Temat interpretacji
Prawo do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją przedsięwzięcia.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
12 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją przedsięwzięcia pn. „(…)”. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 sierpnia 2023 r. (wpływ 9 sierpnia 2023 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Gmina podpisała umowę o dofinansowanie przedsięwzięcia w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020 współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego pn. (...). Umową objęte zostały 3 budynki użyteczności publicznej w (…):
1)budynek przy ul. A,
2)budynek przy ul. B,
3)budynek przy ul. C.
Są to budynki, które są wykorzystywane przez jednostki organizacyjne Gminy.
W budynku przy ul. A znajduje się Urząd Gminy, a także jedno pomieszczenie jest wydzierżawione na punkt apteczny. Ustalony czynsz za wynajem tego lokalu to 383,62 zł netto plus VAT 88,23 zł miesięcznie. Budynek jest wykorzystywany przede wszystkim do działalności administracyjnej.
W budynku przy ul. B umiejscowione są jednostki organizacyjne Gminy, tj. Gminne Centrum Kultury i Sportu, Gminna Biblioteka Publiczna, Środowiskowy Dom Samopomocy, Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej. Ponadto w budynku tym znajdują się pomieszczenia biurowe, które wynajmuje gminna spółka (…), a także niewielkie pomieszczenie na zakład krawiecki i dla specjalisty Rehabilitacji. Ustalony czynsz za wynajem wszystkich pomieszczeń to łącznie 428,21 zł netto plus VAT 98,49 zł. Budynek wykorzystywany jest przede wszystkim do działalności kulturalnej oraz społecznej.
W budynku przy ul. C mieści się Zespół Szkolno-Przedszkolny – jest to jednostka organizacyjna Gminy. W placówce prowadzona jest działalność oświatowo-wychowawcza.
We wniosku o dofinansowanie oraz przygotowując załączniki do umowy o dofinansowanie dołączono oświadczenie, iż podatek od towarów i usług stanowi koszt kwalifikowany przedsięwzięcia pn. „(…)” i nie będzie odliczany od podatku należnego w rozliczeniu z właściwym Urzędem Skarbowym, z powodu braku prawnej możliwości rozliczenia podatku naliczonego, a wszystkie kwoty określone w harmonogramie rzeczowo-finansowym są wartościami brutto.
Gmina będzie realizowała projekt w ramach zadań własnych Gminy, do których m.in. należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, a zadania własne obejmują m.in. sprawy utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.
Niniejszy harmonogram rzeczowo-finansowy obejmuje następujący zakres prac inwestycyjnych, wykazany do zrealizowania dla wszystkich trzech budynków wymienionych wyżej w pkt. 1-3:
-prace przygotowawcze – opracowanie dokumentacji, inwentaryzacja budynków,
-roboty budowlane – modernizacja energetyczna budynków użyteczności publicznej, tj. przeprowadzenie robót budowlanych zgodnie z audytem, w którym zaplanowano co najmniej: prace dociepleniowe ścian zewnętrznych, fundamentowych, związanych z dociepleniem dachów, częściową wymianę stolarki okiennej, modernizację instalacji centralnego ogrzewania oraz dobór i montaż instalacji fotowoltaicznej w każdym z budynków.
Pozostałe koszty w projekcie to nadzór oraz promocja projektu (zakup tablic informacyjnych).
Inwestycja prowadzona będzie w budynkach użyteczności publicznej i doprowadzi do poprawy obecnego ich stanu.
Wartość projektu według umowy o dofinansowanie wynosi xx zł, po przeprowadzonych postępowaniach przetargowych wartość projektu wzrosła do xx zł. Wydatki kwalifikowane według umowy o dofinansowanie wynoszą xx zł, kwota dofinansowania xx zł.
Zmodernizowane w ramach projektu budynki będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę, tj. jego jednostki organizacyjne jak wskazano powyżej.
Wnioskodawca zaznacza, że wykazana działalność gospodarcza polegająca na wynajmie pomieszczeń w budynku Urzędu Gminy przy ul. A, jak również w budynku przy ul. B, gdzie mieszczą się jednostki organizacyjne Gminy, tj. Gminne Centrum Kultury i Sportu, Gminna Biblioteka Publiczna, Środowiskowy Dom Samopomocy, Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej, nie ma żadnego związku z realizacją niniejszej inwestycji polegającej na termomodernizacji budynków, w których są wynajęte pomieszczenia.
Fakt termomodernizacji budynków nie wpływa w żaden sposób na uzyskany przychód z dzierżawy pomieszczeń. W wyniku termomodernizacji budynków warunki wydzierżawionych pomieszczeń nie ulegną zmianie. Ponadto pomieszczenia w budynkach nadal byłyby wydzierżawiane gdyby nawet nie rozpoczęto termomodernizacji budynków. W konsekwencji termomodernizacja budynków nie będzie miała żadnego związku z uzyskaniem wpływów z wydzierżawionych pomieszczeń. Po wykonaniu inwestycji Wnioskodawca nie planuje prowadzenia działalności odpłatnej, podlegającej opodatkowaniu VAT przy wykorzystaniu budynków objętych planowaną termomodernizacją. Przeznaczenie budynków pozostanie takie jak do tej pory.
Reasumując, termomodernizacja obiektów wykonana jest w celu wypełnienia zadań publicznoprawnych Gminy, dla których nie występuje ona w charakterze podatnika.
Doprecyzowanie opisu sprawy
W ramach realizowanego projektu pn. „(…)” faktury VAT zostaną wystawione na Gminę.
W budynku przy ul. C wykonywane są wyłącznie czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz zwolnione od podatku od towarów i usług.
W budynku przy ul. B wykonywane są czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwolnione od podatku od towarów i usług oraz marginalnie czynności opodatkowane, tj. wynajem pomieszczeń dla gminnej spółki (…), a także niewielkie pomieszczenia na zakład krawiecki i specjalisty Rehabilitacji. Ustalony czynsz za wynajem tych pomieszczeń to łącznie 428,21 zł netto plus VAT 98,49 zł miesięcznie
Budynek przy ul. A jest to budynek Urzędu Gminy. Budynek jest przede wszystkim wykorzystywany do działalności administracyjnej za wyjątkiem 1 pomieszczenia przeznaczonego na punkt apteczny, za które pobierany jest czynsz w kwocie 383,62 zł netto plus VAT 88,23 zł miesięcznie. W budynku wykonywane są przede wszystkim czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz zwolnione od podatku od towarów i usług, a także w marginalnym stopniu związane z czynnościami opodatkowanymi.
W związku z realizacją przedmiotowego przedsięwzięcia nie ma możliwości przyporządkowania wydatków do poszczególnych rodzajów działalności, tj. działalności gospodarczej (opodatkowanej i/lub zwolnionej od VAT) i działalności innej niż gospodarcza.
Pytanie
Czy w związku z realizacją wyżej opisanego Projektu, Gmina ma możliwość odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na modernizację energetyczną (termomodernizację) wskazanych budynków użyteczności publicznej?
Państwa stanowisko w sprawie
Gmina stoi na stanowisku, że nie ma możliwości odliczenia podatku VAT w odniesieniu do projektu pn. „(…)”.
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego istnieje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Do zakresu działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W szczególności zadania własne obejmują zadania w zakresie edukacji publicznej, działalności kulturalnej, opieki społecznej oraz obiektów administracyjnych.
Wyżej opisana inwestycja służy przede wszystkim do wypełnienia zadań publicznoprawnych Gminy, dla których nie występuje ona w charakterze podatnika. W związku z czym, dokonując nabyć towarów i usług związanych z modernizacja energetyczną obiektów użyteczności publicznej jednostek budżetowych Gminy, tj. budynek przy ul. A (Urząd Gminy), budynek przy ul. B (Gminne Centrum Kultury i Sportu, Gminna Biblioteka Publiczna, Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej, Środowiskowy Dom Samopomocy), budynek przy ul. C (Zespół Szkolno Przedszkolny) – Gmina nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Z wymienionych wyżej jednostek Gminy w 2 obiektach prowadzona jest marginalna działalność opodatkowana będąca działalnością poboczną w stosunku do statutowej. W budynku przy ul. A oraz ul. B zawarta jest umowa na dzierżawę niewielkich pomieszczeń. Wnioskodawca zaznacza, że dzierżawa pomieszczeń w budynku przy ul. A oraz ul. B nie ma żadnego związku z realizacją niniejszej inwestycji polegającej na termomodernizacji budynków. Fakt termomodernizacji budynków nie wpływa w żaden sposób na uzyskane przychody z tytułu dzierżawy pomieszczeń. W wyniku dokonania termomodernizacji warunki na jakich zostały wydzierżawione pomieszczenia nie ulegną zmianie. Ponadto pomieszczenia byłyby wydzierżawione również w przypadku braku dokonania termomodernizacji tych budynków.
W konsekwencji przeprowadzona termomodernizacja budynków nie będzie miała żadnego związku z uzyskaniem przychodów z tytułu dzierżawy pomieszczeń. Należy także zaznaczyć, że w przypadku gdyby w budynkach przy ul. A i ul. B były tylko i wyłącznie realizowane cele publiczna, to Gmina także realizowałaby ten projekt. Nie można więc przyjąć, że w chwili podpisywania umowy związanej z inwestycją inwestor zamierza je wykorzystać do czynności opodatkowanych.
Zdaniem Gminy, związek dokonywanych zakupów inwestycyjnych z wykonywaniem czynności opodatkowanych w przypadku termomodernizacji jest zbyt mały w porównaniu do wyraźnego i jednoznacznego związku tych wydatków z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT.
Jak wskazano w części pierwszej wniosku w budynku przy ul. C nie jest prowadzona żadna odpłatna działalność gospodarcza, budynek jest wykorzystywany wyłącznie do świadczenia usług edukacyjnych.
W świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach zakupu towarów i usług dotyczących realizacji przedmiotowego projektu.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a)nabycia towarów i usług,
b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz, gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Należy ponadto zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupów z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.
W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.
Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku.
Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h ustawy oraz art. 90 ustawy.
W świetle art. 86 ust. 2a ustawy:
W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.
W oparciu o art. 86 ust. 2b ustawy:
Sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:
1)zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2)obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
Stosownie do art. 86 ust. 2c ustawy:
Przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:
1)średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2)średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3)roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4)średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
Według art. 86 ust. 2d ustawy:
W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.
Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy:
Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.
Na podstawie art. 86 ust. 2f ustawy:
Przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.
Zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy:
Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.
W myśl art. 86 ust. 2h ustawy:
W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.
W świetle art. 86 ust. 22 ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.
Na podstawie ww. przepisu art. 86 ust. 22 ustawy zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2021 r. poz. 999), zwane dalej rozporządzeniem.
W oparciu o § 1 rozporządzenia:
Rozporządzenie:
1)określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji”;
2)wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji.
W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.
Stosownie do zapisów § 2 pkt 8 rozporządzenia:
Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego – rozumie się przez to:
a)urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego,
b)jednostkę budżetową,
c)zakład budżetowy.
Według § 3 ust. 1 rozporządzenia:
W przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.
Zatem w przypadku jednostki samorządu terytorialnego, sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla:
·urzędu obsługującego jednostki samorządu terytorialnego (tj. urzędu gminy, urzędu miasta, starostwa powiatowego oraz urzędu marszałkowskiego),
·samorządowej jednostki budżetowej,
·samorządowego zakładu budżetowego.
Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.
W § 3 ust. 2, ust. 3 i ust. 4 rozporządzenia ustawodawca podał ustalony według wzoru sposób określania proporcji w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, w przypadku jednostki budżetowej oraz w przypadku zakładu budżetowego.
Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.
Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia, czy działalność lub transakcje stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą” znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki.
Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą.
Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).
Ponadto należy zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie regulacji art. 86 ustawy.
Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy:
W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
W myśl art. 90 ust. 2 ustawy:
Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.
Stosownie do art. 90 ust. 3 ustawy:
Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.
W myśl art. 90 ust. 4 ustawy:
Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.
Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 5 ustawy:
Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.
Na podstawie art. 90 ust. 6 ustawy:
Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:
1)pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2)usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
Przepis art. 90 ust. 8 ustawy stanowi, że:
Podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.
Według art. 90 ust. 9 ustawy:
Przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.
Na podstawie art. 90 ust. 9a ustawy:
Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.
Na mocy art. 90 ust. 10 ustawy:
W przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:
1)przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 10 000 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2)nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
Zgodnie z art. 90 ust. 10a ustawy:
W przypadku jednostki samorządu terytorialnego proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Przepisy ust. 3-6 i 8-10 stosuje się odpowiednio.
Z kolei, w myśl art. 90 ust. 10b ustawy:
Przez jednostki organizacyjne jednostki samorządu terytorialnego, o których mowa w ust. 10a, rozumie się:
1)utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy;
2)urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.
Przepisy zawarte w art. 90 ustawy regulują kwestie związane z prawem do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy podatnik nabyte towary i usługi wykorzystuje zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Z tym, że przez „czynności w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego” należy rozumieć czynności zwolnione od podatku. Przepis art. 90 ustawy określa dla ww. sytuacji zasady proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego w ciągu roku podatkowego na podstawie obrotów osiągniętych w poprzednim roku podatkowym.
Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.
W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:
§podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
§podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.
Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 40 ze zm.):
Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym:
Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.
Z opisu sprawy wynika, że Gmina podpisała umowę o dofinansowanie przedsięwzięcia w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020 współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego pn.(...). Umową objęte zostały 3 budynki użyteczności publicznej w (…): budynek przy ul. A, budynek przy ul. B i budynek przy ul. C. Są to budynki, które są wykorzystywane przez jednostki organizacyjne Gminy. W budynku przy ul. A znajduje się Urząd Gminy, a także jedno pomieszczenie jest wydzierżawione na punkt apteczny. Budynek jest wykorzystywany przede wszystkim do działalności administracyjnej. Budynek jest przede wszystkim wykorzystywany do działalności administracyjnej za wyjątkiem 1 pomieszczenia przeznaczonego na punkt apteczny, za które pobierany jest czynsz. W budynku wykonywane są przede wszystkim czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz zwolnione od podatku od towarów i usług, a także w marginalnym stopniu związane z czynnościami opodatkowanymi.
W budynku przy ul. B umiejscowione są jednostki organizacyjne Gminy, tj. Gminne Centrum Kultury i Sportu, Gminna Biblioteka Publiczna, Środowiskowy Dom Samopomocy, Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej. Budynek wykorzystywany jest przede wszystkim do działalności kulturalnej oraz społecznej. W budynku przy ul. B wykonywane są czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwolnione od podatku od towarów i usług oraz marginalnie czynności opodatkowane, tj. wynajem pomieszczeń dla gminnej spółki (…), a także niewielkie pomieszczenia na zakład krawiecki i specjalisty Rehabilitacji.
W budynku przy ul. C mieści się Zespół Szkolno Przedszkolny – jest to jednostka organizacyjna Gminy. W placówce prowadzona jest działalność oświatowo-wychowawcza. W budynku przy ul. C wykonywane są wyłącznie czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz zwolnione od podatku od towarów i usług.
Gmina będzie realizowała projekt w ramach zadań własnych Gminy, do których m.in. należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, a zadania własne obejmują m.in. sprawy utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych. Inwestycja prowadzona będzie w budynkach użyteczności publicznej i doprowadzi do poprawy obecnego ich stanu.
W ramach realizowanego projektu pn. „(…)” faktury VAT zostaną wystawione na Gminę.
W związku z realizacją przedmiotowego przedsięwzięcia nie ma możliwości przyporządkowania wydatków do poszczególnych rodzajów działalności, tj. działalności gospodarczej (opodatkowanej i/lub zwolnionej od VAT) i działalności innej niż gospodarcza.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą braku możliwości odliczenia przez Gminę podatku VAT od wydatków poniesionych na modernizację energetyczną (termomodernizację) wskazanych budynków użyteczności publicznej.
Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Jak wskazano powyżej, obowiązkiem Gminy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów działalności (opodatkowanej i niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT), z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania bezpośredniej alokacji.
Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej. Brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.
W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów działalności gospodarczej, jak również do celów innych niż działalność gospodarcza, gdy brak jest możliwości przypisania tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej, należy w odniesieniu do tych wydatków zastosować proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.
Przy braku możliwości bezpośredniego przypisania wydatków poniesionych na realizację przedsięwzięcia w budynku przy ul. A i budynku przy ul. B, do określonych rodzajów działalności, rozpatrując kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego należy uwzględnić sposób wykorzystania ww. budynków po realizacji inwestycji. Jak wynika z opisu sprawy, w budynku przy ul. A znajduje się Urząd Gminy, a jedno pomieszczenie jest wydzierżawiane na punkt apteczny, w budynku przy ul. B umiejscowione są jednostki organizacyjne Gminy, tj. Gminne Centrum Kultury i Sportu, Gminna Biblioteka Publiczna, Środowiskowy Dom Samopomocy, Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej oraz wynajmowane są pomieszczenia biurowe gminnej spółki (…) i niewielkie pomieszczenie na zakład krawiecki i dla specjalisty Rehabilitacji. Gmina wskazała, że w ww. budynkach wykonywane są czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zwolnione od podatku oraz czynności opodatkowane. Gmina realizując opisane przedsięwzięcie nie ma możliwości przypisania poniesionych wydatków do poszczególnych rodzajów czynności, tj. niepodlegających, zwolnionych bądź opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Zatem, w odniesieniu do ponoszonych przez Gminę wydatków na realizację Projektu w budynku przy ul. A i budynku przy ul. B, skoro – jak wynika z opisu sprawy – towary i usługi nabyte w ramach realizacji ww. projektu Gmina wykorzystuje zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy opodatkowanej podatkiem VAT oraz zwolnionej od podatku, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i Gmina nie ma możliwości jednoznacznego przyporządkowania wydatków ponoszonych na realizację przedmiotowego projektu do celów prowadzonej działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, Gmina w pierwszej kolejności jest zobowiązana, na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy, do obliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu sposobu określenia proporcji umożliwiającego odliczenie podatku naliczonego zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, przy uwzględnieniu przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r.
W dalszej kolejności, skoro towary i usługi nabyte w ramach realizacji ww. projektu będą wykorzystywane przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i zwolnionych od podatku od towarów i usług i nie będzie możliwości przyporządkowania całości lub części kwot podatku naliczonego w ramach realizacji tego projektu do poszczególnych rodzajów czynności, Gmina jest zobowiązana do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.
Z kolei, w odniesieniu do wydatków związanych z realizacją projektu w budynku przy ul. C Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT, gdyż nie jest spełniony podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług. Poniesione przez Gminę wydatki na realizację przedmiotowego zadania w ww. budynku nie są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Jak bowiem wskazała Gmina, w budynku przy ul. C prowadzona jest tylko działalność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT oraz zwolniona od podatku VAT.
Podsumowując, w odniesieniu do zakupów towarów i usług dotyczących budynku przy ul. A i budynku przy ul. B dokonanych w związku z realizacją przedsięwzięcia pn. „(…)”, Gminie przysługuje – na podstawie art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86 ust. 2a i następne ustawy oraz przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z 17 grudnia 2015 r. oraz art. 90 ustawy – prawo do odliczenia części podatku naliczonego.
Natomiast, w odniesieniu do wydatków poniesionych w związku z realizacją ww. przedsięwzięcia w budynku przy ul. C, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Zatem Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).