Prawo do odliczenia podatku VAT w całości lub części od zakupionych ubrań.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 sierpnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 4 sierpnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku VAT w całości lub części od zakupionych ubrań. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 października 2023 r. (wpływ 11 października 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług prawnych (69.10.Z Działalność prawnicza) oraz jest czynnym podatnikiem podatku VAT oraz podatnikiem podatku PIT. Dodatkowo – Wnioskodawca jest aplikantem radcowskim odbywającym aplikację w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w (…). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zawarł 14 października 2022 r. umowę z Kancelarią Radców Prawnych (…) (dalej: „Kancelaria”). Niniejsza umowa zapewnia Wnioskodawcy ok. 99% opodatkowanego przychodu. W ramach przedmiotowej umowy – Wnioskodawca wykonuje zadania w wymiarze 40 godzin tygodniowo w siedzibie Kancelarii lub wykonując zadania objęte tą umową poza Kancelarią (u klientów, w sądach itd.).

Wnioskodawca w ramach umowy zobowiązany jest do powstrzymania się od świadczenia usług na rzecz innych podmiotów, chyba że uzyska zgodę Kancelarii. Załącznikiem do umowy, stanowiącym jej integralną część jest Procedura Kancelaryjna wprowadzona zarządzeniem Komplementariusza, a który to dokument określa zasady i normy obowiązujące w Kancelarii. Dokument ten jest wiążący dla Wnioskodawcy. Instrukcja Kancelaryjna w punkcie 3 określa zasady ubioru obowiązujące w Kancelarii określając tym samym dwa rodzaje ubioru obowiązujące współpracowników w zależności od wykonywanych obowiązków (ubiór oficjalny i półoficjalny). Zgodnie z instrukcją: osoby pracujące na eksponowanych stanowiskach, które mogą mieć styczność z klientem każdego dnia powinny ubierać się oficjalnie każdego dnia. Inne osoby powinny ubierać się oficjalnie w tych dniach, w których przewidują spotkania z klientami lub uczestnictwo w rozprawach. W pozostałych dniach mogą ubierać się półoficjalnie. Przewidziany przez Kancelarię ubiór oficjalny to, dla mężczyzn, garnitur, elegancka koszula oraz krawat. Ubiór półoficjalny to minimum koszula z kołnierzykiem.

W ramach usług świadczonych na podstawie zawartej umowy, Wnioskodawca uczestniczy w spotkaniach z klientami Kancelarii, bierze udział w szkoleniach oraz reprezentuje klientów w postępowaniach sądowych i egzekucyjnych. Ponadto Wnioskodawca prowadzi dyżury prawne w siedzibach obsługiwanych Spółek oraz urzędach. Znaczna część świadczonych przez Wnioskodawcę usług polega na kontakcie osobistym z klientami i występowaniu przed sądami. Oznacza to, że w przeważającej mierze, Wnioskodawca zobowiązany jest do stosowania ubioru oficjalnego. W związku z koniecznością spełnienia wymogów wynikających z umowy zawartej z Kancelarią, Wnioskodawca zamierza nabyć niezbędne ubrania wymagane do świadczenia usług objętych umową, tj. garnitur, eleganckie koszule oraz buty (ubiór oficjalny). Powyższe przedmioty mają być objęte fakturą VAT wystawioną przez sprzedawcę oraz stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

Wnioskodawca planuje również odliczyć należny podatek VAT. Dodatkowo – nie ulega wątpliwości, że w przypadku radcy prawnego – kosztem uzyskania przychodu może być wydatek poniesiony na zakup togi (urzędowego stroju radcy prawnego, który jest on zobowiązany ustawowo nosić występując przed organami sądowymi). Wnioskodawca – jako aplikant radcowski nie występuje przed sądem w todze. Jednocześnie występowanie przed sądem jest nie tylko elementem pracy zarobkowej, ale również stanowi wymóg wynikający z programu odbywania aplikacji radcowskiej. Aplikant jest również zobowiązany do przestrzegania zasad wynikających z ustawy o radcach prawnych i regulaminu odbywania aplikacji radcowskiej. Zgodnie z informacjami publikowanymi przez Krajową Izbę Radców Prawnych – brak uprawnienia aplikantów do używania stroju urzędowego nie zwalnia go z obowiązku zachowania dobrego smaku i dopasowania stroju do obowiązującego w miejscu, takim jak sąd, właściwego dress codu. (...) Dress code jest bardzo pojemnym określeniem, ale w tym przypadku oznacza strój dopasowany do rangi pełnionego zawodu (zawód zaufania publicznego) oraz pełnionej funkcji, okoliczności i miejsca (...). Wszystkie zasady dress codu biznesowego, który dotyczy radców prawnych, w takim samym stopniu powinny określać także aplikanta (vide: https://radcaprawny.kirp.pl/archiwum/dla-aplikantow/co-aplikant-o-sadzie-wiedziec-powinien).

Doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku udzielił Pan odpowiedzi na następujące pytania:

„Czy odzież, o której mowa we wniosku będzie opatrzona stałym logo Pana firmy w widocznym miejscu lub innym oznaczeniem, które jednoznacznie wskazuje, że prowadzi Pan określoną działalność (proszę dokładnie opisać)”:

1.Odzież nie będzie opatrzona logo firmy Wnioskodawcy.

Wyjaśniając zdarzenie przyszłe w powyższym zakresie, Wnioskodawca wskazuje, że wydatki na zakup elementów ubioru nie mają dla Wnioskodawcy charakteru wydatku na reprezentacje, ponieważ nie taki jest cel Wnioskodawcy. Zakup niezbędnych ubrań nie ma również na celu reklamy działalności gospodarczej Wnioskodawcy, ponieważ mogłoby to być sprzeczne z zasadami wykonywania zawodu Wnioskodawcy, w szczególności w zakresie art. 32 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, oraz wydanymi na podstawie tego artykułu licznymi stanowiskami Komisji Etyki i Wykonywania Zawodu Krajowej Izby Radców Prawnych.

Wnioskodawca jest aplikantem radcowskim odbywającym aplikację przy Okręgowej Izbie Radców Prawnych w (…), a zgodnie z art. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego postanowienia Kodeksu stosuje się odpowiednio do aplikantów radcowskich.

Art. 31 przewiduje uprawnienie do informowania o wykonywaniu zawodu, jednakże art. 32 Kodeksu, oraz wydane na jego podstawie stanowiska organów KIRP ograniczają prawo do reklamy prowadzonej działalności. Zgodnie z art. 32 Kodeksu, zakazane jest informowanie sprzeczne z prawem, dobrymi obyczajami lub naruszające godność zawodu.

Między innymi zamieszczenie logotypu kancelarii na elementach ubioru, może być uznane za formę sprzeczną z dobrymi obyczajami lub naruszającą godność zawodu. W szczególności należy mieć na uwadze nie tylko sam nośnik informacji, ale także formę oraz względy estetyki (elegancji) przekazu (vide: stanowisko Komisji Etyki i Wykonywania Zawodu P-21.09.2021-RW). Ponadto, zgodnie ze stanowiskiem KIRP – nie sposób wskazać generalnej zasady, w której informowanie takie przekraczałoby cienką granicę między dozwolonym a niedozwolonym, stąd też zalecana jest szczególna ostrożność albowiem typowe dla innych grup zawodowych formy docierania do klienta na gruncie zawodu zaufania publicznego podlegają licznym rygorom (vide: stanowisko Komisji Etyki i Wykonywania Zawodu Krajowej Rady Radców Prawnych z 12 września 2017 r., SK-12.09.2017-JK). Należy mieć również na uwadze, że informowanie o wykonywaniu zawodu radcy prawnego oraz działalności z nim związanej doznaje ograniczeń nie tylko ze względu na treść, ale także formę, kontekst oraz status zawodu. Brak uwzględnienia któregokolwiek z elementów ograniczających może skutkować uznaniem informacji za sprzeczną z określonymi postanowieniami Kodeksu Etyki Radcy Prawnego (vide: stanowisko Komisji Etyki i Wykonywania Zawodu Krajowej Rady Radców Prawnych z 20 kwietnia 2018r., SK-20.04.2018-GW)

Niezależnie od powyższego – jak wskazano we wniosku – Wnioskodawca zawarł umowę o współpracy z Kancelarią Radców Prawnych (…) (dalej: „Kancelaria”), która to umowa zapewnia Wnioskodawcy 99% opodatkowanego przychodu. Elementy ubioru, których dotyczy wniosek, związane są wyłącznie z realizacją zawartej umowy.

Nie jest to więc wydatek związany z reprezentacją (art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o PIT), ani wydatek związany z informowaniem o prowadzonej działalności gospodarczej (reklamą). Jeżeli taki byłby cel – wówczas ubiór winien być oznaczony nie logo działalności Wnioskodawcy, lecz logotypem Kancelarii, dla której klientów usługi świadczy Wnioskodawca. W takim jednak wariancie, wydatek taki nie byłby dokonany w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, lecz związany byłby z działalnością kontrahenta. Tym samym wniosek byłby bezprzedmiotowy.

Mówiąc wprost – Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz Kancelarii na podstawie zawartej z Kancelarią umowy. Umowa ta nakłada na Wnioskodawcę konkretne obowiązki, których łączne spełnienie jest niezbędne dla jej realizacji. W ramach tej umowy, Wnioskodawca (między innymi) świadczy usługi w zakresie doradztwa prawnego na rzecz klientów Kancelarii, reprezentuje ich przed sądami i organami administracyjnymi oraz bierze udział w szkoleniach. Z tytułu świadczenia tych usług, Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie w ustalonej wysokości. Jednakże, oprócz warunków „merytorycznych”, umowa nakłada na Wnioskodawcę także inne obowiązki związane pośrednio lub bezpośrednio ze świadczonymi usługami, takie jak prowadzenie ewidencji wykonywanych czynności w specjalistycznym programie, ale również zapewnienie należytego ubioru podczas świadczenia usług.

Te obowiązki są elementem stosunku zobowiązaniowego i zostały precyzyjnie określone w załączniku do umowy, tym samym Wnioskodawca ma obowiązek się do nich stosować. Oznacza to, że wydatki związane z ich wykonaniem, mają dla Wnioskodawcy charakter wydatków ponoszonych w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczania źródła przychodów.

Wnioskodawca jest zmuszony do poniesienia tych wydatków w celu umożliwienia wykonania umowy, zapewniającej Wnioskodawcy przychód.

Należy także odróżnić zdarzenie przedstawione przez Wnioskodawcę w niniejszym piśmie oraz pierwotnym wniosku od sytuacji wykonywania zawodu przez radcę prawnego lub adwokata w ramach jednoosobowej kancelarii prowadzonej na własny rachunek. W takim wariancie, radca prawny lub adwokat samodzielnie podejmuje decyzję w zakresie ubioru, który wykorzystywać będzie do prowadzenia działalności (z uwzględnieniem zasad wynikających z etyki zawodowej), natomiast w sądzie występuje w todze (wydatki na zakup której stanowiłby koszt uzyskania przychodu).

Przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe jest jednak odmienne. Wydatek poniesiony na elementy ubioru wynika wprost ze stosunku zobowiązaniowego – stanowi spełnienie wymogu kontrahenta (Kancelarii) i pozwala Wnioskodawcy na uzyskanie przychodu. Analogicznie, jeżeli wymogiem Kancelarii byłoby posiadanie przez Wnioskodawcę sprzętu elektronicznego niezbędnego do świadczenia usług – np. laptopa czy telefonu – również takie wydatki stanowiłyby dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu (co nie byłoby przez organ podatkowy kwestionowane).

Konieczne jest więc odróżnienie sytuacji, w której podatnik ponosi wydatki w związku z działalnością prowadzoną „pod własnym szyldem” od sytuacji, w której wydatki są ponoszone w związku z warunkami stawianym przez kontrahenta, na rzecz którego usługa ma być świadczona. Zdarzenie przedstawione przez Wnioskodawcę jest zbliżone do stanu faktycznego, którego dotyczy Pismo z 10 lutego 2012 r., wydane przez: Izba Skarbowa w Warszawie, IPPP3/443-1471/11-4/SM, Możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu zakupu samochodu osobowego, http://sip.mf.qov.pl.

W przywoływanym stanie faktycznym – podatnik zawarł z firmą (...) S.A. kontrakt menedżerski na świadczenie usług zarządzania. Zapisy kontraktu ograniczały możliwości świadczenia przez niego usług lub prowadzenia działalności gospodarczej na rzecz innych podmiotów bez zgody drugiej strony (dokładnie tak samo jak w przypadku Wnioskodawcy). Organ podatkowy uznał, że szereg wydatków – m.in. nabycie urządzeń elektronicznych będących wyposażeniem biurowym, w szczególności komputer (laptop), urządzenie wielofunkcyjne, skaner, drukarka, dyski twarde przenośne, pendrivy, karty pamięci przenośnej, monitor, klawiatura, myszka, listwy zasilające podlegają odliczeniu VAT. Organ uznał również, że wydatki na nabycie ubrań dla potrzeb reprezentowania firmy w relacjach wewnętrznych oraz zewnętrznych, w szczególności garniturów, koszul, krawatów, butów, pasków, spinek, podlegają odliczeniu VAT.

Sytuacja Wnioskodawcy jest analogiczna. Wnioskodawca zawarł umowę z Kancelarią. Elementem umowy jest powstrzymywanie się od świadczenia usług na rzecz podmiotów trzecich bez zgody Kancelarii. Umowa zobowiązuje Wnioskodawcę do świadczenia usług w siedzibie Kancelarii, w sądach, siedzibach Klientów i innych miejscach, natomiast załącznik do umowy określa precyzyjnie wymogi dotyczące ubioru w trakcie świadczenia usług (ubiór oficjalny i półoficjalny – w zależności od rodzajów wykonywanych w danym dniu obowiązków).

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem organów podatkowych – związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy – wydatki poniesione na ubiór mają charakter ściśle związany zabezpieczeniem i zachowaniem źródła uzyskania przychodu. Taki stan rzeczy wynika natomiast nie z tego, że konkretne elementy ubioru co do zasady związane są z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością w zakresie doradztwa prawnego, lecz są one wymagane przez kontrahenta w celu realizacji umowy, gwarantującej Wnioskodawcy przychód. Tym samym rozpatrując indywidualnie przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie – istnieje obiektywny związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami a źródłem uzyskania przychodu.

„Czy odzież, o której mowa we wniosku będzie przez Pana wykorzystywana wyłącznie w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej”:

2.Odzież będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywana wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej.

Intencją Wnioskodawcy jest zakup elementów odzieży wymaganych przez Kancelarię do celów wynikających z realizowanej umowy. Wnioskodawca jest świadomy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 PIT.

Dodatkowo, art. 86 Ustawy o VAT przewiduje możliwość odliczenia podatku wyłącznie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca zamierza więc nabyć zbiór ubrań, który będzie wykorzystywany wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej (świadczenie usług na rzecz Kancelarii, występowanie przed Sądem), oraz przy czynnościach z tą działalnością związanych (np. odbywanie szkoleń organizowanych przez OIRP itd.).

Wnioskodawca nabywa i będzie nabywał także elementy ubioru niezwiązane z prowadzoną działalnością (ubiór nieformalny, sportowy) lub mające charakter wyłącznie osobisty (np. bielizna). Dodatkowo, Wnioskodawca będzie również nabywał elementy ubioru formalnego, które będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza. Wydatków tych Wnioskodawca nie będzie uznawał za koszt uzyskania przychodu i nie będzie odliczał podatku VAT.

Ubiór, którego dotyczy wniosek to odzież stanowiąca odrębny zbiór – który będzie wykorzystywany w celu prowadzonej działalności i do wykonywania czynności opodatkowanych (koszule, garnitury, buty wizytowe). Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz Kancelarii w każdym dniu roboczym, tym samym budowa odrębnej garderoby do celów wyłącznie zawodowych i rozróżnienie jej od pozostałych elementów ubioru nie stanowi dla Wnioskodawcy problemu.

„Czy odzież, o której mowa we wniosku jest ściśle związana z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą”:

3.Odzież jest ściśle związana z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca wykazał powyżej ścisły związek wydatków na odzież z prowadzoną działalnością gospodarcza. Ponadto – intencją Wnioskodawcy jest nabycie odzieży do konkretnego elementu wykonywania działalności gospodarczej, tj. do świadczenia usług na rzecz Kancelarii, ponieważ zakup odzieży stanowi wymóg kontrahenta wynikający z zawartej przez Wnioskodawcę umowy.

„Czy odzież, o której mowa we wniosku będzie wykorzystywana przez Pana wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług; jeśli nie, to czy ma Pan obiektywną możliwość przypisania sposobu użytkowania zakupionej odzieży do poszczególnych rodzajów czynności, tj. opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych od podatku od towarów i usług, niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”:

4.Odzież będzie wykorzystywana wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług

Jak wskazano powyżej: odzież będzie wykorzystywana wyłącznie do prowadzenia przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Usługa, świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Kancelarii jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług wg stawki 23%. Elementy ubioru mają być wykorzystywane do celów realizacji tej usługi (jako odrębny zbiór ubrań).

Dodatkowo, Wnioskodawca wykorzystywać będzie przedmiotowy ubiór do celów związanych pośrednio z czynnościami opodatkowanymi, tj. do odbywania szkoleń, w tym aplikacji radcowskiej (tj. do podnoszenia kwalifikacji związanych z wykonywaniem zawodu oraz rozwojem w ramach Kancelarii).

Wnioskodawca dopuszcza jednak możliwość, że pewne, pojedyncze elementy ubioru mogą być wykorzystywane zarówno w związku z czynnościami opodatkowanymi, jak i do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (opodatkowaną VAT). W takim przypadku, Wnioskodawcy przysługiwać będzie uprawnienie do odliczenia naliczonego podatku VAT w części, stosownie do art. 90 ustawy o VAT.

Nie mniej jednak, zamiarem Wnioskodawcy jest wyodrębnienie elementów odzieży wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej i wykonywania czynności opodatkowanych.

Podsumowując wszystko powyższe:

1.Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz Kancelarii.

2.Kancelaria wymaga dysponowania określonymi elementami ubioru podczas świadczenia usług.

3.Wnioskodawca zamierza nabyć niezbędne elementy ubioru w celu spełnienia jednego z postanowień zawartej umowy.

4.Elementy ubioru nie będą oznaczone logo Wnioskodawcy, ponieważ będą wykorzystywane podczas wykonywania usług na rzecz Kancelarii oraz w sytuacjach, w których Wnioskodawca wykonuje czynności w imieniu Kancelarii oraz na rzecz jej klientów.

5.Zamiarem Wnioskodawcy jest, by elementy ubioru będące przedmiotem wniosku stanowiły odrębny zbiór wykorzystywany wyłącznie w związku z prowadzoną działalnością oraz przy wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

6.Zakup określonych elementów ubioru nie wynika z ogólnej estetyki zawodu wykonywanego przez Wnioskodawcę, lecz stanowi realizację umowy zawartej z Kancelarią, a więc obiektywnie i bezpośrednio stanowi wydatek związany z zachowaniem i zabezpieczeniem źródła uzyskania przychodu oraz jest związany z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Pytanie

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT w całości lub części od zakupionych ubrań, których posiadanie stanowi wymóg wynikający z zawartej z Kancelarią umowy?

Pana stanowisko w sprawie

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego – Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Planowane przez Wnioskodawcę zakupy mają zostać objęte fakturą VAT, a nabywcą wszystkich przedmiotów będzie Wnioskodawca – działający pod firmą.

Zgodnie z art. 86 ustawy o VAT – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Prawo do odliczenia VAT naliczonego musi być skorelowane z działalnością opodatkowaną VAT prowadzoną przez podatnika. Związek z tą działalnością nie musi mieć charakteru bezpośredniego, gdyż wystarczający jest związek pośredni. Siłą rzeczy część wydatków dotyczy działalności bieżącej i pomimo że nie jest powiązana ze sprzedażą, to bez ich poniesienia ta sprzedaż nie mogłaby być prowadzona (vide: J. Matarewicz [w:] Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2023, art. 86.).

Towary, które zamierza nabyć Wnioskodawca będą bezpośrednio związane z jego opodatkowaną działalnością i mają na celu umożliwienie uzyskiwania opodatkowanego przychodu. Za utrwalone i ugruntowane należy uznać stanowisko, że w przypadku zakupów związanych wyłącznie z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT, Wnioskodawcy będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku wynikającego z faktur dokumentujących te zakupy. Natomiast czynności niepodlegające opodatkowaniu nie są w ogóle objęte regulacją ustawy o podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że ponieważ prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług (choćby przed zrealizowaniem prawa do odliczenia, towary bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej). Nie przysługuje ono jednak w zakresie wykonywania czynności niepodlegających w ogóle podatkowi.

Istotna jest zatem intencja zakupów – jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. (Vide: Pismo z 10 lutego 2012 r., wydane przez: Izba Skarbowa w Warszawie, IPPP3/443-1471/11-4/SM, Możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu zakupu samochodu osobowego, http://sip.mf.gov.pl). Wnioskodawca stwierdza, że wszystkie planowane zakupy dotyczą wyłącznie towarów służących mu do prawidłowego świadczenia usług w zakresie przewidzianym w zawartej umowie z Kancelarią. Tym samym – w Jego ocenie przysługuje mu uprawnienie do pełnego odliczenia podatku VAT.

Wnioskodawca jest w stanie ocenić, które nabywane towary służyć będą mu wyłącznie do czynności opodatkowanych, a które towary wykorzystywać będzie do celów prywatnych – niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zamiarem Wnioskodawcy jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu wyłącznie tych ubrań, które służyć mu będą do wykonywania czynności objętych umową z Kancelarią oraz odbywania zajęć i praktyk objętych programem aplikacji. Tylko w zakresie tego katalogu towarów, Wnioskodawca zamierza skorzystać z odliczenia podatku VAT. Mimo że – jak wskazano w toku uzasadnienia stanowiska własnego podatnika – wystąpienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy rozpatrywać ad casum, warto wskazać, że w interpretacji z 10 lutego 2012 r. Izby Skarbowej w Warszawie IPPP3/443-1471/11-4/SM organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko podatnika zgodnie z którym wydatki na nabycie ubrań dla potrzeb reprezentowania firmy w relacjach wewnętrznych oraz zewnętrznych, w szczególności garniturów, koszul, krawatów, butów, pasków, spinek, podlegają odliczeniu VAT, na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług.

W przywoływanej sprawie, Wnioskodawca posiadał zarejestrowaną w CEIDG działalność gospodarczą której przedmiotem działalności było: PKD 70.22Z „Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania”. Wnioskodawca zawarł z innym podmiotem kontrakt menedżerski na świadczenie usług zarządzania. Zapisy kontraktu ograniczają możliwości świadczenia przez niego usług lub prowadzenia działalności gospodarczej na rzecz innych podmiotów bez zgody drugiej strony. Zakres świadczonych usług objętych kontraktem wymagał od Wnioskodawcy wyposażenie się we wszystkie środki, sprzęty, materiały i akcesoria niezbędne do wykonania przedmiotu umowy. W takim stanie faktycznym organ podatkowy potwierdził uprawnienie Wnioskodawcy do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od elementów wyposażenia, w zakres których wchodziły m.in. ubrania. Mając powyższe na uwadze, stany faktyczne w obu przywoływanych sprawach są zbliżone z tym wyjątkiem – że w przedmiotowej sprawie – w przeciwieństwie do przywoływanego stanu faktycznego – Wnioskodawca jest zobligowany wprost warunkami zawartej umowy z Kancelarią do wykonywania czynności objętych umową z zachowaniem konkretnych wymogów co do ubioru. W ocenie Wnioskodawcy przysługuje mu więc pełne odliczenie podatku VAT od ubrań nabytych wyłącznie w celu realizacji umowy zawartej z Kancelarią.

Jednocześnie – w przypadku elementów ubioru, które Wnioskodawca będzie nabywał celem użytku „mieszanego”, tj. również do celów prywatnych, nieobjętych opodatkowaną działalnością Wnioskodawcy, będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w części którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tj. z zastosowaniem art. 90 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje zatem w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością. Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast, ze związkiem pośrednim nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Ponadto ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług prawnych (69.10.Z Działalność prawnicza) oraz jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Dodatkowo – Wnioskodawca jest aplikantem radcowskim odbywającym aplikację w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w (…). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zawarł 14 października 2022 r. umowę z Kancelarią Radców Prawnych (…) sp.k. (dalej: „Kancelaria”). Niniejsza umowa zapewnia Wnioskodawcy ok. 99% opodatkowanego przychodu. W ramach przedmiotowej umowy – Wnioskodawca wykonuje zadania w wymiarze 40 godzin tygodniowo w siedzibie Kancelarii lub wykonując zadania objęte tą umową poza Kancelarią (u klientów, w sądach itd.). Załącznikiem do umowy, stanowiącym jej integralną część jest Procedura Kancelaryjna wprowadzona zarządzeniem Komplementariusza, a który to dokument określa zasady i normy obowiązujące w Kancelarii. Dokument ten jest wiążący dla Wnioskodawcy. Instrukcja Kancelaryjna w punkcie 3 określa zasady ubioru obowiązujące w Kancelarii określając tym samym dwa rodzaje ubioru obowiązujące współpracowników w zależności od wykonywanych obowiązków (ubiór oficjalny i półoficjalny). Zgodnie z instrukcją: osoby pracujące na eksponowanych stanowiskach, które mogą mieć styczność z klientem każdego dnia powinny ubierać się oficjalnie każdego dnia. Inne osoby powinny ubierać się oficjalnie w tych dniach, w których przewidują spotkania z klientami lub uczestnictwo w rozprawach. W pozostałych dniach mogą ubierać się półoficjalnie. Przewidziany przez Kancelarię ubiór oficjalny to, dla mężczyzn, garnitur, elegancka koszula oraz krawat. Ubiór półoficjalny to minimum koszula z kołnierzykiem. W ramach usług świadczonych na podstawie zawartej umowy, Wnioskodawca uczestniczy w spotkaniach z klientami Kancelarii, bierze udział w szkoleniach oraz reprezentuje klientów w postępowaniach sądowych i egzekucyjnych. Ponadto Wnioskodawca prowadzi dyżury prawne w siedzibach obsługiwanych Spółek oraz urzędach. Znaczna część świadczonych przez Wnioskodawcę usług polega na kontakcie osobistym z klientami i występowaniu przed sądami. Oznacza to, że w przeważającej mierze, Wnioskodawca zobowiązany jest do stosowania ubioru oficjalnego. W związku z koniecznością spełnienia wymogów wynikających z umowy zawartej z Kancelarią, Wnioskodawca zamierza nabyć niezbędne ubrania wymagane do świadczenia usług objętych umową, tj. garnitur, eleganckie koszule oraz buty (ubiór oficjalny). Powyższe przedmioty mają być objęte fakturą VAT wystawioną przez sprzedawcę oraz stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu. Wnioskodawca planuje również odliczyć podatek VAT. Wnioskodawca – jako aplikant radcowski nie występuje przed sądem w todze. Jednocześnie występowanie przed sądem jest nie tylko elementem pracy zarobkowej, ale również stanowi wymóg wynikający z programu odbywania aplikacji radcowskiej. Aplikant jest również zobowiązany do przestrzegania zasad wynikających z ustawy o radcach prawnych i regulaminu odbywania aplikacji radcowskiej. Przedmiotowa odzież nie będzie opatrzona logo Kancelarii. Wnioskodawca wskazuje, że wydatki na zakup elementów ubioru nie mają dla Wnioskodawcy charakteru wydatku na reprezentację. Zakup niezbędnych ubrań nie ma również na celu reklamy działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest zmuszony do poniesienia tych wydatków w celu umożliwienia wykonania umowy, zapewniającej Wnioskodawcy przychód. Przedmiotowa odzież będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywana wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca dopuszcza jednak możliwość, że pewne, pojedyncze elementy ubioru mogą być wykorzystywane zarówno w związku z czynnościami opodatkowanymi, jak i do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia prawa do odliczenia podatku naliczonego w całości lub części od zakupionych ubrań, których posiadanie stanowi wymóg wynikający z zawartej z Kancelarią umowy.

W tym miejscu wskazać należy, że fakt istnienia bezpośredniego związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku jest również akcentowany w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W orzeczeniu z 6 kwietnia 1995 r. (w sprawie C-4/94, BLP Group plc v. Commissioners of Customs & Excise), TSUE stwierdził, że powstanie prawa do odliczenia podatku jest uzależnione od bezpośredniego i niezwłocznego związku z transakcjami opodatkowanymi (ang. direct and immediate link with the taxable transactions). Także w wyroku z 8 czerwca 2000 r. (w sprawie C-98/98, Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank plc), TSUE nie miał wątpliwości, że art. 2 Pierwszej Dyrektywy i art. 17 ust. 2, 3 i 5 Szóstej Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w taki sposób, aby warunkiem odliczenia przez podatnika VAT oraz podstawą do ustalenia zakresu tego prawa było zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy daną transakcją nabycia a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do dokonania odliczenia. Ponadto Trybunał w wyroku z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06 Securenta przesądził, że w sytuacji gdy podatnik wykonuje działalność gospodarczą i działalność niemającą charakteru gospodarczego, prawo do odliczenia z tytułu ewentualnych wydatków jest dopuszczalne jedynie w zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika.

W orzeczeniu z 27 września 2001 r. w sprawie CIBO Participations S.A. (C-16/00) Trybunał doszedł do wniosku, że aby możliwe było odliczenie VAT naliczonego, musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy wydatkiem a sprzedażą opodatkowaną VAT, co oznacza, że wydatek musi stanowić element kosztowy sprzedaży opodatkowanej. Niemniej TSUE stwierdził, że wydatki na doradztwo związane z procesem przejmowania spółek zależnych przez CIBO stanowią koszty ogólne, mające związek z działalnością opodatkowaną tej spółki.

W świetle powyższego orzecznictwa TSUE należy stwierdzić, że kierując się wykładnią dokonywaną w zgodzie z zasadami VI Dyrektywy (od 1 stycznia 2007 r. – Dyrektywy 2006/112/WE), na gruncie art. 86 ust. 1 ustawy, podobnie jak i art. 17(2)(3) i (5) VI Dyrektywy (art. 167 i nast. Dyrektywy 2006/112/WE) należy przyjąć – co do zasady – że niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami), a konkretną transakcją opodatkowaną. Wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie. Jednak brak takiej konkretnej transakcji opodatkowanej nie musi zawsze prowadzić do utraty prawa do odliczenia VAT. W przypadku bowiem wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług, a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji gdy stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika, pozostając w ten sposób w pośrednim związku z jego opodatkowaną działalnością gospodarczą, prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT.

W analizowanej sprawie, Wnioskodawca w związku z koniecznością spełnienia wymogów wynikających z umowy zawartej z Kancelarią, zamierza nabyć niezbędne ubrania wymagane do świadczenia usług objętych umową, tj. garnitur, eleganckie koszule oraz buty (ubiór oficjalny).

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że zakupy odpowiednich ubrań, tj. garnituru, koszuli, butów, pod kątem wykonywania działalności gospodarczej należy oceniać na tle przepisów prawa pracy lub innych przepisów branżowych. Generalnie zakupy tego rodzaju stanowią wydatki związane z faktem funkcjonowania danej jednostki w życiu społecznym. Zatem, niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba musi nabywać i używać dostosowaną do własnych wymagań odzież i obuwie. Dlatego też zakupy tych rzeczy stanowią spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej. Odstępstwa od tej zasady mogą wynikać z nałożonego na prowadzącego działalność gospodarczą prawnego obowiązku używania określonego rodzaju odzieży, czy też obuwia, w sytuacji gdy rzeczy te utraciły charakter osobisty, na przykład z uwagi na dostosowanie tychże do pełnienia określonych funkcji bądź zawodów.

Jak wskazał Pan we wniosku przedmiotowa odzież nie będzie opatrzona logo Kancelarii, wydatki na zakup elementów ubioru nie mają dla Pana charakteru wydatku na reprezentację. Zakup niezbędnych ubrań nie ma również na celu reklamy Pana działalności gospodarczej. Wskazał Pan, że jest zmuszony do poniesienia tych wydatków w celu umożliwienia wykonania umowy, zapewniającej Panu przychód. Podkreślił Pan, że w ramach usług świadczonych na podstawie zawartej umowy, uczestniczy Pan w spotkaniach z klientami Kancelarii, bierze udział w szkoleniach oraz reprezentuje klientów w postępowaniach sądowych i egzekucyjnych. Prowadzi Pan dyżury prawne w siedzibach obsługiwanych Spółek oraz urzędach. Znaczna część świadczonych przez Pana usług polega na kontakcie osobistym z klientami i występowaniu przed sądami. Oznacza to, że w przeważającej mierze, zobowiązany jest Pan do stosowania ubioru oficjalnego. Przewidziany przez Kancelarię ubiór oficjalny to, dla mężczyzn, garnitur, elegancka koszula oraz krawat. Przedmiotowa odzież będzie przez Pana wykorzystywana wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Dopuszcza Pan jednak możliwość, że pewne, pojedyncze elementy ubioru mogą być wykorzystywane zarówno w związku z czynnościami opodatkowanymi, jak i do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia stroju firmowego (odzieży służbowej), jednakże dany strój można uznać za ubiór służbowy, gdy jego używanie przez pracownika odbywa się w ramach realizacji nałożonego na niego obowiązku oraz gdy posiada on charakterystyczne cechy, dzięki którym traci charakter osobisty i które uniemożliwiają wykorzystanie go do celów prywatnych (np. logo firmy, charakterystyczny krój i kolor). Takie stroje ułatwiają klientom i kontrahentom identyfikację pracowników firmy. Ponadto poprzez oznaczenie logo mogą być skutecznym narzędziem jej promocji i reklamy, zapewniając w ten sposób spójny przekaz marketingowy. Jeżeli stroje pracownicze spełniają wskazane kryteria, wówczas wydatki na ich nabycie mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W tym miejscu należy odnieść się do wykładni językowej pojęcia reprezentacji, reklamy oraz promocji. I tak reprezentacja odnosi się do dobrego reprezentowania firmy. W konsekwencji o reprezentacji należy mówić w odniesieniu do całokształtu każdych działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami.

Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

·stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i

·stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez przedsiębiorcę ma na celu stworzenie o nim takiego wyobrażenia, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtującego popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, zachwalanie, mające na celu skłonienie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego przedmiotu gospodarczego.

Istotne zatem jest rozróżnienie między nakładami ukierunkowanymi na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), a wydatkami mającymi na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z przedsiębiorcą oraz nabywania towarów lub usług danej firmy (reklama). Ocena charakteru wydatku możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika. Ocena ta powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

Jednocześnie należy podkreślić, że nie każdy wydatek ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Prowadząc działalność gospodarczą podatnik ponosi szereg wydatków, zarówno takich, których poniesienie w sposób bezpośredni związane jest z działaniami firmy (np. zakup towarów i usług mających na celu zabezpieczenie podstawowej działalności), jak również i takich, których cechy – po przedstawieniu odpowiedniej argumentacji – przyczyniłyby się – jak Pan wskazuje – do zabezpieczenia Pana źródła przychodów (obrotów).

W przedmiotowej sprawie w uzupełnieniu wniosku z jednej strony wskazał Pan, że odzież będzie przez Pana wykorzystywana wyłącznie w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, natomiast w dalszej części uzupełnienia dopuszcza Pan możliwość, że pewne pojedyncze elementy ubioru mogą być wykorzystywane zarówno w związku z czynnościami opodatkowanymi, jak i do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto wskazał Pan, że przedmiotowa odzież nie będzie opatrzona logo Kancelarii, wydatki na zakup elementów ubioru nie mają dla Pana charakteru wydatku na reprezentację, zakup niezbędnych ubrań nie ma również na celu reklamy Pana działalności gospodarczej. Należy wskazać, że odzież ta nie wykazuje charakteru promocyjno-reklamowego, bowiem klienci Kancelarii nie będą jednoznacznie kojarzyć jej z firmą, z którą Pan współpracuje.

W opisie sprawy oraz w uzupełnieniu wniosku nie wykazał Pan, że garderoba, którą zamierza Pan zakupić, ze względu na swoją specyfikację może być wykorzystywana wyłącznie przy prowadzeniu działalności gospodarczej oraz że utraciła ona charakter osobisty.

Podkreślić należy, że uzyskiwanie przychodów (obrotów) w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej nie jest uzależnione od rodzaju noszonej odzieży (garnitur, eleganckie koszule oraz buty). Obowiązujące zasady życia społecznego wymagają, aby osoby prowadzące swoje interesy w ramach działalności gospodarczej posiadały schludny wygląd, podobnie zresztą, jak osoby zatrudnione w innych zawodach. Uzyskiwanie przychodów (obrotów) w ramach działalności gospodarczej nie jest zatem uzależnione od rodzaju noszonej odzieży, gdyż schludny wygląd niezbędny jest dla wykonywania wielu zawodów poza sferą działalności gospodarczej, np. nauczycieli, urzędników itp.

Niewątpliwie w świadczonych przez Pana usługach prawnych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dbałość o wizerunek zewnętrzny jest bardzo istotna, jednak nie można tu mówić o sytuacji znacząco odbiegającej od ogólnie przyjętych norm społecznych.

Wskazanym przez Pana we wniosku o interpretację celem poniesienia wymienionych w nim wydatków na zakup garnituru, eleganckich koszul oraz butów ma być w rzeczywistości realizacja standardów dotyczących ubioru w związku z wykonywaną działalnością.

Jak Pan sam zaznaczył, Pana – jako aplikanta – dotyczą odpowiednie zasady dress codu, tj. stosowanie stroju dopasowanego do rangi pełnionego zawodu (zawodu zaufania publicznego) oraz pełnionej funkcji, okoliczności i miejsca.

Okoliczność, że obowiązek noszenia właściwego ubioru wynika z zawartej z Kancelarią umowy (załącznika), nie zmienia zatem tego, że jest Pan zobowiązany – niezależnie od zapisów zawartych w umowie – stosować odpowiedni strój, dopasowany do rangi wykonywanego zawodu.

Zatem nie sposób przyjąć, aby wydatek na zakup garnituru, eleganckich koszul oraz butów został poniesiony przez Pana wyłącznie w celu uzyskania przychodów (obrotów) z Pana działalności gospodarczej. W konsekwencji należy przyjąć, że wydatek ten w istocie rzeczy ma charakter osobisty i służy zaspokojeniu osobistych Pana potrzeb wizerunkowych.

Końcowo należy zauważyć, że w szerokim ujęciu każdy wydatek ma wpływ na działalność gospodarczą. Jednakże nie każdy zaistniały rodzaj powiązania o charakterze pośrednim daje uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podsumowując, nie będzie Pan uprawniony do odliczenia podatku VAT w całości ani w części od wydatków poniesionych na zakup ubrań (garnitury, eleganckie koszule oraz buty), których posiadanie wynika z zawartej z Kancelarią umowy.

Tym samym, Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy wniosku w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie powołanych interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Zatem powołane interpretacje indywidualne nie mogą mieć wpływu na ocenę prawną rozpatrzonej sprawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).