Obowiązek opodatkowania podatkiem VAT i wystawienia faktury w związku z powstaniem nadwyżki oddanej do sieci energii elektrycznej i obliczenie podstawy opodatkowania.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w części dotyczącej obowiązku opodatkowania podatkiem VAT i wystawienia faktury w związku z powstaniem nadwyżki oddanej do sieci energii elektrycznej oraz nieprawidłowe w części dotyczącej obliczenia podstawy opodatkowania.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania podatkiem VAT i wystawienia faktury w związku z powstaniem nadwyżki oddanej do sieci energii elektrycznej i obliczenia podstawy opodatkowania.

Uzupełnili go Państwo pismem z 31 października 2023 r. (data wpływu 31 października 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

... Spółka cywilna (dalej także jako Spółka, Wnioskodawca, Prosument) jest czynnym podatnikiem VAT i posiada siedzibę oraz zarząd na terytorium Polski. Spółka jest podmiotem neutralnym podatkowo, a jej wspólnicy rozliczają się z podatku dochodowego na terytorium Polski (polscy rezydencji podatkowi).

Spółka prowadzi działalność w zakresie wynajmu nieruchomości na własny rachunek (wynajem powierzchni w galerii handlowej, której jest właścicielem). W związku z prowadzoną działalnością Spółka będzie posiadać i wykorzystywać w swojej działalności w oparciu o umowę najmu instalację fotowoltaiczną, którą zasilana będzie galeria handlowa. Spółka zawrze umowę z przedsiębiorstwem energetycznym i w oparciu o wynajętą instalację fotowoltaiczną wytwarzać będzie energię w tzw. mikro instalacji OZE, z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 50 kW (wielkość instalacji wyłącza obowiązek uzyskania zezwolenia i decyzji środowiskowych).

Spółka, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o odnawialnych źródłach energii nazywana jest Prosumentem. Spółka dokona zgłoszenia instalacji fotowoltaicznej po 1 kwietnia 2022 roku i w związku z tym obejmować ją będzie zasada „net-billingu” wprowadzona przepisami ww. ustawy.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa (Ustawa o ograniczeniu handlu w niedzielę i święta oraz w niektóre inne dni) galeria handlowa jest nieczynna w dni świąteczne i w niedzielę. W związku z powyższym wyprodukowana, a nie zużyta przez Spółkę w dniach wolnych energia stanowić będzie nadwyżkę energii wyprodukowanej przez Spółkę, która zostanie wprowadzona do sieci energetycznej zakładu energetycznego. Spółka w tych dniach ok. 50% wyprodukowanej energii zużywać będzie na własne potrzeby, a resztę wprowadzi do sieci energetycznej. W ten sposób powstanie tzw. depozyt (inaczej: suma godzinowych sald ujemnych), czyli nadwyżka energii wyprodukowanej przez Spółkę, a nie zużytej w dni wolne od pracy na potrzeby galerii handlowej, która to nadwyżka jest wprowadzona (oddana) do sieci energetycznej.

Spółka otrzymywać będzie fakturę od firmy energetycznej, z którą będzie miała zawartą Umowę na dostawę energii elektrycznej oraz która zobowiązywać będzie tę firmę do odbioru energii z instalacji fotowoltaicznej Spółki (dalej jako: Zakład energetyczny). Faktura obok zużytej energii oraz opłat dodatkowych uwzględniać będzie wartość wprowadzonej do sieci energii. Faktura dokumentująca nabycie energii (zużycie) zawierać będzie kwotę netto, podatek VAT oraz kwotę brutto, które obejmą energię zużytą i pobraną przez Spółkę z sieci energetycznej, czyli energię niezbędną Spółce, będącą nadwyżką energii nad energią wyprodukowaną w ramach instalacji fotowoltaicznej na własne potrzeby. Dodatkowo faktura wystawiana przez Zakład energetyczny zawierać będzie informacje na temat wartości tzw. depozytu, czyli inaczej: sumy godzinowych sald ujemnych. Wartość tego depozytu pomniejszać będzie kwotę podlegającą zapłacie przez Prosumenta (czyli Spółkę) z danej faktury, co wprost jest na fakturze wskazane.

Spółka będzie zatem dokonywać płatności na rzecz Zakładu energetycznego pomniejszając wartość brutto wskazaną na fakturze o wartość tzw. depozytu (wartość godzinowych sald ujemnych), co będzie zgodne ze wskazaniem na fakturze (sam Zakład energetyczny podaje kwotę do zapłaty niższą o wartość tzw. depozytu).

Do obliczania kwoty depozytu prosumenckiego, zgodnie Ustawą OZE, wykorzystywana będzie cena rynkowa energii elektrycznej. W pierwszej fazie wdrożenia net-billingu (od 1 lipca 2022 roku do 30 czerwca 2024 roku), przy obliczeniach depozytu pod uwagę jest brana rynkowa cena energii elektrycznej - miesięczna. Stawkę tę ogłasza operator krajowego systemu elektroenergetycznego.

Pytanie

1.Czy Spółka, jako czynny podatnik VAT, zobowiązana jest do opodatkowania, a tym samym do wystawienia faktury VAT, w związku z powstaniem nadwyżki energii wprowadzonej (oddanej) do sieci nad faktycznie pobraną - tzw. depozytu (inaczej: sumy godzinowych sald ujemnych), którego wartość pomniejsza jej zobowiązanie wobec Zakładu energetycznego?

W przypadku uznania stanowiska Spółki na pyt. nr 1 za prawidłowe:

2.Czy podstawę opodatkowania, w rozumieniu art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT, stanowi wartość tzw. depozytu wskazana na fakturze wystawionej przez Zakład energetyczny pomniejszona o wartość podatku VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Uwagi wstępne

Ustawa z dnia 20 lutego 2015 roku o odnawialnych źródłach energii - dalej także jako Ustawa o OZE - reguluje zasady rozliczeń energii elektrycznej wprowadzanej do sieci jak i pobieranej z sieci przez tzw. prosumentów. Przy czym Ustawa o OZE definiuje prosumenta jako:

a)prosumenta energii odnawialnej będącego odbiorcą końcowym, wytwarzającym energię elektryczną wyłącznie z odnawialnych źródeł energii na własne potrzeby w mikro instalacji, pod warunkiem że w przypadku odbiorcy końcowego niebędącego odbiorcą energii elektrycznej w gospodarstwie domowym, nie stanowi to przedmiotu przeważającej działalności gospodarczej określonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2023 r. poz. 773);

b)prosumenta wirtualnego energii odnawialnej będącego odbiorcą końcowym, wytwarzającym energię elektryczną wyłącznie z odnawialnych źródeł energii na własne potrzeby w instalacji odnawialnego źródła energii przyłączonej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej w innym miejscu niż miejsce dostarczania energii elektrycznej do tego odbiorcy, która jednocześnie nie jest przyłączona do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej za pośrednictwem wewnętrznej instalacji elektrycznej budynku wielolokalowego, pod warunkiem że w przypadku odbiorcy końcowego niebędącego odbiorcą energii elektrycznej w gospodarstwie domowym wytwarzanie to nie stanowi przedmiotu przeważającej działalności gospodarczej określonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej;

c)prosumenta zbiorowego energii odnawialnej będącego odbiorcą końcowym, wytwarzającym energię elektryczną wyłącznie z odnawialnych źródeł energii na własne potrzeby w mikroinstalacji lub małej instalacji przyłączonej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej za pośrednictwem wewnętrznej instalacji elektrycznej budynku wielolokalowego, w której znajduje się punkt poboru energii elektrycznej tego odbiorcy, pod warunkiem że w przypadku odbiorcy końcowego niebędącego odbiorcą energii elektrycznej w gospodarstwie domowym wytwarzanie to nie stanowi przedmiotu przeważającej działalności gospodarczej określonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej.

Wprowadzony w 2022 roku system rozliczeniowy składa się z dwóch etapów: pierwszy etap rozliczeń to saldowanie ilościowe, a następny to rozliczenie wartościowe. Wprowadzenie zmian w systemie prosumenckim jest bezpośrednio związane z koniecznością implementacji przepisów Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/944 z dnia 5 czerwca 2019 r. w sprawie wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej oraz zmieniającej dyrektywę 2012/27/UE (dalej: „Dyrektywa rynkowa”), nakazującej państwom członkowskim UE zapewnienie Prosumentom możliwości aktywnego uczestnictwa w rynku energii oraz osiągania korzyści ze sprzedaży nadwyżek energii. Podobne wymogi stawia przed państwami unijnymi wcześniejsza Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (dalej: „Dyrektywa RED II”), nakazująca wdrożenie rozwiązań umożliwiających Prosumentom otrzymywanie wynagrodzenia za sprzedaż nadwyżek energii.

W 2022 r. weszły w życie przepisy określające nowe rozwiązanie polegające na wartościowym rozliczeniu energii wyprodukowanej przez prosumenta w oparciu o wartość energii ustaloną docelowo wg ceny z Rynku Dnia Następnego (RDN), czyli tzw. net-billing. Osoby nazywane prosumentami, które dokonały zgłoszenia instalacji fotowoltaicznej po 1 kwietnia 2022 roku obejmuje zasada „net-billingu”. Prosumenci, którzy przyłączyli swoje instalacje i rozpoczęli wprowadzanie wytworzonej energii elektrycznej do sieci elektroenergetycznej przed 1 kwietnia 2022 r., co do zasady pozostają w dotychczasowym systemie rozliczeń dedykowanym Prosumentom. Mogą oni przejść na nowy system rozliczeń po złożeniu pisemnego oświadczenia swojemu dostawcy energii elektrycznej.

Etap saldowania dokonywany jest odrębnie dla każdego okresu bilansowania, tj. oddzielnie dla każdej godziny doby. Innymi słowy, w każdej godzinie doby dochodzi do saldowania ilościowego i powstaje różnica: saldo dodatnie (Prosument pobrał większą ilość energii elektrycznej niż wprowadził do sieci), albo saldo ujemne (Prosument pobrał z sieci mniejszą ilość energii niż wprowadził do sieci). Następnie każde saldo godzinowe podlega odrębnemu wartościowaniu (art. 4 ust. 3a Ustawy OZE).

W przypadku godzin z saldem dodatnim, wartość nadwyżki energii elektrycznej pobranej nad wprowadzoną do sieci elektroenergetycznej przez Prosumenta ustala się jako iloczyn ilości energii elektrycznej wynikający z salda dodatniego oraz ceny sprzedaży energii elektrycznej uwzględniającej obowiązkowe obciążenia podatkowe (brutto) stosowanej w rozliczeniach pomiędzy Sprzedawcą i Prosumentem dla danego okresu rozliczenia niezbilansowania (art. 4c ust. 3 Ustawy OZE). Zgodnie bowiem z art. 4c ust. 3 Ustawy OZE zobowiązanie Prosumenta określa się dla danego okresu rozliczeniowego jako sumę iloczynów, dla wszystkich okresów rozliczania niezbilansowania w okresie rozliczeniowym, ilości energii elektrycznej pobranej z sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej przez Prosumenta oraz ceny sprzedaży energii elektrycznej uwzględniającej obowiązkowe obciążenia podatkowe i fiskalne, stosowanej w rozliczeniach pomiędzy sprzedawcą i prosumentem dla tego okresu rozliczenia niezbilansowania. Zgodnie z Ustawą OZE okresem rozliczenia niezbilansowania jest godzina. Prosument będzie obciążony kosztami przesyłu energii elektrycznej, tj. poniesie koszt opłaty dystrybucyjnej od ilości energii pobranej z sieci zgodnie z taryfą operatora systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego, do sieci którego przyłączony jest ten Prosument (art. 4 ust. 4a i 4b Ustawy OZE).

Natomiast w przypadku godzin z saldem ujemnym, wartość nadwyżki energii elektrycznej wprowadzonej nad pobraną z sieci elektroenergetycznej przez Prosumenta ustala się jako iloczyn ilości energii elektrycznej wynikający z salda ujemnego oraz rynkowej ceny energii elektrycznej dla każdego okresu rozliczenia. W przypadku godzin z saldem ujemnym, wartość nadwyżki energii elektrycznej wprowadzonej nad pobraną do sieci elektroenergetycznej przez Prosumenta w okresie od 1 lipca 2022 r. do 30 czerwca 2024 r. ustala się jako iloczyn ilości energii elektrycznej wynikającej z salda ujemnego oraz średniej miesięcznej ceny rynkowej energii dla danego miesiąca kalendarzowego (zgodnie z art. 4b ust. 6 i 7 Ustawy OZE). Od 1 lipca 2024 r., dla wyliczenia wartości sald ujemnych będą brane rynkowe ceny energii elektrycznej dla każdego okresu rozliczenia niezbilansowania, tj. dla każdej godziny doby będzie odrębnie ustalana cena energii elektrycznej zgodnie z art. 4b ust. 4 i 5 Ustawy OZE.

W przypadku określenia wartości salda ujemnego, Ustawa OZE w art. 4b ust. 4 odwołuje się do rynkowej ceny energii, jako ceny energii elektrycznej określonej dla polskiego obszaru rynkowego dla notowań w systemie kursu jednolitego na rynkach dnia następnego prowadzonych przez giełdę towarową w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2022 r. poz. 170) oraz w ramach jednolitego łączenia rynków dnia następnego prowadzonego przez wyznaczonych operatorów rynku energii elektrycznej. Powyższe wskazuje, że do wyliczenia wartości salda ujemnego przyjmuje się ceny netto, gdyż takie są publikowane w ramach ww. notowań.

W celu prowadzenia rozliczeń z Prosumentem, zgodnie z art. 4c ust. 1 Ustawy OZE, sprzedawca zobowiązany prowadzi dla niego konto (konto prosumenta), na którym ewidencjonuje ilość energii elektrycznej pobranej i wprowadzonej przez Prosumenta oraz wartość energii elektrycznej wprowadzonej do sieci elektroenergetycznej, wartości energii elektrycznej pobranej z tej sieci przez Prosumenta w celu jej zużycia na potrzeby własne, a także wartość środków za energię elektryczną należną prosumentowi za energię elektryczną wprowadzoną do sieci, zwaną dalej „depozytem prosumenckim”.

Zgodnie z art. 4c ust. 2 Ustawy OZE depozyt prosumencki przeznaczany jest na rozliczenie zobowiązań Prosumenta z tytułu zakupu energii elektrycznej od sprzedawcy prowadzącego konto prosumenta. Wartość depozytu Prosumenta odpowiada wartości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci przez Prosumenta. Wartość depozytu prosumenckiego dotycząca danego miesiąca kalendarzowego jest ustalana i przyporządkowywana do konta prosumenckiego w kolejnym miesiącu kalendarzowym.

Po wyliczeniu wartości sald wszystkich okresów niezbilansowania (czyli wszystkich godzin dób w miesiącu, w których powstało saldo dodatnie, albo saldo ujemne) następuje rozliczenie drugiego etapu poprzez różnicę pomiędzy wartością energii pobranej przez Prosumenta z tej sieci oraz wartością energii wprowadzoną do sieci elektroenergetycznej.

Zgodnie z art. 4c ust. 3 Ustawy OZE zobowiązanie Prosumenta określa się dla danego okresu rozliczeniowego jako sumę iloczynów, dla wszystkich okresów rozliczania niezbilansowania w okresie rozliczeniowym, ilości energii elektrycznej pobranej z sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej przez Prosumenta oraz ceny sprzedaży energii elektrycznej uwzględniającej obowiązkowe obciążenia podatkowe i fiskalne, stosowanej w rozliczeniach pomiędzy sprzedawcą i prosumentem dla tego okresu rozliczenia niezbilansowania. Zgodnie z art. 4c ust. 2 Ustawy OZE depozyt prosumencki przeznaczany jest na rozliczenie zobowiązań Prosumenta z tytułu zakupu energii elektrycznej od sprzedawcy prowadzącego konto prosumenta.

Określenie ostatecznej kwoty do zapłaty przez Prosumenta następuje poprzez odjęcie od kwoty zobowiązania Prosumenta, określonej zgodnie z art. 4c ust. 3 Ustawy OZE kwoty rozliczanej wartości depozytu prosumenta.

Podatek VAT

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 22 powołanej Ustawy pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT precyzuje, iż towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Dyspozycja art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT precyzuje z kolei, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zauważyć należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie z art. 2 pkt 27a Ustawy o OZE, za prosumenta energii odnawialnej uważa się odbiorcę końcowego wytwarzającego energię elektryczną wyłącznie z odnawialnych źródeł energii na własne potrzeby w mikroinstalacji, pod warunkiem że w przypadku odbiorcy końcowego niebędącego odbiorcą energii elektrycznej w gospodarstwie domowym, nie stanowi to przedmiotu przeważającej działalności gospodarczej określonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej. Stosownie do art. 3 Ustawy o OZE, podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii wymaga uzyskania koncesji na zasadach i warunkach określonych w ustawie - Prawo energetyczne, z wyłączeniem wytwarzania energii elektrycznej m.in. w mikroinstalacji.

Zgodnie z normą art. 4 ust. 8 Ustawy OZE „wytwarzanie i wprowadzanie do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej energii elektrycznej, o której mowa w ust. 1 oraz ust. 1a, przez prosumenta energii odnawialnej, prosumenta zbiorowego energii odnawialnej lub prosumenta wirtualnego energii odnawialnej niebędącego przedsiębiorcą, o którym mowa w ustawie - Prawo przedsiębiorców, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 3 tej ustawy”.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza zaś obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Spółki, kwestia kwalifikacji na gruncie VAT czynności wykonywanych przez Prosumenta powinna być oceniana wyłącznie na podstawie przepisów Ustawy o VAT. Regulacje dotyczące podatku VAT mają bowiem autonomiczny charakter i wszystkie czynności powinny być analizowane w oparciu o nie, niezależnie od definicji i postanowień zawartych w innych ustawach (chyba, że Ustawa o VAT wprost do nich odsyła). W tym kontekście warto wskazać, że do dnia 14 lipca 2018 r. obowiązywał art. 4 ust. 9 Ustawy o OZE, zgodnie z którym wprowadzanie energii elektrycznej do sieci, a także pobieranie tej energii z sieci, o których mowa w ust. 1, nie są świadczeniem usług ani sprzedażą w rozumieniu Ustawy o VAT. Uchylenie tego przepisu nie powinno być postrzegane jako zmiana merytoryczna skutkująca zmianą kwalifikacji przywołanych czynności na gruncie VAT. Było ono dokonane na wniosek Ministerstwa Finansów sformułowany w uwagach do projektu ustawy o zmianie Ustawy o OZE oraz niektórych innych ustaw z 16 czerwca 2017 r. W piśmie tym stwierdzono, że „Ministerstwo Finansów pragnie podkreślić, że kwestie dotyczące opodatkowania podatkiem VAT są uregulowane w przepisach ustawy o VAT oraz przepisach wykonawczych do tej ustawy i powinny pozostać przedmiotem wyłącznie tych regulacji. Zauważyć należy ponadto, że zgodnie z art. 4 ustawy o VAT, ulgi i zwolnienia podatkowe udzielone na podstawie innych ustaw niż ustawa o VAT nie mają zastosowania do tego podatku”. Według Ministerstwa Finansów art. 4 ust. 9 Ustawy o OZE powinien zostać uchylony, ponieważ działalność Prosumentów co do zasady podlega VAT, przy czym kwoty uzyskiwane przez nich pozwalają na zastosowania zwolnienia podmiotowego z VAT.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaż energii elektrycznej (stanowiącej towar), w tym energii wyprodukowanej z odnawialnych źródeł energii za wynagrodzeniem, co do zasady wpisuje się w definicję działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, na zasadach dla niej określonych.

Potwierdzeniem powyższego jest wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w wyroku w sprawie C-219/12 stwierdził, że eksploatacja modułu fotowoltaicznego zainstalowanego na domu mieszkalnym służącym prywatnym celom lub obok niego stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów VAT. Podobne stanowisko zajęło Ministerstwo Finansów w piśmie z 1 lutego 2019 r. stanowiącym odpowiedź na interpelację poselską nr 28185 (PT1.054.1.2019.990) wskazując, że „sprzedaż energii, w tym również wytwarzanej w mikroinstalacii, podlega co do zasady 23% stawce VAT. Nie oznacza to jednak, że taka sprzedaż będzie opodatkowana VAT w każdym przypadku. Podatnicy osiągający obroty nieprzekraczające 200 000 zł mogą skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy o VAT”.

Uwzględniając powyższe i przenosząc poczynione wyżej uwagi na stan faktyczny przedstawiony w sprawie, zdaniem Wnioskodawcy, z założeń funkcjonowania net-billingu wprowadzonych Nowelizacją wynika, że wynagrodzeniem przysługującym Prosumentowi za wprowadzenie energii do sieci elektroenergetycznej powinna być wyłącznie kwota przypisywana do tzw. depozytu czyli inaczej sumy godzinowych sald ujemnych (wartość tzw. depozytu).

Jednocześnie wskazać należy, iż czynność wprowadzania przez Prosumenta energii elektrycznej do sieci elektroenergetycznej spełni definicję dostawy towarów, gdyż w wyniku oddania energii do sieci elektroenergetycznej dojdzie do transferu faktycznego prawa do rozporządzania towarem (energią) jak właściciel - Prosumentowi nie będzie przysługiwać prawo do umownego „odebrania” z sieci (tj. „wirtualnego magazynu”) energii, którą wcześniej sam wyprodukował, lecz za każdym razem będzie ją kupował od sprzedawcy po ustalonej w umowie cenie. Jednocześnie Zakład energetyczny będzie mógł rozporządzać energią oddaną przez Prosumenta, tj. sprzedać ją na rynku energetycznym.

Zgodnie z dyspozycją art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Stosownie do przepisu art. 19a ust. 1, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. la, Ib, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f. Zgodnie z ust. 5 pkt 4 lit. a, dla dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. W przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku, gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

W orzeczeniu w sprawie C-427/98 (Komisja Europejska v. Republika Federalna Niemiec) Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, że wynagrodzenie (kwota należna w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy) jest wartością subiektywną, a więc wartością faktycznie otrzymaną w danym przypadku. Pojęcie kwoty należnej z tytułu sprzedaży łączy się ściśle z pojęciem „wynagrodzenie”, które jest sprzedawcy należne z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy. O wynagrodzeniu w ramach danej sprzedaży można mówić, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego). Za dokonanie tych czynności, wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu, co jednak nie oznacza, że musi mieć ono postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (zapłatą za towar lub usługę może być inny towar lub usługa), albo mieszaną (zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa). Innymi słowy, musi istnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Mając na uwadze konstrukcję normatywną podstawy opodatkowania, wyrażoną w przytoczonych powyżej art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT oraz powołane przepisy ustawy o odnawialnych źródłach energii, należy podkreślić, że podstawą opodatkowania jest w istocie kwota należna, co istotne, pomniejszona o należny z tytułu danej usługi podatek.

W celu prowadzenia rozliczeń z Prosumentem wytwarzającym energię elektryczną w instalacji OZE na własne potrzeby, Zakład energetyczny prowadzi konto dla Prosumenta, na którym ewidencjonuje ilości energii elektrycznej i wartości energii elektrycznej, o których mowa w art. 4 ust. la Ustawy o OZE, oraz wynikającą z nich wartość środków za energię elektryczną należną Prosumentowi za energię elektryczną wprowadzoną do sieci (tzw. depozyt). Depozyt przeznaczany jest na rozliczenie zobowiązań Prosumenta z tytułu zakupu od Zakładu energetycznego energii elektrycznej.

Ponadto, w zakresie metodologii określania prawidłowej kwoty VAT należnego, Spółka uważa, że wartość tzw. depozytu, pomimo, iż na fakturze wystawionej przez Zakład energetyczny jest określana jako wartość netto (co wynika ze sposobu określania tej wartości - o czym mowa w uwagach wspólnych), winna być w rzeczywistości traktowana jako wartością brutto. Wynika to zarówno ze sposobu, w jaki ustawodawca określił w Ustawie o OZE sposób dokonywania potrącenia tzw. depozytu, jak i z art. 3 ust. 2 Ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług, który stanowi, iż: „W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru lub usługi podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową”. Nie powinno zatem budzić wątpliwości, że Depozyt jest wartością, która zawiera już w sobie wszelkie ewentualne obciążenia podatkowe (w tym VAT jeśli jest należny) o taką wartość bowiem jest pomniejszana płatność na rzecz Zakładu energetycznego, zatem Spółka obowiązana jest wyliczyć podatek VAT tzw. metodą „w stu”. Co z kolei wynika z art. 29a ust. Ustawy o VAT, gdyż kwota depozytu wyrażona na fakturze wartościowo jest zapłatą, jaką otrzymuje Spółka (nie może jej zwiększyć o podatek VAT, ponieważ wartość depozytu jest wyliczana w sposób określony ustawowo, w oparciu o rynkową cenę energii elektrycznej i stawkę ogłoszoną przez ....

Rekapitulując powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż Spółka, jako Prosument, czynny podatnik VAT, w związku z wprowadzeniem do sieci energetycznej energii powstałej w wyniku korzystania z instalacji fotowoltaicznej i produkcji energii na własny użytek działa jako podatnik VAT, a zatem zobowiązana jest do opodatkowania transakcji oraz do wystawienia faktury VAT tytułem powstania nadwyżki energii wprowadzonej do sieci nad wartością zużytej energii czyli tzw. depozytu (inaczej: sumy godzinowych sald ujemnych). Jednocześnie kwota stanowiąca wartość tzw. depozytu jest wartością brutto (o taką wartość bowiem pomniejszana jest płatność do kontrahenta), co powoduje, iż wystawiając fakturę Spółka winna obliczyć należny podatek metodą „w stu”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe w części dotyczącej obowiązku opodatkowania podatkiem VAT i wystawienia faktury w związku z powstaniem nadwyżki oddanej do sieci energii elektrycznej oraz nieprawidłowe w części dotyczącej obliczenia podstawy opodatkowania.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.) zwanej dalej „ustawą lub ustawą o VAT”:

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Zauważyć należy, że jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bezwzględnym warunkiem dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jest „odpłatność” za daną czynność. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie wskazać należy, iż nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów czy świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy:

Przepis art. 15 ust. 2 ustawy stanowi natomiast, że:

Treść powyższych przepisów znajduje odzwierciedlenie w art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE z 11 grudnia 2006 r. L 347/1), zgodnie z którym:

Zgodnie z art. 2 pkt 19 i pkt 27a ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1436 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o OZE”:

Stosownie do art. 3 ustawy o OZE:

Zgodnie z art. 4 ust. 1a pkt 2 ustawy o OZE:

W myśl art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o OZE:

Stosownie do art. 4 ust 2b ustawy o OZE:

Szczegółowy sposób rozliczania prosumenta z udostępnionej energii regulują przepisy art. 4 ust. 2a-7 ustawy o OZE.

Jak wynika z art. 4 ust. 3a ustawy o OZE:

Zgodnie z art. 4b ust. 1 ustawy o OZE:

Przepisy art. 4c ust. 1-5 ustawy o OZE definiują tzw. „depozyt prosumencki”:

W myśl art. 40 ust. 1a ustawy o OZE:

Na mocy art. 4 ust. 8 ustawy o OZE:

W zakresie, w jakim powołane przepisy dotyczą prosumenta wirtualnego energii odnawialnej, wejdą one w życie 2 lipca 2024 r.

Zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT regulują przepisy art. 106a-106r ustawy.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy:

W myśl art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. a ustawy:

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika.

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem VAT. Prowadzą Państwo działalność w zakresie wynajmu nieruchomości. W związku z prowadzoną działalnością Spółka będzie posiadać i wykorzystywać w swojej działalności w oparciu o umowę najmu instalację fotowoltaiczną, którą zasilana będzie galeria handlowa. Spółka zawrze umowę z przedsiębiorstwem energetycznym i w oparciu o wynajętą instalację fotowoltaiczną wytwarzać będzie energię w tzw. mikro instalacji OZE, z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 50 kW. Państwa Spółka będzie Prosumentem. Spółka dokona zgłoszenia instalacji fotowoltaicznej po 1 kwietnia 2022 roku i w związku z tym obejmować ją będzie zasada „net-billingu”. Wyprodukowana, a nie zużyta przez Spółkę w dniach wolnych energia stanowić będzie nadwyżkę energii wyprodukowanej przez Spółkę, która zostanie wprowadzona do sieci energetycznej zakładu energetycznego. W ten sposób powstanie tzw. depozyt (inaczej: suma godzinowych sald ujemnych), czyli nadwyżka energii wyprodukowanej przez Spółkę, a nie zużytej w dni wolne od pracy na potrzeby galerii handlowej, która to nadwyżka jest wprowadzona (oddana) do sieci energetycznej. Będą otrzymywali Państwo fakturę od firmy energetycznej, z którą będą mieli Państwo zawartą Umowę na dostawę energii elektrycznej, oraz która zobowiązywać będzie tę firmę do odbioru energii z instalacji fotowoltaicznej Spółki. Faktura obok zużytej energii oraz opłat dodatkowych uwzględniać będzie wartość wprowadzonej do sieci energii. Faktura dokumentująca nabycie energii (zużycie) zawierać będzie kwotę netto, podatek VAT oraz kwotę brutto, które obejmą energię zużytą i pobraną przez Spółkę z sieci energetycznej, czyli energię niezbędną Spółce, będącą nadwyżką energii nad energią wyprodukowaną w ramach instalacji fotowoltaicznej na własne potrzeby. Dodatkowo faktura wystawiana przez Zakład energetyczny zawierać będzie informacje na temat wartości tzw. depozytu, czyli inaczej: sumy godzinowych sald ujemnych. Wartość tego depozytu pomniejszać będzie kwotę podlegającą zapłacie przez Prosumenta (czyli Spółkę) z danej faktury, co wprost jest na fakturze wskazane. Spółka będzie zatem dokonywać płatności na rzecz Zakładu energetycznego pomniejszając wartość brutto wskazaną na fakturze o wartość tzw. depozytu (wartość godzinowych sald ujemnych), co będzie zgodne ze wskazaniem na fakturze (sam Zakład energetyczny podaje kwotę do zapłaty niższą o wartość tzw. depozytu).

Państwa wątpliwości dotyczą tego, czy są Państwo zobowiązani do opodatkowania, a tym samym wystawienia na rzecz zakładu energetycznego faktury, w związku z powstaniem nadwyżki energii elektrycznej wprowadzonej do sieci nad faktycznie pobraną oraz w zakresie określenia podstawy opodatkowania.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów, sprzedaż energii elektrycznej (stanowiącej towar), w tym energii wyprodukowanej z odnawialnych źródeł energii za wynagrodzeniem, co do zasady wpisuje się w definicję działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i stosownie do art. 5 tej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów na zasadach dla niej określonych. Kwalifikacji tej nie zmienia treść art. 4 ust. 8 ustawy o OZE, gdyż ustawa o VAT definiuje we własnym zakresie działalność gospodarczą i definicja ta jest szersza niż np. zakres działalności gospodarczej wynikający z ustawy – Prawo przedsiębiorców.

Znajduje to potwierdzenie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-219/12 Fuchs, w którym Trybunał uznał, że:

Ustawa nie definiuje co należy rozumieć przez czynność odpłatną. Jednak dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika z ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem.

Istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą będącą świadczeniem wzajemnym. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego). Za dokonanie tych czynności wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu, co jednak nie oznacza, że musi mieć ono postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (zapłatą za towar lub usługę może być inny towar lub usługa), albo mieszaną (zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa). Innymi słowy, musi istnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Jak wskazano, sprzedaż energii elektrycznej (stanowiącej towar), w tym energii wyprodukowanej z odnawialnych źródeł energii za wynagrodzeniem, co do zasady wpisuje się w definicję działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, co znajduje potwierdzenie w ww. wyroku TSUE w sprawie C‑219/12. W okolicznościach niniejszej sprawy sprzedaż energii elektrycznej należy rozpatrywać więc jako działalność gospodarczą w kontekście art. 15 ust. 2 ustawy, a Państwa należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając zatem na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie z tytułu sprzedaży energii elektrycznej wyprodukowanej z odnawialnych źródeł energii, będą Państwo stroną dokonującą czynności opodatkowanej tym podatkiem i będą Państwo występować w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, będą Państwo, jako podatnik VAT - sprzedający towar innemu podatnikowi VAT - zobowiązani wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż energii elektrycznej na rzecz przedsiębiorstwa energetycznego, stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, wprowadzenie przez Państwa wyprodukowanej energii elektrycznej do sieci na rzecz przedsiębiorstwa energetycznego, będzie stanowić odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a Państwo dla tej czynności będą działać w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy oraz z tytułu tej czynności i będziecie Państwo zobowiązani do wystawienia faktury stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 uznałem za prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również kwestii określenia podstawy opodatkowania.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług:

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy:

Natomiast jak stanowi art. 29a ust. 7 ustawy:

Z przytoczonego powyżej przepisu art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Kluczowa dla konstrukcji podstawy opodatkowania jest analiza pojęcia wynagrodzenia rozumianego jako wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Z kolei z przytoczonych powyżej przepisów ustawy o OZE wynika, że w przypadku gdy prosument energii odnawialnej lub prosument zbiorowy energii odnawialnej czy prosument wirtualny wytworzył energię elektryczną w odnawialnym źródle energii i wprowadził ją do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej w okresie od 1 lipca 2022 r. do 30 czerwca 2024 r., wartość energii elektrycznej (o której mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2 ustawy o OZE) jest wyznaczana dla każdego miesiąca kalendarzowego zgodnie z art. 4b ust. 1 ustawy o OZE, tj. jako iloczyn sumy ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej przez prosumenta energii odnawialnej lub prosumenta zbiorowego energii odnawialnej w poszczególnych okresach rozliczania niezbilansowania (t) składających się na dany miesiąc kalendarzowy, oznaczonej w art. 4 ust. 2b symbolem Eb (t) przyjmującym wartości ujemne oraz rynkowej miesięcznej ceny energii elektrycznej, o której mowa w art. 4b ust. 5 ustawy o OZE, wyznaczonej dla danego miesiąca kalendarzowego.

Wskazana wartość (iloczyn energii wprowadzonej po zbilansowaniu międzyfazowym i ceny rynkowej) jest wartością należną za wytworzenie i wprowadzenie przez Prosumenta energii do sieci.

Natomiast depozyt prosumencki pokazujący wartość środków za energię elektryczną należną prosumentowi za energię wprowadzoną do sieci (ilość energii i wartość tej energii), jak wynika z przepisów ustawy o OZE, przeznaczony jest na rozliczenie zobowiązań prosumenta energii odnawialnej, z tytułu zakupu energii elektrycznej od sprzedawcy prowadzącego konto prosumenta. Jak wynika z treści art. 4c ust. 4 ustawy o OZE, wartość depozytu prosumenckiego dotycząca danego miesiąca kalendarzowego jest ustalana i przyporządkowywana do konta prosumenckiego w kolejnym miesiącu kalendarzowym. Depozyt zapisany na koncie prosumenckim służy więc wyłącznie do regulowania zobowiązań, natomiast w żaden sposób nie wpływa na kwestię ustalania podstawy opodatkowania.

Fakt wzajemnego kompensowania zobowiązania prosumenta wobec przedsiębiorstwa energetycznego i tego przedsiębiorstwa wobec prosumenta, pozostaje bez wpływu na określenie wysokości podstawy opodatkowania.

Mając na uwadze konstrukcję normatywną podstawy opodatkowania, wyrażoną w przytoczonych powyżej art. 29a ust. 1 ustawy oraz powołane przepisy ustawy o odnawialnych źródłach energii, należy podkreślić, że podstawą opodatkowania jest w istocie kwota należna, co istotne, pomniejszona o należny z tytułu danej dostawy podatek.

Kwotę należną dla Państwa (prosumenta) z tytułu dostawy wytworzonej energii elektrycznej w instalacji OZE będzie stanowić wartość ustalona jako iloczyn ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci przez Państwa po zbilansowaniu międzyfazowym i rynkowej ceny energii elektrycznej. Wskazana wartość (iloczyn energii wprowadzonej po zbilansowaniu międzyfazowym i ceny rynkowej) – jak stwierdzono powyżej – będzie wartością należną Państwu z tytułu rozliczenia wprowadzonej do sieci energii elektrycznej wytworzonej w instalacji OZE, obejmującą całość należnego Państwu świadczenia od zakładu energetycznego, którą – w celu określenia podstawy opodatkowania – należy pomniejszyć o kwotę występującego dla tej dostawy podatku należnego. Wskazuje to, że ww. wartość (iloczyn energii wprowadzonej do sieci po zbilansowaniu międzyfazowym i ceny rynkowej) stanowi kwotę brutto z tytułu dostawy wprowadzonej przez Państwa (tj. prosumenta) do sieci energii elektrycznej wytworzonej w instalacji OZE, to znaczy kwotę zawierającą w sobie podatek VAT.

Podatek z tytułu tej dostawy należy więc liczyć od sumy wskazanej wartości (iloczynu energii wprowadzonej po zbilansowaniu międzyfazowym i ceny rynkowej), tj. metodą „w stu”.

W konsekwencji podstawą opodatkowania, jaką powinni Państwo określić z tytułu sprzedaży energii elektrycznej wprowadzonej do sieci w okresie rozliczeniowym, nie będzie wartość depozytu prosumenckiego, jaką przedsiębiorstwo energetyczne rozlicza ze swoją należnością za sprzedaż energii pobranej przez Państwa za ten okres rozliczeniowy. Podstawę opodatkowania u Państwa jako prosumenta z tytułu wprowadzenia energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacji OZE będzie stanowić wartość ustalona jako iloczyn ilości energii elektrycznej wprowadzonej przez Państwa jako prosumenta do sieci – po zbilansowaniu godzinowym (czyli z uwzględnieniem bilansowania międzyfazowego) i ceny stosowanej dla danego okresu rozliczenia, pomniejszona o kwotę należnego podatku od towarów i usług, bez pomniejszenia jej o wartość rozliczenia depozytu Prosumenta.

Oceniając całościowo Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 uznałem je za nieprawidłowe, ponieważ wartość depozytu prosumenckiego nie będzie stanowić podstawy opodatkowania VAT u prosumenta.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie wynikające z wniosku, które nie zostały objęte pytaniami, w tym kwestie dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do sprzedaży energii elektrycznej, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W  związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).