Brak uznania Państwa za podatników, w związku ze sprzedażą nieruchomości nr 1 bądź w przypadku aportu do spółki kapitałowej, w której będą Państwo wspólnikami.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

17 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 6 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku uznania Państwa za podatników, w związku ze sprzedażą nieruchomości nr 1 bądź w przypadku aportu do spółki kapitałowej, w której będą Państwo wspólnikami.

W odpowiedzi na wezwanie uzupełnili go Państwo pismem z 6 lutego 2024 r. (data wpływu 6 lutego 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem:

1) Zainteresowany będący stroną postępowania: Wnioskodawca 1 (Pan J. P.),

2) Zainteresowany niebędący stroną postępowania: Wnioskodawca 2 (Pan W. P.).

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca 1 (Pan J. P.), który posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terenie Polski, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, gdzie głównym profilem działalności jest działalność turystyczna (w ramach PKD jednoosobowej działalności gospodarczej. Nie ma żadnej działalności związanej z nieruchomościami) i jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca 2 (Pan W. P.) posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terenie Polski i nie prowadzi działalności gospodarczej).

Wnioskodawcy odziedziczyli po rodzicach nieruchomość o numerze (...), którą ich rodzice (dziadkowie wnioskodawców Z. i S. P. nabyli przed II wojną światową i prowadzili gospodarstwo rolnicze w 1977 r. Z. i S. P. zostali wywłaszczeni z przedmiotowej nieruchomości.

Właścicielem gruntu stał się Skarb Państwa, który przekazał nieruchomość w 99-letnią dzierżawę zarządowi (...). W 1991 r. rodzice Wnioskodawców (czyli pierwsi spadkobiercy przedmiotowej nieruchomości) K. i B. P. rozpoczęli starania o odzyskanie prawa własności.

W 2008 r. Wojewoda (...) wydał decyzję unieważniającą uwłaszczenie i nakazał zwrot przedmiotowej nieruchomości spadkobiercom. Decyzja została zaskarżona dwukrotnie przez Ministerstwo (...), po czym decyzja Wojewody (...) została uprawomocniona. W dalszych krokach Wnioskodawcy przeprowadzili anulowanie decyzji o komunalizacji gruntów oraz zawarli w 2017 r. porozumienie z (...) Związkiem (...), związane z wysiedleniem posiadaczy działek (...). Po tych działaniach pełnoprawnymi właścicielami przedmiotowej nieruchomości stali się ojciec Wnioskodawców K. P. oraz jego brat M.

W 2006 roku zmarł K. P. i nieruchomość przeszła na własność jego spadkobierców czyli żonę B. oraz synów J. i W. (Wnioskodawców).

W 2018 roku sądownie został dokonany podział całego gruntu (12 710 m²) po połowie pomiędzy M. P. oraz spadkobierców K. P. Obydwie strony dostały udział w wysokości 6 355 m².

W lutym 2020 roku B. P. podarowała swojemu synowi J. P. część swojego udziału w wysokości 11 538 m². W lipcu 2023 roku B. P. resztę swojego udziału darowała po równo swoim synom J. i W. P. W chwili obecnej właścicielami działki nr 1 o powierzchni 6355 m², będącej połową odzyskanego gruntu przy ulicy (...) w (...) są bracia J. i W. P.

Wnioskodawcy planują w przyszłości przedmiotową nieruchomość sprzedać lub wprowadzić aportem do Spółki, celem budowy bloków mieszkalnych.

Aktualnie nieruchomość stoi pusta i nie jest przez Wnioskodawców wykorzystywana w żaden sposób. Nie jest również udostępniona osobom trzecim na podstawie umowy najmu lub dzierżawy. Wnioskodawcy na wspomnianej działce nie prowadzą również działalności rolnej tzn. nie zbierają z niej plonów, które dalej by odsprzedawali.

M. P. sprzedał swoją działkę podmiotowi trzeciemu w 2021 roku. Nabywca owej części (zwany dalej sąsiadem) za zgodą Wnioskodawców zdecydował się wystąpić o wydanie decyzji o warunkach zabudowy na obydwie działki (tj. decyzja obejmuje również działkę 1), w której urząd miasta zezwolił na budowę czterech pięciokondygnacyjnych budynków wielorodzinnych, domków w zabudowie szeregowej oraz wytyczenie drogi pomiędzy obiema działkami, leżącej po połowie na działce Wnioskodawców oraz działce Sąsiada reprezentowało umocowane do przeprowadzenia tej procedury biuro projektów (dalej architekt), decyzja o warunkach zabudowy jest wydana na podmiot architekta on jest właścicielem tego prawa. Decyzja o warunkach zabudowy jest niepodzielna i nie ma możliwości aby Wnioskodawcy sprzedali przedmiotową nieruchomość z istniejącymi warunkami zabudowy. Ewentualny nabywca (podmiot trzeci) chcąc wybudować inne nieruchomości musiałby wystąpić o nowe warunki zabudowy, które zapewne zostałyby oprotestowane przez właścicieli sąsiednich działek. Zatem zasadnym jest stwierdzenie, że w obecnej sytuacji przedmiotowa nieruchomość jest trudno zbywalna - potencjalny nabywca musiałby wybudować budynki zgodnie z wydaną decyzją o warunkach zabudowy lub liczyć się z ciągnącymi się latami procesami odwoławczymi w SKO.

Aktualnie sąsiad zlecił architektowi stworzenie projektu budowlanego oraz jest w trakcie procedowania pozwolenia na budowę dwóch pięciokondygnacyjnych budynków wielorodzinnych oraz zabudowy szeregowej na ich części. Dokumentację tę zlecili do sporządzenia architektowi, który również będzie właścicielem wydanej decyzji na pozwolenie na budowę. Ponieważ zgodnie z prawem budowlanym o pozwolenie na budowę może wystąpić jedynie podmiot, na który zostały wydane warunki zabudowy, a tym podmiotem jest umocowany architekt. Zgodnie z wnioskiem o wydanie decyzji na pozwolenie na budowę złożonym przez architekta na działce sąsiada, obejmującym budowę dwóch pięciokondygnacyjnych budynków mieszkalnych wspomniane pozwolenie objęłoby całe warunki planu zagospodarowania terenu, które obejmuje również działkę Wnioskodawców, zatem Wnioskodawcy nie mają możliwości złożenia innego wniosku o pozwolenie na budowę bez rozpoczynania całej procedury od nowa.

Zatem ani Wnioskodawcy ani sąsiedzi nie mają praw ani do warunków zabudowy ani do ewentualnego pozwolenia na budowę. Jednak aby architekt mógł wystąpić o pozwolenie konieczny jest projekt budowlany, który Wnioskodawcy będą musieli u architekta zamówić. Architekt za zgodą Wnioskodawców taki projekt wraz z pozwoleniem na budowę ma prawo zbyć na rzecz osób trzecich. Zatem w odniesieniu do projektu oraz pozwolenia na budowę to architekt występuje jako podatnik VAT. Z racji, iż przedmiotowy grunt został nabyty w drodze spadku i darowizny, transakcja ta, nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Na pytania:

1.Proszę wskazać dokładnie przedmiot wniosku, czy przedmiotem wniosku jest działka 1, czy wydzielone z niej działki) jeśli tak, proszę wskazać nr ewidencyjne tych działek i odnieść się do nich w zakresie wskazanych w wezwaniu pytań), dalej: „Nieruchomość”?

Wskazaliście Państwo: Zapytanie dotyczy działki nr 1. Działka nr 1 nie posiada wydzielonych działek.

2.W jaki sposób Nieruchomość była wykorzystywana przez Państwa od momentu nabycia? Czy służyła do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych z podatku od towarów i usług, nieopodatkowanych podatkiem od towarów i usług? Jeśli była wykorzystywana na cele osobiste, proszę wskazać w jaki sposób była użytkowana?

Wskazaliście Państwo: Od momentu nabycia działka nie była przez Państwa wykorzystywana w żaden sposób. Nie służyła do żadnych czynności opodatkowanych ani również nie wykorzystywali jej Państwo do celów osobistych. Działka w postaci w jakiej, została przez Państwa objęta do dzisiaj w takim samym stanie pozostaje.

3.Jakie czynności podejmowaliście Państwo w stosunku do Nieruchomości będącej przedmiotem wniosku od momentu wejścia w posiadanie?

Wskazaliście Państwo: Jedyna czynność jaka została podjęta w stosunku do określonej we wniosku Nieruchomości to udzielenie pełnomocnictwa Architektowi.

4.Czy Nieruchomość była przedmiotem najmu, użyczenia lub innej umowy o odpłatnym charakterze.Wskazaliście Państwo: Nie, działka nigdy nie była wynajmowana.

5.W jaki sposób zamierzają Państwo pozyskać nabywcę/nabywców przedmiotowej Nieruchomości? Czy podejmą Państwo aktywne działania marketingowe w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, mające na celu dokonanie sprzedaży ww. nieruchomości (np. reklama)?

Wskazaliście Państwo, że z racji, iż traktujecie Państwo przedmiotową działkę nabytą w spadku jako zabezpieczenie na czas emerytury, nie planujecie Państwo aktywnie poszukiwać nabywców.

6.Na pytanie: „Czy zamierzacie Państwo zawrzeć z przyszłym nabywcą/przyszłymi nabywcami Nieruchomości umowę przedwstępną sprzedaży? Jeśli tak, proszę wskazać jakie obowiązki stron będą wynikały z takiej umowy, w szczególności czy po zawarciu umowy przedwstępnej Kupujący będzie inwestował w infrastrukturę działki (np. uzbroi teren w media, ogrodzi go, uzyska pozwolenie na budowę itp.)?

Wskazaliście Państwo: nie będziecie Państwo udzielać przyszłemu nabywcy żadnych pełnomocnictw. Przyszły nabywca będzie dysponował Nieruchomością jako właściciel. Na dzień dzisiejszy jest udzielone pełnomocnictwo dla Architekta, aby wystąpił o pozwolenie na budowę dla Państwa działki oraz działki sąsiedniej na podstawie wydanych warunków zabudowy dla obydwu działek. Jednak nawet w przypadku udzielenia takiego pozwolenia na budowę to nie moglibyście Państwo rozpocząć działań budowlanych ponieważ właścicielem jest umocowany Architekt.

7.Na pytanie: „Czy udzielicie Państwo przyszłemu nabywcy Nieruchomości pełnomocnictwa do działania w Państwa imieniu lub wyrazicie zgodę na dysponowanie ww. Nieruchomością do celów budowlanych? Jeśli tak, to prosimy, aby wskazali Państwo zakres udzielonego pełnomocnictwa lub udzielonej zgody (np. wystąpienie o pozwolenie na budowę).

Wskazaliście Państwo, że nie będziecie udzielać przyszłemu nabywcy żadnych pełnomocnictw. Przyszły nabywca będzie dysponował Nieruchomością jak właściciel. Na dzień dzisiejszy jest udzielone jedno pełnomocnictwo dla Architekta, aby wystąpił o pozwolenie na budowę dla Państwa działki oraz działki sąsiedniej na podstawie wydanych warunków zabudowy dla obydwu działek. Jednak nawet w przypadku udzielenia takiego pozwolenia na budowę to nie mogliby Państwo rozpocząć działań budowlanych ponieważ właścicielem pozwolenia na budowę jest umocowany Architekt.

8.Na pytanie: „Czy dla Nieruchomości poczynili Państwo jakiekolwiek działania dotyczące zwiększenia wartości Nieruchomości, tj. dokonali ich uatrakcyjnienia (np: wydzielenie lub budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne itp.), jeśli tak to jakie, kiedy i w jakim celu?, Wskazaliście Państwo, że nie podjęli Państwo takich działań.

9.Na pytanie, czy dla Nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży/aportu istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a jeśli tak to jakie jest przeznaczenie gruntu będącego przedmiotem zapytania?, wskazaliście Państwo, że dla przedmiotowej Nieruchomości nie istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Istnieją tylko wydane warunki zabudowy, o których mowa we wniosku.

Pytania

1. Czy w zakresie sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości będą Państwo działali jako podatnicy VAT?

2. Czy dokonując aportu do spółki kapitałowej, w której będą Państwo wspólnikami będą działali Państwo jako podatnicy VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Zgodnie z art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej ustawa VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1. rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np.: współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 2/11.

W świetle art. 195 ustawy - kodeks cywilny, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną lecz stanowi odmianę własności charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom do współwłasności stosuje się jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji. Przepisy odnoszące się do własności należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

W świetle powyższego należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowych (lub udziału we współwłasności takich nieruchomości) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Artykuł 15 ust. 2 ustawy stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartość niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Jeżeli osoba fizyczna dokonuje zarządu swoim własnym majątkiem, ale w sposób jednorazowy i okazjonalny i nie zamierza nadać owym czynnościom stałego charakteru w rozumieniu Wnioskodawców nie powinna zostać uznana jako osoba prowadząca działalność gospodarczą. Wnioskodawcy posiadają jedną nieruchomość, którą planują jednostkowo zbyć, aby jednorazowo zaczerpnąć z niej korzyści (będzie to albo zapłata za sprzedaż nieruchomości albo prawo do udziału w zysku spółki, która sprzeda wybudowane na gruncie Wnioskodawców nieruchomości) zatem ciężko uznać przytoczoną definicję działalności gospodarczej za adekwatną w sytuacji Wnioskodawców gdzie zapis o czerpaniu zysków ze składników majątku w sposób ciągły jest niespełniony.

„Majątek prywatny” - nie jest zdefiniowany na gruncie polskiego prawodawstwa jednak aby móc określić czym on jest, można się odwołać do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (FINANZAMT UELZEN DIETER ARMBRECHT), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalność gospodarczej, a służącej jej dla celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalność gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn akt C-25/03 FINANZAMT BERGISH GLADBACH v he, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych Wnioskodawcy. Uzyskanie ze sprzedaży nieruchomości środki pieniężne traktują jako zabezpieczenie swojego bytu na emeryturze zatem, fakt wykorzystania jest kwintesencją zaspokajania potrzeb własnych.

Drugiej ocenie powinno podlegać, czy w zakresie przedmiotowej sprzedaży Wnioskodawcy działają w charakterze podatnika VAT z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska - Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą inaczej jest natomiast, jak wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywnie działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy.

Jak wskazuje się natomiast w krajowym orzecznictwie, dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą konieczne jest ustalenie czy działalność ta, przybiera formę zawodową (profesjonalną) czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną (tak np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 maja 2014 r. I FSK 774/13).

Wnioskodawcy nie są podmiotami aktywnie działającymi w zakresie obrotu nieruchomościami czy działalnością budowlaną, nie posiadają ani wiedzy ani narzędzi do świadczenia tego typu usług. Wnioskodawcy nie planują również wynajmować profesjonalnej agencji pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości ani prowadzić akcji marketingowej (tzn. wnioskodawcy nie planują wystawiania ogłoszeń o sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w prasie lub w internecie) - zależy im na zbyciu rodzinnego spadku w celu zabezpieczenia finansowego swojej przyszłości zaufanemu podmiotowi. Wystąpienie o pozwolenie na budowę na przedmiotowej nieruchomości będzie dokonane przez pełnomocnika, który profesjonalnie zajmuje się przygotowywaniem dokumentacji w podobnych sprawach, a Wnioskodawcy traktują to pozwolenie jako zabezpieczenie własnego majątku przed ewentualnym oszustwem lub próbami zaniżania ceny ze strony potencjalnych kupujących. Wnioskodawcy nie będą właścicielami decyzji o warunkach zabudowy ani ewentualnego pozwolenia na budowę - tutaj właścicielem tych praw jest architekt.

W przytoczonym orzeczeniu TSUE jest również uwaga, iż na działalność gospodarczą powinien wskazywać ciąg czynności porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, a nie fakt wystąpienie jednej z tych czynności (w tym przypadku wystąpienie o pozwolenie na budowę czy zamówienie projektu budowlanego, celem uzyskania pozwolenia na budowę).

Na poparcie tezy o tym, iż sprzedaż wspomnianej nieruchomości nie podlega pod podatek VAT można przytoczyć wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 6 kwietnia 2018 r. sygn akt I SA/Gd 234/16, w którym Sąd stwierdził, że „uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej, korzystanie z biura nieruchomości czy portali internetowych przy sprzedaży nieruchomości przemawia raczej za tym, że skarżąca nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami trudno przy tym wyobrazić sobie w jaki inny sposób mogłaby znaleźć potencjalnych nabywców działek” - w przytoczonym wyroku uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy nie było uznane jako prowadzenie działalności gospodarczej. Zatem przez analogię uzyskanie pozwolenia na budowę przez Wnioskodawców również taką działalnością być nie powinno.

Podobne stanowisko jest wyrażone w wydanej interpretacji indywidualnej nr 0112-KDIL-3.4012.341.2023.2.AKS, 0114–KDIP1-3.4012.367.2023.2.LK.

Z podejściem takim zgadza się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 kwietnia 2022 r. sygn. I FSK 1589/18. Odnosząc się do przypadku, w którym sprzedający

• złożył wniosek o wydanie wz,
• złożył wniosek o dokonanie podziału nieruchomości,
• dokonał zamiany działki z innym właścicielem,
• dokonał sprzedaży podzielonych działek.

Zdaniem Sądu, w takim wypadku zbycie natomiast nawet kilkunastu działek budowlanych powstałych z podziału gruntu rolnego, nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdy brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podatników zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności), co wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu VAT (sygn. I FSK 1589/18).

Powyższe oznacza, zdaniem Sądu, iż z całokształtu okoliczności towarzyszących nie wynika, że czynności dokonane przez sprzedających przed dokonaniem transakcji wskazywałby na powtarzalny i profesjonalny charakter, charakterystyczny dla podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, a wygenerowany z jego sprzedaży zysk jest jednorazowy.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawców sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie powinna być objęta podatkiem VAT.

Ad 2

Aport jest to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne) rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe. Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności. Jeżeli przysługuje ono wspólnikowi w świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż ponieważ dostawa ta, odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów, a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Podkreślić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarczą zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców w tym podatników pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, Wnioskodawca, w celu dokonania aportu (sprzedaży) udziału w działce podejmował będzie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE nr 347 z 11 grudnia 2006 r. st. 1 z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach C-180 i C-181/10 dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta, nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykle formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy) czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze przy czym, na tego rodzaju aktywność – handlową - wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy w związku z planowanym aportem do nowo powołanej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością działki nabytej do majątku prywatnego nie będą działać w charakterze podatnika, a czynność ta, nie będzie nosić znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie bowiem całokształt okoliczności i ich zakres, wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym, aport przez Wnioskodawców udziału w działce budowlanej będzie stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności, a Wnioskodawcy zbywając udział w przedmiotowej działce, stanowiącej majątek prywatny będą korzystali z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego transakcja wniesienia aportem do spółki kapitałowej udziału w nieruchomości (działce) przez Wnioskodawców nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestia opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia nieruchomości prywatnych była przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jakie czynniki należy brać pod uwagę analizując konieczność opodatkowania podatkiem VAT transakcji aportu Nieruchomości wynikają z wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE zauważył, że przedmiotowe transakcje będą objęte podatkiem VAT, a nie stanowią czynności związanych ze zwykłym wykonaniem prawa własności należy mieć też na uwadze, że aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych.

Podobne stanowisko zajmują również organy podatkowe m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej wyjaśnił, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegająca opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zdaniem tego organu podatkowego, właściwym jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania czynności w ramach działalności gospodarczej. Uwzględniając powyższe stanowiska należy stwierdzić, że gdy do spółki kapitałowej jest wnoszony aportem prywatny składnik majątku wspólnika (nieruchomość), który był wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych to czynność wniesienia takiego aportu będzie pozostawała poza zakresem ustawy o VAT. Wspólnik wnoszący aport nie będzie bowiem występował w charakterze podatnika VAT w odniesieniu do tej czynności. Biorąc pod uwagę powyższe, nie zawsze wniesienie aportu rzeczowego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT i wniesienie aportów nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy są one wnoszone przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące co prawda takim podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

W podobnych stanach faktycznych zostały wydane interpretacje indywidualne stanowiące, że taki rodzaj aportu będzie uznany jako zarząd majątkiem prywatnym i jako taki nie podlega przepisom ustawy VAT IPPP2/443-1276/11-4/JO/AO.

Reasumując, zważywszy na to, że przekazany aportem grunt nie będzie stanowić środka trwałego w spółce kapitałowej tylko docelowo zostanie sprzedany razem z wybudowanymi na nimi budynkami Wnioskodawcy wnosząc przedmiotową nieruchomość aportem do spółki nie działają w charakterze podatnika VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.) zwanej dalej ustawą:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Artykuł 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.).

W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego:

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

W myśl art. 198 Kodeksu cywilnego:

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek i udziału w działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy,

Należy wskazać, że aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe. W związku z wniesieniem wkładu do spółki realizują się dwa rodzaje świadczeń ekonomicznych. Z jednej strony wnoszący wkład (aport) przenosi na spółkę, do której dokonuje wkładu, prawo do rozporządzania określonymi składnikami majątku, w zamian za co otrzymuje pewne uprawnienia (udziały), które posiadają określoną wartość. W związku z tym, powyższa transakcja bez wątpienia ma charakter odpłatny (z którego wynika konieczność opodatkowania VAT). Wskazać należy, że z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi, a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. otrzymanie udziałów spółki, w związku z którym, wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego – w zależności od tego co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów w myśl art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub odpłatnego świadczenia usług, w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych), a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

W konsekwencji, wniesienie aportem nieruchomości w zamian za udziały należy uznać za odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta, wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, co istotne w niniejszej sprawie, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że posiadacie Państwo jedną nieruchomość nr 1, którą planujecie Państwo zbyć bądź wnieść ją aportem do spółki. Nie Jesteście Państwo podmiotami aktywnie działającymi w zakresie obrotu nieruchomościami. Nieruchomość będącą przedmiotem sprzedaży/aportu nabyliście Państwo w drodze spadku i dziedziczenia. Od momentu nabycia działka nie była wykorzystywana przez Państwa w żaden sposób. Nie służyła do żadnych czynności opodatkowanych ani również nie wykorzystywaliście jej do celów osobistych. Działka w jakiej została przez Państwa objęta do dzisiaj w takim samym stanie pozostaje. Działka nigdy nie była wynajmowana. Nie podjęliście Państwo żadnych działań dotyczących zwiększenia wartości Nieruchomości, tj. nie dokonali Państwo jej uatrakcyjnienia. Jedyna czynność, jaka została podjęta w stosunku do Nieruchomości będącej przedmiotem wniosku było udzielenie pełnomocnictwa Architektowi, który wystąpi o pozwolenie na budowę. Nabytą w drodze spadku Nieruchomość, traktujecie Państwo jako zabezpieczenie na czas emerytury, nie planujecie Państwo aktywnie poszukiwać nabywców. Nie będziecie Państwo zawierać umowy przedwstępnej. Nieruchomość zostanie sprzedana bez sporządzania umowy przedwstępnej lub wniesiona aportem do spółki. Nie będziecie Państwo udzielać przyszłemu Nabywcy pełnomocnictwa do działania w Państwa imieniu lub nie wyrazicie zgody na dysponowanie Nieruchomością do celów budowlanych.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż przez Państwa Nieruchomości bądź wniesienie aportem do Spółki, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z transakcją sprzedaży/wniesienia Nieruchomości uznać Państwa za podatnika tego podatku. Z zawartego we wniosku opisu sprawy, nie wynika bowiem taka aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż/aport Nieruchomości zostanie dokonany przez podatników podatku od towarów i usług. Nie będą Państwo podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami. Państwa działania nie mają charakteru zorganizowanego, powtarzalnego i stałego. Zatem nie będą Państwo podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Tym samym, brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży/aportu, wystąpią Państwo w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż Nieruchomości bądź wniesienie jej, jako aportu do Spółki, należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, będziecie Państwo korzystać z przysługującego Państwu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Zatem, sprzedaż Nieruchomości bądź wniesienie jej aportem nie podlega opodatkowaniu, bowiem nie będą Państwo występować w charakterze podatników podatku od towarów i usług.

Dodatkowe informacje

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Tym samym interpretacja została wydana zgodnie z Państwa wskazaniem w zdarzeniu przyszłym, z którego wynika, że sprzedaż/aport będzie dotyczył działki niezabudowanej.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować się do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan J. P. (Zainteresowany będący stroną postępowania w sprawie) – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.); dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a pkt 1 oraz art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).