Brak opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży niezabudowanych działek.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 września 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 29 września 2023 r.  o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży niezabudowanych działek nr 1 i 2. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 grudnia 2023 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Podatnik jest właścicielem nieruchomości stanowiącej działki gruntu nr 1 o pow. 2,7469 ha, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi Księgę Wieczystą oraz działki gruntu nr 2 o pow. 1,7120 ha, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi Księgę Wieczystą. Łączna powierzchnia nieruchomości wynosi 4,4589 h.

Jest Pan żonaty i pozostaje Pan z żoną w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, przy czym wskazane nieruchomości stanowią Pana majątek osobisty nabyty w drodze darowizny. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej.

Nieruchomości są niezabudowane, są położone w terenie usług komercyjnych oznaczonych symbolem ŚV/10U, ŚV/12U, terenie usług publicznych UP oraz dróg dojazdowych gminnych KDD-G. Zawarł Pan umowę przedwstępną sprzedaży wskazanych nieruchomości ze spółką prawa handlowego, w formie spółki SKA.

Zgodnie z podstawową zasadą podatku od towarów i usług opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, a dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Natomiast jako towary (zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT) rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Sprzedaż nieruchomości należy opodatkować VAT w sytuacji, gdy sprzedawca działa w charakterze podatnika. Podatnikami zaś są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy o VAT).

W charakterze podatnika VAT nie działa podmiot w przypadku sprzedaży swojego majątku prywatnego (osobistego), czyli takiego, który nie jest wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej i nie jest przedmiotem tej działalności. Działalnością handlową nie jest sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych). W orzecznictwie dominujący jest pogląd, że sprzedaż majątku prywatnego dokonywana w ramach zwykłego zarządu prawem własności sama w sobie nie stanowi działalności gospodarczej i w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie jest to forma handlu profesjonalnego w zakresie obrotu nieruchomościami a osoba sprzedająca nie podejmuje jakichkolwiek aktywnych działań jak i nie angażuje dodatkowych środków w zakresie takiego odpłatnego zbycia.

Pana zdaniem transakcja (umowa) sprzedaży opisanej wyżej nieruchomości na rzecz przedsiębiorcy, tj. spółki komandytowo akcyjnej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazał Pan, że wniosek dotyczy pytania związanego ze zdarzeniem przyszłym, co oznacza, że sprzedaż Pana nieruchomości jeszcze nie nastąpiła. Zamierza Pan dokonać zbycia swoich nieruchomości wskazanych we wniosku, tj. działek dla których prowadzone są Księgi Wieczyste w terminie do dnia 31 stycznia 2024 roku. Transakcja planowana jest na dzień 30 stycznia 2024 roku.

Działki zostały nabyte przez Pana na podstawie umowy darowizny od Pana babci i Pana ojca. Umowa darowizny została zawarta w 2000 r. Nabycie nieruchomości przez Pana nastąpiło na podstawie umowy darowizny. Czynność nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Czynność nabycia nieruchomości nie została udokumentowana fakturą, została dokonana na podstawie umowy darowizny aktu notarialnego była to czynność nieodpłatna. Z tytułu czynności nabycia nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego od naliczonego, gdyż nabycie nastąpiło w formie darowizny. Nieruchomości od momentu nabycia nie były w żaden sposób wykorzystywane. Ziemia leżała ugorem, nie była na niej prowadzona żadna działalność gospodarcza, rolnicza, ani jakakolwiek inna. Nie była na niej prowadzona działalność rolnicza, działki nie były i nie są nikomu udostępniane na podstawie jakichkolwiek umów, działki nie były i nie są w żaden sposób wykorzystywane do jakiejkolwiek działalności, żadna działalność nie jest wykonywana.

Nie prowadził Pan działalności rolniczej. Nie jest Pan rolnikiem ryczałtowym. Nie jest Pan rolnikiem, nie dokonywał Pan rezygnacji ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, nie rejestrował się Pan jako podatnik VAT. Na nieruchomościach nie była prowadzona żadna działalność rolnicza, nie były dokonywane żadne zbiory ani dostawy produktów rolnych.

W związku z zawarciem umowy przedwstępnej sprzedaży ww. nieruchomości ze spółką prawa handlowego prowadzoną w formie SKA, Pana obowiązkiem jako sprzedającego jest obowiązek sprzedaży, a obowiązkiem kupującego obowiązek kupna. Zawarta umowa jest klasyczną umową przedwstępną sprzedaży nie kreującą innych obowiązków niż zobowiązanie sprzedaży i kupna. Nie były udzielane pełnomocnictwa innym podmiotom do prowadzenia spraw dotyczących działek.

Działki nie posiadają i nie posiadały nigdy dostępu do mediów jakichkolwiek. Przed sprzedażą nie będą prowadzone czynności doprowadzenia dostępu do mediów. Przed sprzedażą nie zostaną wydane żadne pozwolenia, warunki techniczne, ani zawarte inne umowy dotyczące działek. Działki są objęte MPZP, w którym tereny przeznaczone są pod działalność usługową i przemysłową. Nie były wydawane dla działek decyzje o warunkach zabudowy. Nie będą podejmowane żadne czynności dla podniesienia wartości działek. Nie dokonywał Pan wcześniej sprzedaży nieruchomości.

Pytanie

Czy planowana transakcja jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

W uzupełnieniu wskazał Pan, że Pana zdaniem przyszła sprzedaż wskazanych nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i 10 ustawy o VAT zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane lub sprzedaż nie będzie w ogóle przedmiotem podatku VAT.

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem podatnika transakcja (umowa) sprzedaży opisanej wyżej nieruchomości na rzecz przedsiębiorcy, tj. spółki komandytowo akcyjnej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W uzupełnieniu wskazał Pan że:

Przyszła transakcja sprzedaży nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT lub w ogóle nie będzie podlegała podatkowi VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowych działek podejmował/będzie podejmował Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi  Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE orzekł w tej sprawie, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ze wskazanych regulacji należy wywnioskować, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że zamierza Pan sprzedać niezabudowane działki gruntu nr 1 i nr 2, których jest Pan właścicielem. Działki zostały nabyte przez Pana na podstawie umowy darowizny. Nie rejestrował się Pan jako podatnik podatku VAT oraz prowadził Pan działalności rolniczej. Nieruchomości od momentu nabycia nie były w żaden sposób wykorzystywane. Na nieruchomości nie była prowadzona działalność rolnicza, działki nie były i nie są nikomu udostępniane na podstawie jakichkolwiek umów, działki nie były i nie są w żaden sposób wykorzystywane do jakiejkolwiek działalności, żadna działalność nie jest wykonywana. Zawarł Pan umowę przedwstępną sprzedaży wskazanych nieruchomości ze spółką prawa handlowego. W związku z zawarciem umowy przedwstępnej sprzedaży ww. nieruchomości ze spółką prawa handlowego prowadzoną w formie SKA, Pana obowiązkiem jako sprzedającego jest obowiązek sprzedaży, a obowiązkiem kupującego obowiązek kupna. Zawarta umowa jest klasyczną umową przedwstępną sprzedaży nie kreującą innych obowiązków niż zobowiązanie sprzedaży i kupna. Nie były udzielane pełnomocnictwa innym podmiotom do prowadzenia spraw dotyczących działek. Działki nie posiadają i nie posiadały nigdy dostępu do jakichkolwiek mediów. Przed sprzedażą nie będą prowadzone czynności doprowadzenia dostępu do mediów. Przed sprzedażą nie zostaną wydane żadne pozwolenia, warunki techniczne, ani zawarte inne umowy dotyczące działek. Działki są objęte MPZP, w którym tereny przeznaczone są pod działalność usługową i przemysłową. Nie były wydawane dla działek decyzje o warunkach zabudowy. Nie będą podejmowane żadne czynności dla podniesienia wartości działek. Nie dokonywał Pan wcześniej sprzedaży nieruchomości.

W okolicznościach niniejszej sprawy nie można mówić o aktywnych działaniach w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez podmioty zajmujące się profesjonalnie tego rodzaju sprzedażą. Jak bowiem wynika z przedstawionych we wniosku okoliczności nie podejmował/nie będzie Pan podejmował żadnych czynności w stosunku do działek nr 1 i 2 mających być przedmiotem planowanej sprzedaży, nie planuje Pan podejmować żadnych czynności zmierzających do zwiększenia atrakcyjności przedmiotowych działek.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, zbycie przez Pana działek nr 1 i 2, nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż – w świetle wskazanych przez Pana okoliczności sprawy – brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie zbycia tychże działek, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Pana w zakresie sprzedaży ww. działek, za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem, w rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek nr 1 i 2, należy uznać za czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, będzie korzystał Pan z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzam, że z tytułu sprzedaży działek nr 1 i 2 nie będzie działać Pan w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem sprzedaż ww. działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji powyższego nie będą miały zastosowania przepisy dotyczące zwolnienia od podatku od towarów i usług transakcji sprzedaży ww. działek.

Zatem oceniając całościowo Pana stanowisko uznałem je nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383).