Brak opodatkowania podatkiem VAT darowizny zabudowanych nieruchomości.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT darowizny zabudowanych nieruchomości.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 listopada 2023 r. (wpływ 17 listopada 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Miasto (…) wystąpiło do Wojewody (…) z wnioskiem o zgodę na dokonanie darowizny na rzecz Miasta (…) zabudowanej nieruchomości, oznaczonej jako działki ewidencyjne nr 1 i 2 w obrębie (…) miasta (…), objętej księgą wieczystą nr (…), stanowiącej własność Skarbu Państwa.

W przypadku wyrażenia przez Wojewodę (…) zgody, Skarb Państwa zbędzie ww. działki gruntu na rzecz Miasta (…) w trybie bezprzetargowym w drodze darowizny, zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2023 r. poz. 344 ze zm.), dalej ugn. Zgodnie z art. 13 ust. 2a ugn darowizny nieruchomości stanowiącej przedmiot własności Skarbu Państwa dokonuje starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej – za zgodą wojewody.

Miasto (…) (dalej jako: „Miasto” lub „Wnioskodawca”), gmina mająca status miasta na prawach powiatu, jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”). Zgodnie z regulacją zawartą w art. 11 ust. 1 ugn w związku z art. 92 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami Skarbu Państwa jest Prezydent Miasta (…), wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej. Jednakże podatnikiem podatku od towarów i usług w ramach wykonywania zadań zleconych w imieniu Skarbu Państwa nie jest Prezydent, który nie posiada osobowości prawnej, tylko gmina Miasto (…) jako jednostka samorządu terytorialnego wyposażona w osobowość prawną.

Skarb Państwa nabył własność nieruchomości planowanej do zbycia w drodze darowizny na podstawie umowy sprzedaży, zawartej w dniu (…) kwietnia 1994 r. pomiędzy Miastem (…) a Skarbem Państwa – Dyrektorem (…). Nieruchomość została sprzedana z przeznaczeniem dla (…). W dniu sprzedaży, zgodnie z oświadczeniami stron złożonymi w akcie notarialnym, działki były zabudowane budynkiem mieszkalnym drewnianym, przeznaczonym do rozbiórki oraz budynkiem gospodarczym. Na podstawie zawartej umowy, nieruchomość stała się własnością Skarbu Państwa w trwałym zarządzie (…).

W dniu (…) grudnia 1999 r. Zarząd Miasta (…) zwrócił się do Wojewody (…) o przekazanie ww. działek Skarbu Państwa na rzecz Miasta w trybie art. 64 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną. We wniosku wskazano, że działki są niezabudowane. Decyzją z dnia (…) marca 2000 r. Wojewoda (…) odmówił przekazania działki na własność Miasta. Z treści uzasadnienia decyzji Wojewody wynika, że działki z całą pewnością nie są zagospodarowane, a istniejące na nich budynki zostały rozebrane. Zatem z posiadanych przez Urząd Miasta dokumentów wynika, że budynki na działkach zostały rozebrane najpóźniej przed dniem (…) grudnia 1999 r.

Decyzją z dnia (…) listopada 2000 r. znak (…) Prezydent Miasta (…) z urzędu wygasił trwały zarząd nieruchomości, przysługujący (…).

Działki położone są w terenie, dla którego brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Na podstawie decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę, na przedmiotowych działkach Miasto (…) zrealizowało inwestycję budowy miejsc postojowych wraz z dojazdami oraz uzbrojeniem nadziemnym i podziemnym. W dniu (…) kwietnia 2021 r. Miasto uzyskało zaświadczenie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego o braku podstaw do wniesienia sprzeciwu wobec zgłoszenia przez Miasto zamiaru przystąpienia do użytkowania inwestycji, a roboty budowlane na działkach zostały odebrane przez Miasto (…) kwietnia 2021 r. Inwestycja została zrealizowana w ramach Projektu pn. (…) współfinansowanego przez Unię Europejską w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020, (…). Inwestycja została sfinansowana ze środków własnych Miasta, dofinansowana z budżetu państwa oraz środków unijnych.

W okresie od (…) grudnia 2018 r. do (…) grudnia 2021 r. działki stanowiły przedmiot umowy użyczenia zawartej pomiędzy Miastem jako biorącym w Użyczenie a Skarbem Państwa jako użyczającym, z prawem do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w zakresie robót związanych z realizacją uzbrojenia nadziemnego i podziemnego oraz zespołu ogólnodostępnych miejsc postojowych wraz z dojazdami w ramach zadania inwestycyjnego (…).

W umowie użyczenia strony ustaliły, że w przypadku jej rozwiązania lub wygaśnięcia, Biorący w użyczenie pozostawi na przedmiocie użyczenia dokonane nakłady poniesione na ulepszenie nieruchomości, przy czym Użyczający nie będzie zobowiązany do zwrotu równowartości tych nakładów ani żadnego odszkodowania. Sieć energetyczna będzie stanowiła odrębną własność przedsiębiorcy przesyłowego zgodnie z art. 49 § 1 ustawy kodeks cywilny. Umowa użyczenia wygasła (…) grudnia 2021 r.

Na dzień złożenia niniejszego wniosku przedmiotowe działki, zabudowane miejscami postojowymi wraz dojazdami, uzbrojeniem podziemnym i naziemnym, zrealizowanymi w ramach zadania inwestycyjnego (…) stanowią przedmiot kolejnej umowy użyczenia, zawartej przez Miasto (…) ze Skarbem Państwa na okres od (…) maja 2022 r. do (…) maja 2024 r.

W uzupełnieniu do wniosku wskazali Państwo następujące informacje:

Z tytułu nabycia działek nr 1 i 2 nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z treścią umowy sprzedaży z dnia (…) kwietnia 1994 r. nieruchomość została nabyta przez Skarb Państwa z przeznaczeniem dla (…). Na podstawie Załącznika nr 2 do Ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym poz. 10, usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej były świadczeniami zwolnionymi od podatku. Zgodnie z aktem notarialnym, działki nabyte zostały z przeznaczeniem dla (…), zatem na potrzeby opieki społecznej. Zgodnie z art. 20 ust. 2 wspomnianej ustawy Podatnik mógł zmniejszyć podatek należny o kwotę podatku naliczonego, która związana była ze sprzedażą opodatkowaną. Podatnikowi nie przysługiwało zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto wskazują Państwo, że przedmiotem sprzedaży była nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym przeznaczonym do rozbiórki oraz budynkiem gospodarczym, które zostały następnie rozebrane, natomiast sprzedaż samego gruntu nie była zgodnie z powołaną wyżej ustawą opodatkowana podatkiem VAT.

Dodatkowo wyjaśnili Państwo, że w posiadaniu Urzędu Miasta jest tylko akt notarialny związany ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości. Dokumentacja księgowa związana z ww. sprzedażą zgodnie z obowiązującymi przepisami była bowiem przechowywana przez okres 5 lat.

W związku z wygaśnięciem umowy użyczenia w dniu (…) grudnia 2021 r., zgodnie z zapisami umowy, nakłady poniesione przez Miasto na ulepszenie nieruchomości Miasto pozostawiło na przedmiocie użyczenia, a użyczający Skarb Państwa nie był zobowiązany do zwrotu równowartości tych nakładów ani odszkodowania. Jako części składowe nieruchomości gruntowej nakłady stanowią własność właściciela gruntu – Skarbu Państwa.

Wobec powyższego sposobu nabycia nakładów na nieruchomość (patrz pkt 2 powyżej), w związku z ich nabyciem Skarbowi Państwa nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (Skarb Państwa nie poniósł żadnych kosztów nabycia nakładów). Ponadto wskazali Państwo, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Nakłady na ww. działki w postaci miejsc postojowych wraz z dojazdami i uzbrojeniem służą mieszkańcom Miasta do bezpłatnego parkowania pojazdów podczas korzystania z (…). Ponieważ nabyte nakłady nie są wykorzystywane do działalności opodatkowanej, nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Po nabyciu przez Skarb Państwa nakładów poniesionych na nieruchomość ich przeznaczenie nie uległo zmianie i nie jest tam prowadzona działalność opodatkowana.

Zgodnie z definicjami zawartymi w art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 682 ze zm.) przez budowlę należy rozumieć (między innymi) obiekty liniowe, natomiast przez urządzenia budowlane należy rozumieć (między innymi) przyłącza i urządzenia instalacyjne oraz place postojowe. Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że istniejące na działkach nr 1 i 2 obręb (…) stanowiska postojowe wraz z dojazdami łączącymi te stanowiska jak również przyłącza i urządzenia instalacyjne, zalicza się do urządzeń budowlanych, natomiast istniejące w północnej i w południowej części działki nr 2 obręb (…) dwie drogi dojazdowe zalicza się do budowli.

Przedmiotem darowizny będzie grunt zabudowany ww. budowlami i urządzeniami budowlanymi (tj. przedmiotem darowizny będą również budowle i urządzenia wskazane w pkt 4). Pierwsze zasiedlenie budowli nastąpiło z dniem (…) kwietnia 2021 r., to jest z dniem końcowego odbioru robót budowlanych i przystąpieniem do użytkowania miejsc postojowych wraz z dojazdami na nieruchomości.

Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną darowizną upłynie okres dłuższy niż dwa lata. Skarb Państwa ani Miasto od dnia pierwszego zasiedlenia nie ponosiły ani nie planują ponosić wydatków na ulepszenie budowli/urządzeń budowlanych na nieruchomości.

Pytanie

Czy darowizna działek 1 i 2 obręb (…) miasta (…) przez Skarb Państwa na rzecz Miasta (…) będzie stanowiła dostawę w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) i czy wobec tego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1)przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2)wszelkie inne darowizny – jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z cytowanego przepisu wynika, że nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa (nieodpłatne przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, jak również wszelkie inne darowizny) podlega opodatkowaniu po łącznym spełnieniu warunków zawartych w art. 7 ust. 2 ustawy, tj. jeżeli:

-dokonujący nieodpłatnego przekazania jest podatnikiem podatku od towarów i usług,

-przekazane towary należą do jego przedsiębiorstwa,

-przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub jego części składowych.

Oznacza to, że nieodpłatne przekazanie towarów uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem, importem lub wytworzeniem, w tym części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

W przedmiotowym stanie faktycznym sprzedaż nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa miała miejsce w dniu (…) kwietnia 1994 r., tj. pod rządami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. z 1993 r. poz. 50, ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ww. ustawy, opodatkowaniu podlegała sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Opodatkowanie czynności bądź stanów wymienionych w tym przepisie miało miejsce wyłącznie wówczas, gdy ich przedmiotem były towary lub usługi w rozumieniu art. 4 pkt 1 i 2 ustawy lub towary i usługi, o których mowa w art. 54 ust. 1 ww. ustawy. Jeśli przedmiotem czynności wymienionej w tym artykule było inne dobro niż towar lub usługa, czynność ta nie podlegała opodatkowaniu. Jako przykład można wymienić zwłaszcza: akcje, udziały, obligacje, pieniądze, nieruchomości gruntowe, prawo użytkowania wieczystego, własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawa autorskie, wierzytelności (tak Modzelewski Zdzisław, Mularczyk Grzegorz, Ustawa o VAT. Komentarz). Do towarów w rozumieniu ww. ustawy nie należały grunty, co zostało stwierdzone expressis verbis w art. 15 ust. 2a ww. ustawy, który stanowił, że w przypadku sprzedaży budynków lub budowli na stałe z gruntem związanych albo ich części, z podstawy opodatkowania wyłącza się wartość gruntu.

Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych (np. wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2013 r. sygn. akt I FSK 310/12) i TSUE, oceniając transakcję sprzedaży gruntu wraz ze znajdującymi się na nim obiektami budowlanymi (budynkami, budowlami lub ich częściami) należy przeanalizować m.in. co stanowiło cel ekonomiczny transakcji – dostawa gruntu czy dostawa budynków lub budowli (por. wyrok NSA z 8 stycznia 2015 r., sygn. akt I FSK 102/14, wyrok NSA z 22 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1663/12). W niniejszym stanie faktycznym, Skarb Państwa nabył od Miasta (…) nieruchomość zabudowaną w rozumieniu prawa cywilnego, tj. grunt z budynkami trwale z gruntem związanymi. Niemniej z oświadczeń stron złożonych w akcie notarialnym, a także zgromadzonych w Urzędzie Miasta dokumentów powołanych wyżej wynika, że budynki przeznaczone były do rozbiórki i faktycznie zostały rozebrane. Zatem faktycznym (ekonomicznym) celem sprzedaży na rzecz Skarbu Państwa nie była dostawa budynków, tylko dostawa nieruchomości gruntowej. Zatem, w Państwa ocenie, sprzedaż nie była czynnością opodatkowaną, a Skarbowi Państwa nie przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia nieruchomości.

Nawet jednak gdyby przyjąć, że transakcja była opodatkowana, to zgodnie z art.7 ust. 1 pkt 5 obowiązującej w dniu sprzedaży ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym, wyżej opisana transakcja sprzedaży była, Państwa zdaniem, zwolniona od podatku.

Skarbowi Państwa nie przysługiwało również prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia części składowych nieruchomości wykonanych następnie przez Miasto, tj. miejsc postojowych, dojazdów oraz uzbrojenia nieruchomości. Nakłady na nieruchomość zostały wykonane przez Miasto (…) i pokryte ze środków własnych oraz dofinansowane z funduszy unijnych oraz budżetu państwa. Natomiast po wygaśnięciu pierwszej umowy użyczenia działek, zgodnie z jej zapisami, Miasto pozostawiło nakłady na gruncie Skarbu Państwa, bez żądania zwrotu równowartości nakładów.

Wobec powyższego stoją Państwo na stanowisku, że planowana darowizna zabudowanej nieruchomości Skarbu Państwa na rzecz Miasta (…) nie będzie stanowiła dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zatem nie będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Przez pojęcie „dostawy towarów”, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując zawarty w ww. artykule zwrot „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy podkreślić, że jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Uznaje się przy tym, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 oraz – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

Czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy jest także, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy:

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazania oraz darowizny wskazane w art. 7 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Tym samym, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Jak wyżej wskazano nieodpłatnie przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa (nieodpłatne przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, jak również wszelkie inne darowizny) podlega opodatkowaniu po łącznym spełnieniu warunków zawartych w art. 7 ust. 2 ustawy, tj. jeżeli:

·       dokonujący nieodpłatnego przekazania jest podatnikiem podatku od towarów i usług,

·przekazane towary należą do jego przedsiębiorstwa,

·przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub jego części składowych.

Oznacza to, że nieodpłatne przekazanie towarów uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem, importem lub wytworzeniem, w tym części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy:

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zgodnie z którym:

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 344 ze zm.):

Na mocy art. 23 ust. 1 pkt 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami:

W myśl art. 91 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1526 ze zm.):

Zgodnie z art. 92 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatu:

Wskazać należy, że stosownie do treści art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

W świetle art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego:

Jak wynika z powyższego, darowizna jest umową cywilnoprawną uregulowaną w Kodeksie cywilnym, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że darowizna nieruchomości jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności Miasto na prawach powiatu, pełniące funkcję Powiatu, będzie występowało w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Mając na względzie powołane przepisy, wskazać należy, że planowana czynność darowizny nieruchomości zabudowanych nr 1 i 2 będących własnością Skarbu Państwa na rzecz Miasta (…) – co do zasady mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – wskazanym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że czynność ta jest czynnością cywilnoprawną, która za przedmiot będzie miała – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – towar, i w wyniku której nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel.

Jak wynika z okoliczności sprawy z tytułu nabycia działek nr 1 i 2 nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jak również nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przez Skarb Państwa nakładów poniesionych na nieruchomościach nr 1 i 2, zatem planowana darowizna nieruchomości zabudowanej nie będzie stanowiła dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Podsumowując, planowana darowizna działek nr 1 i 2 miasta (…) przez Skarb Państwa na rzecz Miasta (…) nie będzie stanowiła dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, wobec czego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwo w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·       w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).