wysyłkę należy przyporządkować dostawie dokonywanej przez drugi w kolejności podmiot, to tylko wtedy dostawę ruchomą bezwzględnie należy przypisać jego dostawie, a wyłączona jest możliwość przyporządkowania wysyłki dla dostawy dokonywanej na rzecz tego nabywcy.

Przez warunki dostawy, o których mowa w art. 22 ust. 2a ustawy, należy rozumieć w szczególności warunki (okoliczności), wedle których dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel pomiędzy stronami. Ustawodawca nawiązuje w tym przepisie przede wszystkim do definicji dostawy zawartej w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy zaznaczyć, że o przypisaniu transportu do danej transakcji, a w konsekwencji potraktowaniu jej jako transgranicznej, nie decyduje wola kontrahentów lecz okoliczności faktyczne w jakich przeprowadzona została dana transakcja.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność polegającą na sprzedaży hurtowej drewna. Jesteście Państwo zarejestrowani jako czynny podatnik VAT. W ramach przedmiotowego wniosku o interpretację powzięli Państwo wątpliwości odnośnie transakcji realizowanych pomiędzy Państwem a kontrahentem posiadającym siedzibę na Litwie (zarejestrowanym na potrzeby VAT na Litwie i w Polsce). Dokładny przebieg ww. transakcji wygląda następująco:

1)nabywają Państwo towary od polskiego dostawcy - spółki powiązanej, która z kolei skupuje towary z różnych nadleśnictw należących do Lasów Państwowych;

2)sprzedają Państwo towary do litewskiego podatnika (Podmiotu Litewskiego);

3)Podmiot Litewski sprzedaje towary do kolejnego polskiego podatnika VAT - spółki powiązanej osobowo z Podmiotem Litewskim (Spółki R);

4)Spółka R sprzedaje towary na rzecz Chińskiego podmiotu (ostatniego podmiotu w łańcuchu).

Towary będące przedmiotem następujących po sobie dostaw są transportowane z Polski, bezpośrednio od pierwszego w kolejności podmiotu (tj. bezpośrednio z nadleśnictw) do ostatniego w łańcuchu nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Za transport jest odpowiedzialny Podmiot Litewski - począwszy od odbioru towarów z lasu do transportu do portu w Chinach. Podmiot Litewski ponosi wszystkie koszty związane z organizacją transportu. Na fakturach wystawionych przez Podmiot Litewski na rzecz Spółki R widnieje oznaczenie, że dostawa jest dokonywana na zasadach Incoterms CIF port w Chinach. Na wystawianych fakturach wskazują Państwo towary, które są przedmiotem dostawy wraz z podaniem objętości w m³. Po wykonaniu dostawy, otrzymali Państwo od Podmiotu Litewskiego dokumenty potwierdzające wywóz towarów na terytorium Chin, w szczególności fakturę wystawioną na rzecz ostatecznego klienta z Chin, tzw. packing list, potwierdzenie ubezpieczenia towarów w transporcie (do portu w Chinach), świadectwo pochodzenia towarów potwierdzone przez Urząd Celny oraz świadectwo fitosanitarne potwierdzone przez Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa, wskazujące podmiot chiński jako nabywcę, morski list przewozowy, jak również potwierdzenie dokonania odprawy celnej wywozu towarów poza Unię Europejską (formularz IE 599).

Wywóz towarów następuje w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze. W odniesieniu do przedmiotowej transakcji każdorazowo otrzymują Państwo od kontrahenta litewskiego elektroniczny komunikat IE 599 potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej (tj. do klienta z Chin), a także jesteście w posiadaniu dokumentów przewozowych oraz faktur sprzedażowych, z których wynika zgodność towarów wywiezionych do kraju trzeciego z towarami będącymi przedmiotem dokonywanej dostawy. Gromadzone przez Państwa elektroniczne komunikaty IE 599, które w połączeniu ze specyfikacjami towarów zawartymi na fakturach sprzedażowych, jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów do klienta z Chin. Przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiadają Państwo dokumenty potwierdzające wywóz poza terytorium UE towarów na rzecz ostatecznego odbiorcy (Chińskiego podmiotu). Przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na rzecz polskiego dostawcy, na rzecz Państwa oraz na Podmiot Litewski następuje na terytorium Polski w momencie odbioru towarów przez Podmiot Litewski (w nadleśnictwie), natomiast na rzecz Spółki R i Chińskiego podmiotu następuje na terytorium Chin (w porcie).

Dostawa towarów realizowana pomiędzy Państwem a Podmiotem Litewskim jest dokonywana na zasadach Incoterms EXW (nadleśnictwo). Podmiot Litewski wykonując czynności związane z realizacją transportu działa we własnym imieniu i na własny rachunek. Posiadają Państwo dokumentację transportową oraz dokumenty odprawy celnej potwierdzające tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawione we wniosku okoliczności, należy stwierdzić, że opisany przez Państwa model sprzedaży stanowi transakcję łańcuchową. Jak bowiem wynika z opisu sprawy, nabywają Państwo towary od polskiego dostawcy, który skupuje towary z różnych nadleśnictw należących do Lasów Państwowych. Następnie sprzedają Państwo towary do Podmiotu Litewskiego, który sprzedaje towary do kolejnego polskiego podatnika VAT - Spółki R. Z kolei Spółka R sprzedaje towary na rzecz Chińskiego podmiotu (ostatniego podmiotu w łańcuchu). Prawo do rozporządzania towarami jak właściciel nabywają Państwo oraz Podmiot Litewski na terytorium Polski w momencie odbioru towarów przez Podmiot Litewski (w nadleśnictwie), natomiast przeniesienie ww. prawa na rzecz Spółki R i Chińskiego podmiotu następuje na terytorium Chin (w porcie). Towary będące przedmiotem następujących po sobie dostaw są transportowane z Polski, bezpośrednio od pierwszego w kolejności podmiotu (tj. bezpośrednio z nadleśnictw) do ostatniego w łańcuchu nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Za transport jest odpowiedzialny Podmiot Litewski - począwszy od odbioru towarów z lasu do transportu do portu w Chinach.

Zatem, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z transakcją łańcuchową, w wyniku której towar jest transportowany z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy.

Dla określenia miejsca i sposobu opodatkowania dostawy realizowanej przez Państwa konieczne jest ustalenie tzw. „dostawy ruchomej”, której należy przyporządkować transport towarów. Wskazali Państwo, że za transport jest odpowiedzialny Podmiot Litewski - począwszy od odbioru towarów z lasu do transportu do portu w Chinach. Podmiot Litewski ponosi wszystkie koszty związane z organizacją transportu. Towary są transportowane z Polski, bezpośrednio od pierwszego w kolejności podmiotu do ostatniego w łańcuchu nabywcy poza terytorium Unii Europejskie. Podmiot Litewski wykonując czynności związane z realizacją transportu działa we własnym imieniu i na własny rachunek (czyli nie działa na rzecz/zlecenie innego podmiotu uczestniczącego w transakcji).

Mając powyższe na uwadze, w przedstawionej przez Państwa transakcji, skoro podmiotem organizującym transport z terytorium kraju jest Podmiot Litewski, to tym samym, dostawa dokonana przez Państwa na rzecz Podmiotu Litewskiego stanowi transakcję „ruchomą” w ramach transakcji łańcuchowej, której przypisany jest ten transport – zgodnie z art. 22 ust. 2a ustawy. W analizowanej sprawie – jak Państwo wskazali – wywóz towarów następuje z terytorium Polski bezpośrednio poza terytorium Unii Europejskiej w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze. Zatem, opisana transakcja spełnia warunek podstawowy, do uznania jej za eksport towarów. Z uwagi na fakt, że wywozu towarów dokonuje Państwa kontrahent będący nabywcą towaru tj. Podmiot Litewski, transakcja ta stanowi eksport pośredni, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy.

Jednakże aby eksport towarów opodatkowany był stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

W analizowanej sprawie wskazali Państwo, że otrzymaliście od Podmiotu Litewskiego dokumenty potwierdzające wywóz towarów na terytorium Chin, w szczególności fakturę wystawioną na rzecz ostatecznego klienta z Chin, tzw. packing list, potwierdzenie ubezpieczenia towarów w transporcie (do portu w Chinach), świadectwo pochodzenia towarów potwierdzone przez Urząd Celny oraz świadectwo fitosanitarne potwierdzone przez Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa, wskazujące podmiot chiński jako nabywcę, morski list przewozowy, jak również potwierdzenie dokonania odprawy celnej wywozu towarów poza Unię Europejską (formularz IE 599). Posiadają Państwo dokumentację transportową oraz dokumenty odprawy celnej potwierdzające tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiadają Państwo dokumenty, które w połączeniu ze specyfikacją towarów zawartą na fakturze sprzedaży, potwierdzają wywóz poza terytorium UE towarów na rzecz ostatecznego odbiorcy (Chińskiego podmiotu) – jest to elektroniczny komunikat IE 599.

Mając na uwadze wyżej powołane przepisy prawa należy uznać, że posiadany przez Państwa komunikat IE 599 stanowi dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, o którym mowa w art. 41 ust. 6 ustawy i tym samym mają Państwo prawo do zastosowania dla dostawy na rzecz Podmiotu Litewskiego stawki podatku 0% przewidzianej dla eksportu towarów, na podstawie art. 41 ust. 11 ustawy.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w przedstawionych w opisie stanu faktycznego transakcjach łańcuchowych gromadzona przez Państwa dokumentacja (faktura VAT oraz komunikat IE 599) stanowi podstawę dla zastosowania 0% stawki VAT.

Tym samym stanowisko Państwa jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Państwa opisu sprawy. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Ponosicie Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź kontroli celno-skarbowej, prowadzonej przez uprawnione do tego organy, będących poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej.

W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie Państwa skutków prawnopodatkowych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).