Temat interpretacji
Zastosowanie stawki podatku VAT w wysokości 0% w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów na podstawie posiadanych dokumentów.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
5 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów na podstawie posiadanych dokumentów. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Spółka sp. z o.o. (dalej określana jako Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży części do sprzętu gospodarstwa domowego. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT oraz jest zarejestrowany do transakcji wewnątrzwspólnotowych jako podatnik VAT-UE.
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej w skrócie WDT). W ramach transakcji WDT nabywcy towarów są podatnikami podatku od wartości dodanej, zarejestrowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych i posiadają ważny numer VAT-UE nadany przez państwo członkowskie ich siedziby. W celu zastosowania stawki 0% Wnioskodawca gromadzi dokumentację potwierdzającą, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego.
Wnioskodawca ma zamiar zmodyfikować zasady pozyskiwania dokumentacji potwierdzającej, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego poprzez stosowanie oświadczeń otrzymywanych od nabywców tych towarów. Modyfikacja będzie dotyczyła towarów, które są dostarczane do nabywców przez firmy transportowe działające na zlecenie Wnioskodawcy, nabywców lub podmiotów trzecich. Celem tej modyfikacji jest usprawnienie procesu pozyskiwania dokumentacji, która uprawniałaby Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0% w przypadku WDT. W szczególności dotyczy to sytuacji, w których Wnioskodawca ma problemy z pozyskaniem od firmy transportowej listu przewozowego CMR. W związku z tym u Wnioskodawcy mogą wystąpić opisane poniżej cztery warianty związane z dokumentacją. W każdym z tych wariantów Wnioskodawca będzie posiadał fakturę, specyfikację poszczególnych sztuk zamówionych towarów oraz dokument potwierdzający otrzymanie zapłaty za towar. Dodatkowo Wnioskodawca będzie posiadał oświadczenie od nabywcy, które w zależności od przyjętego wariantu może różnić się treścią.
Wariant I
Wnioskodawca będzie posiadał oświadczenie nabywcy, że towary zostały dostarczone na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Polska. Wzór oświadczenia będzie generowany przez system księgowy Wnioskodawcy i wysyłany na adres mailowy nabywcy. Wnioskodawca będzie otrzymywał od nabywcy oświadczenie na swój adres mailowy. Oświadczenie będzie zawierało podpis elektroniczny przedstawiciela nabywcy albo podpis odręczny przedstawiciela nabywcy. Oświadczenie będzie wysyłane w wersji elektronicznej (załącznik do maila). Oświadczenie będzie zawierało w szczególności:
·dane nabywcy (firma, adres, numer podatkowy),
·numer faktury i numer zamówienia,
·rodzaj i ilość zamówionych towarów,
·miejsce dostarczenia towarów (kraj, miejscowość),
·oświadczenie nabywcy, że towary których dotyczy oświadczenie zostały dostarczone do wskazanego miejsca,
·datę sporządzenia oświadczenia,
·podpis przedstawiciela nabywcy.
Wariant II
Wnioskodawca będzie posiadał oświadczenie nabywcy, że towary zostały dostarczone na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Polska. Wzór oświadczenia będzie generowany przez system księgowy Wnioskodawcy i wysyłany na adres mailowy nabywcy. Wnioskodawca będzie otrzymywał od nabywcy oświadczenie na swój adres mailowy. Oświadczenie nie będzie zawierało podpisu przedstawiciela nabywcy. Oświadczenie będzie wysyłane w wersji elektronicznej (załącznik do maila). Oświadczenie będzie zawierało w szczególności:
·dane nabywcy (firma, adres, numer podatkowy),
·numer faktury i numer zamówienia,
·rodzaj i ilość zamówionych towarów,
·miejsce dostarczenia towarów (kraj, miejscowość),
·oświadczenie nabywcy, że towary których dotyczy oświadczenie zostały dostarczone do wskazanego miejsca.
Wariant III
Wnioskodawca będzie posiadał oświadczenie nabywcy, że towary zostały dostarczone na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Polska. Wzór oświadczenia będzie generowany przez nabywcę. Wnioskodawca będzie otrzymywał od nabywcy oświadczenie na swój adres mailowy. Oświadczenie będzie zawierało podpis elektroniczny przedstawiciela nabywcy albo podpis odręczny przedstawiciela nabywcy. Oświadczenie będzie wysyłane w wersji elektronicznej (załącznik do maila). Oświadczenie będzie zawierało w szczególności:
·dane nabywcy (firma, adres),
·numer zamówienia,
·miejsce dostarczenia towarów (kraj, miejscowość),
·oświadczenie nabywcy, że towary których dotyczy oświadczenie zostały dostarczone do wskazanego miejsca,
·datę sporządzenia oświadczenia,
·podpis przedstawiciela nabywcy.
Wariant IV
Wnioskodawca będzie posiadał oświadczenie nabywcy, że towary zostały dostarczone na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Polska. Wzór oświadczenia będzie generowany przez nabywcę. Wnioskodawca będzie otrzymywał od nabywcy oświadczenie na swój adres mailowy. Oświadczenie nie będzie zawierało podpisu przedstawiciela nabywcy. Oświadczenie będzie wysyłane w wersji elektronicznej (załącznik do maila). Oświadczenie będzie zawierało w szczególności:
•dane nabywcy (firma, adres),
•numer zamówienia,
•miejsce dostarczenia towarów (kraj, miejscowość),
•oświadczenie nabywcy, że towary których dotyczy oświadczenie zostały dostarczone do wskazanego miejsca,
•datę sporządzenia oświadczenia.
Celem niniejszego wniosku jest ustalenie, czy pozyskanie oświadczeń od nabywców we wszystkich czterech opisanych wariantach uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT.
Wnioskodawca prosi o przyjęcie, że wszystkie pozostałe warunki zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT są spełnione.
Pytania
1.Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT w przypadku posiadania dokumentów opisanych w wariancie I?
2.Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT w przypadku posiadania dokumentów opisanych w wariancie II?
3.Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT w przypadku posiadania dokumentów opisanych w wariancie III?
4.Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT w przypadku posiadania dokumentów opisanych w wariancie IV?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług określają przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej w skrócie u.p.t.u.).
Zgodnie z art. 41 ust. 3 u.p.t.u. „W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42”.
Zgodnie z art. 42 ust. 1 u.p.t.u. „Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:
1)podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
2)podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3)podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE”.
Zgodnie z art. 42 ust. 3 u.p.t.u. „Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:
1)dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2)(uchylony)
3)specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4) (uchylony)
- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5”.
Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 11 u.p.t.u. „W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:
1)korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2)dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3)dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4)dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.
Z powyższych regulacji wynika, że do transakcji WDT ma zastosowanie stawka 0% pod warunkiem posiadania właściwej dokumentacji potwierdzającej wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskie. Treść tych przepisów prowadzi do wniosku, że zawierają otwarty, przykładowy katalog dokumentów, które mogą potwierdzać wywóz towarów. Katalog ten nie ma charakteru zamkniętego, co oznacza że wywóz towarów może być potwierdzony również innymi dokumentami.
Należy podkreślić, że zestawienie treści art. 42 ust. 3 i art. 42 ust. 11 u.p.t.u. prowadzi do wniosku, że podatnik nie musi posiadać wszystkich dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 u.p.t.u., ale może posiadać jedynie niektóre z nich uzupełnione o inne dokumenty, jeśli łącznie potwierdzają one wywóz towarów.
Potwierdza to uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r. (sygn. I FPS 1/10), w której stwierdzono: „W świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczające jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.
Wnioskodawca uważa, że dokumenty posiadane przez niego we wszystkich czterech opisanych wariantach potwierdzają, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, a w konsekwencji Wnioskodawca posiadając te dokumenty będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% do WDT. Wnioskodawca będzie posiadał dokument wskazany w art. 42 ust. 3 pkt 3 u.p.t.u., czyli specyfikację poszczególnych sztuk zamówionych towarów.
Dodatkowo Wnioskodawca będzie posiadał dwa dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 pkt 3 i 4 u.p.t.u. - dokument potwierdzający otrzymanie zapłaty za towar oraz oświadczenie nabywcy, że towary zostały dostarczone na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Polska. Fakt, że oświadczenie nabywcy w różnych wariantach zawiera różne elementy nie zmienia jego mocy dowodowej. W każdym wariancie oświadczenie nabywcy zawiera dwa najważniejsze elementy - wskazanie numeru zamówienia, co pozwala powiązać oświadczenie z konkretną dostawą towarów oraz jednoznaczne oświadczenie nabywcy, że towary których dotyczy oświadczenie zostały dostarczone do wskazanego miejsca. Cały komplet dokumentów (tj. faktura, specyfikacja poszczególnych sztuk zamówionych towarów, dokument potwierdzający otrzymanie zapłaty za towar oraz oświadczenie nabywcy) potwierdzają, że towary będące przedmiotem sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę zostały wywiezione z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 marca 2022 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.634.2021.3.PJ), w której stwierdzono: „W ramach Modelu V, Spółka gromadzi: d) kopię faktury wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku; e) oświadczenie Nabywcy potwierdzające dokonanie przez niego transportu towarów do miejsca odbioru na terytorium państwa UE lub raport pobrań; f) potwierdzenie płatności za fakturę sprzedaży, której dotyczy posiadane oświadczenie Nabywcy. W świetle zatem przedstawionego przez Wnioskodawcę w odniesieniu do Modelu V posiadane przez Wnioskodawcę ww. dokumenty stanowią dowody z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT, które (jak wynika z opisu sprawy) są gromadzone jako dokumenty potwierdzające, że towary zostały wywiezione z kraju i dostarczone do odbiorcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE niż Polska uprawniają do zastosowania stawki 0%. Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 5 należy zatem uznać za prawidłowe”.
Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza również np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 16 stycznia 2017 r. (sygn. 0461-ITPP3.4512.791.2016.1.MZ), w której stwierdzono: „Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że w sytuacji, gdy Spółka w związku z dokonywaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów będzie dysponowała fakturami wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumentem elektronicznym generowanym z systemu Spółki (dokument EC lub Dziennik wysyłki) i dokumenty te łącznie - jak wynika z treści wniosku - będą uprawdopodobniać przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego oraz ich dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, w konsekwencji Spółka na podstawie tych dokumentów będzie miała prawo do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, pod warunkiem spełnienia pozostałych wymogów wynikających z art. 42 ust. 1 ustawy”.
Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza także np.:
-interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 stycznia 2021 r. (sygn. 0114-KDIP1-1.4012.580.2020.2.RR),
-interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 marca 2016 r. (sygn. ILPP4/4512-1-38/16-2/PR),
-interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 26 listopada 2015 r. (sygn. ILPP4/4512-1-329/15-2/PR).
Reasumując Wnioskodawca uważa, że:
1.Będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT w przypadku posiadania dokumentów opisanych w wariancie I.
2.Będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT w przypadku posiadania dokumentów opisanych w wariancie II.
3.Będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT w przypadku posiadania dokumentów opisanych w wariancie III.
4.Będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT w przypadku posiadania dokumentów opisanych w wariancie IV.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:
1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2)eksport towarów;
3)import towarów na terytorium kraju;
4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określonym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.
Według art. 2 pkt 1 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Jak stanowi art. 2 pkt 2 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o państwie członkowskim - rozumie się przez to państwo członkowskie Unii Europejskiej, a także Irlandię Północną w zakresie określonym w Protokole w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.Urz. UE L 29 z 31.01.2020, str. 7, z późn. zm.).
W świetle art. 2 pkt 3 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium Unii Europejskiej - rozumie się przez to terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…).
Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium państwa członkowskiego - rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Według art. 13 ust. 1 ustawy:
Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.
Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:
1) podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2) osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3) podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4) podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
Natomiast według art. 13 ust. 3 ustawy:
Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.
Powołany powyżej art. 13 ust. 3 ustawy rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności niemające charakteru czynności dwustronnych tj. dokonywanych pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami o czynności dokonywane przez ten sam podmiot w ramach przemieszczenia własnych towarów z przedsiębiorstwa w Polsce do działalności w innym kraju Unii Europejskiej. W takim przypadku dostawca pełni jednocześnie rolę nabywcy tych towarów.
Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:
Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.
Przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, co do zasady, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, a w przypadku przemieszczenia własnych towarów z Polski do innego kraju UE wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy. Wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów na terytorium Polski odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w kraju, do którego towar jest transportowany.
W świetle art. 41 ust. 3 ustawy:
W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.
W celu odniesienia się do kwestii objętych zakresem Państwa pytań należy zwrócić szczególną uwagę, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru, od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L z 2018 r. nr 311/10), zwanego dalej rozporządzeniem. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.
I tak, zgodnie z art. 45a ww. rozporządzenia:
Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:
a)sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;
b)sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:
(i)pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz
(ii)co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.
Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) pkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.
2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.
3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:
a)dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;
b)następujące dokumenty:
(i)polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;
(ii)dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;
(iii)poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.
Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.
Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:
Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:
1)podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
2)podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3)podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
Należy zauważyć, że warunki wymienione w art. 42 ust. 1 ustawy muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowania w ten sposób ma na celu uniknięcia zakłócenia konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania.
Zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy:
Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:
1) podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub
2) złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8
- chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.
Na mocy art. 42 ust. 3 ustawy:
Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:
1)dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2)(uchylony)
3)specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4)(uchylony)
- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
Przy tym, w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:
W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:
1)korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2)dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3)dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4)dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Jak stanowi art. 42 ust. 14 ustawy:
Przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3.
Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.
Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.
Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. (I FPS 1/10), w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Ponadto należy zauważyć, że ustawa nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.
Wobec powyższego dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.
Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.
W konsekwencji, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Przy czym przepisy regulujące prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku nie określają formy dokumentów potwierdzających wywiezienie i dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy. Obowiązujące w tym zakresie przepisy nie stanowią zatem, że wymagane jest wyłącznie posiadanie oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, email, ksero, skan, faks dokumentu lub dokument w formie elektronicznej czy udostępniony za pośrednictwem określonych aplikacji, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy. Stąd należy przyjąć, że każda forma dokumentu jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność i integralność z dokumentami źródłowymi została wystarczająco uprawdopodobniona. Dokumenty powinny jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Z opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo zarejestrowani jako czynny podatnik VAT oraz do transakcji wewnątrzwspólnotowych jako podatnik VAT-UE. Prowadzą Państwo działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży części do sprzętu gospodarstwa domowego. Dokonują Państwo transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. W ramach transakcji WDT nabywcy towarów są podatnikami podatku od wartości dodanej, zarejestrowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych i posiadają ważny numer VAT-UE nadany przez państwo członkowskie ich siedziby. W celu zastosowania stawki 0% gromadzą Państwo dokumentację potwierdzającą, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego. Mają Państwo zamiar zmodyfikować zasady pozyskiwania dokumentacji potwierdzającej, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego poprzez stosowanie oświadczeń otrzymywanych od nabywców tych towarów. Modyfikacja będzie dotyczyła towarów, które są dostarczane do nabywców przez firmy transportowe działające na zlecenie Państwa, nabywców lub podmiotów trzecich. W szczególności dotyczy to sytuacji, w których mają Państwo problemy z pozyskaniem od firmy transportowej listu przewozowego CMR. W związku z tym u Państwa mogą wystąpić cztery warianty związane z dokumentacją. W każdym z tych wariantów będą Państwo posiadać fakturę, specyfikację poszczególnych sztuk zamówionych towarów oraz dokument potwierdzający otrzymanie zapłaty za towar. Dodatkowo będą Państwo posiadać oświadczenie od nabywcy, które w zależności od przyjętego wariantu może różnić się treścią.
Wariant I – będą Państwo posiadać oświadczenie nabywcy, że towary zostały dostarczone na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Polska. Wzór oświadczenia będzie generowany przez system księgowy Państwa i wysyłany na adres mailowy nabywcy. Będą Państwo otrzymywać od nabywcy oświadczenie na swój adres mailowy. Oświadczenie będzie zawierało podpis elektroniczny przedstawiciela nabywcy albo podpis odręczny przedstawiciela nabywcy. Oświadczenie będzie wysyłane w wersji elektronicznej (załącznik do maila). Oświadczenie będzie zawierało w szczególności: dane nabywcy (firma, adres, numer podatkowy), numer faktury i numer zamówienia, rodzaj i ilość zamówionych towarów, miejsce dostarczenia towarów (kraj, miejscowość), oświadczenie nabywcy, że towary których dotyczy oświadczenie zostały dostarczone do wskazanego miejsca, datę sporządzenia oświadczenia, podpis przedstawiciela nabywcy.
Wariant II – będą Państwo posiadać oświadczenie nabywcy, że towary zostały dostarczone na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Polska. Wzór oświadczenia będzie generowany przez system księgowy Państwa i wysyłany na adres mailowy nabywcy. Będą Państwo otrzymywać od nabywcy oświadczenie na swój adres mailowy. Oświadczenie nie będzie zawierało podpisu przedstawiciela nabywcy. Oświadczenie będzie wysyłane w wersji elektronicznej (załącznik do maila). Oświadczenie będzie zawierało w szczególności: dane nabywcy (firma, adres, numer podatkowy), numer faktury i numer zamówienia, rodzaj i ilość zamówionych towarów, miejsce dostarczenia towarów (kraj, miejscowość), oświadczenie nabywcy, że towary których dotyczy oświadczenie zostały dostarczone do wskazanego miejsca.
Wariant III – będą Państwo posiadać oświadczenie nabywcy, że towary zostały dostarczone na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Polska. Wzór oświadczenia będzie generowany przez nabywcę. Wnioskodawca będzie otrzymywał od nabywcy oświadczenie na swój adres mailowy. Oświadczenie będzie zawierało podpis elektroniczny przedstawiciela nabywcy albo podpis odręczny przedstawiciela nabywcy. Oświadczenie będzie wysyłane w wersji elektronicznej (załącznik do maila). Oświadczenie będzie zawierało w szczególności: dane nabywcy (firma, adres), numer zamówienia, miejsce dostarczenia towarów (kraj, miejscowość), oświadczenie nabywcy, że towary których dotyczy oświadczenie zostały dostarczone do wskazanego miejsca, datę sporządzenia oświadczenia, podpis przedstawiciela nabywcy.
Wariant IV – będą Państwo posiadać oświadczenie nabywcy, że towary zostały dostarczone na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Polska. Wzór oświadczenia będzie generowany przez nabywcę. Wnioskodawca będzie otrzymywał od nabywcy oświadczenie na swój adres mailowy. Oświadczenie nie będzie zawierało podpisu przedstawiciela nabywcy. Oświadczenie będzie wysyłane w wersji elektronicznej (załącznik do maila). Oświadczenie będzie zawierało w szczególności: dane nabywcy (firma, adres), numer zamówienia, miejsce dostarczenia towarów (kraj, miejscowość), oświadczenie nabywcy, że towary których dotyczy oświadczenie zostały dostarczone do wskazanego miejsca, datę sporządzenia oświadczenia.
Ponadto wskazali Państwo, że wszystkie pozostałe warunki zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT są spełnione.
Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy, gdy będziecie Państwo mieli problemy z pozyskaniem od firmy transportowej listu przewozowego CMR, a będziecie Państwo posiadać dokumenty wymienione w wariancie I, II, III i IV stanowiące dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, to posiadane ww. dokumenty będą upoważniały Państwa (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT).
Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Informuję, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.
Informujemy, że wydając interpretację nie przeprowadzamy postępowania dowodowego i opieramy się wyłącznie na elementach zdarzenia przedstawionych we wniosku. Wszystkie gromadzone dokumenty na okoliczność dostawy towarów z Polski do innego kraju członkowskiego UE mogą być przedmiotem postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzanej przez właściwy organ podatkowy.
Podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Państwa opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA) :
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP : /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).