Nieuznanie transakcji sprzedaży za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz opodatkowanie tej transakcji podatkiem VAT i prawo do odliczenia podatku VAT z faktury wystawionej przez Sprzedającego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

5 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 5 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:

-nie uznania transakcji sprzedaży Przedmiotu Umowy za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz opodatkowanie tej transakcji podatkiem VAT,

-prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Sprzedającego w związku z zawarciem Umowy.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

2)Zainteresowani niebędący stroną postępowania:

Y Spółka z o.o.

Opis stanu faktycznego

X jest polskim rezydentem podatkowym, mającym siedzibę i zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Sprzedający jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zakres działalności X skupia się głównie na tworzeniu i rozwoju oprogramowania:

-A – darmowa aplikacja mobilna (...).

-B – komercyjna lub darmowa (w zależności od wykorzystywanej wersji) aplikacja (...).

-C – komercyjna lub darmowa (w zależności od wykorzystywanej wersji) aplikacja (...).

-D – komercyjna lub darmowa (w zależności od wykorzystywanej wersji) aplikacja (...).

Dodatkowo w asortymencie Sprzedającego są szafy sterownicze (…) wraz z oprogramowaniem.

W dniu (…) lipca 2023 r. X, jako sprzedający, zawarł z Y, jako kupującym, w formie z podpisami notarialnie poświadczonymi umowę „Sprzedaży Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa” (dalej: „Umowa”). Celem Umowy była sprzedaż działalności związanej z aplikacjami C oraz D. Na moment zawarcia transakcji, spółka Y była spółką z o.o. w organizacji.

Zgodnie z treścią Umowy, Sprzedający sprzedał na rzecz Kupującego samodzielny wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych, tworzący zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Przy czym Spółki powzięły wątpliwość czy sprzedawane składniki majątkowe stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT, wobec czego transakcja sprzedaży została opodatkowana 23% VAT.

W skład sprzedawanych przez X na rzecz Y wchodziły następujące składniki majątkowe (dalej: „Przedmiot Umowy”):

-Składniki Odroczone I;

-Składniki Odroczone II;

-pracownicy zatrudnieni na umowę o pracę oraz jedna osoba zatrudniona na zasadach kontraktu menadżerskiego;

-narzędzia pracy: telefony komórkowe, laptopy, wyposażenie miejsc pracy (meble biurowe), drukarka laserowa, umowa leasingów 2 samochodów, umowy kart paliwowych wraz z tymi kartami;

-baza (…) oraz konto administracyjne programu zawierającego komplet danych kontaktowych oraz historię rozmów handlowych z bazą wszystkich jednostek samorządu terytorialnego oraz (...);

-konto administracyjne (…);

-nośniki danych (pendrive) zawierające programy informatyczne/kody źródłowe aplikacji C oraz D.

Zgodnie z treścią Umowy, pod pojęciem Składniki Odroczone I należy rozumieć:

-klientelę oraz kontrakty handlowe na utrzymanie narzędzi C oraz D z jednostkami samorządu terytorialnego oraz zakładami komunalnymi, przy czym kontrakty podpisane przed zawarciem Umowy przechodzą dopiero po odnowieniu ich okresu obowiązywania (w żadnym przypadku nie dłuższym niż 12 miesięcy) – w zakresie przysługującym X. W tym zakresie wymieniono listę umów z zakładami komunalnymi lub gminami, których obecnie jest stroną Sprzedający;

-klientelę oraz kontrakty handlowe na utrzymanie narzędzi C oraz D, przy czym kontrakty podpisane przed zawarciem Umowy przechodzą dopiero po odnowieniu ich okresu obowiązywania (w żadnym przypadku nie dłuższym niż 12 miesięcy) – w zakresie przysługującym innej spółce kapitałowej do czasu jej połączenia z X. W tym zakresie także wymieniono listę umów z zakładami komunalnymi lub gminami, których obecnie jest stroną inna spółka kapitałowa;

-leady, które przechodzą po odnowieniu okresu obowiązywania (który w żadnym wypadku – nie przekroczy 12 miesięcy), dotyczące wskazanych gmin;

-autorskie prawa majątkowe (wraz z własnością nośników danych na których zostały utrwalone) do określonych projektów w zakresie funkcjonalności dla systemu C lub przejmowanych przez system C.

Należy w tym miejscu wskazać, że w Umowie wyraźnie wskazano, że do przejścia na Kupującego Składników Odroczonych I dojdzie najpóźniej do dnia 31 lipca 2024 r. Oznacza to, że własność Składników Odroczonych I nie przeszła na Y w momencie zawarcia Umowy. Z chwilą zawarcia Umowy Y ma jednak prawo do korzystania ze składników majątkowych opisanych jako Składniki Odroczone I.

Zgodnie z treścią Umowy, pod pojęciem Składniki Odroczone II należy rozumieć cały zakres funkcjonalności aplikacji D oraz C istniejący na dzień przeniesienia, w tym autorskie prawa majątkowe (wraz z własnością wszystkich nośników danych na których zostały utrwalone oraz kody źródłowe i prawa do kodów (całość repozytorium). W treści Umowy wskazano, że Składniki Odroczone II przejdą na Kupującego w dniu 31 sierpnia 2026 r., bez konieczności dokonywania pomiędzy Spółkami jakichkolwiek dodatkowych czynności. Z chwilą zawarcia Umowy Y ma prawo do korzystania ze składników majątkowych opisanych jako Składniki Odroczone II.

Na moment zawarcia Umowy, Przedmiot Umowy charakteryzował się następującymi cechami:

-nie był organizacyjnie wyodrębniony w strukturze Sprzedawcy jako zakład, oddział itp. Przy czym należy zauważyć, że na potrzeby zawarcia Umowy, wspólnicy X powzięli uchwałę w przedmiocie wyrażenia zgody na sprzedaż Przedmiotu Umowy. W załączniku do tej uchwały zostały wymienione wszystkie składniki wchodzące w skład Przedmiotu Umowy;

-zakładowy plan kont Sprzedawcy nie zawierał kont analitycznych i syntetycznych dotyczących wyłącznie gospodarki finansowej Przedmiotu Umowy;

-przy wykorzystaniu zakładowego planu kont oraz ksiąg pomocniczych nie było możliwości sporządzenia bilansu Przedmiotu Umowy;

-nie posiadał przyporządkowanych odrębnych rachunków (subrachunków) bankowych, na które wpływały należności i z których spłacane były zobowiązania związane wyłącznie z Przedmiotem Umowy;

-nie posiadał przyporządkowanych do siebie środków pieniężnych, które zostały przeniesione w ramach Umowy na Kupującego;

-doszło do przeniesienia zakładu pracy Sprzedawcy w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy, co zostało wyraźnie podkreślone w treści Umowy.

W ocenie Wnioskodawców, w oparciu o nabyte przez Kupującego składniki majątkowe (to jest Przedmiot Umowy z wyłączeniem Składników Odroczonych I oraz Składników Odroczonych II, gdyż ich własność zostanie przeniesiona później – co zostało dokładnie wskazane powyżej), spółka Y może prowadzić działalność związaną z aplikacjami D oraz C, albowiem posiadała i posiada pełne prawa do korzystania ze składników majątku objętych Przedmiotem Umowy. Środki na prowadzenie działalności pochodzą z wkładów wspólników Kupującego oraz pożyczek. Ponadto Y otrzymała prawo do komercyjnego wykorzystywania aplikacji D oraz C. Należy jednak zauważyć, że pełną zdolność do kontynuacji działalności X, w zakresie nabywanych składników majątkowych wchodzących w skład Przedmiotu Umowy, spółka Y uzyska dopiero po przeniesieniu własności Składników Odroczonych I (których własność ma zostać przeniesiona do dnia 31 lipca 2024 r.) oraz Składników Odroczonych II (których własność ma zostać przeniesiona w dniu 31 sierpnia 2026 r.).

Kupujący będzie wykorzystywał nabyty Przedmiot Umowy do czynności opodatkowanych VAT.

Pytania

1.Czy sprzedany przez spółkę X na rzecz spółki Y Przedmiot Umowy nie stanowił zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT i w związku z tym zasadne było opodatkowanie transakcji sprzedaży Przedmiotu Umowy podatkiem VAT?

2.Czy Kupujący będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z tytułu Umowy po otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury potwierdzającej jej faktyczne dokonanie?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa stanowisko do pytania nr 1

Sprzedany przez spółkę X na rzecz spółki Y Przedmiot Umowy nie stanowił zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT i w związku z tym zasadne było opodatkowanie transakcji sprzedaży Przedmiotu Umowy podatkiem VAT według stawki 23%.

Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych do pytania nr 1

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”) wskazana w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT stanowi, iż ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa – rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Jednocześnie, zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem wskazanym w indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego w celu stwierdzenia, iż wyodrębniona część przedsiębiorstwa będzie stanowić ZCP niezbędne jest wykazanie:

1)istnienia zespołu składników niematerialnych oraz materialnych, w tym zobowiązań;

2)wyodrębnienia organizacyjnego;

3)wyodrębnienia finansowego;

4)wyodrębnienia funkcjonalnego.

Powyższe potwierdza teza Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej przedstawiona w interpretacji indywidualnej z dnia 1 marca 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.268.2022.2.JF, w której wskazano, iż „zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest zatem dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że jednym z podstawowych elementów istnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych)”.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 2 marca 2023 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.3.2023.2.AM dodał, iż „określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego”.

Poniżej przedstawiono zatem analizę spełnienia poszczególnych warunków uznania za ZCP przez wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych.

Istnienie zespołu składników niematerialnych oraz materialnych

Uznanie danej masy majątkowej za ZCP wymaga istnienia zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań. Jak słusznie zauważył Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 23 czerwca 2023 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.173.2023.4.MS, „podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). […] Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza”.

Warunek wyodrębnienia organizacyjnego

Na podstawie interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, iż wyodrębnienie organizacyjne oznacza odrębny pod względem organizacyjnym zespół składników materialnych i niematerialnych zachowujący miejsce w strukturze organizacyjnej (dział, oddział, pion lub wydział). W tym przypadku istotne jest również formalne potwierdzenie struktury organizacyjnej, dokonane na bazie statutu, regulaminu lub uchwały zarządu. W szczególności w ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wyrażonej w interpretacji indywidualnej z dnia 17 stycznia 2020 r. sygn. 0114-KDIP2-2.4010.483.2019.1.RK zostało stwierdzone, iż: „samo nazwanie jednostki wewnętrznej określonym mianem nie zapewnia wyodrębnienia organizacyjnego, jeżeli nie podąża za tym autonomia decyzyjna, wyposażenie majątkowe i zarządzanie zespołem pracowniczym. Ważne jest przypisanie jednostce uprawnień skutkujących samodzielnym prowadzeniem działalności »widocznym z zewnątrz«. Oznacza to, że wyodrębnienie musi wynikać z określonych decyzji statutowych (zarządczych itp.), które formalnie nadają jednostce wewnętrznej uprawnienia uzasadniające jej wydzielenie organizacyjne”.

Warunek wyodrębnienia finansowego

W świetle wykładni przepisów regulujących tematykę ZCP wyodrębnienie finansowe rozumiane jest jako stan, w którym poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zespół składników materialnych stanowiących ZCP nie musi stanowić jednostki samodzielnej finansowo, nie jest również zobowiązany do samodzielnego bilansu w ramach przedsiębiorstwa podatnika. Zgodnie z interpretacjami podatkowymi (przykładowo: interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 maja 2020 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.197.2020.1.MGO) podkreśla się, że w sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przenoszone zobowiązania i należności powinny być wyodrębnione oraz przyporządkowane organizacyjnie i finansowo do wyodrębnionego majątku tak, aby można było przejąć funkcje wyodrębnionego majątku w sposób umożliwiający przejęcie funkcji gospodarczych.

Warunek wyodrębnienia funkcjonalnego

Wyodrębnienie funkcjonalne w świetle ujednoliconego stanowiska prezentowanego przez organy podatkowe oznacza, że dany zespół składników majątkowych służy realizowaniu w przedsiębiorstwie określonej działalności i zadań gospodarczych. W szczególności, niezbędne jest, aby ZCP wykonywała odrębną od podmiotu, z którego została utworzona działalność. Zgodnie z interpretacjami podatkowymi (przykładowo interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 marca 2023 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.819.2022.4.EJ) podkreśla się, iż: „wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa”.

Reasumując, zdaniem Zainteresowanych, aby uznać część przedsiębiorstwa za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o VAT powinny być spełnione następujące przesłanki:

-istnienie w ramach ZCP składników materialnych i niematerialnych;

-finansowe wyodrębnienie w istniejącym przedsiębiorstwie polegające na takiej ewidencji zdarzeń gospodarczych aby możliwe było przyporządkowanie do ZCP przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań;

-organizacyjne wyodrębnienie ZCP w strukturze istniejącego przedsiębiorstwa jako dział, wydział, oddział itp.; przyporządkowanie pracowników oraz majątku do ZCP;

-funkcjonalne wyodrębnienie ZCP polegające na realizowaniu w przedsiębiorstwie określonej (i odrębnej od pozostałych) działalności i zadań gospodarczych oraz możliwości kontynuacji dotychczasowych zadań ZCP, w przypadku jego przeniesienia na nowy podmiot.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że sprzedawany przez spółkę X na rzecz spółki Y Przedmiot Umowy nie stanowił zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, albowiem:

(1)Przedmiot Umowy nie był organizacyjnie wyodrębniony w strukturze Sprzedawcy jako zakład, oddział itp. Za takie wyodrębnienie nie może zostać uznana uchwała wspólników spółki X w przedmiocie wyrażenia zgody na sprzedaż Przedmiotu Umowy;

(2)Przedmiot Umowy nie był finansowo wyodrębniony w spółce X, gdyż:

-nie posiadał przyporządkowanych odrębnych rachunków (subrachunków) bankowych, na które wpływały należności i z których spłacane były zobowiązania związane wyłącznie z Przedmiotem Umowy,

-nie posiadał przyporządkowanych do siebie środków pieniężnych, które zostały przeniesione w ramach Umowy na Kupującego,

-zakładowy plan kont Sprzedawcy nie zawierał kont analitycznych i syntetycznych dotyczących wyłącznie gospodarki finansowej Przedmiotu Umowy,

-przy wykorzystaniu zakładowego planu kont oraz ksiąg pomocniczych nie było możliwości sporządzenia bilansu Przedmiotu Umowy;

(3)Przedmiot Umowy nie był funkcjonalne wyodrębniony w spółce X, gdyż w momencie zawarcia Umowy na rzecz Kupującego nie przeszły Składniki Odroczone I oraz Składniki Odroczone II. W szczególności na Kupującego nie przeszły autorskie prawa majątkowe do aplikacji D oraz C, czyli głównego składnika majątkowego, za pomocą którego możliwa jest kontynuacja działalności Sprzedającego w niezmienionym zakresie. Ponadto nie przeszły umowy wchodzące w skład Składników Odroczonych I. W ocenie Zainteresowanych, w analizowanej sprawie można mówić o „pełzającym” wyodrębnieniu funkcjonalnym, to znaczy, będzie ono postępowało w przyszłości wraz z przechodzeniem prawa własności Składników Odroczonych I oraz Składników Odroczonych II. Nie jest to jednak wystarczające, aby uznać Przedmiot Umowy za ZCP w rozumieniu ustawy o VAT.

W konsekwencji, jak wynika z analizowanego stanu faktycznego, Przedmiot Umowy nie będzie spełniał warunków do uznania za ZCP w rozumieniu analizowanych przepisów ustawy o VAT. W konsekwencji, transakcja będzie podlegać opodatkowaniu VAT. Nie znajdzie bowiem zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W analizowanym przypadku, spółka X jest podatnikiem VAT, a zawierając Umowę działała w charakterze podatnika VAT.

Wobec powyższego, zasadne było opodatkowanie transakcji sprzedaży Przedmiotu Umowy podatkiem VAT.

Stanowisko Zainteresowanych do pytania nr 2

Kupujący będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z tytułu Umowy po otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury potwierdzającej jej faktyczne dokonanie.

Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych do pytania nr 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W myśl art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

W myśl art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 terminy składania deklaracji podatkowych ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W Państwa ocenie, wszystkie przesłanki uprawniające Kupującego do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Sprzedającego w związku z zawarciem Umowy zostały spełnione, gdyż:

-Przedmiot Umowy został nabyty przez spółkę Y w celu wykonywania czynności opodatkowanych VAT;

-sprzedaż Przedmiotu Umowy nie stanowi transakcji niepodlegającej opodatkowaniu lub zwolnionej z opodatkowania. W szczególności Przedmiot Umowy nie stanowi ZCP w rozumieniu ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że:

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży lub aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem:

Stosowanie do art. 55² Kodeksu cywilnego:

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 27e ustawy:

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana cześć przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, daną transakcję można uznać za zbycie przedsiębiorstwa lub ZCP, jeżeli na moment jej przeprowadzenia spełnione są łącznie następujące kryteria:

·przenoszony na nabywcę zespół składników zawiera zespół składników majątku (zaplecze) umożliwiający kontynuację działalności prowadzonej przez zbywcę wystarczający do prowadzenia tej działalności,

·nabywca – w ramach swojej działalności – ma zamiar kontynuowania działalności prowadzonej w dotychczasowym zakresie przez zbywcę przy pomocy szeregu składników majątkowych będących przedmiotem transakcji.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

W ocenie Organu, przepis art. 2 pkt 27e ustawy powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01 Zita Modes Sàrl przeciwko Administration de l’enregistrement et des domaines, w którym Trybunał zwracając uwagę, że niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń – innych niż te, o których mowa w Dyrektywie podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz – w zależności od konkretnego przypadku – składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Z kolei z treści wyroku TSUE z 10 listopada 2011 r. w sprawie C‑444/10 Schriever wynika, że stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej – pkt 25. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej – pkt 26.

Natomiast w wyroku WSA w Gdańsku z 5 grudnia 2017 r. I SA/Gd 1130/17, dotyczącym transakcji zbycia stacji paliw, Sąd wskazał, że przy kwalifikacji sprzedaży istotne jest, aby ten zespół składników mógł samodzielnie funkcjonować jako przedsiębiorstwo. Składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze pewnych elementów. Ważne jest więc, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki między poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Jest to kluczowa kwestia przy ocenie, czy chodzi o przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część, których zbycie jest wyłączone spod działania ustawy o VAT.

Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę itp. na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z treści wniosku wynika, że X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością („Sprzedający”, „X”) jest polskim rezydentem podatkowym, mającym siedzibę i zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Sprzedający jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zakres działalności X skupia się głównie na tworzeniu i rozwoju oprogramowania:

-A;

-B;

-C;

-D.

Dodatkowo w asortymencie Sprzedającego są szafy sterownicze (…) wraz z oprogramowaniem.

W dniu (…) lipca 2023 r. X, jako sprzedający, zawarł z Y („Kupujący”, „Y”), w formie z podpisami notarialnie poświadczonymi umowę „Sprzedaży Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa” („Umowa”). Celem Umowy była sprzedaż działalności związanej z aplikacjami C oraz D. Na moment zawarcia transakcji, spółka Y była spółką z o.o. w organizacji.

W skład sprzedawanych przez X na rzecz Y wchodziły następujące składniki majątkowe („Przedmiot Umowy”):

-Składniki Odroczone I;

-Składniki Odroczone II;

-pracownicy zatrudnieni na umowę o pracę oraz jedna osoba zatrudniona na zasadach kontraktu menadżerskiego;

-narzędzia pracy: telefony komórkowe, laptopy, wyposażenie miejsc pracy (meble biurowe), drukarka laserowa, umowa leasingów 2 samochodów, umowy kart paliwowych wraz z tymi kartami;

-baza (…) oraz konto administracyjne programu zawierającego komplet danych kontaktowych oraz historię rozmów handlowych z bazą wszystkich jednostek samorządu terytorialnego oraz (...);

-konto administracyjne (…);

-nośniki danych (pendrive) zawierające programy informatyczne/kody źródłowe aplikacji C oraz D.

Zgodnie z treścią Umowy, pod pojęciem Składniki Odroczone I należy rozumieć:

-klientelę oraz kontrakty handlowe na utrzymanie narzędzi C oraz D z jednostkami samorządu terytorialnego oraz zakładami komunalnymi, przy czym kontrakty podpisane przed zawarciem Umowy przechodzą dopiero po odnowieniu ich okresu obowiązywania (w żadnym przypadku nie dłuższym niż 12 miesięcy) – w zakresie przysługującym X. W tym zakresie wymieniono listę umów z zakładami komunalnymi lub gminami, których obecnie jest stroną Sprzedający;

-klientelę oraz kontrakty handlowe na utrzymanie narzędzi C oraz D, przy czym kontrakty podpisane przed zawarciem Umowy przechodzą dopiero po odnowieniu ich okresu obowiązywania (w żadnym przypadku nie dłuższym niż 12 miesięcy) – w zakresie przysługującym innej spółce kapitałowej do czasu jej połączenia z X. W tym zakresie także wymieniono listę umów z zakładami komunalnymi lub gminami, których obecnie jest stroną inna spółka kapitałowa;

-leady, które przechodzą po odnowieniu okresu obowiązywania (który w żadnym wypadku – nie przekroczy 12 miesięcy), dotyczące wskazanych gmin;

-autorskie prawa majątkowe (wraz z własnością nośników danych, na których zostały utrwalone) do określonych projektów w zakresie funkcjonalności dla systemu C lub przejmowanych przez system C.

Należy w tym miejscu wskazać, że w Umowie wyraźnie wskazano, że do przejścia na Kupującego Składników Odroczonych I dojdzie najpóźniej do dnia 31 lipca 2024 r. Oznacza to, że własność Składników Odroczonych I nie przeszła na Y w momencie zawarcia Umowy. Z chwilą zawarcia Umowy Y ma jednak prawo do korzystania ze składników majątkowych opisanych jako Składniki Odroczone I.

Zgodnie z treścią Umowy, pod pojęciem Składniki Odroczone II należy rozumieć cały zakres funkcjonalności aplikacji D oraz C istniejący na dzień przeniesienia, w tym autorskie prawa majątkowe (wraz z własnością wszystkich nośników danych, na których zostały utrwalone oraz kody źródłowe i prawa do kodów (całość repozytorium). W treści Umowy wskazano, że Składniki Odroczone II przejdą na Kupującego w dniu 31 sierpnia 2026 r., bez konieczności dokonywania pomiędzy Spółkami jakichkolwiek dodatkowych czynności. Z chwilą zawarcia Umowy Y ma prawo do korzystania ze składników majątkowych opisanych jako Składniki Odroczone II.

Biorąc pod uwagę powyższe (opis sprawy oraz powołane przepisy) należy stwierdzić, że przedmiot Umowy sprzedaży nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu powołanego art. 55¹ Kodeksu cywilnego, ponieważ zbyciu nie towarzyszył transfer szeregu kluczowych składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa Spółki.

Należy wskazać, że na Y nie zostały przeniesione wszystkie oprogramowania – aplikacje, tj. A oraz B, na których tworzeniu i rozwoju skupia się głównie działalność X. Dodatkowo – jak wskazali Państwo – w asortymencie X są szafy sterownicze (…) wraz z oprogramowaniem, które również nie stanowią przedmiotu sprzedaży.

Zatem, wyłączenie z przedmiotu przeniesienia wskazanych powyżej elementów potwierdza, że przedmiotem Transakcji nie było przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

W następnej kolejności należy ocenić, czy Przedmiot Umowy stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oceniając, czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy VAT, uwzględnić należy przede wszystkim następujące okoliczności:

• zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
• faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Jak zostało już wcześniej wskazane, z definicji zawartej w ustawie wynika, że ZCP to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Oznacza to, że na gruncie ustawy mamy do czynienia z ZCP, jeśli łącznie są spełnione następujące warunki:

• istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych;
• zespół ten w istniejącym przedsiębiorstwie jest wyodrębniony organizacyjnie i finansowo;
• przeniesione składniki mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze (wyodrębnienie funkcjonalne).

W świetle przywołanych uregulowań i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że przedmiotem transakcji zbycia nie będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy, bowiem – jak Państwo wskazali w opisie sprawy – na moment zawarcia Umowy, Przedmiot Umowy charakteryzował się następującymi cechami:

-nie był organizacyjnie wyodrębniony w strukturze Sprzedawcy jako zakład, oddział itp. Przy czym, należy zauważyć, że na potrzeby zawarcia Umowy, wspólnicy X powzięli uchwałę w przedmiocie wyrażenia zgody na sprzedaż Przedmiotu Umowy. W załączniku do tej uchwały zostały wymienione wszystkie składniki wchodzące w skład Przedmiotu Umowy;

-zakładowy plan kont Sprzedawcy nie zawierał kont analitycznych i syntetycznych dotyczących wyłącznie gospodarki finansowej Przedmiotu Umowy;

-przy wykorzystaniu zakładowego planu kont oraz ksiąg pomocniczych nie było możliwości sporządzenia bilansu Przedmiotu Umowy;

-nie posiadał przyporządkowanych odrębnych rachunków (subrachunków) bankowych, na które wpływały należności i z których spłacane były zobowiązania związane wyłącznie z Przedmiotem Umowy;

-nie posiadał przyporządkowanych do siebie środków pieniężnych, które zostały przeniesione w ramach Umowy na Kupującego;

-doszło do przeniesienia zakładu pracy Sprzedawcy w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy, co zostało wyraźnie podkreślone w treści Umowy.

Aczkolwiek pomimo, iż w Państwa ocenie, w oparciu o nabyte przez Kupującego składniki majątkowe (to jest Przedmiot Umowy z wyłączeniem Składników Odroczonych I oraz Składników Odroczonych II, gdyż ich własność zostanie przeniesiona później – co zostało dokładnie wskazane powyżej), spółka Y może prowadzić działalność związaną z aplikacjami D oraz C, albowiem posiadała i posiada pełne prawa do korzystania ze składników majątku objętych Przedmiotem Umowy, jednak w opinii Organu opisany Przedmiot Umowy nie stanowił zorganizowanej części w przedsiębiorstwie X. Jednocześnie jak Państwo wskazali, środki na prowadzenie działalności pochodzą z wkładów wspólników Kupującego oraz pożyczek. Ponadto, Y otrzymała prawo do komercyjnego wykorzystywania aplikacji D oraz C. Należy jednak zauważyć, że pełną zdolność do kontynuacji działalności X, w zakresie nabywanych składników majątkowych wchodzących w skład Przedmiotu Umowy, spółka Y uzyska dopiero po przeniesieniu własności Składników Odroczonych I (których własność ma zostać przeniesiona do dnia 31 lipca 2024 r.) oraz Składników Odroczonych II (których własność ma zostać przeniesiona w dniu 31 sierpnia 2026 r.).

Tym samym, powyższe okoliczności wskazują, że opisany Przedmiot Umowy nie stanowił w przedsiębiorstwie X zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Zatem, nie mógł on funkcjonować jako samodzielny podmiot gospodarczy. Tym samym, w przedstawionej przez Państwa sytuacji, Przedmiot Umowy nie był na tyle zorganizowany, aby umożliwił prowadzenie działalności bez podejmowania dodatkowych działań ze strony Kupującego.

Podsumowując, uwzględniając okoliczności sprawy należy stwierdzić, że sprzedany przez spółkę X na rzecz spółki Y Przedmiot Umowy nie stanowił zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. W konsekwencji, transakcja sprzedaży Przedmiotu Umowy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Państwa wątpliwości w dalszej kolejności dotyczą uznania, czy Kupujący będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z tytułu Umowy po otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury potwierdzającej jej faktyczne dokonanie.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu:

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy również podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy:

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że Kupujący będzie wykorzystywał nabyty Przedmiot Umowy do czynności opodatkowanych VAT.

W przedmiotowej interpretacji wyjaśniono również, że Kupujący nabył Przedmiot Umowy, niestanowiący przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a transakcja sprzedaży podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż nie stanowiła czynności zdefiniowanej w art. 6 pkt 1 ustawy.

Zatem, Kupujący ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu Umowy po otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury, jako podatnik wykorzystujący nabyte składniki majątkowe do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, Kupującemu przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu Umowy po otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury potwierdzającej jej faktyczne dokonanie, w zakresie w jakim nabyte towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. Prawo to przysługuje pod warunkiem niewystąpienia przesłanek negatywnych, wymienionych w art. 88 ustawy.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Natomiast, odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).