Obowiązek zapłaty podatku VAT z tytułu nabycia żurawia samojezdnego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pana wniosek z 23 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania podatkiem VAT nabycia żurawia samojezdnego wpłynął 23 listopada 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan indywidualną działalność gospodarczą.

Jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym również dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Klasyfikacja PKD: 43.99.Z - Pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane.

W celu wykonywania ww. działalności zamierza Pan zakupić (finalizuje Pan transakcję zakupu) w Niemczech od firmy (…), na podstawie faktury używany samojezdny żuraw teleskopowy marki (…) typu (…), rok produkcji: (…), przebieg około (…). Maksymalny udźwig tego żurawia samojezdnego wynosi 60 ton.

Jest to urządzenie specjalnie dostosowane do zawężonego pola pracy. Posiada 48-metrowy wysięgnik teleskopowy, przeznaczony do prac zarówno na zewnątrz, jak i w pomieszczeniach. Samojezdny żuraw teleskopowy nie może pracować bez jego stacjonarnego osadzenia, zbalastowania i ustabilizowania (na podporach). Do obsługi urządzenia wystarczy jedna osoba, która jest kierowcą (w trakcie dojazdu), a następnie operatorem z uprawnieniami (w trakcie pracy). Żuraw samojezdny nie służy do transportu towarów ani osób. Podstawowa funkcja dźwigu (żurawia) dokonywana jest po jego unieruchomieniu i ustabilizowaniu. Żuraw kołowy (samojezdny, samobieżny) to urządzenie dźwigowe na podwoziu samojezdnym, używane stacjonarnie do prac przeładunkowych i montażowych. Mobilność tego urządzenia przejawia się w tym, że może się przemieszczać z miejsca na miejsce. Żuraw samojezdny nie spełnia warunków technicznych do poruszania się po drogach ze względu na przekroczony nacisk pojedynczej osi - w celu rejestracji w wydziale komunikacji wymagane jest odstępstwo wydawane przez Ministra Infrastruktury. Rejestracja w wydziale komunikacji pozwala na dojazd żurawia do miejsca pracy po drogach publicznych. Żuraw samojezdny rejestrowany jest jako samochód specjalny - żuraw samochodowy.

Pytanie

Czy w związku z nabyciem tego żurawia samojezdnego musi Pan złożyć formularz VAT-23 i zapłacić podatek VAT?

Pana stanowisko w sprawie

W związku z nabyciem samojezdnego żurawia teleskopowego, o którym mowa w opisie stanu faktycznego, nie jest Pan zobowiązany do sporządzenia formularza VAT-23 oraz nie ma Pan obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług. Samojezdny żuraw teleskopowy nie jest przeznaczony do przewozu osób lub rzeczy, w związku z czym nie może być uznany jako środek transportu o którym mowa w art. 103 ust. 4 ustawy. Jego podstawowa funkcja jest realizowana stacjonarnie, po uprzednim unieruchomieniu i ustabilizowaniu urządzenia. W trakcie jego przemieszczania nie jest realizowana żadna funkcja przewozu osób lub towarów, a także nie może wykonywać podstawowego zadania, do jakiego jest przeznaczony, polegającego na podnoszeniu i przenoszeniu ładunków. W związku z powyższym do czynności nabycia tego żurawia nie będzie miał zastosowania art. 103 ust. 4‑5 ustawy o podatku od towarów i usług. Analogiczne rozstrzygnięcie zostało wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w zmieniającej interpretacji indywidualnej z dnia 29.03.2023 r. sygnatura: 0111-KDIB3-3.4012.578.2023.2.MAZ.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1570, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”):

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy:

Przez państwo członkowskie rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej, a także Irlandię Północną w zakresie określonym w Protokole w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.Urz. UE L 29 z 31.01.2020, str. 7, z późn. zm.).

Jak stanowi art. 2 pkt 3 ustawy:

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1) nabywcą towarów jest:

a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,

b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

  - z zastrzeżeniem art. 10;

2) dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

W myśl art. 9 ust. 3 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

1) nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,

2) dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2

- jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 103 ust. 3 ustawy:

W przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Stosownie do art. 99 ust. 10 ustawy:

W przypadku gdy podatnicy, o których mowa w art. 15, oraz podmioty niebędące podatnikami wymienionymi w art. 15, niemające obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub w ust. 8, dokonują jedynie wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu, deklarację podatkową w zakresie nabywanych nowych środków transportu składa się w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.

W myśl art. 103 ust. 4 ustawy:

Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 103 ust. 5 ustawy:

W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika.

W art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wersja przekształcona; Dz.Urz.UE.L 2011 Nr 77, str. 1, ze zm.; dalej jako: „rozporządzenie wykonawcze 282/2011”) zawarta została definicja „środka transportu”.

„Środek transportu”, o którym mowa w art. 56 oraz w art. 59 akapit pierwszy lit. g) dyrektywy 2006/112/WE, obejmuje pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu.

Z kolei w art. 38 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego 282/2011 wskazano, że:

Środki transportu, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności następujące pojazdy:

a)pojazdy lądowe, takie jak samochody, motocykle, rowery, trójkołowce oraz pojazdy turystyczne;

b) przyczepy i naczepy;

c) wagony kolejowe;

d) statki;

e) statki powietrzne;

 f) pojazdy dostosowane specjalnie do przewozu osób chorych lub rannych;

g) ciągniki i inne pojazdy rolnicze;

h) pojazdy o napędzie mechanicznym lub elektrycznym przeznaczone dla osób niepełnosprawnych.

Jak wynika z przedstawionego przez Pana we wniosku opisu sprawy, jest Pan podatnikiem VAT czynnym, zarejestrowanym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Ponadto wskazał Pan, finalizuje Pan transakcję nabycia używanego samojezdnego żurawia teleskopowego, wyprodukowanego w (…) r. Maksymalny udźwig tego żurawia samojezdnego wynosi 60 ton. Jest to urządzenie specjalnie dostosowane do zawężonego pola pracy. Posiada 48‑metrowy wysięgnik teleskopowy, przeznaczony do prac zarówno na zewnątrz, jak i w pomieszczeniach.  Samojezdny żuraw teleskopowy nie może pracować bez jego stacjonarnego osadzenia, zbalastowania i ustabilizowania (na podporach). Do obsługi urządzenia wystarczy jedna osoba, która jest kierowcą (w trakcie dojazdu), a następnie operatorem z uprawnieniami (w trakcie pracy). Żuraw samojezdny nie służy do transportu towarów ani osób. Podstawowa funkcja dźwigu (żurawia) dokonywana jest po jego unieruchomieniu i ustabilizowaniu. Żuraw kołowy (samojezdny, samobieżny) to urządzenie dźwigowe na podwoziu samojezdnym, używane stacjonarnie do prac przeładunkowych i montażowych. Mobilność tego urządzenia przejawia się w tym, że może się przemieszczać z miejsca na miejsce. Żuraw samojezdny nie spełnia warunków technicznych do poruszania się po drogach ze względu na przekroczony nacisk pojedynczej osi - w celu rejestracji w wydziale komunikacji wymagane jest odstępstwo wydawane przez Ministra Infrastruktury. Rejestracja w wydziale komunikacji pozwala na dojazd żurawia do miejsca pracy po drogach publicznych. Żuraw samojezdny rejestrowany jest jako samochód specjalny - żuraw samochodowy.

Pana wątpliwości dotyczą rozstrzygnięcia, czy nabycie opisanego żurawia samojezdnego podlega obowiązkowi uiszczenia podatku od towarów i usług oraz sporządzenia formularza VAT-23.

Dla oceny Pana stanowiska, związanego z przedstawionym opisem stanu faktycznego i wyrażonymi wątpliwościami, kluczowe znaczenie ma rozstrzygnięcie, czy nabyty żuraw samojezdny jest środkiem transportu. Przepis art. 2 pkt 10 lit a ustawy zawiera rozumienie pojęcia „nowy środek transportu” w odniesieniu do pojazdu lądowego. Natomiast ustawa o VAT nie definiuje jako takiego pojęcia „środek transportu”. Zatem wyłączając z definicji „nowego środka transportu” (w odniesieniu do pojazdu lądowego) te elementy, które wskazują na jego status jako przedmiotu nowego (przejechany dystans nie większy niż 6000 kilometrów lub czas jaki upłynął od momentu dopuszczenia do użytku nie dłuższy niż 6 miesięcy), okazuje się, że o uznaniu danego pojazdu za środek transportu decyduje jego przeznaczenie do przewozu osób lub towarów.

Definicja „środka transportu” zawarta została natomiast w art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego 282/2011, wskazując, że objęte nią są pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu. Użyty w tej definicji zwrot, wskazujący na przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, należy odczytywać dokładnie w kontekście przykładowego katalogu pojazdów, zawartego w art. 38 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego 282/2011.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że nabyty przez Pana żuraw samojezdny nie jest „środkiem transportu” w rozumieniu jakie wynika z przepisów ustawy o VAT lub rozporządzenia wykonawczego 282/2011. Podstawową funkcją nabytego żurawia jest podnoszenie ciężarów (przenoszenie ładunków między miejscami znajdującymi się w zasięgu pracy żurawia) o masie do 50 ton, co jest realizowane stacjonarnie, po jego osadzeniu, zbalastowaniu i ustabilizowaniu. Z kolei mobilność żurawia przejawia się wyłącznie w tym, że może się przemieszczać z miejsca na miejsce. Przy tym żuraw nie spełnia warunków do poruszania po drogach publicznych ze względu na przekroczony nacisk pojedynczej osi. Jego rejestracja w wydziale komunikacji - co umożliwi dojazd żurawia do miejsca pracy - wymaga uzyskania odstępstwa od warunków technicznych. Oznacza to, że w trakcie jego przemieszczania nie jest realizowana żadna funkcja przewozu osób lub towarów, a także nie może wykonywać podstawowego zadania, do jakiego jest przeznaczony, polegającego na podnoszeniu i przenoszeniu ładunków.

Skoro zatem żuraw samojezdny, nabyty przez Pana, nie stanowi środka transportu w rozumieniu ustawy o VAT, zatem do czynności jego nabycia nie znajdą zastosowania przepisy art. 103 ust. 4 i 5 ustawy. Tym samym nie ciąży na Panu obowiązek przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji VAT-23 oraz zapłaty podatku od towarów i usług w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie zdanego pytania należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się do faktu, że na poparcie własnej argumentacji powołał się Pan na funkcjonującą w obrocie prawnym interpretację indywidualną, Organ pragnie zauważyć, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i odnosi się wyłącznie do okoliczności przedstawionych w inicjującym tę sprawę wniosku. Podkreślenia w tym miejscu bowiem wymaga, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podmiotów w wyniku rozstrzygnięć, dotyczących konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych. Interpretacje indywidualne nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.