Brak zastosowania zwolnienia dla usług dzierżawy Budynku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 i pkt 30 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

1)zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla usługi dzierżawy Budynku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy;

2)zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla usługi dzierżawy Budynku w części mieszkalnej (Bursa) oraz opodatkowania usługi dzierżawy Budynku w części użytkowej (sale lekcyjne).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 grudnia 2023 r. (wpływ 14 grudnia 2023 r.) oraz pismem z 14 grudnia 2023 r. (wpływ 14 grudnia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca, spółka (…) S.A. z siedzibą w (…) (dalej jako (…) „Spółka” lub „Wnioskodawca”), jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowej, na której to nieruchomości gruntowej Spółka wybudowała budynek Bursy dla uczniów wraz ze Szkołą (…) (dalej jako „Budynek”).

Budynek składa się z trzech kondygnacji użytkowych. Na pierwszej kondygnacji (parter) znajduje się szkoła – sale lekcyjne, natomiast na kondygnacji drugiej i trzeciej (l i II piętro) znajduje się bursa mieszkalna dla uczniów. Powierzchnia użytkowa całego Budynku wynosi (...) m², przy czym powierzchnia użytkowa parteru, gdzie znajduje się szkoła, wynosi (...) m², a powierzchnia użytkowa piętra I i II, gdzie znajduje się bursa, wynosi łącznie (...) m².

Biorąc pod uwagę fakt, iż ponad połowa całkowitej powierzchni użytkowej Budynku zajęta jest na bursę mieszkalną dla uczniów, Budynek został przez Wnioskodawcę, dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych, w całości zakwalifikowany jako budynek mieszkalny. Opisany budynek został przyjęty do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy przed datą wystąpienia z rozpatrywanym wnioskiem o interpretację. W związku z kwalifikacją Budynku jako budynku mieszkalnego, Wnioskodawca nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Jednocześnie, Wnioskodawca wydzierżawia wskazany Budynek, w całości, na rzecz dzierżawcy – Stowarzyszenia prowadzącego Szkołę (…) (dalej jako „Stowarzyszenie”), w zamian za czynsz dzierżawny. Stowarzyszenie wykorzystuje Budynek zgodnie z jego przeznaczeniem – na jednej kondygnacji prowadzone są zajęcia szkolne (parter), a na dwóch kondygnacjach (piętro I i II) prowadzona jest bursa dla uczniów.

Do dnia wystąpienia z wnioskiem o niniejszą interpretację, Wnioskodawca wystawia faktury VAT z tytułu najmu nieruchomości, powiększając kwotę czynszu o podatek od towarów i usług według stawki 23%. Biorąc jednak pod uwagę kwalifikację budynku na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych jako budynku mieszkalnego, Wnioskodawca ma wątpliwości, czy postępuje w tym zakresie prawidłowo. Również po dacie uzyskania interpretacji Wnioskodawca będzie wystawiał faktury VAT w związku z zawartą umową dzierżawy, zatem w tym zakresie złożony wniosek dotyczy zarówno zaistniałego stanu faktycznego, jak i zdarzenia przyszłego.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu sprawy

1.Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży opon do samochodów osobowych, dostawczych i terenowych, a także do samochodów ciężarowych, maszyn rolniczych i przemysłowych, wózków widłowych oraz do motocykli każdego typu. Dodatkowo Wnioskodawca prowadzi również działalność w zakresie realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków (PKD 41.10.Z) oraz działalność związaną z obsługą rynku nieruchomości (PKD 68). W ramach działalności gospodarczej, Wnioskodawca wybudował i oddał w dzierżawę nieruchomość, będącą przedmiotem wniosku o interpretację.

2.Pytają Państwo o skutki świadczenia usług dzierżawy Budynku po dniu 30 czerwca 2020 r.

3.Wnioskodawca świadczy usługi dzierżawy Budynku we własnym imieniu i na własny rachunek.

4.Na gruncie PKOB Budynek winien zostać zakwalifikowany do grupy 113 – budynki zbiorowego zamieszkania, w ramach działu 11 – budynki mieszkalne.

W ramach działu 11 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych („PKOB”) (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.), znajdują się trzy grupy budynków mieszkalnych: budynki mieszkalne jednorodzinne (grupa 111), budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (grupa 112) oraz budynki zbiorowego zamieszkania (grupa 113).

Zgodnie z objaśnieniami do PKOB, do budynków zbiorowego zamieszkania (grupa 113) zalicza się domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np. domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych itp.; budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych; budynki rezydencji prezydenckich i biskupich. Klasa nie obejmuje natomiast szpitali, klinik i budynków instytucji z opieką medyczną (lekarską lub pielęgniarską) oraz zabudowań koszarowych. Powołana Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, do której odsyła ustawa o VAT, wprost klasyfikuje bursy jako przykład budynków zbiorowego zamieszkania, będących jednym z rodzajów budynków mieszkalnych.

5.Na gruncie KŚT, Budynek winien zostać zakwalifikowany do grupy 1, podgrupy 11, rodzaj 110 – budynki mieszkalne.

Stosownie do zapisów Rozporządzenia Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), budynki mieszkalne klasyfikowane są w grupie 1, podgrupie 11, Rodzaju 110 KŚT. Zgodnie z objaśnieniami szczegółowymi do KŚT, rodzaj 110 KŚT obejmuje budynki, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych, takie jak:

-budynki jednorodzinne (wolnostojące lub w zabudowie bliźniaczej, szeregowej albo grupowej posiadające własne wejście z poziomu gruntu),

-budynki o dwóch mieszkaniach (wolnostojące lub w zabudowie bliźniaczej, szeregowej albo grupowej o dwóch mieszkaniach),

-budynki o trzech i więcej mieszkaniach,

-domy opieki społecznej (bez opieki medycznej), hotele robotnicze, domy dziecka, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, placówki opiekuńczo-wychowawcze, domy dla bezdomnych, budynki zbiorowego zamieszkania dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych,

-budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych,

-budynki rezydencji prezydenckich i biskupich.

Rodzaj ten nie obejmuje:

-budynków szpitali, klinik i innych budynków w zakresie opieki zdrowotnej, sklasyfikowanych w rodzaju 106,

-hoteli i podobnych budynków krótkotrwałego zakwaterowania, sklasyfikowanych w rodzaju 109,

-budynków niemieszkalnych na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, sklasyfikowanych w rodzaju 109.

6.Dzierżawca jest stowarzyszeniem, prowadzącym we własnym imieniu Szkołę (…). Nie jest agencją najmu.

7.Stosownie do zawartej przez Wnioskodawcę umowy dzierżawy: „Wydzierżawiający oświadcza, że jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowej, obejmującej działki _położone w_, na których to działkach wydzierżawiający wybudował budynek z przeznaczeniem na prowadzenie w nim szkoły sportowej z bursą, dalej jako „Przedmiot Dzierżawy” lub „Nieruchomość”.”

Dodatkowo Umowa dzierżawy zawiera zapis: „Dzierżawca zamierza prowadzić w przedmiocie dzierżawy Szkołę (…) z bursą, a także prowadzić działalność związaną ze sportem i rekreacją na rzecz dzieci i młodzieży, w tym organizować obozy i kolonie oraz inne wydarzenia sportowe, pozostające w zgodzie z celami statutowymi Stowarzyszenia”.

Faktycznie parter Budynku przeznaczony jest na prowadzenie przez dzierżawcę działalności z zakresu szkolnictwa (prowadzenie lekcji, ewentualnie innej działalności związanej ze sportem lub rekreacją na rzecz dzieci i młodzieży), natomiast dwa piętra Budynku wykorzystywane są przez dzierżawcę do prowadzenia bursy szkolnej dla uczniów.

8.Na pytanie nr 8: „Czy umowa dzierżawy zawiera/będzie zawierać postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika/będzie wynikać, że dzierżawa dotyczy nieruchomości o charakterze mieszkalnym (jako całości lub poszczególnych części nieruchomości/lokali) i że najemca może wykorzystywać nieruchomość (jako całość lub poszczególne części nieruchomości/lokale) wyłącznie w celach mieszkaniowych? W ramach tego pytania należy również wskazać, czy umowa dzierżawy w powyższym zakresie zawiera zapisy dotyczące nieruchomości o charakterze mieszkalnym jako całości nieruchomości czy też odnosi się do poszczególnych części budynku, w których znajduje się Bursa oraz sale lekcyjne” odpowiedzieli Państwo, że:

Umowa dzierżawy odnosi się do przeznaczenia budynku jako całości nieruchomości, nie odnosząc się szczegółowo do poszczególnych części Budynku. Zgodnie z umową dzierżawy: „Dzierżawca zamierza prowadzić w przedmiocie dzierżawy Szkołę (…) z bursą, a także prowadzić działalność związaną ze sportem i rekreacją na rzecz dzieci i młodzieży, w tym organizować obozy i kolonie oraz inne wydarzenia sportowe, pozostające w zgodzie z celami statutowymi Stowarzyszenia” i w takim celu nieruchomość została oddana w dzierżawę.

9.Na pytanie nr 9: „Czy pomieszczenia znajdujące się na I i II piętrze Budynku (Bursa) oraz sale lekcyjne znajdujące się na parterze Budynku ((…)) są samodzielnymi lokalami mieszkalnymi zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048)?” wskazali Państwo:

„Nie, w Budynku nie zostały wydzielone odrębne lokale, tym bardziej lokale będące samodzielnymi lokalami mieszkalnymi zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali”.

10.W Budynku nie zostały wydzielone odrębne lokale, tym bardziej lokale będące samodzielnymi lokalami mieszkalnymi zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, tym samym Wnioskodawca nie posiada zaświadczeń starosty, potwierdzające spełnienie wymagań, o których mowa w ww. art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali.

11.Na pytanie nr 11: „W jaki sposób najemca wykorzystuje lokale mieszkalne będące przedmiotem dzierżawy w ramach swojej działalności:

a)czy podnajmuje osobom fizycznym na cele mieszkaniowe?

b)czy wykorzystuje lokale mieszkalne, w których znajduje się bursa, w celu świadczenia usług związanych z zakwaterowaniem?

c)czy najemca realizuje w części, w której prowadzona jest bursa wyłącznie własne cele mieszkaniowe?

d)czy przy użyciu lokali mieszkalnych najemca realizuje cel zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych pracowników swojej firmy? I czy jest to najem długo- czy krótkoterminowy?”

odpowiedzieli Państwo:

a)„z pomieszczeń bursy korzystają dzieci będące uczniami szkoły, zamieszkując w pomieszczeniach bursy w czasie pobierania nauki. Wnioskodawca nie posiada informacji, na jakiej podstawie dzierżawca udostępnia uczniom pokoje w bursie;

b)z pomieszczeń bursy korzystają dzieci będące uczniami szkoły, zamieszkując w pomieszczeniach bursy w czasie pobierania nauki;

c)nie, najemca jest osobą prawną – stowarzyszeniem prowadzącym Szkołę (…). W pomieszczeniach bursy zakwaterowane są dzieci pobierające naukę w szkole. Pomieszczenia wykorzystywane są zatem na cele mieszkaniowe uczniów;

d)z pomieszczeń bursy korzystają dzieci, będące uczniami szkoły, zamieszkując w pomieszczeniach bursy w czasie pobierania nauki. Wnioskodawca nie posiada informacji, na jakiej podstawie dzierżawca udostępnia pokoje uczniom i na jakie okresy zawierane są ewentualne umowy”.

12.Sale lekcyjne wykorzystywane są w celu prowadzenia lekcji przez Szkołę (…), natomiast znajdujące się na parterze sale gimnastyczne, służą również w celach lekcyjnych oraz w innych celach związanych ze sportem i rekreacją dzieci i młodzieży.

13.Nie występowali Państwo z wnioskiem o wydanie Wiążącej Informacji Stawkowej.

Pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 14 grudnia 2023 r.)

1.Czy biorąc pod uwagę fakt, iż w ocenie Wnioskodawcy, budynek winien zostać zakwalifikowany do działu 11 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, jako budynek mieszkalny – budynek zbiorowego zamieszkania (grupa 113), to czy czynsz naliczany przez Wnioskodawcę jako wydzierżawiającego w całości powinien być zwolniony z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jako wynagrodzenie za usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym?” (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

2.Jeśli organ uzna, że zwolnienie z opodatkowania VAT nie może dotyczyć całej kwoty czynszu, to czy biorąc pod uwagę fakt, iż faktycznie 2/3 powierzchni użytkowej Budynku jest wykorzystywane do celów mieszkalnych (tj. na prowadzenie bursy szkolnej przez dzierżawcę), to czy zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT należy zastosować w stosunku do części czynszu dzierżawnego, obliczonego od powierzchni Budynku, która jest powierzchnią mieszkalną – bursą szkolną, a czynsz wyliczony za powierzchnię użytkową, zajętą na sale lekcyjne, nie korzysta ze zwolnienia i winien być opodatkowany właściwą stawką podatku VAT?” (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione w piśmie z 14 grudnia 2023 r.)

1.Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania oznaczonego we wniosku nr 2.

W Państwa ocenie, Budynek stanowi w całości budynek mieszkalny, zatem jego wydzierżawienie na rzecz Stowarzyszenia, podlegać powinno zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w odniesieniu do całej kwoty czynszu dzierżawnego, jako wynagrodzenia za usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 790 i 1114).

Stosownie do art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, ilekroć w przepisach jest mowa o obiektach budownictwa mieszkaniowego – rozumie się przez to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

W ramach działu 11 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych („PKOB”) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), znajdują się trzy grupy budynków mieszkalnych: budynki mieszkalne jednorodzinne (grupa 111), budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (grupa 112) oraz budynki zbiorowego zamieszkania (grupa 113).

Zgodnie z objaśnieniami do PKOB, do budynków zbiorowego zamieszkania (grupa 113) zalicza się domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np. domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych itp.; budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych; budynki rezydencji prezydenckich i biskupich. Klasa nie obejmuje natomiast szpitali, klinik i budynków instytucji z opieką medyczną (lekarską lub pielęgniarską) oraz zabudowań koszarowych.

Powołana Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, do której odsyła ustawa o VAT, wprost klasyfikuje bursy jako przykład budynków zbiorowego zamieszkania, będących jednym z rodzajów budynków mieszkalnych.

Dodatkowo, Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług („PKWiU”) (Dz. U. poz. 1676 z późn. zm.), w zakresie kwalifikacji budynków do mieszkalnych lub niemieszkalnych, odsyła do PKOB. Zgodnie z treścią PKWiU: „Podział budynków występujący w ramach kategorii 41.00.1 Budynki mieszkalne i w ramach kategorii 41.00.2 Budynki niemieszkalne wynika z międzynarodowej klasyfikacji Classification of Types of Constructions (CC), stanowiącej podstawę Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB)”. Zgodnie z PKWiU, Budynki zbiorowego zamieszkania zostały zakwalifikowane pod symbolem PKWiU 41.00.14.0.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, budynek bursy szkolnej, na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jest budynkiem mieszkalnym. W związku z tym, że ani PKOB ani PKWiU nie reguluje kwestii proporcji powierzchni mieszkalnej w powierzchni ogólnej budynku, można w tym zakresie posiłkować się regulacjami Rozporządzenia w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych i uznać, że jeśli powierzchnia mieszkalna zajmuje więcej niż połowę powierzchni budynku, to budynek powinien być całościowo traktowany jako budynek mieszkalny.

Art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT stanowi, iż zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 790 i 1114).

Odnosząc treść przepisu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT do powyższych rozważań, skoro Budynek stanowi w całości budynek mieszkalny, to jego wydzierżawienie podlegać powinno zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w odniesieniu do całej kwoty czynszu. Biorąc bowiem pod uwagę sformułowanie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, usługi wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym powinny korzystać ze zwolnienia od podatku VAT w całości. Jedynie w sytuacji, gdyby na cele mieszkaniowe wydzierżawiona została część nieruchomości, niemająca charakteru mieszkalnego, to należałoby ustalić powierzchnię zajętą wyłącznie na cele mieszkaniowe. W przypadku opisanym w przedmiotowym stanie faktycznym należy uznać, że cała nieruchomość ma charakter nieruchomości mieszkalnej (Budynku mieszkalnego), brak jest zatem podstaw do ustalania powierzchni zajętej na cele mieszkaniowe.

W ocenie Wnioskodawcy, nieuprawnione jest odrębne kwalifikowanie tego samego budynku na gruncie przepisów poszczególnych ustaw podatkowych – odbieranie podatnikowi prawa amortyzacji budynku na gruncie jednej ustawy podatkowej (ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) z uwagi na jego charakter mieszkalny, z jednoczesnym odebraniem podatnikowi prawa uznania budynku za mieszkalny na gruncie przepisów innej ustawy podatkowej (ustawy o podatku od towarów i usług) i odebraniem prawa do skorzystania ze zwolnienia z podatku VAT w przypadku świadczenia usług najmu tego samego budynku mieszkalnego.

2. Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania oznaczonego we wniosku nr 3.

Państwa zdaniem, jeśli organ uzna, że nie można przyjąć, iż dzierżawa przedmiotowego Budynku w całości może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT, to w ocenie Wnioskodawcy, zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT należy zastosować w odniesieniu do czynszu dzierżawnego, obliczonego w stosunku do powierzchni użytkowej Budynku, która jest powierzchnią mieszkalną – zajętą na cele mieszkaniowe. Zatem czynsz dzierżawny obliczany za powierzchnię użytkową piętra I i II, zajętych na bursę szkolną, powinien podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W takiej sytuacji, jedynie czynsz obliczony z tytułu dzierżawy powierzchni użytkowej parteru Budynku, zajętego na sale lekcyjne, powinien być powiększony o podatek VAT według obowiązującej stawki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Z powołanego przepisu wynika, że w rozumieniu ustawy podatnikami mogą być osoby prawne, osoby fizyczne jak również jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Należy wskazać, że umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Z powołanej definicji wynika, że dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie przedmiotu dzierżawy przez dzierżawcę.

W konsekwencji dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Natomiast, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy:

Na podstawie art. 29a ust. 7 ustawy:

Z powołanego powyżej art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że podstawą opodatkowania jest wszystko to, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną nie tylko od nabywcy, usługobiorcy, ale również od osoby trzeciej z tytułu dostawy towaru lub wykonania usługi. Z kolei przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 ustawy wymienia elementy, które powinny być wliczane bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 30 ustawy:

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy:

Zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy stanowi implementację z art. 135 ust. 1 lit. l Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 ze zm.). Przepis powyższy stanowi, że Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: „(…) dzierżawę i wynajem nieruchomości”.

Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi dzierżawy pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy:

Jak wynika z wyżej powołanych przepisów, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). Przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze innym niż mieszkalny oraz nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.

Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

·świadczenie usługi na własny rachunek,

·charakter mieszkalny nieruchomości,

·mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 i 3 ustawy o własności lokali:

Analizując kwestie zwolnienia od podatku usług najmu nieruchomości należy zwrócić szczególną uwagę na cel świadczonych usług. Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie nieruchomości przez najemcę. Tym samym, zasadniczą kwestią dla opodatkowania, czy zwolnienia od podatku świadczonej usługi pozostaje cel realizowany przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi.

Oznacza to, że z punktu widzenia zastosowania tego zwolnienia istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę (usługobiorcę), a zatem to najemca w wynajmowanej nieruchomości powinien realizować własne cele mieszkaniowe. Jedynie bowiem w takim przypadku uprawnione będzie stwierdzenie, że wynajmujący (usługobiorca) wynajął nieruchomość „wyłącznie na cele mieszkaniowe”. Ustawodawca nie zwolnił z opodatkowania wynajmu nieruchomości „na cele działalności gospodarczej, polegającej na wynajmie nieruchomości wyłącznie na cele mieszkaniowe” (vide wyrok NSA z 8 maja 2018 r., sygn. akt I FSK 1182/16).

Ponadto, w tym miejscu należy zwrócić również uwagę, że zwolnienie od podatku od towarów i usług, w tym zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów (vide np. wyrok NSA z 12 czerwca 1992 r., sygn. SA/Po 596/92). W żadnym razie nie powinno ono być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu sprawy należy stwierdzić, że jak wskazano powyżej, świadczenie usług najmu korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w przypadku spełnienia łącznie warunków wskazanych w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Zatem zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy, nieruchomości – co istotne – o charakterze mieszkalnym, na cele mieszkaniowe.

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą kwestii zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dla usługi dzierżawy Budynku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy (wskazanego przez Państwa we wniosku).

Jak wynika z opisu sprawy, przedmiotem świadczonej przez Państwo usługi dzierżawy na rzecz Stowarzyszenia jest/będzie Budynek, który składa się z trzech kondygnacji użytkowych. Na pierwszej kondygnacji (parter) znajduje się szkoła – sale lekcyjne, natomiast na kondygnacji drugiej i trzeciej (l i II piętro) znajduje się bursa mieszkalna dla uczniów (dalej: Bursa). Umowa dzierżawy odnosi się do przeznaczenia Budynku, jako całości nieruchomości, nie odnosząc się szczegółowo do poszczególnych części Budynku. Zgodnie z umową dzierżawy, dzierżawca zamierza prowadzić w przedmiocie dzierżawy (Budynku) Szkołę (…) (dalej: Szkoła) z Bursą, a także prowadzić działalność związaną ze sportem i rekreacją na rzecz dzieci i młodzieży, w tym organizować obozy i kolonie oraz inne wydarzenia sportowe, pozostające w zgodzie z celami statutowymi Stowarzyszenia. Parter Budynku przeznaczony jest na prowadzenie przez dzierżawcę działalności z zakresu szkolnictwa (prowadzenie lekcji, ewentualnie innej działalności związanej ze sportem lub rekreacją na rzecz dzieci i młodzieży), natomiast dwa piętra Budynku wykorzystywane są przez dzierżawcę do prowadzenia Bursy. Z opisu sprawy nie wynika jednak, że umowa dzierżawy zawiera/będzie zawierać postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika/będzie wynikać, że dzierżawa dotyczy nieruchomości o charakterze mieszkalnym wykorzystywanej przez najemcę wyłącznie w celach mieszkaniowych. Ponadto, jak Państwo wskazali, w „Budynku nie zostały wydzielone odrębne lokale, tym bardziej lokale będące samodzielnymi lokalami mieszkalnymi zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali”. Stowarzyszenie (dzierżawca Budynku) nie jest agencją najmu, o której mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego.

Jak już wskazano powyżej, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega dzierżawa nieruchomości o charakterze innym niż mieszkalny oraz nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy prawa w kontekście analizowanej sprawy, należy stwierdzić, że w odniesieniu do usługi, którą Państwo świadczą/będą świadczyć (dzierżawa Budynku), nie są/nie będą spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, bowiem Budynek – określony przez Państwo jako budynek o charakterze mieszkalnym – nie jest/nie będzie wynajmowany wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Usługa dzierżawy nieruchomości bowiem – jak już podkreślono powyżej – korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł, zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa dzierżawy w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

Wskazali Państwo, że umowa dzierżawy Budynku zawarta ze Stowarzyszeniem odnosi się do przeznaczenia Budynku jako całości nieruchomości, nie odnosząc się szczegółowo do poszczególnych części Budynku. Zgodnie z umową dzierżawy: „Dzierżawca zamierza prowadzić w przedmiocie dzierżawy Szkołę (…) z bursą, a także prowadzić działalność związaną ze sportem i rekreacją na rzecz dzieci i młodzieży, w tym organizować obozy i kolonie oraz inne wydarzenia sportowe, pozostające w zgodzie z celami statutowymi Stowarzyszenia” i w takim celu nieruchomość została oddana w dzierżawę. Z umowy dzierżawy nie wynika również, że Stowarzyszenie (dzierżawca) podnajmuje pokoje w Bursie uczniom na cele mieszkaniowe bowiem – jak Państwo wskazali – „Wnioskodawca nie posiada informacji, na jakiej podstawie dzierżawca udostępnia uczniom pokoje w bursie”.

Powyżej podkreślono, że brak którejkolwiek z przesłanek do zastosowania zwolnienia nie pozwala na zastosowanie art. 43 ust 1 pkt 36 ustawy i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi. W analizowanym przypadku, brak wyłącznie mieszkaniowego celu najmu Budynku nie pozwala na zastosowanie zwolnienia świadczonej przez Państwo usługi dzierżawy Budynku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Zaistnienie bowiem wszystkich przesłanek, tj. świadczenie usługi na własny rachunek, charakter mieszkalny nieruchomości, mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy, skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

W rezultacie, w sprawie będącej przedmiotem wniosku, świadczona przez Państwa usługa dzierżawy Budynku stanowi/będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, niekorzystające ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Państwa wątpliwości dotyczą również kwestii zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla usługi dzierżawy Budynku w części, w której Budynek wydzierżawiony jest do prowadzenia przez dzierżawcę Bursy oraz opodatkowania podatkiem VAT usług najmu Budynku w części, w której Budynek wykorzystywany jest na sale lekcyjne, tj. na cele użytkowe.

W celu rozstrzygnięcia, czy dzierżawa budynku na rzecz Stowarzyszenia, za którą to czynność otrzymują Państwo wynagrodzenie (czynsz dzierżawny) jest/będzie w całości opodatkowana podatkiem VAT należy najpierw rozstrzygnąć możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 30 ustawy dla tej czynności.

Z powołanego powyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 30 ustawy wynika, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje usługi zakwaterowania w bursach i internatach świadczone na rzecz uczniów i wychowanków szkół prowadzących te bursy i internaty, w domach studenckich świadczone na rzecz studentów i doktorantów uczelni prowadzących te domy studenckie oraz świadczone na rzecz uczniów i wychowanków lub studentów i doktorantów przez podmioty inne niż wymienione w lit. a i b, pod warunkiem, że szkoły lub uczelnie mają z tymi podmiotami zawarte umowy dotyczące zakwaterowania swoich uczniów i wychowanków lub studentów i doktorantów.

Zauważyć należy, że z ww. przepisu ustawy wynika, że usługi zakwaterowania w bursach podlegają zwolnieniu tylko w sytuacji, jeżeli są świadczone na rzecz uczniów i wychowanków szkół prowadzących te bursy lub gdy są świadczone przez podmioty inne niż bursa, pod warunkiem, że szkoły mają z tymi podmiotami zawarte umowy dotyczące zakwaterowania swoich uczniów i wychowanków.

Z opisu sprawy wynika, że Stowarzyszenie zamierza prowadzić w Budynku Szkołę (…) z Bursą, a także prowadzić działalność związaną ze sportem i rekreacją na rzecz dzieci i młodzieży, w tym organizować obozy i kolonie oraz inne wydarzenia sportowe, pozostające w zgodzie z celami statutowymi Stowarzyszenia. Parter Budynku przeznaczony jest na prowadzenie przez dzierżawcę działalności z zakresu szkolnictwa (prowadzenie lekcji, ewentualnie innej działalności związanej ze sportem lub rekreacją na rzecz dzieci i młodzieży), natomiast dwa piętra Budynku (l i II piętro) wykorzystywane są przez dzierżawcę do prowadzenia bursy szkolnej dla uczniów. Z pomieszczeń Bursy korzystają dzieci będące uczniami Szkoły prowadzonej przez dzierżawcę, zamieszkując w pomieszczeniach bursy w czasie pobierania nauki. Z opisu sprawy wynika również, że to dzierżawca (Stowarzyszenie) udostępnia uczniom pokoje w Bursie oraz, że Wnioskodawca nie posiada informacji, na jakiej podstawie dzierżawca udostępnia pokoje uczniom i na jakie okresy zawierane są ewentualne umowy.

Zatem, w analizowanej sprawie, usługa udostępniania pokoi świadczona jest bezpośrednio przez Stowarzyszenie (dzierżawcę Budynku) na rzecz uczniów, a nie przez Państwa na rzecz uczniów. Z opisu sprawy nie wynika również, by zawierali Państwo umowy na zakwaterowanie uczniów Szkoły w Bursie.

Zatem, analiza okoliczności sprawy i obowiązujących przepisów prowadzi do wniosku, że nie spełniają Państwo warunków do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 30 lit. a, b oraz lit. c ustawy.

Podsumowując:

1.Usługi dzierżawy Budynku, który w ocenie Wnioskodawcy, został zakwalifikowany do działu 11 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, jako budynek mieszkalny – budynek zbiorowego zamieszkania (grupa 113), stanowią/będą stanowić świadczenie usług zdefiniowanych w art. 8 ust. 1 ustawy, dla których nie znajduje/nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku, o którym mowa art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Zatem, czynsz dzierżawny stanowi Państwa wynagrodzenie za świadczenie ww. usług dzierżawy Budynku, które to czynności nie są/nie będą zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług jako usługi wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym.

2.Świadczone przez Państwa usługi dzierżawy Budynku na rzecz Stowarzyszenia nie korzystają/nie mogą korzystać również ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 30 ustawy. W konsekwencji, pomimo, iż – jak Państwo twierdzą – faktycznie 2/3 powierzchni użytkowej Budynku wykorzystywane jest/będzie przez Stowarzyszenie do prowadzenia bursy szkolnej, to nie zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych przez Państwa usług dzierżawy całego Budynku na rzecz Stowarzyszenia. Zatem usługi te są/będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Skoro czynsz dzierżawny stanowi w całości Państwa wynagrodzenie za czynności opodatkowane właściwą stawką podatku VAT, to nie ma podstaw do stosowania w odniesieniu do części czynszu dzierżawnego, obliczonego od powierzchni Budynku, która jest powierzchnią mieszkalną (bursą szkolną) zwolnienia od podatku, a dla powierzchni użytkowej Budynku zajętej pod sale lekcyjne właściwej stawki podatku.

Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 oraz w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3, że „czynsz dzierżawny obliczany za powierzchnię użytkową piętra I i II, zajętych na bursę szkolną, powinien podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług” uznano za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

·stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

·zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Informuję, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).