Interpretacja indywidualna z dnia 5 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.494.2023.1.KK
Temat interpretacji
Prawo do zwrotu zapłaconych odsetek za zaległości podatkowe.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
16 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do zwrotu zapłaconych odsetek za zaległości podatkowe.
Opis zdarzenia przyszłego
„A” prowadzący działalność m.in. w zakresie produkcji (...), 16 czerwca 2022 r. otrzymał zamówienie na wykonanie urządzenia dla odbiorcy „B” Islandia. Na poczet tego zamówienia odbiorca wpłacił 8 lipca 2022 r. zaliczkę w kwocie 257.000 Euro, (kwota w PLN 1.232.700,50 zł; przeliczona po kursie z 7 lipca 2022 r. 4.7965 zł/EUR). Fakt ten został udokumentowany fakturą zaliczkową.
Realizacja dostawy towaru, do kraju siedziby odbiorcy, nastąpiła, za pomocą wynajętej przez niego firmy transportowej, a ze względu na długość okresu procesu produkcyjnego nastąpiło to dopiero 6 marca 2023 r. – wartość sprzedaży 673.800 Euro, do zapłaty po potrąceniu zaliczki 416.800 Euro (kwota w PLN 1.960.877,28 zł; przeliczona po kursie z 3 marca 2023 r., 4,7046 zł/EUR). Wystawiono fakturę sprzedaży.
Dostawa rozpoczęła się na podstawie zwolnienia od procedury wywozu (IE 529) z 6 marca 2023 r. o numerze (…), a towar został dostarczony poprzez port w (...) drogą morską do Islandii 30 marca 2023 r. Jednakże w porcie w (...) nie dopełniono wymaganych procedur koniecznych dla potwierdzenia wywozu towaru poza teren Unii Europejskiej i Podatnik nie otrzymał komunikatu lE599. Komunikat ten nie wpłynął do Podatnika do dnia złożenia deklaracji podatkowej za miesiąc kwiecień 2023 r., tj. do 25 maja 2023 r. Wnioskodawca nie miał wpływu na termin dostarczenia tych dokumentów.
Podatnik, stosując się do przepisu w zdaniu drugim art. 41 ust. 7 oraz art. 41 ust. 9a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570), dalej: ustawa o VAT, naliczył podatek należny według stawki właściwej dla dostawy tego towaru na terenie kraju, tj. 23%, w tym także do otrzymanej zaliczki.
Dodatkowo Podatnik dokonał korekty deklaracji za miesiąc lipiec 2022 r. w części dotyczącej otrzymanej zaliczki w związku z opodatkowaniem jej podatkiem VAT według stawki 23%, co skutkowało wyliczeniem podatku VAT należnego w kwocie 283.521,12 zł (wartość netto 1.232.700,50 zł, brutto 1.516.221,62 zł).
Skutkiem powyższej czynności, w deklaracji za miesiąc kwiecień 2023 r. złożonej 25 maja 2023 r., Podatnik wskazał podatek do zapłaty od faktury zaliczkowej w kwocie 283.522 zł oraz naliczone przez siebie odsetki za zwłokę kwocie 32.674,47 zł (łącznie 316.196,47 zł), z jednoczesnym wnioskiem o rozliczenie tych kwot z podatkiem VAT do zwrotu.
Naczelnik Urzędu Skarbowego uwzględnił powyższy wniosek i w postanowieniu o rozliczeniu zwrotu podatku za miesiąc kwiecień 2023 r. wydanym 25 lipca 2023 r. na podstawie art. 76a § 1 Ordynacji podatkowej, z kwoty do zwrotu podatku za miesiąc kwiecień 2023 r. odliczył na poczet zobowiązań z tytułu podatku od towarów i usług za lipiec 2022 r. w kwotę 283.522 zł oraz na odsetki kwotę 32.674,47 zł.
26 maja 2023 r. przewoźnik (…), który obsługiwał transakcję w porcie w (...) doręczył Podatnikowi dokumenty potwierdzające przekroczenie przez eksportowane towary granicy Unii Europejskiej, takie jak:
1)(…) potwierdzający datę odprawy celnej w Islandii, wydany przez administracje celną kraju trzeciego, nienależącego do UE w związku z przywozem i odprawą w tym kraju towarów będących przedmiotem dostawy,
2)(…) – morski list przewozowy wystawiony przez przewoźnika odpowiedzialnego za transport, informujący o dostarczeniu urządzenia do portu w (...),
3)wyciąg z systemu elektronicznego odpraw firmy (…) z datą potwierdzającą dotarcie towaru do Islandii 30 marca 2023 r.,
4)dodatkowo dokument (…) odnoszący się do dat i numerów dokumentów (…), wymienionych wyżej w punkcie 1 i 2.
Na podstawie powyższych dokumentów, Podatnik w oparciu o przepis art. 41 ust. 9, 9a i 9b ustawy o VAT, dokonał w JPK VAT za miesiąc maj 2023 r. korekty podatku VAT wykazanego w deklaracji za miesiąc kwiecień 2023 r. od dostawy towaru poza teren Unii Europejskiej, w tym podatku z faktury zaliczkowej za miesiąc lipiec 2022 r. w kwocie 283.522 zł.
Urząd Skarbowy nie zakwestionował korekty i podatek ten został uznany jako podlegający zwrotowi na rzecz Podatnika. Korekta ta nie obejmowała odsetek, ponieważ w niniejszej procedurze brak określenia zasad zwrotu odsetek za zwłokę uiszczonych od podatku należnego, który został uznany jako podlegający zwrotowi.
Pytanie
Czy Podatnikowi przysługuje w oparciu o przepis art. 75 w związku z art. 72 § 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651), dalej: Ordynacja podatkowa, prawo do złożenia wniosku o zwrot uiszczonych odsetek w kwocie 32.674,47 zł, poprzedzonego ponowną korektą deklaracji za miesiąc lipiec 2022 r. w zakresie faktury zaliczkowej, poprzez zastosowanie do niej stawki VAT 0%?
Państwa stanowisko w sprawie
W ocenie Podatnika przysługuje mu prawo do złożenia wniosku o zwrot uiszczonych odsetek.
Za przyjęciem stanowiska Podatnika za prawidłowe, przemawia fakt, iż podatek należny z faktury zaliczkowej za miesiąc lipiec 2022 r. został uznany jako podlegający zwrotowi po korekcie JPK VAT za miesiąc maj 2023 r. Zatem ta sama zasada powinna obowiązywać w stosunku do naliczonych i zapłaconych odsetek.
Podatnik z przyczyn od siebie niezależnych, w dacie powstania obowiązku podatkowego, określonego w art. 19a ust. 1 ustawy, był zmuszony wskutek braku wymaganych dokumentów potwierdzających eksport poza Unię Europejską, w deklaracji za miesiąc lipiec 2022 r. wykazać podatek należny do faktury zaliczkowej według stawki 23% i naliczyć odsetki.
W przeciwieństwie do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, gdzie w art. 41 ustawy o podatku od towarów i usług, nie uregulowano zasad opodatkowania zaliczki, gdy podatnik nie posiada dowodu określonego w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, że towary zostały wywieziono z terytorium kraju i dostarczono do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Jeśli podatnik nie posiada dowodów wywozu, przed upływem terminu do złożenia deklaracji – art. 42 ust. 12 ustawy, wówczas opodatkowuje dostawę stawką krajową, a gdy te dowody otrzyma, w oparciu o art. 42 ust. 12a ustawy, jest upoważniony do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji VAT, za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania dostawy i dokonuje korekty deklaracji podatkowej.
Dodatkowo przyjmuje się w stosunku do podatku VAT, iż podatek ten powinien być neutralny, ta neutralność jest zachowana w stosunku do podatku VAT naliczonego w fakturze zaliczkowej, a ten warunek nie jest spełniony do odsetek.
Zgodnie z art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej, wyliczony podatek wg stawki 23% utracił cechę zaległości podatkowej w momencie złożenia korekty w deklaracji za miesiąc maj 2023 r., ze skutkiem także dla podatku należnego z faktury zaliczkowej i podstawy naliczenia odsetek za zwłokę od tej zaległości na podstawie art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej.
W ocenie Podatnika, powołane wyżej przepisy art. 75 w związku z art. 72 § 2 Ordynacji podatkowej, upoważniają go do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty uiszczonych odsetek za zwłokę w całości i żądania ich zwrotu na rachunek bankowy, jeśli nie występują u Podatnika zaległości podatkowe.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem o towarów i usług podlegają:
1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2)eksport towarów;
3)import towarów na terytorium kraju;
4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.
W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Natomiast art. 2 pkt 5 ustawy stanowi:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium państwa trzeciego rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.
Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Według 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Miejscem dostawy towarów w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.
Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy:
Przez eksport towarów, rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:
a)dostawcę lub na jego rzecz, lub
b)nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych
-jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.
Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy:
W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.
Na podstawie art. 41 ust. 11 ustawy:
Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.
Przy czym, w myśl art. 41 ust. 6 ustawy:
Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.
Stosownie do art. 41 ust. 6a ustawy:
Dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:
1)dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
2)dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3)zgłoszenie wywozowe na piśmie utrwalonym w postaci papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.
W świetle art. 41 ust. 7 ustawy:
Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.
Natomiast według art. 41 ust. 8 ustawy:
Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.
Na mocy art. 41 ust. 9 ustawy:
Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.
Jednocześnie na podstawie art. 41 ust. 9a ustawy:
Jeżeli podatnik otrzymał całość lub część zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów, stawkę podatku 0% w eksporcie towarów stosuje się w odniesieniu do otrzymanej zapłaty, pod warunkiem że wywóz towarów nastąpi w terminie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tę zapłatę, oraz podatnik w tym terminie otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6. Przepisy ust. 7, 9 i 11 stosuje się odpowiednio.
Przy czym zgodnie z art. 41 ust. 9b ustawy:
Przepis ust. 9a stosuje się również, jeżeli wywóz towarów nastąpi w terminie późniejszym niż określony w ust. 9a, pod warunkiem że wywóz towarów w tym późniejszym terminie jest uzasadniony specyfiką realizacji tego rodzaju dostaw potwierdzoną warunkami dostawy, w których określono termin wywozu towarów.
Tak więc, w przypadku otrzymania zaliczki z tytułu transakcji stanowiącej eksport towarów w rozumieniu ustawy, stawka podatku w wysokości 0% znajduje zastosowanie wówczas, gdy wywóz towaru nastąpi w ciągu 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał zapłatę i w tym terminie podatnik otrzyma dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.
Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy:
Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.
W myśl art. 99 ust. 12 ustawy:
Zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że organ podatkowy określi je w innej wysokości.
Według art. 109 ust. 3 ustawy:
Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:
1)rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2)kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
3)kontrahentów;
4)dowodów sprzedaży i zakupów.
Podatek od towarów i usług należy do grupy podatków powstających z mocy prawa, który pobierany jest w trybie tzw. samoobliczenia. Dlatego też szczególnie istotną rolę w tym podatku odgrywają deklaracje podatkowe. Przy ich pomocy podatnik określa i zgłasza organowi podatkowemu (deklaruje) wysokość zobowiązania podatkowego. Przepisy dotyczące deklaracji podatkowych mają zatem duże znaczenie w procesie poboru podatku.
Zauważyć należy, że z cytowanych wyżej przepisów wynika, że każda deklaracja odnosi się do konkretnego, zamkniętego już okresu rozliczeniowego, który w przypadku deklaracji VAT-7 jest okresem miesięcznym. W związku z powyższym deklaracja musi uwzględniać stan prawny istniejący w momencie zamknięcia okresu rozliczeniowego.
Deklaracja podatkowa stanowi zatem opis zdarzeń, zaistniałych w określonym przedziale czasowym, oceniany z punktu widzenia przepisów podatkowych w tym przedziale czasowym obowiązujących, a który w efekcie ma doprowadzić do wykonania przez podatnika obowiązku zapłaty podatku lub zrealizowania przez niego swego uprawnienia do uzyskania od organu podatkowego zwrotu podatku.
Stosownie do art. 51 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383.) zwanej dalej: „Ordynacja podatkowa”:
Zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności.
Na podstawie art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej:
Od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem art. 52 § 1 pkt 2 i art. 54, naliczane są odsetki za zwłokę.
Według art. 53 § 3 Ordynacji podatkowej:
Odsetki za zwłokę nalicza podatnik, płatnik, inkasent, następca prawny lub osoba trzecia odpowiadająca za zaległości podatkowe, z zastrzeżeniem art. 53a, art. 62 § 4, art. 66 § 5, art. 67a § 1 pkt 1 lub 2 i art. 76a § 1.
Natomiast stosownie do art. 53 § 4 Ordynacji podatkowej:
Odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego.
W myśl art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej:
Za nadpłatę uważa się kwotę:
1)nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
2)podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
3)zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4)zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
Zgodnie z art. 72 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej:
Na równi z nadpłatą traktuje się część wpłaty, która została zaliczona na poczet odsetek za zwłokę, jeżeli wpłata ta dotyczyła zaległości podatkowej.
Według art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej:
Jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).
Przytoczone wyżej przepisy ustanawiają regułę generalną, zgodnie z którą nieterminowe wykonanie zobowiązania podatkowego wywołuje powstanie zaległości podatkowej. Stan ten powstaje z mocy samego prawa następnego dnia po dniu, w którym upłynął termin płatności, i nie jest tu potrzebne podejmowanie dodatkowych działań przez organy podatkowe, np. wydanie decyzji stwierdzającej zaległość. Odsetki za zwłokę są konsekwencją powstania zaległości podatkowej. Powstają one w sytuacji, gdy np. podatnik zobowiązany do zapłaty podatku nie uiści go w terminie płatności. Odsetki od zaległości podatkowej mają charakter uzupełniający w stosunku do należności głównej – zaległości podatkowej, nie wystąpią samodzielnie bez zaistnienia zaległości podatkowej.
Zgodnie z art. 72 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacji podatkowej jeżeli wpłata dotyczyła zaległości podatkowej, na równi z nadpłatą traktuje się także część wpłaty, która została zaliczona na poczet odsetek za zwłokę. Zaliczenie przez podatnika kwoty (która okazała się nadpłatą) na poczet kwoty zaległości i odsetek za zwłokę nie może skutkować tym, że tylko kwota zaliczona na poczet zaległości jest traktowana jako nadpłata. Cała kwota nadpłacona jest nadpłatą i powinna ona być zwrócona.
W myśl art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej:
Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.
Na mocy art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej:
Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.
Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np. określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji (np.: adresu, nr NIP) – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym – poprawnym – wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona przez niego deklaracja korygująca zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiające jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej. Korekta deklaracji ma na celu skorygowanie błędu poprzez zastąpienie go właściwym zapisem.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca 16 czerwca 2022 r. otrzymał zamówienie na wykonanie urządzenia dla odbiorcy „B”, Islandia. Na poczet tego zamówienia odbiorca wpłacił 8 lipca 2022 r. zaliczkę. Fakt ten został udokumentowany fakturą zaliczkową (…), ujętą w JPK za 7/2022.
Realizacja dostawy towaru, do kraju siedziby odbiorcy, nastąpiła, za pomocą wynajętej przez Wnioskodawcę firmy transportowej, a ze względu na długość okresu procesu produkcyjnego nastąpiło to dopiero 6 marca 2023 r. Wystawiono fakturę sprzedaży.
Dostawa rozpoczęła się na podstawie zwolnienia od procedury wywozu (IE 529), a towar został dostarczony poprzez port w (...) drogą morską do Islandii 30 marca 2023 r. Jednakże w porcie w (...) nie dopełniono wymaganych procedur koniecznych dla potwierdzenia wywozu towaru poza teren Unii Europejskiej i Wnioskodawca nie otrzymał komunikatu lE599. Komunikat ten nie wpłynął do Wnioskodawcy do dnia złożenia deklaracji podatkowej za miesiąc kwiecień 2023 r., tj. do 25 maja 2023 r. Wnioskodawca nie miał wpływu na termin dostarczenia tych dokumentów.
Wnioskodawca, stosując się do przepisu w zdaniu drugim art. 41 ust. 7 oraz art. 41 ust. 9a ustawy, naliczył podatek należny według stawki właściwej dla dostawy tego towaru na terenie kraju, tj. 23%, w tym także do otrzymanej zaliczki.
Dodatkowo Wnioskodawca dokonał korekty deklaracji za miesiąc lipiec 2022 r. w części dotyczącej otrzymanej zaliczki w związku z opodatkowaniem jej podatkiem VAT według stawki 23%, co skutkowało wyliczeniem podatku VAT należnego w kwocie 283.521,12 zł (wartość netto 1.232.700,50 zł, brutto 1.516.221,62 zł).
Skutkiem powyższej czynności, w deklaracji za miesiąc kwiecień 2023 r. złożonej 25 maja 2023 r., Wnioskodawca wskazał podatek do zapłaty od faktury zaliczkowej w kwocie 283.522 zł oraz naliczone przez siebie odsetki za zwłokę kwocie 32.674,47 zł (łącznie 316.196,47 zł), z jednoczesnym wnioskiem o rozliczenie tych kwot z podatkiem VAT do zwrotu.
Naczelnik Urzędu Skarbowego uwzględnił powyższy wniosek i w postanowieniu o rozliczeniu zwrotu podatku za miesiąc kwiecień 2023 r. wydanym 25 lipca 2023 r., na podstawie art. 76a § 1 Ordynacji podatkowej, z kwoty do zwrotu podatku za miesiąc kwiecień 2023 r. odliczył na poczet zobowiązań z tytułu podatku od towarów i usług za lipiec 2022 r. kwotę 283.522 zł oraz na odsetki kwotę 32.674,47 zł.
26 maja 2023 r. przewoźnik, który obsługiwał transakcję w porcie w (...) doręczył Wnioskodawcy dokumenty potwierdzające przekroczenie przez eksportowane towary granicy Unii Europejskiej.
Na podstawie powyższych dokumentów, Wnioskodawca w oparciu o przepis art. 41 ust. 9, 9a i 9b ustawy o VAT, dokonał w JPK VAT za miesiąc maj 2023 r. korekty podatku VAT wykazanego w deklaracji za miesiąc kwiecień 2023 r. od dostawy towaru poza teren Unii Europejskiej, w tym podatku z faktury zaliczkowej za miesiąc lipiec 2022 r. w kwocie 283.522 zł.
Urząd Skarbowy nie zakwestionował korekty i podatek ten został uznany jako podlegający zwrotowi na rzecz Wnioskodawcy. Korekta ta nie obejmowała odsetek, ponieważ w niniejszej procedurze brak określenia zasad zwrotu odsetek za zwłokę uiszczonych od podatku należnego, który został uznany jako podlegający zwrotowi.
Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania czy Wnioskodawcy przysługuje w oparciu o przepis art. 75 w związku z art. 72 § 2 Ordynacji podatkowej, prawo do złożenia wniosku o zwrot uiszczonych odsetek w kwocie 32.674,47 zł, poprzedzonego ponowną korektą deklaracji za miesiąc lipiec 2022 r. w zakresie faktury zaliczkowej, poprzez zastosowanie do niej stawki VAT 0%.
W analizowanej sprawie, Wnioskodawca, w deklaracji za miesiąc kwiecień 2023 r., wskazał podatek do zapłaty od faktury zaliczkowej w kwocie 283.522 zł oraz naliczone przez siebie odsetki za zwłokę kwocie 32.674,47 zł (łącznie 316.196,47 zł), z jednoczesnym wnioskiem o rozliczenie tych kwot z podatkiem VAT do zwrotu. Naczelnik Urzędu Skarbowego uwzględnił powyższy wniosek. Następnie Wnioskodawca na podstawie otrzymanych dokumentów dokonał w JPK VAT za miesiąc maj 2023 r. korekty podatku VAT wykazanego w deklaracji za miesiąc kwiecień 2023 r. od dostawy towaru poza teren Unii Europejskiej, w tym podatku z faktury zaliczkowej za miesiąc lipiec 2022 r. w kwocie 283.522 zł.
Urząd Skarbowy nie zakwestionował korekty i podatek ten został uznany jako podlegający zwrotowi na rzecz Wnioskodawcy.
Jak wynika z powołanego przepisu art. 72 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, na równi z nadpłatą traktuje się część wpłaty, która została zaliczona na poczet odsetek za zwłokę, jeżeli wpłata ta dotyczyła zaległości podatkowej.
Pobrane od Wnioskodawcy odsetki za zwłokę w związku z ujmowaniem podatku należnego i naliczonego w innych okresach rozliczeniowych stanowią zatem nadpłatę w rozumieniu art. 72 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej.
Tym samym zgodnie z art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej Wnioskodawca celem stwierdzenia nadpłaty jest uprawniony złożyć wraz ze skorygowanymi deklaracjami wniosek o stwierdzenie nadpłaty w związku z nienależnie uiszczonymi odsetkami za zwłokę.
W konsekwencji, Wnioskodawcy przysługuje prawo do złożenia wniosku o zwrot uiszczonych odsetek w kwocie 32.674,47 zł, poprzedzonego ponowną korektą deklaracji za miesiąc lipiec 2022 r. w zakresie faktury zaliczkowej.
Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Tutejszy organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W szczególności, wydając przedmiotową interpretację – zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę stanem faktycznym – jako element opisu sprawy przyjęto, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do złożenia korekty deklaracji podatkowej. Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy i nie było przedmiotem oceny.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).