Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą Zakład Stolarski W., podlegającą wpisowi do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej.

Przedmiotem działalności jest produkcja mebli biurowych, sklepowych, kuchennych i innych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi działalność w formie zakładu produkcyjnego.

W ramach zakładu produkcyjnego wykorzystywana jest hala produkcyjna położona w S., przy ul. W. (dalej jako: Hala Produkcyjna). Wnioskodawca wykorzystywał i wykorzystuje w prowadzonej działalności halę magazynową położoną w S., przy ul. S. z przeznaczeniem na tzw. magazyn tarcicy, na nieruchomości stanowiącej własność syna H., który będzie obdarowanym na podstawie opisanej poniżej umowy darowizny (dalej jako: Hala Magazynowa).

Hala Magazynowa nie będzie objęta darowizną na rzecz syna H. S., której to darowizny dotyczy niniejszy wniosek, bowiem Hala Magazynowa jest już przedmiotem własności syna H. S. na podstawie dokonanej w przeszłości darowizny od brata Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wykorzystuje także w prowadzonej działalności część hali położonej w S., przy ul. D., (dalej jako: Udział w Prawie Własności Hali przy ul. D.), która jednak była i jest przedmiotem współwłasności Wnioskodawcy wraz z jego Małżonką oraz drugiego syna – J. S., który nie będzie obdarowanym na podstawie opisanej poniżej umowy darowizny. Udział w Prawie Własności Hali przy ul. D. nie będzie objęty darowizną na rzecz syna H. S., której to darowizny dotyczy niniejszy wniosek. H. S. - syn Wnioskodawcy w przyszłości, po otrzymaniu darowizny objętej niniejszym wnioskiem, zawrze z Wnioskodawcą i jego Małżonką oraz z drugim synem Wnioskodawcy - J. S. (jako współwłaścicielami wskazanej wyżej nieruchomości przy ul. D.) umowę, na mocy której będzie mógł wykorzystywać część hali położonej w S., przy ul. D.

Ze względu na swój wiek Wnioskodawca pragnie przejść na emeryturę i zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej.

Zanim jednak zakończy prowadzenie działalności gospodarczej Wnioskodawca planuje dokonać darowizny:

   - prawa własności nieruchomości stanowiącej wydzieloną do odrębnej księgi wieczystej działkę geodezyjną, zabudowanej budynkiem hali produkcyjnej, położonej przy ul. W. w S., w której Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji mebli (jak już wskazano wyżej nieruchomość ta na potrzeby opisu w dalszej części wniosku nazywana jest Halą Produkcyjną)

   - zespołu składników materialnych w postaci maszyn i urządzeń służących Wnioskodawcy do produkcji mebli obejmujących na dzień złożenia niniejszego wniosku następujące środki trwałe: warsztat rzemieślniczy, frezarka wrzecionowa, dłutarka łańcuchowa, szlifierka taśmowa z wentylatorem, instalacje odpylania, stół stolarski, ścisk hydrauliczny, pilarka automatic z deską dociskową, agregat sprężarkowy, wiertarki, frezarki, szlifierki, wózek widłowy, piła tarczowa, kocioł CO, piec typu Prokal, strugarka typ Heinzelmann, nagrzewnice, kompresory, prasa do forniru, urządzenie odpylające, zestaw komputerowy wraz z oprogramowaniem NDN OPTIMA i CDN OPTIMA,

   - surowca w postaci drewna przeznaczonego do wyprodukowania mebli na zamówienie, jeśli takie drewno będzie własnością Wnioskodawcy na moment darowizny. Regułą jednak jest, że surowiec jest własnością zleceniodawcy, który zleca wykonanie z powierzonego surowca mebli na zamówienie,

   - środków pieniężnych na rachunku bankowym Wnioskodawcy związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą w kwocie 10.000,00 zł.

Wnioskodawca jako przedsiębiorca posiada zawarte umowy:

- z dostawcą energii elektrycznej, z dostawcą usług telekomunikacyjnych,

- umowę leasingu samochodu ,

- z bankiem (w zakresie prowadzenia rachunku bankowego dla Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy),

- umowy o pracę z pracownikami.

Wnioskodawca nie posiada stałych umów z nabywcami swoich produktów, co wynika ze specyfiki działalności Wnioskodawcy polegającej na produkcji mebli, która odbywa się na konkretne zamówienie a po jego wykonaniu umowa z danym kontrahentem jest uznana za wykonaną (z zachowaniem uprawnień nabywcy mebli z tytułu rękojmi).

Obdarowany nie przejmie zobowiązań handlowych Wnioskodawcy. Wnioskodawca sam ureguluje przed dokonaniem darowizny swoje zobowiązania związane z działalnością gospodarczą.

Obdarowany nie przejmie należności handlowych Wnioskodawcy, jako że należności handlowe (rozumiane jako nieuregulowane wobec Wnioskodawcy zobowiązania z tytułu zakupionych od Wnioskodawcy towarów handlowych - czyli mebli) nie występują u Wnioskodawcy z uwagi na specyfikę prowadzonej działalności gospodarczej (sprzedaż mebli wyprodukowanych na zlecenie).

W związku z zawarciem umowy darowizny planuje się przeniesienie praw i obowiązków z Wnioskodawcy na obdarowanego syna H. S. z następujących umów: z dostawcą energii elektrycznej, z dostawcą usług telekomunikacyjnych, umowy leasingu samochodu.

Umowa bankiem ma taki charakter prawny, że bank nie przewiduje przenoszenia praw i obowiązków z umowy o prowadzenie rachunku bankowego przedsiębiorcy z jednego przedsiębiorcę na drugiego przedsiębiorcą. W relacji z bankiem musi nastąpić podpisanie przez H. S. nowej umowy o prowadzenie rachunku bankowego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przeniesienie praw i obowiązków z umowy z dostawcą energii elektrycznej i dostawcą usług telekomunikacyjnych, umowy leasingu samochodu wymagać będzie zgody drugiej strony (dostawcy mediów). Dopiero w razie braku zgody strony danej umowy, co może się zdarzyć w stosunku do dostawcy mediów motywowanego wyższą taryfą dla nowy umów, zostanie zawarta z takim dostawcą przez H. S. nowa umowa. Przejęcie przez syna H. S. praw i obowiązków wynikających z umów o pracę z pracownikami Wnioskodawcy nastąpi w trybie art. 23^[1] § 1 kodeksu pracy, czyli w ramach tzw. przejścia zakładu pracy.

W księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez Wnioskodawcę prowadzone ewidencje umożliwiają przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do tego zespołu składników materialnych, który Wnioskodawca planuje darować synowi H. S., bowiem całość ewidencji jest prowadzona wyłącznie w związku z prowadzeniem działalności w formie Zakładu Stolarskiego W. S.

Ewidencje przychodów i kosztów prowadzone w ramach księgi przychodów i rozchodów pozwalają na ustalenie wyniku finansowego osiąganego z tytułu prowadzenia Zakładu Stolarskiego W. S.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego - do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Darowizna ta i przeniesienie praw i obowiązków z wymienionych we wniosku umów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, przejście z mocy prawa pracowników w trybie art. 23¹ § 1 kodeksu pracy, będą dokonane na rzecz syna Wnioskodawcy - czyli na H. S., który będzie prowadził jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży mebli. H. S. i nie prowadzi na dzień złożenia niniejszego wniosku działalności gospodarczej ale na dzień poprzedzający dokonanie darowizn na jego rzecz, H. S. będzie już przedsiębiorcą zarejestrowanym w CEiDG oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Obdarowany przyjmie zespół składników materialnych nabytych w drodze darowizny do swojej firmy i będzie je wykorzystywał w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Obdarowany będzie prowadził działalność gospodarczą w oparciu o przejęte umowy z dostawcami mediów, a w razie braku zgody któregoś z dostawców mediów na przeniesienie praw i obowiązków z umowy zawartej przez Wnioskodawcę z takim dostawcą na H. S., H. S. będzie prowadził działalność gospodarczą w oparciu o nową umowę zawartą z takim dostawcą mediów. H. S. będzie miał własną umowę z bankiem na prowadzenie rachunku bankowego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, bo wymagają tego przepisy odrębnych ustaw.

H. S. będzie wykorzystywał w prowadzonej działalności pracę świadczoną przez pracowników przejętych od Wnioskodawcy w trybie art. 23^[1] § 1 kodeksu pracy, czyli w ramach tzw. przejścia zakładu pracy.

Po podpisaniu umowy darowizny, protokołu przekazania określonych składników majątku, przeniesieniu praw i obowiązków ze wskazanych we wniosku umów Wnioskodawca, przejściu pracowników w trybie art. 23^[1] § 1 kodeksu pracy Wnioskodawca zamierza zakończyć swoją działalność gospodarczą (wykreśli ją z CEiDG, złoży odpowiednie zgłoszenia w urzędzie skarbowym i ZUS dotyczące zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej).

Po przyjęciu darowizny, przejęciu pracowników Wnioskodawcy w trybie art. 23^[1] § 1 kodeksu pracy oraz po przejęciu praw i obowiązków z umów z dostawcami mediów (a w braku zgody dostawców mediów, po zawarciu nowych umów z dostawcami mediów, H.S. będzie kontynuował tę działalność prowadzoną przed darowizną przez Wnioskodawcę, lecz już w swojej firmie. Syn H. S. będzie prowadził działalność gospodarczą podlegającą wpisowi do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej. Przedmiotem jego działalności gospodarczej będzie produkcja mebli.

Syn H. S. będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Prawa i obowiązki z wyżej wymienionych umów nie będą wchodziły w zakres darowizny, ale przeniesienie praw i obowiązków z tych umów z Wnioskodawcy na syna H. S., będącego obdarowanym z umowy darowizny będzie nierozerwalnie związane z zawarciem umowy darowizny i będzie wzmiankowane w treści umowy darowizny.

Otrzymane w drodze darowizny składniki majątkowe zostaną wpisane do ewidencji środków trwałych (te które spełniają warunki do uznania za środki trwałe) i ewidencji wyposażenia (te które spełnią warunki do uznania za wyposażenie), natomiast surowiec w postaci drewna zostanie ujęty w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Otrzymane w drodze darowizny środki pieniężne w kwocie 10.000,00 zł zostaną przekazane na rachunek obdarowanego syna H. S. wykorzystywany przez niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Planowana przez Wnioskodawcę darowizna stanowić będzie darowiznę w rozumieniu art. 888 kodeksu cywilnego.

Na moment zaprzestania przez Wnioskodawcę wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (co nastąpi po dokonaniu opisanej we wniosku darowizny) Wnioskodawca nie będzie już właścicielem żadnych składników majątkowych, w stosunku do których przysługiwało mu w przeszłości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na tle opisanego powyżej przyszłego zdarzenia powstała kwestia potwierdzenia prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy co do tego, że darowizna opisanych we wniosku składników materialnych, środków pieniężnych, nierozerwalnie połączona z zawarciem w odrębnej formie porozumień o przeniesieniu praw i obowiązków z umów wskazanych w treści niniejszego wniosku, będzie wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz że po dokonaniu darowizny Wnioskodawca nie będzie musiał sporządzać spisu z natury, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2, ust. 4, ust. 5 i ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Pytania

 1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że darowizna na rzecz syna H. S. opisana we wniosku będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług ze względu na to, że opisany we wniosku przedmiot darowizny będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego?

 2. W razie uznania stanowiska Wnioskodawcy za nieprawidłowe w zakresie pytania nr 1, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że darowizna na rzecz syna H. S. opisana we wniosku będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług ze względu na to, że opisany we wniosku przedmiot darowizny będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług?

 3. W razie uznania za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 lub w zakresie pytania nr 2, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że nie będzie on zobowiązany do sporządzenia spisu z natury ani do opodatkowania towarów i usług, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2 w związku z ust. 4, ust. 5 i ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że darowizna na rzecz syna H. S. opisana we wniosku będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług ze względu na to, że opisany we wniosku przedmiot darowizny będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Ustawodawca w ustawie o podatku od towarów i usług nie zdefiniował pojęcia przedsiębiorstwa.

Niemniej jednak, w praktyce organów podatkowych oraz sądów administracyjnych zostało przyjęte, że należy w tym przypadku odnieść się do definicji przedsiębiorstwa zawartej w art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Stanowisko takie zostało zaprezentowane m.in. w:

   - interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 maja 2019 r. o sygn. 0111-KDIB3-2.4012.154.2019.2.MD, w którym organ zaaprobował stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „Przedmiotem transakcji sprzedaży było całe przedsiębiorstwo spełniające definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c. (...) Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy - Kodeks cywilny.”;

   - interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 czerwca 2019 r., o sygn. 0115-KDIT1-2.4012.201.2019.3.AD, w której organ stwierdził, że: „Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny, dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm., który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej”.

Definicja przedsiębiorstwa zawarta została w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, zgodnie z którą, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

 1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),

 2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,

 3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,

 4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,

 5. koncesje, licencje i zezwolenia,

 6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,

 7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,

 8. tajemnice przedsiębiorstwa,

 9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zauważyć przy tym należy, że katalog składników (elementów) przedsiębiorstwa, o których mowa w ww. przepisie, nie ma charakteru zamkniętego, o czym świadczy użycie sformułowania „w szczególności”.

W związku z powyższym, w skład przedsiębiorstwa w rozumieniu Kodeksu cywilnego mogą wchodzić także inne składniki majątkowe, niewymienione w cytowanym wyżej przepisie.

W myśl natomiast art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów. Może więc nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym na podstawie umowy sprzedaży, zamiany czy darowizny.

W ocenie Wnioskodawcy, aby dany zespół składników mógł być uznany za przedsiębiorstwo na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, koniecznym jest by odpowiednie zorganizowanie funkcjonalne i celowościowe tych składników majątkowych umożliwiało prowadzenie działalności gospodarczej, zarówno pod kątem formalnym jak i faktycznym.

Powyższe oznacza, że zorganizowanie danego zespołu składników zapewnia spełnienie niezbędnych wymogów formalno-prawnych do prowadzenia danej działalności gospodarczej, jak również umożliwia faktyczne wykonywanie danej działalności gospodarczej w oparciu o ten konkretny zespół składników majątkowych (tj. zespół ten zawiera wszystkie składniki konieczne do prowadzenia działalności).

W ocenie Wnioskodawcy czynnikiem „konstytuującym” przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości. Dopiero czynnik organizacyjny oparty na kryterium funkcjonalności i celowości zestawienia składników pozwala uznać ten zespół za przedsiębiorstwo.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 str. 1, z późn. zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.Urz.UE.L 145, str. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa. Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl, stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem.

W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

W tym zakresie Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Trybunał rozpatrujący sprawę uznał, że przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu wspólnotowych regulacji VAT wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Nawet jeżeli charakter tej działalności wymaga użytkowania określonych pomieszczeń, mogą one zostać udostępnione nabywcy w drodze dzierżawy. Nabywca może także sam dysponować odpowiednią nieruchomością, do której może przenieść całość przejętych aktywów i kontynuować działalność gospodarczą. W takich przypadkach dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa będącego poza zakresem VAT. Nawet sprzedaż zapasu towarów i wyposażenia sklepu może być traktowana jako zbycie przedsiębiorstwa niepodlegające VAT, jeżeli nabywca ma możliwość kontynuowania działalności zbywcy.

Opisane we wniosku składniki materialne są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na produkcji i sprzedaży mebli.

Darowizna tych składników materialnych i środków pieniężnych opisanych we wniosku w połączeniu z przeniesieniem praw i obowiązków z następujących umów: z dostawcą energii elektrycznej, z dostawcą usług telekomunikacyjnych, z firmą leasingową, przejęciem pracowników Wnioskodawcy w trybie art. 23^[1] § 1 kodeksu pracy oraz zawarciem umów dotyczących korzystania z nieruchomości (Hali Produkcyjnej oraz hali przy ul. D. w S.) - umożliwi obdarowanemu synowi H. S. prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie produkcji mebli w oparciu o nabyte w drodze darowizny składniki.

Nawet w wypadku braku zgody dostawców mediów na przeniesienie praw i obowiązków z umów na H. S., Wnioskodawca uważa, że darowizna opisanych we wniosku składników materialnych, środków pieniężnych i przejęcie pracowników od Wnioskodawcy w trybie art. 23^[1] § 1 kodeksu pracy, zawarcie umów dotyczących korzystania z nieruchomości (Hali Produkcyjnej oraz hali przy ul. D. w S.) umożliwią H.S. prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie produkcji mebli, bowiem w takim wypadku podpisanie nowych umów z dostawcami mediów będzie tylko formalnością i zostanie zrealizowane niezwłocznie.

Jak wskazano we wniosku prawa i obowiązki z wyżej wymienionych umów nie będą wchodziły w zakres darowizny (bo nie jest prawnie możliwe darowanie praw i obowiązków z takich umów) ale ich przeniesienie z Wnioskodawcy na syna H. S. w zakresie wyżej opisanym, będzie ściśle związane z zawarciem umowy darowizny i będzie wzmiankowane w treści umowy darowizny.

Obdarowany syn H. S. przyjmie opisany we wniosku zespół składników materialnych i będzie je wykorzystywał w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Otrzymane w drodze darowizny wyposażenie zostanie wpisane do ewidencji wyposażenia, otrzymane środki trwałe do ewidencji środków trwałych oraz otrzymany surowiec w postaci drewna - do podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Otrzymane w drodze darowizny środki pieniężne zostaną przekazane z rachunku bankowego Wnioskodawcy na rachunek bankowy obdarowanego syna H. S. wykorzystywany przez niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opisane we wniosku składniki materialne, środki pieniężne, uwzględniając fakt, że pozostawać będą w ścisłym związku z darowizną i przejęciem przez syna H. S. praw i obowiązków wynikających z umów z dostawcami mediów, z umowy leasingu samochodu oraz przejściem z mocy prawa pracowników Wnioskodawcy w trybie art. 23^[1] § 1 kodeksu pracy - mogą być uznane za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

W zakresie przejęcia praw i obowiązków ze wskazanych wyżej umów z dostawcami mediów z Wnioskodawcy na syna H. S., Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nawet w razie braku zgody któregoś z dostawców mediów (motywowanej dążeniem do wymuszenia na H. S. podpisania nowej umowy opartej o droższą taryfę) brak przeniesienia praw i obowiązków z umowy Wnioskodawcy z takim dostawcą nie stanowi podstawy do uznania, że przedmiot darowizny nie będzie przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Tym samym planowaną czynność darowizny na rzecz syna H. S. należy uznać za czynność polegającą na transakcji zbycia przedsiębiorstwa, która będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad 2:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jeśli Dyrektor KIS stwierdzi, że przedmiotu darowizny opisanego we wniosku nie można uznać za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, to możliwe jest uznanie przedmiotu darowizny opisanej we wniosku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, której dostawa w drodze darowizny będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zdefiniował „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, winna stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie całość). Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

a) istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

b) zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

c) składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

d) zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Poniżej Wnioskodawca odnosi się do poszczególnych przesłanek wskazanych w lit. a - d:

Ad. a:

W zakresie przesłanki istnienia zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań: Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Taka sytuacja ma miejsce w zakresie objętym niniejszym wnioskiem:

   - Wnioskodawca nie będzie miał na dzień darowizny żadnych należności, więc nie ma możliwości by włączyć należności do przedmiotu planowanej darowizny;

   - Wnioskodawca nie będzie miał na dzień darowizny zobowiązań ponieważ sam ureguluje zobowiązania wobec swoich wierzycieli przed dokonaniem darowizny, więc także nie włączy tych zobowiązań do planowanej transakcji.

Należy przy tym podkreślić, że w ocenie NSA w wyroku z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 815/11 przeniesienie zobowiązań (długów, wierzytelności) nie jest okolicznością, która decyduje bądź współdecyduje o uznaniu danej części przedsiębiorstwa za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Stąd odstępstwo powyższe polegające na tym, że w skład przedmiotu darowizny nie wejdą należności ani zobowiązania nie wyklucza możliwości uznania opisanego we wniosku przedmiotu planowanej darowizny za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Ad. b:

W zakresie przesłanki istnienia zespołu organizacyjnie i finansowo wyodrębnionego w istniejącym przedsiębiorstwie:

Wyodrębnienie organizacyjne:

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego przedmiotem darowizny będą objęte składniki materialne związane z funkcjonowaniem firmy Zakład Stolarski W. S. W księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez Wnioskodawcę prowadzone ewidencje umożliwiają przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do tego zespołu składników materialnych, który Wnioskodawca planuje darować synowi, bowiem całość ewidencji jest prowadzona wyłącznie w związku z prowadzeniem działalności w formie Zakładu Stolarskiego W. S. Ewidencje przychodów i kosztów prowadzone w ramach księgi przychodów i rozchodów pozwalają na ustalenie wyniku finansowego osiąganego z tytułu prowadzenia Zakładu Stolarskiego W. S.

Ad c:

W zakresie przesłanki przeznaczenia do realizacji określonych zadań gospodarczych: Składniki materialne opisane we wniosku jako te, które będą przedmiotem darowizny są składnikami przeznaczonymi do realizacji określonych zadań gospodarczych w zakresie produkcji mebli.

W wyroku w z dnia 21 czerwca 2012 r. sygn. akt I FSK 1586/11, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że biorąc zarówno przepis art. 19 Dyrektywy 112 mówiący o całości lub części majątku, czy przepis art. 2 pkt 27e polskiej ustawy o podatku od towarów i usług wskazującej na organizacyjnie i finansowo wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych, należy uznać, że przedmiotem oceny organu winno być nie to co zostało wyłączone, ale to co jest przedmiotem wniesienia aportem do nowopowstałego podmiotu. Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą.

Pogląd, że jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega VAT, znalazł potwierdzenie swojej słuszności w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego np.: z dnia 10 marca 2011 r., sygn. akt I FSK 1062/10, z dnia 4 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1589/10, z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 815/11, z dnia 15 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 1223/11, z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 815/11.

Ad d:

W zakresie przesłanki, że składniki, które będą przedmiotem zbycia mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze:

W świetle przedstawionego powyżej orzecznictwa przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, uwzględnić należy także okoliczności wskazujące na:

 1. zamiar kontynuowania przez obdarowanego syna H.S. działalności w zakresie produkcji mebli, w oparciu o składniki materialne, przejęte środki pieniężne, pracowników przejętych w trybie art. 23^[1] § 1 kodeksu pracy, czyli w ramach tzw. przejścia zakładu pracy, oraz w oparciu o umowy wskazane w treści wniosku, ściśle związane z przedmiotem umowy darowizny.

Zdaniem Wnioskodawcy, nawet w wypadku braku zgody przez któregoś dostawcę mediów na przejęcie praw i obowiązków z umowy z Wnioskodawcą na H. S., H. S. zawrze z takim dostawcą mediów nową umowę a okoliczność ta (wymuszonego przez chciwość dostawcy mediów zawarcia nowej umowy z takim dostawcą) nie może stanowić podstawy do odmowy uznania, że spełniona będzie przesłanka zamiaru kontynuowania działalności przez H. S. a przedmiot darowizny stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

 2. faktyczną możliwość kontynuowania przez obdarowanego syna H. S. działalności polegającej na produkcji mebli w oparciu o składniki będące przedmiotem planowanej darowizny oraz pracę wykonywaną przez pracowników przejętych od Wnioskodawcy w trybie art. 23^[1] § 1 kodeksu pracy.

Możliwość kontynuowania działalności polegającej na produkcji mebli będzie istniała nawet w razie braku zgody przez któregoś dostawcę mediów na przejęcie praw i obowiązków z umowy, bowiem w takim wypadku H. S. zawrze niezwłocznie z takim dostawcą mediów nową umowę a okoliczność ta (wymuszonego przez chciwość dostawcy mediów zawarcia nowej umowy z takim dostawcą) nie może stanowić podstawy do odmowy uznania, że przedmiot darowizny nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zespół składników materialnych, środki pieniężne, prawa i obowiązki z przejętych umów wraz z przejętymi pracownikami mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze w zakresie produkcji mebli. Zespół składników materialnych, który będzie przedmiotem planowanej darowizny jest przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych, to jest działalności w zakresie produkcji mebli i do takich zadań będzie wykorzystywany przez obdarowanego syna H. S.

Ad 3:

W razie uznania za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 lub w zakresie pytania nr 2, Wnioskodawcy uważa, że nie będzie on zobowiązany do sporządzenia spisu z natury i do opodatkowania towarów i usług, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2 w związku z ust. 4, ust. 5 i ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Z kolei na podstawie art. 14 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani złożyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości towarów i o kwocie podatku należnego, nie później niż w dniu złożenia deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3.

Wreszcie, zgodnie z art. 14 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

W ocenie Wnioskodawcy, konsekwencją uznania przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 lub pytania nr 2, będzie to, że skoro przedmiotem darowizny Wnioskodawcy na rzecz syna H. S. będzie „przedsiębiorstwo” w rozumieniu w art. 55¹ Kodeksu cywilnego lub zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług oraz że obdarowany syn H. S. nabyty majątek wykorzystywać będzie do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług - to na moment zaprzestania przez Wnioskodawcę wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług Wnioskodawca nie będzie już właścicielem żadnych składników majątkowych, w stosunku do których przysługiwało mu w przeszłości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Konsekwencją tego będzie brak po stronie Wnioskodawcy obowiązku sporządzania spisu z natury i brak opodatkowania, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2 w związku z ust. 4, ust. 5 i ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT :

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy :

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy o VAT:

Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie art. 6 ustawy o VAT wskazuje na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży lub aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że art. 6 pkt 1 ustawy o VAT stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, z 11.12.2006, str. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”.

W myśl art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE:

W przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie, lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i, że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 360 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem:

Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

 1) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

 2) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości; 

 3) prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

 4) wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

 5) koncesje, licencje i zezwolenia;

 6) patenty i inne prawa własności przemysłowej;

 7) majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

 8) tajemnice przedsiębiorstwa;

 9) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl art. 55² Kodeksu cywilnego:

Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego uwzględnić ponadto należy następujące okoliczności:

1. zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2. faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji.

Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Aby zatem, w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników mógł zostać zakwalifikowany jako przedsiębiorstwo, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej – musi się ona odznaczać pełną odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Transakcja mająca za przedmiot zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce jedynie wówczas, gdy wymienione w art. 55¹ Kodeksu cywilnego elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym), zostaną przekazane nabywcy. Należy podkreślić, że na gruncie przytaczanego przepisu, istnieje możliwość umownego wyłączenia pewnych elementów z transakcji zbycia przedsiębiorstwa, ale tylko wówczas, gdy elementy te nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa. W przeciwnym wypadku, danej transakcji nie można uznać za zbycie przedsiębiorstwa.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55¹ k.c. określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01), stwierdził, że: „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Ponadto, w wyroku z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. I FSK 1586/11 NSA zauważył, że „Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. (…) Jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega podatkowi od towarów i usług”.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Wnioskodawca obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności jest produkcja mebli biurowych, sklepowych, kuchennych i innych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi działalność w formie zakładu produkcyjnego.

W ramach zakładu produkcyjnego wykorzystywana jest hala produkcyjna położona w S., przy ul. W. (Hala Produkcyjna). Wnioskodawca wykorzystywał i wykorzystuje w prowadzonej działalności halę magazynową położoną w S., przy ul. S. z przeznaczeniem na tzw. magazyn tarcicy, na nieruchomości stanowiącej własność syna H. S. (dalej jako: Hala Magazynowa).

Ze względu na swój wiek Wnioskodawca pragnie przejść na emeryturę i zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej.

Zanim jednak zakończy prowadzenie działalności gospodarczej Wnioskodawca planuje dokonać darowizny:

   - prawa własności nieruchomości, zabudowanej budynkiem hali produkcyjnej, położonej przy ul. W. w S., w której Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji mebli;

   - zespołu składników materialnych w postaci maszyn i urządzeń służących Wnioskodawcy do produkcji mebli;

   - surowca w postaci drewna przeznaczonego do wyprodukowania mebli na zamówienie, jeśli takie drewno będzie własnością Wnioskodawcy na moment darowizny;

   - środków pieniężnych na rachunku bankowym Wnioskodawcy związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą w kwocie 10.000,00 zł.

Obdarowany nie przejmie zobowiązań handlowych Wnioskodawcy. Wnioskodawca sam ureguluje przed dokonaniem darowizny swoje zobowiązania związane z działalnością gospodarczą.

Obdarowany nie przejmie należności handlowych Wnioskodawcy, jako że należności handlowe nie występują u Wnioskodawcy z uwagi na specyfikę prowadzonej działalności gospodarczej (sprzedaż mebli wyprodukowanych na zlecenie).

W związku z zawarciem umowy darowizny planuje się przeniesienie praw i obowiązków z Wnioskodawcy na obdarowanego syna H. S. z następujących umów: z dostawcą energii elektrycznej, z dostawcą usług telekomunikacyjnych, umowy leasingu samochodu.

Umowa bankiem ma taki charakter prawny, że bank nie przewiduje przenoszenia praw i obowiązków z umowy o prowadzenie rachunku bankowego przedsiębiorcy z jednego przedsiębiorcę na drugiego przedsiębiorcą. W relacji z bankiem musi nastąpić podpisanie przez H. S. nowej umowy o prowadzenie rachunku bankowego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przeniesienie praw i obowiązków z umowy z dostawcą energii elektrycznej i dostawcą usług telekomunikacyjnych, umowy leasingu samochodu wymagać będzie zgody drugiej strony (dostawcy mediów). Dopiero w razie braku zgody strony danej umowy, co może się zdarzyć w stosunku do dostawcy mediów motywowanego wyższą taryfą dla nowy umów, zostanie zawarta z takim dostawcą przez H. S. nowa umowa. Przejęcie przez syna H. S. praw i obowiązków wynikających z umów o pracę z pracownikami Wnioskodawcy nastąpi w trybie art. 23^[1] § 1 kodeksu pracy, czyli w ramach tzw. przejścia zakładu pracy.

W księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez Wnioskodawcę prowadzone ewidencje umożliwiają przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do tego zespołu składników materialnych, który Wnioskodawca planuje darować.

Hala Magazynowa nie będzie objęta darowizną na rzecz syna H. S., której to darowizny dotyczy niniejszy wniosek, bowiem Hala Magazynowa jest już przedmiotem własności syna H. S.

Udział w Prawie Własności Hali przy ul. D. nie będzie objęty darowizną na rzecz syna H. S., której to darowizny dotyczy niniejszy wniosek. H. S. - syn Wnioskodawcy w przyszłości, po otrzymaniu darowizny objętej niniejszym wnioskiem, zawrze z Wnioskodawcą i jego Małżonką oraz z drugim synem Wnioskodawcy – J. S. (jako współwłaścicielami wskazanej wyżej nieruchomości przy ul. D.) umowę, na mocy której będzie mógł wykorzystywać część hali położonej w S., przy ul. D.

Darowizna ta i przeniesienie praw i obowiązków z wymienionych we wniosku umów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, przejście z mocy prawa pracowników w trybie art. 23^[1] § 1 kodeksu pracy, będą dokonane na rzecz syna Wnioskodawcy - czyli na H. S., który będzie prowadził jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży mebli. H. S. nie prowadzi na dzień złożenia niniejszego wniosku działalności gospodarczej ale na dzień poprzedzający dokonanie darowizn na jego rzecz, H.S. będzie już przedsiębiorcą zarejestrowanym w CEiDG oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Obdarowany przyjmie zespół składników materialnych nabytych w drodze darowizny do swojej firmy i będzie je wykorzystywał w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. H. S. będzie kontynuował tę działalność prowadzoną przed darowizną przez Wnioskodawcę, lecz już w swojej firmie.

Po podpisaniu umowy darowizny, protokołu przekazania określonych składników majątku, przeniesieniu praw i obowiązków ze wskazanych we wniosku umów, przejściu pracowników w trybie art. 23^[1] § 1 kodeksu pracy Wnioskodawca zamierza zakończyć swoją działalność gospodarczą (wykreśli ją z CEiDG, złoży odpowiednie zgłoszenia w urzędzie skarbowym i ZUS dotyczące zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej).

Na moment zaprzestania przez Wnioskodawcę wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (co nastąpi po dokonaniu opisanej we wniosku darowizny) Wnioskodawca nie będzie już właścicielem żadnych składników majątkowych, w stosunku do których przysługiwało mu w przeszłości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W pierwszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy przy tak przedstawionym opisie sprawy dotyczą kwestii czy darowizna na rzecz syna opisanego we wniosku zespołu składników majątku będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że darowizna opisanych składników materialnych i niematerialnych, o których mowa we wniosku, będzie wyłączona spod zakresu ustawy o podatku VAT na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, jako zbycie przedsiębiorstwa.

Przedmiotem wkładu niepieniężnego będzie przedsiębiorstwo tj. zespół składników majątkowych i niemajątkowych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie działalności handlowej. Jak wynika z opisu sprawy przedmiotem darowizny będzie całe przedsiębiorstwo Wnioskodawcy. Ponadto co istotne obdarowany będzie kontynuował tę działalność prowadzoną przed darowizną przez Wnioskodawcę, lecz już w swojej firmie.

W niniejszej sprawie z czynności zbycia majątku Przedsiębiorstwa Wnioskodawcy co prawda wyłączony zostanie Udział w Prawie Własności Hali przy ul. D., jednakże hala ta zostanie przekazana obdarowanemu do używania na podstawie odrębnej umowy jaką zawrze z Wnioskodawcą i pozostałymi współwłaścicielami hali, dzięki czemu obdarowany będzie kontynuował tę działalność prowadzoną przed darowizną przez Wnioskodawcę.

Zatem, wyłączenie z opisanej transakcji Udziału w Prawie Własności Hali, nie wpłynie w żaden sposób na możliwość kontunuowania przez obdarowanego działalności prowadzonej dotychczas przez Wnioskodawcę.

Kierując się zatem przedstawionym powyżej opisem sprawy, stwierdzić należy, że w rozpatrywanym przypadku zostaną spełnione wszystkie wskazane powyżej przesłanki do uznania składników materialnych i niematerialnych, wchodzących w skład prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i mających być przedmiotem darowizny, za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Tym samym, planowana przez Wnioskodawcę darowizna wskazanego we wniosku majątku do obdarowanego będzie stanowić transakcję zbycia, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy i w związku z tym czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, jest prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą braku obowiązku sporządzenia spisu z natury w związku z zakończeniem prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy:

opodatkowaniu podatkiem podlegają również towary w przypadku, o którym mowa w art. 14. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy:

opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

 1) rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;

 2) zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną albo przedsiębiorstwem w spadku wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego;

 3) wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego albo uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego - w przypadku gdy zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2022 r. poz. 66).

W myśl art. 14 ust. 2 ustawy:

przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Stosownie do art. 14 ust. 3 ustawy:

przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną albo przedsiębiorstwem w spadku, nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14 ust. 4 ustawy:

przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 5 ustawy:

w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani złożyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości towarów i o kwocie podatku należnego, nie później niż w dniu złożenia deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3.

Jak stanowi art. 14 ust. 6 ustawy:

obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3.

Z treści art. 14 ustawy wynika, że obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotyczy tej części posiadanych przez osobę fizyczną towarów, które po nabyciu nie zostały odprzedane i w stosunku, do których przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. A zatem warunkiem koniecznym do opodatkowania towarów w zakresie wynikającym z art. 14 ustawy jest istnienie po stronie podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towaru. Tym samym w przypadku zaistnienia określonych okoliczności, wszystkie towary, przy zakupie których został odliczony podatek naliczony muszą zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług, aby zrównoważyć to odliczenie. Towary, które nie spełniają ww. warunku, nie podlegają w takiej sytuacji opodatkowaniu.

A zatem towary (w tym środki trwałe oraz towary handlowe) objęte spisem z natury, o którym mowa w art. 14 ustawy, należy opodatkować w sposób pozwalający na zachowanie zasady neutralności podatku VAT, a więc na zasadach takich samych, jak przy sprzedaży, stosując odpowiednio opodatkowanie według właściwej stawki lub zwolnienie od podatku VAT.

Jak już wcześniej wskazano, w niniejszej sprawie na moment zaprzestania przez Wnioskodawcę wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca nie będzie już właścicielem żadnych składników majątkowych, w stosunku do których przysługiwało mu w przeszłości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem, skoro na moment zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie będzie już właścicielem żadnych takich składników majątkowych, to znaczy, że w związku ze sporządzeniem spisu z natury nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku od towarów i usług.  Nie oznacza to jednak, że Wnioskodawca w ogóle nie będzie zobowiązany do sporządzenia spisu z natury.

Zgodnie z art. 14 ust. 5 ustawy, Wnioskodawca będzie zobowiązany sporządzić spis z natury towarów na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.  

Ponieważ w myśl tego przepisu, podatnicy są obowiązani złożyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości towarów i o kwocie podatku należnego, nie później niż w dniu złożenia deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3.

W konsekwencji, niezależnie od tego, że na moment zaprzestania przez Wnioskodawcę wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie będzie on już właścicielem żadnych składników majątkowych, w stosunku do których przysługiwało mu w przeszłości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, Wnioskodawca powinien sporządzić spis z natury towarów na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu i wykazać remanent zerowy oraz poinformować właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości towarów i o kwocie podatku należnego. tj. w przedmiotowej sprawie informację o tzw. „zerowym spisie z natury”.

Zatem, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3, należało uznać je za nieprawidłowe.

Z uwagi na warunkowy charakter pytania drugiego, nie udziela się na nie odpowiedzi, gdyż oczekiwał jej Pan wyłącznie w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy za nieprawidłowe w zakresie pytania nr 1.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazać należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzeniu przyszłym), bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, jak również w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2651 ze zm.).