Temat interpretacji
Rozliczenie podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
17 sierpnia 2023 r., za pośrednictwem ePUAP, wpłynął Państwa wniosek z 16 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 października 2023 r. (wpływ za pośrednictwem ePUAP 8 października 2023 r. oraz 10 października 2023 r. za pośrednictwem operatora pocztowego). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Będą Państwo dokonywać zakupu towarów od kontrahenta zagranicznego, który równocześnie będzie organizować transport tego towaru do Polski.
Spółka będzie odsprzedawać ten towar podmiotowi na terenie Polski. Transport natomiast będzie się odbywać bezpośrednio od producenta zagranicznego do Państwa kontrahenta na terenie Polski.
Zakup dokonywany będzie jako WNT, natomiast sprzedaż do podmiotu na terenie RP jako zwykły zakup-sprzedaż.
W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że:
A. Sp. z o.o. sp.k. jest czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce, jak również posiada NIP europejski.
Spółka planuje dokonać zakupu (...) od kontrahenta zagranicznego z terenu Austrii. Kontrahent jest producentem towaru, a dostawa nastąpi z terenu Szwecji. Organizacją transportu na teren Polski zajmie się producent towaru. Jednocześnie wyjaśniają Państwo, że producent jest czynnym podatnikiem VAT w swoim kraju, a dostawa nastąpi w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.
Spółka austriacka dokona bezpośredniej dostawy towaru z terenu Szwecji do Państwa kontrahenta na terenie Polski z pominięciem Państwa magazynu.
Spółka austriacka wystawi fakturę sprzedaży na Państwa rzecz.
Państwo otrzymają fakturę od kontrahenta austriackiego, co będzie stanowić Państwa fakturę zakupową, a następnie wystawią Państwo na rzecz swojego kontrahenta w Polsce fakturę sprzedażową ze stawką VAT 23%.
Pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku
Czy obowiązek rozliczenia się z wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów spoczywa na Państwa Spółce, czy na polskim kontrahencie Spółki?
Państwa stanowisko w sprawie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku
W Państwa ocenie, jako podmiot dokonujący bezpośredniej transakcji z podmiotem austriackim, nabywają Państwo prawo do rozliczenia zakupu WNT i bez znaczenia jest fakt, że towar jedzie bezpośrednio do polskiego kontrahenta Spółki z pominięciem Państwa magazynu.
Państwa polski kontrahent nabywa natomiast, na podstawie faktury wystawionej przez Państwa na swoją rzecz, prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2023 r., poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:
1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2)eksport towarów;
3)import towarów na terytorium kraju;
4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.
Według art. 2 pkt 1 i 4 ustawy:
Przez terytorium kraju rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Przez terytorium państwa członkowskiego - rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:
Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy:
Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
Na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:
1)nabywcą towarów jest:
a)podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
b)osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
- z zastrzeżeniem art. 10;
2)dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
Zatem przy spełnieniu warunków dotyczących podmiotów biorących udział w transakcji, wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy ma miejsce wówczas, gdy w wyniku dostawy, w ramach której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki.
Jak stanowi art. 22 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy:
Miejscem dostawy towarów jest - w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.
Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.
Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy:
W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.
Zatem, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”.
Zgodnie z art. 22 ust. 2b ustawy:
W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.
Przy czym, w myśl art. 22 ust. 2d ustawy:
Przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.
Stosownie do art. 22 ust. 2c ustawy:
W przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.
Na podstawie art. 22 ust. 2e ustawy:
W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego albo z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez:
1)pierwszego dostawcę - wysyłkę lub transport przyporządkowuje się jego dostawie;
2)ostatniego nabywcę - wysyłkę lub transport przyporządkowuje się dostawie dokonanej do tego nabywcy.
Z kolei art. 22 ust. 3 ustawy wskazuje, że:
W przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c i 2e, dostawę towarów, która:
1)poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2)następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
Zatem, w myśl art. 22 ust. 3 ustawy wszystkie transakcje realizowane przed dostawą ruchomą (do której przypisano wysyłkę lub transport towaru) będą opodatkowane w państwie, z którego towar jest wysyłany lub transportowany. Natomiast wszystkie dostawy mające miejsce po transakcji ruchomej będą opodatkowane w państwie przeznaczenia towaru. Transakcja ruchoma będzie stanowić eksport lub wewnątrzwspólnotową dostawę towaru po stronie dostawcy, natomiast po stronie nabywcy import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru.
Ponadto, w przypadku transakcji łańcuchowych, do których odnosi się art. 22 ust. 2 ustawy, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport) więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalenie miejsca świadczenia odbywa się na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy.
Jednocześnie art. 22 ust. 2a ustawy nie ma zastosowania w przypadku, gdy towar jest transportowany przez pierwszy lub ostatni podmiot w łańcuchu dostaw. W sytuacji gdy za transport towarów odpowiedzialny jest pierwszy dostawca, transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach łańcucha dostaw). Natomiast w przypadku gdy za transport odpowiedzialny jest ostatni nabywca, transport towarów należy przyporządkować dostawie dokonanej na rzecz tego nabywcy (ostatniej dostawie w łańcuchu).
Ponadto, w myśl art. 25 ust. 1 ustawy:
Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.
Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że jesteście Państwo czynnym podatnikiem podatku VAT oraz VAT UE.
Zamierzają Państwo nabywać granulat PCV od producenta z Austrii, a następnie sprzedawać ten towar klientowi z Polski. Producent z Austrii wystawi fakturę na Państwa rzecz, a Państwo wystawią fakturę sprzedażową na rzecz swojego kontrahenta w Polsce ze stawką VAT 23%. Towar będzie transportowany ze Szwecji bezpośrednio do Państwa kontrahenta w Polsce (z pominięciem Państwa magazynu), w ramach transportu zorganizowanego przez producenta.
Wątpliwości sformułowane we wniosku dotyczą ustalenia czy w przypadku opisanej transakcji będą Państwo mieli obowiązek rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy zauważyć, że w transakcji objętej zapytaniem będą uczestniczyły trzy podmioty, tj. producent z Austrii (pierwszy podmiot w łańcuchu dostaw), Państwo (drugi podmiot w łańcuchu) oraz nabywca towarów z Polski (trzeci podmiot w łańcuchu). Producent będzie sprzedawał towar Państwu, a Państwo będą sprzedawać ten towar nabywcy z Polski. Natomiast towar będzie transportowany od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu dostaw. Przy czym podmiotem transportującym towar ze Szwecji do Polski będzie producent (pierwszy podmiot w łańcuchu).
Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy, należy uznać, że w analizowanym przypadku - stosownie do art. 22 ust. 2e ustawy - transport towarów należy przypisać dostawie dokonanej przez producenta na Państwa rzecz. Tym samym, pierwszą transakcję w łańcuchu dostaw (dokonywaną pomiędzy producentem a Państwem), należy traktować - w oparciu o art. 22 ust. 2 i ust. 3 pkt 1 ustawy - jak dostawę transgraniczną („ruchomą”), dokonaną i podlegającą opodatkowaniu w miejscu rozpoczęcia transportu, tj. na terytorium Szwecji. Natomiast kolejną dostawę towarów dokonaną pomiędzy Państwem i nabywcą z Polski należy uznać - stosownie do art. 22 ust. 3 pkt 2 ustawy - za dokonaną i opodatkowaną w miejscu zakończenia transportu, tj. na terytorium Polski.
Odpowiadając na Państwa wątpliwości należy stwierdzić, że prawidłowo Państwo rozpoznali, że będą Państwo zobowiązani do rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju. W niniejszej sprawie, Państwo (nabywca towarów) - zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT nabędą towar od podatnika podatku od wartości dodanej (producent z Austrii). Jednocześnie, zakupione przez Państwa towary będą transportowane ze Szwecji (innego niż Polska kraju UE) do Polski i będą służyć Państwu w działalności gospodarczej (sprzedaż na terytorium kraju). Powyższe oznacza, że analizowana transakcja wpisuje się w dyspozycję art. 9 ust. 1 i 2 ustawy i będzie stanowić dla Państwa wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów opodatkowane na terytorium kraju.
Tym samym, Państwa stanowisko, z którego wynika, że powinni Państwo potraktować zakup towaru od producenta z Austrii jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, pomimo że towar będzie transportowany ze Szwecji bezpośrednio do polskiego nabywcy (z pominięciem Państwa magazynu) jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Jednocześnie informujemy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).