W zakresie braku opodatkowania otrzymanych środków w ramach zawartej umowy prewencyjnej oraz podstawy opodatkowania.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania otrzymanych środków w ramach zawartej umowy prewencyjnej oraz podstawy opodatkowania.

Wniosek został uzupełniony pismem z 22 września 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Z (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest spółką ze 100% udziałem Gminy i została powołana do realizacji zadań własnych Gminy.

Głównym zakresem działalności Spółki jest pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody, odprowadzanie i oczyszczanie ścieków, wytwarzanie i dystrybucja ciepła do ogrzewania mieszkań.

Spółka prowadzi pełną księgowość, opodatkowana jest podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz podatkiem od towarów i usług.

Spółka zawarła umowę prewencyjną z X, która to w ramach prowadzenia działalności mającej na celu poprawę bezpieczeństwa w zakresie ochrony zdrowia pracowników poprzez zakup materiałów ochronnych i innych chroniących zdrowie pracowników, zobowiązuje się finansować zadanie prewencyjne polegające na:

- zakupie środków ochrony indywidualnej pracowników takich jak: rękawic, kombinezonów i hełmu ochronnego.

Spółka jest zobowiązana do rozliczenia sposobu wydatkowania otrzymanej od X kwoty wskazanej w umowie. Otrzymana kwota w ramach zawartej umowy prewencyjnej została rozliczona z poniesionymi wcześniej wydatkami, dokumentującymi na podstawie faktur zakupowych VAT zakup ww. środków ochrony. Spółka od faktur zakupowych odliczyła VAT naliczony, kwotę netto natomiast zaliczyła do k.u.p. w momencie wydania ww. środków ochrony do użytkowania.

Spółka otrzymaną kwotę od X w pełnej wysokości ujęła jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem od osób prawnych.

Pismem z 22 września 2023 r. uzupełniono opis sprawy następująco.

Ad. 1a Zawarta umowa prewencyjna z X ma na celu ochronę zdrowia przed czynnikami niebezpiecznymi i szkodliwymi w procesie pracy pracowników. Przedmiotami ochrony pracy w tym ujęciu są zakupione w ramach ww. umowy środki ochrony indywidualnej takie jak: półmaski, kombinezony ochronne, rękawice, hełmy ochronne. Mają one za zadanie zabezpieczyć zdrowie pracownika przed szkodliwym oddziaływaniem środowiska pracy na terenie kotłowni, przed takimi zagrożeniami jak: zatrucie tlenkiem węgla, zapylenie, poparzenie termiczne itp.

Ad. 1b Celem zawartej umowy jest podjęcie przez Z zadań prewencyjnych tylko poprzez zakup materiałów ochronnych i innych środków chroniących zdrowie pracowników.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług ostatecznie sformułowane w piśmie z 22 września 2023 r.

Czy spółka otrzymane środki w ramach zawartej umowy prewencyjnej powinna opodatkować podatkiem VAT w momencie ich otrzymania?

Czy spółka, powinna wystawić na X fakturę VAT z treścią „dofinansowanie”, otrzymane środki potraktować jako kwotę brutto i obliczyć podatek tzw. metodą „w stu”.

Państwa stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług ostatecznie sformułowane w piśmie z 22 września 2023 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane środki w ramach zawartej umowy prewencyjnej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Umowa ta, w wyniku której X przekazuje środki finansowe na ściśle sprecyzowany cel - zakup przez Spółkę materiałów ochronnych dla pracowników jest wynikiem realizacji przez X czynności ubezpieczeniowych w rozumieniu art. 4 ust. 9 pkt 4 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2015.1844 z dnia 10 listopada 2015 r.). Przepis ten stanowi, że czynności „zapobiegania powstawaniu albo zmniejszenie skutków zdarzeń losowych oraz finansowanie tych działań z funduszu prewencyjnego” wykonywane przez zakład ubezpieczeń stanowi czynności ubezpieczeniowe. Taki sam zakres przewiduje § 1 pkt 1 umowy, z którego wynika, że X w ramach prowadzenia działalności mającej na celu zwiększenie poprawy bezpieczeństwa z w zakresie ochrony zdrowia pracowników zobowiązuje się sfinansować zadania prewencyjne polegające na zakupie materiałów ochronnych dla pracowników, finansuje te działania z funduszu prewencyjnego utworzonego w oparciu o art. 278, który stanowi, że:

1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą tworzyć w ciężar kosztów fundusz prewencyjny, a także fundusze i rezerwy specjalne określone w statucie.

2. Fundusz prewencyjny jest tworzony w wysokości nieprzekraczającej 1% składki przypisanej na udziale własnym w ostatnim roku obrotowym.

Czynności te korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Wynika to wprost z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

W ocenie Spółki, z punktu widzenia podatkowego w podatku od towarów i usług środki przekazane przez X dla beneficjenta tych środków (Spółki) stanowią dotację celową, która nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Dotacja ta bowiem nie ma bezpośredniego wpływu na cenę towarów dostarczanych przez podatnika lub cenę świadczonych przez niego usług.

Otrzymana kwota nie stanowi zatem wynagrodzenia za jakąkolwiek usługę. Przedmiotem umowy nie jest bowiem wykonanie jakichkolwiek czynności. Jest wyłącznie kwotą pieniężną (dotacją) przeznaczoną na sfinansowanie konkretnego zakupu.

Przekazane przez X środki nie stanowią zatem zapłaty za wykonanie jakiejkolwiek czynności podlegającej podatkowi od towarów i usług. Dlatego art. 29a ust. 1 w związku z art. 29a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług nie może stanowić samoistnej podstawy opodatkowania tym podatkiem.

Reasumując, ustosunkowując się do kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług środków prewencyjnych uzyskanych od X w oparciu o umowę prewencyjną Spółka stoi na stanowisku, że realizacja tej umowy nie powoduje powstania po jej stronie obowiązku podatkowego w podatku od podatku od towarów i usług i nie należy tego udokumentowywać.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z treści cytowanego przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, że pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – niebędące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieuczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

-w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

-świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że warunki te winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Z treści przywołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać daną usługę za odpłatną, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku C-89/81 z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, iż wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council Trybunał stwierdził, iż czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał stwierdził w nim, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), w którym podkreślono, iż dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Z powyższego wynika, że pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy,

podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy,

podstawa opodatkowania obejmuje:

 1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

 2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Stosownie do art. 29a ust. 7 ustawy,   

podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

 1) stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

 2) udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;

 3) otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy,

podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że zawarli Państwo umowę prewencyjną z X, która to w ramach prowadzenia działalności mającej na celu poprawę bezpieczeństwa w zakresie ochrony zdrowia pracowników poprzez zakup materiałów ochronnych i innych chroniących zdrowie pracowników, zobowiązuje się finansować zadanie prewencyjne polegające na:

-zakupie środków ochrony indywidualnej pracowników takich jak: rękawic, kombinezonów i hełmu ochronnego.

Zawarta umowa prewencyjna z X ma na celu ochronę zdrowia przed czynnikami niebezpiecznymi i szkodliwymi w procesie pracy pracowników. Przedmiotami ochrony pracy w tym ujęciu są zakupione w ramach ww. umowy środki ochrony indywidualnej takie jak: półmaski, kombinezony ochronne, rękawice, hełmy ochronne. Mają one za zadanie zabezpieczyć zdrowie pracownika przed szkodliwym oddziaływaniem środowiska pracy na terenie kotłowni, przed takimi zagrożeniami jak: zatrucie tlenkiem węgla, zapylenie, poparzenie termiczne itp.

Celem zawartej umowy jest podjęcie przez Państwa zadań prewencyjnych tylko poprzez zakup materiałów ochronnych i innych środków chroniących zdrowie pracowników.

Państwo są zobowiązani do rozliczenia sposobu wydatkowania otrzymanej od X kwoty wskazanej w umowie. Otrzymana kwota w ramach zawartej umowy prewencyjnej została rozliczona z poniesionymi wcześniej wydatkami, dokumentującymi na podstawie faktur zakupowych VAT zakup ww. środków ochrony.

Wątpliwości Państwa dotyczą kwestii braku opodatkowania otrzymanych środków w ramach zawartej umowy prewencyjnej oraz podstawy opodatkowania.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów, przy uwzględnieniu przywołanego orzecznictwa, prowadzi do stwierdzenia, że jakkolwiek można się zgodzić z Państwem, że otrzymywana dotacja może nie mieć bezpośredniego wpływu na cenę dostarczanych towarów i świadczonych usług. Jednak nie można potwierdzić stanowiska, że realizacja umowy zawartej przez Państwa z X nie powoduje po stronie Państwa obowiązku podatkowego i obowiązku wystawienia faktury. Okoliczności faktyczne sprawy wskazują bowiem, że w zamian za otrzymane dofinansowanie Państwo podjęli się realizacji zadań prewencyjnych mających na celu zapobieganie powstawaniu lub zmniejszenie skutków wypadków ubezpieczonych poprzez zakup materiałów ochronnych i innych środków chroniących zdrowie pracowników. X natomiast zyskuje wymierną korzyść poprzez zmniejszenie prawdopodobieństwa wystąpienia szkód u ubezpieczonych oraz ograniczenie rozmiaru szkód. Istnieje zatem związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz X, który ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, że należy uznać, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Tym samym dofinansowanie wypłacone przez X – wbrew stanowisku Spółki – w rzeczywistości stanowi wynagrodzenie za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, świadczoną przez Państwa na jego rzecz, która na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie podstawą opodatkowania dla Państwa – zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 ustawy – jest wszystko co stanowi zapłatę, którą otrzymują Państwo od X jako dofinansowanie przeznaczone na sfinansowanie zakupu materiałów ochronnych i innych środków chroniących zdrowie pracowników, tj. kwota otrzymana od X, pomniejszona o kwotę podatku należnego.

Wobec powyższego Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Ocena prawna stanowiska Państwa dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.