Reasumując, na podstawie powyższego, w ocenie Wnioskodawcy będzie on miał prawo do pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia Wydatków projektowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane wart.86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j.Dz.U. z2023r.,poz. 1570), zwanej dalej ustawą.

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art.119ust.4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik, w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 tej ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Konsorcjum jest organizacją zrzeszającą kilka podmiotów gospodarczych na określony czas, w konkretnym celu. Jakkolwiek ani w prawie cywilnym, ani w prawie podatkowym nie występuje legalna definicja konsorcjum, przyjmuje się, że zawarcie umowy konsorcjum możliwe jest na podstawie art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) w ramach tzw. swobody umów.

W konsekwencji strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Konsorcjum nie jest jednak podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Zawierając umowę konsorcjum podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (lider konsorcjum). Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez lidera konsorcjum.

Konsorcjum – w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego – nie może być zatem uznane za podatnika VAT. Zatem przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. Oznacza to, że działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Instytut uczestniczy w projekcie „(…)”, którego celem jest opracowanie innowacyjnego układu napędowego do jednostek pływających typu katamaran. Projekt jest realizowany przez konsorcjum, którego liderem jest spółka (X) Na Wnioskodawcy ciążą obowiązki związane z opracowaniem modelu 3D katamaranu, w którym zastosowany będzie wielopaliwowy układ napędowy zgodny z założeniami.

Projekt korzysta z dofinansowania od Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, które jest instytucją finansującą i rozliczającą Projekt. Rozliczenie dofinansowania odbywać się będzie na postawie wniosków o płatność po zakończeniu kolejnych etapów (refundacja kosztów).

Finansowanie przez NCBiR następuje w ramach Programu (…), oś priorytetowa „(…)”. Dofinansowanie ma pokrywać całość badań i kosztów bieżących realizacji Projektu (uznanych za koszty kwalifikowane Projektu).

Dofinansowanie jest formą finansowania Projektu, nie stanowi natomiast wynagrodzenie dla Instytutu za jakiekolwiek świadczone usługi. Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług związanych z realizacją Projektu, w części realizowanej przez Wnioskodawcę, będą wystawiane na Wnioskodawcę. Koszty w tym dokumentowane fakturami, jakie ponosić będzie Instytut w ramach realizacji Projektu to między innymi

- wynagrodzenia personelu badawczego,

- badania zlecone podwykonawcom w zakresie EEG oraz pomiaru emisyjności,

- zakup ogniwa paliwowego zasilanego paliwem wodorowym,

- Inne koszty niezbędne do realizacji.

Wydatki projektowe, w zamiarze Instytutu, nie będą służyć Wnioskodawcy do wykonywania innego rodzaju działalności niż wyżej opisana, w szczególności nie będą wykorzystywane do wykonywania działalności zwolnionej z VAT.

Każdy z partnerów wchodzących w skład grupy operacyjnej powołanej na potrzeby realizacji Projektu, wykonuje przyjęte na siebie zadania i ponosi pełną odpowiedzialność za ich realizację Każdy z partnerów ponosi koszty kwalifikowalne w zależności od przypisanego mu zadania we własnym imieniu

Realizacja Projektu jest podzielona na etapy. Po przeprowadzeniu danego etapu, Lider (działając w imieniu całej Grupy operacyjnej) składa wnioski o płatność. Każdy z partnerów jest zobowiązany do przedłożenia dokumentacji swoich kosztów.

Refundacja od NCBiR ma miejsce, jeśli wydatki są zgodne z założeniami Projektu. Dofinansowanie nie jest wypłacane w razie naruszenia warunków dofinansowania (w takiej sytuacji możliwy jest także zwrot wypłaconego wcześniej dofinansowania). Lider pośredniczy w przekazywaniu dofinansowania. Lider nie rozlicza jednak w istocie dofinansowania - czyni to NCBiR.

Członkowie konsorcjum podjęli się realizacji Projektu w celu wykorzystania jego efektów do celów działalności gospodarczej, innymi słowy, jeżeli Projekt zostanie zrealizowany zgodnie z przyjętymi założeniami i jego efekty będą nadawały się do komercjalizacji, lider Konsorcjum lub jego członkowie podejmą działania w celu skomercjalizowania ww. efektów poprzez:

- wprowadzenie ich do własnej działalności gospodarczej poprzez sprzedaż lub świadczenie odpłatnych usług na bazie uzyskanych wyników Projektu,

- sprzedaż lub odpłatne oddanie do użytkowania obiektu technicznego, którego prototyp powstanie w wyniku realizacji projektu (na zasadach rynkowych) innym podmiotom.

Zysk z komercjalizacji będzie przysługiwał członkom konsorcjum wprost proporcjonalnie do wysokości wydatków kwalifikowanych danego członka w ogólnych kosztach kwalifikowanych projektu.

W konsekwencji, jeśli dojdzie do komercjalizacji efektów Projektu, w każdym z wymienionych przypadków dojdzie do niej w ramach wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zarówno Wnioskodawca, jak i inni członkowie konsorcjum mogą nie osiągnąć zakładanych wyników i celów Projektu na skutek wystąpienia siły wyższej, ryzyka naukowego lub niemożliwej do przewidzenia zmiany stosunków społeczno-gospodarczych, przez co sfinalizowanie Projektu zgodnie z założeniami stanie się niemożliwe lub niecelowe - w konsekwencji nie ma pewności, że wyniki badań zostaną kiedykolwiek skomercjalizowane.

Państwa wątpliwości dotyczą prawa do pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia Wydatków projektowych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Przy czym istotna jest intencja nabycia, tzn. jeśli dany towar albo usługa ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, wówczas po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, pod warunkiem że nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Zatem w każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć, dokonując tych czynności. Należy mieć na uwadze, że zarówno w sytuacji związku pośredniego, jak ibezpośredniego, odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.).

Zgodnie bowiem z art. 168 lit. a) ww. Dyrektywy:

Jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwoty o kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika.

W tym miejscu należy również podkreślić, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wielokrotnie stwierdzał, że prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów podatku VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie wtoku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Powyższe stwierdzenie obrazuje rolę, jaką prawo do odliczenia podatku naliczonego odgrywa w systemie podatku od wartości dodanej.

Potwierdzeniem tego jest m.in. wyrok TSUE w sprawie C-268/83 D. A. Rompelman i E. A. Rompelman-Van Deelen, z którego wynika, że regulacja dotycząca odliczenia, ma za cel całkowicie odciążyć podmiot podlegający opodatkowaniu VAT od podatku od wartości dodanej, który jest winien zapłacić w związku ze swoją działalnością gospodarczą. Wspólny system wartości dodanej zapewnia, że obciążenie podatkiem VAT jest całkowicie neutralne wobec każdego przedsiębiorstwa, niezależnie od celów i wyników przedsiębiorstwa, pod warunkiem, że takie przedsiębiorstwo samo w sobie podlega opodatkowaniu VAT.

Dopełnieniem tej tezy jest orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV, w którym Trybunał stwierdził (odwołując się do zasady neutralności podatku VAT), że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia podatku VAT zostaje zachowane.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że wskazane wyżej przepisy ustawy oraz orzeczenia umożliwiają podatnikowi, w ramach działalności opodatkowanej, odliczenie podatku VAT z tytułu nabycia towarów i usług z przeznaczeniem na działalność opodatkowaną. Ponadto prawo to przysługuje także w przypadku, gdy z powodów niezależnych od podatnika, nabyte towary iusługi nigdy nie zostaną wykorzystane do prowadzenia działalności opodatkowanej. Prawo to bowiem nie może być uzależnione od okoliczności niezależnych od woli podatnika.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca na moment ponoszenia wydatków projektowych będzie zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

Jednocześnie efekty Projektu, w zamierzeniu Wnioskodawcy, mają mieć potencjał ich wykorzystania do celów działalności gospodarczej. Innymi słowy, jeżeli Projekt zostanie zrealizowany zgodnie z przyjętymi założeniami i jego efekty będą nadawały się do komercjalizacji, Wnioskodawca wraz z członkami Konsorcjum podejmie działania w celu skomercjalizowania ww. efektów  na podstawie ww. przypadków.

Konsekwentnie, jeśli dojdzie do komercjalizacji efektów Projektu, w każdym z ww. wymienionych przypadków dojdzie do niej w ramach wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wnioskodawca wskazał również, że Wydatki projektowe, w zamiarze Instytutu, nie będą służyć Wnioskodawcy do wykonywania innego rodzaju działalności niż wyżej opisana, w szczególności nie będą wykorzystywane do wykonywania działalności zwolnionej z VAT.

Tym samym spełniona jest przesłanka, o której mowa w ww. art. 86 ust. 1 ustawy warunkująca prawo do odliczenia podatku naliczonego - zamiar wykorzystania towarów i usług w chwili ich nabycia przez zarejestrowanego podatnika VAT do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem. Na powyższe prawo nie będzie mieć wpływu fakt, że Projekt może się nie powieść, tj. że Wnioskodawca może nie osiągnąć zakładanych wyników i celów Projektu na skutek wystąpienia siły wyższej, ryzyka naukowego lub niemożliwej do przewidzenia zmiany stosunków społeczno-gospodarczych, przez co sfinalizowanie Projektu zgodnie z założeniami stanie się niemożliwe lub niecelowe.

Zatem mają Państwo prawo do pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia Wydatków projektowych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, lub gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie ustalone, że wydatki poniesione przez Instytut nie służyły w związku z komercjalizacją efektów Projektu wyłącznie do czynności opodatkowanych (np. służy również do realizacji zadań statutowych Instytutu w ramach działalności innej niż gospodarcza), udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz.2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy zdnia11marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Panństwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo opostępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.