Brak obowiązku naliczania podatku należnego od energii elektrycznej udostępnianej nieodpłatnie do ładowania samochodów innym podmiotom; prawo do do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia urządzeń przeznaczonych do używania jako stacje ładowania samochodów elektrycznych, usług związanych z przygotowaniem infrastruktury, montażem i przygotowaniem do użytku tych urządzeń, a także nabycia energii elektrycznej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest:

–nieprawidłowe – w zakresie braku obowiązku naliczania podatku należnego od energii elektrycznej udostępnianej nieodpłatnie do ładowania samochodów innym podmiotom,

–prawidłowe – w zakresieprawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia urządzeń przeznaczonych do używania jako stacje ładowania samochodów elektrycznych, usług związanych z przygotowaniem infrastruktury, montażem i przygotowaniem do użytku tych urządzeń, a także nabycia energii elektrycznej.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 31 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:

–braku obowiązku naliczania podatku należnego od energii elektrycznej udostępnianej do ładowania samochodów innym podmiotom,

–prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia urządzeń przeznaczonych do używania jako stacje ładowania samochodów elektrycznych, usług związanych z przygotowaniem infrastruktury, montażem i przygotowaniem do użytku tych urządzeń, a także nabycia energii elektrycznej.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 października 2023 r. (wpływ 30 października 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A (dalej jako „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest członkiem międzynarodowego koncernu (…). Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja (…). Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

Na terenie swoich zakładów produkcyjnych, w miejscach gdzie mogą wjeżdżać wyłącznie osoby uprawnione, Spółka posiada stacje ładowania samochodów elektrycznych. Stacje te służą przede wszystkim do ładowania samochodów służbowych należących do Spółki, wykorzystywanych na potrzeby Spółki, przez pracowników Spółki. Ta czynność nie jest przedmiotem wniosku ponieważ nie dochodzi tu do żadnego przekazania energii podmiotowi trzeciemu.

Spółka udostępniła wybrane stacje ładowania pracownikom innych spółek Koncernu (…) odwiedzających zakłady Spółki. Pracownicy tych spółek mają zalecone, aby poruszać się w podróżach służbowych samochodami elektrycznymi (...), celem promowania tych wyrobów.

Celem promowania samochodów z napędem elektrycznym Wnioskodawca udostępnia wybrane stacje ładowania kontrahentom wjeżdżającym takimi samochodami na teren zakładów Spółki (podmiotom świadczącym usługi na rzecz Spółki na terenie jej zakładów, np. kurierom). Dostęp do stacji ładowania ograniczony jest do osób uprawnionych do wjazdu na teren zakładów Spółki.

Stacje ładowania udostępniane są pracownikom innych spółek Koncernu i kontrahentom nieodpłatnie na czas nieograniczony.

Celem głównym takiego postępowania, jak już wspomniano wcześniej, jest promowanie marki (...) i Spółki jako producenta (…). W efekcie długofalowym przekłada się to na wyniki sprzedaży a więc wzrost zysków Spółki oraz wzrost jej wartości rynkowej. Udostępnianie stacji ładowania na terenie zakładów Spółki kreuje atrakcyjny przekaz skierowany do klientów i potencjalnych klientów, wpisujący się w aktualne trendy związane ze stosowaniem proekologicznych rozwiązań.

Wnioskodawca zauważa, iż produkcja (…) jest w pierwszej fazie. Grupie i Spółce jako producentowi (...) zależy na dotarciu z promocją (...) do jak najszerszego grona klientów. Stacje ładowania w Polsce nadal są trudno dostępne i ich udostępnianie ma na celu wykazanie, że Grupa (...) jako producent (...) dba też o ten element użytkowania tych samochodów, zachęcając klientów w ten sposób do ich zakupu.

Jakkolwiek w ramach czynności udostępniania stacji ładowania dochodzi do wydania towaru w postaci energii i wydanie to ma charakter nieodpłatny, to z punktu widzenia Spółki istotą tej czynności nie jest samo wydanie nieodpłatne energii celem wzbogacenia innego podmiotu. W Koncernie (...) i w samej Spółce kwestia darowizn i nieodpłatnych przekazań jest bardzo precyzyjnie regulowana i na takie działania zgodę musi wyrażać każdorazowo Zarząd Spółki.

Spółka jako podmiot gospodarczy jest nakierowana na osiąganie zysków, oczywiście prowadzi też jako odpowiedzialny przedsiębiorca działania z zakresu CSR, ale te działania mają inną specyfikę. Zasadniczo działania z zakresu społecznej odpowiedzialność biznesu (ang. Corporate Social Responsibility – CSR) to strategia zarządzania, zgodnie z którą przedsiębiorstwa w swoich działaniach dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności z pracownikami. Bycie społecznie odpowiedzialnym oznacza, inwestowanie w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska, relacje z otoczeniem firmy i informowanie o tych działaniach, co przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstwa i kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego.

Istotą działań związanych z udostępnianiem stacji ładowania jest budowanie pozytywnego wizerunku (...) co wpływa na działalność Spółki (...). Udostępniając stacje ładowania Spółka ułatwia eksploatację tego rodzaju pojazdów czego nie robi w odniesieniu do pojazdów z napędem spalinowym chociaż posiada stacje z paliwem na terenie swoich zakładów, ale wyłącznie na potrzeby własnych samochodów służbowych (...).

Udostępnienie stacji ładowania samochodów elektrycznych wiązało się z wykonaniem przez Spółkę takich czynności jak:

–nabycie urządzeń przeznaczonych do używania jako stacje ładowania samochodów elektrycznych,

–nabycie usług związanych z montażem i przygotowaniem do użytku urządzeń do ładowania pojazdów,

–nabycie usług związanych z przygotowaniem infrastruktury do udostępniania stacji ładowania, w tym m.in. wyznaczeniem miejsc postojowych do ładowania pojazdów,

–nabycie energii elektrycznej przeznaczonej do ładowania samochodów elektrycznych za pomocą przeznaczonych do tego urządzeń.

Spółka uzyskała interpretację indywidualną, z której wynika, że udostępnienie stacji ładowania samochodów elektrycznych stanowi dostawę towarów na gruncie ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 t. j.; dalej jako: „ustawa o VAT”), a bezpłatne udostępnienie stacji podmiotom trzecim stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT (interpretacja indywidualna z (…), sygn. (…)). Stan faktyczny opisany we wniosku o przedmiotową interpretację nie koncentrował się na zagadnieniu promocji, reklamy i przekazu informacyjnego, które są głównym celem działania Spółki, ponieważ przedmiotem tego wniosku było pytanie czy udostępnianie nieodpłatne stacji ładowania należy dla celów podatku od towarów i usług kwalifikować jako usługę czy sprzedaż towaru.

W związku z powyższym Spółka występuje z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w celu potwierdzenia braku obowiązku naliczania podatku należnego od działań marketingowych i reklamowych, których jednym z elementów jest nieodpłatne przekazanie energii, za pośrednictwem stacji ładowania samochodów elektrycznych oraz zachowania prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem urządzeń przeznaczonych do używania jako stacje ładowania samochodów elektrycznych, usług związanych z przygotowaniem infrastruktury, montażem i przygotowaniem do użytku tych urządzeń, a także energii elektrycznej, które przede wszystkim są wykorzystywane na potrzeby własne Spółki do ładowania samochodów służbowych i w niewielkim zakresie udostępniane pracownikom innych spółek Koncernu i niektórym kontrahentom.

Doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Urządzenia przeznaczone do używania jako stacje ładowania samochodów elektrycznych, usługi związane z przygotowaniem infrastruktury, montażem i przygotowaniem do użytku tych urządzeń, a także nabyta energia elektryczna do ładowania samochodów są związane z prowadzoną przez A, opodatkowaną podatkiem od towarów i usług działalnością gospodarczą, polegającą na produkcji (…). Tak jak opisano we wniosku infrastruktura ta służy przede wszystkim do ładowania samochodów służbowych należących do Spółki, wykorzystywanych w procesie prowadzenia działalności gospodarczej.

Na czynność udostępnienia stacji ładowania pracownikom innych spółek Koncernu (…) (Spółka jeszcze raz podkreśliła, że dotyczy to samochodów służbowych tych pracowników) i kontrahentów, uprawnionych do wjazdu na teren zakładów Spółki, składa się dostęp do profesjonalnej (szybkiej) ładowarki i pobór energii elektrycznej w procesie ładowania.

Udostępnienie stacji ładowania pracownikom innych Spółek Koncernu (...) i uprawnionym do wjazdu na teren zakładów Spółki kontrahentom, jest elementem strategii marketingowej skierowanej na promocję elektromobilności, co przekłada się na wzrost sprzedaży (…) produkowanych przez Wnioskodawcę: (…) w innych zakładach Grupy (…). Pracownicy Koncernu (...) mają zalecenia aby w podróżach korzystać, jeżeli to tylko możliwe, z samochodów elektrycznych (...), celem promocji tego segmentu wśród klientów. Samochody są w ten sposób widoczne na drogach co przyciąga klientów. W podróżach służbowych zachętą dla pracowników jest dostępność stacji ładowania pojazdów w zakładach Grupy (...). Wzrost zamówień od klientów powoduje wprost wzrost produkcji (...) w Spółce.

Udostępnienie stacji ładowania pracownikom innych spółek Koncernu (...) do ładowania ich samochodów służbowych, czy kontrahentom uprawnionym do wjazdu na teren zakładów Spółki, nie wiąże się z żadnym świadczeniem wzajemnym.

Udostępniana energia nie stanowi:

–prezentów o małej wartości, nigdy pod takim kątem nie było to zagadnienie rozpatrywane,

–nie stanowi próbek w rozumieniu przepisów ustawy z 8 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Spółka nie prowadzi ewidencji stąd nie jest możliwym ustalenie wartości każdorazowego ładowania samochodu ani tożsamości podmiotów korzystających z ładowarek. Nie jest znana jednostkowa cena nabycia czy koszt wytworzenia w podziale na podmioty korzystające z ładowarek.

Zważywszy, że uprawnionymi do ładowania samochodów w zakładach Spółki są pracownicy innych zakładów Grupy (...) i kontrahenci (podmioty gospodarcze), nie można przyjąć, że ładowanie zaspokaja potrzeby ostatecznego nabywcy (konsumenta). Mamy bowiem do czynienia z podmiotami gospodarczymi a nie osobami fizycznymi (konsumentami). Podmioty te korzystają z ładowarek, ładując samochody służbowe, a więc pojazdy wykorzystywane przez te podmioty w procesie prowadzenia przez nie działalności gospodarczej.

(...). 

Nie było i nie jest intencją Spółki w zakresie prowadzonego przedsiębiorstwa wydatkowanie środków na cele inne niż osiągnięcie dochodu. Działania z zakresu dobroczynności są ściśle regulowane w Koncernie (...) i z pewnością do ich zakresu nie należy udostępnianie ładowarek do samochodów elektrycznych.

Pytania

1.Czy w opisanym stanie faktycznym, kiedy udostępnianie stacji ładowania i przekazanie energii służy celom Spółki, jako producentowi (...), który w ten sposób promuje (...), Spółka ma obowiązek naliczania podatku należnego od energii elektrycznej udostępnianej do ładowania samochodów innym podmiotom z Grupy (...) i kontrahentom uprawnionym do dostępu do tych stacji?

2.Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia urządzeń przeznaczonych do używania jako stacje ładowania samochodów elektrycznych, usług związanych z przygotowaniem infrastruktury, montażem i przygotowaniem do użytku tych urządzeń, a także nabycia energii elektrycznej, która służy ładowaniu samochodów służbowych należących do Spółki i wykorzystywanych przez pracowników Spółki oraz w niewielkim zakresie udostępnianej nieodpłatnie podmiotom trzecim?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Jak wynika z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności

1)przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych członków stowarzyszenia;

2)wszelkie inne darowizny

–jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej:

„Wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich część podlegał w całości lub w części odliczeniu jest uznawane za odpłatną dostawę towarów”.

Wyżej przytoczony przepis Dyrektywy Rady w sposób jednoznaczny wskazuje, że przy opodatkowaniu nieodpłatnego przekazania towarów chodzi o wykorzystanie towarów do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza.

Stanowisko to potwierdza też orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 czerwca 2011 r., sygn. akt l FSK 979/10, w którym Sąd wyraził następujący pogląd:

„Zmiana art. 7 ust. 3 uptu, w istotny sposób wpływa na wykładnię normy ust. 2 tego artykułu, której odczytywanie w brzmieniu obowiązującym do 31 maja 2005 r. następowało przez pryzmat art. 7 ust. 3 ustawy, z uwzględnieniem prowspólnotowej wykładni tegoż unormowania. Nowelizacja ta, polegająca na pominięciu fragmentu wskazującego na opodatkowanie także czynności przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem – korelującego z końcową częścią art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy (art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE) – spowodowała odstąpienie od brzmienia tego przepisu w ujęciu wspólnotowym (w rozumieniu nadanym mu w wyroku ETS w sprawie Kuwait Petroleum Ltd z 9 lipca 1998 r. Sprawa C-48/97, co wskazuje na jego wadliwą implementację (transpozycję) do polskiej ustawy o podatku od towarów i usług. Wadliwość ta ma wpływ na możliwość dokonywania wykładni normy prawa krajowego w zgodzie z wykładnią normy dyrektywy unijnej, w sytuacji gdy brzmienie normy prawa krajowego zdecydowanie odbiega od treści normy dyrektywy, która powinna być przedmiotem implementacji. Z literalnego brzmienia części wstępnej art. 7 ust. 2 uptu wynika wprost, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie poszerzonym, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika”.

W opisanym stanie faktycznym, kiedy udostępnianie energii podmiotom trzecim ma na celu promowanie samochodów z napędem elektrycznym, (...) i służy tym samym celom prowadzonego przez Spółkę przedsiębiorstwa, nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem należnym. Takiej wykładni nie sprzeciwia się też treść art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, który zasadniczo wskazuje na konieczność opodatkowania przekazania nieodpłatnego towarów na cele osobiste osób wymienionych w tym przepisie oraz na cele całkowicie nie związane z prowadzoną działalnością podmiotu (darowizny). Użycie sformułowania „w szczególności” nie zmienia regulacji w taki sposób, że każde nieodpłatne udostępnienie towarów podlega opodatkowaniu. Opodatkowaniu podatkiem należnym podlega tylko takie udostępnienie, które w żaden sposób nie służy przedsiębiorstwu – prowadzonej przez podatnika działalności a jego wyłącznym celem jest zaspokojenie potrzeb innych osób lub podmiotów.

Ad 2.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są lub będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jednocześnie, przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W przedmiotowej sytuacji Wnioskodawca nabywa stacje ładowania, usługi związane z przygotowaniem infrastruktury, montażem i przygotowaniem do użytku tych stacji, oraz energię elektryczną, która stanowi towar, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Stacje do ładowania samochodów elektrycznych są przede wszystkim wykorzystywane na potrzeby ładowania samochodów służbowych stanowiących własność Spółki, które służą działalności opodatkowanej. W niewielkim zakresie stacje te i energia służą promowaniu samochodów z napędem elektrycznym, do których części produkuje Spółka.

Mając na względzie związek nabywanych towarów i usług z wykonywaniem czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich nabycia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

–nieprawidłowe – w zakresie braku obowiązku naliczania podatku należnego od energii elektrycznej udostępnianej nieodpłatnie do ładowania samochodów innym podmiotom,

–prawidłowe – w zakresieprawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia urządzeń przeznaczonych do używania jako stacje ładowania samochodów elektrycznych, usług związanych z przygotowaniem infrastruktury, montażem i przygotowaniem do użytku tych urządzeń, a także nabycia energii elektrycznej.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W analizowanej sprawie, z uwagi na fakt, że zajęcie stanowiska w zakresie braku obowiązku naliczania podatku należnego od energii elektrycznej udostępnianej do ładowania samochodów innym podmiotom zależne jest od kwestii objętej pytaniem dotyczącym prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia urządzeń przeznaczonych do używania jako stacje ładowania samochodów elektrycznych, usług związanych z przygotowaniem infrastruktury, montażem i przygotowaniem do użytku tych urządzeń, a także nabycia energii elektrycznej, tutejszy organ udzieli w pierwszej kolejności odpowiedzi na pytanie Wnioskodawcy oznaczone we wniosku nr 2.

Podstawowe zasady dotyczące prawa do odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”.

W świetle tego przepisu:

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub świadczenia usług, będących przedmiotem dostawy, bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest członkiem międzynarodowego koncernu (...). Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja (…). Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Na terenie swoich zakładów produkcyjnych, w miejscach gdzie mogą wjeżdżać wyłącznie osoby uprawnione, Spółka posiada stacje ładowania samochodów elektrycznych. Stacje te służą przede wszystkim do ładowania samochodów służbowych należących do Spółki, wykorzystywanych na potrzeby Spółki, przez pracowników Spółki. Spółka udostępniła wybrane stacje ładowania pracownikom innych spółek Koncernu (...) odwiedzających zakłady Spółki. Pracownicy tych spółek mają zalecone, aby poruszać się w podróżach służbowych samochodami elektrycznymi (...), celem promowania tych wyrobów. Celem promowania samochodów z napędem elektrycznym Spółka udostępnia wybrane stacje ładowania kontrahentom wjeżdżającym takimi samochodami na teren zakładów Spółki (podmiotom świadczącym usługi na rzecz Spółki na terenie jej zakładów, np. kurierom). Dostęp do stacji ładowania ograniczony jest do osób uprawnionych do wjazdu na teren zakładów Spółki. Stacje ładowania udostępniane są pracownikom innych spółek Koncernu i kontrahentom nieodpłatnie na czas nieograniczony. Celem głównym takiego postępowania jest promowanie marki (...) i Spółki jako producenta (…). W efekcie długofalowym przekłada się to na wyniki sprzedaży a więc wzrost zysków Spółki oraz wzrost jej wartości rynkowej. Udostępnianie stacji ładowania na terenie zakładów Spółki kreuje atrakcyjny przekaz, skierowany do klientów i potencjalnych klientów, wpisujący się w aktualne trendy związane ze stosowaniem proekologicznych rozwiązań. (...). Stacje ładowania w Polsce nadal są trudno dostępne i ich udostępnianie ma na celu wykazanie, że Grupa (...) jako producent (...) dba też o ten element użytkowania tych samochodów, zachęcając klientów w ten sposób do ich zakupu. Jakkolwiek w ramach czynności udostępniania stacji ładowania dochodzi do wydania towaru w postaci energii i wydanie to ma charakter nieodpłatny, to z punktu widzenia Spółki istotą tej czynności nie jest samo wydanie nieodpłatne energii celem wzbogacenia innego podmiotu. W Koncernie i w samej Spółce kwestia darowizn i nieodpłatnych przekazań jest bardzo precyzyjnie regulowana i na takie działania zgodę musi wyrażać każdorazowo Zarząd Spółki. Spółka jako podmiot gospodarczy jest nakierowana na osiąganie zysków. Istotą działań związanych z udostępnianiem stacji ładowania jest budowanie pozytywnego wizerunku produktu jakim są samochody elektryczne co wpływa na działalność Spółki (...). Udostępniając stacje ładowania Spółka ułatwia eksploatacją tego rodzaju pojazdów czego nie robi w odniesieniu do pojazdów z napędem spalinowym chociaż posiada stacje z paliwem na terenie swoich zakładów, ale wyłącznie na potrzeby własnych samochodów służbowych i (...). Udostępnienie stacji ładowania samochodów elektrycznych wiązało się z wykonaniem przez Spółkę takich czynności jak:

–nabycie urządzeń przeznaczonych do używania jako stacje ładowania samochodów elektrycznych,

–nabycie usług związanych z montażem i przygotowaniem do użytku urządzeń do ładowania pojazdów,

–nabycie usług związanych z przygotowaniem infrastruktury do udostępniania stacji ładowania, w tym m.in. wyznaczeniem miejsc postojowych do ładowania pojazdów,

–nabycie energii elektrycznej przeznaczonej do ładowania samochodów elektrycznych za pomocą przeznaczonych do tego urządzeń.

Urządzenia przeznaczone do używania jako stacje ładowania samochodów elektrycznych, usługi związane z przygotowaniem infrastruktury, montażem i przygotowaniem do użytku tych urządzeń, a także nabyta energia elektryczna do ładowania samochodów, są związane z prowadzoną przez Spółkę, opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, działalnością gospodarczą, polegającą na (...). Infrastruktura ta służy przede wszystkim do ładowania samochodów służbowych należących do Spółki, wykorzystywanych w procesie prowadzenia działalności gospodarczej. Na czynność udostępnienia stacji ładowania pracownikom innych spółek Koncernu i kontrahentów, uprawnionych do wjazdu na teren zakładów Spółki, składa się dostęp do profesjonalnej (szybkiej) ładowarki i pobór energii elektrycznej w procesie ładowania. Udostępnienie stacji ładowania pracownikom innych Spółek Koncernu i uprawnionym do wjazdu na teren zakładów Spółki kontrahentom, jest elementem strategii marketingowej skierowanej na promocję elektromobilności, co przekłada się na wzrost sprzedaży (...) przez Spółkę: (…). Pracownicy Koncernu mają zalecenia aby w podróżach korzystać, jeżeli to tylko możliwe, z samochodów elektrycznych (...), celem promocji tego segmentu wśród klientów. Samochody są w ten sposób widoczne na drogach co przyciąga klientów. W podróżach służbowych zachętą dla pracowników jest dostępność stacji ładowania pojazdów w zakładach Grupy (...). Wzrost zamówień od klientów powoduje wprost wzrost produkcji (...) w Spółce. Udostępnienie stacji ładowania pracownikom innych spółek Koncernu do ładowania ich samochodów służbowych, czy kontrahentom uprawnionym do wjazdu na teren zakładów Spółki, nie wiąże się z żadnym świadczeniem wzajemnym. Udostępniana energia nie stanowi:

–prezentów o małej wartości, nigdy pod takim kątem nie było to zagadnienie rozpatrywane,

–nie stanowi próbek w rozumieniu przepisów ustawy.

Spółka nie prowadzi ewidencji stąd nie jest możliwym ustalenie wartości każdorazowego ładowania samochodu ani tożsamości podmiotów korzystających z ładowarek. Nie jest znana jednostkowa cena nabycia czy koszt wytworzenia w podziale na podmioty korzystające z ładowarek. Zważywszy, że uprawnionymi do ładowania samochodów w zakładach Spółki są pracownicy innych zakładów Grupy (...) i kontrahenci (podmioty gospodarcze), nie można przyjąć, że ładowanie zaspokaja potrzeby ostatecznego nabywcy (konsumenta). Mamy bowiem do czynienia z podmiotami gospodarczymi a nie osobami fizycznymi (konsumentami). Podmioty te korzystają z ładowarek, ładując samochody służbowe, a więc pojazdy wykorzystywane przez te podmioty w procesie prowadzenia przez nie działalności gospodarczej. (...). Grupa promuje też ideę elektromobilności (...). Nie było i nie jest intencją Spółki w zakresie prowadzonego przedsiębiorstwa wydatkowanie środków na cele inne niż osiągnięcie dochodu. Działania z zakresu dobroczynności są ściśle regulowane w Koncernie (...) i z pewnością do ich zakresu nie należy udostępnianie ładowarek do samochodów elektrycznych.

Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą m.in. prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia urządzeń przeznaczonych do używania jako stacje ładowania samochodów elektrycznych, usług związanych z przygotowaniem infrastruktury, montażem i przygotowaniem do użytku tych urządzeń, a także nabycia energii elektrycznej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że nabyte urządzenia przeznaczone do używania jako stacje ładowania samochodów elektrycznych, usługi związane z przygotowaniem infrastruktury, montażem i przygotowaniem do użytku tych urządzeń, a także nabycie energii elektrycznej, która służy ładowaniu samochodów służbowych należących do Spółki i wykorzystywanych przez pracowników Spółki oraz w niewielkim zakresie jest udostępniana nieodpłatnie podmiotom trzecim, będą związane z wykonywaną przez Państwa opodatkowaną działalnością, polegającą na (...). Jak bowiem Spółka wskazała, urządzenia przeznaczone do używania jako stacje ładowania samochodów elektrycznych, usługi związane z przygotowaniem infrastruktury, montażem i przygotowaniem do użytku tych urządzeń, a także nabyta energia elektryczna do ładowania samochodów, są związane z prowadzoną przez Spółkę, opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, działalnością gospodarczą, polegającą na produkcji (...). Spółka wskazała, że infrastruktura ta służy przede wszystkim do ładowania samochodów służbowych należących do Spółki, wykorzystywanych w procesie prowadzenia działalności gospodarczej. W konsekwencji, spełniony zostanie warunek wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy, dający Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o wartość podatku naliczonego w związku z zakupem ww. towarów i usług, (tj. związek ww. zakupów z działalnością opodatkowaną).

Podsumowując, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia urządzeń przeznaczonych do używania jako stacje ładowania samochodów elektrycznych, usług związanych z przygotowaniem infrastruktury, montażem i przygotowaniem do użytku tych urządzeń, a także nabycia energii elektrycznej, która służy ładowaniu samochodów służbowych należących do Spółki i wykorzystywanych przez pracowników Spółki oraz w niewielkim zakresie jest udostępniana nieodpłatnie podmiotom trzecim.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Wątpliwości Spółki dotyczą także określenia czy ma Ona obowiązek naliczania podatku należnego od energii elektrycznej udostępnianej do ładowania samochodów innym podmiotom z Grupy (...) i kontrahentom uprawnionym do dostępu do tych stacji w sytuacji, kiedy udostępnianie stacji ładowania i przekazanie energii służy celom Spółki, jako producentowi (...), który w ten sposób promuje (...).

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamianę, darowiznę, oraz każdą inną czynność, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług , co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca przewidział jednak od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy, a w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy:

Z powołanego wyżej art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, jest także przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także wszelkie darowizny – pod warunkiem jednak, że podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Wskazać również należy na art. 7 ust. 3 ustawy, w myśl którego:

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy:

Konstrukcja przewidziana w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy zakłada, że jeżeli wartość jednostkowa wydawanego towaru nie przekracza 20 zł, jego wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu niezależnie od tego komu zostały wydane towary i czy podatnik prowadzi ewidencję obdarowanych, o której mowa w pkt 1 analizowanego przepisu. Nie ma w tym przypadku również znaczenia ilość przekazywanych przez podatnika jednemu podmiotowi towarów.

W świetle art. 7 ust. 7 ustawy:

Zatem próbką jest niewielka ilość towaru lub jego egzemplarz zachowujący cechy i właściwości danego towaru. Przekazanie próbki nie podlega opodatkowaniu, jeżeli ma miejsce w celach promocyjno-reklamowych, czyli umożliwia klientom (potencjalnym klientom) poznanie właściwości i efektów działania towaru oferowanego przez podatnika, a dzięki temu wychwycenie jego zalet lub wad oraz różnic w porównaniu z innymi produktami dostępnymi na rynku. Przekazanie próbki służy zachęceniu odbiorcy do zakupu oferowanego towaru. Należy jednak zauważyć, że o uznaniu towaru za próbkę, obok innych przesłanek, decyduje brak charakteru handlowego przekazania, oceniany ze względu na ilość lub wartość przekazywanych przez podatnika próbek. W sytuacji, gdy pokrywają one lub mogą pokryć – ze względu na swoją ilość lub wartość – jego potencjalne zapotrzebowanie na dany towar lub część tego zapotrzebowania, eliminując lub ograniczając potrzebę dokonania zakupów tego towaru, uznać należy, że wspomniana przesłanka nie jest spełniona, a w konsekwencji nie ma również zastosowania wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy, który jako przepis szczególny i wyjątkowy nie powinien być interpretowany w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu jego stosowania.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Wyjątkiem jest przekazanie towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki.

Jednocześnie przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności określić, czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej), to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Spółka wskazała, że na terenie swoich zakładów produkcyjnych, w miejscach gdzie mogą wjeżdżać wyłącznie osoby uprawnione, Spółka posiada stacje ładowania samochodów elektrycznych, które służą przede wszystkim do ładowania samochodów służbowych należących do Spółki, wykorzystywanych na potrzeby Spółki, przez pracowników Spółki. Spółka udostępniła wybrane stacje ładowania pracownikom innych spółek Koncernu (...) odwiedzających zakłady Spółki. Celem promowania samochodów z napędem elektrycznym, Spółka udostępnia wybrane stacje ładowania kontrahentom wjeżdżającym takimi samochodami na teren zakładów Spółki (podmiotom świadczącym usługi na rzecz Spółki na terenie jej zakładów, np. kurierom). Dostęp do stacji ładowania ograniczony jest do osób uprawnionych do wjazdu na teren zakładów Spółki. Stacje ładowania udostępniane są pracownikom innych spółek Koncernu i kontrahentom nieodpłatnie na czas nieograniczony. Na czynność udostępnienia stacji ładowania pracownikom innych spółek Koncernu i kontrahentów, uprawnionych do wjazdu na teren zakładów Spółki, składa się dostęp do profesjonalnej (szybkiej) ładowarki i pobór energii elektrycznej w procesie ładowania. Udostępnienie stacji ładowania pracownikom innych Spółek Koncernu i uprawnionym do wjazdu na teren zakładów Spółki kontrahentom, jest elementem strategii marketingowej skierowanej na promocję elektromobilności. Celem głównym takiego postępowania jest promowanie marki (...) i Spółki jako producenta (…). W efekcie długofalowym przekłada się to na wyniki sprzedaży, a więc wzrost zysków Spółki oraz wzrost jej wartości rynkowej. Udostępnianie stacji ładowania na terenie zakładów Spółki kreuje atrakcyjny przekaz, skierowany do klientów i potencjalnych klientów, wpisujący się w aktualne trendy związane ze stosowaniem proekologicznych rozwiązań. Dodatkowo Spółka wskazała, że w podróżach służbowych zachętą dla pracowników jest dostępność stacji ładowania pojazdów w zakładach Grupy (...). Ponadto, wzrost zamówień od klientów (...), powoduje wprost wzrost produkcji (...) w Spółce. Udostępniana energia nie stanowi:

–prezentów o małej wartości, nigdy pod takim kątem nie było to zagadnienie rozpatrywane,

–nie stanowi próbek w rozumieniu przepisów ustawy.

Mając na uwadze powyższe przepisy, a także przedstawiony we wniosku oraz uzupełnieniu opis sprawy, należy stwierdzić, że przedmiotowa darowizna energii elektrycznej będzie opodatkowana podatkiem VAT. Spółce, jak zostało wskazane w niniejszej interpretacji, przysługuje bowiem prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia energii elektrycznej, która służy m.in. do ładowania samochodów pracowników innych spółek Koncernu (...) odwiedzających zakłady Spółki oraz innym kontrahentom wjeżdżającym samochodami elektrycznymi na teren zakładów Spółki (podmiotom świadczącym usługi na rzecz Spółki na terenie jej zakładów, np. kurierom), a przedmiotowe towary nie są prezentami o małej wartości (co wprost wynika z udzielonej przez Spółkę odpowiedzi na wezwanie Organu).

Należy wskazać, że przepis art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, ma zastosowanie do nieodpłatnego przekazania towarów związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem. Nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem podlega opodatkowaniu na identycznych zasadach jak odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, pod warunkiem jednak, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tych towarów, z uwzględnieniem ww. wyjątków (art. 7 ust. 3 ustawy).

Ponieważ interpretacja art. 7 ust. 2 ustawy, w oparciu o wykładnię wyłącznie gramatyczną budzi pewne wątpliwości, zatem nie można się tylko na niej opierać. Aby dokonać kompleksowej wykładni ww. przepisu, koniecznym jest sięgnięcie do wykładni o charakterze kompleksowym.

Przy wykładni przedmiotowych przepisów ustawy należy wziąć pod uwagę zasadę racjonalności ustawodawcy oraz interpretować przepis art. 7 ust. 2 w zestawieniu z art. 7 ust. 3 ustawy. Skoro z zakresu opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów, na cele inne niż bezpośrednio związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wyłączono na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy, jedynie przekazanie prezentów o małej wartości i próbek, to należy uznać, iż opodatkowaniu podlegają wszelkie inne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego podatek naliczony od tych czynności w całości lub w części.

Gdyby przyjąć, iż opodatkowaniu na mocy ust. 2 podlegają wyłącznie czynności w ogóle niezwiązane z przedsiębiorstwem, zbędne byłoby wyłączanie z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegałyby opodatkowaniu jako związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Unormowanie zawarte w art. 7 ust. 2 ustawy, nawiązuje do treści art. 5 ust. 6 obowiązującej do dnia 31 grudnia 2006 r. VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz. Urz. WE L Nr 145, str. 1 ze zm.), zgodnie z którym wykorzystanie przez podatnika dóbr tworzących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych jego lub jego pracowników, lub też nieodpłatne ich przekazanie, albo, ogólnie rzecz biorąc, użycie ich dla celów innych niż prowadzona przez niego działalność, jeśli podatek od wartości dodanej od powyższych dóbr lub ich części podlegałby w całości lub części odliczeniu, będzie traktowane jako dostawa za wynagrodzeniem.

Z regulacji tej wynika, że za dostawę towarów uważa się również wykorzystanie towarów stanowiących majątek przedsiębiorstwa:

–do celów prywatnych podatnika,

–do celów prywatnych pracowników podatnika,

–nieodpłatne ich zbycie,

–użycie ich do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność.

Wskazane czynności tylko wówczas są uznawane za odpłatną dostawę towarów, jeśli podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu prawo do całkowitego lub częściowego odliczenia podatku naliczonego.

Z powyższego przepisu nie wynika zatem, aby warunkiem uznania nieodpłatnego przekazania towarów za dostawę było przeznaczenie ich na cele całkowicie niezwiązane z przedsiębiorstwem. Także nieodpłatne przekazanie (zbycie) towarów na cele wiążące się z prowadzoną działalnością gospodarczą będzie uznane za odpłatną dostawę towarów.

Również w świetle regulacji obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), będącej odpowiednikiem VI Dyrektywy, tego rodzaju nieodpłatne przekazania towarów podlegają opodatkowaniu.

Z treści art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, będącego odpowiednikiem art. 5 (6) VI Dyrektywy Rady wynika, że wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Analiza powołanych wyżej przepisów (art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. oraz art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r.) pozwala stwierdzić, że swoją dyspozycją obejmują one każde nieodpłatne zbycie towarów, zarówno do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, jak i do celów tej działalności.

W związku z powyższym, aby zachować prowspólnotową wykładnię przepisów krajowych, należy przyjąć za właściwą interpretację, która jest zgodna z celami ww. Dyrektyw. W związku z powyższym stwierdzić należy, iż przepisy krajowe dotyczące nieodpłatnego przekazania towarów przez podatnika, nie są mniej restrykcyjne od przepisów Dyrektyw.

Potwierdził to TSUE we, wskazanym również przez Spółkę, wyroku w sprawie C-48/97 (Kuwait Petroleum (GB) Ltd. A Commisioners of Customs and Excise). W wyroku tym Trybunał stwierdził, że nie ma wątpliwości co do tego, iż mamy do czynienia z nieodpłatnym zbyciem towarów w ramach prowadzonej działalności, a także podkreślił, iż „wynika w sposób oczywisty z brzmienia pierwszego zdania art. 5(6) VI Dyrektywy, że ta regulacja traktuje jako odpłatną dostawę towarów, a w konsekwencji podlegającą opodatkowaniu VAT, nieodpłatne rozporządzenie przez podatnika towarami, które stanowią część jego majątku związanego z działalnością gospodarczą, jeżeli podatek naliczony związany z tymi towarami został odliczony, przy czym jest, co do zasady, bez znaczenia czy to rozporządzenie zostało dokonane dla celów działalności gospodarczej. Drugie zdanie tego przepisu, które zapobiega opodatkowaniu przypadków przekazania próbek bądź upominków o niewielkiej wartości na cele prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, nie miałoby sensu, gdyby pierwsze zdanie nie obciążało podatkiem VAT nieodpłatnego rozporządzenia tymi towarami przez podatnika nawet gdyby było to uczynione na cele prowadzonej działalności gospodarczej”.

Trybunał potwierdził więc, iż każde nieodpłatne przekazanie towaru, w tym także dokonywane na cele prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, podlega, co do zasady, podatkowi. W świetle powyższego, zasadą generalną jest opodatkowanie przekazania towarów zarówno na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, jak i w innych celach.

Przy interpretacji art. 7 ust. 2 ustawy, należy odróżnić cel czynności przekazania towarów przedsiębiorstwa od związku tej czynności z jego funkcjonowaniem. Celem bezpośrednim każdego nieodpłatnego przekazania towaru przedsiębiorstwa osobie trzeciej jest przede wszystkim zaspokojenie jej potrzeb konsumenckich (cel niezwiązany z przedsiębiorstwem), lecz z punktu widzenia funkcjonowania i interesu przedsiębiorstwa podatnika zaspokojenie potrzeb osoby trzeciej może być obojętne, jako w ogóle niewiążące się z jego działalnością (np. przekazanie towarów na cele osobiste podatnika, pracowników itd.) lub też realizowane jest w związku z jego funkcjonowaniem i rozwojem działalności (np. w związku z czynnościami reprezentacji i reklamy, sponsoringu). To właśnie wskazuje, że celu przekazania towarów przedsiębiorstwa podatnika nie można utożsamiać ze związkiem tej czynności z jego działalnością, z którą może w ogóle nie być związana lub pozostawać w bezpośrednim związku, stanowiąc realizację zadań przedsiębiorstwa.

Wobec powyższego, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

Należy także zaznaczyć, że powołany przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 czerwca 2011 r., sygn. I FSK 979/10 odnosi się do nieaktualnego brzmienia przepisu art. 7 ust. 2 ustawy, obowiązującego do 31 marca 2011 r., który stanowił, że „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1)przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2)wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części”.

Przepis art. 7 ust. 2 ustawy w powołanym wyżej brzmieniu odnosi się wyłącznie do takiego nieodpłatnego przekazania towarów, które nastąpiło na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Zatem na podstawie tego przepisu nie podlegały opodatkowaniu nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika.

Natomiast aktualna treść art. 7 ust. 2 ustawy, wskazuje, że dla uznania nieodpłatnej dostawy towarów za odpłatną dostawę towarów, muszą być spełnione łącznie 2 przesłanki, tj.:

podatnik przekazuje nieodpłatnie lub zużywa towary należące do jego przedsiębiorstwa oraz

podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem – jak już wyżej wskazano – opodatkowaniu podatkiem VAT podlega każde nieodpłatne przekazanie towarów o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, z wyjątkiem przekazania towarów spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

W konsekwencji, w związku z tym, że – jak zostało wskazane powyżej – Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o wartość podatku naliczonego z tytułu nabycia energii elektrycznej udostępnianej do ładowania samochodów innym podmiotom z Grupy (...) i kontrahentom, a wskazany wyżej towar nie jest prezentem o małej wartości, to przekazanie energii elektrycznej dla tych podmiotów, będzie stanowiło dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy.

Podsumowując, Spółka ma obowiązek naliczania podatku należnego od energii elektrycznej udostępnianej nieodpłatnie do ładowania samochodów innym podmiotom z Grupy (...) i kontrahentom na mocy art. 7 ust 2 ustawy, z uwagi na fakt, iż przy nabyciu tej energii Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).